tag:blogger.com,1999:blog-4191402733663203672024-02-07T03:49:52.392+02:00as crisp as it getscrispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.comBlogger457125tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-29248610402808658092023-11-12T17:48:00.002+02:002023-11-12T17:48:12.883+02:00Καιρός για ανανέωση!<p> Θα συμφωνείτε, φαντάζομαι, ότι ο τίτλος της ανάρτησης παραπέμπει στα παχιά λόγια αποτυχημένου υποψήφιου δημάρχου στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές. Επίσης υπάρχει πιθανότητα να σκέφτεστε πώς και γιατί επιστρέφει η υποφαινόμενη στην ενεργό δράση. Η αλήθεια είναι ότι, πριν από καιρό, είχα πάρει την απόφαση ότι αφού γράφουν όλοι για φαγητό, γιατί να γράφω κι εγώ, δεν υπήρχε λόγος. Αλλά προ καιρού άλλαξα μυαλά και σκέφτηκα ότι αφού γράφουν όλοι για φαγητό, γιατί να μην (συνεχίσω να) γράφω κι εγώ! </p><p>Κι έτσι επιστρέφω, κι ήδη εκκρεμούν αρκετές αναρτήσεις ανάμεσα στις οποίες και δύο της κατηγορίας "σινεφίλ συνταγές". Όσον αφορά τον τίτλο της ανάρτησης, η ανανέωση δεν αφορά το μπλογκ, δεν πρόκειται να υποστεί κανένα λίφτινγκ ( πχ οι φωτογραφίες θα παραμένουν το ίδιο άθλιες). </p><p>Αυτό λοιπόν που ανανεώνεται είναι η σούπα με φακές! Φέτος πιστεύω ότι πέτυχα διάνα και βρήκα επιτέλους την ιδανική συνταγή! </p><p>Όμως πριν ασχοληθώ με την νέα συνταγή, σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά στις παλιότερες γιατί από ό,τι είδα υπάρχουν κάποιες φακόσουπες στο μπλογκ. Θα ασκήσω αυστηρή κριτική (θα είμαι αμείλικτη) και θα βαθμολογήσω (με περισσή αυστηρότητα). Πάμε να δούμε ποιες ήταν αυτές: </p><p><br /></p><p> <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.com/2011/01/blog-post_12.html" rel="nofollow">Φακές με λουκάνικο και ζυμαρικά</a> Η παλιότερη συνταγή με φακές. Όχι άσχημος συνδυασμός αλλά από την φωτογραφία νομίζω ότι δεν την είχα εκτελέσει σωστά, επίσης δεν μου αρέσει το ζυμαρικό που είχα διαλέξει. Ποιος ξέρει τι ακεφτόμουν εκείνο τον μακρινό Γενάρη του 2011! Σίγουρα πάντως σε επόμενες εκτελέσεις του πιάτου δεν χρησιμοποίηα πέννες. Αλλά φακές και λουκάνικο είναι φοβερός συνδυασμός οπότε:</p><p>Βαθμολογία: 7/10</p><p><a href="https://ascrispasitgets.blogspot.com/2011/05/ch-ch-ch-changes.html" target="_blank">Φακές με ψημένα λαχανικά</a> Δεν έχω ιδέα γιατί είχα μπει στον κόπο να φτιάξω αυτήν την συνταγή. Και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να μπει κάποιος στον κόπο να ψήσει τα λαχανικά χώρια ενώ οι φακές βράζουν μόνες κι έρμες. Δεν θυμάμαι να την έφτιαξα πάνω από δύο φορές. Θυμάμαι όμως ότι είχα ενθουσιαστεί οπότε θα την ξαναδοκιμάσω από περιέργεια να δω αν όντως ήμουν στα καλά μου τότε.<br /></p><p>Βαθμολογία: 5/10</p><p><a href="https://ascrispasitgets.blogspot.com/2018/12/blog-post_8.html" target="_blank">Σούπα με φακές και μανιτάρια πορτσίνι (συνταγή από την Ούμπρια της Ιταλίας)</a> Ακαταμάχητος συνδυασμός που βγάζει κάτι από χειμώνα, κρύο, βροχή. Φαντάζομαι ότι κανένας δεν πείστηκε, όταν ανάρτησα την συνταγή, πόσο ιδανικά ταιριάζουν φακές και μανιτάρια πορτσίνι, δύο χαρακτηριστικά προϊόντα της επαρχίας της Ούμπρια. Την λατρεύω και την φτιάχνω τουλάχιστον δέκα φορές το χρόνο, από τότε που βρήκα την συνταγή!<br /></p><p>Βαθμολογία 9/10</p><p><br /></p><p>Υπάρχουν κι άλλες συνταγές με φακές στο μπλογκ αλλά δεν είναι σούπες. <span> Οπότε ας πάμε στην νέα μας συνταγή, στην νέα μας σούπα με φακές.</span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b>Σούπα φακές με πατάτα και ζυμαρικά</b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b><br /></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNwA_sGRn8H7nzLZNmXPwO35xN-7iFTKNgCCwgL2TWJXRwBbqpem1a0SjMMLDoA2h3b82YSwS9XmL7o6Cm3d15eTjAZlS3jqVxagEHYSbPaRnoDwr_fChLZtfnnKGQbGJy7JPucy_oGX5-ESUd2TZcPIG8dAeUGmmPlkm8T-Dmz_6KH-mYDZpTcmy9ddF_/s1920/1699448047780.webp" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1920" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNwA_sGRn8H7nzLZNmXPwO35xN-7iFTKNgCCwgL2TWJXRwBbqpem1a0SjMMLDoA2h3b82YSwS9XmL7o6Cm3d15eTjAZlS3jqVxagEHYSbPaRnoDwr_fChLZtfnnKGQbGJy7JPucy_oGX5-ESUd2TZcPIG8dAeUGmmPlkm8T-Dmz_6KH-mYDZpTcmy9ddF_/w360-h640/1699448047780.webp" width="360" /></a></div><br /><p>Υλικά για 3-4 πιάτα</p><p><br /></p><p>1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο</p><p>1 μεγάλο καρότο κομμένο σε μικρά κυβάκια</p><p>1 κλωνάρι σέλερι κομμένο σε λεπτές φετούλες </p><p>1 μεγάλη πατάτα κομμένη σε κύβους</p><p>200 gr. φακές που θα έχουμε μουλιάσει για λίγη ώρα</p><p>1 κουταλιά σούπας πάστα τομάτας</p><p>1 κύβο λαχανικών (προαιρετικό)</p><p>200 γρ ζυμαρικά τύπου κοχυλάκι ή κοραλλάκι </p><p>ελαιόλαδο</p><p>αλάτι</p><p>Για την γκρεμολάτα:</p><p>λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο</p><p>ξύσμα και χυμό λεμονιού</p><p>αλάτι </p><p>ελαιόλαδο </p><p><br /></p><p>Σε μια κατσαρόλα σε μέτρια προς δυνατή φωτιά ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο και σοτάρουμε το κρεμμύδι, το καρότο και το σέλερι μαζί. Μόλις μαλακώσει και γίνει σχεδόν διαφανές το κρεμμύδι, ρίχνουμε την πατάτα και συνεχίζουμε για λίγα λεπτά ακόμη. Προσθέτουμε τις φακές, την πάστα τομάτας, αρκετό νερό ζεστό και μαγειρεύουμε σε μέτρια φωτιά. Ο χρόνος θα εξαρτηθεί από το πόσο βραστερή είναι η φακή. Την οποία δεν θα αφήσουμε να γίνει λιώμα! Καλό είναι να κρατά λίγο (πολύ λίγο). Στη φάση αυτή θέλουμε το φαγητό να έχει λίγο ζουμί. Ρίχνουμε τα ζυμαρικά, σβήνουμε το μάτι κι αφήνουμε πάνω την κατσαρόλα. Τα ζυμαρικά θα βράσουν aol dente με αυτόν τον τρόπο.</p><p><br /></p><p>Εν τω μεταξύ ετοιμάζουμε την γκρεμολάτα. Ανακατεύουμε ζωηρά σε καλό ελαιόλαδο τον μαϊντανό, το ξύσμα και τον χυμό λεμονιού (όσο θέλουμε) και λίγο αλάτι. Κανονικά η γκρεμολάτα θέλει και λίγο ψιλοκομμένο σκόρδο. όσοι πιστοί, προσέλεθετε!!</p><p><br /></p><p>Σερβίρουμε την σούπα κι από πάνω ρίχνουμε 2-3 κουταλιές γκρεμολάτα σε κάθε πιάτο. Ταιριάζει τέλεια! Να ξέρε ότι το λεμόνι ταιριάζει τέλεια με όσπρια. Με την βοήθεια του απορροφούνται καλύτερα τα θρεπτικά στοιχεία των οσπρίων.</p><p><br /></p><p>Μείνετε συντονισμένοι, έχουμε πολλά να συζητήσουμε και όπως σας είπα, έρχονται συνταγές από ταινίες .</p><p><br /></p><p><br /></p>crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-89145615822335006892022-10-19T16:19:00.005+03:002022-10-24T08:34:03.513+03:00The Bear (ή "Η αρκούδα που τρελαινόταν για σκόρδο")<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-yFHUZLbjLaH793D-otCQBh7DAZVymF0d99ot7jKEhJ8WOmzqa0TWkSl1WIq_EVTcYyxyuj2aPROhUUiNkC_axxYMd6g-8t05Nml4Krg9oOxjGr85aEjdgeCkO9TotSKqMa6nt5PrQ5lb5Ta6PsMzZtwnaYGkDpn9sNvTMKqd_UT5fNj-rZCaHoKk3g/s1486/explore-every-song-in-the-hulu-series-fx-soundtrack-the-bear.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="991" data-original-width="1486" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-yFHUZLbjLaH793D-otCQBh7DAZVymF0d99ot7jKEhJ8WOmzqa0TWkSl1WIq_EVTcYyxyuj2aPROhUUiNkC_axxYMd6g-8t05Nml4Krg9oOxjGr85aEjdgeCkO9TotSKqMa6nt5PrQ5lb5Ta6PsMzZtwnaYGkDpn9sNvTMKqd_UT5fNj-rZCaHoKk3g/w640-h426/explore-every-song-in-the-hulu-series-fx-soundtrack-the-bear.jpeg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p><br /></p><p><a href="https://www.imdb.com/title/tt14452776/" target="_blank">The Bear</a> είναι μία μίνι τηλεοπτική σειρά αμερικάνικης παραγωγής, που παίχτηκε πρόσφατα, κι η οποία κατά την ταπεινή γνώμη της υποφαινόμενης είναι ό,τι καλύτερο έχει παιχτεί στην μικρή οθόνη (ή εκείνη του υπολογιστή) το 2022. Πρόκειται για σειρά 8 επεισοδίων, περίπου μισής ώρας το καθένα, και το στόρι έχει ως εξής: Βρισκόμαστε σε συνοικιακό diner στο Σικάγο, όπου ο Κάρμιν έχει μόλις κληρονομήσει το εστιατόριο του αποθανόντος αδερφού του και μαζί με αυτό όλα τα προβλήματα που άφησε πισω του ο αυτόχειρας μακαρίτης. Ο Κάρμιν εγκατέλειψε καριέρα ως μέγας και τρανός σεφ για να αφοσιωθεί σε αυτό το μικρό εστιατόριο του οποίου η σπεσιαλιτέ είναι βασικα beef sandwiches. Μέσα στην κουζίνα γνωρίζουμε το προσωπικό, ζούμε τα άγχη, την ένταση , τις συγκρούσεις, τον πανικό, τις απογοητεύσεις, τα ξεσπάσματα, την κούραση που βιώνουν καθημερινά ενώ μαγειρεύουν, δοκιμάζουν, πειραματίζονται, εγκρίνουν, αποδοκιμάζουν. Είχαμε καιρό να δούμε μια σειρά γαστρονομικού ενδιαφέροντος κι η προβολή του The Bear, για εμάς τους foodie, μας έφερε μεγάλη χαρά η οποία χαρά έγινε ενθουσιασμός και θαυμασμός βλέποντας πόσο εξαιρετική δουλειά έγινε στο σενάριο, την σκηνοθεσία, τις ερμηνείες! Υπήρχαν πολλές σκηνές στις οποίες ένιωθες ότι ήσουν εκεί, ανάμεσα τους, ίδρωνες κι αγχωνόσουν όσο αυτοί πάλευαν στην κουζίνα! Υπήρχε πολλή συναισθηματική ένταση , ψυχική κούραση και ζούσες κάθε συναίσθημα! Υπήρχαν σκηνές όπου δεν ήξερες τι να πρωτοθαυμάσεις! Την σκηνοθεσία, που χωρίς άσκοπα τερτίπια, απέδιδε με μοναδικό τρόπο την ατμόσφαιρα σε μία κουζίνα εστιατορίου, την κίνηση από γωνία σε γωνία, από πάγκο σε πάγκο, από σεφ σε σεφ (γιατί όλοι αποκαλούνται "σεφ"). Τις ερμηνείες! Τι να πει κανείς για αυτές τις απίστευτες ερμηνείες όλων των ηθοποιών! Βγάζουμε το καπέλο στους casting directors για τις ιδανικές επιλογές του. Κι οι δύο πρωταγωνιστές ! Ο Jeremy Allen White κι η Ayo Edebiri τι ταλεντάρες! Δώστε τους από τώρα τα βραβεία Emmy! </p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEqcoGXNQ2I4gYrNYdLd-IJPdDj9yj29D3oltU1Ejc6LpQO3hslAcLXb0LaYs_WjD1wdg0iCXm4tx8kmzlFGVtigkLXN3nryCIq9Dpz9XbPscXMXXwt--TJ9piyNbAawlVU_V72HhwWc3OP0hoMT7OtH5Yid7C4pV5ZlQuOGO4oPt8Gv_x-UZrgjuR6Q/s2048/MV5BYjc2OTUyMjQtZWRjNi00MWZjLTkyYmUtODZmMTU1YjdkYjVhXkEyXkFqcGdeQXVyMDM2NDM2MQ@@._V1_.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1366" data-original-width="2048" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEqcoGXNQ2I4gYrNYdLd-IJPdDj9yj29D3oltU1Ejc6LpQO3hslAcLXb0LaYs_WjD1wdg0iCXm4tx8kmzlFGVtigkLXN3nryCIq9Dpz9XbPscXMXXwt--TJ9piyNbAawlVU_V72HhwWc3OP0hoMT7OtH5Yid7C4pV5ZlQuOGO4oPt8Gv_x-UZrgjuR6Q/w640-h426/MV5BYjc2OTUyMjQtZWRjNi00MWZjLTkyYmUtODZmMTU1YjdkYjVhXkEyXkFqcGdeQXVyMDM2NDM2MQ@@._V1_.jpg" width="640" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo7QimuIcxJf7dI2nUYjzcxjUmp-FTbpMgCFsvvXSsr6uI6fV1PRfLv7K9tw0ph55vvyAL08PQLicPu_mqtyZjTUajfUCMxEkoGvi7y2GFcyhTFTQpbSFy_bMJheE4DYsuxGkn0H9wuYta8XXVphu65qL1UGNQrQ0p5Tp6NPLfZTEqq3Yi27sKnwAvxA/s2048/merlin_209583102_7ec18883-1d9c-4464-8585-5ae4816a259f-superJumbo.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1368" data-original-width="2048" height="428" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo7QimuIcxJf7dI2nUYjzcxjUmp-FTbpMgCFsvvXSsr6uI6fV1PRfLv7K9tw0ph55vvyAL08PQLicPu_mqtyZjTUajfUCMxEkoGvi7y2GFcyhTFTQpbSFy_bMJheE4DYsuxGkn0H9wuYta8XXVphu65qL1UGNQrQ0p5Tp6NPLfZTEqq3Yi27sKnwAvxA/w640-h428/merlin_209583102_7ec18883-1d9c-4464-8585-5ae4816a259f-superJumbo.jpg" width="640" /></a></div><br /><p><br /></p><p>Όλα τα επεισόδια ήταν υπέροχα! Όμως τα δύο τελευταία ήταν κλάσεις ανώτερες από μόνα τους. Το 7ο (και προτελευταίο επεισόδιο) είναι πια ένα αριστουργηματικό σημείο αναφοράς, ένα μονοπλάνο 20 λεπτών όπου γίνεται της κολάσεως κι η ένταση είναι τέτοια που το παρακολουθείς με ανοιχτό το στόμα! Δεν περιγράφεται, πρέπει να το ζήσεις! </p><p>Το τελευταίο επεισόδιο είναι μια βουτιά στο ναδίρ πριν την επαναφορά στην λύτρωση. Η οποία λύτρωση έρχεται με αναπάντεχο αλλά νόστιμο τρόπο! </p><p>Υπάρχει μία ...συνταγή που μεσολαβεί. Μία ιταλική συνταγή (μην ξεχνάμε πώς οι ιδιοκτήτες του εστιατορίου, πρώην και νυν, είναι ιταλικής καταγωγής) που ο μακαρίτης χαρακτήριζε The Family Meal Spaghetti, πιάτο που συνήθως έφτιαχνε για το προσωπικό. Πιάνει κι ο Κάρμιν να την φτιάξει για πρώτη φορά ...και τα υπόλοιπα είναι (τηλεοπτική) ιστορία! </p><p><br /></p><p>Η συγκεκριμένη σπαγγετάδα δεν είναι παρά σπαγγέτι με τομάτα, βασιλικό και πάρα πάρα πολύ σκόρδο! Το οποίο σκόρδο <u>δεν</u> το ψιλοκόβεις <u>ούτε</u> το πετάς μετά το σοτάρισμα! </p><p><br /></p><p>Πάμε να μαγειρέψουμε :</p><p><br /></p><b><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: x-large;">The Family Meal Spaghetti </span></b></div></b><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: x-large;">(από την σειρά The Bear)</span></b></p><p style="text-align: center;"><b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></p><p style="text-align: center;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuyWyx43qkKNAc_CJZCRnMwQ2HTGPp4IEsqZyaz_rLlp5hNj7mrfO068BRAcVLLBSxWYyYcUfBvKnvWy50-ffvroORC6AaIbxHHn7f--HlnpwjarJ29ejwqOFlpet0UzRVYwGYgYumd68OK5ZZFsbxleW0xMlhJUS9XNgNNftjy3al7eZ9Goq6AqeRoA/s4080/1666185320284.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4080" data-original-width="3072" height="623" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuyWyx43qkKNAc_CJZCRnMwQ2HTGPp4IEsqZyaz_rLlp5hNj7mrfO068BRAcVLLBSxWYyYcUfBvKnvWy50-ffvroORC6AaIbxHHn7f--HlnpwjarJ29ejwqOFlpet0UzRVYwGYgYumd68OK5ZZFsbxleW0xMlhJUS9XNgNNftjy3al7eZ9Goq6AqeRoA/w463-h623/1666185320284.jpg" width="463" /></a></b></div><b><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b><p></p><p><br /></p><p>Για 4 άτομα</p><p><br /></p><p>1 πακέτο σπαγγέτι καλής ποιότητας</p><p>Όλες τις σκελίδες από ένα κεφάλι σκόρδο, τις οποίες θα καθαρίσετε αλλά θα αφήσετε ολόκληρες</p><p>Μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο ε.π.</p><p>Βασιλικό (ολόκληρα φύλλα)-αρκετό κι αν γίνεται φρέσκο. </p><p>2 κονσέρβες τομάτα (ολόκληρη ή κονκασέ) . Σημείωση: Η συνταγή θέλει κανονικά τομάτες San Marzano , αλλά μια χαρά είναι κι οι δικές μας κονσερβοποιημένες τομάτες (Κάπου στην πόλη βρίσκεις San Marzano αλλά λυπάμαι, δεν έχω καμία διάθεση να διασχίζω την μισή Αθήνα για να το παίξω perfectionist, με ξέρετε πια) </p><p>Αλάτι</p><p>Πιπέρι</p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit2KAELgbQa7kib2TIs3liVyIbLfHbFEDCptUjy5a9DrVFCyh_cFcrRIb3e5gKCmKprlZs-xDuhYxn5jIIbdc4cVlf3MjYEzuMJNynCKMzn09dV-a_qVPwsq3AlXay34Bk3x_SLus2Dw58X2wCkTU2WexhhNZPA0rlQxbwsc4XHp5kIDhIvf5ZetH7aw/s3606/1666180686500.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3606" data-original-width="2977" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit2KAELgbQa7kib2TIs3liVyIbLfHbFEDCptUjy5a9DrVFCyh_cFcrRIb3e5gKCmKprlZs-xDuhYxn5jIIbdc4cVlf3MjYEzuMJNynCKMzn09dV-a_qVPwsq3AlXay34Bk3x_SLus2Dw58X2wCkTU2WexhhNZPA0rlQxbwsc4XHp5kIDhIvf5ZetH7aw/w528-h640/1666180686500.jpg" width="528" /></a></div><br /><p><br /></p><p><br /></p><p>Βάζουμε μια μεγάλη κατσαρόλα με νερό κι αλάτι να βράσει. </p><p><br /></p><p>Σε ένα μεγάλο βαθύ τηγάνι βάζουμε να σοτάρουμε το σκόρδο με τον μισό βασιλικό. Μόλις πάρει χρώμα το σκόρδο (προσοχή, δεν πρέπει να "αρπάξει") βγάζουμε τον βασιλικό, ρίχνουμε λίγο νερό (ή κρασί*) κι αφήνουμε το σκόρδο να βράσει σε μέτρια φωτιά. Μόλις μαλακώσει καλά και δεν υπάρχει ίχνος νερού, παίρνουμε ένα πιρούνι και λιώνουμε όλες τις σκελίδες. Περνάμε την τομάτα και το βασιλικό (που έχουμε ήδη χρησιμοποιήσει) από το μπλέντερ και ρίχνουμε στο τηγάνι με το λιωμένο σκόρδο. Προσθέτουμε αλάτι, πιπέρι κι αφήνουμε να σιγοβράσει η σάλτσα μέχρι να δέσει καλά.</p><p>Εν τω μεταξύ στην κατσαρόλα με το αλατισμένο νερό μαγειρεύουμε τα ζυμαρικά αυστηρά al dente μείον ένα λεπτό. Θα τελειώσουμε το μαγείρεμα τους στο τηγάνι με την σάλτσα. Αν χρειαστεί συμπληρώνουμε με λίγο από το νερό στο οποίο μαγειρεύτηκαν τα σπαγγέτι. Σερβίρουμε αμέσως με το υπόλοιπο βασιλικό ψιλοκομμένο.</p><p><br /></p><p>*Στην ιταλική εκδοχή της συνταγής το σκόρδο μαγειρεύεται με κρασί.</p><p><br /></p><p>Όσο κι αν ακούγεται απλοϊκή, η σάλτσα είναι εντυπωσιακά πλούσια σε γεύση κι έχει υφή κρεμώδη χάρη στο λιωμένο σκόρδο. </p><p><br /></p><p>Υ.Γ.: Χαίρομαι πάρα πολύ που γράφω πάλι στο μπλογκ -έστω και σε νεολιθικές συνθήκες!!- κι ακόμα περισσότερο χαίρομαι που είχα την κατάλληλη αφορμή! Ταινία, σειρά ή βιβλίο είναι πάντα για την Crispy μια καλή αφορμή για να γράψει μια συνταγή!! </p><p><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA84Rpe2hQpwYoOz4QE_ROpausi_9LMbgJZzkcz25J1mnI_N0XBonoQ9g9TMj2YRYlf15JqZAznN5Bz-gIjXcmXY52NivsB799ODvdeWmx5S58TzpDyTBjM4VtQrx4XyB1LmHCLC1tIcCUZf3qeIAWC2eX1ub4jpboeEv5Omu7WM4VOsWRH-9UkkrNAA/s1788/sub-buzz-3175-1658251958-24.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1297" data-original-width="1788" height="464" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjA84Rpe2hQpwYoOz4QE_ROpausi_9LMbgJZzkcz25J1mnI_N0XBonoQ9g9TMj2YRYlf15JqZAznN5Bz-gIjXcmXY52NivsB799ODvdeWmx5S58TzpDyTBjM4VtQrx4XyB1LmHCLC1tIcCUZf3qeIAWC2eX1ub4jpboeEv5Omu7WM4VOsWRH-9UkkrNAA/w640-h464/sub-buzz-3175-1658251958-24.png" width="640" /></a></div><br /><p><br /></p>crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-59112353805622812672021-02-28T17:41:00.000+02:002021-02-28T17:41:48.735+02:00Must be the season of the soup #4<p> Προ καιρού έβλεπα την νέα εκπομπή της Nigella Lawson "Cook, eat, repeat", η οποία ήταν αφιερωμένη στις πιο αγαπημένες της συνταγές, τις οποίες μαγειρεύει συχνότερα και στις οποίες καταφεύγει όταν αναζητά λίγο comfort food. Σε κάποια εκπομπή έφτιαξε την περίφημη της fish stew, μια πηχτή ψαρόσουπα, η οποία ξενίζει εντελώς για τα υλικά της, ιδιαίτερα εμάς τους Έλληνες: μπαχαρικά, πορτοκάλι, μέλι (!), γλυκοπατάτα (;;;)! Θυμάμαι όταν την είχα δει να την φτιάχνει, απορούσα σε κάθε της βήμα, "μα πώς", "μα αν είναι δυνατόν!", "τι λες;". Συμπτωματικά είχα όλα τα υλικά στο σπίτι εκείνη την ημέρα, κι αν δεν είχα ακριβώς τα ίδια, είχα παρεμφερή, έτσι έκατσα και την έφτιαξα. Κι από τότε την έχω φτιάξει τουλάχιστον πέντε φορές ακόμα! Γιατί είναι απλά τέλεια (σιχαίνομαι εντελώς τη φράση "απλά τέλεια" όπως και την υπερβολική χρήση της λέξης "τέλεια", "είναι τέλεια", "περνάμε τέλεια", παραγγέλενεις και ο σερβιτόρος απαντά "τέλεια", όλα είναι τέλεια σε αυτήν τη χώρα , μα αυτή είναι μια άλλη ιστορία...) , είναι καταπληκτική, είναι υπέροχη κι είναι απίστευτο πόσο αρμονικά δένουν όλα τα -παράδοξα- υλικά με το ψάρι.</p><p>Η συνταγή είναι <a href="https://www.bbc.co.uk/food/recipes/fear-free_fish_stew_76790">εδώ</a> . Φυσικά έκανα κάποιες αλλαγές, όπως: Αντί για φρέσκο κορίανδρο χρησιμοποίησα μαϊντανό. Δεν έβαλα μοσχοκάρυδο γιατί το ξέχασα την πρώτη φορά κι έκτοτε δεν βάζω. Αντί για μία μεγάλη γλυκοπατάτα χρησιμοποίησα 1 μέτρια συν 1 μέτρια πατάτα. Και αντί για φρέσκο ψάρι χρησιμοποίησα παστό μπακαλιάρο τον οποίο, φυσικά, είχα ξαρμυρίσει κι είχα κόψει σε μεγάλες μπουκιές.</p><p>Πάμε να δούμε πώς: </p><p><br /></p><blockquote style="border: none; margin: 0 0 0 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b>Εξωτική ψαρόσουπα της Nigella Lawson (Crispy διασκευή)</b></span></p></blockquote><p><br /></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilDA1NXDOJXeR-Z_iBg9XCKJ5T3Ctkl35oRv0asBq0oI73KQEtFd6JBOYFkieEVxWISexFOMdrtEkv22ukHinILkHSEPOAL52fJh20PY4JYROdcYgmXlEzHRwtcfSscc4Y8-K-JbFtnnMI/s2048/IMG_20201119_132649_373.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1048" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilDA1NXDOJXeR-Z_iBg9XCKJ5T3Ctkl35oRv0asBq0oI73KQEtFd6JBOYFkieEVxWISexFOMdrtEkv22ukHinILkHSEPOAL52fJh20PY4JYROdcYgmXlEzHRwtcfSscc4Y8-K-JbFtnnMI/w328-h640/IMG_20201119_132649_373.jpg" width="328" /></a></div><br /></div><br /> <p></p><p><br /></p><p>Για 3-4 πιάτα</p><p>Υλικά:</p><p>1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο</p><p>1 σκόρδο ψιλοκομμένο</p><p>1/2 ματσάκι μαϊντανό. Πλένουμε και ψιλοκόβουμε χώρια τα κοτσανάκια και χώρια τα φύλλα.</p><p>ξύσμα ενός πορτοκαλιού + τον μισό χυμό του</p><p>1/2 κουταλάκι γλυκού πάπρικα</p><p>1/2 κουταλάκι γλυκού κανέλα</p><p>1/2 κουταλάκι γλυκού κύμινο</p><p>1/2 κουταλάκι γλυκού κουρκουμά</p><p>1/2 κουταλάκι γλυκού τζίντζερ (έχω δοκιμάσει και με φρέσκο και σκόνη)</p><p>1 κουταλάκι γλυκού μέλι</p><p>1 κουτί τριμμένη τομάτα 500 γρ</p><p>1 κουταλιά σούπας τοματοπελτέ</p><p>1 μέτρια γλυκοπατάτα κομμένη σε κύβους</p><p>1 μέτρια πατάτα κομμένη σε κύβους</p><p>ελαιόλαδο</p><p>600-700 γρ μπακαλιάρο παστό ξαρμυρισμένο καλά και κομμένο σε μεγάλες μπουκιές </p><p>αλάτι (ίσως να μην χρειαστεί).</p><p><br /></p><p>Σε μία κατσαρόλα και σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο. Ρίχνουμε το κρεμμύδι κι αφήνουμε να σιγομαγειρευτεί. Μόλις μαλακώσει για τα καλά ρίχνουμε το σκόρδο, το ξύσμα πορτοκαλιού και τα κοτσάνια μαϊντανού και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για λίγα λεπτά ακόμα. Προσθέτουμε όλα τα μπαχαρικά, ανακατώνουμε αφήνουμε για λίγο (ενώ απολαμβάνουμε τις εκπληκτικές μυρωδιές). Δυναμώνουμε λίγο τη φωτιά (μέτρια πια) και προσθέτουμε την τομάτα, τον τοματοπελτέ, τον χυμό και το μέλι, δύο ποτήρια ζεστό νερό κι ανακατεύουμε. Μόλις πάρει βράση ρίχνουμε την πατάτα και γλυκοπατάτα, σκεπάζουμε κι αφήνουμε να σιγοβράσει για 40 λεπτά περίπου. Πότε πότε ελέγχουμε τα υγρά, δεν θέλουμε να στεγνώσει τελείως. Μόλις μαλακώσουν η πατάτα με την γλυκοπατάτα, πιέζουμε με την κουτάλα προς τα τοιχώματα της κατσαρόλας έτσι ώστε να λιώσουν μερικά κομμάτια. Ρίχνουμε το ψάρι και μαγειρεύουμε για ένα τέταρτο ακόμα. Ελέγχουμε τα υγρά. Την θέλουμε πηχτή αλλά όχι τελείως. Στο τέλος ρίχνουμε και τον μαϊντανό, ανακατώνουμε, ελέγχουμε για αλάτι (που ίσως να μην χρειαστεί χάρη στα μπαχαρικά και το ψάρι και σερβίρουμε.</p><p>Συνοδεύεται ιδανικά με κόκκινο κρασί, πχ ένα blend αγιοργήτικο- ξινόμαυρο </p>crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-37792661058360993112021-02-16T11:18:00.004+02:002021-02-16T11:53:25.359+02:00Must be the season of the soup #3<p> Τις προάλλες μία καλή φίλη αντιμετώπισε ένα πρόβλημα υγείας, με τον αιματοκρίτη της να καταρρέει. Έγιναν εξετάσεις, πήρε αγωγή και φυσικά πρέπει να ακολουθήσει μία συγκεκριμένη διατροφή. Από περιέργεια έψαξα να βρω ποιες τροφές ενισχύουν τον αιματοκρίτη κι ανακάλυψα το εξής: τα όσπρια είναι καλή πηγή αλλά επειδή δεν απορροφάται εύκολα ο σίδηρος που περιέχουν καλό είναι να ΜΗΝ καταναλώνονται με γαλακτοκομικά! Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Σταματήστε να σερβίρετε τα όσπρια σας με τη γκουμούτσα τη φέτα! Αυτό που θέλουν τα όσπρια είναι βιταμίνη C, εσπεριδοειδή και τι ωραιότερο από το να συνοδεύεις τις σούπες με όσπρια με λίγες σταγόνες λεμόνι!</p><p>Πήρα, λοιπόν, τηλέφωνο την φίλη μου και της είπα ότι είχα μία καταπληκτική συνταγή σούπας με ρεβίθια και μπόλικο λεμόνι, ιδανική για την περίπτωση της. Της είπα ότι θα την έβρισκε στο μπλογκ , ότι την είχα αναρτήσει πέρσι ή πρόπερσι. Μετά από λίγη ώρα ήρθε μήνυμα "δεν την βρίσκω, είσαι σίγουρη ότι την έχεις αναρτήσει;", έψαξα κι ανακάλυψα ότι όντως δεν την είχα αναρτήσει! Έτσι, μιας και τρέχει το αφιέρωμα στις σούπες, την αναρτώ σήμερα, μια πάρα πολύ κρύα, αυθεντικά χειμωνιάτικη μέρα με άφθονο χιόνι! </p><p>Την συνταγή την είχα βρει σε ένα τεύχος του περιοδικού της ΑΒ Βασιλόπουλος, το οποίο εκδίδεται 3-4 φορές το χρόνο, και το οποίο είναι πολύ καλό -μου είχαν πει ότι το επιμελείται η ομάδα του Γαστρονόμου- και κοστίζει μόλις 30 λεπτά Είχα κόψει την συνταγή και την είχα φυλάξει κάπου. "Κάπου", για τα δεδομένα της υποφαινόμενης σημαίνει: χωμένο μέσα σε κάποιο από τα δεκάδες βιβλία μαγειρικής, ή σε κάποιο συρτάρι ή μεταλλικό κουτί ή "κάπου" μπορεί απλά να σημαίνει "δεν θυμάμαι πού"! Αλλά έχω φτιάξει τόσο πολλές φορές τη συγκεκριμένη σούπα που δεν χρειάζομαι συνταγή. Ίσως με τον καιρό κάτι έχω αλλάξει αλλά μικρό το κακό γιατί παραμένει μία από τις πιο αγαπημένες μου σούπες με ρεβίθια.</p><p><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b>Ρεβιθόσουπα με κουρκουμά και λεμόνι.</b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b><br /></b></span></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZAa4S63ucSuykuLUe42kfjy-h-Z_9S4kgiJFMhBppAgxgMO_MRyfLVUvtVCaOJ-xryx_5cnQ1Sn9VbUnt-q-m8_PvJVTHzdSr0gATMv6Pfw8dELlscRUQ9iv5NXp72VCZaEgy1IwzcwRy/s2048/IMG_20201116_132319_480.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1048" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZAa4S63ucSuykuLUe42kfjy-h-Z_9S4kgiJFMhBppAgxgMO_MRyfLVUvtVCaOJ-xryx_5cnQ1Sn9VbUnt-q-m8_PvJVTHzdSr0gATMv6Pfw8dELlscRUQ9iv5NXp72VCZaEgy1IwzcwRy/w328-h640/IMG_20201116_132319_480.jpg" width="328" /></a></span></div><span style="font-size: x-large;"><br /><b><br /></b></span><p></p><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b><br /></b></span></p><p>για 3-4 πιάτα</p><p>Υλικά</p><p><br /></p><p>400 γρ ρεβίθια τα οποία θα έχετε οπωσδήποτε μουλιάσει από το προηγούμενο βράδυ</p><p>1 μεγάλο άσπρο κρεμμύδι ψιλοκομμένο</p><p>1 μεγάλο καρότο τριμμένο στον χοντρό τρίφτη</p><p>λίγο δεντρολίβανο φρέσκο ή αποξηραμένο</p><p>1 κουταλάκι γλυκού κουρκουμά</p><p>χυμός ενός λεμονιού</p><p>ελαιόλαδο</p><p>αλάτι</p><p>ζεστό νερό ή ζωμός όσο χρειάζεται</p><p><br /></p><p>Βάζουμε μία κατσαρόλα με λίγο ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά. Σοτάρουμε σε αυτό το κρεμμύδι, αργά κι ήρεμα, μέχρι να μαλακώσει. Ρίχνουμε το δεντρολίβανο και σοτάρουμε για λίγο ακόμα. Ρίχνουμε τα ρεβίθια και το νερό ή ζωμό ζεστό, να σκεπαστούν τα όσπρια συν 2 πόντοι κι αφήνουμε να βράσει για μία ώρα τουλάχιστον. Σε αυτή τη φάση ρίχνουμε το καρότο, ελέγχουμε να υπάρχει αρκετό υγρό και βράζουμε για μισή ώρα ακόμα. Αφού περάσει συνολικά 1, 5 ώρα μαγειρέματος δοκιμάζουμε να δούμε αν έχουν βράσει τα όσπρια. Αν έχουν βράσει προχωράμε στο επόμενο βήμα, αν όχι συνεχίζουμε το μαγείρεμα μέχρι να χυλώσουν. </p><p>Σε αυτή τη φάση βγάζουμε από την κατσαρόλα περίπου το 1/4 του φαγητού. Το βάζουμε στο μπλέντερ με τον κουρκουμά, το λεμόνι και 3-4 κουταλιές ελαιόλαδο. Το λιώνουμε καλά και το ρίχνουμε στην κατσαρόλα με το υπόλοιπο φαγητό. Δοκιμάζουμε για αλάτι και διορθώνουμε. Ανακατώνουμε κουνώντας την κατσαρόλα και το αφήνουμε στο μάτι για 2-3 λεπτά με κλειστό πια το μάτι. </p><p>Σερβίρεται άμεσα.</p><p>Κι είπαμε: ΧΩΡΙΣ φέτα! </p><p><br /></p>crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-7204194594765815602021-01-16T19:28:00.000+02:002021-01-16T19:28:19.361+02:00Must be the season of the soup #2Λατρεύω τα όσπρια και το έχω αποδείξει <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.com/search/label/%CE%8C%CF%83%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%B1" target="_blank">πολλάκις εδώ στο μπλογκ</a>. Τα τρώω με λαχτάρα από παιδί. Τις κρύες μέρες του χειμώνα, όταν επέστρεφα από το σχολείο κι έβλεπα ότι με περίμενε ένα γεμάτο ζεστό πιάτο με φακές ή φασόλια με όλα τα ωραία συνοδευτικά, ζυμωτό ψωμί, ελιές, ρέγγα ή σαρδελίτσες, χαιρόμουν πάρα πολύ- βασικά χαιρόμουν γιατί είχα γλιτώσει από το φρικτό σπανακόρυζο...αλλά όχι μόνο γι'αυτό! (Μεταξύ μας, δεν υπήρχαν πιο μίζερες στιγμές από εκείνες στις οποίες όταν γυρνούσα σπίτι μετά από μία άθλια μέρα στο σχολείο {όλες οι μέρες στο σχολείο ήταν άθλιες}κι έβλεπα στο τραπέζι σπανακόρυζο. Πέταγα όσο πιο μακριά την τσάντα κι έβαζα τα κλάματα. Αλλά στο τέλος έτρωγα το σπανακόρυζο. Κλαίγοντας. <div><br /><div>Όμως ας αφήσουμε τις παιδικές αναμνήσεις κι ας γυρίσουμε πίσω στα όσπρια. Τα μαγειρεύω συχνά 1-2 φορές την εβδομάδα. Με τα χρόνια έχουν αλλάξει κάποιες σταθερές που είχα στο μαγείρεμα. Μία πρώτη αλλαγή είναι ότι προτιμώ πια να σοτάρω, και μάλιστα με ήρεμο τρόπο, την αγία τριάδα του σοφρίτο όπως ονομάζω το μείγμα ψιλοκομμένου κρεμμυδιού, καρότου και σέλερι (ή σέλινο). Το άλλο είναι ότι μου αρέσει να προσθέτω κι άλλα υλικά μες στη σούπα, κυρίως ζυμαρικά, και καμιά φορά πατάτα, σπανάκι ή διάφορα άλλα χορταορειδή. Μέχρι και μανιτάρια πορτσίνι έχω βάλει σε <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.com/2018/12/blog-post_8.html" target="_blank">σούπα μα φακές</a> κι είναι απίστευτα νόστιμη! </div><div><br /></div><div>Η φασολάδα που παρουσιάζω σήμερα είναι η αγαπημένη μου γι' αυτόν τον χειμώνα. Την έχω φτιάξει αρκετές φορές από τότε που βρήκα την συνταγή. Είναι μία φασολάδα από την Τοσκάνη κι έχει όλα τα πληθωρικά χαρακτηριστικά ενός πιάτου από την κεντρική Ιταλία. Έχω κάνει κάποιες αλλαγές: Δεν χρησιμοποιώ guanciale, αντ' αυτού που είναι και δυσεύρετο εν καιρώ καραντίνας χρησιμοποιώ ψιλοκομμένο χωριάτικο λουκάνικο και φυσικά χρησιμοποιώ ξερά φασόλια που έχω μουλιάσει αποβραδίς κι όχι έτοιμα βρασμένα από κονσέρβα. </div><div><br /></div><div>Ο κύριος λόγος που αποφάσισα να αναρτήσω την συνταγή, δεν είναι τόσο για το ίδιο το πιάτο, άλλωστε είχα αναρτήσει παλιότερα <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.com/2013/12/blog-post_7.html" target="_blank">παρόμοια συνταγή (τούτη από λίγο πιο βόρεια της Τοσκάνης)</a> αλλά για ένα χαρακτηριστικό που πρέπει οπωσδήποτε να έχει ένα από τα υλικά μας! Στη συνταγή μας βάζουμε κοφτό μακαρονάκι. Όμως το κοφτό μακαρονάκι μας πρέπει να είναι <u><b>ριγωτό</b></u>! Ο λόγος είναι ότι δένει καλύτερα το ζυμαρικό με την σούπα μας, η οποία είναι σχετικά πηχτή γι' αυτό κι απαιτείται καλό δέσιμο. Κι είναι γεγονός, η υφή της σούπας είναι το κάτι άλλο όταν το μικρό μας ζυμαρικό είναι ριγωτό! Το πρόβλημα που προέκυψε είναι ότι δυσκολεύτηκα πολύ να βρω το συγκεκριμένο μακαρονάκι! Έψαξα στα τοπικά σούπερμαρκετ, στην κυριολεξία σε όλα, χωρίς αποτέλεσμα (όλα τα μακαρονάκια τα κοφτά ήταν αρίγωτα!) και τελικά το βρήκα στο τοπικό bio κατάστημα! (Σημείωση: Όσοι μένετε Άλιμο ή νότια προάστια και αναζητάτε βιολογικά προϊόντα, στα Δώρα της Φύσης θα βρείτε ό,τι χρειάζεστε, κι αν όχι, ο Χρήστος θα καταφέρει να το βρει). Επειδή το φαγητό το έχω φτιάξει και με απλό μακαρονάκι και με ριγωτό, πιστέψτε με, η ρίγα κάνει τη διαφορά! </div></div><div><br /></div><div>Στη συνταγή τώρα:</div><div><br /></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: x-large;">Φασολάδα με κοφτό μακαρονάκι ριγωτό!</span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNAb80JMeaygkbw1S1TqF8pVdm6Kk7CxF9tJG9sn5QuAX0ALWjzdNcAkw45DRbRurVYg4z4whwGcAQVCR856kxpHBwI-PxeMzZ03WVsK4KswwhuovZTQYHJOgVvMF6KLvCUoiwF1Qdz9Zg/s1920/IMG_20201229_131941_602.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1920" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNAb80JMeaygkbw1S1TqF8pVdm6Kk7CxF9tJG9sn5QuAX0ALWjzdNcAkw45DRbRurVYg4z4whwGcAQVCR856kxpHBwI-PxeMzZ03WVsK4KswwhuovZTQYHJOgVvMF6KLvCUoiwF1Qdz9Zg/w360-h640/IMG_20201229_131941_602.jpg" width="360" /></a></div><br /><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div><div><br /></div><div>Για 4 άτομα</div><div><br /></div><div>1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο </div><div>1 καρότο τριμμένο</div><div>1 κλωνάρι σέλερι (ή σέλινο)</div><div>100 γρ χωριάτικο λουκάνικο το οποίο ψιλοκόβουμε αφού βγάλουμε το εξωτερικό περίβλημα</div><div>400 γρ φασόλια ξερά τα οποία έχουμε μουλιάσει αποβραδίς</div><div>200 γρ μακαρονάκι κοφτό και ριγωτό</div><div>1 κουταλιά σούπας πάστα τομάτας</div><div>ελαιόλαδο</div><div>αλάτι </div><div>νερό ζεστό όσο πάρει (αν θέλουμε έχουμε διαλύσει σε αυτό έναν κύβο*</div><div><br /></div><div>Σε μία κατσαρόλα και σε μέτρια φωτιά ρίχνουμε το ελαιόλαδο. Μόλις ζεσταθεί καλά ρίχνουμε τα τρία ψιλοκομμένα λαχανικά και σοτάρουμε για 10 λεπτά περίπου μέχρι το κρεμμύδι να μαλακώσει και να γίνει διάφανο- να μην αρχίσει να μαυρίζει!. Ρίχνουμε το λουκάνικο και σοτάρουμε για λίγα λεπτά ακόμα. Ρίχνουμε την πάστα τομάτας, τα φασόλια και το νερό (περίπου 3/4 λίτρου) και βράζουμε, με σκεπασμένη την κατσαρόλα και στην ίδια μέτρια φωτιά, για 1,5 ώρες ή όσο χρόνο χρειάζεται για να μαγειρευτούν και να χυλώσουν τα φασόλια (αυτό πάντα εξαρτάται από την ποικιλία, το μέγεθος κι αν είναι προηγούμενης σοδειάς). Πότε πότε ανακατώνουμε και ρίχνουμε μια ματιά για να ελέγχουμε τα υγρά του φαγητού. Σε αυτή τη φάση το φαγητό πρέπει να έχει τόσο υγρά έτσι όταν ρίξουμε τα ζυμαρικά να τα σκεπάζει ικανοποιητικά. Συνεχίζουμε το μαγείρεμα μέχρι το μακαρονάκι να γίνει al dente. Αν δούμε ότι πήζει πολύ το φαγητό ρίχνουμε λίγο νερό ακόμα (ζεστό). Σε αυτή τη φάση ανακατεύουμε λίγο πιο συχνά. Μόλις βράζει το ζυμαρικό βγάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά, δοκιμάζουμε και διορθώνουμε το αλάτι.</div><div>Σερβίρουμε αμέσως. </div><div>Προσωπικά μου αρέσει πολύ να προσθέτω καλό φρέσκο ελαιόλαδο.</div><div><br /></div><div><br /></div><div>* Σε αυτό το μπλογκ έχουμε ξεκινήσει κίνημα ενάντια στην ενοχοποίηση των κύβων! Αλλά γι' αυτό το θέμα θα μιλήσουμε άλλη φορά!</div>crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-34211922621022329052021-01-10T19:20:00.003+02:002021-01-10T19:55:05.852+02:00Must be the season of the soup #1<p> Έχουν περάσει εννέα μήνες από την τελευταία ανάρτηση! ΕΝ-ΝΕ-Α! Σ' αυτούς τους εννέα μήνες ζήσαμε μία καραντίνα και μισή (η μισή τρέχει ακόμα, δεν έχει ολοκληρωθεί), ένα καλοκαίρι με δύο αποδράσεις στη Σίφνο και πολλά μπάνια, ένα φθινόπωρο χωρίς καραντίνα και με αρκετά μπάνια κι έναν χειμώνα που ξεκίνησε με καραντίνα (η οποία συνεχίζεται, όπως είπαμε) και κατά τη μισή διάρκεια του οποίου έχουν προκύψει αρκετά μπάνια στη θάλασσα (ζω σε δήμο παραθαλάσσιο και τηρώ τους περιορισμούς που έχουν επιβληθεί- αυτό προς αποφυγή παρεξηγήσεων) μιας κι ο καιρός με τίποτε δεν θυμίζει χειμώνα. Ακόμα. Τι άλλο; Πολύ και καλό φαγητό στη δική μας κουζίνα από τη μια. Από την άλλη μας λείπουν αφάνταστα τα αγαπημένα μας εστιατόρια, λατρεμένες γεύσεις και πρόσωπα, η χαλαρή και κεφάτη ατμόσφαιρα των καφέ και μπαρ. </p><p>Όντως, με τον έγκλεισμό στο σπίτι, έπεσε πολύ μαγείρεμα, ακόμα περισσότερο στην πρώτη καραντίνα, την οποία ζούσαμε ως πρωτόγνωρη εμπειρία (και τα πράγματα ήταν ελεγχόμενα) κι είχαμε περισσότερο κέφι κι έπεφτε πολύ ζύμωμα -που'ντη πουν'τη η μαγιά, ψάξε, ψάξε δεν θα την βρεις- και πειραματισμός, ήταν κι άνοιξη, οι μέρες μεγάλες κι οι νύχτες πιο μικρές και γενικά ήμασταν πιο αισιόδοξοι γιατί νομίζαμε ότι είχαμε τιθασεύσει τον ιό. Και μετά ήρθε το καλοκαίρι, ξεχαστήκαμε για λίγο, η αρχή του φθινοπώρου κι ο καλός καιρός βοήθησε στο να μην αλλάξει ιδιαίτερα η διάθεση μας παρότι οι αριθμοί άρχισαν να είναι ανησυχητικοί κι έρχεται το τέλος του φθινοπώρου με την σχεδόν ανεξέλεγκτη κατάσταση κι ο χειμώνας να μπαίνει με ένα νέο λοκντάουν, τον κόσμο άκεφο και στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Μπήκε κι ο καινούργιος χρόνος, αισιοδοξήσαμε για ένα 24ωρο και μετά θυμήθηκε το 2021 να μιμηθεί το 2020. Ιδιαίτερα η έκτη του μήνα θα μείνει αξέχαστη, τόσο για όσα συνέβησαν εδώ όσο και τα απίστευτα και σοκαριστικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.</p><p><br /></p><p>Αλλά διατηρούμε την ψυχραιμία μας και συνεχίζουμε να μαγειρεύουμε. Σε αυτήν την παρούσα φάση -χειμώνας 2020-2021 με καραντίνα- έχω μία τάση να φτιάχνω συνέχεια σούπες. Ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, 4-5 φορές την εβδομάδα θα μαγειρέψω σούπα. Τις χρειάζομαι, τις ζητά ο οργανισμός μου, έχουν γίνει το ηρεμιστικό μου (οι σούπες κι η θάλασσα μαζί). Πιστεύω ακράδαντα ότι είναι το απολυτο Comfort food. Σε ζεσταίνουν, σωματικά και ψυχικά, σε χορταίνουν, και το κυριότερο μπορείς να φτιάξεις σούπα με οποιοδήποτε υλικό σε ό,τι συνδυασμό θες. Υπάρχει άφθονος χώρος για πολύ και δημιουργικό αυτοσχεδιασμό όταν μιλάμε για σούπες! </p><p>Έχω ανακαλύψει 3-4 καταπληκτικές σούπες, τις οποίες θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Όσες/όσοι με παρακολουθείτε στο <a href="https://www.instagram.com/cristina_cassiano_aka_crispy/" target="_blank">instagram</a> ίσως έχετε μαντέψει ποιες είναι. Τον τελευταίο καιρό οι τρεις τουλάχιστον έχουν μπει σε "cook, eat, repeat" mode, όπως λέει κι η υπέροχη Nigella Lawson- για την οποία θα μιλήσουμε στην επόμενη ανάρτηση.</p><p>Η πρώτη σούπα, την οποία παρουσιάζω σήμερα, είναι στην κυριολεξία η επιτομή της πενιχρής κουζίνας. Μάλιστα οι Ιταλοί την ονομάζουν χαϊδευτικά, η σούπα "του τέλους του μήνα" για να τονίσουν ότι φτιάχνεται με τα πιο ταπεινά και φθηνά υλικά, εκείνα που μπορούσες να βρεις στο τέλος του μήνα όταν τα λεφτά του σπιτιού είχαν τελειώσει. Η σούπα λέγεται "minestra di riso e scarola" δηλαδή σούπα με ρύζι και σκαρόλα. Όπου η διαδικασία του να ταυτοποιήσεις ένα ξενικό χόρτο μπορεί να οδηγήσει σε λάθη εκτός κι αν είσαι βοτανολόγος. Τελοσπάντων με τη βοήθεια της επιστημονικής ονομασίας του φυτού μπορείς να βρεις άκρη κι εγώ βρήκα ότι η ιταλική scarola είναι το δικό μας αντίδι κι αν δεν είναι ακριβώς το ίδιο, τότε είναι αδέρφια, το πολύ πρωτοξάδερφα. </p><p>Η ουσία είναι ότι η σούπα είναι ουσιαστικά ρύζι και χόρτο. Το χόρτο κατά προτίμηση άγριο. Έψαξα λίγο σε ιταλικά site για μια αυθεντική συνταγή αλλά κάθιε φορά έπεφτα σε διαφορετική εκδοχή. Έτσι οδηγήθηκα στην Crispy εκδοχή, αυτοσχεδιάζοντας, γιατί όπως είπαμε, οι σούπες επιδέχονται άνετα αυτοσχεδιασμούς, οι οποίοι αυτοσχεδιασμοί με οδήγησαν σε μια λιγότερο πενιχρή εκδοχή αλλά το αποτέλεσμα ήταν απολαυστικό, χορτάτο, απίστευτα νόστιμο, ελαφρύ (σχετικά) και κυρίως πολύ, μα πάρα πολύ, comfort food! </p><p>Η συνταγή είναι φυσικά πολύ απλή και γρήγορη </p><blockquote style="border: none; margin: 0px 0px 0px 40px; padding: 0px;"><p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b>Σούπα με ρύζι και αντίδια (η Crispy εκδοχή)</b></span></p></blockquote><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXoifnJV6DybTgSXQb0_ONFW4kq39GHoHwZafefVDDgn5cJs7sWhYSgz8kW6OnCVj0Oqqfs79lt7nSt_NUCnxuVHowFFqq2fa-os431NzLKRH3WbuukSRbClbF_GKJx_084vbpxntxer2V/s1920/IMG_20210104_132138_119.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1920" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXoifnJV6DybTgSXQb0_ONFW4kq39GHoHwZafefVDDgn5cJs7sWhYSgz8kW6OnCVj0Oqqfs79lt7nSt_NUCnxuVHowFFqq2fa-os431NzLKRH3WbuukSRbClbF_GKJx_084vbpxntxer2V/w360-h640/IMG_20210104_132138_119.jpg" width="360" /></a></div><br /><p><br /></p><p> </p><p>Για 2 πιάτα</p><p>1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο</p><p>1 καρότο κομμένα σε λεπτές ροδέλες κι οι ροδέλες στη μέση</p><p>λίγο σέλερυ (ή σέλινο)</p><p>100 gr εξαιρετικής ποιότητας χωριάτικο λουκάνικο ψιλοκομμένο</p><p>1 μπολ (περίπου από 2 -3 κεφάλια) αντίδι καθαρισμένο καλά και ψιλοκομμένο</p><p>~80 γρ ρύζι τύπου γλασέ </p><p>ζωμό (λαχανικών ή κότας, δικό σας ή με τη βοήθεια ενός κύβου -ας απενοχοποιήσουμε πια την χρήση των κύβων) περίπου 3/4 του λίτρου.</p><p>ελαιόλαδο</p><p>αλάτι </p><p>πιπέρι</p><p>λίγο λεμόνι (προαιρετικά)</p><p><br /></p><p>Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά ελαιόλαδο. Σε αυτό σοτάρουμε το κρεμμύδι, καρότο και σέλερυ. Σοτάρουμε για ένα τέταρτο της ώρας περίπου με τον ντελικάτο τρόπο που προτιμώ. Που σημαίνει ότι δεν ζορίζω το σοτάρισμα, αφήνω την τριάδα των υλικών και κυρίως το κρεμμύδι να μαγειρευτούν αργά, ανακατεύοντας αραιά και πού, και μόλις μαλακώσει το κρεμμύδι και γίνει διάφανο, ανακατώνω πιο συχνά για να μην πάρει πάρα ένα ελάχιστα πιο σκούρο χρώμα (το καμμένο κρεμμύδι δεν προσφέρει νοστιμιά, το καλά σοταρισμένο ή το καραμελωμένο ναι). Μετά από 15 λεπτά περίπου ρίχνουμε το ψιλοκομμένο λουκάνικο και το αφήνουμε να σοταριστεί κι αυτό για 2-3 λεπτά. Προσθέτουμε τα χόρτα, τα οποία επίσης σοτάρουμε για λίγα λεπτά. </p><p>Ρίχνουμε το ζωμό και λίγο αλάτι (προσοχή με το αλάτι, γιατί το λουκάνικο είναι ίσως αλμυρό, όπως επίσης κο ζωμός) . Ανεβάζουμε την ένταση της φωτιάς και περιμένουμε να αρχίσει να χοχλάζει. Ρίχνουμε το ρύζι και βράζουμε al dente. Θέλουμε η σούπα να μην είναι ούτε πολύ αραιή ούτε πολύ πηχτή. Αν τυχόν θέλει κι άλλο υγρό ρίχνουμε λίγο ζεστό νερό. Μόλις βράσει το ρύζι όπως θέλουμε αφαιρούμε την κατσαρόλα από τη φωτιά. </p><p>Σερβίρεται ζεστή, εννοείται, με φρεσκοτριμμένο πιπέρι κι αν θέλουμε, λίγο λεμόνι! </p><p><br /></p><p>Συζητώντας με την μητέρα μου, μου είπε ότι η μητέρα της έφτιαχνε κάτι παρόμοιο χωρίς το λουκάνικο φυσικά κι αντί για καρότα και σέλερυ, χρησιμοποιούσε τα γνωστά τσιγαρολάχανα για να νοστιμίσει το φαγητό (καυκαλήθρα, αγριόσκορδο, μυρώνια κλπ). Και πολλές φορές όταν έλειπε το ρύζι - γιατί οι εποχές ήταν δύσκολες- στη θέση του έβαζε ξερά φασόλια!!</p><p><br /></p><p>Ο τίτλος της ανάρτησης είναι "δανεισμένος" από αυτό το <a href="https://www.youtube.com/watch?v=zAWe8oBIRtY" target="_blank">τραγούδι.</a></p><p><br /></p>crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-82842362359255281682020-03-01T11:19:00.003+02:002020-03-10T12:13:39.249+02:00Bologna è una regola<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1d2129; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">(<b>Έκτακτος πρόλογος:</b> Την σημερινή ανάρτηση την είχα ετοιμάσει τέλη Οκτώβρη, μετά από ταξίδι στην Μπολόνια, αλλά είχα αποφασίσει να μην την αναρτήσω τότε, να περιμένω την νέα μου επίσκεψη στην πόλη που θα γινόταν αυτές τις μέρες , αρχές Μάρτη. Δυστυχώς οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν με την εξάπλωση των κρουσμάτων του κορονοϊού στην Ιταλία, μας ανάγκασαν να αναβάλλουμε το ταξίδι. Ως εκ τούτου, αποφάσισα να την αναρτήσω σήμερα, άκαιρη ίσως, αλλά μου λείπει η Μπολόνια, μια πόλη που μου αρέσει πολύ να επισκέπτομαι και στην οποία πάντα περνώ και -κυρίως- τρώω εξαιρετικά καλά! Μακάρι να ηρεμήσουν γρήγορα τα πράγματα με την νέα αυτή επιδημία, να επιστρέψουμε στα αγαπημένα μας μέρη.)</span><br />
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: x-large;"><b>*</b></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Στην ερώτηση, "Ποια ή ποιες ιταλικές πόλεις θα ήθελες να επισκεφτείς", η Μπολόνια σπάνια είναι η απάντηση. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, κακώς. Ιδιαίτερα για όσους δηλώνουν "γκουρμέ" μια επίσκεψη στην πόλη επιβάλλεται. </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi91z9Bl-Xvnt6kDIZqPY1i_elT9dik_YEmjid1bghwj6o2CgJp03y0shY1DfV4aKjL45yKz_WGaVttWz3eNuKrG1WinLFTa5bXLFotXLB2IE2FvXZ7J7u4Dal1e8csgoAKhPDEaJ4YTOnk/s1600/IMG_20191019_173033_118.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="819" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi91z9Bl-Xvnt6kDIZqPY1i_elT9dik_YEmjid1bghwj6o2CgJp03y0shY1DfV4aKjL45yKz_WGaVttWz3eNuKrG1WinLFTa5bXLFotXLB2IE2FvXZ7J7u4Dal1e8csgoAKhPDEaJ4YTOnk/s640/IMG_20191019_173033_118.jpg" width="326" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ZoLDHXxq4CJEvJju45IuMAffTHWvQlkdU7f910xg7K3btmW2EUFvYHJkSwrbeapt29vv9ZgtJuBPvZhyphenhyphen0nO-LRobTLdr5_gZaHxzyEU4d4GyQYvuaG6_PtMDU0giPL8F0CzKc045Y9re/s1600/IMG_20191021_175413_435.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="819" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-ZoLDHXxq4CJEvJju45IuMAffTHWvQlkdU7f910xg7K3btmW2EUFvYHJkSwrbeapt29vv9ZgtJuBPvZhyphenhyphen0nO-LRobTLdr5_gZaHxzyEU4d4GyQYvuaG6_PtMDU0giPL8F0CzKc045Y9re/s640/IMG_20191021_175413_435.jpg" width="326" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Θεωρείται η γαστρονομική πρωτεύουσα της χώρας, άλλωστε πολλά από τα γνωστά ιταλικά καλούδια περιφερειακά της Μπολόνια παρασκευάζονται! Οι Ιταλοί την φωνάζουν χαϊδευτικά " La Grassa", " Η Λιπαρή", κι όπως καταλαβαίνετε η πλούσια σε γεύση και λιπαρά κουζίνα της δεν ενδείκνυται για veggies/vegans! Την αποκαλούν, επίσης, "La Dotta" ( Η Λόγια, Η Σοφή) μιας κι εκεί ιδρύθηκε το πρώτο πανεπιστήμιο στον κόσμο και τέλος τη φωνάζουν και " La Rossa" ( " Η Κόκκινη") αφού θεωρείται η πιο αριστερή πόλη της χώρας. Πέρα από τα χαριτωμένα προσωνύμια η Μπολόνια έχει πολλά πλεονεκτήματα ως ταξιδιωτικός προορισμός. </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8jluUcaCsj8BytAxsSCJ7pDLqUkc5aaPBy-bXeLePPaE3a1SD4nM3bQ1DczxkiIpAs96oKLllfNbQPAIHG5Kf5J-ick2MyBAR-poFiowEmDmwPVhMc3Jzs4uPvhOrSmSgd6dZPKy5AWUz/s1600/IMG_20191022_121629.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8jluUcaCsj8BytAxsSCJ7pDLqUkc5aaPBy-bXeLePPaE3a1SD4nM3bQ1DczxkiIpAs96oKLllfNbQPAIHG5Kf5J-ick2MyBAR-poFiowEmDmwPVhMc3Jzs4uPvhOrSmSgd6dZPKy5AWUz/s640/IMG_20191022_121629.jpg" width="360" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Είναι ζωηρή, είναι ενδιαφέρουσα, άνετη, απλόχερη, "σκεπαστή" χάρη στα ατέλειωτα portici που σκεπάζουν τα πεζοδρόμια της πόλης. Γεωγραφικά ενώνει την κεντρική με τη βόρειο Ιταλία κι είναι ιδανική "βάση" για εξορμήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Μπολόνια είναι κόμβος και συνδέεται με πάρα πολλές πόλεις, δεν έχετε παρά να πάρετε ένα ρετζιονάλε (αργό τρένο με πολλές στάσεις αλλά πολύ φθηνό) για να επισκεφτείτε τις μικρές πανέμορφες πόλεις που βρίσκονται κοντά.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs3P8Aag0Wo5Ni3epDYqpvw0IYS9hHgF7cFWCdY0RA-1CPJH81OyAL7QkccAF7O7tgGHMvr0sMeDFVN6YZxLXitw2iwd_AkSdbH15WvC5TV5ViaDUS2y1tkPrsrnAiCUB8_8Z8ZX5oHIxO/s1600/75246617_1359200200913316_6373122269102735360_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="491" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs3P8Aag0Wo5Ni3epDYqpvw0IYS9hHgF7cFWCdY0RA-1CPJH81OyAL7QkccAF7O7tgGHMvr0sMeDFVN6YZxLXitw2iwd_AkSdbH15WvC5TV5ViaDUS2y1tkPrsrnAiCUB8_8Z8ZX5oHIxO/s640/75246617_1359200200913316_6373122269102735360_n.jpg" width="326" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6BDiFRGkdelD271V4iYKYtI519vc5LxFW3K-bDg27wme_SGTbsegkYKwZNPNfjaS6vzfA2EHbzbwhZRQDiiGpUVIvnvSKW3NDYm03KXSYPA0zpDHPMVQ4J4qcqGlZcwI2RjAPDkauj2ay/s1600/73075916_1359200247579978_3867675709983948800_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="491" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6BDiFRGkdelD271V4iYKYtI519vc5LxFW3K-bDg27wme_SGTbsegkYKwZNPNfjaS6vzfA2EHbzbwhZRQDiiGpUVIvnvSKW3NDYm03KXSYPA0zpDHPMVQ4J4qcqGlZcwI2RjAPDkauj2ay/s640/73075916_1359200247579978_3867675709983948800_n.jpg" width="326" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Πίσω στο γαστρονομικό στοιχείο, που είναι και το κύριο μέλημα μας. Ο περισσότερος κόσμος πηγαίνει για φαγητό στην -μάλλον τουριστική- γειτονιά του Quadrilatero. Πολύ χαριτωμένη και γραφική αλλά όπως είπα πολύ τουριστική, στοιχείο που με απωθεί γενικώς. Φέτος κατευθύνθηκα προς την Mercato delle Erbe, μια κλειστή αγορά που βρίσκεται περίπου 100 μέτρα από την κεντρική πλατεία της πόλης, Piazza Maggiore. </span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXeYgFRZFhavn_06k03Wa7jKNLs5IvHeiobnBbpflz3kiHIfsadCW4-UX9_RyknidsTS_IlrkoQgWdR2lrlEcSbfuokM-iG9VhylLff8W2QicfPgl-uL7Q0st7_ILiU4JHhSAWb3nUjuXy/s1600/received_935905333462478.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1548" data-original-width="1152" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXeYgFRZFhavn_06k03Wa7jKNLs5IvHeiobnBbpflz3kiHIfsadCW4-UX9_RyknidsTS_IlrkoQgWdR2lrlEcSbfuokM-iG9VhylLff8W2QicfPgl-uL7Q0st7_ILiU4JHhSAWb3nUjuXy/s640/received_935905333462478.jpeg" width="476" /></a></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX4i5CuinepALQCjzrhcXr6Xi8FPMgrbUmI6Ys1hSQSSuoLwDyFwzDYKnaiT-mKQfOsKXON2SNw6AnUu1HbHwRmhdxsIzC_4tLqK5TiVYUfP35bOv_OdQx3VzLWuoUtfFiyTOYISmTYjlh/s1600/received_485578095380505.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1548" data-original-width="1152" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiX4i5CuinepALQCjzrhcXr6Xi8FPMgrbUmI6Ys1hSQSSuoLwDyFwzDYKnaiT-mKQfOsKXON2SNw6AnUu1HbHwRmhdxsIzC_4tLqK5TiVYUfP35bOv_OdQx3VzLWuoUtfFiyTOYISmTYjlh/s640/received_485578095380505.jpeg" width="476" /></a></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQpOgul9dYPfA8LHhkhaS9ghHcZP846_5mDtMSQI-O7ptC_0cq39Ztb5yWHHCjObsOAlYp2n6HZ0S8CwBWhrdGeHIYyoifS5bPofvFclhQt_CR-NRd5HhuZhvKfyZztx2R1igcgz80IZuB/s1600/received_2471436483139530.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1548" data-original-width="1152" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQpOgul9dYPfA8LHhkhaS9ghHcZP846_5mDtMSQI-O7ptC_0cq39Ztb5yWHHCjObsOAlYp2n6HZ0S8CwBWhrdGeHIYyoifS5bPofvFclhQt_CR-NRd5HhuZhvKfyZztx2R1igcgz80IZuB/s640/received_2471436483139530.jpeg" width="476" /></a></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjynYXpIRD3p0vtb8nVIl4_R7VlZMPJKQKXxohYbKHZ9qZ-fIJyd8-vSgRda2lTbljPovNbNhvlgT1eRtL0a59wvPtexZM_rRzyE-7XTl45EU7rA6Aq7VK5Cc5tYGDsu9YVBhYpvaIrlgcv/s1600/received_952137445156422.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1548" data-original-width="1152" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjynYXpIRD3p0vtb8nVIl4_R7VlZMPJKQKXxohYbKHZ9qZ-fIJyd8-vSgRda2lTbljPovNbNhvlgT1eRtL0a59wvPtexZM_rRzyE-7XTl45EU7rA6Aq7VK5Cc5tYGDsu9YVBhYpvaIrlgcv/s640/received_952137445156422.jpeg" width="476" /></a></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjulnaDkP9Im9PJjiUaQRrRlvmGY0Dm8CWsb4qqgQpief3ymsN1tXliwUn0HCqJWQEyfTiPXyzNAHz-QoPiS6TO2d7x_XwJ-AyzV5j10CrKcRnuvjLboOavujzUgXrIYxIEEu0OUy8qq6zG/s1600/received_489618631767180.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1548" data-original-width="1152" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjulnaDkP9Im9PJjiUaQRrRlvmGY0Dm8CWsb4qqgQpief3ymsN1tXliwUn0HCqJWQEyfTiPXyzNAHz-QoPiS6TO2d7x_XwJ-AyzV5j10CrKcRnuvjLboOavujzUgXrIYxIEEu0OUy8qq6zG/s640/received_489618631767180.jpeg" width="476" /></a></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Στον εσωτερικό χώρο της υπάρχουν μανάβικα, κρεοπωλεία, τυράδικα, ...μακαρονάδικα <span class="_5mfr" style="margin: 0px 1px;"><span class="_6qdm" style="background-image: url("https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/td3/1/16/1f924.png"); background-repeat: no-repeat; background-size: contain; color: transparent; display: inline-block; height: 16px; text-shadow: none; vertical-align: text-bottom; width: 16px;">🤤</span></span> και στα πλάγια υπάρχουν εστιατόρια όπου μπορεί κανείς να απολαύσει τοπικά εδέσματα και κρασιά. Η συντριπτική πλειοψηφία των θαμώνων είναι ντόπιοι, πράγμα που είναι εγγύηση για την ποιότητα του φαγητού. Τα καλύτερα tortellini in brodo τα δοκίμασα εκεί, όπως απόλαυσα ένα ασυνήθιστο, αποκαλυπτικό λευκό κρασί από τους λόφους που απλώνονται έξω από την πόλη- δείτε φωτό. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKv0JPHCYh2E4z1qIeyy3Crv1eWvjDDCd_NvoAGkaP8rnpvNDruCbAzvzhqUHIlfscWHT7RYsBrMrHmPQ7ydb_Nf0NsQvzAfxGuFPqwOitYoBVvPRXY74iC3juf1QWg5ef7nUWkG1awaFl/s1600/received_2113308378978677.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1198" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKv0JPHCYh2E4z1qIeyy3Crv1eWvjDDCd_NvoAGkaP8rnpvNDruCbAzvzhqUHIlfscWHT7RYsBrMrHmPQ7ydb_Nf0NsQvzAfxGuFPqwOitYoBVvPRXY74iC3juf1QWg5ef7nUWkG1awaFl/s640/received_2113308378978677.jpeg" width="478" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEir_Fl452rdb3ORmT6d6Pz84T9q1J4lMsnRKIfPJcsVjG5ZV5dDqh3hF4KDvp13tj4vbUYN9RvUZwH4fFdVoiMa-sFeNf-_NGG8mGXF4RlEd7sfxe85p-ix1feW3DKux2h-ZaJohDUTXIw7/s1600/IMG_20191022_213425_584.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="819" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEir_Fl452rdb3ORmT6d6Pz84T9q1J4lMsnRKIfPJcsVjG5ZV5dDqh3hF4KDvp13tj4vbUYN9RvUZwH4fFdVoiMa-sFeNf-_NGG8mGXF4RlEd7sfxe85p-ix1feW3DKux2h-ZaJohDUTXIw7/s640/IMG_20191022_213425_584.jpg" width="326" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9oZHmMKpeLMfnL7vB9bzha38GgCohijQY4VLIxsUSwac7AuF2aClEql895EcwuH2r4vnOk4vqOfWKhpu-qbtDxjjUCMsnph2Z0NiAfkDtAh_BSD7O_UFnY4j53x9cQ6R3SfQlN_5JGl1B/s1600/received_1008742239485767.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1198" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9oZHmMKpeLMfnL7vB9bzha38GgCohijQY4VLIxsUSwac7AuF2aClEql895EcwuH2r4vnOk4vqOfWKhpu-qbtDxjjUCMsnph2Z0NiAfkDtAh_BSD7O_UFnY4j53x9cQ6R3SfQlN_5JGl1B/s640/received_1008742239485767.jpeg" width="478" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxx9YlAkc8ZRpyvoONWL0T0tmqXv2w3DnAOUUELg65tOzr8qxoVfy6_qX3nk1mQjnFt5y2L3uYH1eG8ONAZyhhl6M1SghtHUyW_dMnZLOQjVcARpWmdexvBnQe5EPOMsuWDQCLKrKiYkgV/s1600/received_1450734708397663.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1198" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxx9YlAkc8ZRpyvoONWL0T0tmqXv2w3DnAOUUELg65tOzr8qxoVfy6_qX3nk1mQjnFt5y2L3uYH1eG8ONAZyhhl6M1SghtHUyW_dMnZLOQjVcARpWmdexvBnQe5EPOMsuWDQCLKrKiYkgV/s640/received_1450734708397663.jpeg" width="478" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Πίσω από την αγορά στην οδό Belvedere υπάρχουν πολύβουα καφέ, μπαρ και μπιστρό όπου μαζεύεται πολύς κόσμος, κυρίως το βραδάκι για απεριτίφ. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnDIQlg6DY94h_kR5PIzQrDY_W5ZzpI9wJtToqtixspz5S7Fx1C4_kIGdh1XJHttXi_IEd3TKilSOAoryb_8FkFK9jncD5IiZhrJ1k5XEXBMDln0lwvNRMU2RXNGy0XkMBkmojNdpvaXHr/s1600/received_906261049755660+%25281%2529.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1548" data-original-width="1152" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnDIQlg6DY94h_kR5PIzQrDY_W5ZzpI9wJtToqtixspz5S7Fx1C4_kIGdh1XJHttXi_IEd3TKilSOAoryb_8FkFK9jncD5IiZhrJ1k5XEXBMDln0lwvNRMU2RXNGy0XkMBkmojNdpvaXHr/s640/received_906261049755660+%25281%2529.jpeg" width="476" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Στην μπροστινή είσοδο όμως, από την οδό Ugo Bassi, θα βρείτε μια gelateria. Στην gelateria O.G.G.I λοιπόν, έφαγα εκπληκτικά παγωτά κι απόλαυσα (κλαίω ακόμα που δεν το πήρα και την τελευταία βραδιά!) το ωραιότερο παγωτό σοκολάτα που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου! Δυνατό και συνάμα φίνο, τέλεια ισορροπημένο με την πιο άψογη επίγευση, να λιώνει στο στόμα με ιδανική...ταχύτητα! Και το όνομα αυτού: Il fu Mattia Pascal! </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKQGXmkAgJNVIh5WhgBDWOaLZucl2BATM7ZPZqkpCGvbjCaEH_-83LVmjsKm178Ifyd2tYdxqz3WiriQRsJRTFvzbdcDfybo83RR7xEl199HdeCWCiMp1OxZ8a21ju72Ef7uOkfn1oGv9P/s1600/IMG_20191021_230313_415.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="819" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKQGXmkAgJNVIh5WhgBDWOaLZucl2BATM7ZPZqkpCGvbjCaEH_-83LVmjsKm178Ifyd2tYdxqz3WiriQRsJRTFvzbdcDfybo83RR7xEl199HdeCWCiMp1OxZ8a21ju72Ef7uOkfn1oGv9P/s640/IMG_20191021_230313_415.jpg" width="326" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
Είναι ο τίτλος νουβέλας του Λουίτζι Πιραντέλο, του οποίου ο ελληνικός είναι "Ο μακαρίτης Ματτία Πασκάλ"! Παράξενο αλλά συνάμα ταιριαστό όνομα για ένα αριστουργηματικό παγωτό!</div>
<div style="text-align: left;">
Η Μπολόνια είναι γεμάτη εκπλήξεις που δεν αποκαλύπτονται στον επισκέπτη με την πρώτη επαφή. Μπορεί να μην είναι η πόλη όπου θα πέσετε κάτω ξεροί από το "Σύνδρομο του Σταντάλ", αλλά θα αποζημιωθείτε με πολλούς τρόπους, ένας από τους οποίους είναι η εξαιρετικά νόστιμη, πλούσια σε λιπαρά (κυρίως ζωικά, ω ναι) κουζίνα!</div>
<div style="text-align: left;">
Ανυπομονώ να την επισκεφτώ ξανά ...και να συναντήσω τον φίλο μου τον μακαρίτη Ματτία Πασκάλ!</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</span><br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Διευθύνσεις:</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Mercato Delle Erbe: Via Ugo Bassi, 25, Bologna</span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; margin-top: 6px;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<a class="profileLink" data-hovercard-prefer-more-content-show="1" data-hovercard="/ajax/hovercard/page.php?id=248639275316607&extragetparams=%7B%22__tn__%22%3A%22%2CdK-R-R%22%2C%22eid%22%3A%22ARCQwMiCx3ntEKn8a2atZJX0BGE7alqZkG_nJy1wEQ2We48xoJmOqYeFDc4T9MFwfdDmxLbhyIx2rnha%22%2C%22fref%22%3A%22mentions%22%7D" href="https://www.facebook.com/oggigelato/?__tn__=K-R&eid=ARCQwMiCx3ntEKn8a2atZJX0BGE7alqZkG_nJy1wEQ2We48xoJmOqYeFDc4T9MFwfdDmxLbhyIx2rnha&fref=mentions&__xts__%5B0%5D=68.ARDInvadlVTr4eiF0K8nDbN_gMhMsaR7tyoRnjy1HVASShIM6fifLaaUFKFtbNH73dr4JgOHNCRxNSZj8Ou1DQTupkYzhBwBDYPnNfGU63B9GAeA9n3wQe3M1rJ_gNIaoYu6IdMqCqBPGtvRp5dbfdT7F3zdxUdQ-tmK8pmq9lNvIpTSR5IZm5RlI9qPgpeG_nWaaoNXkr3HyJ85S5WxhPokzo6eg7QrNfH69OCjD3B5HeFIOKJGFwWEfvS3_JpRHXH0wPYohn8BmKcw7ahy6t4gMeZ1y6qKIvSzcLWPJSDQV2W8FANwVBQNCPx-hlLnA2szIf3JC4FHwJ0-hFQA2FPPIQ" style="color: #385898; cursor: pointer; font-family: Georgia, "Times New Roman", serif; text-decoration-line: none;">Oggi - Officina Gelato Gusto Italiano</a><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"> </span><span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Via Ugo Bassi, 25, Bologna &</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">Via Rizzoli, 1/2, Bologna</span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: large;">Φερράρα</span></b></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTLK12WxHKquYZgbdX-pRA4InsPoUolvcxB8W9CmCNTKcoFkUKzS7EHBCweYQZE15WB4bz9-g83TPNplin30OYLZgFANnv7B2e3xNOrsCGUsnT4BxzcE1oa2FC-TwSoYfDrHmwnNRhvDro/s1600/IMG_20191021_130415_377.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="819" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTLK12WxHKquYZgbdX-pRA4InsPoUolvcxB8W9CmCNTKcoFkUKzS7EHBCweYQZE15WB4bz9-g83TPNplin30OYLZgFANnv7B2e3xNOrsCGUsnT4BxzcE1oa2FC-TwSoYfDrHmwnNRhvDro/s640/IMG_20191021_130415_377.jpg" width="326" /></a></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3QVzwbQpg0q4YSkQeMcKIqYdfcJ0o6tDtK6dq6FsRfLxpxy-eN2en9VM6OjcUHZcnu3UUct-OOESNTaWxVL_N3-VeRyQn6oP5J-dl__AYihO0nRb8AASmdzzTS4jooWXsJwZ6r7aos-vG/s1600/IMG_20191021_133738_559.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="819" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3QVzwbQpg0q4YSkQeMcKIqYdfcJ0o6tDtK6dq6FsRfLxpxy-eN2en9VM6OjcUHZcnu3UUct-OOESNTaWxVL_N3-VeRyQn6oP5J-dl__AYihO0nRb8AASmdzzTS4jooWXsJwZ6r7aos-vG/s640/IMG_20191021_133738_559.jpg" width="326" /></a></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhNYcc2WQeJHX_gy3Tblfx0M1w_jXia62wCRa06tUOZI4f2McTwn65E6SoWYxCFfQ-lICiuY_V7djTTfLOtwNYZD2hH10DyAjlFwNr1xEqQrEaehFo-__SbOq9Biw8NuOQ7aCclKOQLbKW/s1600/IMG_20191021_161242_869.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1220" data-original-width="976" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhNYcc2WQeJHX_gy3Tblfx0M1w_jXia62wCRa06tUOZI4f2McTwn65E6SoWYxCFfQ-lICiuY_V7djTTfLOtwNYZD2hH10DyAjlFwNr1xEqQrEaehFo-__SbOq9Biw8NuOQ7aCclKOQLbKW/s640/IMG_20191021_161242_869.jpg" width="512" /></a></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
</span>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif;">
<div style="text-align: left;">
Μια από τις τρεις πόλεις, εκτός Μπολόνιας, που επισκεφτήκαμε ήταν κι η Φερράρα (οι άλλες δύο ήταν η Ραβέννα κι η Βερόνα, όλες πανέμορφες). Θα σταθώ στην Φερράρα για τους εξής λόγους: </div>
<div style="text-align: left;">
1) Πρέπει να είναι η ιταλική πόλη με τα περισσότερα ποδήλατα στους δρόμους! Δεν έχω ξαναδεί τόσα ποδήλατα να κυκλοφορούν από μικρούς και μεγάλους κι υπάρχει περίπτωση, τουλάχιστον στο κέντρο της πόλης, να υπερείχαν αριθμητικά των αυτοκινήτων! Πολύ όμορφη εικόνα.<br />
Και 2) Εκεί δοκίμασα το πιο παράξενο ψωμί που έχω δει ποτέ! Λέγεται La Coppia (Το Ζευγάρι) κι αυτό ακριβώς συμβολίζει, την ένωση του ζευγαριού! Η ιστορία θέλει να πρωτοφτιάχτηκε το 1536 κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού της πόλης, όταν ένας από τους προύχοντες της θέλησε να προσφέρει ένα νόστιμο ψωμί στο φεουδάρχη της Φερράρα. Ο σκοπός του ήταν, τα 4 άκρα να ήταν τραγανά σαν κροστίνι ενώ το μεσαίο κομάτι να παρέμενε αφράτο. Τα κατάφερε μια χαρά, το ψωμί είναι απολαυστικό όσο δεν φαντάζεστε!<br />
<br />
<br />
<br />
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από το ομώνυμο τραγούδι του Ιταλού τραγουδοποιού Luca Carboni, γέννημα θρέμμα της Bologna και το τραγούδι είναι ένας φόρος τιμής στην αγαπημένη του πόλη<br />
<br />
<br /></div>
</span><br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/xEbi9rvU2zA" width="480"></iframe>
</div>
</div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-36931139594209141102020-02-16T10:38:00.001+02:002020-02-16T10:38:38.418+02:00Σαν τη σούπα δεν έχει!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έτυχε αυτόν τον χειμώνα που διανύουμε να έχω φτιάξει πολλές σούπες. Κάτι ο καιρός που είναι -ευτυχώς- αρκούντως κρύος και βαρύς, κάτι η ευκολία της ετοιμασίας μιας σούπας αλλά κυρίως γιατί έχει γίνει ένας καλός τρόπος να χρησιμοποιώ διάφορα λαχανικά που... εκλιπαρούν να μαγειρευτούν!<br />
Το φθινόπωρο άρχισα να αγοράζω συστηματικά κάθε Τρίτη στη λαϊκή, κολοκύθα. Ξαφνικά κόλλησα με την κολοκύθα, δεν ήξερα γιατί αλλά το χειρότερο ήταν ότι δεν ήξερα και τι ήθελα να κάνω με δαύτη. Έτσι, τις περισσότερες φορές κατέληγα στη λύση της σούπας και κάπως έτσι, με διάφορες αλλαγές και προσθήκες έφτασα σε αυτήν την σούπα που παρουσιάζω σήμερα. Κι αποφάσισα να την παρουσιάσω κι επισήμως με post διότι αναρτώντας την στο instagram πριν από λίγες μέρες υπήρξαν πολλές κι ενθουσιώδεις αντιδράσεις, κάτι που με οδήγησε στο συμπέρασμα ότι συμφωνείτε μαζί μου. Ότι το χειμώνα "σαν τη σούπα δεν έχει!"<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Σούπα με πατάτα, κολοκύθα και γλυκοπατάτα.</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglpDdU_wx8tqDQSjYHZf6rtzS6hLlxV8JhWvlU5tqiFxWs32Wpynr_LBoHjT4sdtoiB2lSYgl2JMj7zmP7YqGeaocCYJ_qy4E3YnOT5uk9QuThOtArsVCsgNSatkbxKEC6AG5UnXp6XF-0/s1600/IMG_20200214_140231_647+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="819" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglpDdU_wx8tqDQSjYHZf6rtzS6hLlxV8JhWvlU5tqiFxWs32Wpynr_LBoHjT4sdtoiB2lSYgl2JMj7zmP7YqGeaocCYJ_qy4E3YnOT5uk9QuThOtArsVCsgNSatkbxKEC6AG5UnXp6XF-0/s640/IMG_20200214_140231_647+%25281%2529.jpg" width="326" /></a></div>
<br />
<br />
Τη συγκεκριμένη την έχω ονομάσει η "σούπα 1:1:1", γιατί τα τρία βασικά υλικά της μπαίνουν σε ίσες αναλογίες.<br />
<br />
Υλικά για 4 άτομα<br />
<br />
1 μπολ (1/2 λίτρου) πατάτα κομμένη σε κύβους<br />
1 μπολ (το ίδιο) κολοκύθα κομμένη σε κύβους<br />
1 μπολ (ναι, το ίδιο) γλυκοπατάτα κομμένη σε κύβους<br />
1 λευκό κρεμμύδι ψιλοκομμένο<br />
1 καρότο ψιλοκομμένο<br />
1 κλωνάρι σέλερυ ψιλοκομμένο<br />
1 κουταλάκι γλυκιά πάπρικα σε νιφάδες (αν δεν βρείτε, τότε σε σκόνη)<br />
~1.8 λίτρα ζωμό της αρεσκείας σας (το οποίο θα έχετε ζεστό)<br />
160 γρ σύγλινο κομμένο σε μικρά κομμάτια<br />
ελαιόλαδο<br />
αλάτι<br />
λεμόνι<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Ρίχνουμε το σοφρίτο, τουτέστιν την τριάδα κρεμμύδι, καρότο σέλερυ, όλα ψιλοκομμένα. Σοτάρουμε για λίγα λεπτά μέχρι το κρεμμύδι να αρχίσει να μαλακώνει. Ρίχνουμε την πατάτα, ανακατεύουμε και συνεχίζουμε έτσι για λίγα λεπτά. Προσθέτουμε την κολοκύθα και την γλυκοπατάτα, ανακατώνουμε, ρίχνουμε την πάπρικα και τον ζωμό, σκεπάζουμε κι αφήνουμε το φαγητό να βράσει. Σε μισή ώρα περίπου τα λαχανικά θα έχουν βράσει. Βγάζουμε από το μάτι. Χρησιμοποιώντας ένα μπλέντερ χειρός λιώνουμε τα λαχανικά έτσι ώστε η σούπα μας να γίνει...potage. Βάζουμε πάλι στο μάτι κι αφήνουμε για λίγο μέχρι να πήξει αν και το πιθανότερο είναι να έχει ήδη πήξει.<br />
Εν τω μεταξύ σε ένα τηγάνι με ελάχιστο λάδι τηγανίζουμε καλά τα κομμάτια σύγλινου.<br />
<br />
Σερβίρουμε σε κάθε πιάτο από λίγη σούπα κι από πάνω μοιράζουμε το σύγλινο. Τελειώνουμε με λίγες σταγόνες χυμό λεμονιού, το οποίο σας εκλιπαρώ να μην αγνοήσετε. Δίνει την τελική πινελιά που απογειώνει το πιάτο! </div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-40997701008770760872020-02-02T17:26:00.000+02:002020-02-02T17:26:51.821+02:00Οι Αμερικανοί ξανάρχονται<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τις προάλλες διάβαζα την συνέντευξη μιας Αμερικανίδας food writer, η οποία δραστηριοποιείται στην Ιταλία, και την ρώτησαν πού οφείλει την επιτυχία της και τι χρειάζεται να κάνει κάποιος για να γίνει το ίδιο επιτυχημένος. Η απάντηση της ήταν η εξής: "Να είναι ικανός και να αντέχει να κοιμάται το πολύ τρεις ώρες την ημέρα". Η απάντηση της μ' έβαλε σε σκέψεις. Όχι για το γεγονός ότι ούτως ή άλλως δεν μπορώ να βγάλω την μέρα έχοντας κοιμηθεί μόλις τρεις ώρες, τουτέστιν δεν θα γίνω ποτέ πετυχημένη food writer, αλλά περισσότερο για την εντυπωσιακή "εισβολή" των Αμερικανών στο food writing, η οποία ουσιαστικά έχει γίνει δική τους υπόθεση- με την εξαίρεση κάποιων Βρετανών. Παρακολουθώ αρκετούς/αρκετές του είδους, όπως επίσης το food section αρκετών αμερικάνικων εφημερίδων (σε απόλυτη κυριαρχία εκείνο των NYTimes), γνωστά site, πασίγνωστα προσωπικά blog και πάει λέγοντας. Θα έλεγες ότι ένα ολόκληρο έθνος μαγειρεύει κι οι περισσότεροι έχουν μπει σε μια σχεδόν εξαντλητική κούρσα, να ξεχωρίσουν, να γίνουν οι καλύτεροι, να γίνουν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού. Παρακολουθώντας τα instagram τους θα έλεγες ότι οι μέρες τους έχουν 34 ώρες αντί για τις δικές μας ταπεινές 24. Ενώ εσύ είσαι ακόμα στη διαδικασία του ξυπνήματος πίνοντας καφέ με μισό μάτι ανοιγμένο και γυρνώντας με πιτζάμες σαν ζόμπι περιμένοντας να σε πιάσει η καφεΐνη, εκείνοι/εκείνες έχουν ήδη γυρίσει από ένα τζόγκινγκ 5-10 χιλιομέτρων, έχουν πλυθεί, ντυθεί, μακιγιαριστεί, χτενιστεί, έχουν στείλει τα παιδιά στο σχολείο, έχουν απαντήσει σε όλα τα mail, έχουν κάνει την 100στή δοκιμή στο φαγητό που θα παρουσιάσουν, δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τα deadline, γράφουν σε fb.,instagram, site, εφημερίδες, ετοιμάζουν το επόμενο βιβλίο τους, πάνε για καφέ, brunch, lunch, δείπνο, club, μελετούν, τρέχουν σε παρουσιάσεις και στο τέλος της μέρας- εν τω μεταξύ εσύ δεν έχεις το κουράγιο ούτε το πρόσωπο να καθαρίσεις με λίγο miscellaire- είναι ατσαλάκωτοι/ες. Και λεπτοί/ές σαν να είναι όλοι/ες δρομείς μεσαίων-μεγάλων αποστάσεων- με την εξαίρεση της Deb Perelman aka Smitten Kitchen, η οποία είναι από τις ελάχιστες chubby και δεν έχει κανένα πρόβλημα με αυτό και μπράβο της.<br />
Η αλήθεια είναι ότι οι Αμερικανοί έχουν αλλάξει τα δεδομένα του παιχνιδιού στο food writing και γενικότερα σε ό,τι αφορά τα γαστρονομικά trend, τις τάσεις. Τα μεγαλύτερα ονόματα είναι πια πέραν του Ατλαντικού, πάντα με την εξαίρεση κάποιων Βρετανών. Οι Αμερικανοί επιτέλους ανακάλυψαν πώς να εκμεταλλευτούν με τον καλύτερο τρόπο τα πλεονεκτήματα της πολυπολιτισμικής χώρας τους. Βέβαια καμιά φορά υπερβάλλουν, αλλά ούτως ή άλλως η υπερβολή είναι ένα κυρίαρχο στοιχείο τους ως έθνος. Αρκετοί δραστηριοποιούνται εκτός συνόρων, έχοντας ζήσει αλλού, γράφουν για τις γαστρονομικές τους εμπειρίες στις χώρες που τους φιλοξενούν. Ιδιαίτερα στην Ιταλία, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός Αμερικανών (και γενικά αγγλόφωνων) food writer που γράφουν εξειδικευμένα, ακόμα και για περιοχές της χώρας που ήταν άγνωστες γαστρονομικά! Το ίδιο και για άλλες χώρες και πιστεύω ότι είναι ζήτημα χρόνου να δούμε Αμερικανό/ίδα food writer να γράφει για την ελληνική γαστρονομία (εκτός κι αν έχει ήδη εκδοθεί κάτι κι εγώ δεν το γνωρίζω-ενημερώστε με!).<br />
Γυρνώντας στην food writer που ανέφερα στην αρχή, στη συνέντευξη της τόνισε αρκετές φορές ότι είναι σημαντική η συνεχής μελέτη, η εκπαίδευση, η απόκτηση γνώσεων για το αντικείμενο που σε ενδιαφέρει. Δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί της και βλέπω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Αμερικανών food writer που παρακολουθώ είναι πολύ καλοί συγγραφείς, τα βιβλία τους, εκτός από συνταγές διαθέτουν και υψηλής αισθητικής πρόζα, κείμενα γραμμένα με γλαφυρό, ενδιαφέροντα τρόπο, ενίοτε φλύαρα και με τάση αυτοπροβολής αλλά κι αυτά τα δύο στοιχεία, φλυαρία κι αυτοπροβολή, είναι χαρακτηριστικό των κατά τ' άλλα ανήσυχων γαστρονομικά Αμερικανών.<br />
<br />
Ας πάμε στη συνταγή μας, η οποία δεν χρήζει πρωτοτυπίας, όμως είναι ιδανική για τις κρύες μέρες του χειμώνα κι όταν θέλουμε μια διαφορετική εκδοχή της κλασικής κοτόσουπας. Είχα βρει την αρχική συνταγή στα αρχεία του food section της Washington Post, αλλά άλλαξα τα βασικά σημεία της εκτέλεσης και κάποιων υλικών.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Κόκκινη κοτόσουπα με φιδέ.</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBcCfWTn3-hi_F4eLbdhlhZPV4hFlKj_xP-QNsEMNToAlxIM0lh5FlBwDE84zj3uj7E995ryHLvERwS4PqNV4ysA9rgngvj5ioxalnbRynWaqxnCmM_zNPxTykieMVEpYL-LisBghYoENe/s1600/IMG_20200110_135503.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1224" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBcCfWTn3-hi_F4eLbdhlhZPV4hFlKj_xP-QNsEMNToAlxIM0lh5FlBwDE84zj3uj7E995ryHLvERwS4PqNV4ysA9rgngvj5ioxalnbRynWaqxnCmM_zNPxTykieMVEpYL-LisBghYoENe/s640/IMG_20200110_135503.jpg" width="488" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<br />
Για 4 άτομα<br />
<br />
1/2 κοτόπουλο βιολογικό ή ελεύθερης βοσκής.<br />
6 φλιτζάνια (τουλάχιστον) ζωμό από το κοτόπουλο το οποίο έχουμε βράσει<br />
1/2 πακέτο φιδέ (ή 6 "φωλιές")<br />
2 1/2 κουταλιές σούπας καλή πάστα τομάτας<br />
1 λευκό κρεμμύδι<br />
1 μέτριο καρότο<br />
λίγο σέλερι<br />
αλάτι<br />
πιπέρι<br />
ελαιόλαδο<br />
<br />
Βράζουμε το κοτόπουλο όσο χρειάζεται κι υπολογίζουμε ότι ο ζωμός από αυτό θα είναι γύρω στα 2,5-3 λίτρα.<br />
Βγάζουμε το κοτόπουλο, αφήνουμε να κρυώσει, ξεκοκαλίζουμε, κόβουμε σε μικρά κομμάτια, αφήνουμε στην άκρη.<br />
Σουρώνουμε τον ζωμό κι από αυτόν παίρνουμε ένα ποτήρι στο οποίο διαλύουμε την πάστα τομάτας<br />
Ψιλοκόβουμε πολύ καλά την τριάδα κρεμμύδι-καρότο-σέλερι.<br />
Σε μία κατσαρόλα βάζουμε λίγο ελαιόλαδο το οποίο ζεσταίνουμε σε χαμηλή-μέτρια φωτιά. Ρίχνουμε σε αυτό την ψιλοκομμένη τριάδα (κρεμμύδι-καρότο-σέλερι) και σοτάρουμε για κάποια λεπτά. Μόλις μαλακώσουν, ανεβάζουμε κατά ένα βαθμό τη φωτιά. Ρίχνουμε τον φιδέ -σπασμένο- και ανακατεύουμε. Αφήνουμε να "τηγανιστεί" για λίγα λεπτά, έτσι ώστε να αρχίσει να σκουραίνει ελαφρώς. Ρίχνουμε τον ζωμό + το ποτήρι του ζωμού στο οποίο έχουμε διαλύσει την πάστα τομάτας. Ρίχνουμε αλάτι (προσοχή σε αυτό αν έχουμε ηδη ρίξει στον ζωμό) και πιπέρι. Αφήνουμε να πάρει μια βράση το φαγητό και να μαγειρευτεί για λίγα λεπτά ακόμη- ο φιδές ήδη έχει μαγειρευτεί ελαφρώς με το "τηγάνισμα".<br />
Σερβίρουμε, ενώ σε κάθε πιάτο μαζί με τη σούπα μοιράζουμε το κρέας.<br />
<br />
<br />
ΥΓ: Ένα ολόκληρο χρόνο παιδεύομαι να αποφασίσω τι θα κάνω με το μπλογκ. Η παραμονή στην πλατφόρμα blogger δίνει ελάχιστες ευκαιρίες βελτίωσης (σχεδόν μηδενικές), ενώ η μετάβαση στο wordpress απαιτεί κόπο (διαθέτω), χρόνο (δεν πολυδιαθέτω) και χρήμα (το οποίο δεν έχω πρόθεση να διαθέσω από τη στιγμή που -πια- δεν βγάζω κάποια χρήματα από αυτό). Έτσι αποφάσισα να αφήσω τα πράγματα ως έχουν, με αυτήν την ...πρωτόγονη μορφή και να αναρτώ όταν έχω κάποιο θέμα προς συζήτηση. Οι συνταγές που έχω μαζέψει είναι πολλές. Οι περισσότερες θα μπαίνουν πια στο fb ως ανάρτηση εκεί, κι όπως είπα αν έχω κάτι να συζητήσουμε θα αφήνω και κάποια εδώ.<br />
<br />
<br />
<br /></div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-68711504887834754422018-12-08T20:05:00.001+02:002019-01-02T11:57:19.559+02:00Κάπου στη μέση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η Ούμπρια (Umbria) είναι μία από τις είκοσι διοικητικές περιφέρειες της Ιταλίας. Αν ρωτήσει κανείς πού βρίσκεται η Ούμπρια, το πιο πιθανό είναι να πάρει την απάντηση: "Κάπου στη μέση". Παρόλο που όντως βρίσκεται κάπου στη μέση της ιταλικής χερσονήσου, δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός προορισμός, μάλλον επειδή βρίσκεται στη σκιά της (τουριστικότατης) Τοσκάνης με την οποία συνορεύει στα βόρεια και της περιφέρειας της Ρώμης, το Λάτσιο με την οποία συνορεύει προς τα δυτικά. Δεν έχει άνοιγμα στη θάλασσα, το χειμώνα έχει δριμύ κρύο κι είναι περιοχή με έντονη σεισμική δραστηριότητα. Όμως είναι ένας πανέμορφος τόπος, κυρίως λοφοειδής, με διάσπαρτες εκείνες τις πανέμορφες μεσαιωνικές κωμοπόλεις που διακοσμούν τη χώρα κι είναι χτισμένες στις κορυφές απότομων λόφων. Τυγχάνει να έχω επισκεφτεί δύο τέτοιες πόλεις της Ούμπρια. Την πρώτη φορά στο Ορβιέτο πριν από πολλά χρόνια στα πλαίσια του <a href="http://www.umbriajazz.com/" target="_blank">Umbria Jazz Festival</a> και πριν από 3 χρόνια στην Ασίζη* του Αγίου Φραγκίσκου, μια μικρή πόλη γεμάτη πέτρινα σπίτια, στενά δρομάκια και την απόλυτη ηρεμία κι ησυχία! Και στις δύο πόλεις το τρένο από τη Ρώμη σε αφήνει σε χαμηλότερο σημείο κι ανεβαίνεις είτε με μικρό τοπικό λεωφορείο, είτε και με τελεφερίκ στην περίπτωση του Ορβιέτο.<br />
Όσον αφορά το φαγητό που χαρακτηρίζει την περιοχή, αυτή έχει άφθονο αγριογούρουνο, αλλαντικά όπως το διάσημο prosciutto της Norcia, μαύρο μανιτάρι τρούφα (διάσημο κι ακριβό), έχει κάποια γνωστά κρασιά όπως το Orvieto classico (λευκό) ή το Sagrantino di Montefalco (κόκκινο), έχει όμως και κάποιες πασίγνωστες φακές, εκείνες του Castelluccio di Norcia. Οπότε υπάρχουν κάποια πιάτα της κουζίνας της Ούμπρια στα οποία πρωταγωνιστεί η φακή.<br />
Μόλις πέρσι το χειμώνα δοκίμασα ένα τέτοιο πιάτο (συνταγή της Ούμπρια με φακές) κι έχει γίνει πλέον η αγαπημένη μου συνταγή με φακή! Ένα βουκολικό ποίημα, γεμάτο, μεστό, πολυσύνθετο, τρομερά εύγευστο, χορταστικό, απλά απίθανο! Συνδυάζει τις φακές με μανιτάρια πορτσίνι, έναν συνδυασμό που άδικα φοβήθηκα όταν διάβασα την συνταγή και που παρολίγο να με αποτρέψει. Όμως ταιριάζουν υπέροχα και δίνουν μια ιδανικά ρουστίκ γεύση στο φαγητό!<br />
Επίσης, όπως συμβαίνει με την συντριπτική πλειοψηφία των ιταλικών συνταγών με όσπρια, προστίθεται στο φαγητό ζυμαρικό. Πράγμα που προσωπικά θεωρώ σωστό και προσπαθώ να κάνω με τα περισσότερα πιάτα με όσπρια που φτιάχνω. Άλλωστε η αφορμή να αναρτήσω αυτήν την συνταγή ήταν ακριβώς αυτό! Μου ήρθαν αρκετά μηνύματα στα οποία κάποιοι από εσάς με ρωτούσατε για συνταγές οσπρίων με ζυμαρικά και κυρίως επιμένατε με τη φακή. Να λοιπόν μία από τις ωραιότερες συζεύξεις όσπριου- ζυμαρικού. Η οποία, παρεμπιπτόντως είναι ιδανική για το πολύ κρύο!<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Σούπα με φακές όπως την φτιάχνουν στην Ούμπρια της Ιταλίας</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghpDsVoGAZyo3bVjdZ2kXCgGpgOFtBM49Uf3KNiNQsAVkLteak3upGmiGmrPcL4S9_8-Q9BEmxhK9I4XFMHS2L1isTLuOu-Lr6fXLhjG_tsMpHzsI2LDYX1ulTO0zzRYXABFxqdtOLEKNs/s1600/IMG_20181207_133921_157.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="1440" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghpDsVoGAZyo3bVjdZ2kXCgGpgOFtBM49Uf3KNiNQsAVkLteak3upGmiGmrPcL4S9_8-Q9BEmxhK9I4XFMHS2L1isTLuOu-Lr6fXLhjG_tsMpHzsI2LDYX1ulTO0zzRYXABFxqdtOLEKNs/s640/IMG_20181207_133921_157.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Υλικά για 4 άτομα<br />
<br />
~20 gr αποξηραμένα μανιτάρια πορτσίνι (υπάρχουν αρκετές ελληνικές εταιρίες που παρασκευάζουν και πωλούν το προϊόν, προτιμήστε τις)<br />
200 γρ φακές<br />
120 gr σπαγγετίνι κομμένο σε μικρά κομμάτια<br />
1 κρεμμύδι λευκό<br />
1 μεγάλο καρότο<br />
1/2 κλωνάρι σέλερι<br />
2 φύλλα δάφνης<br />
1 σκελίδα σκόρδο<br />
θυμάρι (φρέσκο-ένα κλαράκι- ή αποξηραμένο-1 κουταλάκι γλυκού)<br />
1 ποτήρι (κρασιού) κόκκινο κρασί<br />
ελαιόλαδο<br />
αλάτι<br />
<br />
Σημείωση: Έχουμε στο βραστήρα έτοιμο ζεστό νερό.<br />
<br />
<br />
<br />
Βάζουμε τα αποξηραμένα μανιτάρια σε ένα μπολ, ρίχνουμε ζεστό νερό, τόσο όσο χρειάζεται να καλυφθούν και σκεπάζουμε με ένα μικρό πιάτο το μπολ έτσι ώστε να πατηθούν ελαφρά τα μανιτάρια- έχουν την τάση να επιπλέουν στο νερό και να μην μουσκεύουν καλά. Τα αφήνουμε έτσι για ~20 λεπτά, τα στραγγίζουμε πιέζοντας τα να βγάλουν τα υγρά. Το νερό στο οποίο μούσκεψαν το φυλάμε αφού πρώτα το περάσουμε από τη λεπτή σίτα- για τυχόν υπολείμματα από χώμα. Κόβουμε τα μανιτάρια σε πιο μικρά κομμάτια.<br />
<br />
Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο, το καρότο και το σέλερι.<br />
<br />
Σε μια κατσαρόλα, με μέτρια φωτιά, ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο (~5 κουταλιές). Ρίχνουμε κρεμμύδι, σκόρδο, καρότο, σέλερι, φύλλα δάφνης, κομμένα μανιτάρια και θυμάρι. Σοτάρουμε καλά μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι.<br />
Ρίχνουμε το υγρό από τα μανιτάρια και το κρασί. Ανακατώνουμε. Ρίχνουμε τις φακές με το νερό, περίπου ενάμισι (1,5) λίτρο (ζεστό πάντα). Αφήνουμε να πάρει μία βράση και μισοσκεπάζουμε. Αφήνουμε να μαγειρευτεί μέχρι οι φακές να βράσουν al dente. Ο χρόνος εξαρτάται από την ποικιλία, ποιότητα και μέγεθος της φακής. Δοκιμάστε τη στη μισή ώρα. Ρίξτε τα ζυμαρικά και βράστε το φαγητό μέχρι αυτά να γίνουν al dente. Μέχρι τότε η φακή θα έχει χυλώσει.<br />
Προσοχή: Στο τελευταίο στάδιο όπου μπαίνουν τα ζυμαρικά ελέγξτε τα υγρά του φαγητού. Πρέπει να είναι αρκετά ζουμερό γιατί θα απορροφήσουν νερό τόσο οι φακές όσο και τα ζυμαρικά. Στο τέλος δεν θέλουμε να είναι πηχτό το φαγητό, το ζουμί του είναι υπέροχο και καλό είναι να έχει αρκετό.<br />
<br />
Σερβίρεται με καλό χωριάτικο ψωμί και κόκκινο κρασί. Μια Μαυροδάφνη ίσως;<br />
<br />
<br />
Υ.Γ.: Φωτογραφίες από την Ασίζη: <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.com/2015/01/blog-post_31.html" target="_blank">εδώ</a></div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-55852499413831611242018-12-02T10:18:00.000+02:002019-03-05T11:59:24.207+02:00Στο ψήσιμο.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το χειμώνα οι σούπες με λαχανικά είναι η ιδανική λύση για φαγητό. Ζεσταίνουν, είναι πλούσιες σε διατροφική αξία, είναι εύκολες να ετοιμαστούν. Βέβαια πολλοί έχουν τις αντιρρήσεις τους θεωρώντας τις άγευστες, αδιάφορες, άνοστες. Έτσι λοιπόν για να διορθώσουμε την κατάσταση, μπορούμε, για παράδειγμα, να χρησιμοποιήσουμε διάφορα μπαχαρικά ή αρωματικά βότανα. Ή μπορούμε να προσθέσουμε λίγο αλλαντικό, όπως μπέικον, σύγλινο, απάκι ή λουκάνικο. Υπάρχει και μια άλλη λύση: μπορούμε να ψήσουμε τα λαχανικά ή μέρος αυτών. Με το ψήσιμο έχουμε συμπύκνωση αρωμάτων και γεύσης, κι είναι αλήθεια ότι τα ψημένα λαχανικά είναι πολύ πιο εύγευστα απ' όταν απλά τα βράζουμε.<br />
Το είχα δοκιμάσει πριν χρόνια <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.com/2011/05/ch-ch-ch-changes.html" target="_blank">στη σούπα με φακές</a> -με πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Το έχω δοκιμάσει σε μια από τις κορυφαίες σούπες του χειμώνα, εκείνη <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.com/2012/12/sweeter-and-warmer.html" target="_blank">με κολοκύθα και γλυκοπατάτα</a>, επίσης με εξαιρετικά αποτελέσματα. Στο ψήσιμο των λαχανικών λοιπόν, μπορούμε να βασιστούμε για επιπλέον ένταση στη γεύση.<br />
Στη σούπα με μπρόκολο και πατάτα που έχω σήμερα, έψησα τα τουφάκια του μπρόκολου τα οποία προέκυψαν τόσο νόστιμα που παρολίγο να τα φάω όλα έτσι όπως βγήκαν από το φούρνο, ζεστά ζεστά κι ελαφρώς κριτσανιστά! Τα οποία έδωσαν, εν τέλει, την γευστική ένταση στη σούπα. Αυτά και το λουκάνικο στο τέλος!<br />
Τα υπόλοιπα έγιναν ως εξής:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><b>Σούπα με μπρόκολο & πατάτα (& χωριάτικο λουκάνικο)</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8qxLpiYpUN6Un7vtuKZwqFxXRaKA9zVJJV4uiInea_YbZYGhBdnnHKSaZfngOzP95Zdgii3Fv4-3CLYRGr4JuXjFMhQvst0yIUKChUV_TE_qS3p46wMvq9Sn3KpM66D0rd2FMeqLPhJPt/s1600/20181120_133940.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1329" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8qxLpiYpUN6Un7vtuKZwqFxXRaKA9zVJJV4uiInea_YbZYGhBdnnHKSaZfngOzP95Zdgii3Fv4-3CLYRGr4JuXjFMhQvst0yIUKChUV_TE_qS3p46wMvq9Sn3KpM66D0rd2FMeqLPhJPt/s640/20181120_133940.jpg" width="530" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><b><br /></b></span></div>
<br />
Για 4 άτομα<br />
<br />
1 μέτριου μεγέθους μπρόκολο<br />
4 μετρίου μεγέθους πατάτες<br />
1 μεγάλο άσπρο κρεμμύδι<br />
1 καρότο<br />
1 κλωνάρι σέλερι<br />
~1-1,5 λίτρο ζωμό (ό,τι σας αρέσει κι αν είναι σπιτικός ακόμα καλύτερα) (ζεστό)<br />
ελαιόλαδο<br />
1 κουταλάκι μπούκοβο<br />
χυμός ενός λεμονιού<br />
αλάτι<br />
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι<br />
~200 γρ χωριάτικο λουκάνικο<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtcVG4NYbeZ-VttL0Y8FI966ctNYPs17xEKpwqQNchnTI2VjLJGX_y6dTqEGMuSzSDvx-2WlvgpM3QcVaO-LtBOnNkr7eajCkBdDg6N73mfVi22DU3KXkQakZ-71mFh6obJgmrjmWR0m0x/s1600/20181126_115352.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtcVG4NYbeZ-VttL0Y8FI966ctNYPs17xEKpwqQNchnTI2VjLJGX_y6dTqEGMuSzSDvx-2WlvgpM3QcVaO-LtBOnNkr7eajCkBdDg6N73mfVi22DU3KXkQakZ-71mFh6obJgmrjmWR0m0x/s640/20181126_115352.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς.<br />
Πλένουμε το μπρόκολο,το στεγνώνουμε κι από αυτό κόβουμε τα τουφάκια. Στρώνουμε σε ένα ρηχό ταψί αντικολλητικό χαρτί, απλώνουμε σε αυτό τα τουφάκια, ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο από πάνω και ψήνουμε μέχρι να μαλακώσουν και να πάρουν ένα όμορφο χρυσό-καφέ χρώμα. Καθαρίζουμε τον κορμό του μπρόκολου και τον κόβουμε σε χοντρά κομμάτια.<br />
<br />
Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι, το καρότο και το σέλερι. Πλένουμε τις πατάτες και τις κόβουμε σε χοντρά κομμάτια.<br />
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο (~5 κουταλιές). Σε αυτό σοτάρουμε το κρεμμύδι, καρότο, σέλερι και μπούκοβο. Μόλις ξανθύνει και μαλακώσει το κρεμμύδι ρίχνουμε την πατάτα, τον κορμό του μπρόκολου και το ζωμό (ο οποίος θα είναι ζεστός) ανακατεύουμε και αφήνουμε να βράσει το φαγητό σε μέτρια φωτιά. Πότε πότε ρίχνουμε μια ματιά μήπως χρειάζεται επιπλέον ζωμό. Στο τέλος δεν την θέλουμε νερουλή αλλά ούτε πολύ πηχτή.<br />
Εν τω μεταξύ, ρίχνουμε και μια ματιά στον φούρνο να δούμε πώς ψήνονται τα τουφάκια μπρόκολου. Μόλις είναι έτοιμα τα βγάζουμε.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivkiXfdAXsuMwoodBOYNHYwYtK8g3n248-kE9cP_um6ldr0Lol_uHlVcLpahBsVWGRD4qjCz_zIYRxabX70IgUQEtdHJNtwf-Nfr9J0w_rOWhvbTdzMtXc0mxr3HFjWYuFB9BAKnwT1CTT/s1600/20181126_122649.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivkiXfdAXsuMwoodBOYNHYwYtK8g3n248-kE9cP_um6ldr0Lol_uHlVcLpahBsVWGRD4qjCz_zIYRxabX70IgUQEtdHJNtwf-Nfr9J0w_rOWhvbTdzMtXc0mxr3HFjWYuFB9BAKnwT1CTT/s640/20181126_122649.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
Πίσω στη σούπα μας, όπου τα λαχανικά θα έχουν μαλακώσει πια. Ρίχνουμε στην κατσαρόλα τα ψημένα τουφάκια μπρόκολου και βράζουμε (πάντα σε μέτρια φωτιά) ~10 λεπτά ακόμα.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ κόβουμε το λουκάνικο σε μικρά κομμάτια και το τηγανίζουμε καλά και χωρίς λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι. Κρατάμε και το λίπος που θα βγάλει, αν θέλουμε (που θέλουμε!)<br />
<br />
<br />
Βγάζουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και με ένα μπλέντερ λιώνουμε τα λαχανικά (το πόσο θα λιώσουμε τα λαχανικά εξαρτάται από τα γούστα μας, άλλοι θέλουν τέτοιες σούπες εντελώς κρεμώδεις, άλλοι (πχ η υποφαινόμενη) τις θέλουν πιο χοντροκομμένες). Ρίχνουμε πιπέρι και το χυμό ενός λεμονιού κι ανακατώνουμε. Σερβίρουμε σε πιάτα μοιράζοντας από πάνω το λουκάνικο.<br />
Τρώμε αμέσως!<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-15101413770993375692018-11-18T17:18:00.001+02:002018-11-19T12:39:25.911+02:00Στη Νάπολη ξανά (Νοέμβριος 2018)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ο Ιταλός φιλόσοφος και πολιτικός Μπενεντέτο Κρότσε είχε πει κάποτε για τη Νάπολη (την οποία λάτρευε) ότι είναι "ένας παράδεισος που κατοικείται από διαβόλους". Η Νάπολη είναι όντως ένας παράδεισος αλλά για να ανακαλύψει ο επισκέπτης αυτόν τον παράδεισο θα πρέπει να αφήσει πίσω του προκατειλημμένες ιδέες, άσχημες φήμες και την στάνταρτ πεποίθηση ότι απλά επισκέπτεται μια ακόμη ευρωπαϊκή ή ιταλική πόλη. Γιατί η Νάπολη δεν είναι απλά μια ακόμη πόλη. Η Νάπολη είναι μία εμπειρία αισθήσεων πολυεπίπεδη, μία εμπειρία που μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη, αν όχι συντριπτική. Η πρώτη επαφή είναι μία δίνη, ένα πανδαιμόνιο ήχων, θορύβων, φωνών, σκουπιδιών, μυρωδιών, στο τέλος της μέρας το κεφάλι βουίζει κι έχεις χάσει τη γη κάτω από τα πόδια σου. Μα μόλις συνέρχεσαι, να ο παράδεισος μπροστά σου! Κι εκείνοι οι διάβολοι του Κρότσε να τρέχουν γύρω σου ζωηροί ζωηροί, αεικίνητοι και- μα την αλήθεια!- να τραγουδούν σαν άγγελοι! (Αλλά έχουν την κακή συνήθεια να οδηγούν σαν σατανάδες!). Ο ρυθμός της πόλης είναι αλλόκοτα έντονος, η κίνηση στους δρόμους αέναη, η πόλη μοιάζει να μην κοιμάται ποτέ. Οι Ναπολιτάνοι ζουν στα άκρα, επικίνδυνα, τους δίνει δύναμη το καμάρι τους, ο Βεζούβιος. Θα πίστευε κανείς ότι ζώντας στους πρόποδες ενός ηφαιστείου, οι κάτοικοι θα περνούσαν τις μέρες τους ταπεινά και ήρεμα, αλλά όχι οι Ναπολιτάνοι, οι πιο φωνακλάδες, οι πιο μελοδραματικοί κάτοικοι ενός επίγειου παραδείσου!<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmxFu6wIUUrylLNj-GI3RaMeG7nU_-mEppAH3CVeYfTQSz5UscqQbjACnCYOTQsSxIQv5rD_YXaXz7hDJlERxJ9D98uRgd03zRH4drwWc0HSaWny_vaSNp7HhYK3pxXPWu7gIgkKyjJSLO/s1600/20181112_161824.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmxFu6wIUUrylLNj-GI3RaMeG7nU_-mEppAH3CVeYfTQSz5UscqQbjACnCYOTQsSxIQv5rD_YXaXz7hDJlERxJ9D98uRgd03zRH4drwWc0HSaWny_vaSNp7HhYK3pxXPWu7gIgkKyjJSLO/s640/20181112_161824.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Lungomare (Ο Βεζούβιος στο βάθος)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Για κάποιους -ας μην κρυβόμαστε-γνωστούς λόγους, η Νάπολη δεν ήταν μέχρι πρότινος ψηλά στις προτιμήσεις των ταξιδιωτών. Όσοι ήθελαν να πάνε Πομπηία, Κόστα Αμαλφιτάνα ή στα νησιά Κάπρι ή Ίσκια, είτε την προσπερνούσαν είτε από ανάγκη διανυκτέρευαν για μία νύχτα το πολύ. Τα τελευταία χρόνια τα δεδομένα έχουν αλλάξει κι η Νάπολη διεκδικεί πια δυναμικά μία θέση ως ταξιδιωτικός προορισμός. Σ' αυτό αναμφίβολα έπαιξε ρόλο η παγκόσμια επιτυχία που ακούει στο όνομα Έλενα Φερράντε. Το όνομα είναι το ψευδώνυμο Ιταλίδας συγγραφέως, αγνώστων λοιπών στοιχείων- το μόνο σίγουρο είναι ότι κατάγεται από τη Νάπολη-, που έγραψε την περίφημη πια τετραλογία της Νάπολης, μία σειρά τεσσάρων βιβλίων που παρακολουθεί τις ζωές και την φιλία δύο κοριτσιών από τη Νάπολη, από την παιδική τους ηλικία. Το πιο πιθανό είναι ότι τα εκατομμύρια αντίτυπων που έχει πουλήσει η τετραλογία παγκοσμίως (έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά) ήταν η αιτία να γίνει η πόλη τόπος προορισμού για όσες έψαχναν να βρεθούν στα μέρη όπου έζησαν η Λενού κι η Λίλα, οι δύο Ναπολιτάνες φίλες.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNRFva7OYX6_-F0tLClQsZSzKh64JB0wS5e3zkYJaPeLsY_4thTg5XUo5Khws5l5DtECM98rAWFRd9G2dHbAQrrpLSd9xaN9rkdhMlSDXkokImYfNfvS-lU8Dnq4XtWO932pKUj_9mMkwa/s1600/20181112_143017.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNRFva7OYX6_-F0tLClQsZSzKh64JB0wS5e3zkYJaPeLsY_4thTg5XUo5Khws5l5DtECM98rAWFRd9G2dHbAQrrpLSd9xaN9rkdhMlSDXkokImYfNfvS-lU8Dnq4XtWO932pKUj_9mMkwa/s640/20181112_143017.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Montesanto</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Την πρώτη φορά που επισκέφτηκα τη Νάπολη δεν είχα ξεκινήσει να διαβάζω την τετραλογία της Φερράντε. Την ξεκίνησα με αφορμή εκείνη την επίσκεψη. Νοέμβριος 2018, έχοντας ολοκληρώσει πια την ανάγνωση της τετραλογίας, τρίτη φορά στην πόλη κι -ευτυχώς- εξοικειωμένη πλέον με τη δίνη της πρώτης επαφής. Όλα πια μοιάζουν οικεία κι αγαπημένα. Κι οι Ναπολιτάνοι συνεχίζουν να τραγουδούν, ο σερβιτόρος, ο πιτσαγιόλο, ο βιβλιοπώλης, η νοικοκυρά, ο μανάβης. Και συνεχίζουν να χαμογελούν πλατιά όταν τους χαμογελάσεις (μην διστάσετε ποτέ να χαμογελάσετε σε Ναπολιτάνο! Και μην διστάσετε ποτέ να πείτε ότι είστε Έλληνες, το χαίρονται πολύ.). Και συνεχίζουν να μαγειρεύουν καταπληκτικά κι, εννοείται, να φτιάχνουν μακράν κι αδιαμφισβήτητα την καλύτερη πίτσα στον κόσμο! (μην τολμήσετε ποτέ να πείτε σε Ναπολιτάνο ότι έχετε φάει καλύτερη πίτσα εκτός Νάπολης)<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiojexpSKUjb8mpvCHnSgP9skcd2TeIdHb5nsZ04HU7HI7-heP_ki2xOPTIFBem4z4Yn1vzUVONXIOBaJhZ21czeyZyluXQTD3loG6jwnhXMahWUKZgBG6OIhOoXb0Hpeetq2EQpB2VkGM4/s1600/20181112_120346.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiojexpSKUjb8mpvCHnSgP9skcd2TeIdHb5nsZ04HU7HI7-heP_ki2xOPTIFBem4z4Yn1vzUVONXIOBaJhZ21czeyZyluXQTD3loG6jwnhXMahWUKZgBG6OIhOoXb0Hpeetq2EQpB2VkGM4/s640/20181112_120346.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sanita'</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
Όμως πριν πάμε στα γαστρονομικά ας σας πω λίγα πράγματα για τις μέρες που πέρασα εκεί.<br />
Επιβάλλεται επίσκεψη στις κατακόμβες της πόλης. Οι επισκέψιμες κατακόμβες είναι δύο: Εκείνη του San Gennaro κι η δεύτερη, πιο μικρή αλλά πιο εντυπωσιακή του San Gaudioso. Κι οι δύο βρίσκονται στην φτωχή συνοικία της Sanita'. Ξεκινώντας από εκείνες του San Gennaro, οι οποίες είναι πιο παλιές κι έχουν ένα βυζαντινό ενδιαφέρον, κι ολοκληρώνοντας την επίσκεψη, η διαδρομή σε ρίχνει στη Sanita', η οποία συνοικία βρίσκεται σε ένα από τα χαμηλά σημεία της πόλης κι έτσι όπως περιτριγυρίζεται από τις υπερυψωμένες καλές συνοικίες μοιάζει να έχει αφεθεί σε άλλο χωροχρόνο.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTEGvym1DTQQw44b9gDLAWQ5kCvxY4IwLw9EtfXU9i4awuewE2DDvdzQ0zNafAkUc7hDk-UK7dooeTxa87dPTTpUasXgKTNAyWryRFqFEK9fvxquRsneNfYJL-rw2prYSBYBub8cx1iVhb/s1600/20181112_120710.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTEGvym1DTQQw44b9gDLAWQ5kCvxY4IwLw9EtfXU9i4awuewE2DDvdzQ0zNafAkUc7hDk-UK7dooeTxa87dPTTpUasXgKTNAyWryRFqFEK9fvxquRsneNfYJL-rw2prYSBYBub8cx1iVhb/s640/20181112_120710.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sanita'</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Διασχίζοντας την και πηγαίνοντας προς τις κατακόμβες του San Gaudioso, έρχεσαι σε επαφή με μια φτωχή και σκληρή μεν, αυθεντική δε Νάπολη. Είπαμε ότι οι κατακόμβες του San Gaudioso είναι πιο εντυπωσιακές αλλά μια επίσκεψη στις κατακόμβες και στη Sanita' δεν θα ήταν ολοκληρωμένη χωρίς την επίσκεψη στα υπόγεια του κοιμητηρίου Fontanelle. Eκεί έχουν συγκεντρωθεί όχι μόνο τα οστά από τις κατακόμβες αλλά πλήθος οστών νεκρών πια Ναπολιτάνων που δεν τους χωρά το κοιμητήριο. Το θέαμα είναι απόκοσμο κι αυτό που το κάνει ακόμα πιο παράξενο είναι ότι κόσμος έρχεται και ανάβει κεράκια ή αφήνει διάφορα τάματα (όπως πχ εισιτήρια!) δίπλα σε οστά και κρανία. Αυτή η οικειότητα με τον θάνατο εντάσσεται στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των Ναπολιτάνων. Ένας άλλος λόγος που επιμένω ότι η επίσκεψη στις κατακόμβες επιβάλλεται είναι ο εξής: Πριν μια δεκαετία περίπου οι κατακόμβες δεν ήταν επισκέψιμες. Ένας ιερέας από τη συνοικία της Sanita' μάζεψε μερικούς άνεργους νέους της γειτονιάς που είχαν όρεξη για δουλειά και σιγά σιγά έστησαν τις ξεναγήσεις που γίνονται πια σχεδόν καθημερινά. Τα έσοδα πάνε στη βελτίωση των υπηρεσιών τους, σε ένα τίμιο μεροκάματο για τους ξεναγούς και σε ενίσχυση των δραστηριοτήτων για τους νέους της Sanita'- μιας γειτονιάς που υποφέρει από ανεργία, φτώχεια κι εγκληματικότητα. Η ξενάγηση στις κατακόμβες είναι μια συλλογική δουλειά, οι νέοι κάνουν κι οργανώνουν τα πάντα. Το έστησαν στην κυριολεξία μόνοι τους, το βελτίωσαν μόνοι τους, το συντηρούν μόνοι τους. Να όμως που η αρχαιολογική υπηρεσία της Καθολικής εκκλησίας θέλει να βάλει χέρι στο 50% των εισπράξεων (παντού αδηφάγες οι εκκλησίες), πράγμα που δυσκολεύει αρκετά τα πράγματα. Στην επίσημη σελίδα τους ζητούν από τον Πάπα Φραντσέσκο να επέμβει έτσι ώστε να μην εφαρμοστεί αυτή η παράλογη απαίτηση. Όποιος θέλει ας διαβάσει <a href="http://www.catacombedinapoli.it/it" target="_blank">εδώ </a>(υπάρχει και στα αγγλικά) και να υπογράψει το αίτημα (θερμοπαρακαλώ). Τα παιδιά είναι ευγενέστατα κι όταν μιλούν για την πόλη και τη συνοικία τους η συγκίνηση στα λόγια τους είναι φανερή. Θυμάμαι ο περσινός ξεναγός στο San Gaudioso, είχε δακρύσει μιλώντας μας για τη Sanita', για το έργο τους, για το πώς έχει αλλάξει η ζωή τους με τις κατακόμβες (ένας χώρος νεκρών) να δίνει πνοή σε μια υποβαθμισμένη περιοχή της Νάπολης.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVihS9Ts6vqUwWNQ8URrRfrwX6OT_F6cNP9t-qAFzE-uG0XYESurV4q19hyphenhyphenl3hsex1nuM4PNkNKRJLXPxK4Rx_uJ8Ge4AX6goAjRKOKdiCs4fkE7FsEM7qpHJnj_urqwDMh-ZQ-M1f2uJo/s1600/20181112_120524.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVihS9Ts6vqUwWNQ8URrRfrwX6OT_F6cNP9t-qAFzE-uG0XYESurV4q19hyphenhyphenl3hsex1nuM4PNkNKRJLXPxK4Rx_uJ8Ge4AX6goAjRKOKdiCs4fkE7FsEM7qpHJnj_urqwDMh-ZQ-M1f2uJo/s640/20181112_120524.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sanita' (δίπλα από την εκκλησία του San Gaudioso)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Επέμεινα αυτή τη φορά να μιλήσω περισσότερο για τις κατακόμβες για όλους τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω. Στα επιπλέον της φετινής επίσκεψης είχαμε μία ολοήμερη εκδρομή στο νησί Procida.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil2uSVw4MDbc_noncXv34BL56OpjO1JTz2oZ5UY1RrgKOd9QdLtF3G3JFmvK-h2RrXRKRutlzroVdLe-1NEpQ4VUbftaAxpBS7z_JY0o5JVkP5yI-kzCQhPni7SAOPlHtZGTCZLAfAoVV1/s1600/20181111_105114.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil2uSVw4MDbc_noncXv34BL56OpjO1JTz2oZ5UY1RrgKOd9QdLtF3G3JFmvK-h2RrXRKRutlzroVdLe-1NEpQ4VUbftaAxpBS7z_JY0o5JVkP5yI-kzCQhPni7SAOPlHtZGTCZLAfAoVV1/s640/20181111_105114.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Νάπολη (όπως φαίνεται από το φέρι μποτ για Πρότσιντα)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Ο καιρός ήταν τόσο ηλιόλουστος και ζεστός που μια εκδρομή σε ένα από τα τρία νησιά του κόλπου της Νάπολης επιβαλλόταν. Προτιμήσαμε την Procida, το νησί στο οποίο είχε γυριστεί η περίφημη ταινία <a href="https://www.imdb.com/title/tt0110877/" target="_blank">Il Postino</a> (ποιος δεν θυμάται τον Μάσιμο Τροίζι στο ρόλου του απλού, αφελούς ταχυδρόμου του εξόριστου Πάμπλο Νερούδα και ποιος δεν πλάνταξε στο κλάμα στο τέλος της ταινίας!).<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhasI1vyXAjsQGrPff8GTJmoO0VvbvqWh984BK-S_maOwP2gFF0A9pvvUTW9xZ5YoGtE8JF-3kSdR_0RWXggFY_Q8x54C5vGzs_cJf6rnmRQ3QjZNg5te9HR6XswwwNwSGvQXg0DJfdg7Sk/s1600/IMG_20181111_124737_664.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhasI1vyXAjsQGrPff8GTJmoO0VvbvqWh984BK-S_maOwP2gFF0A9pvvUTW9xZ5YoGtE8JF-3kSdR_0RWXggFY_Q8x54C5vGzs_cJf6rnmRQ3QjZNg5te9HR6XswwwNwSGvQXg0DJfdg7Sk/s640/IMG_20181111_124737_664.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Procida</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Πήγαμε στο Posilippo, όμορφο προάστιο της πόλης, του οποίου το όνομα προκύπτει από την αρχαία ελληνική λέξη "παυσίλυπον" - τι ωραία λέξη κι έτσι όπως κοιτάς τη θάλασσα και τη Νάπολη από το Posilippo πράγματι ξεχνάς τις λύπες σου.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFdCkgep6ZFY-jXiBDe_zAe6-AaAuJAxtsAOfDRp-b5LE1rutISTfOfMzHqscBmhb4DZfZ0EvSprJhYNY7JHeJKn7RJ2bT6vjMPtOKqBwsvSxmuXA_YKGIyW1-_2Bc-dhFTXzDa_aJOfHx/s1600/20181113_120629.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFdCkgep6ZFY-jXiBDe_zAe6-AaAuJAxtsAOfDRp-b5LE1rutISTfOfMzHqscBmhb4DZfZ0EvSprJhYNY7JHeJKn7RJ2bT6vjMPtOKqBwsvSxmuXA_YKGIyW1-_2Bc-dhFTXzDa_aJOfHx/s640/20181113_120629.jpg" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Posilippo</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Κάναμε τους κλασικούς περιπάτους στα Quartieri Spagnoli, μην πάρετε χάρτη, είναι ανώφελο, αφεθείτε στα στενά της περιοχής κι όπου σας βγάλει...το ένστικτο! Το πιθανότερο να χαθείτε! Το ίδιο και στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Μπείτε στο ένα στενό και βγείτε από το άλλο και το πιο πιθανό είναι να βρεθείτε αρκετά τετράγωνα μακριά από τον αρχικό σας στόχο, αλλά θα έχετε κερδίσει σε εικόνες κι εμπειρίες, όλο και κάποιος Ναπολιτάνο θα σας πιάσει την κουβέντα, κι όπως είπα μην διστάσετε να χαμογελάσετε και να μιλήσετε, είναι ευγενέστατοι, απλοί και δοτικοί.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8GOAg6xEvLh_ORMdnGyd9UfCjMB_5eXLQfItO7nHk6JBj2YsuDdEcDm85ofKGTj2_6seZG98CWQ10nZjZmWpavUSB2cTZyDNEzGV_tmB1oHFwwbUuZJCskBBc5zbj6jcM29yli89iSBIo/s1600/20181110_164423.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8GOAg6xEvLh_ORMdnGyd9UfCjMB_5eXLQfItO7nHk6JBj2YsuDdEcDm85ofKGTj2_6seZG98CWQ10nZjZmWpavUSB2cTZyDNEzGV_tmB1oHFwwbUuZJCskBBc5zbj6jcM29yli89iSBIo/s640/20181110_164423.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Palazzo Manajuolo, Chiaia</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Βρεθήκαμε και στις πιο σικ γειτονιές της Chiaia και της Mergellina και περπατήσαμε στη Lungomare ένας τεράστιος περίπατος δίπλα στη θάλασσα (άλλο πράγμα τελικά να έχει η πόλη θάλασσα!), ανεβοκατεβαίναμε τις <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Spaccanapoli_(street)" target="_blank">decumani</a>, μια από τις οποίες κι η Via Tribunali με τις αναρίθμητες πιτσαρίες,<br />
<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR2dU1Dzi1JSS_UUfUEox6Pjw-tYX9zA-0_w4e4iK42aUiJ7luA22t_HLVzHL-kz7yz6R5CEmTnFRehS-_685GNJiuiesftCKVt8W6W41WqrNyeiK2U1a-NW5QfskfCQtVrX_tG8fpLIdf/s1600/20181114_102422.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR2dU1Dzi1JSS_UUfUEox6Pjw-tYX9zA-0_w4e4iK42aUiJ7luA22t_HLVzHL-kz7yz6R5CEmTnFRehS-_685GNJiuiesftCKVt8W6W41WqrNyeiK2U1a-NW5QfskfCQtVrX_tG8fpLIdf/s640/20181114_102422.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">San Gregorio Armeno</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
σε ένα στενό της Tribunali στρίψαμε στην San Gregorio Armeno με τα όμορφα μαγαζάκια με τα χειροποίητα κουκλάκια-μπιμπελό, πολλά να παριστάνουν διάσημα πρόσωπα, ήπιαμε τα ποτά μας στα ωραία τζαζ μπαρ της Port' Alba και της Piazza Bellini όπου μαζεύεται όλος ο φοιτητόκοσμος της πόλης.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsW3s0ZbiFR3Pum2uIrws3OaJ8miT5_v1bMQLTa3IwePfdM_7qZNF9DLcgisKLnvvTm0NDSo_dj1-NhJkNj9-vvWde0VeXKQOrtC2LiXxlis-xj9zUCTJ7QsxlvzsmeXqPccXTIZvHwsxg/s1600/20181112_130022.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsW3s0ZbiFR3Pum2uIrws3OaJ8miT5_v1bMQLTa3IwePfdM_7qZNF9DLcgisKLnvvTm0NDSo_dj1-NhJkNj9-vvWde0VeXKQOrtC2LiXxlis-xj9zUCTJ7QsxlvzsmeXqPccXTIZvHwsxg/s640/20181112_130022.jpg" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">@Piazza Bellini δοκιμάζοντας τοπικές μπύρες μικροζυθοποίας</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Και μετά πεινάσαμε!<br />
<br />
Φέτος προτιμήσαμε μια πιτσαρία-τραττορία εκτός Via Tribunali. Επειδή θέλαμε οι βραδιές να είναι χαλαρές και το φαγητό να συνοδεύεται με κρασί τις περισσότερες φορές φάγαμε στην <a href="https://www.facebook.com/pizzeriadaattilio/" target="_blank">Pizzeria Da Attilio </a> , όπου δοκιμάσαμε, και το λέω χωρίς δισταγμό και χωρίς δεύτερη σκέψη, τις καλύτερες πίτσες που έχουμε φάει στη ζωή μας!<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqiYTkYRqky5JJLJ8MEoDzbHKGK4RJ6-2F3qqGS81KIzfheSGhOEbpaca52EOvFRpSqlgX2AAXcWkvGdGfXgqMLcKPTwu2z33JbdS6JHtXw_WMsSyi1kKd39xiNaxdUg0CaZvVq9Z6UmY6/s1600/20181112_192224.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqiYTkYRqky5JJLJ8MEoDzbHKGK4RJ6-2F3qqGS81KIzfheSGhOEbpaca52EOvFRpSqlgX2AAXcWkvGdGfXgqMLcKPTwu2z33JbdS6JHtXw_WMsSyi1kKd39xiNaxdUg0CaZvVq9Z6UmY6/s640/20181112_192224.jpg" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πίτσα με τηγανητό μπακαλιάρο και σκαρόλα</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzWVsjiHnvAYaJ9P2A1fTsEESDnpJrth23FxS9dDsDSXqgwG5fhkdHg1pS670xG8DUYT0UslkkQJKGwOKKJn1mNal03meML5SwTAHmDB6PYAX60luAJPF_utBp_EU1dClbaD08mwaKfmDo/s1600/20181113_192603.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzWVsjiHnvAYaJ9P2A1fTsEESDnpJrth23FxS9dDsDSXqgwG5fhkdHg1pS670xG8DUYT0UslkkQJKGwOKKJn1mNal03meML5SwTAHmDB6PYAX60luAJPF_utBp_EU1dClbaD08mwaKfmDo/s640/20181113_192603.jpg" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πίτσα με κολοκύθα και μανιτάρια πορτσίνι του Benevento</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgao88ab7LeTiNxSVPbi708ohohRybqCzHrjxrOYukLHm64ucN6cQKEg5XUKtMZIMeMXYOLRiRQ87Zo29NCCOVMIk_cy-m33edemIZg73RViCuETiEPVeZzGi1gxYIFIWPIbvQRdE1mQa6I/s1600/20181113_192606.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgao88ab7LeTiNxSVPbi708ohohRybqCzHrjxrOYukLHm64ucN6cQKEg5XUKtMZIMeMXYOLRiRQ87Zo29NCCOVMIk_cy-m33edemIZg73RViCuETiEPVeZzGi1gxYIFIWPIbvQRdE1mQa6I/s640/20181113_192606.jpg" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πίτσα Diavola με καυτερό σαλάμι Νάπολης και ελιές</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Παρά τη φήμη του (έχει τιμηθεί με βραβείο από το Gambero Rosso), ο ίδιος ο κος. Αττίλιο, ο πιτσαγιόλο, είναι ένας πολύ σεμνός και μετριόφρων άνθρωπος, οι πίτσες του είναι ακαταμάχητες, τόσο οι κλασικές όσο κι οι δικές του σπέσιαλ (αποκτήσαμε μια αδυναμία στην πίτσα με κολοκύθα και μανιτάρια πορτσίνι από το Benevento). Στα ορεκτικά δοκιμάσαμε για πρώτη φορά friarielli, χόρτο τυπικό της περιοχής που τσιγαρίζεται και συνοδεύεται με μοτσαρέλα ή μαγειρεύεται με λουκάνικο. Είναι ένα τρομερά νόστιμο χόρτο, πικρό και πιπεράτο- έχω την εντύπωση ότι μπορεί να είναι η δική μας ραπανίδα, δεν το έχω διασταυρώσει ακόμα.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_qpjAOskoPNvsnmDf5vQgYk8GN1xf_WDm3dr8YiJc2SR_szsSMWD0wSCTJrDuMZ6JlfW3Fk0r9-XjsAcrMX5Q7O28OY3YF66vnKImoJQCKUOtRaoLFs9RIZQB7-LbMWVN-HH18dAcAQst/s1600/20181113_191437.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_qpjAOskoPNvsnmDf5vQgYk8GN1xf_WDm3dr8YiJc2SR_szsSMWD0wSCTJrDuMZ6JlfW3Fk0r9-XjsAcrMX5Q7O28OY3YF66vnKImoJQCKUOtRaoLFs9RIZQB7-LbMWVN-HH18dAcAQst/s640/20181113_191437.jpg" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Mozzarella & friarielli</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
<br />
Το μαγαζί ως τρατορία σερβίρει κι άλλα πιάτα εκτός από πίτσα τα οποία ετοιμάζει η μητέρα του Αττίλιο. Τέλος, το πιο πιθανό είναι να σας σερβίρει ο πιο αξιολάτρευτος sui generis σερβιτόρος που θα συναντήσετε! Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα του αλλά με συγκίνησε που συγκινήθηκε που φεύγαμε και αγκαλιάζοντας μας μας έβαλε να υποσχεθούμε ότι του χρόνου θα είμαστε πάλι εκεί! (μην ανησυχείς φίλε cameriere, το τάμα μου στο San Gennaro το έκανα!)<br />
<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGjApnkJ4DwnTddlhxuUlOa8M217uZF-U-uSvLYF59KPhfm-q7i1rusHviNeEKQpySr2ztyBEf6c98fkj9BTZOErQkzMnQbrLn-7C8E9BLTKEnwma7RP8Nvkb8Z2qRnBf8fqhLglDYcR2D/s1600/IMG_20181115_171802_654.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGjApnkJ4DwnTddlhxuUlOa8M217uZF-U-uSvLYF59KPhfm-q7i1rusHviNeEKQpySr2ztyBEf6c98fkj9BTZOErQkzMnQbrLn-7C8E9BLTKEnwma7RP8Nvkb8Z2qRnBf8fqhLglDYcR2D/s640/IMG_20181115_171802_654.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Παγωτό @Mennella</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Παγωτά οπωσδήποτε στις gelaterie <a href="https://www.facebook.com/pasticceriamennella/?__tn__=kC-R&eid=ARDBQ4tOHwJVX3ItA5qYugf7xm65XEkKtgutDNsIdRiWyybXmGb21ZPyzikTsrajBmxY7J0Wm-RoLRrN&hc_ref=ARSh-_YHM1y6AFiL7CeDuFaeoeVw5F76cyGSUsx-3o_GCEg46OGunPFQbBLvnfQVJXI&fref=nf&__xts__[0]=68.ARBatitfJALbs2pJjl22kASaVq0dvmjsjx8I90Is_pS3vnJ3iQxV5utM4dSlLZglO5Y3tG712gOZjAx2WucZ95dm4XobE3v-2lx53RDWFq2j2D1r0VdO4IsN8eldFQX_F1Bry66xcPqCCHNOHFKHsj6CUC2UWlbE_KMih2yG-34hV4CIlxp4h8L0t_qVXCEwedypm2riLd_fD4THaqghYTuvYfFM-qikxj3aI8nNDTYPJwme38yt1W0t3G6Tq9GdauKdN-JcTpCEhvLVj66FGezls4RRFIniGnIaVLEkYCQ_BUUeLQRaNB4NgA20FWXEa_OSYzG6zvs5KBVMSLIofCQUUA" target="_blank">Μennella</a>. Τόσο τα παγωτά είναι εξαιρετικά (κόλλησα με το αμύγδαλο-πορτοκάλι) αλλά το μεγάλο συν είναι ότι φτιάχνουν τους δικούς τους κώνους και τους φτιάχνουν επί τόπου. Mennella έχει τουλάχιστον δύο στην περατζάδα της Via Toledo.<br />
<br />
Καφές. Ο καφές στη Νάπολη είναι ο πραγματικός καφές! Μια πυρηνική βόμβα γεύσης κι αρώματος. Πολύ μικρή ποσότητα, άντε ένα δάχτυλο, αλλά η ένταση του είναι απίστευτη. Πολύ ωραία τον σερβίρουν στο Ke'Kafe' μέσα στη Galleria Umberto I, στο οποίο μπορείτε να χαζέψετε τους μπαρίστας την ώρα που φτιάχνουν τον καφέ στη σύγχρονη μεν αλλά παλιού τύπου μηχανή του καφέ με τα έμβολα! Εντυπωσιακό.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD3wEW8aAhgtMABjZkn-zYKPbejddXALRrzs6Nt5vcB80YlSnLLhJ-9VS6wMMnT55cYSGbXw4SRApL4h4Q-ukEW6ojArZTp9hy9Cevh15sa_O7odmD2YID-mCB6e5_1g6pUtiOktvXRHLm/s1600/IMG_20181115_171802_652.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="964" data-original-width="1080" height="569" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD3wEW8aAhgtMABjZkn-zYKPbejddXALRrzs6Nt5vcB80YlSnLLhJ-9VS6wMMnT55cYSGbXw4SRApL4h4Q-ukEW6ojArZTp9hy9Cevh15sa_O7odmD2YID-mCB6e5_1g6pUtiOktvXRHLm/s640/IMG_20181115_171802_652.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sfogliatella @Sfogliatella Mary</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<br />
<br />
Στην Galleria θα δοκιμάσετε και μία από τις πιο διάσημες sfogliatelle της Νάπολης, στο μικροσκοπικό και μοναδικό (δεν έχει άλλο κατάστημα) Sfogliatella Mary, απίστευτα τραγανό φύλλο απ' έξω και μέσα μια ζεστή κρέμα από ρικότα αρωματισμένη με πορτοκάλι και κανέλα!<br />
<br />
Επισκόπηση:<br />
<br />
Πίτσα (κι άλλα εδέσματα) : <a href="https://www.facebook.com/pizzeriadaattilio/" target="_blank">Pizzeria Da Attilio </a><br />
<br />
Παγωτά: <a href="https://www.facebook.com/pasticceriamennella/?__tn__=kC-R&eid=ARDBQ4tOHwJVX3ItA5qYugf7xm65XEkKtgutDNsIdRiWyybXmGb21ZPyzikTsrajBmxY7J0Wm-RoLRrN&hc_ref=ARSh-_YHM1y6AFiL7CeDuFaeoeVw5F76cyGSUsx-3o_GCEg46OGunPFQbBLvnfQVJXI&fref=nf&__xts__[0]=68.ARBatitfJALbs2pJjl22kASaVq0dvmjsjx8I90Is_pS3vnJ3iQxV5utM4dSlLZglO5Y3tG712gOZjAx2WucZ95dm4XobE3v-2lx53RDWFq2j2D1r0VdO4IsN8eldFQX_F1Bry66xcPqCCHNOHFKHsj6CUC2UWlbE_KMih2yG-34hV4CIlxp4h8L0t_qVXCEwedypm2riLd_fD4THaqghYTuvYfFM-qikxj3aI8nNDTYPJwme38yt1W0t3G6Tq9GdauKdN-JcTpCEhvLVj66FGezls4RRFIniGnIaVLEkYCQ_BUUeLQRaNB4NgA20FWXEa_OSYzG6zvs5KBVMSLIofCQUUA" target="_blank">Μennella</a>.<br />
<br />
Sfogliatella : <a href="https://www.facebook.com/lasfogliatella.mary" target="_blank">Sfogliatella Mary</a><br />
<br />
Καφές οπουδήποτε. Αν στο μαγαζί έχουν την παλιού τύπου μηχανή με τα έμβολα απολαύστε το θέαμα.<br />
<br />
Ένα απεριτίβο επιβάλλεται. Θα εκπλαγείτε από το τι φέρνουν ως συνοδευτικά! Σχεδόν κανονικό φαγητό. Ήπιαμε στο ιστορικό καφέ Gambrinus, ένας πανέμορφος χώρος λίγο πριν την Piazza Plebiscito, ακριβός μεν αλλά για μια φορά αξίζει και τα συνοδευτικά ήταν τα πιο νόστιμα που δοκίμασα.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX7WkSs53byFj8-8wWLdD-WlRawr8qFuCFZWR0D61JUVRmcMihNX4EY4MAmnIw347CbviyP7CNkMGPzy782Iu68bTWWlnc-_ObBpsiixhl8ReYHpFWHJ-guuGtjKBSe8eo-8FIdTydKZYi/s1600/Screenshot_2018-11-12-18-04-28.png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1064" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhX7WkSs53byFj8-8wWLdD-WlRawr8qFuCFZWR0D61JUVRmcMihNX4EY4MAmnIw347CbviyP7CNkMGPzy782Iu68bTWWlnc-_ObBpsiixhl8ReYHpFWHJ-guuGtjKBSe8eo-8FIdTydKZYi/s640/Screenshot_2018-11-12-18-04-28.png" width="432" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Aperitivo @Gran Cafe' Gambrinus</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Pizza fritta στο χέρι το μεσημέρι όπως κάνουν σχεδόν όλοι οι Ναπολιτάνοι, από τους μαθητές που σχολάνε μέχρι τους υπαλλήλους των παρακείμενων μαγαζιών. Στη Via Tribunali οι μυρωδιές από τις pizzerie θα σας σπάσουν τη μύτη!<br />
<br />
<br />
Σημειώσεις: Το φαγητό στη Νάπολη είναι πολύ καλό και φθηνό.<br />
<br />
Ο καφές είναι πολύ δυνατός.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3cc4Iq1ofR_lUVbAJ9GPKvBauaR8KRpIFBVFJmuqXEOdIYQE-GeFaISyBesI1uwoA3anIDAI_y9dDDNcc4MR3RDMsh4mMHeeN2qtP_2VFyEbysCX52D-keuiW24AI4rrne4JN4tY4A6ZJ/s1600/IMG_20181114_125515_475.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3cc4Iq1ofR_lUVbAJ9GPKvBauaR8KRpIFBVFJmuqXEOdIYQE-GeFaISyBesI1uwoA3anIDAI_y9dDDNcc4MR3RDMsh4mMHeeN2qtP_2VFyEbysCX52D-keuiW24AI4rrne4JN4tY4A6ZJ/s640/IMG_20181114_125515_475.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
Οι Ναπολιτάνοι είναι αξιολάτρευτοι, ομιλητικοί, ποτέ σκυθρωποί, ποτέ μουντοί, πάντα συναισθηματικοί, φωνακλάδες, επικίνδυνοι αλλά καλοί οδηγοί (δεν θα σε πατήσουν, σε προσπερνούν στο εκατοστό με απαράμιλλη άνεση!) αλλά και καταπληκτικοί τροβαδούροι. H ντοπιολαλιά είναι μουσική αγγέλων (....ή διαβόλων άραγε...;). Τους αγαπώ, αγαπώ την πόλη τους και φέτος διαπίστωσα ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία!<br />
<br />
<br />
<br />
Υ.Γ.: Διαβάστε <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.com/2017/10/blog-post_29.html" target="_blank">εδώ </a>την περσινή επίσκεψη της Crispy στην πόλη των "χιλίων χρωμάτων"<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYLm6eoNnRi0eHTwWiqFlUSAZb4AUyoxAbGpPRH_85hsiyQEe44B-BllBqAfQ18MsmD-L8sBIqJFGiIgniCSwIduMqUdEzE38_N1rci0Zkas7I-WlpmNJEd6S0M4fFh83v6N5XdQHd-1EW/s1600/20181112_122555.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1297" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYLm6eoNnRi0eHTwWiqFlUSAZb4AUyoxAbGpPRH_85hsiyQEe44B-BllBqAfQ18MsmD-L8sBIqJFGiIgniCSwIduMqUdEzE38_N1rci0Zkas7I-WlpmNJEd6S0M4fFh83v6N5XdQHd-1EW/s640/20181112_122555.jpg" width="518" /></a></div>
<br />
<br /></div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-66966422077554392802018-10-07T20:04:00.000+03:002018-10-13T18:05:53.266+03:00Υμνώντας την μελιτζάνα (για πολλοστή φορά!)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η μελιτζάνα είναι ένα πολύ ιδιόρρυθμο λαχανικό. Μάλλον δύστροπο, απρόσιτο. Δεν τρώγεται ωμή (και μην αρχίσετε τις βλακείες περί ωμοφαγίας) και για να αποκαλύψει η ίδια τις πολλές χάρες της πρέπει να μαγειρευτεί. Το συναρπαστικό είναι ότι μαγειρεύεται ποικιλοτρόπως και δίνει ένα σωρό εντυπωσιακά πιάτα: τα γνωστά μας λαδερά κατσαρόλας, μακαρονάδες, πίτες, μουσακά, στα γεμιστά, μελιτζανοσαλάτες, μπάμπα γκανούς ακόμα και τουρσί! Θα μπορούσαμε να γράφαμε με άνεση έναν μακρύτατο κατάλογο από συνταγές με μελιτζάνες, τι πιο εύκολο, το μόνο που θα χρειάζομασταν ήταν να περιηγηθούμε την λεκάνη της Μεσογείου, με έμφαση κυρίως προς τα ανατολικά. Λίβανος, Ισραήλ (κι ακόμα πιο ανατολικά), και μετά Τουρκία, Ελλάδα την λατρεύουν. Βασικά πιάτα της κουζίνας όλων αυτών των χωρών περιέχουν αυτήν την στιλπνή, ενίοτε μαύρη, άλλοτε μωβ, (και τοπικά λευκή!) γαστρονομική θεά!<br />
<br />
Προ καιρού έπεσα πάνω σε μία συνταγή για εβραϊκά μπουρεκάκια με μελιτζάνα. Η συνταγή ήταν από ιταλικό μπλογκ. Προσπάθησα να βρω περισσότερες λεπτομέρειες για την συνταγή αλλά στις αναζητήσεις οδηγούμουν συνέχεια σε ιταλικά site, πράγμα που με έκανε να υποψιαστώ ότι ίσως είναι συνταγή των Εβραίων της Ιταλίας. Ίσως η καταγωγή της συνταγής να μην έχει ιδιαίτερη σημασία. Σημασία έχει το γεγονός ότι αυτά τα μπουρεκάκια είναι συγκλονιστικά νόστιμα! Κι εύκολα στην παρασκευή χωρίς πολλά υλικά κι ιδιαίτερη φασαρία.<br />
Μπορείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας φτιάχνοντας τα!<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Εβραϊκά μπουρεκάκια με μελιτζάνα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT7JkoJXEwEtCnjWrqPh3VwA8pna3Ea7a5_w_1zCncEy4PmCIyKJAH2JMGSY-h3Bl3lWDShc9qtwWwWosrxXzyb1pd9sNHUWsN9k1OwslYTQxrQ9b7ZqYnaZ1BiJTdivYOgS8j-GZ2cyVy/s1600/40139563_1051880951645244_8812487414888005632_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="960" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT7JkoJXEwEtCnjWrqPh3VwA8pna3Ea7a5_w_1zCncEy4PmCIyKJAH2JMGSY-h3Bl3lWDShc9qtwWwWosrxXzyb1pd9sNHUWsN9k1OwslYTQxrQ9b7ZqYnaZ1BiJTdivYOgS8j-GZ2cyVy/s640/40139563_1051880951645244_8812487414888005632_n.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b>
<b><span style="font-size: x-large;"></span></b><br />
<a name='more'></a><b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<br />
Για περίπου 17-18 μπουρεκάκια<br />
<br />
1 μεγάλη μελιτζάνα ή 2 μικρομεσαίες μελιτζάνες<br />
1 κρεμμύδι λευκό<br />
1 μεγάλη τομάτα τριμμένη ή 2 μικρές<br />
1 κουταλάκι του γλυκού βαλσαμικό ξίδι<br />
1 κουταλάκι του γλυκού καστανή ζάχαρη<br />
1/2 κουταλάκι του γλυκού μπούκοβο<br />
3-4 κουταλιές ελαιόλαδο<br />
αλάτι<br />
σουσάμι ή παπαρουνόσπορο<br />
1 αυγό χτυπημένο<br />
<br />
Για την ζύμη:<br />
250 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις<br />
80 γρ νερό<br />
60 γρ ελαιόλαδο<br />
1 πρέζα αλάτι<br />
<br />
Ετοιμάζουμε την γέμιση.<br />
Καθαρίζουμε την μελιτζάνα, βγάζουμε την φλούδα της και κόβουμε την σάρκα σε μικρά κυβάκια.<br />
Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι.<br />
Σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο (σε μέτρια φωτιά) και σοτάρουμε το κρεμμύδι. Προσθέτουμε την μελιτζάνα και συνεχίζουμε το σοτάρισμα. Προσθέτουμε την τριμμένη τομάτα, το ξίδι, τη ζάχαρη και το αλάτι, ανακατώνουμε, σκεπάζουμε το τηγάνι και χαμηλώνουμε τη φωτιά. Αφήνουμε να σιγοτηγανιστεί μέχρι να έχουν σωθεί τα υγρά και η γέμιση μας να θυμίζει πολτό.<br />
Μόλις είναι έτοιμη, την βγάζουμε από το τηγάνι και την αφήνουμε να κρυώσει.<br />
<br />
Φτιάχνουμε τη ζύμη.<br />
Σε μια κατσαρόλα βάζουμε το νερό με το ελαιόλαδο και το αλάτι και το βάζουμε να πάρει βράση.<br />
Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνουμε το αλεύρι και στη μέση σχηματίζουμε ένα κενό. Σε αυτό ρίχνουμε το βρασμένο νερό. Με τη βοήθεια ενός πιρουνιού ανακατεύουμε κι όταν μπορούμε πια να δουλέψουμε με τα χέρια μας τη ζεστή ζύμη, συνεχίζουμε με αυτά μέχρι να πάρουμε μια ζύμη λεία και ομοιογενή. Την τυλίγουμε με μεμβράνη και την βάζουμε στο ψυγείο για μισή ώρα.<br />
<br />
Αλευρώνουμε τον πάγκο πάνω στο οποίο θα ανοίξουμε το φύλλο. Με έναν πλάστη ανοίγουμε την ζύμη σε φύλλο ψιλό, περίπου 3 mm (η ακρίβεια μας μάρανε <img height="20" src="https://pic.sopili.net/pub/emoji/twitter/2/72x72/1f923.png" width="20" /> ).<br />
Mε ένα στρογγυλό κύπελλο ή μικρό στρογγυλό μπολ (ή ειδικούς κόφτες όσοι έχετε) με διάμετρο 10 εκ (ευκαιρία για μια γρήγορη επανάληψη στην Ευκλείδια Γεωμετρία <img height="20" src="https://pic.sopili.net/pub/emoji/twitter/2/72x72/1f913.png" width="20" />) κόβουμε κύκλους από το φύλλο. Τοποθετούμε λίγη ζύμη στο μισό (και προς το κέντρο) του στρογγυλού κομματιού, διπλώνουμε και κλείνουμε το, σε στυλ μισοφέγγαρο, μπουρεκάκι στα άκρα με τη βοήθεια ενός πιρουνιού. Συνεχίζουμε έτσι μέχρι να εξαντλήσουμε όλο το φύλλο. Αφού το κόβουμε σε στρογγυλά κομμάτια, θα μείνουν υπόλοιπα, τα οποία θα μαζέψουμε, θα ζυμώσουμε και θα ξανανοίξουμε σε φύλλο.<br />
Τοποθετούμε τα μπουρεκάκια σε ταψί ψησίματος το οποίο έχουμε στρώσει με αντικολλητικό χαρτί. Περνάμε την επιφάνεια τους με αυγό και τα πασπαλίζουμε με σουσάμι ή παπαρουνόσπορο. Ψήνουμε στους 180 βαθμούς για 20-30 λεπτά περίπου χρησιμοποιώντας τον αέρα του φούρνου. Θα είναι έτοιμα όταν θα έχουν πάρει όμορφο καφε-χρυσό χρώμα.<br />
<br />
Σημείωση: Αν σας μείνει γέμιση μην την πετάξετε! Ψήστε φέτες ψωμιού και αλείψτε τις με αυτήν. Απίστευτη λιχουδιά!<br />
<br />
<br />
<br />
Σημείωση 2: Η ανάρτηση αυτή έπρεπε να αναρτηθεί κάπου αρχές Αυγούστου, όπως και 3-4 άλλες που περίμεναν ως προσχέδια έπρεπε να είχαν αναρτηθεί είτε πριν είτε μετά! Αλλά το καλοκαίρι, όχι σχεδόν μέσα Οκτώβρη! Αλλά κάλλιο αργά...! <img height="20" src="https://pic.sopili.net/pub/emoji/twitter/2/72x72/1f603.png" width="20" /><br />
<br />
<br />
<br /></div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-2221988839736946652018-07-04T10:08:00.001+03:002018-12-12T12:30:29.020+02:00Καλοκαίρι με κολοκυθάκι και καμπύλες! <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
Στα 10 χρόνια που λειτουργεί το blog δεν έχει περάσει καλοκαίρι χωρίς να έχει αναρτηθεί συνταγή με κολοκυθάκι! Είναι μία από τις ακλόνητες σταθερές που το διακατέχουν και το φετινό καλοκαίρι δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Μπορεί τώρα τελευταία το blog να μοιάζει ξεχασμένο, παραμελημένο, αφημένο (ή και αφηρημένο 😖) , αλλά οι σταθερές παραμένουν σταθερές κι ως εκ τούτου, με μια καλή αφορμή που θα συζητήσουμε αμέσως, επιστρέφουμε με μία φοβερή καλοκαιρινή κολοκυθένια συνταγή!<br />
<br />
Πριν λίγες μέρες μου έστειλε μήνυμα μία αναγνώστρια όπου με ρωτούσε απορημένη πώς και τρώω τόσο πολλές μακαρονάδες το καλοκαίρι! Η απορία της δεν ήταν άνευ λόγου. Σχεδόν όλες οι αναρτήσεις που έχω κάνει τελευταία στη σελίδα fb του blog αφορούν κατά 99% πιάτα με ζυμαρικά. Φαντάζομαι ότι η αναγνώστρια δεν είναι η μόνη που θα αναρωτιέται αν μαγειρεύω, τώρα το καλοκαίρι, γεμιστά, μπριάμ, φασολάκια, μπάμιες κι άλλες κλασικές ελληνικές καλοκαιρινές νοστιμιές! Πώς, πώς, μαγειρεύω και τρώω τέτοια πιάτα, όμως κάθε δεύτερη μέρα έχει ζυμαρικά- αδυναμία είναι αυτή!<br />
<br />
Λοιπόν, ξεκίνησα την απάντηση μου στην αναγνώστρια με την περίφημη ρήση της Σοφία Λόρεν. Αυτή:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjnirXqjvtsw0XDa69yx6sXb2mCF7FBawG8d5tyLjoavyGbPpfHqimIfsNOH38y5wcGBbqiSqjp7fnWZP63fWPq3uucLXJ-0yw-21HG2tU3cxGm73sVDEYbHTJWrbmIYUupiA1FWZUyC0s/s1600/81f96b6dbff63d3a97fcd0b3eac9cb00.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="350" data-original-width="350" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjnirXqjvtsw0XDa69yx6sXb2mCF7FBawG8d5tyLjoavyGbPpfHqimIfsNOH38y5wcGBbqiSqjp7fnWZP63fWPq3uucLXJ-0yw-21HG2tU3cxGm73sVDEYbHTJWrbmIYUupiA1FWZUyC0s/s400/81f96b6dbff63d3a97fcd0b3eac9cb00.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Τουτέστιν, είναι αποδεδειγμένο ότι με τα ζυμαρικά χτίζεις κορμάρα!! 😃<br />
Από την άλλη, μια χαρά τρώγονται τα ζυμαρικά το καλοκαίρι. Με τη βοήθεια των υπέροχων λαχανικών της εποχής, φτιάχνουμε απίστευτα νόστιμες σάλτσες για σπαγγετάδες. Και, ας μην ξεχνάμε, με κάποια ζυμαρικά μπορούμε να φτιάξουμε ωραιότατες σαλάτες, που προφανώς είναι το ιδανικό πιάτο για την πιο καυτή εποχή.<br />
<br />
Εδώ και πολύ καιρό είχα βρει μία συνταγή του <a href="https://cooking.nytimes.com/recipes/1013578-yotam-ottolenghis-pasta-and-zucchini-salad?emc=edit_ck_20180620&nl=cooking&nlid=7677564720180620&te=1" target="_blank">Yotam Ottolenghi, για μία σαλατα με ζυμαρικά και κολοκυθάκι.</a> Αποθηκεύτηκε κι όταν ήρθε ο καιρός- ο καιρός των καλοκαιρινών κολοκυθιών εννοώ- την έφτιαξα. Με αρκετές αλλαγές όμως, όπως θα δούμε παρακάτω.<br />
<br />
Καταρχήν ο γνωστός σεφ προσθέτει edamame, τα οποία δεν έχω δοκιμάσει ποτέ και τα οποία, φαντάζομαι, κάπου θα πουλιόνται στην Αθήνα, σίγουρα όμως όχι στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς, ούτε στη λαϊκή! Οπότε αντί για τα χαριτωμένα γιαπωνέζικα φασολάκια, απλά αύξησα την ποσότητα των κολοκυθιών. Τα οποία, αγαπητέ μου Yotam, γιατί τα τηγανίζεις; Γιατί δεν τα ψήνεις στο γκριλ, όπου και πιο νόστιμα θα γίνουν και πιο...light θα είναι; Είπαμε, είναι καλοκαίρι, προσέχουμε τη σιλουέτα- λέμε τώρα.<br />
Επίσης πρόσθεσα κουκουναρόσπορο και το "πάτησα" λίγο στο ξίδι. Πάμε να δούμε πώς:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Καλοκαιρινή σαλάτα ζυμαρικών με κολοκυθάκι</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">(παραλλαγή συνταγής του Yotam Ottolenghi)</span></b></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj31reOYOd37zunIVgRHGfEtYDjJBiLYlYdxJW1USwJzH5rD_bSrPiVNmr0_d7Zmv1vIr6hCsLs8Os-_qxx5H4-g-K1hAUDvLJ29Baj_h3nyAO-v79vGjguryF11Md9munPJDxFxK92eXku/s1600/2018-07-03+13.31.44.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj31reOYOd37zunIVgRHGfEtYDjJBiLYlYdxJW1USwJzH5rD_bSrPiVNmr0_d7Zmv1vIr6hCsLs8Os-_qxx5H4-g-K1hAUDvLJ29Baj_h3nyAO-v79vGjguryF11Md9munPJDxFxK92eXku/s640/2018-07-03+13.31.44.png" /></a></div>
<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
Για 4 άτομα<br />
<br />
400 γρ. πέννες<br />
4 κολοκυθάκια μέτρια προς μεγάλα<br />
2 κουταλιές καλό κόκκινο ξίδι (από σταφύλι, μην χρησιμοποιήσετε μηλόξιδο)<br />
ελαιόλαδο<br />
1 φλιτζάνι φρέσκα φύλλα βασιλικού<br />
1 φλιτζάνι μαϊντανό<br />
αλάτι<br />
πιπέρι<br />
2 κουταλιές κάπαρη (σε άλμη, όχι σε ξίδι)<br />
1 κουταλιά κουκουναρόσπορο<br />
1 μπάλα μοτσαρέλα ή πακέτο με μικρά μπαλάκια<br />
<br />
<br />
Βάζουμε άφθονο νερό με αλάτι να βράσει.<br />
Ανάβουμε το γκριλ του φούρνου. Σε ένα μεγάλο ρηχό ταψί, στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί.<br />
Πλένουμε και καθαρίζουμε τα κολκυθάκια και τα κόβουμε σε λεπτές ροδέλες, περίπου 1/3-1/2 εκ. σε πάχος.<br />
Απλώνουμε στο ταψί τις μισές ροδέλες, τις αλείφουμε με ελαιόλαδο και τις ψήνουμε για λίγα λεπτά. Μόλις πάρουν χρώμα, σε 5-10 λεπτά, τις γυρίζουμε και ψήνουμε ένα 2λεπτο ακόμα. Τις βγάζουμε, τις τοποθετούμε σε ένα μπολ και συνεχίζουμε με τις υπόλοιπες ροδέλες. Μόλις τελειώσουμε με τις ροδέλες, τις τοποθετούμε όλες στο μπολ όπου ρίχνουμε το ξίδι κι ανακατεύουμε ελαφριά. Αφήνουμε στην άκρη.<br />
Εν τω μεταξύ, βάζουμε τα ζυμαρικά να βράσουν αυστηρά al dente.<br />
<br />
Σε ένα μούλτι βάζουμε τον μαϊντανό, τον βασιλικό, αλάτι, πιπέρι κι ελαιόλαδο, περίπου 4 κουταλιές. Χτυπάμε μια δυο φορές καλά. δοκιμάζουμε και διορθώνουμε το αλάτι. Αν είναι πηχτό, προσθέτουμε 1 κουταλιά ελαιόλαδο ακόμα.<br />
<br />
Μόλις βράσουν τα ζυμαρικά, τα στραγγίζουμε και τα περνάμε για λίγο κάτω από κρύο νερό, να κρυώσουν. Τα τοποθετούμε σε ένα μεγάλο μπολ.<br />
<br />
Στο ίδιο μάτι της κουζίνας όπου έβρασαν τα ζυμαρικά, βάζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι τον κουκουναρόσπορο και τον ψήνουμε για λίγο, ίσα να πάρει χρώμα. Βγάζουμε το τηγάνι από το μάτι.<br />
<br />
Στο μπολ των ζυμαρικών, προσθέτουμε το κολοκυθάκι, την κάπαρη, τον κουκουναρόσπορο, την σάλτσα βασιλικό-μαϊντανό και την μοσταρέλα κομμένη σε μικρά κομμάτια. Ανακατεύουμε απαλά. Δοκιμάζουμε για αλάτι και ξίδι και διορθώνουμε ανάλογα.<br />
<br />
Η σαλάτα συνοδεύεται αυστηρά με ελληνικό λευκό ποικιλιακό: Βιδιανό, Μοσχοφίλερο, Μαλαγουζιά. Αφήστε το να κρυώσει καλά στο ψυγείο και κανονίστε να είναι στη σωστή θερμοκρασία όταν σερβίρετε την σαλάτα!!<br />
<br />
Σας αφήνω με μια άλλη περίφημη ρήση της Σοφία Λόρεν, την οποία ρήση εφαρμόζω ευλαβικά, δεν υπάρχει αμφιβολία!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0W1eUdb4VTKVDZjmfPH96lioB4v-6FmTdj95w8SGTAFFsV55EedDy9NLuv6kKv8yx6J-p-f7Z_IJG7Kj_gqvoddCW5SyPUFNMGgNZMPYm0x2Y3xmHbPFvl_iJoIQu7BLLRJjmuZgGvW5l/s1600/id-rather-eat-pasta-and-drink-wine-than-be-a-size-o-sophia-loren-1965-Hwvgl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="798" data-original-width="640" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0W1eUdb4VTKVDZjmfPH96lioB4v-6FmTdj95w8SGTAFFsV55EedDy9NLuv6kKv8yx6J-p-f7Z_IJG7Kj_gqvoddCW5SyPUFNMGgNZMPYm0x2Y3xmHbPFvl_iJoIQu7BLLRJjmuZgGvW5l/s640/id-rather-eat-pasta-and-drink-wine-than-be-a-size-o-sophia-loren-1965-Hwvgl.jpg" width="512" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-71692719736885159182018-03-22T13:00:00.002+02:002018-12-12T12:25:42.689+02:00Πάθος για παραπούλια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πριν ένα μήνα, ο κυρ. Γιάννης, ο μανάβης από το Βασιλικό της Εύβοιας, δήλωνε ευθαρσώς μπροστά σε μια ομάδα απορημένων πελατισσών, που δεν είχαν ξαναδεί παραπούλια στη ζωή τους-απλά είχαν ακούσει γι'αυτό το "μυστηριώδες" λαχανικό- ότι "τα παραπούλια είναι τo καλύτερο λαχανικό του χειμώνα". Οι απορημένες πελάτισσες στράφηκαν προς την υποφαινόμενη που συγκατάνευε στα λόγια του κυρ. Γιάννη κι όντως αγόραζε παραπούλια εκείνη τη στιγμή γιατί αυτή ήξερε καλά πόσο νόστιμα είναι!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYhpFqM63N8KqRe2uhaeIWO4XLVFASl7sMclR6y3myT__W-kvgET4ty25YtIXekntnwwnqfkp3yff9JOqOjr6Pm0zqvZQEBc6SLP80fnO0K4D1XTPHGn5sxnqRVEwb2p7lGfwJfiHCc0Yi/s1600/20180320_110235.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYhpFqM63N8KqRe2uhaeIWO4XLVFASl7sMclR6y3myT__W-kvgET4ty25YtIXekntnwwnqfkp3yff9JOqOjr6Pm0zqvZQEBc6SLP80fnO0K4D1XTPHGn5sxnqRVEwb2p7lGfwJfiHCc0Yi/s640/20180320_110235.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div>
Αυτό που δεν ήξερε η υποφαινόμενη ήταν ότι τα παραπούλια κάπου στα μέσα του Μάρτη τελειώνουν κι αυτό της το δήλωσε ευθαρσώς χθες το πρωί ο κυρ Γιάννης, ο μανάβης, "Κοπελιά, άντε και την επόμενη εβδομάδα, μετά τέλος."<br />
<br />
Τέλος λοιπόν τα παραπούλια για φέτος, ως εκ τούτου η σημερινή ανάρτηση είναι -οριακά- εκτός εποχής. Όμως θα αναρτηθεί και θα καταχωρηθεί γιατί είναι ένα εξαιρετικά νόστιμο πιάτο που σκαρφίστηκα θέλοντας να συνδυάσω τα παραπούλια με κρέας. Μια συνταγή που θα μπει για τα καλά στα σταθερά της κουζίνας του χειμώνα. Αλλά από του χρόνου πια, ξανά!<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Χοιρινό με παραπούλια στην κατσαρόλα</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc3IcLuUUHO9MaaxtXoltOCeaXA6olWYgHCdwEhiN5wLFI-2OezOVtVGW-Bt8O3ShnC9lZq-JvXehIMlnRoBvEH1Z7md7a_1EzGynX1Z3Nu4eUCISLBInbpFCsnMDPvqb3_cGgQTpOl8iH/s1600/20180313_140611.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc3IcLuUUHO9MaaxtXoltOCeaXA6olWYgHCdwEhiN5wLFI-2OezOVtVGW-Bt8O3ShnC9lZq-JvXehIMlnRoBvEH1Z7md7a_1EzGynX1Z3Nu4eUCISLBInbpFCsnMDPvqb3_cGgQTpOl8iH/s640/20180313_140611.jpg" width="360" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Για 4 άτομα<br />
<br />
1,2 κιλά χοιρινό για κατσαρόλα κομμένο σε μετρίου μεγέθους κομμάτια<br />
1 μεγάλο λευκό κρεμμύδι ψιλοκομμένο<br />
1 καρότο ψιλοκομμένο<br />
1/3 κλωνάρι σέλερι ψιλοκομμένο<br />
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη<br />
~800 γρ παραπούλια<br />
1 ποτήρι ξηρό λευκό κρασί<br />
4 ποτήρια ζωμό (της αρεσκείας σας) + ζεστό νερό αν χρειαστεί<br />
αλάτι<br />
πιπέρι<br />
ελαιόλαδο<br />
1 κουταλιά αλεύρι<br />
χυμός λεμονιού<br />
<br />
<br />
Κόβουμε από τα παραπούλια τα εξωτερικά φύλλα και το χοντρό κοτσάνι, πλένουμε τα εναπομείνανατα φύλλα, τα στεγνώνουμε και τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια.<br />
<br />
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά λίγο ελαιόλαδο. Σοτάρουμε καλά το κρέας από όλες τις πλευρές των κομματιών. Ρίχνουμε το κρεμμύδι, καρότο, σέλερι και το σκόρδο και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για λίγα λεπτά ακόμα μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι (δεν το αφήνουμε να μαυρίσει).<br />
Ρίχνουμε το κρασί κι αφήνουμε να εξατμιστεί.<br />
Αφού εξατμιστεί το κρασί ρίχνουμε το ζωμό, όσο χρειάζεται να σκεπαστεί το κρέας, αλατοπιπερώνουμε κι αφήνουμε να μαγειρευτεί με την κατσαρόλα σκεπασμένη για 40 λεπτά περίπου. Στα 40-45 λεπτά ρίχνουμε τα παραπούλια και ελέγχουμε την ποσότητα υγρών- δεν θέλουμε να είναι πολύ στεγνό σε αυτή τη φάση το φαγητό αλλά ούτε και πολύ νερουλό. Ανακατώνουμε κι αφήνουμε να βράσει για μισή ώρα ακόμα, πάλι με την κατσαρόλα σκεπασμένη. Αφού περάσει η μισή ώρα ανοίγουμε κι ελέγχουμε αν έχει βράσει το κρέας- τα παραπούλια θα έχουν βράσει εν τω μεταξύ. Αφού το κρέας είναι έτοιμο, ελέγχουμε πάλι τα υγρά του φαγητού. Αν έχει ακόμα πολλά υγρά το αφήνουμε με την κατσαρόλα ξεσκέπαστη να μαγειρευτεί λίγο ακόμα. Παίρνουμε λίγο ζωμό από το φαγητό- περίπου 1/2 ποτήρι- και σε ένα μπολάκι το ανακατεύουμε με το χυμό λεμονιού και το αλεύρι- μέχρι να διαλυθούν οι σβώλοι του αλευριού. Το ρίχνουμε στην κατσαρόλα, δίνουμε ένα γρήγορο ανακάτωμα. Δοκιμάζουμε και διορθώνουμε το αλάτι αν χρειάζεται.<br />
<br />
Σερβίρουμε με λευκό κρασί, κατά προτίμηση Βιδιανό!<br />
<br />
<br />
Τις υπόλοιπες Crispy συνταγές με παραπούλια θα τις βρείτε <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.gr/search/label/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%B1" target="_blank">εδώ</a></div>
</div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-10289551914057574352018-03-08T08:28:00.000+02:002018-03-08T08:30:56.683+02:00Η μοίρα των ξεχασμένων μήλων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Προ ημερών ήμουν στο σπίτι φίλης και μπαίνοντας στην κουζίνα αντίκρισα ένα βουνό κακορίζικα μήλα -πρέπει να ήταν τουλάχιστον 12-15-, ξεχασμένα, ζαρωμένα, παρατημένα σε μια πιατέλα στην άκρη του πάγκου. Χαμογέλασα διαπιστώνοντας ότι δεν ήμουν η μόνη που έχει την κακή συνήθεια να συσσωρεύει μήλα! Κάθε Τρίτη, μέρα λαϊκής, αγοράζω νέα παρτίδα ενώ η προηγούμενη δεν έχει ακόμα τελειώσει. Είναι ο άκρατος ενθουσιασμός. Βλέπετε, όλοι λατρεύουμε τα μήλα. Κι είναι κι εκείνη η παροιμία που μας έλεγαν όταν ήμαστε μικρά, ότι "Ένα μήλο την ημέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα", που γυρίζει στο μυαλό μας και μας ωθεί να δράσουμε με έμβλημα την υγιεινή διατροφή, και ναι, αγόρασε μήλα, κάνουν καλό στην υγεία, το ξερεις από παιδί. Κι αγοράζεις μήλα. Και κάθε φορά τα χωρίζεις σε δύο διαφορετικές φρουτιέρες: στα "παλιά" και στα φρέσκα. Και, οποία έκπληξη, τα παλιά μήλα πληθαίνουν. Κι αργοπεθαίνουν. Και -για να μην έχουν άδοξο τέλος- άντε φτιάξε κέικ μήλου, φτιάξε τάρτα μήλου, φτιάξε μαρμελάδα μήλου, φτιάξε <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.gr/2011/02/remains-of-rainy-weekend.html" target="_blank">apple butter</a> (αμέ, είχαμε και στο χωριό μας apple butter), φτιάξε, φτιάξε, τι άλλο να φτιάξεις;<br />
Φτιάξε pancakes με τριμμένο μήλο, τα οποία είναι μια απίστευτη λιχουδιά και γίνονται ένα ιδανικό πρωινό με άφθονο μέλι on the top (που λέμε στο χωριό!).<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Pancakes με μήλα (τριμμένα)</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdvOo91KuhxsRV56k4s2l-V5F4Yw5mFPCLPOyUSl3oFsnlf17fXoppPNV5-gkuk0EKnuc9lv3reTR7WWDG1bLW_cGOhrAAJWwPt7UM3ZltDf8fo2sdFbcizhLW_W3IV7N7NPzWtg6DV9u-/s1600/20180224_095822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdvOo91KuhxsRV56k4s2l-V5F4Yw5mFPCLPOyUSl3oFsnlf17fXoppPNV5-gkuk0EKnuc9lv3reTR7WWDG1bLW_cGOhrAAJWwPt7UM3ZltDf8fo2sdFbcizhLW_W3IV7N7NPzWtg6DV9u-/s640/20180224_095822.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<br />
Για 12 κομμάτια περίπου<br />
<br />
2 μήλα- μέγεθος, μεσαίο προς μεγάλο (όχι ...φιρικιού!). Όσον αφορά την ποικιλία χρησιμοποιήστε ό,τι σας αρέσει περισσότερο. Εγώ φέτος ερωτεύτηκα τα Φούτζι.<br />
2 μεγάλα αυγά<br />
1 φλιτζάνι γάλα πλήρες<br />
1 1/2 -2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις<br />
1/2 κουταλάκι μαγειρική σόδα<br />
1 κουταλάκι κοφτό baking powder<br />
1/2 κουταλάκι κανέλα Κεϋλάνης<br />
Προαιρετικά 1-2 κουταλιές ζάχαρη εφόσον χρησιμοποιήσετε ξινόμηλα.<br />
<br />
Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα.<br />
<br />
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι* με την μαγειρική σόδα, το baking powder, την κανέλα και την ζάχαρη (αν χρησιμοποιούμε)<br />
Τρίβουμε στον χοντρό τρίφτη τα μήλα.<br />
Σε ένα άλλο μπολ πιο μεγάλο χτυπάμε τα αυγά με το γάλα. Προσθέτουμετο μίγμα αλευριού και τα τριμμένα μήλα. Ανακατώνουμε μέχρι να αποκτήσουμε μια ζύμη αρκετά σφιχτή. Αν δεν είναι, τότε προσθέτουμε λίγο αλεύρι ακόμα.<br />
<br />
Σε ένα αντικολλητικό ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά λίγο ελαιόλαδο. Προσοχή, η φωτιά δεν πρέπει να είναι δυνατή.<br />
Με ένα μεγάλο κουτάλι γεμίζουμε το τηγάνι με pancakes- να μην ακουμπούν μεταξύ τους. Τα αφήνουμε να ψηθούν καλά από τη μία μεριά. Πριν τα γυρίσουμε, θα αρχίσουν να κάνουν φουσκαλίτσες στο πάνω μέρος. Γυρίζουμε προσεκτικά και ψήνουμε καλά και την άλλη πλευρά. Συνεχίζουμε έτσι μέχρι να τελειώσει η ζύμη. Το πόσα pancakes θα βγουν εξαρτάται από το μέγεθος που θα τους δώσουμε. Προσπαθούμε να είναι ομοιόμορφα. Κατά τη διάρκεια του τηγανίσματος συμπληρώνουμε με ελαιόλαδο αν είναι αναγκαίο.<br />
<br />
*Ξεκινάμε χρησιμοποιώντας 1 2/2 φλιτζάνι αλεύρι και συμπληρώνουμε βλέποντας την πυκνότητα της ζύμης όταν σμίξουμε τα υλικά<br />
<br />
<br />
Σερβίρουμε ζεστά περιχύνοντας τα με άφθονο καλό ελληνικό μέλι!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDwJ05SSvwC1f_5u7Tk0oc1B8lPOHml-rYV1e6yfK3y3utmbXHfkx_hPsImMX9QcgYTfWUUI81K6ta2l04n9CSokjBG6pgtshoE8NAtLlgYIxQ9EYs_uSuIhuETVicoDC9qlkJ3AK2Sei5/s1600/20180223_083241.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDwJ05SSvwC1f_5u7Tk0oc1B8lPOHml-rYV1e6yfK3y3utmbXHfkx_hPsImMX9QcgYTfWUUI81K6ta2l04n9CSokjBG6pgtshoE8NAtLlgYIxQ9EYs_uSuIhuETVicoDC9qlkJ3AK2Sei5/s640/20180223_083241.jpg" width="640" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br /></div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-17896113324822257792018-02-28T09:47:00.000+02:002018-02-28T09:47:09.999+02:00Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr">
....η Crispy θα ξεμυτίσει! </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Προ καιρού είχα μια κουβέντα με μία γνωστή μου, καθηγήτρια στο επάγγελμα, και της έλεγα ότι όταν ήμουν μαθήτρια οι επιδόσεις μου κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς άρχιζαν να βελτιώνονται από τα μέσα του 2ου τριμήνου και μετά. Η ίδια μου εξήγησε ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα γενέθλια μου είναι εκείνη την εποχή!! Και πιο συγκεκριμένα επέμενε ότι γινόμαστε πιο ενεργητικοί και δραστήριοι την περίοδο των γενεθλίων μας! Η αλήθεια είναι ότι πάντα τέτοια εποχή, αρχές-μέσα Μάρτη, αρχίζω να νιώθω ότι γεμίζω ενέργεια, έχω περισσότερη διάθεση να κάνω πράγματα, αποκτώ περισσότερη πνευματική διαύγεια, γενικά αισθάνομαι σαν να συνέρχομαι από ένα είδος χειμερίας νάρκης. Αυτήν την σωματική και πνευματική ενεργοποίηση την απέδιδα πάντα στον ερχομό της άνοιξης κι όχι στα γενέθλια (που είναι μέσα Μαρτίου) όπως επιμένει η φίλη.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Τελος πάντων, πού θέλω να καταλήξω: Ότι οι μέρες είναι ωραίες κι είπα να ξεμυτίσω μετά από 3 μήνες! Πολλά και νόστιμα έχουν γίνει στην Crispy κουζίνα όλον αυτόν τον καιρό. Έχουν μαζευτεί αρκετές συνταγές και ελεύθερου χρόνου επιτρέποντος θα δημοσιευτούν εδώ εν καιρώ.</div>
<div dir="ltr">
Ξεκινάμε με ένα πιάτο ζυμαρικών, κατά κάποιον τρόπο, au gratin, με κολοκύθα και σύγλινο. </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Κοχύλια au gratin με ψημένη κολοκύθα και σύγλινο </span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnFqgLee9uGowjJkrNXoEHMcOz69qqehhHc-oFBCS4WX4bDa3RPOeMIrL2vAK6Ve8icBdOuBRFb4Tjwo-7HvS-tM3hx8FHNqtWoTX9qJhQSKpVuOGlFX71bCiCpDb3x3kLjxNbaJ-QXJ_K/s1600/IMG_20180226_142250_733.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnFqgLee9uGowjJkrNXoEHMcOz69qqehhHc-oFBCS4WX4bDa3RPOeMIrL2vAK6Ve8icBdOuBRFb4Tjwo-7HvS-tM3hx8FHNqtWoTX9qJhQSKpVuOGlFX71bCiCpDb3x3kLjxNbaJ-QXJ_K/s640/IMG_20180226_142250_733.jpg" width="360" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Υλικά για 4 άτομα</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
1 μικρή κολοκύθα ~800 γρ</div>
<div dir="ltr">
200 γρ σύγλινο</div>
<div dir="ltr">
400 γρ ζυμαρικά "κοχύλια"</div>
<div dir="ltr">
100 γρ παρμεζάνα τριμμένη</div>
<div dir="ltr">
2 φέτες ψωμί χωρίς την κόρα τριμμένο</div>
<div dir="ltr">
ξύσμα ενός λεμονιού</div>
<div dir="ltr">
1 κεσέ ρικότα</div>
<div dir="ltr">
ελαιόλαδο</div>
<div dir="ltr">
αλάτι</div>
<div dir="ltr">
πιπέρι</div>
<div dir="ltr">
λίγο μπούκοβο<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv4YsYrQaUMm0yaAbzFfDK1JCtKgDla-Vap6TCeN0XXtSvhkwjPBCWBHSh7VcncLrBW3ZDJlK3IIuvv-X726B395TK0QgdfTc0jxOqGDXDzdAZxOvTr9SfWAUDCQAD0fHcIr2fOlFPaywE/s1600/IMG_20180226_131435_823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="750" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv4YsYrQaUMm0yaAbzFfDK1JCtKgDla-Vap6TCeN0XXtSvhkwjPBCWBHSh7VcncLrBW3ZDJlK3IIuvv-X726B395TK0QgdfTc0jxOqGDXDzdAZxOvTr9SfWAUDCQAD0fHcIr2fOlFPaywE/s640/IMG_20180226_131435_823.jpg" width="360" /></a></div>
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς.</div>
<div dir="ltr">
Καθαρίζουμε την κολοκύθα αφαιρώντας το εξωτερικό περίβλημα και τα κουκούτσια. Κόβουμε τη σάρκα σε μικρούς κύβους. </div>
<div dir="ltr">
Σε ένα μεγάλο ρηχό ταψί στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί. Απλώνουμε τα κομμάτια κολοκύθας, αλατίζουμε, ρίχνουμε μπούκοβο, ραντίζουμε με ελαιόλαδο, ανακατώνουμε και τοποθετούμε το ταψί στο φούρνο. Ψήνουμε μέχρι να μαλακώσουν τα κομμάτια και να σκουρύνει ελαφρά το χρώμα τους- προσοχή μην μαυρίσουν.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ-YIXFZ98A-BnIp-dLHHw0DpTkr-5bGCK3A_gLZG3emdqO1oMTdngVtPpqKGq2TWKS15Loo-4TxKfJMQ5dUaAaLDxyx2dvvZmPNDYmpE9ephxAyKV5KNlcWgfIIgJt3Q2oS2_5tlNcRFl/s1600/IMG_20180226_135346_303.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJ-YIXFZ98A-BnIp-dLHHw0DpTkr-5bGCK3A_gLZG3emdqO1oMTdngVtPpqKGq2TWKS15Loo-4TxKfJMQ5dUaAaLDxyx2dvvZmPNDYmpE9ephxAyKV5KNlcWgfIIgJt3Q2oS2_5tlNcRFl/s640/IMG_20180226_135346_303.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
Εν τω μεταξύ, βράζουμε al dente τα ζυμαρικά. Σε ένα τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο σοτάρουμε το σύγλινο που θα έχουμε κόψει σε μικρά κομμάτια.</div>
<div dir="ltr">
Σε ένα μπολ ανακατώνουμε παρμεζάνα, ψωμί και ξύσμα με λίγο πιπέρι.</div>
<div dir="ltr">
Βγάζουμε την ψημένη κολοκύθα από τον φούρνο και γυρίζουμε τον φούρνο στο γκριλ.</div>
<div dir="ltr">
Σουρώνουμε τα ζυμαρικά και τα ανακατώνουμε με το σύγλινο στο τηγάνι. Τα ρίχνουμε στο ταψί με την κολοκύθα (δεν αφαιρούμε το αντικολλητικό χαρτί) ανακατώνουμε κι απλώνουμε έτσι ώστε να καλύψουν όλη την επιφάνεια του ταψιού. Με ένα κουτάλι μοιράζουμε πάνω από τα ζυμαρικά τη ρικότα. Από πάνω ρίχνουμε ομοιόμορφα το μείγμα παρμεζάνα- ψωμί-ξύσμα, ραντίζουμε με ελαιόλαδο και ψήνουμε στο γκριλ για λίγα λεπτά μέχρι η επιφάνεια να αρχίσει να χρυσίζει.</div>
<div dir="ltr">
Σερβίρουμε αμέσως.<br />
<br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNrqinE74f6KBkpOFyHYlwW_XCw7chlU2DLmGkCSJYb2fkK4bYnIiryZRa8Z0E3Sj81HMIBY8BgnNGVcUka6KVSZP7d3bL1OjZ31t3gdbq0bMkAVYKTl4JomlxeIFI0CfXJgF6Itn-jG8x/s1600/IMG_20180226_143629_503.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNrqinE74f6KBkpOFyHYlwW_XCw7chlU2DLmGkCSJYb2fkK4bYnIiryZRa8Z0E3Sj81HMIBY8BgnNGVcUka6KVSZP7d3bL1OjZ31t3gdbq0bMkAVYKTl4JomlxeIFI0CfXJgF6Itn-jG8x/s640/IMG_20180226_143629_503.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Σημειώσεις:<br />
1. Δεν χρησιμοποιώ πια φωτογραφική μηχανή. Όλες οι φωτογραφίες έχουν βγει με το κινητό (Samsung τριετίας) και πολλές φωτογραφίες έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στο λογαριασμό μου στο instagram- οπότε ζητώ ταπεινά συγγνώμη για το φτωχό αισθητικό αποτέλεσμα.<br />
2. Το πιάτο είναι παραλλαγή συνταγής <a href="https://www.nytimes.com/video/dining/100000004935168/spicy-roasted-broccoli-pasta.html" target="_blank">της Melissa Clark στην NYT</a>.<br />
3. Ένα φρέσκο ελληνικό λευκό κρασί, από Μαλαγουζιά, Βιδιανό ή Μοσχοφίλερο ταιριάζει πολύ όμρφα με το φαγητό.</div>
</div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-90451569712337963752017-11-13T14:06:00.001+02:002017-11-13T14:06:26.420+02:00Το κοτόπουλο στα καλύτερα του<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το κοτόπουλο ντύθηκε, στολίστηκε, "φόρεσε" μια σάλτσα τύπου pesto με το όνομα "chermoula" κι έγινε πιο νόστιμο από ποτέ!<br />
Αν τυχόν δεν είχατε ακούσει μέχρι τώρα για τη σάλτσα "chermoula" καιρός να την μάθετε και να την χρησιμοποιήσετε asap (που λένε και τα αφεντικά στο χωριό μου).<br />
H chermoula, λοιπόν, είναι μια σάλτσα που χρησιμοποιείται στην βορειοαφρικάνικη κουζίνα (Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία) και τα κύρια υλικά της είναι: μαϊντανός, κόλιανδρος, χυμός λεμονιού, σκόρδο, κύμινο, πάπρικα και πιπέρι καγιέν. Όλα μαζί λιώνουν στο γουδί (ή μπλέντερ) και δίνουν μια απίθανη σάλτσα που χρησιμοποείται για να νοστιμίσει κρέας και ψάρι. Προφανώς υπάρχουν και παραλλαγές της σάλτσας από χώρα σε χώρα, ακόμα κι από την υποφαινόμενη η σάλτσα υπέστη αλλαγή, μικρή μεν αλλά ουσιώδη: Δεν βρήκαμε κόλιανδρο όσες φορές τη φτιάξαμε κι έτσι χρησιμοποιήσαμε μόνο μαϊντανό- μικρό το κακό!<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Κοτόπουλο στο φούρνο με σάλτσα chermoula, πατάτες, τοματίνια και κρεμμύδι</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyvzIBf-gFU4Pafx3E74GHKvurTbXSq06Yxr3bzWjdw-KMpbQgnkzddhkvdOTKANhK3EOpzkoSYeIEXjSkXc-j6SB54v13240row5ucNwvhLyrp1KJCXlNo7ELRSntMaeKN-94wVmsW85E/s1600/22539730_849836695183005_1788434711963254818_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="533" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyvzIBf-gFU4Pafx3E74GHKvurTbXSq06Yxr3bzWjdw-KMpbQgnkzddhkvdOTKANhK3EOpzkoSYeIEXjSkXc-j6SB54v13240row5ucNwvhLyrp1KJCXlNo7ELRSntMaeKN-94wVmsW85E/s640/22539730_849836695183005_1788434711963254818_n.jpg" width="354" /></a></div>
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Για 4 άτομα<br />
<br />
1 κοτόπουλο κομμένο στα 4<br />
10-12 τοματίνια κομμένα στη μέση<br />
4-5 μεγάλες πατάτες κομμένες ημι-κυδωνάτες<br />
1 μεγάλο κόκκινο κρεμμύδι κομμένο σε λεπτές φέτες<br />
<br />
Για τη σάλτσα chermoula:<br />
<br />
1 φλιτζάνι μαϊντανό (ή 1/2 μαϊντανό-1/2 φρέσκο κόλιανδρο-αν βρεθεί)<br />
1 σκελίδα σκόρδο<br />
1 κουταλάκι γλυκού πάπρικα καπνιστή<br />
1,5 κουταλάκι γλυκού κύμινο*<br />
1/2 κουταλάκι πιπέρι καγιέν<br />
χυμό ενός λεμονιού<br />
3-5 κουταλιές ελαιόλαδο<br />
αλάτι (λίγο)<br />
<br />
Χτυπάμε με το γουδί (ή στο μπλέντερ) τα υλικά χωρίς αλάτι. Δοκιμάζουμε και προσαρμόζουμε αλάτι και λεμόνι αν θέλουμε. Αν είναι πολύ πηχτή αραιώνουμε με λίγο ελαιόλαδο.<br />
<br />
Σε ένα ταψί βάζουμε τα κομμάτια κοτόπουλου. Τα τρίβουμε καλά με τη σάλτσα chermoula. Γύρω από το κρέας απλώνουμε πατάτες, τοματίνια, κρεμμύδι, ανακατώνουμε με λίγο ελαιόλαδο και την υπόλοιπη σάλτσα-αν έχει μείνει- αλατίζουμε και ψήνουμε στο φούρνο για 1,5 ώρα τουλάχιστον στους 200 βαθμούς. Όταν πάρει χρώμα το κρέας σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο. Το φαγητό θα είναι έτοιμο όταν θα έχει ψηθεί το κρέας και οι πατάτες θα λιώνουν.<br />
<br />
<br />
*Σε άλλη περίπτωση χρησιμοποιούνται σπόροι κύμινου που καβουρδίζονται και μετά σπάνε με τη βοήθεια μαχαιριού, με αυτόν τρόπο η γεύση από το κύμινο είναι πιο έντονη.<br />
<br />
Tip: Τα ...σύγχρονα κοτόπουλα έχουν μαλακό κρέας που μαγειρεύεται γρήγορα και πολλές φορές ενώ το κρέας έχει ψηθεί περιμένουμε άλλα υλικά όπως πχ πατάτες να μαγειρευτούν. Σε αυτήν περίπτωση, μια καλή λύση είναι να κόψουμε όπως θέλουμε τις πατάτες και να τις βράσουμε χώρια για 5-10 λεπτά.<br />
<br />
Tip2: Τα ελληνικά ροζέ ταιριάζουν τέλεια με το συγκεκριμένο φαγητό, αλλά τώρα που χειμώνιασε πάμε για ένα spicy κόκκινο, μαλακό κι ελαφρώς φρέσκο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br /></div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-81790338606364597082017-11-06T14:28:00.000+02:002017-11-06T17:40:37.684+02:00Κοτόπουλο στα κίτρινα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Οι δύο επόμενες αναρτήσεις θα έχουν στις συνταγές τους το κοτόπουλο ως βασικό συστατικό . Το οποίο, οφείλουμε να ομολογήσουμε, είναι το πιο ευέλικτο από όλα τα είδη κρεάτων. Μαγειρεύεται με οποιοδήποτε τρόπο κι αρέσει σε όλους (μείον τους χορτοφάγους και μείον τους βίγκανζζζζ).<br>
<br>
Στη σημερινή συνταγή μαγειρεύουμε το κοτόπουλο με κουρκουμά- εξού και το κίτρινο του τίτλου. Ο κουρκουμάς γνώρισε στιγμές δόξας τον προηγούμενο καιρό γιατί κάποιος αποφάνθηκε ότι είχε θεραπευτικές ιδιότητες, έτσι άρχισε να κυκλοφορεί ευρέως και σε διάφορες μορφές- μέχρι και ρόφημα ρυζιού με κουρκουμά είδα! Και σε κάποια φάση επέστρεψε η λογική και μια μέρα διαβάσαμε ότι ο κουρκουμάς δεν έχει τίποτα το μαγικό.</div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τον κουρκουμά τον χρησιμοποιώ για το χρώμα του αλλά κυρίως γιατί η γεύση και το άρωμα του είναι όμορφα και διακριτικά- σε λογικές ποσότητες πάντα. Έτσι κι εδώ. Προσθέτοντας πιπεριές Φλωρίνης και πράσινες ελιές να κάνουν ωραίο παιχνίδι γευστικών αντιθέσεων. Ωραίο πιάτο με το κοτόπουλο σε μεγάλα κέφια αφού και τα τρία βασικά υλικά του πάνε πολύ!<br>
<br>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Κοτόπουλο με κουρκουμά, πιπεριές Φλωρίνης και πράσινες ελιές.</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHtvvuCZlNSR2TUqWxQA4qweHIMsQxnCaAP3r5NDC7HN_qggyBjIuSSjyifTG9zb63I4yzlR3S2f5H2pSpWWWVauDxA-Q3-N2WPavzvSJOeFbVr2XUph458RJ1V1btZtnNQVLdhnACmioN/s1600/20171031_135238.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHtvvuCZlNSR2TUqWxQA4qweHIMsQxnCaAP3r5NDC7HN_qggyBjIuSSjyifTG9zb63I4yzlR3S2f5H2pSpWWWVauDxA-Q3-N2WPavzvSJOeFbVr2XUph458RJ1V1btZtnNQVLdhnACmioN/s640/20171031_135238.jpg" width="360"></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br></div>
Για 4 άτομα<br>
<br>
1 μικρό κοτόπουλο κομμένο σε 4 κομμάτια (ή 4 μπούτια)<br>
1 κρεμμύδι λευκό ψιλοκομμένο<br>
200 γρ ρύζι<br>
2 πιπεριές Φλωρίνης<br>
10-12 πράσινες ελιές<br>
1 κουταλάκι γλυκού κουρκουμά<br>
300 ml ζωμό (λαχανικών ή κότας)<br>
1/2 φλιτζάνι κρασιού κρασί λευκό ξηρό<br>
αλάτι<br>
φρεσκοκομμένο μαϊντανό<br>
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο<br>
<br>
<span style="background-color: white;"><span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Ξεκινάμε από τις πιπεριές- τις οποίες μπορούμε να ετοιμάσουμε νωρίτερα ή από την προηγούμενη μέρα. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς στο γκριλ. Τις πλένουμε, τις στεγνώνουμε και τις βάζουμε σε ένα ρηχό ταψί με αντικολλητικό χαρτί. Τις ραντίζουμε με λίγο λάδι και τις τρυπάμε με ένα πηρούνι. Τις ψήνουμε στο γκριλ του φούρνου μέχρι να μαυρίσουν και να μαλακώσουν. Τις βγάζουμε από το φούρνο και τις βάζουμε σε ένα μπολ το οποίο σκεπάζουμε με μεμβράνη. Τις αφήνουμε να κρυώσουν. Μόλις είναι έτοιμες αφαιρούμε τη φλούδα τους - είναι πιο εύκολη η αφαίρεση της όταν έχουν κρυώσει- το καπάκι τους, τις ανοίγουμε κι αφαιρούμε τα σπόρια. Τις κόβουμε σε μικρά κομμάτια</span></span><span style="background-color: white; font-family: Consolas; font-size: 15.4px;">.</span> Όποιος βαριέται την συγκεκριμένη διαδικασία, μπορεί είτε να μην την κάνει (οπότε βάζει τις πιπεριές καθαρισμένες και κομμένες κατευθείαν στο φαγητό, αλλά χάνει λίγο σε νοστιμιά κι έχει τη φλούδα της πιπεριάς να τον τυρρανά -χα, χα, χα!) είτε να χρησιμοποιήσει έτοιμες πιπεριές σε βάζο οι οποίες έχουν υποστεί ήδη την συγκεκριμένη διαδικασία.<br>
Βγάζουμε τα κουκούτσια από τις ελιές και κόβουμε στα δύο.<br>
<br>
Σε μια κατσαρόλα σοτάρουμε σε λίγο ελαιόλαδο το κρεμμύδι. Μόλις μαλακώσει τοποθετούμε τα κομμάτια κοτόπουλο κι αφήνουμε να ροδίσει από όλες τις πλευρές. Ρίχνουμε το κρασί και περιμένουμε να εξατμιστεί το αλκοόλ. Ρίχνουμε το ζωμό και σκεπάζουμε. Μαγειρεύουμε για μισή ώρα με σκεπασμένη την κατσαρόλα. Ξεσκεπάζουμε και ρίχνουμε τις πιπεριές, το ρύζι και τον κουρκουμά -τον οποίο θα έχουμε διαλύσει σε λίγο ζωμό. Συνεχίζουμε το μαγείρεμα για 20 λεπτά περίπου ακόμα. Τα υγρά πρέπει να έχουν απορροφηθεί, το κοτόπουλο να έχει μαγειρευτεί και το ρύζι να "κρατά" ελάχιστα. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, προσέχουμε μήπως χρειάζεται νερό το φαγητό. Αν ναι, προθέτουμε λίγο βραστό νερό. Μόλις είναι έτοιμο το φαγητό προσθέτουμε τις ελιές και τον μαϊντανό και σερβίρουμε αμέσως.<br>
<br>
<br>
<br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVavIcbl28O5xaBY-Ih_czRlgxfobWnrsEOxK5ZZmvYpoMUKMJZlQesRO_t74hRQfT7A8uQFiYHkB0UtY2NYRlMitCGdf2sRUjDf2LOqfJRhqoTL-8x0VbLCEkNNOpHY9w3ihKT9meE83U/s1600/20171031_135214.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVavIcbl28O5xaBY-Ih_czRlgxfobWnrsEOxK5ZZmvYpoMUKMJZlQesRO_t74hRQfT7A8uQFiYHkB0UtY2NYRlMitCGdf2sRUjDf2LOqfJRhqoTL-8x0VbLCEkNNOpHY9w3ihKT9meE83U/s640/20171031_135214.jpg" width="360"></a></div>
<br></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br></div><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Trivia: Στη γαλλική γλώσσα ο κουρκουμάς είναι γνωστός ως safran des Indes.</div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-89600061823262731342017-10-29T19:41:00.000+02:002017-11-03T16:42:40.509+02:00Η Νάπολη των χιλίων χρωμάτων <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Napoli</span></b></div>
<br />
<br />
Την πρώτη φορά που επισκέφτηκα την Νάπολη ήταν μια ημερήσια εκδρομή από τη Ρώμη. Είχα πάρει το τρένο από το Termini και κατεβαίνοντας στον κεντρικό σταθμό της πόλης ήταν σαν να είχα βγει σε άλλο τόπο, σε άλλη διάσταση, σε άλλο χρόνο. Κοιτούσα κι άκουγα γύρω μου και δεν προλάβαινα να αποτυπώνω και να αφομοιώνω εικόνες κι ήχους. Όλα ήταν στο μάξιμουμ, το φως, ο ήλιος που την έλουζε απλόχερα, η ενέργεια της. Αισθάνθηκα σαν να παρασυρόμουν σε μια δίνη, έτσι αφέθηκα, ακολούθησα τυχαία δρόμους και στενά, έκανα τα βασικά, έφαγα σφολιατέλα και πίτσα στο χέρι, η ώρα πέρασε, γύρισα στον σταθμό για να πάρω το τρένο της επιστροφής. Το τρένο έφευγε την ώρα που έπεφτε ο ήλιος, κι εκείνο το ηλιοβασίλεμα -το ωραιότερο που έχω δει στη ζωή μου- ήταν σαν να είχε σκύψει ο ήλιος και φιλούσε την πόλη.<br />
Πέρασαν δύο και κάτι χρόνια και να'μαι πάλι σ'αυτην την πόλη των "χιλίων χρωμάτων"*.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnOLh-cIE6NtWISscZV1YxreVWp-hlj35HgHu1HALgjxqx3HuNJvIAX7idndwesSJP0kyLvtMiWZ3vTeVJdd47Hdop_4iW3GXycPJfPJmnGVbt2yh-0r6r-EHPEpWCIEJJBMsFBz5PWAFU/s1600/20171027_103708.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnOLh-cIE6NtWISscZV1YxreVWp-hlj35HgHu1HALgjxqx3HuNJvIAX7idndwesSJP0kyLvtMiWZ3vTeVJdd47Hdop_4iW3GXycPJfPJmnGVbt2yh-0r6r-EHPEpWCIEJJBMsFBz5PWAFU/s640/20171027_103708.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η Νάπολη από ψηλά</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Η Νάπολη είναι μια πόλη που μπορείς να την νιώσεις, να την ζήσεις, να την αφομοιώσεις, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τις αισθήσεις. Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί δεν ωφελούν, πρέπει να βλέπεις, να κοιτάς, να ακούς, να αφουγκράζεσαι.<br />
Η Νάπολη είναι επίσης η πόλη των χιλίων αντιθέσεων. Η φτώχεια συγκατοικεί με την αστική τάξη, η miseria πάει χέρι-χέρι με τη nobilit<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">à.</span> Η σκληρή της όψη υπάρχει σχεδόν σε όλες τις γωνιές της. Αλλά η τραχύτητα της καθημερινότητας της μαλακώνει όταν ο Ναπολιτάνος πιάνει το τραγούδι με την υπέροχη φωνή του! Σ'αυτήν την πόλη όλοι τραγουδούν! Και τραγουδούν πανέμορφα! Κι οπουδήποτε! Ο σερβιτόρος θα σου φέρει την παραγγελία σου τραγουδώντας, από τα παράθυρα των σπιτιών ακούγονται μικροί, μεγάλοι, γυναίκες, παιδιά να τραγουδούν, στις πλατείες, στα βιβλιοπωλεία! Μα κι η ίδια η ντοπιολαλιά είναι μουσική από μόνη της!<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6SyyBbwcnPJaNw20NvDHO7LxNOD6TQ4EKhpJyG0cDl_Aw4VZdJ9fc1KiMDxI_1t_5LXrSKp9QVkaDjS_Mvdfg1sQ1MQhecAT_bAIcRuNoZPX709R3u82E2Hk1Cs0Sl_h057iu5aTPMr0T/s1600/20171024_155407.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6SyyBbwcnPJaNw20NvDHO7LxNOD6TQ4EKhpJyG0cDl_Aw4VZdJ9fc1KiMDxI_1t_5LXrSKp9QVkaDjS_Mvdfg1sQ1MQhecAT_bAIcRuNoZPX709R3u82E2Hk1Cs0Sl_h057iu5aTPMr0T/s640/20171024_155407.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Piazza del Plebiscito</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Η Ναπολη θέλει περπάτημα για να την εκτιμήσεις όπως πρέπει. Θέλει να μπεις στα στενά δρομάκια του centro storico, να κοιτάξεις ψηλά στις μπουγάδες που απλώνονται ανάμεσα. Να βρεθείς στην περιοχή των Decumani, με κύριο πέρασμα την via Tribunali, να περάσεις απέναντι (από τη via Toledo) στην Quartieri Spagnoli, να χαζέψεις στην αγορά της Pignasecca, να κατεβείς στην Piazza del Plebiscito και συνεχίζοντας να βγεις στο Lungomare και να περπατήσεις προς τις πιο chic περιοχές της Chiaia και Mergellina, ή αν θες κάτι ακόμα πιο μεγαλοαστικό πάρε το τελεφερίκ από το σταθμό Montesanto για να βρεθείς στο Vomero από όπου θα έχεις και εντυπωσιακή θέα της πόλης. Ή για ακόμα πιο κραυγαλέα εντύπωση αντιθέσεων πάρε το ασανσέρ από την οδογέφυρα της οδού Via Santa Teresa degli Scagli για να βρεθείς εν ριπή οφθαλμού από το ευχάριστο αστικό τοπίο της Stella, στην παλιά συνοικία της Sanit<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">à</span> εδώ που οι μπουγάδες απλώνονται -στην κυριολεξία- στο πεζοδρόμιο.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4WnVTfV0_ndMM26ZpAcP1f4rkjigXWxl_V8QI29gl37WGCOSYBHjcIOfVsxMx65sob2aXWvcoFsyUUwbt_1WuTluLRxSdyzjHhE8pic6wAXt8Y3mxpfKKbrNZqI1GVO9-6BKxlm4FvK5i/s1600/20171024_152849.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4WnVTfV0_ndMM26ZpAcP1f4rkjigXWxl_V8QI29gl37WGCOSYBHjcIOfVsxMx65sob2aXWvcoFsyUUwbt_1WuTluLRxSdyzjHhE8pic6wAXt8Y3mxpfKKbrNZqI1GVO9-6BKxlm4FvK5i/s640/20171024_152849.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Castel dell"Ovo</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Κι όσο θα περπατάς τόσο δεν θα χορταίνεις αυτήν την υπέροχη ναπολιτάνικη διάλεκτο, όσο θα περπατάς θα συνηθίζεις την, από άλλο κόσμο, οδήγηση των Ναπολιτάνων, θα συνηθίζεις τον καφέ στρέτο που σερβίρεται στα καφέ-μπαρ, θα συνηθίζεις τα στενά δρομάκια των συνοικιών, θα συνηθίζεις να βλέπεις τόσα πολλά ζαχαροπλαστεία με τόσο πολλές λιχουδιές, τόσο πολλές πιτσαρίες, θα συνηθίζεις να βλέπεις αυτό που έχει αρχίσει να χάνεται εδώ, παρέες γειτόνων να έχουν μαζευτεί σε μια γωνιά και να συζητούν, θα συνηθίζεις τον Ναπολιτάνο να χαιρετά φωναχτά το φίλο του, θα συνηθίζεις τον ήχο και το φως αυτής της πόλης.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjptLei7RIkNmCDifBo1ugchBJhCxUkLa4yEYgVTLiK6-i1Xl6gpritcZYlosVTrZk6qUU7aP9fuLvQIbCuahzBuYSXysl_EAbC2ySrYMxk_1XsWIOpb3js6XAQjQlRuSR-jPop1fOOHZQ0/s1600/20171025_153510.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjptLei7RIkNmCDifBo1ugchBJhCxUkLa4yEYgVTLiK6-i1Xl6gpritcZYlosVTrZk6qUU7aP9fuLvQIbCuahzBuYSXysl_EAbC2ySrYMxk_1XsWIOpb3js6XAQjQlRuSR-jPop1fOOHZQ0/s640/20171025_153510.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Η Νάπολη έχει έναν έντονα μελοδραματικό χαρακτήρα γι αυτό ίσως να είναι ιδιαίτερη η σχέση των κατοίκων της με τον θάνατο. Η Νάπολη είναι γεμάτη κατακόμβες που κρύβουν περίεργες -κι ευτυχώς χαμένες στο χρόνο- συνήθειες ταφής που φτάνουν πίσω στον 5ο αι, μ.Χ..<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_LsOzqZ0GyYSpQYoTCWjcjBSMYnVovAxhWTv7U3yZXBrsx4OXZ3JHK_lUrYNhF8dYFxlC1S_jkLeC1k_R8NzlqcFhLSs8SdC0hyphenhyphenuKlhWFUlUEw5DKOszVkEKlGqV9CNn3Al2j37SaKbWg/s1600/20171026_123715.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_LsOzqZ0GyYSpQYoTCWjcjBSMYnVovAxhWTv7U3yZXBrsx4OXZ3JHK_lUrYNhF8dYFxlC1S_jkLeC1k_R8NzlqcFhLSs8SdC0hyphenhyphenuKlhWFUlUEw5DKOszVkEKlGqV9CNn3Al2j37SaKbWg/s640/20171026_123715.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Catacombe San Gaudioso</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Αξίζει τον κόπο η επισκεψη σε κάποιες από αυτές αλλά μετά επιβάλλεται η επίσκεψη στο Νεκροταφείο Fontanelle, όπου βρίσκεται ο χώρος στον οποίο έχουν εναποθέσει τα οστά χιλιάδων κατοίκων της πόλης. Η αίσθηση είναι παράξενη, μελαγχολική. Μπορεί κανείς να δει διάφορα αντικείμενα, από νομίσματα μέχρι εισητήρια, που αφήνουν οι Ναπολιτάνοι πάνω στα κρανία, σαν να μην θέλουν οι νεκροί να παραμένουν ξεχασμένοι.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPdZeLyOSMgFcqScXApy0fCYSacdpUEWDci07B1l5oxhqqK8uE1ODBrsNbaKYxnpwNcaXcdd2WRLJ7iR29yRzOl7tgVX_cCCau6SqR32EZt8-KZin5iQvyFXlkeK4qyPJBUtLOB3EnESeV/s1600/20171025_123027.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPdZeLyOSMgFcqScXApy0fCYSacdpUEWDci07B1l5oxhqqK8uE1ODBrsNbaKYxnpwNcaXcdd2WRLJ7iR29yRzOl7tgVX_cCCau6SqR32EZt8-KZin5iQvyFXlkeK4qyPJBUtLOB3EnESeV/s640/20171025_123027.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Pompeii</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Η αίσθηση του θανάτου είναι έντονη και στην Πομπηία. Η επίσκεψη σ'αυτόν τον αρχαιολογικό χώρο επιβάλλεται, είναι σχεδόν υποχρεωτική. Περπατάς στην καλά συντηρημένη -χάρη στην ηφαιστειακή λάβα- πόλη κι έχεις την εντύπωση ότι ξαναζωντανεύει, ότι θα πέσεις ξαφνικά πάνω στον Μάρκους Λουκρέτιους ή τον Τρέμπιους Βάλενς- ονόματα που είδα από το φυλλάδιο που παίρνεις στην είσοδο Αν επιχειρήσεις να πας στην Πομπηία με τα ΜΜΜ οπλίσου με υπομονή. Ο προαστιακός Circumvesuviana έχει κάθε μισή ώρα περίπου δρομολόγιο- τουλάχιστον αυτήν την εποχή, τέλη Οκτωβρίου- και γίνεται το απίστευτο πήξιμο με τόσους τουρίστες που θέλουν να πάνε στην Πομπηία, ή στο "a great place to play hide and seek" όπως την περίεγραψε ένα Άγγλος τουρίστας που περπατούσε πίσω μου και λύθηκα από τα γέλια γιατί ήμουν τόσο κουρασμένη που το μόνο που ήθελα ήταν να γυρίσω πίσω στην πόλη- και ναι, η σκηνή όπου όλοι οι τουρίστες το ρίχναμε στο κρυφτό ανάμεσα στα χαλάσματα μου φάνηκε αστεία (ζητώ ταπεινά συγγνώμη από αρχαιολόγους κι αρχαιολάτρεις).<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM_0pEftJtgM22T5P61upix2iDjZ1M9NuuA3zCiP2UICXkJbs3l04_osPyUADE4P-rOCYlpgx5hjPrSUw0sQNO8ig5zMChrJNaAjEHupAs-Y1ghZAGoJu4PnTPNa8bq0Hl8CxMQVrx20xL/s1600/20171025_123546.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhM_0pEftJtgM22T5P61upix2iDjZ1M9NuuA3zCiP2UICXkJbs3l04_osPyUADE4P-rOCYlpgx5hjPrSUw0sQNO8ig5zMChrJNaAjEHupAs-Y1ghZAGoJu4PnTPNa8bq0Hl8CxMQVrx20xL/s640/20171025_123546.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Pompeii</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Πίσω στην πόλη λοιπόν, την πόλη με τις χίλιες φήμες. Άφησε τες πίσω τις κακές όταν την επισκεφτείς. Κράτησε τις καλές. Άλλωστε το μόνο σου πρόβλημα θα είναι το φαγητό. Γιατί θα θες να φας παντού! Θα έχεις φάει στην τάδε τρατορία ή πιτσαρία και βγαίνοντας έξω να πέφτεις σε άλλη και να λες "πρέπει να έρθω ΚΑΙ εδώ για φαγητό". Αυτό είναι το πρόβλημα<b><i>¨Πού θα πρωτοφάς!</i></b><br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ZgHXVDpz54LfayaMglrdeh1mKPOji-7lQGECaJlRpLtSUptu2ArsT5IBVP3zOU5Rv2lFkUCZimqF8-7VpuzhInMgDbRV4ZP7ITLAomOj_yqwo6L8I5UEAbx2DiY_aIKNRbj8XoqMNycc/s1600/IMG-448f38c0cdf238695ced38d9a5b8d408-V.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ZgHXVDpz54LfayaMglrdeh1mKPOji-7lQGECaJlRpLtSUptu2ArsT5IBVP3zOU5Rv2lFkUCZimqF8-7VpuzhInMgDbRV4ZP7ITLAomOj_yqwo6L8I5UEAbx2DiY_aIKNRbj8XoqMNycc/s640/IMG-448f38c0cdf238695ced38d9a5b8d408-V.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ragu Napoletano</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Γιατί η Νάπολη είναι πρωτ'απ'όλα φαγητό! Κι όπως μου είπε η κοπέλα που με υποδέχτηκε στο Β&Β, "Mangia! Mangia! Mangia!" "Φάε! Φάε! Φάε!. Αν θες, μην κάνεις τίποτε άλλο, αλλά φάε". Εντάξει, Virginia, βρήκες άνθρωπο να σου φέρει αντίρρηση! Κι έφαγα!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHqFB1CmJwaskhMbeiz2QQOy2UZ9gvZ6OuwWKr0c06wneYxyeD0sGionq7Zsn0YCwMYXHPcJfRloyZ6n4Eg822KLFqmNJ4nAbH2SY72V-AF3HTmBEM4YWU58Scy9W0Fw79P2xZEL2fA2K1/s1600/2017-10-29+18.57.02.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1021" data-original-width="712" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHqFB1CmJwaskhMbeiz2QQOy2UZ9gvZ6OuwWKr0c06wneYxyeD0sGionq7Zsn0YCwMYXHPcJfRloyZ6n4Eg822KLFqmNJ4nAbH2SY72V-AF3HTmBEM4YWU58Scy9W0Fw79P2xZEL2fA2K1/s640/2017-10-29+18.57.02.png" width="446" /></a></div>
<br />
<br />
Κι όπου έφαγα, έφαγα πολύ καλά και φθηνά! Δεν θα συστήσω τρατορία ή πιτσαρία γιατί είναι αμέτρητα τα σημεία κι όλα σερβίρουν ωραία ντόπια κουζίνα.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH_gFbIP7oP3XPRyZiTneekm2dhrMLO6x5h7cXk5DHRrmnMCrw0FpbMUqLto8MY3OCKn5anjxunqZSfIvhXWJKZN70TpGDNZZflvz1xGan04ESMBbq8O0SOB2TJZD98ydOTCuDc1wQ8UTz/s1600/IMG-877ee0b7b000054b2cbe5c5a95a25073-V+%25281%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH_gFbIP7oP3XPRyZiTneekm2dhrMLO6x5h7cXk5DHRrmnMCrw0FpbMUqLto8MY3OCKn5anjxunqZSfIvhXWJKZN70TpGDNZZflvz1xGan04ESMBbq8O0SOB2TJZD98ydOTCuDc1wQ8UTz/s640/IMG-877ee0b7b000054b2cbe5c5a95a25073-V+%25281%2529.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
Κι επιβάλλεται να φας ραγού, το κλασικό "κοκκινιστό"(ας πούμε) των Ναπολιτάνων. Και σε αυτό επέμενε η Virginia, κι ούτε διανοήθηκα να την παρακούσω! Αλλά έπρεπε να φάω και μοτσαρέλα, πολλή μοτσαρέλα, γιατί δεν τη χόρταινα, γιατί η ναπολιτάνικη μοτσαρέλα έχει γεύση τόσο διαφορετική, η mozzarella campana είναι από άλλο γαστρονομικό πλανήτη!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjexOApYnXrIxYrJmrbL4B2ZQ6ToqX3XzgdxXEZQYf3kCxuodR3jiEnP7codsMNLpbV3HS31elJZ6DZIMkgu6nmt_DcRp-rCudSpr5yMsBCGObehvz6RHGUYI8dDsb9lnAFpWcbfj0PFVvt/s1600/20171027_130043.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjexOApYnXrIxYrJmrbL4B2ZQ6ToqX3XzgdxXEZQYf3kCxuodR3jiEnP7codsMNLpbV3HS31elJZ6DZIMkgu6nmt_DcRp-rCudSpr5yMsBCGObehvz6RHGUYI8dDsb9lnAFpWcbfj0PFVvt/s640/20171027_130043.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
Γλυκά απίστευτα σε ποσότητα και ποικιλία, cassatina, sfogliatella, baba', zeppole, cannoli κλπ, τα ζαχαροπλαστεία είναι σκέτος πειρασμός. Κάτσε σε κάποιο από αυτά, πάρε ένα καφέ (στρέτο είπαμε, ξέχασε τα φρέντο καπουτσίνο, αν ζητήσεις θα σε αγριοκοιτάξουν- και δικαίως!) διάλεξε ένα γλυκό κι απόλαυσε το. Γύρω σου η πόλη θα τρέχει στους ρυθμούς της, αλλά εσύ θα έχεις φύγει αλλού με αυτές τις υπέροχες κρέμες με τις οποίες γεμίζουν τα γλυκά τους.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-xD_ybl-f0fGlxyKhDXjtSaPGL1th8l8yt-duTvYr8kuDCJJysE1ihhVHT2wNeXzMSbbxsFm1Rwv1rzg-UPEnB5WPb0dGVHwuZ_sayU6JdDmOeuf5ewTlqBpDrvmLygg_sqOWIbuyg_Gp/s1600/20171025_164151.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-xD_ybl-f0fGlxyKhDXjtSaPGL1th8l8yt-duTvYr8kuDCJJysE1ihhVHT2wNeXzMSbbxsFm1Rwv1rzg-UPEnB5WPb0dGVHwuZ_sayU6JdDmOeuf5ewTlqBpDrvmLygg_sqOWIbuyg_Gp/s640/20171025_164151.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Και, εννοείται, gelato, πολύ gelato παντού!<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzkg2tAvReMvhtyD86SweoJq2Jjl2jgFB-y96BjhAzugD0CaGkC62H9N_rJg-akrBcN9bj2_VRTKigEoYuXxv9swA_WLvKSTM6ZephzzOfWUe_Cb4lMauNtw9o3rwTujO4MVsY0oJYz5Ti/s1600/IMG-7141a303f2693b4ba91cc31c487ad5ec-V.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="720" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzkg2tAvReMvhtyD86SweoJq2Jjl2jgFB-y96BjhAzugD0CaGkC62H9N_rJg-akrBcN9bj2_VRTKigEoYuXxv9swA_WLvKSTM6ZephzzOfWUe_Cb4lMauNtw9o3rwTujO4MVsY0oJYz5Ti/s640/IMG-7141a303f2693b4ba91cc31c487ad5ec-V.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Η Νάπολη είναι και Napoli, κι αν είσαι οπαδός άλλης ποδοσφαιρικής ομάδας μην το πεις πουθενά, κυρίως αν είσαι Γιουβεντίνος. Τη μέρα που παίζει η ομάδα η πόλη είναι σε αναβρασμό. Άσε το ξενοδοχείο και βρες πού έχουν μαζευτεί οι ντόπιοι να δουν το ματς και δες το μαζί τους.<br />
<br />
Τι άλλο λοιπόν είναι η Νάπολη; Είναι μια πόλη που αγαπά το γκράφιτι, η σύγχρονη αυτή μορφή τέχνης ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία της. Υπάρχουν διάσημα έργα παντού, μέχρι και Banksy έχει, κορυφαίο θεωρείται το γκράφιτι του Jorit (πασίγνωστου ναπολιτάνου γκραφιτά) που αναπαριστά τον προστάτη άγιο της πόλης San Gennaro, το πρόσωπο του οποίου θυμίζει επικίνδυνα...τον δικό μας πρωθυπουργό (τρομάρα του)!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHg_p3heS0kkJYEvzWTHXRqAsuWaQpNNJt2CSuuLp1TNRvLxhARwRlyrXcD6-deUXJUZpG94PMndPSuNmGSDNUEFXH_fpw3-LKWqWgtZrG-e5BshUckQKiWtVy5pP3bsu_hyphenhyphenmt6pPy71sr/s1600/20171026_145922.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHg_p3heS0kkJYEvzWTHXRqAsuWaQpNNJt2CSuuLp1TNRvLxhARwRlyrXcD6-deUXJUZpG94PMndPSuNmGSDNUEFXH_fpw3-LKWqWgtZrG-e5BshUckQKiWtVy5pP3bsu_hyphenhyphenmt6pPy71sr/s640/20171026_145922.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpaTqbONXlA0GYI2bgCrERw2U0YQMeF_Jzo_PecOeqE3vIiw3mm_p9cKCOG80fOPlaAJ1V3BU_pMv37PHJpM-VqxL6gpi155Zl_Wai3B9FfSyhf0DZ5dakWTUpj_8trsZYlJWC2ZcpIeAw/s1600/20171026_141714.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpaTqbONXlA0GYI2bgCrERw2U0YQMeF_Jzo_PecOeqE3vIiw3mm_p9cKCOG80fOPlaAJ1V3BU_pMv37PHJpM-VqxL6gpi155Zl_Wai3B9FfSyhf0DZ5dakWTUpj_8trsZYlJWC2ZcpIeAw/s640/20171026_141714.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm0gSHXZKWKM5LsSICS7Lo13JRbsroQ6ZDVvbL3yZydRajpPHoaEEDCQmGa7PygT-Unly-jhChABohPdtn4qZiA09bS-m99aHa3HCNvhRcMXkRz_JTRpqN5HB3_PW_D3ovyZa7kNQDVIOI/s1600/20171025_152312.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm0gSHXZKWKM5LsSICS7Lo13JRbsroQ6ZDVvbL3yZydRajpPHoaEEDCQmGa7PygT-Unly-jhChABohPdtn4qZiA09bS-m99aHa3HCNvhRcMXkRz_JTRpqN5HB3_PW_D3ovyZa7kNQDVIOI/s640/20171025_152312.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Η Νάπολη πάνω απ'όλα είναι οι άνθρωποι της, είναι οι άλλοι Ιταλοί, όχι οι κομψοί Ρωμαίοι, ούτε οι βουτηγμένοι στην τέχνη Φλωρεντίνοι, ή οι αριστοκράτες Βενετσιάνοι ή οι πλούσιοι Μιλανέζοι. Είναι οι άλλοι Ιταλοί, αξιαγάπητοι, ανεπιτήδευτοι, λάτρεις του καλού φαγητού, της μελωδίας, της πόλης τους. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το νέο παιδί που μας ξεναγούσε στις κατακόμβες του San Gaudioso και με δάκρυα στα μάτια, μας ζήτησε να σταματήσουμε να ταυτοποιούμε την αγαπημένη του πόλη με τα γνωστά κακά στοιχεία που διαμόρφωσαν τη φήμη της, μας ζήτησε να την αγαπήσουμε γι αυτό που πραγματικά είναι. Κι είναι πολλά! Πάρα πολλά και πανέμορφα σαν τα ηλιοβασιλέματα που αγκαλιάζουν την πόλη, με τον ήλιο να στέλνει ως φιλί το τελευταίο φως της μέρας.<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">*************************</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Sorrento + (Positano- Amalfi)</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieZEvrMkD2dV0c-dNZM8HOyAixiwI_Hs2ewrgUD8KpKRuCcFllMzk_80tnhr9gM7ouvQb84zaH2QDKR8g-Ktn1-43U4T4eE2LU_GqExVhsf6jez7nUbaVGdZD92_99386ozE8uwXjkV-N4/s1600/20171022_153055.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieZEvrMkD2dV0c-dNZM8HOyAixiwI_Hs2ewrgUD8KpKRuCcFllMzk_80tnhr9gM7ouvQb84zaH2QDKR8g-Ktn1-43U4T4eE2LU_GqExVhsf6jez7nUbaVGdZD92_99386ozE8uwXjkV-N4/s640/20171022_153055.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sorrento</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b></div>
<br />
Το ταξίδι στη Νάπολη δεν ξεκίνησε από τη.. Νάπολη αλλά από το Σορρέντο! Το Σορρέντο βρίσκεται στο νότιο ορεινό άκρο του Κόλπου της Νάπολης. Η πόλη είναι χτισμένη πάνω σε βραχώδες έδαφος αρκετά μέτρα πάνω από το ύψος της θάλασσας.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtb_ZYNbTO4_nrb2hy2FbtiAhMX575DDPGrfLJHAqER_YyAN0RpMsj1xDdpFUUnfZzjtzRzSMY5_r_-gJ262X5KZAittnEoQTTAAHYBt_rt7mPx5qsjrJ-AQ26JuBzJNBlLBjliWJzNBf1/s1600/20171023_101540.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtb_ZYNbTO4_nrb2hy2FbtiAhMX575DDPGrfLJHAqER_YyAN0RpMsj1xDdpFUUnfZzjtzRzSMY5_r_-gJ262X5KZAittnEoQTTAAHYBt_rt7mPx5qsjrJ-AQ26JuBzJNBlLBjliWJzNBf1/s640/20171023_101540.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Sorrento</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Είναι μια όμορφη, μικρή πόλη, διάσημη για τις ..λεμονιές της, όπως όλη η περιοχή! Εξού και το λιμοντσέλο που πωλείται παντού κι όλοι διατείνονται ότι πουλούν το καλύτερο! Έχει έντονη τουριστική κίνηση, κυρίως γιατί αποτελεί την αφετηρία για επίσκεψη στην Costa Amalfitana.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnUaWX0rG50-7r9Tdm5wt3GqJsynhJVF1NaQc3uSNZLBzpdKENNkah85klKC3XDgDDRmsWRZBR5CTcjnad2zrhOs3_EgNw8bKdY5FBlwAJELxaqgK3aXF5VQxIk_WpuzZwpYT9pIku6uVI/s1600/20171023_125006.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnUaWX0rG50-7r9Tdm5wt3GqJsynhJVF1NaQc3uSNZLBzpdKENNkah85klKC3XDgDDRmsWRZBR5CTcjnad2zrhOs3_EgNw8bKdY5FBlwAJELxaqgK3aXF5VQxIk_WpuzZwpYT9pIku6uVI/s640/20171023_125006.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Costa Amalfitana</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Η Costa Amalfitana είναι μια απίστευτη εμπειρία από μόνη της. Όσοι έχουν κάνει τη διαδρομή ξέρουν περί τίνους πρόκειται. Εκπληκτικής ομορφιάς τόπος αλλά κι τέλειωτο στροφιλίκι και γκρεμίλα, ένα τοπίο που κόβει την ανάσα, όπως την ανάσα κόβει κι ο ίδιος ο δρόμος, στενός όσο δεν παίρνει, στο χείλος του γκρεμού και το πιο φρικτό...διπλής κατεύθυνσης!!! Είναι απορίας άξιο πώς τα καταφέρνουν οι οδηγοί αλλά εδώ καταλαβαίνεις γιατί η Ιταλία βγάζει τόσο καλούς οδηγούς στη Φόρμουλα 1 και το Μότο GP!!!<br />
Πρώτη στάση ήταν το Positano μια γλυκύτατη μικρή κωμόπολη χτισμένη σχεδόν κάθετα! Την περπατήσαμε μέσα από τα στενά, παίρνοντας τα σκαλιά που κατέβαζαν κάτω στην παραλία. Κάναμε και μπάνιο καθήσαμε για μια μπύρα και μετά πήραμε το δρόμο για το Amalfi. Έναν δρόμο ακόμα πιο στενό, ακόμα πιο "τρομακτικό".<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTS5SxhEZ5vAAhdhgQbKtJquj7XU6-ASx2DHlyXnjduosvr-fpCdXvyuteH9rnD3iZiKejB-ZaHCUSWQXs8FrHOJJ2UVT_IE_qQHZmOgB_7fjnBgHYrWdr8EP6h0Y5XAU4AZuOGEmyQbE2/s1600/20171023_114246.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTS5SxhEZ5vAAhdhgQbKtJquj7XU6-ASx2DHlyXnjduosvr-fpCdXvyuteH9rnD3iZiKejB-ZaHCUSWQXs8FrHOJJ2UVT_IE_qQHZmOgB_7fjnBgHYrWdr8EP6h0Y5XAU4AZuOGEmyQbE2/s640/20171023_114246.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Positano</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Φτάσαμε στο Αμάλφι και πήξαμε στον Αμερικανό τουρίστα. Εκατοντάδες από δαύτους που έτρεχαν από εδώ κι από εκεί προσπάθώντας να κάνουν ό,τι ακριβώς έλεγε ο ταξιδιωτικός οδηγός!! Φάε gelato, πιες limoncello, δες εκείνη την εκκλησία, περπάτα αυτόν τον δρόμο!<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiijvpBAYURfkVUI2gPUh2zASLLhHJerR3zi-S76NAmR24-2jZf3wMPEMVTMz5I7fL7EmNhKTzu-AfIk_rtUOJ2vknTgEgmLHHTC91V4Q6lxT6NbQBUxlyI78x2UC6VGxcAAGHlaTGrAFH4/s1600/20171023_145436.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiijvpBAYURfkVUI2gPUh2zASLLhHJerR3zi-S76NAmR24-2jZf3wMPEMVTMz5I7fL7EmNhKTzu-AfIk_rtUOJ2vknTgEgmLHHTC91V4Q6lxT6NbQBUxlyI78x2UC6VGxcAAGHlaTGrAFH4/s640/20171023_145436.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Amalfi</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
<br />
Ήπιαμε ένα καφέ, περπατήσαμε στα δρομάκια, την ώρα που βράδιαζε αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω στο Sorrento, τη βάση μας. Συμβουλή: Αν δεν τα πάτε καλά με δρόμους γεμάτους στροφές, μην επιχειρήσετε να το κάνετε μονοκόμματα. Λίγο πριν το Positano λιποθύμησα, προκαλώντας κυκλοφοριακή συμφόρηση μιας κι ο οδηγός είχε σταματήσει κι απειλούσε να μην ξεκινήσει αν δεν συνερχόμουν. Ασθμαίνοντας του έδωσα το οκ κι έκανα το υπόλοιπο της διαδρομής μέχρι το Sorrento σε οριζόντια θέση!<br />
Το Sorrento έχει μια γλυκιά ατμόσφαιρα παρά το άγριο τοπίο, τα κτήρια, οι δρόμοι έχουν κάτι από τα μεγαλεία μιας άλλης εποχής. Διάσημοι συγγραφείς και καλλιτέχνες εγκαταστάθηκαν εδώ, έγραψαν και δημιούργησαν, εμπνεόμενοι από την ομορφιά του τόπου. Στην πρόσοψη ενός σπιτιού υπάρχει μια ταμπέλα που μας πληροφορεί ότι ο Νορβηγός θεατρικός συγγραφέας Ηenrik Ibsen είχε γράψει ένα από τα αριστουργήματα του, τους "Βρυκόλακες" στο Sorrento. Ο Ιταλός τραγουδοποιός Lucio Dalla εμπνεύστηκε ένα από τα πιο διάσημα τραγούδια του εδώ, το <a href="https://www.youtube.com/watch?v=JqtSuL3H2xs" target="_blank">Caruso</a>.<br />
Μου άφησε ωραίες εντυπώσεις. Κι έφαγα πολύ καλά σε ένα εστιατόριο <a href="http://xn--%20ccento-sxg4m9b/" target="_blank">το Αccento</a>. Πολύ καλoφτιαγμένο και νόστιμο φαγητό με συμπαθέστατη wine list. Ο σερβιτόρος γνώριζε καλά το θέμα κρασί και μας βοήθησε στην επιλογή μας. Σε αυτό το εστιατόριο έφαγα για πρώτη φορά ένα παραδοσιακό ναπολιτάνικο πιάτο, spaghetti alla Nerano, φτιαγμένο με κολοκυθάκια και το τοπικό τυρί Provolone del Monaco.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Y1wVviyKnznlfv2gnTFY6WEfGoHkMRqauP0s1UsRExwTyzFssu1QORORGnZUpG0Pwr3g5LakdCmREXjOxNcCt0OIE3y_CSXb0_FZTqL-rlUnina-aCz_LgvJ5NKO8cCRy7CshJMWExt1/s1600/20171022_194720.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5Y1wVviyKnznlfv2gnTFY6WEfGoHkMRqauP0s1UsRExwTyzFssu1QORORGnZUpG0Pwr3g5LakdCmREXjOxNcCt0OIE3y_CSXb0_FZTqL-rlUnina-aCz_LgvJ5NKO8cCRy7CshJMWExt1/s640/20171022_194720.jpg" width="360" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Pasta alla Nerano @accento restaurant, Sorrento</td></tr>
</tbody></table>
<br />
<br />
Η σάλτσα είναι απίστευτα κρεμώδης κι ο σερβιτόρος βλέποντας τον ενθουσιασμό μου, μου εξήγησε πώς φτιάχνεται και μου τόνισε ότι δεν χρησιμοποιούν κρέμα γάλακτος. "Εδώ την μισούμε την κρέμα γάλακτος, δεν την χρησιμοποιούμε ποτέ!" μου είπε με τέτοια φωνή που όλο το εστιατόριο γύρισε και μας κοίταξε! Το πιο γνωστό επιδόρπιο γλυκό της περιοχής είναι η τάρτα με κρέμα ρικότα κι αχλάδι, εδώ έφαγα την τέλεια εκδοχή του γλυκού!<br />
<br />
Για φαγητό:<br />
Sorrento: <a href="https://www.facebook.com/AccentoRestaurant/" target="_blank">Accento Restaurant</a> , Corso Italia 38/D<br />
Napoli: Οπουδήποτε!<br />
<br />
<br />
<br />
Επίλογος:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAs31tO-Hg3UXWyu0woTxNXixvJh2NMsurn2Nrz2A3JuFr_Aj6UBvNUZyzY1sPYNzA-j3A-OutQ3HSyGSzUY-QdforbO9yv_e-tTQDZhtRgw2UrcwiApbty4KI61tKMgMlGT052RLqjaXW/s1600/20171027_105245.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAs31tO-Hg3UXWyu0woTxNXixvJh2NMsurn2Nrz2A3JuFr_Aj6UBvNUZyzY1sPYNzA-j3A-OutQ3HSyGSzUY-QdforbO9yv_e-tTQDZhtRgw2UrcwiApbty4KI61tKMgMlGT052RLqjaXW/s640/20171027_105245.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
Κατεβαίνοντας προς τον σταθμό Vanvitelli έπεσα πάνω σε αυτό, γραμμένο πάνω στο πεζοδρόμιο:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
Η Νάπολη είναι φολκλόρ</div>
<div style="text-align: center;">
Η Νάπολη είναι χρώμα</div>
<div style="text-align: center;">
Η Νάπολη είναι τα πάντα</div>
<div style="text-align: center;">
εκτός από μπεζ<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: left;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=zeLb-G8GXfk" target="_blank">*Ο τίτλος της ανάρτησης είναι κατά κάποιο τρόπο "κλεμμένος" από τον πρώτο στίχο του τραγουδιού-ύμνο για την Νάπολη που έγραψε ο αγαπημένος τροβαδούρος των Ναπολιτάνων, Pino Daniele, "Napul' e' mille culure". Είναι απίστευτο πόσο κόσμο άκουσα να τραγουδά τραγούδια του!</a></div>
<div>
<br /></div>
</div>
</div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-72912092473220437572017-10-02T13:41:00.002+03:002017-10-02T14:08:22.567+03:00Όταν οι φακές συναντούν το ρύζι κάπου στη Μέση Ανατολή. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Πριν από λίγες μέρες έφτιαξα φακές με ρύζι και σε όσους το ανέφερα αντιδρούσαν κάπως αδιάφορα λέγοντας: "Α, στις φακές (σούπα) έριξες ρύζι". Όχι, δεν έριξα στη φακόσουπα λίγο ρυζάκι να πήξει, δεν έφτιαξα καν σούπα!<br />
<div>
Αυτό που έγινε είναι το εξής: Στην <a href="https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2017/jul/06/20-best-mediterranean-recipes-part-4" target="_blank">Guardian έπεσα πάνω σε ένα αφιέρωμα στις καλύτερες συνταγές της Μεσογείου.</a> Εκεί βρήκα την αιγυπτιακή (εβραϊκή) εκδοχή του φακόρυζου, που ονομάζεται megadarra. Προφανώς η συνταγή, όπως κι οι περισσότερες που έρχονται από την Ανατολική Μεσόγειο, έχει τις διαφορετικές μεσανατολίτικες εκδοχές της, έτσι το έψαξα λίγο κι οδηγήθηκα στην πικάντικη λιβανέζικη εκδοχή που ονομάζεται... mujadara! (Link: <a href="http://www.foodnetwork.com/recipes/aarti-sequeira/lebanese-lentils-rice-and-caramelized-onions-mujadara-recipe-1925439" target="_blank">εδώ</a>). Προτίμησα να δοκιμάσω αυτό το πιάτο, ακριβώς γιατί ήταν πιο πικάντικο χάρη στην παρουσία του κύμινου και της κανέλας. Από εκεί και πέρα τα βασικά στοιχεία είναι ίδια: Φακές, ρύζι και πολύ κρεμμύδι!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Mujadara : Λιβανέζικο φακόρυζο*</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgafZehmcAJRQ2bOOfqDchw4xc7pqu8KSjnWe-1s0zo-j7V2OZyopwxneAvQTEOZn_dedyIYJcEPuANPOElG-Zvw26TjrBdL3hdhVHEI_AVbAR9L2WlsuxNf2RaAFuWDgLXQ_Rcj2MP7Yi-/s1600/20170929_135256.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgafZehmcAJRQ2bOOfqDchw4xc7pqu8KSjnWe-1s0zo-j7V2OZyopwxneAvQTEOZn_dedyIYJcEPuANPOElG-Zvw26TjrBdL3hdhVHEI_AVbAR9L2WlsuxNf2RaAFuWDgLXQ_Rcj2MP7Yi-/s640/20170929_135256.jpg" width="360" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Για 3-4 πιάτα</div>
<div>
<br /></div>
<div>
1 φλιτζάνι φακές καθαρισμένες και περασμένες από νερό.</div>
<div>
1 φλιτζάνι ρύζι μακρύκοκο parboiled</div>
<div>
2 μεγάλα κρεμμύδια κομμένα σε λεπτές φέτες (3 κανονικά, προτίμησα ένα λιγότερο)</div>
<div>
1 κουταλάκι κύμινο</div>
<div>
1 πρέζα κανέλα</div>
<div>
ελαιόλαδο (περίπου 1/3 φλιτζάνι)</div>
<div>
αλάτι </div>
<div>
πιπέρι</div>
<div>
μαϊντανό φρέσκο, ψιλοκομμένο</div>
<div>
λεμόνι</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Σε ένα μεγάλο τηγάνι με χοντρό πάτο ζεσταίνουμε ελαιόλαδο σε μέτρια φωτιά. Ρίχνουμε τα κρεμμύδια, αλατοπιπερώνουμε, χαμηλώνουμε τη φωτιά ένα βαθμό και σκεπάζουμε. Αφήνουμε για 15-20 λεπτά, πότε πότε ρίχνουμε μια ματιά. Σε κάποια φάση θα αρχίσουν να σκουραίνουν (ίσως και στη μισή ώρα), τότε αρχίζουμε να ανακατώνουμε πιο συχνά, τα θέλουμε να αποκτήσουν σκούρο χρυσαφί-καφέ χρώμα χωρίς να μαυρίσουν. Μόλις είναι έτοιμα, βγάζουμε τη μισή ποσότητα (τη βάζουμε σε ένα μπολ) και στην υπόλοιπη μισή που έμεινε στο τηγάνι ρίχνουμε το κύμινο και την κανέλα και σοτάρουμε 2-3 λεπτά ακόμα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Εν τω μεταξύ, σε μια κατσαρόλα βάζουμε 1 λίτρο νερό. Μόλις βράσει ρίχνουμε τις φακές και μαγειρεύουμε για 20 λεπτά. Μετά τα 20 λεπτά ρίχνουμε στις φακές, το ρύζι και τα μισά κρεμμύδια που βγάλαμε από το τηγάνι, αλατοπιπερώνουμε, χαμηλώνουμε στο μέτριο τη φωτιά και μαγειρεύουμε για άλλα 20 λεπτά με σκεπασμένη την κατσαρόλα. Ρίχνουμε πότε πότε μια ματιά μήπως χρειάζεται νερό. Ανακατώνουμε όσο το δυνατόν λιγότερο-δεν θέλουμε να "σπάσουν" φακές και ρύζι. Στα 20 λεπτά φακές και ρύζι θα έχουν μαγειρευτεί al dente - αυτός είναι ο στόχος μας, ΔΕΝ θέλουμε να παραβράσουν τα δύο βασικά υλικά. Ξεσκεπάζουμε την κατσαρόλα και ρίχνουμε τα υπόλοιπα κρεμμύδια. Ανακατώνουμε απαλά και σερβίρουμε-όποτε θέλουμε, το πιάτο τρώγεται άνετα και κρύο- με μαϊντανό και χυμό λεμονιού.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi19IP5h8OQb6CKpdVQz20eoem2PJnnxcxydU1KXMVN0TR5UcpH5ZlJOFstMMPvKFHT4WGClm7lXNjHDM5eMMV44kiMXtKNsq5F-E1BIJKC6kaCO_hqM-MkrX4oHbPuwqC6DFURVAG3my00/s1600/20170929_135218.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi19IP5h8OQb6CKpdVQz20eoem2PJnnxcxydU1KXMVN0TR5UcpH5ZlJOFstMMPvKFHT4WGClm7lXNjHDM5eMMV44kiMXtKNsq5F-E1BIJKC6kaCO_hqM-MkrX4oHbPuwqC6DFURVAG3my00/s640/20170929_135218.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
Το συνοδέψαμε με Βιδιανό Καραβιτάκη κι ήταν τέλεια! Έχω την εντύπωση ότι η συγκεκριμένη ποικιλία ταιριάζει με τα πάντα! (Ή σχεδόν τα πάντα!)<br />
<br />
Σημείωση: Οι φωτογραφίες δεν είναι κι οι καλύτερες, απλά να έχετε υπόψη ότι όλες πια τις βγάζω με κινητό (που δεν είναι και τελευταίας τεχνολογίας) και δεν μπαίνω καν στον κόπο της επεξεργασίας.<br />
<br />
*Η συνταγή είναι συνδυασμός των δύο που έχω δώσει σε link. Προτίμησα τα υλικά της μίας (αφαιρώντας κάποια) και την εκετέλεση της άλλης. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVtXtCpI8tmHListXwAJ0f4UW1oU8r1gBur74LffQwRRycyYFBEZqj7wyMStu5TQdnlVTmx-c0gfT5brL27u7GtSlH-7RODBxcHXcB7lMZ6cFF1LotnmesJzMy52HwLCvjkBafcnA7Z96m/s1600/20170929_135142.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVtXtCpI8tmHListXwAJ0f4UW1oU8r1gBur74LffQwRRycyYFBEZqj7wyMStu5TQdnlVTmx-c0gfT5brL27u7GtSlH-7RODBxcHXcB7lMZ6cFF1LotnmesJzMy52HwLCvjkBafcnA7Z96m/s640/20170929_135142.jpg" width="360" /></a></div>
<br /></div>
</div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com8tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-67410774028502495082017-09-26T12:33:00.003+03:002019-04-08T11:37:00.450+03:00Στον απόηχο ενός γλυκόπικρου Σεπτέμβρη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Όπως κάθε Σεπτέμβρη, έτσι και φέτος, βρεθήκαμε στο ετήσιο <a href="http://festivaltselementes.gr/" target="_blank">Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας "Νικόλαος Τσελεμεντές"</a> , στην Σίφνο. Από την πρώτη φορά πριν 11 χρόνια, όπου τα περίπτερα ήταν όλα κι όλα 5, φτάσαμε στα 40 και πλέον περίπτερα και με αντιπροσωπείες ακόμα και από το εξωτερικό!<br />
Ωραία πράγματα συμβαίνουν πάνω στον Αρτεμώνα, το αρχοντοχώρι της Σίφνου, κέφι, άφθονο φαγητό και ποτό, κι όλο και κάποια συνταγή θα καταφέρουμε να ανακαλύψουμε! Όπως άλλωστε και φέτος, αφού δοκιμάσαμε ένα πιάτο από την Κύθνο κι ενθουσιαστήκαμε, οι κυρίες που βρίσκονταν στο περίπτερο του νησιού με χαρά μας έδωσαν την συνταγή. Μια συνταγή που αναδεικνύει την τέχνη της Κυκλαδίτικης κουζίνας να φέρνει στο τραπέζι πιάτα νοστιμότατα και χορταστικά με τα πιο απλά υλικά.<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Μαυρομάτικα φασόλια με κριθαράκι (συνταγή από την Κύθνο)</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh48DOwbbEtfiDOY4nElYdSLgZPNxaZTFOwmVK2nlR88gWP6C4wyF31rKvvZ2u-Be_F44gCdG7Baw7ErF0gW0V1HeWdPr9qn2sYqzVVdv-uC9XtWqT1AlG5W6RDrWBcckQeyEPffAPPkC2E/s1600/20170925_143322.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh48DOwbbEtfiDOY4nElYdSLgZPNxaZTFOwmVK2nlR88gWP6C4wyF31rKvvZ2u-Be_F44gCdG7Baw7ErF0gW0V1HeWdPr9qn2sYqzVVdv-uC9XtWqT1AlG5W6RDrWBcckQeyEPffAPPkC2E/s640/20170925_143322.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Για 3 πιάτα<br />
<br />
150 γρ μαυρομάτικα (τα μουλιάζουμε για λίγο)<br />
100 γρ κριθαράκι χονδρό<br />
1 λευκό κρεμμύδι ψιλοκομμένο<br />
1 κλωνάρι σέλερι κομμένο σε μικρά κομμάτια*<br />
2 ντομάτες τριμμένες<br />
αλάτι<br />
ελαιόλαδο<br />
ζεστό νερό<br />
<br />
*Οι κυρίες από την Κύθνο μου είπαν ότι βάζουν σέλινο κι άφθονο μάλιστα. Προσωπικά προτιμώ το σέλερυ λόγω γεύσης κι αρώματος. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όποιο από τα δύο υλικά θέλετε αλλά σε άφθονη ποσότητα!<br />
<br />
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο (3-4 κουταλιές) σε μέτρια προς δυνατή φωτιά. Σε αυτό σοτάρουμε το κρεμμύδι και το σέλινο, μέχρι να μαλακώσουν- προσοχή να μην αρχίσει να μαυρίζει το κρεμμύδι.<br />
Ρίχνουμε την τομάτα και 2 ποτήρια ζεστό νερό. Περιμένουμε να πάρει βράση και ρίχνουμε τα μαυρομάτικα. Χαμηλώνουμε ένα βαθμό κι αφήνουμε να σιγοβράσει με σκεπασμένη την κατσαρόλα. Στα περίπου 40-45 λεπτά τα φασόλια θα είναι al dente. Ελέγχουμε το νερό, αν είναι πολύ στεγνό ρίχνουμε 1 ποτήρι ακόμα, και ρίχνουμε το κριθαράκι. Αλατώνουμε κι αφήνουμε το κριθαράκι να μαγειρευτεί, περίπου 12-15 λεπτά για να γίνει al dente. Ανακατώνουμε όσο πιο συχνά γίνεται γιατί το κριθαράκι έχει την τάση να κολλά στον πάτο της κατσαρόλας. Εν τω μεταξύ ελέγχουμε την ποσότητα του νερού. Αν θέλουμε πηχτό το φαγητό δεν ρίχνουμε άλλο, αν το θέλουμε πιο "σούπα" συμπληρώνουμε.<br />
<br />
Το φαγητό σερβίρεται άνετα ζεστό ή χλιαρό αλλά πάντα με ένα καλό ροζέ κρασί! Ακαταμάχητος συνδυασμός με το Ροζέ Φτέρη της Troupis Winery!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdWGctpjmtCFa65fhyB8ASwfYiZ4Ip3kWZ-TS9kXcKTNOpvUMM-ffb9Lkv00SAt81Bu8IKHwvohZJQkTkuKp7u6Noyx8wbh3jFJQF4Eb9G6ebqNWyjfk5u_SoseaTb40aRNsetsd8WJT31/s1600/20170925_143712.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdWGctpjmtCFa65fhyB8ASwfYiZ4Ip3kWZ-TS9kXcKTNOpvUMM-ffb9Lkv00SAt81Bu8IKHwvohZJQkTkuKp7u6Noyx8wbh3jFJQF4Eb9G6ebqNWyjfk5u_SoseaTb40aRNsetsd8WJT31/s640/20170925_143712.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Θα αναφερθώ τώρα σε συγκεκριμένη εταιρία, κάτι που δεν συνηθίζω εκτός αν πρόκειται για κρασί, αλλά αξίζει να το κανω για κάποιους λόγους που με απασχολούν ως καταναλώτρια.<br />
Λίγα λόγια για τα μαυρομάτικα φασόλια.<br />
Είναι μάλλον δύσκολο να βρει κανείς ελληνικά στα μεγάλα σούπερμαρκετ. Οι περισσότερες εταιρίες που συσκευάζουν μαυρομάτικα έχουν πάνω στις συσκευασίες τους ενδείξεις του στυλ "Made in E.U." (Όταν βλέπω την συγκεκριμένη ένδειξη μουτρώνω, εντάξει το ξέρω ότι επιτρέπεται από τους νόμους της ΕΕ αλλά είναι τόσο γενικό κι αόριστο για τον καταναλωτή) ή "Συσκευάζεται στην Ελλάδα" (Χμ, γιατί δεν αναφέρεται η καταγωγή του προϊόντος;). Μόνο μία εταιρία, όσον αφορά τα όσπρια, η <a href="http://www.agrino.gr/" target="_blank">Αgrino</a> γράφει πάντα τον τόπο καταγωγής του προϊόντος, ελληνικό ή μη, πάντα με λεπτομέρειες, πάντα με την μέγιστη ποιότητα ως στόχο. Έχει και μαυρομάτικα Φενεού που δεν βρήκα, έχει και Μαδαγασκάρης! Ναι, Μαγαδασκάρης από εκείνο το νησί που μας δίνει εκείνη την ωραία βανίλια, κι η εταιρία δεν μου το έκρυψε κι εγώ την εμπιστεύτηκα γιατί ξέρω ότι έχει την ποιότητα ως σημαία αλλά και την ειλικρίνεια. Σημαντικό στοιχείο για εμάς τους καταναλωτές.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqJWsEmRjuCJ91RuBF5aRGWiedy9U_bQdeTbpQP4J5wGoc5O74dQZTm82bwbjzVOE4_PDpzv4I9aqSbqhBXoyG8N8c7yYa8bmEgupcaQ_YA8FpegHLVvM4eJKTIo3XK5WBT6jOyON1hNLG/s1600/20170925_115935.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="899" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqJWsEmRjuCJ91RuBF5aRGWiedy9U_bQdeTbpQP4J5wGoc5O74dQZTm82bwbjzVOE4_PDpzv4I9aqSbqhBXoyG8N8c7yYa8bmEgupcaQ_YA8FpegHLVvM4eJKTIo3XK5WBT6jOyON1hNLG/s640/20170925_115935.jpg" width="358" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Φωτογραφίες από το φεστιβάλ, εδώ:<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<iframe allowtransparency="true" frameborder="0" height="626" scrolling="no" src="https://www.facebook.com/plugins/post.php?href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2Fthecrispyblog%2Fposts%2F832524970247511&width=500" style="border: none; overflow: hidden;" width="500"></iframe></div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-62764939950967107062017-07-20T18:29:00.003+03:002018-05-09T11:59:49.092+03:00Καλοκαιράκι χωρίς κολοκυθάκι γίνεται; (Μέρος Γ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αφού διαβάσατε τον τίτλο, φαντάζομαι ότι οι μισοί- τουλάχιστον- αναγνώστες φύγατε τρέχοντας κι αγανακτισμένοι αναφωνήσατε "Ε, όχι, πάλι κολοκυθάκι!!!!"! Οι υπόλοιποι μισοί, πόσοι είστε, 2-3 άντε 4, σας ευχαριστώ που μείνατε και να ξέρετε ότι θα αποζημιωθείτε για την υπομονή σας! Και την πραγματικά θαυμαστή επιμονή σας! Σας λατρεύω! 😉<br />
<br />
Λοιπόν, το θέμα έχει ως εξής. Με το κολοκυθάκι μπορεί κανείς να φτιάξει ωραιότατα καλοκαιρινά πιάτα με ζυμαρικά. Φαγητά γεμάτα ελαφράδα, λεπτή νοστιμιά, γρήγορα, εύκολα, μα, στο κάτω κάτω της γραφής, τι άλλο να ζητήσουμε από ένα καλοκαιρινό πιάτο! Το αποδείξαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, το έχουμε αποδείξει και σε παλιότερες - όλες τις σχετικές αναρτήσεις θα τις βρείτε στο τέλος αυτής της ανάρτησης.<br />
<br />
Έφτιαξα προ ημερών μια τέτοια σπαγγετάδα, με κολοκυθάκι και κάποια απλούστατα υλικά, κι ήταν θεϊκή, κι αν την δοκιμάσετε κι εσείς θα συμφωνήσετε μαζί μου και θα με συγχωρέσετε, καλοκαίρι είναι, ζέστη- πολλή ζέστη- κάνει.<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Ζυμαρικά με κολοκυθάκι και μείγμα μυρωδικών</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ9PBbKknZXQgiGNJrsoB_BNV3Dwx9jmQPsBxo4o9_at2r2iYlAchoTZ4upK26N1mNgAppdF5X4jz6H1MMRomU_FLK1oB1xJgCI2sNiY2vVnCZQer-k52TOoriobjQ-TJRITr2PopGZjn8/s1600/20170707_140329.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ9PBbKknZXQgiGNJrsoB_BNV3Dwx9jmQPsBxo4o9_at2r2iYlAchoTZ4upK26N1mNgAppdF5X4jz6H1MMRomU_FLK1oB1xJgCI2sNiY2vVnCZQer-k52TOoriobjQ-TJRITr2PopGZjn8/s640/20170707_140329.jpg" width="360" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<br />
Για 4 πιάτα<br />
<br />
400 γρ ζυμαρικά (σε σχήμα κοχύλι , castellane, penne rigate, ό,τι θέλετε)<br />
4-5 κολοκύθια (μέτριο μέγεθος)<br />
1 λευκό κρεμμύδι κομμένο σε λεπτές φέτες<br />
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη<br />
1 κουταλάκι μπούκοβο<br />
1 φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα (ή γκράνα)<br />
ελαιόλαδο<br />
αλάτι<br />
πιπέρι<br />
<br />
Μυρωδικά (να βγαίνει ένα μείγμα περίπου όσο ένα φλιτζάνι) (χρησιμοποιούμε όποια μας αρέσουν σε όποια αναλογία μας αρέσει)<br />
μαϊντανό<br />
βασιλικό<br />
δυόσμο<br />
σχοινόπρασο<br />
φασκόμηλο<br />
<br />
<br />
Πλένουμε τα κολοκύθια κι αφαιρούμε τα άκρα. Τα κόβουμε οριζόντια στη μέση και μετά σε ροδέλες.<br />
<br />
Σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά λίγο ελαιόλαδο. Ρίχνουμε σε αυτό το κρεμμύδι και το μπούκοβο και σοτάρουμε μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι χωρίς να καεί. Ρίχνουμε τα κολοκύθια και το σκόρδο, αλατοπιπερώνουμε και συνεχίζουμε το σοτάρισμα. Σκεπάζουμε για λίγα λεπτά, αφήνουμε να μαγειρευτεί για λίγο. Τα κολοκύθια δεν χρειάζεται να μαγειρευτούν τελείως, καλό είναι να "κρατούν" λίγο.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ, έχουμε βάλει να βράσουν τα ζυμαρικά, από τα οποία θα κρατήσουμε λίγο από το νερό στο οποίο βράζουν- περίπου 1/2 φλιτζάνι.<br />
<br />
Ετοιμάζουμε το μείγμα μυρωδικών. Διαλέγουμε διάφορα φρέσκα μυρωδικά, πχ εγώ χρησιμοποίησα βασιλικό, μαϊντανό και δυόσμο με κυρίαρχο τον βασιλικό. Τα ψιλοκόβουμε.<br />
<br />
Μόλις βράσουν τα ζυμαρικά, τα σουρώνουμε και τα ρίχνουμε στο τηγάνι με το κολοκυθάκι. Αμέσως ρίχνουμε το τυρί, τα μυρωδικά και το νερό που έχουμε κρατήσει. Ανακατώνουμε καλά και σερβίρουμε αμέσως.<br />
<br />
Συνοδεύουμε με λευκό κρασί. Μια Μαντινεία νέας γενιάς θα είναι ιδανικό ταίρι!<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsl_JnuwetLKeHoGofqVtCQoHZaoHE5vSdWzya5MST67TFVc7cLJ5-miEkJoKP_8FNkPNyzNUbmHKSkprKigkzGEu3oEu0pomLdGUbUEYb7MIJ7EDYtODjMrrQL1IubjWtvAEs41nl6E7m/s1600/20170707_140341.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsl_JnuwetLKeHoGofqVtCQoHZaoHE5vSdWzya5MST67TFVc7cLJ5-miEkJoKP_8FNkPNyzNUbmHKSkprKigkzGEu3oEu0pomLdGUbUEYb7MIJ7EDYtODjMrrQL1IubjWtvAEs41nl6E7m/s640/20170707_140341.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Τα υπόλοιπα πιάτα με ζυμαρικά και κολοκυθάκι που έχουν αναρτηθεί κατά καιρούς στο μπλογκ:<br />
<br />
<a href="https://ascrispasitgets.blogspot.gr/2010/06/blog-post.html" target="_blank">Καρμπονάρα με κολοκυθάκι</a><br />
<br />
<a href="https://ascrispasitgets.blogspot.gr/2011/08/bye-bye-july.html" target="_blank">Σπαγγέτι ολικής με λεπτοκομμένο ωμό κολοκυθάκι και σάλτσα βασιλικού</a><br />
<br />
<a href="https://ascrispasitgets.blogspot.gr/2012/07/blog-post.html" target="_blank">Tortiglioni με κολοκυθάκι και ρικότα</a><br />
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="https://ascrispasitgets.blogspot.gr/2014/05/blog-post_24.html" target="_blank">Ταλιατέλες με κολοκυθάκι και αρακά σε σάλτσα μασκαρπόνε</a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="https://ascrispasitgets.blogspot.gr/2017/06/blog-post_29.html" target="_blank">Σπαγγέτι με κολοκυθάκι και τόνο</a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br />
<br />
<br /></div>
</div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-5028808735086917632017-06-29T19:42:00.000+03:002017-06-29T19:42:18.108+03:00Καλοκαιράκι χωρίς κολοκυθάκι γίνεται; (Μέρος Β)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το πρόγραμμα είχε ανάρτηση όπου η χρήση του φούρνου θα ήταν απαραίτητη, όμως ο καύσωνας μας άλλαξε τα σχέδια και προτιμήσαμε για σήμερα κάτι πολύ πιο ελαφρύ.<br />
Οπότε συνεχίζουμε το ετήσιο θερινό αφιέρωμα στο κολοκυθάκι που αυτή τη φορά σερβίρεται με ζυμαρικά. Γιατί τι θα ήταν το καλοκαιράκι χωρίς ένα ακόμα πιάτο με κολοκυθάκι και ζυμαρικά!<br />
Πώς ανακάλυψα την σημερινή συνταγή: Αν και διαθέτω σελίδα στο <a href="https://www.instagram.com/as_crisp_as_it_gets/" target="_blank">instagram</a> , η συγκεκριμένη εφαρμογή δεν με συναρπάζει. Όμως το στοιχείο που μου αρέσει σε αυτήν είναι οι ιστορίες που φτιάχνονται με φωτογραφίες ή/και βίντεο και διαρκούν ένα 24ωρο. Τη συγκεκριμένη φάση την βρίσκω πιο κοντά στην φιλοσοφία της εφαρμογής γι'αυτό και προτιμώ να βλέπω τις ιστορίες παρά τις φωτογραφίες. Πριν από αρκετές εβδομάδες έβλεπα την ιστορία μιας Αμερικανίδας food blogger που ζει στη Ρώμη και σε 2-3 βίντεο που είχε αναρτήσει στην σειρά, έφτιαχνε μια μακαρονάδα με κολοκυθάκι και τόνο. "Εδώ είμαστε", σκέφτηκα μιας και τα δύο υλικά, τα χρησιμοποιώ πάρα πολύ. Το 24ωρο πέρασε, η ιστορία της πέρασε στη ληθη του internet, όχι όμως από την δική μου- αν κι αναπόφευκτα η συνταγή έχει υποστεί αλλαγές! Λίγα τα υλικά, εύκολη η εκτέλεση. Μια σπαγγετάδα γρήγορη κι ιδανική για καύσωνες!<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Σπαγγέτι με κολοκυθάκι και τόνο</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY4xBb9WuzSGCIqycpY4PBIGTD5mrA35NGQv7vAM8MClqDao8I7mRfyExXHfWgyox3ybBDfFLnA5Hd67oEMfoDQqXt1epwFnDBR2OtGpE2uyg_OcE_I5s62g2IUb7Fp4VmN-qyk6GTfeHr/s1600/20170629_134258.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY4xBb9WuzSGCIqycpY4PBIGTD5mrA35NGQv7vAM8MClqDao8I7mRfyExXHfWgyox3ybBDfFLnA5Hd67oEMfoDQqXt1epwFnDBR2OtGpE2uyg_OcE_I5s62g2IUb7Fp4VmN-qyk6GTfeHr/s640/20170629_134258.jpg" width="360" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<br />
Για 4 άτομα<br />
<br />
400 γρ σπαγγέτι<br />
2 κονσέρβες τόνο<br />
5-6 μικρά κολοκυθάκια<br />
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες<br />
χυμός ενός λεμονιού (+επιπλέον αν θέλουμε)<br />
1 κουταλάκι μπούκοβο καυτερό<br />
ελαιόλαδο<br />
αλάτι<br />
πιπέρι<br />
<br />
Σε ένα μπολ ρίχνουμε 2-3 κουταλιές ελαιόλαδο, σκόρδο, χυμό λεμονιού και μπούκοβο. Ανακατώνουμε. Αφού στραγγίξουμε τον τόνο από το ελαιόλαδο ή το νερό- ανάλογα τι έχουμε αγοράσει- το ρίχνουμε στο μπολ, το σπάμε με ένα πιρούνι κι ανακατώνουμε. Αφήνουμε στην άκρη.<br />
<br />
Εν τω μεταξύ έχουμε βάλει αλατισμένο νερό να βράσει για τα ζυμαρικά. Μόλις βράσει ρίχνουμε τα ζυμαρικά στο νερό και τα μαγειρεύουμε αυστηρά al dente. Κρατάμε από το νερό βρασίματος ένα φλιτζάνι καφέ (εσπρέσο ή ελληνικό!), αφού έχουν βράσει τα ζυμαρικά τουλάχιστον τον μισό χρόνο τους.<br />
<br />
Πλένουμε τα κολοκυθάκια, αφαιρούμε τις άκρες και τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια, περίπου 1 εκ.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrAEdsrM254qAq7mdd0AyUEga7ZB-b2OeB3sQ8sp8EXj0bePQyhk4qVqgOm9jJULsSxRvpdr0tmaFPDJo365MLMqZI0hg30YaU8RB9VtIx9ypf7QRAmuvjd_iqfmfhuZ80EN5EMDYD6pkQ/s1600/20170629_131733.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="900" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrAEdsrM254qAq7mdd0AyUEga7ZB-b2OeB3sQ8sp8EXj0bePQyhk4qVqgOm9jJULsSxRvpdr0tmaFPDJo365MLMqZI0hg30YaU8RB9VtIx9ypf7QRAmuvjd_iqfmfhuZ80EN5EMDYD6pkQ/s640/20170629_131733.jpg" width="360" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Ζεσταίνουμε σε ένα μεγάλο βαθύ τηγάνι λίγο ελαιόλαδο και ρίχνουμε σε αυτό τα κολοκυθάκια κι από πάνω λίγο αλάτι και πιπέρι. Τα τηγανίζουμε al dente. Δεν χρειάζεται να πάρουν χρώμα. Είναι πολύ πιο νόστιμο το κολοκυθάκι όταν "κρατά" λίγο.<br />
<br />
Μόλις βράσουν τα ζυμαρικά τα στραγγίζουμε και τα ρίχνουμε στο τηγάνι με το κολοκυθάκι.<br />
Στο μπολ με τον τόνο ρίχνουμε το νερό βρασίματος που έχουμε κρατήσει, ανακατώνουμε και ρίχνουμε όλο το υλικό στο τηγάνι. Ανακατώνουμε.<br />
Σερβίρουμε κι όποιος θέλει ρίχνει επιπλέον πιπέρι και λεμόνι. Το συνιστώ!<br />
<br />
Ένα Μοσχοφίλερο (πχ Σεμέλη, Νασσιάκου) είναι ιδανική επιλογή.<br />
<br />
Το φαγητό αυτό μπορούμε να το φτιάξουμε στο, παρά θιν' αλός, εξοχικό μας, όπου θα έχουμε καλέσει λίγους εκλεκτούς φίλους, που θα έρθουν τρέχοντας, ελέω καύσωνα! Να τους πείτε να μην ξεχάσουν το κρασί!<br />
<br />
Σημείωση: Δεν τελειώσαμε ακόμα με το κολοκυθάκι!!<br />
<br /></div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-419140273366320367.post-63296490184897618462017-06-23T13:56:00.000+03:002017-06-23T13:56:30.214+03:00Καλοκαιράκι χωρίς κολοκυθάκι γίνεται;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Αμ, δε γίνεται! Τουλάχιστον στη δική μας γειτονιά δε γίνεται. Γιατί λατρεύουμε το καλοκαιρινό κολοκυθάκι και τούτο το, ταπεινών προθέσεων, μπλογκ <a href="https://ascrispasitgets.blogspot.gr/search/label/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CF%85%CE%B8%CE%AC%CE%BA%CE%B9" target="_blank">το έχει αποδείξει πολλάκις.</a><br />
<br />
Αρκετές οι νέες συνταγές με κολοκυθάκι που έχουμε δοκιμάσει μέχρι στιγμής αυτό το καλοκαίρι, αυτή όμως που τιμάται πιο συχνά από την ταπεινή σας υποφαινόμενη είναι της σημερινής ανάρτησης.<br />
Την βρήκα στο <a href="https://cooking.nytimes.com/recipes/3209-curried-chicken-breast-with-zucchini?action=click&module=Global%20Search%20Recipe%20Card&pgType=search&rank=1" target="_blank">food section της ΝΥΤ</a> και την αποθήκευσα στο recipe box μου (αμέ έχουμε και τέτοια στην NYT!) μόλις είδα στα υλικά υπήρχε κολοκύθι ΚΑΙ κάρυ! Όμως της άλλαξα τα φώτα της συνταγής, της έδωσα μια λεζερετέ, στοιχείο που το καλοκαιρινό τραπέζι έχει ανάγκη, και νομίζω, μάλλον πιστεύω ότι η δική μου εκδοχή είναι καλύτερη, ναι σόρρυ κιόλας ΝΥΤ.<br />
<br />
Οι αλλαγές που έγιναν είναι οι εξής: Κόβω το στήθος κοτόπουλου σε κομμάτια και δεν το χρησιμοποιώ ολόκληρο, δεν προσθέτω κρεμμύδι (αυτό προέκυψε από αφηρημάδα, δεν είχα προσέξει ότι η συνταγή είχε ΚΑΙ κρεμμύδι, αλλά τελικά η εκδοχή χωρίς κρεμμύδι μου άρεσε περισσότερο και το καθιέρωσα και τέλος, το καλύτερο όλων, αντί για κρέμα γάλακτος βάζω γιαούρτι που πιστεύω ταιριάζει πολύ καλύτερα.<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;">Κοτόπουλο και κολοκυθάκι με κάρυ</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRDxfJQrwTT5wJ2gRWA9QQtW_CMQ7tUXsCvy_5AJPCLEGAfjw5x4vKlb-wuaNnpvfV0dHb3sMh0FLp4BS0Dll65xDTUnwYJ9KTvS7OI1d4-3oXEg4muQL38sUX1TW8v-AAtvvOSMAxS-Wo/s1600/safe_image.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="476" data-original-width="476" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRDxfJQrwTT5wJ2gRWA9QQtW_CMQ7tUXsCvy_5AJPCLEGAfjw5x4vKlb-wuaNnpvfV0dHb3sMh0FLp4BS0Dll65xDTUnwYJ9KTvS7OI1d4-3oXEg4muQL38sUX1TW8v-AAtvvOSMAxS-Wo/s640/safe_image.jpg" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: x-large;"><br /></span></b></div>
<br />
Υλικά για δύο πιάτα<br />
<br />
2 στήθη κοτόπουλου (στο μέγεθος αυτών που είναι σε πακέτο)<br />
4 κολοκυθάκια (μέτρια σε μέγεθος)<br />
2-3 κουταλιές κάρυ (εξαρτάται πόσο πικάντικο θέλετε το πιάτο)<br />
1/2 ποτήρι ζωμό κοτόπουλου<br />
1/2 κεσέ γιαούρτι στραγγιστό 2%<br />
ελαιόλαδο<br />
<br />
<br />
<br />
Κόβουμε το κρέας σε φέτες. Το τοποθετούμε σε ένα μπολ με λίγο ελαιόλαδο και το κάρυ κι ανακατώνουμε με τα δάχτυλα.<br />
Καθαρίζουμε και κόβουμε σε φέτες, όχι πολύ ψιλές, τα κολοκυθάκια. Βάζουμε κι αυτά στο μπολ με το κοτόπουλο κι ανακατώνουμε.<br />
Σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο. Βάζουμε το κρέας να τηγανιστεί καλά κι από τις δύο πλευρές, βγάζουμε, το απλώνουμε σε ένα αντικολλητικό ταψί και το βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο (όχι ψηλή θερμοκρασία, περίπου 100 βαθμοί είναι καλά, απλά το θέλουμε ζεστό). Στο ίδιο τηγάνι, τηγανίζουμε τα κολοκυθάκια μέχρι να αρχίσουν να παίρνουν χρώμα, τα βγάζουμε και τα βάζουμε στο ταψί με το κολοκύθι.<br />
Ξύνουμε τον πάτο του τηγανιού και ρίχνουμε τον ζωμό. Μόλις μειωθεί στο μισό, βγάζουμε 2-3 κουταλιές και το ανακατώνουμε με το γιαούρτι*. Μόλις μείνει πια 1/3 από τον ζωμό στο τηγάνι, ρίχνουμε το γιαούρτι κι ανακατώνουμε. Μοιράζουμε κοτόπουλο και κολοκυθάκια στα πιάτα κι από πάνω περιχύνουμε με την σάλτσα από γιαούρτι.<br />
<br />
*Όσον αφορά το γιαούρτι, εφόσον το χρησιμοποιήσουμε για σάλτσα, καλό είναι:<br />
1) Να είναι σταγγιστό 2% (το καλύτερο για τέτοια περίπτωση)<br />
2) Να το έχουμε βγάλει από το ψυγείο λίγη ώρα πριν ξεκινήσουμε το μαγείρεμα.<br />
3) Να το έχουμε ανακατώσει σε ένα μπολ έτσι ώστε να έχει αποκτήσει κρεμώδη υφή.<br />
4) Να μην το φέρνουμε ξαφνικά σε επαφή με άλλο υλικό πολύ πιο ζεστό, γι'αυτό προτιμότερο είναι να ρίχνουμε λίγο λίγο από αυτό -το ζεστό υλικό- και να ανακατώνουμε συγχρόνως το γιαούρτι.<br />
<br />
Ακολουθώντας αυτούς τους κανόνες θα φτιάξετε υπέροχες σάλτσες με γιαούρτι.<br />
<br />
Και πριν κλείσουμε για σήμερα, αγαπητοί φίλοι αναγνώστες, να σας πω ότι το συγκεκριμένο πιάτο ταιριάζει πάρα πολύ όμορφα με μια Ρομπόλα!<br />
<br /></div>
crispyhttp://www.blogger.com/profile/03708122787415346961noreply@blogger.com3