Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Τα απομεινάρια....

....μιας δύσκολης χρονιάς.
Το 2011 ήταν ....αξέχαστο! Σε όλους λίγο πολύ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, άφησε τα σημάδια του. Κι η επίγευση του,τώρα που τελειώνει, μάλλον πικρή. Αλλά τώρα που του μένουν λίγες ώρες ακόμη για να πάει στα τσακίδια , σκέφτεσαι ότι λίγη αισιοδοξία δεν βλάπτει - αλλά μετά διαβάζεις τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (σκάνδαλα, αυξήσεις κλπ) κι αναρωτιέσαι ποιος είναι τόσο τρελός που θα τολμήσει να αισιοδοξήσει! Και τέλος το ρίχνεις στην τρέλα.
Και στο καλό φαγητό. Το καλό κρασί. Το λίγο παραπάνω booze -μέρες που είναι!

Κι υπάρχουν τα απομεινάρια από τον δείπνο των εορτών. Καλό κρέας το οποίο μπορεί να γίνει μια εξαιρετική πίτα, αλλά και ζωμός. Αν σας έμεινε ζωμός , βάλτε το στην κατσαρόλα, προσθέστε καρότο, κρεμμύδι, πράσο , σέλινο και ένα φύλλο δάφνη. Αφήστε το να σιγοβράσει για μία ώρα, περάστε  το από τη σίτα δύο φορές και πάμε να φτιάξουμε....

Ριζότο αλά παρμιτζιάνα




Υλικά για 4 άτομα

320 γρ ρύζι για ριζότο. Μπορεί να είναι ποικιλίας Αρμπόριο, μπορεί να είναι Καρναρόλι- μεταξύ μας τώρα, έχω χρησιμοποιήσει μέχρι και ελληνική Καρολίνα! Δεν ήταν κι άσχημα!
2 λίτρα από αυτόν τον εξαιρετικό ζωμό που φτιάξαμε προηγουμένως και τον οποίο θα έχετε κρατήσει ζεστό
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 ποτήρι λευκό αρωματικό κρασί
60 γρ παρμεζάνα φρεσκοτριμμένη
20 γρ βούτυρο
λίγο λάδι
Και:
2-3 φύλλα φρέσκο φασκόμηλο ψιλοκομμένα
μαύρο πιπέρι φρεσκοτριμμένο
φλούδες παρμεζάνας

Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά λίγο λάδι. Σωτάρουμε το κρεμμύδι για λίγα λεπτά. Προσθέτουμε το ρύζι και συνεχίζουμε το σωτάρισμα για λίγα λεπτά ακόμη. Προσθέτουμε το κρασί κι αφήνουμε να εξατμιστεί, ανακατεύοντας απαλά με ξύλινη κουτάλα. Μόλις εξατμιστεί το κρασί αρχίζουμε και ρίχνουμε λίγο λίγο το ζεστό ζωμό, ίσαμε να σκεπάζει το ρύζι κάθε φορά. Θα ανακατεύουμε το φαγητό με απαλές κινήσεις με φορά από τα άκρα προς το κέντρο του τηγανιού πάντα με την ξύλινη κουτάλα. Όταν βλέπουμε ότι θα χρειάζεται κι άλλο ζωμό θα προσθέτουμε λίγο από αυτό με την κουτάλα. Στα 16-20 λεπτά (ανάλογα με την ποικιλία του ρυζιού) το φαγητό θα έχει χυλώσει όμορφα και το ρύζι θα είναι μαλακό αλλά στο κέντρο θα είναι al dente. Τραβάμε το τηγάνι από τη φωτιά, προσθέτουμε το βούτυρο και την παρμεζάνα, ανακατεύουμε ελαφρώς κι αφήνουμε το φαγητό να ηρεμήσει για 2 λεπτά. Σερβίρουμε γαρνίροντας κάθε πιάτο με φασκόμηλο, πιπέρι και φλούδες παρμεζάνας.
Όλα τα λεφτά - ή τουλάχιστον αυτά που μας απέμειναν!!!- είναι ο ζωμός -ο δικός μου προέκυψε από μια γερόκοτα με τα όλα της! ΜΗΝ επιχειρήσετε να φτιάξετε το risotto αυτό με ζωμό ντεμέκ!


Καλή χρονιά σε όλους! 


Γλεντήστε, περάστε καλά, βγάλτε για λίγο από το μυαλό σας κρίσεις, υφέσεις κλπ......Από Δευτέρα βλέπουμε!

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

The good news is...

....Τα καλά νέα είναι ότι κάναμε μια φιλότιμη προσπάθεια να διασκεδάσουμε αυτές τις μέρες. Υπήρχε αρκετός κόσμος στα μπαρ, στα θέατρα, στα σινεμά- σε χθεσινή προβολή έργου που ξεκίνησε να παίζεται αυτές τις μέρες, η αίθουσα ήταν γεμάτη! Κι επιτέλους υπήρχε μια χαλαρή διάθεση! Βέβαια στο ότι βγήκε ο κόσμος έξω μπορεί να συνέβαλε το γεγονός ότι η ελληνική τηλεόραση  -κρατική και ιδιωτική- δεν είχε απολύτως τίποτα το εορταστικό να προσφέρει- κι αυτό καλό νέο είναι!

....Τα κακά νέα είναι ότι ...άνοιξε ο Κωνσταντινίδης νέο κατάστημα....5 μέτρα από το σπίτι μου!!!! Γιατί, ω, γιατί, οι πειρασμοί να είναι πια τόσο κοντά; Έχω εκφράσει κατά καιρούς την αδυναμία μου στο τσουρέκι, στο μιλφεϊγ, στο προφιτερόλ,στα παγωτά του. Τώρα πια όλα αυτά είναι εδώ στο κατώφλι μου, θα μπορώ να πετάγομαι πουρνό πουρνό με τις πιτζάμες μου που λέει κι ο λόγος! (τώρα που το θυμήθηκα, εντελώς άσχετο, αλλά εντάξει βρε παιδιά , είπαμε ωραίες οι φόρμες, άνετες , όμως φορέστε και κάτι άλλο, μέρα νύχτα όλοι σχεδόν φοράνε φόρμες πια, μόνο επίσημο ένδυμα δεν έχει γίνει ακόμη!). Έτσι, προ ημερών, πουρνό πουρνό όπως είπαμε,  αφού έκανα 3 γύρους -επείγει να αυξηθούν, κε.Κωνσταντινίδη μου!- τζόγκινγκ, πήγα (με φόρμα ναι αλλά τουλάχιστον εγώ έτρεχα!) πήρα το αγαπημένο μου τσουρέκι, γύρισα σπίτι κι έφταξα

Γαλλικό τοστ....a la grec!







Υλικά για 2 άτομα

4 φέτες τσουρέκι (χοντρούτσικες!)
2 αυγά
1 ποτήρι γάλα
1 κουταλάκι κανέλα.

Χτυπήστε πολύ καλά σ'ένα μπολ τα αυγά με το γάλα και την κανέλα. Βάλτε τις φέτες του τσουρεκιού να μουσκέψουν καλά με το μίγμα. Ζεστάνετε λίγο λάδι σ'ένα αντικολλητικό τηγάνι και τηγανίστε τις φέτες καλά πιέζοντας τες συγχρόνως. Σερβίρετε αμέσως συνοδεύοντας με μέλι, μαρμελάδα ή σιρόπι σφένδαμου.
Τσουρέκι μερικών ημερών θα κάνει ακόμα καλύτερα για αυτή τη δουλειά.



Τα γαλλικά αυτά τοστ με τσουρέκι θα σας γίνουν πρωινή εμμονή. Τώρα που υπάρχει λίγος χρόνος για πρωινό με την οικογένεια, δοκιμάστε τα!

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Απολογισμός

Αντί προλόγου, μια προειδοποίηση: Αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο food blog. Τουτέστιν σήμερα δεν έχουμε για εσάς μια αναμενόμενη προ-χριστουγεννιάτικη ανάρτηση. Αν θέλετε να διαβάσετε μια ακόμα χριστουγεννιάτικη συνταγή συνεχίστε στο επόμενο blog. Αν είστε Christmas haters ή χορτοφάγοι (παρεμπιπτόντως δεν ανήκω σε καμία από τις δύο κατηγορίες) μείνετε. Κάτι θα κάνουμε για εσάς.
Το 2011 σιγά σιγά φτάνει στο τέλος του (στα τσακίδια!) κι όλοι λίγο πολύ έχουμε αρχίσει τους απολογισμούς. Κοιτάζουμε τον κατάλογο με τα resolutions που είχαμε συντάξει με περισσό ενθουσιασμό στην αρχή της χρονιάς κι αρχίζουμε να σημειώνουμε: Τι έκανα, τι δεν έκανα, τι έπρεπε να κάνω, τι έπρεπε να μην κάνω. Έτσι, που λέτε αγαπητοί αναγνώστες, στην αρχή τούτης της χρονιάς είχα πάρει κάποιες αποφάσεις για τούτο το, ταπεινών προθέσεων, blog, τις οποίες -κοκκινίζοντας από ντροπή- ομολογώ ότι δεν τήρησα. Εκτός από μία! Η οποία φτάνει σήμερα στο τέλος της! Ναι! Το 2011 ήταν Έτος Οσπρίων και κάθε μήνα είχαμε μια ιδιαίτερη συνταγή με όσπρια. Σήμερα θα απολαύσετε την τελευταία, εκείνη του Δεκεμβρίου. Από το νέο έτος θα αρχίσει νέο αφιέρωμα- πολύ ενδιαφέρον ομολογώ, το οποίο θα σας αποκαλύψω οσονούπω.
Τώρα, πριν πάω στη σημερινή μας συνταγή πρέπει να συνεχίσω τον απολογισμό, σε προσωπικό επίπεδο όμως. Κανένα από τα προσωπικά μου resoloutions για το 2011 δεν έτυχε να λέει :''Ξεκίνα μαθήματα Ισπανικών''. Εγώ όμως τα ξεκίνησα. Μέχρι στιγμής τη μοναδική στιγμή που κατά τη διάρκεια των μαθημάτων παρουσίασα αναλαμπές της ...ευφυίας μου (!) ήταν στα κεφάλαια που είχαν σχέση με την κουζίνα και τη μαγειρική! Κι όταν ο καθηγητής μας προέτρεψε να ξεφυλλίζουμε την ιστοσελίδα της ισπανικής εφημερίδας El Pais, είπα να μην του χαλάσω το χατήρι  αλλά το μόνο που έκανα όταν την επισκέφτηκα για πρώτη φορά, ήταν να ψάξω να βρω ποιος γράφει για φαγητό. Και τον βρήκα! Κι έτσι..... ο νέος μου μεγάλος έρωτας ακούει στο όνομα ....El Comidista!
Η σημερινή συνταγή ανήκει σε αυτόν με κάποιες Crispy παραλλαγές. Είναι ιδανικό πιάτο για να χρησιμοποιηθούν ρεβίθια leftover , πχ από μια ρεβιθόσουπα που δεν φαγώθηκε όλη (αλήθεια πόσο συχνά σας συμβαίνει αυτό;) , ιδανικό για χορτοφάγους, ιδανικό γενικώς! Ο συνδυασμός των υλικών είναι τέλειος!


Ρεβίθια με τόνο και σπανάκι.
Έτος οσπρίων 2011 : Δεκέμβριος




Υλικά για 2 άτομα

150 γρ ρεβίθια βρασμένα (αν τυχόν είναι υπόλειμμα από leftover ρεβιθόσουπα στραγγίξτε τα. Εγώ χρησιμοποίησα ρεβίθια που είχαν μείνει από ...ρεβιθάδα!)
1 κονσέρβα τόνο
λίγο φρέσκο σπανάκι
1 μεγάλο φρέσκο αυγό
λίγο χυμό λεμονιού
λάδι
αλάτι
μπούκοβο
1 φιλέτο αντζούγιας
πιπέρι

Βάλτε το αβγό να βράσει έτσι ώστε να γίνει σφιχτό. Πλύνετε και ψιλοκόψτε το σπανάκι. Σε ένα τηγάνι βάλτε να ζεστάνει λίγο λάδι. Σωτάρετε το μπούκοβο και την αντζούγια , την οποία θα έχετε ψιλοκόψει. Ρίξτε το σπανάκι και σωτάρετε το για λίγα λεπτά. Προσθέστε τα ρεβύθια. Αφήστε για λίγα λεπτά το φαγητό στο μάτι. Προσθέστε τον τόνο, λίγο χυμό λεμονιού, διορθώστε το αλάτι- προσέξτε γιατί έχουμε ήδη την αντζούγια-το αυγό κομμένο σε κυβάκια, τρίψτε λίγο πιπέρι ...y eso es!


Κι έτσι ήρθαν τα Χριστούγεννα. Εύχομαι να περάσετε πολύ όμορφα. Φάτε, πιείτε, διασκεδάστε! Εγώ τουλάχιστον, 2-3 ποτηράκια παραπάνω θα τα πιω...και τότε θα αρχίσω να τραγουδώ με τον αγαπημένο Dino ''I guess I've got the Christmas Blueeeeeeesssss''


Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Going up the hills.

Επωφελούμενη από τον πολύ καλό καιρό των τελευταίων εβδομάδων, τα δύο προηγούμενα σαββατοκύριακα ανέβηκα κάποιος λόφους των Αθηνών και περιχώρων.



Σου κόβεται η ανάσα όταν βρίσκεσαι εκεί ψηλά, όχι από τη δυσκολία της ανάβασης αλλά από την μοναδική ομορφιά του φυσικού τοπίου. Αν αφαιρέσεις τα μυριάδες αρχιτεκτονικά ανοσιουργήματα σε αυτήν την πόλη , αυτό που μένει είναι ασύλληπτο. Η Αθήνα είναι χτισμένη στο ιδανικό σημείο! Τα βουνά την πλαισιώνουν διακριτικά, το άνοιγμα στη θάλασσα είναι η υπέρτατη οπτική απόλαυση, ενώ οι λόφοι διασκορπισμένοι εδώ κι εκεί δίνουν μια χαριτωμένη νότα, εδώ ο Λυκαβηττός , εκεί ο Στρέφης, πιο πέρα το Πανί. Ο ήλιος -Δεκέμβρη μήνα!- ζεσταίνει, ανακουφίζει, το αεράκι τονώνει, αισθάνεσαι ότι τίποτα στον κόσμο δεν αξίζει περισσότερο...Τόση ομορφιά...
Κι έρχεται η ώρα που κατεβαίνεις τους λόφους κι έρχεσαι αντιμέτωπος με την χρεοκοπημένη πραγματικότητα. Και περπατάς στους δρόμους και...........................................................

....................................................
 Έσβησα ό,τι είχα γράψει...... Εν όψει εορτών- σκέφτηκα- ποιος θέλει ένα ακόμη καταθλιπτικό κείμενο που να καταγράφει μια άνευ προηγουμένου δύσκολη πραγματικότητα; Οι μέρες περνούν , τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, ο καιρός κάνει κάποιες φιλότιμες προσπάθειες να θυμίσει χειμώνα, εμείς από την άλλη ψήσαμε τα μελομακάρονα μας -μεγάλο hit, πάμε για δεύτερη δόση , όχι από εκείνες που μας δίνουν κάθε τόσο και λιγάκι μετά από εκβιαστικές προτροπές, περικοπές κλπ- και μέσα σε όλα μαγειρέψαμε μια υπέροχη βέρα βορειοιταλιάνα σπαγγετάδα  -έτσι να συμπαρασταθούμε και στους αγαπημένους Ιταλούς, τους οποίους μάλλον ζηλεύουμε γιατί οι πολιτικοί τους μοιάζουν να είναι πιο αποφασισμένοι να βγάλουν τη χώρα τους από την κρίση και είναι τελικά πιο ευαίσθητοι... (οι συγκρίσεις αναπόφευκτες)
 Η φίνα αυτή σπαγγετάδα είναι ιδανική για μια από τις παράπλευρες μέρες των εορτών (= ήσσονος σημασίας μέρες της περιόδου των εορτών πχ 28 Δεκέμβρη. Ο όρος αποδίδεται στην...υποφαινόμενη -τρομάρα της!!!!!)


Ταλιατέλες με προσιούτο (σε λαχταριστή κρεμώδη σάλτσα)




Υλικά για 4 άτομα

200 γρ προσιούτο βραστό (prosciutto cotto) . Αν τυχόν δεν βρείτε , αντικαταστήστε το με άλλο  βραστό ζαμπόν πολύ καλής ποιότητας. Θα ζητήσετε να σας κόψουν ένα κομμάτι πάχους περίπου 0,8 εκ (πάρτε καλού κακού έναν χάρακα μαζί σας. Πλάκα κάνω!) Μην αγοράσετε το αλλαντικό σε φέτες.
400 γρ ταλιατέλες
180 γρ τυρί μασκαρπόνε
2 κρόκοι φρεσκότατων αυγών
40 γρ παρμεζάνα φρεσκοτριμμένη
λίγο μοσχοκάρυδο φρεσκοτριμμένο
λίγο μαϊντανό φρεσκοτριμμένο
αλάτι

Βάζετε να βράσει το νερό για τα ζυμαρικά. Ρίχνετε τις ταλιατέλες στο νερό που βράζει. Κόβετε το αλλαντικό σε μακρόστενες μπουκιές. Σε ένα μπολ χτυπάτε καλά τους κρόκους με το μασκαρπόνε και την παρμεζάνα. Προσθέτετε το αλλαντικό και το μαϊντανό. Προσθέτετε το μοσχοκάρυδο. Ρίξτε στην κρέμα 2-3 κουταλιές από το νερό στο οποίο βράζουν οι ταλιατέλες. Μόλις βράσουν al dente , τις στραγγίζετε, τις επαναφέρετε στην κατσαρόλα και ρίχνετε από πάνω την κρέμα. Ανακατεύετε γερά και σερβίρετε αμέσως.

Με τι κρασί; Χμμμ, για να είμαι ειλικρινής, διαβάζοντας τις εντυπώσεις του κου. Φλούδα στο fnl guide για το Chardonnay Πύργος Ιουλία του Κτήματος Λαζαρίδη 2009, μπήκα στον πειρασμό να κάνω τον συνδυασμό. Έψαξα το βρήκα, ήπια 2-3 ποτήρια με αυτήν την σπαγγετάδα κι ήταν ...magnifico! Αν τυχόν δεν βρείτε του Chardonnay Πύργος Ιουλία 09,  ψάξτε για του 10, σίγουρα θα το βρείτε. Για ελληνικό chardonnay είναι μια ευχάριστη έκπληξη...κι απόλαυση! Και γενικά προτιμήστε αυτές τις γιορτές Έλληνες παραγωγούς. Κυκλοφορούν αρκετά διαμαντάκια.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Name it!

Προέκυψαν τα εξής δύο θέματα:
1. Στην κουζίνα κυκλοφορούσε ένα κουνουπίδι που ωρυόταν ότι το είχα ξεχάσει.
2. Έχω υποσχεθεί ότι ο φετινός χειμώνας θα είναι ...the soup season. Ο καιρός βέβαια, μέχρι στιγμής δεν είναι φανατικά χειμωνιάτικος οπότε η σούπα δεν είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς όταν η θερμοκρασία αγγίζει τους 20 βαθμούς κι η ατμόσφαιρα είναι μια ...σούπα ούτως ή άλλως από την πολλή την υγρασία.
Αλλά οι εμμονές επιμένουν, οι μέρες περνούν και το κουνουπίδι πρέπει να γίνει σούπα. Κι όταν πληκτρολογεί κανείς στη μηχανή αναζήτησης τις δύο επίμαχες λέξεις , κουνουπίδι + σούπα τότε πέφτει πάνω στην....potage Du Barry! Η οποία , καταπληκτική ομολογουμένως, σούπα υποτίθεται ότι πήρε το όνομα της από την κοντέσα Du Barry , που υπήρξε η επίσημη ερωμένη του βασιλιά Λουδοβίκου του δεκάτου πέμπτου. Το τι έκανε στη ζωή της η κα. Du Barry, δεν άπτεται του άμεσου ενδιαφέροντος τούτου του blog. Εκείνο που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι κάτω από ποιες συνθήκες διάσημες προσωπικότητες έδωσαν το όνομα τους σε διάσημα πιάτα! Για παράδειγμα: Πώς ο διάσημος συνθέτης Gioachino Rossini έδωσε το όνομα του στο περίφημο tournedos . Ή πώς δόθηκε το όνομα μιας διάσημης χορεύτριας, της Anna Pavlova, σε ένα γλυκό με βάση την μαρέγκα! Υπάρχουν κι άλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα με πιάτα που πήραν την ονομασία τους από διάσημους....νονούς- παρεμπιπτόντως κάτι αντίστοιχο στην ελληνική κουζίνα δεν μου έρχεται στο νου. Παρόλ' αυτά όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα γιατί η madame Dubarry είναι η νονά αυτής της καταπληκτικής σούπας. Αλλά όπως αναφέρεται από τον Craig Claibourne στο βιβλίο του The New York Times Cook Book : "No one knows at what point… cauliflower and the Comtesse DuBarry, mistress to Louis XV, became eternally associated. But on any menu, a dish bearing the name DuBarry indicates the invariable presence of cauliflower."  
Έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο παρά να θαυμάσουμε την κα. Du Barry για το γαστρονομικό της γούστο! Βέβαια εκείνη την εποχή μάλλον δεν ήταν γνωστό το curry στη Γαλλία. Η παρουσία του στη σούπα οφείλεται στην ....madame De Crispy!!!!


Potage Du Barry (Γαλλική σούπα με κουνουπίδι) αρωματισμένη με curry




Υλικά για 4 άτομα


1 κουνουπίδι μέτριο σε μέγεθος
200 γρ πατάτα
1/2 λίτρο ζωμό λαχανικών
300 ml γάλα
4-5 κουταλιές ελαιόλαδο 
1 κουταλάκι curry
αλάτι


Πλένετε τις πατάτες, τις καθαρίζετε και τις κόβετε σε κύβους. Τις βράζετε. Καθαρίζετε και κόβετε το κουνουπίδι σε μικρές τούφες. Το βράζετε. Μόλις βράσουν οι πατάτες και το κουνουπίδι, τα περνάτε από τη μουλινέτα έτσι ώστε να αποκτήσουν κρεμώδη υφή. Βάζετε τον πουρέ σε μια κατσαρόλα με το ζωμό και το γάλα και αφήνετε να σιγοβράσει μέχρι να πήξει. Προσοχή : δεν πρέπει να κοχλάζει η σούπα. Αλατίζετε. Μόλις είναι έτοιμη, σ'ένα τηγάνι ζεσταίνετε το λάδι με το curry. Σερβίρετε αμέσως ρίχνοντας πάνω από κάθε πιάτο λίγο από το αρωματισμένο λάδι.




Crispy's confession: Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους αρωματίζεται η συγκεκριμένη σούπα. Από μοσχοκάρυδο μέχρι ...τσορίθο! Προτίμησα το curry που δένει τέλεια με το κουνουπίδι. Επίσης σε πολλές εκδοχές υπάρχει κρέμα γάλακτος ...την οποία προσπέρασα ρυθμίζοντας διαφορετικά τις ποσότητες των υλικών!

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Ξεφυλλίζοντας...ξανά και ξανά!

Πριν από ένα μήνα περίπου δημοσιογράφος της NYT αναρωτιόταν αν τα βιβλία μαγειρικής οδεύουν προς εξαφάνιση. Πόσοι θα συνεχίσουν να τα χρησιμοποιούν όταν πια θα έχουν το ipad στην κουζίνα δίπλα τους και θα βλέπουν μέσω apps πώς ακριβώς γίνεται η συνταγή τη στιγμή που οι ίδιοι θα προσπαθούν να την εκτελέσουν (κυριολεκτικά και μεταφορικά!!);  Πόσοι θα συνεχίσουν να τα ξεφυλλίζουν όταν διάφορες τεχνολογικές εφαρμογές θα είναι πιο εύχρηστες αλλά και πιο λεπτές και λιγότερο ογκώδεις; - μια λεπτομέρεια που δεν διαφεύγει της προσοχής  όσων από εμάς έχουμε μικρές κουζίνες. Πάνε οι καλές εποχές που  προσπαθούσαμε να κρατάμε τη σελίδα ανοιχτή εκεί που θέλαμε χρησιμοποιώντας κουτάλες, μπολ ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, ή προσέχαμε ανεπιτυχώς να μην λερώσουμε το βιβλίο, οι ωραίες εκείνες εποχές που τρέχαμε από τον πάγκο στο τραπέζι και από το τραπέζι στο φούρνο με το βιβλίο στο χέρι-συνταγής επιτρέποντος- ή ζητούσαμε από κάποιον υπομονετικό παρόντα να μας διαβάζει διότι... ''τι λέει παρακάτω, γρήγορα διάβασε μου τι λέει, έχω τα χέρια μες τη ζύμη! Γρήγορα'' ουρλιάζαμε!  Και με τα περιοδικά τι θα γίνει; Κι αυτά θα εκλείψουν; Θα σταματήσουμε να περιμένουμε πώς και πώς κάθε μήνα για να δούμε τι καλούδια θα μας έχουν; Θα σταματήσουμε εν τέλει να ξεφυλλίζουμε στην κουζίνα; Λοιπόν, δεν ξέρω τι θα κάνετε εσείς αλλά εγώ δεν μπορώ να προδώσω το χαρτί! Είμαι λάτρης του ξεφυλλίσματος! Το να κατεβάζω από τη βιβλιοθήκη κάθε λίγο και λιγάκι όλα τα βιβλία μαγειρικής που έχω κι όλα τα -αμέτρητα- περιοδικά που από χρόνια ευλαβικά συλλέγω και να τα ξεφυλλίζω ξανά και ξανά και να αλλάζω θέση στους βιβλιοδείκτες και να συναρπάζομαι ξανά και ξανά με τις συνταγές που έχω δει άπειρες φορές, για μένα αυτή η επαναλαμβανόμενη διαδικασία είναι ιεροτελεστία! Το ξεφύλλισμα είναι ιεροτελεστία. Και ξεφυλλίζοντας τις προάλλες έπεσα άνω σε αυτή τη συνταγή- από ένα αγαπημένο περιοδικό που όσα apps κι αν κυκλοφορήσουν δεν θα σταματήσω να ξεφυλλίζω.

Σπαγγέτι με αρνάκι ψιλοκομμένο κι αρωματισμένο
(από το περιοδικό Sale & Pepe)



Υλικά για 4 άτομα

Χρόνος : 50 λεπτά + 2 ώρες το μαρινάρισμα

400 γρ κρέας αρνάκι ψιλοκομμένο
1 πακέτο σπαγγέτι Νο 6 ή 7
1 μεγάλο κρεμμύδι κομμένο σε λεπτές φετούλες
2 σκελίδες σκόρδο κομμένες στη μέση
1 φύλλο δάφνης
1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα
1 κουταλάκι του γλυκού κύμινο
1 κουταλάκι του γλυκού μπούκοβο
1 λεμόνι
μαϊντανό φρέσκο και ψιλοκομμένο
1 ποτήρι ζωμό λαχανικών (ή ό,τι άλλο σας αρέσει)
λάδι
αλάτι



Ψιλοκόβετε το κρέας σε μικρά κομματάκια και το βάζετε σ'ένα μπολ με το χυμό και το ξύσμα του λεμονιού, τη δάφνη, την κανέλα, το κύμινο το σκόρδο και λίγο αλάτι. Ανακατεύετε και αφήνετε να μαριναριστεί το κρέας για 2 ώρες στο ψυγείο.
(Μετά από 3 ώρες)
Σ'ένα τηγάνι ζεσταίνετε λίγο λάδι στο οποίο σωτάρετε το κρεμμύδι με το μπούκοβο. Προσθέτετε το κρέας με τη μαρινάδα του. Αφήνετε το φαγητό να σιγοβράσει περίπου για 50 λεπτά προσθέτοντας λίγο λίγο το ζεστό ζωμό.  Μόλις είναι έτοιμη αφαιρείτε τη δάφνη και τις σκελίδες του σκόρδου.
Βράζετε τα ζυμαρικά al dente , τα στραγγίζετε , τα ανακατεύετε με τη σάλτσα και τα σερβίρετε αμέσως με τον φρέσκο μαϊντανό...on the top!

Crispy's conclusion : Η σπαγγετάδα αυτή είναι ωραιότατη για τις παράπλευρες μέρες των εορτών. Παράπλευρες μέρες = Οι κατά Crispy μη γιορτινές μέρες της περιόδου των εορτών!!! (Όρος Crispy, εξ ου και...η σαφήνεια!!!)

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Ετεροχρονισμός

Η  κάτοχος τούτου του αλλοπρόσαλλου blog έχει κάτι περίεργες διαλείψεις. Το καλοκαίρι, ας πούμε, νοσταλγεί τα μελομακάρονα και το χειμώνα θυμάται ότι -τι κρίμα!- το καλοκαίρι έπρεπε αν είχε φάει περισσότερα ροδάκινα- αχχχχ, να είχε λίγα τώρα μες το καταχείμωνο! Για να διαπιστώσει τι τρέχει με αυτούς τους...γαστρονομικούς ετεροχρονισμούς, έστειλε το ταλαιπωρημένο blog της στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή όπου εκείνος απεφάνθη ότι δεν τρέχει και τίποτα το σοβαρό. Ετεροχρονισμοί επιτρέπονται, μέχρι ενός σημείου όμως, μην ξεχνάμε ότι... ''κάθε πράγμα στον καιρό του'' αγαπητή Crispy! Τουτέστιν ξέχνα τα ροδάκινα Δεκέμβρη μήνα.
Πάμε όμως τώρα πίσω στον Σεπτέμβρη. Τότε που σε αρκετά ξένα food blog, έπαιζε πολύ ένα ...apple challah. Ψάχνοντας ανακάλυψα ότι το challah είναι ένα είδος ψωμιού-brioche που οι Εβραίοι φτιάχνουν στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές τους. Δεν ξέρω ποιες είναι αυτές, εδώ καλά καλά δεν γνωρίζω τις δικές μας, αλλά κάπου μέσα στον Σεπτέμβρη αρχίζει το νέο εβραϊκό έτος. Εξ ου και τα πολλά challah που έβλεπα. Εν τω μεταξύ όλον αυτόν τον καιρό έψαχνα να φτιάξω ένα γλυκό με μήλα που να μην είναι ούτε στρουντλ, ούτε τάρτα,ούτε tatin,ούτε  κέικ κανονικό , ούτε κέικ λαδιού ,ούτε, ούτε,ούτε,... κοιτούσα τη λίστα συνταγών του blog  και αναρωτιόμουν τι διαφορετικό να φτιάξω με μήλα. Τότε, τέλη σχεδόν Νοέμβρη, θυμήθηκα το apple challah του... Σεπτέμβρη και το έφτιαξα. Δύο φορές! Διότι την πρώτη φορά προέκυψε μια κατάσταση που θύμιζε τη σκηνή με τη ζύμη που ζωντανεύει στο Sleeper του Woody Allen! Μια ζύμη...αχαλίνωτη!! Δείτε την σκηνή και θα καταλάβετε!


 



 Τη δεύτερη φορά ήταν τέλεια! Όπως ακριβώς το ήθελα. Ένα ψωμί-brioche με όμορφα αρώματα και τη διακριτική παρουσία του μήλου. Εξαιρετικό όταν συνοδευτεί με ωραία μαρμελάδα για πρωινό. Συνδύασα δύο συνταγές: αυτή κι αυτή και το αποτέλεσμα ήταν αυτό:

Challah (εβραϊκό ψωμί τύπου brioche) με μήλα και μέλι



Υλικά

Για τη ζύμη:
550 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
25 γρ φρέσκια μαγιά
1/3 φλιτζάνι μέλι 
1/3 φλιτζάνι ελαιόλαδο
2 μεγάλα αυγά + 1 κρόκο
2/3 φλιτζάνι χλιαρό-ζεστό νερό
1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
ξύσμα από 1 πορτοκάλι

Για τη γέμιση:
2 μεγάλα μήλα
1/2 κουταλάκι κανέλα

Για το γλασάρισμα:
1 αυγό


Όπως γίνεται συνήθως όταν έχουμε ζύμες με μαγιά, θα χρειαστεί το χρόνο της. Θα υπολογίσετε 1+ 1/2 +1 ώρες + 40 περίπου λεπτά για το ψήσιμο.
Ζεσταίνετε όσο πρέπει το νερό (η μαγιά δεν θέλει ούτε κρύο ούτε πολύ ζεστό νερό) και λιώνετε σε αυτό τη μαγιά προσθέτοντας ένα κουτάλι από το μέλι. Αφήνετε το μείγμα να ηρεμήσει για λίγα λεπτά. Σε ένα μπολ χτυπάτε όλα τα υλικά για τη ζύμη πλην το αλεύρι: αυγά, λάδι, μέλι, βανίλια και ξύσμα με το μείγμα της μαγιάς. Σε ένα μεγάλο μπολ βάζετε το αλεύρι δημιουργώντας ένα κενό στη μέση. Ρίχνετε το υγρό μείγμα κι αρχίζετε να ζυμώνετε ζωηρά για 7-8 λεπτά περίπου. Η ζύμη  θα είναι έτοιμη όταν θα ξεκολλά από τα τοιχώματα του μπολ ενώ συγχρόνως θα παραμένει μαλακή. Την αφήνετε να ξεκουραστεί για 1 ώρα σε ζεστό μέρος μέχρι να διπλασιαστεί ο όγκος της. Εν τω μεταξύ καθαρίζετε και κόβετε τα μήλα σε μικρά κομμάτια. Τα πασπαλίζετε με κανέλα. Πιάνετε τη ζύμη, τη βάζετε πάνω  στον πάγκο εργασίας τον οποίο έχετε πασπαλίσει με αλεύρι. Ανοίγετε τη ζύμη (δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σχολαστικότητα στο τι σχήμα θα δώσετε), απλώνετε τα μισά μήλα. Διπλώνετε τη ζύμη (σαν να ήταν ένα φύλλο χαρτί) και την ανοίγετε πάλι. Προσθέτετε τα υπόλοιπα μήλα και διπλώνετε πάλι με τον ίδιο τρόπο. Την βάζετε πάλι στο μπολ και την αφήνετε για άλλη μισή ώρα να φουσκώσει. Αφού περάσει η μισή ώρα, τοποθετείτε τη ζύμη σε ένα καλά λαδωμένο ταψί και το αφήνετε πάλι να φουσκώσει για άλλη μία ώρα. Στα 45 λεπτά περίπου ξεκινάτε την προθέρμανση του φούρνου στους 180 βαθμούς. Πριν το τοποθετήσετε στο φούρνο περνάτε την επιφάνεια του με ένα χτυπημένο αυγό. Αν θέλετε ραντίζετε με χοντρούς κρυστάλλους ζάχαρης. Ψήνετε για 40 λεπτά περίπου. Αν δείτε ότι παίρνει γρήγορα χρώμα η επιφάνεια, σκεπάστε το. 


Crispy's confession: Τρώγεται το ίδιο φρέσκο κι αρκετές μέρες μετά!



Παρεμπιπτόντως:

Happy Birthday!