Τρεις chicos κι ένα....ρυζόγαλο!

Ένα από τα πολλά καλά που έχουν προκύψει από την πρόσφατη επαφή μου με την ισπανική γλώσσα είναι το γεγονός ότι μπορώ να διαβάζω τον φοβερό και τρομερό El Comidista . Μα καλά, θα αναρωτηθείτε, τόσα αριστουργήματα έχει βγάλει η ισπανόφωνη λογοτεχνία κι η Crispy ασχολείται με έναν γαστρονομικό δημοσιογράφο; Ε ναι, αλλά τυγχάνει ο τύπος είναι πολύ ενδιαφέρων κι επιπλέον  έχει πολύ χιούμορ (στοιχείο που εκτιμώ πολύ) και διασκεδάζω αφάνταστα με τις αναρτήσεις του, ιδιαίτερα με εκείνες στις οποίες απαντά σε ερωτήσεις των αναγνωστών του! Όσοι γνωρίζετε την ισπανική γλώσσα σας τον συνιστώ ανεπιφύλακτα. Άλλωστε σας τον είχα.... συστήσει ανεπιφύλακτα πάλι πέρσι τέτοια εποχή ! Ενίοτε ο El Comidista παρουσιάζει κάποια ενδιαφέροντα ισπανικά food blog, κι ο λόγος άλλωστε που επανήλθα σε αυτόν, είναι το blog  που παρουσίασε προχθές. Ο τίτλος του blog τα λέει όλα:  no más tuppers de mamá (όχι άλλα τάππερ της μαμάς) . Όλα ξεκίνησαν όταν οι δύο από τους τρεις νοστιμότατους ιδιοκτήτες του blog βρέθηκαν ως φοιτητές στο Μάντσεστερ. Εκεί εκτός από τη μελέτη το έριξαν και στην μαγειρική κι είδαν ότι τα κατάφερναν πολύ καλά και χωρίς να ξοδεύουν πολλά ....αλλά κυρίως τα κατάφερναν μια χαρά χωρίς τα τάππερ της μαμάς! Κάπου εκεί άρχισα να θυμάμαι με πολλή νοσταλγία τα δικά μου φοιτητικά χρόνια και την...σίτιση κατά τη διάρκεια τους! Τι εποχές! Θυμάμαι το άθλιο φαγητό στο εστιατόριο της σχολής, το εκ περιτροπής μαγείρεμα στις άθλιες γκαρσονιέρες μας -συνήθως μαγειρεύαμε μακαρόνια με....κάτι για να χορτάσουμε ή στα μεγάλα οικονομικά κέφια αυτοσχεδιάζαμε με εξωτικά για την εποχή υλικά- πολύ γάλα (ήταν φθηνό και σε έσωζε σε μεγάλες πείνες), δημητριακά κάθε είδους (όχι επειδή ήταν υγιεινό να τρως δημητριακά αλλά επειδή ήταν φθηνά και χόρταιναν), πολλά τσιπς και γαριδάκια, booze, σοκολάτες, πίτσες ντελίβερι (περισσότερο take away είχε εκείνη την εποχή) ....δεν θυμάμαι όμως να παραλαμβάναμε τάππερ από τις μαμάδες μας. Δεν μας τα επέβαλαν, δεν ήταν άλλωστε αναγκαίο. Θα επιβιώναμε -όπως και επιβιώσαμε - με το κλασικό φοιτητικό μενού δηλαδή ''αχταρμάς κι ό,τι κάτσει''!  Κάπως έτσι ήταν αλλά εδώ που τα λέμε η ζωή ήταν αλλού τότε και ναι λοιπόν,  δεν μας ενδιέφερε διόλου πώς και πότε οι κανακάρηδες κι οι ...κανακαρούδες (!!!) θα τρώγαμε τα υπέροχα κατά τ'άλλα γεμιστά της μαμάς.
Τέλος πάντων, το θέμα δεν είναι η φοιτητική διατροφή πριν και μετά τα τάππερ της μαμάς αλλά η πολύ ωραία δουλειά που κάνουν τα τρία ...πολύ ωραία αγόρια! Ξεφύλλισα λίγο το blog τους κι αποφάσισα να φτιάξω τη δική τους εκδοχή στο arroz con leche , που είναι πάνω κάτω το ισπανικό ρυζόγαλο αλλά με ένα πολύ όμορφο twist, που το κάνει ιδανικό επιδόρπιο γλυκό. Είναι κάτι παραπάνω από υπέροχο, θα το λατρέψετε! Τέλος να αναφέρω ότι οι αλλαγές που έκανα αφορούν τα αρωματικά υλικά. Αντί για φλούδα λεμονιού και πορτοκαλιού προτίμησα βανίλια.

Arroz con leche  με σοκολατένιες στρώσεις(Ισπανικό ρυζόγαλο από το blog no más tuppers de mamá )

Υλικά για 4 μερίδες

900 ml πλήρες γάλα
7 κουταλιές μεγάλες και γεμάτες ρύζι (τα αγόρια συνιστούν ρύζι τύπου bomba, εν Ελλάδι δεν διαθέτουμε τέτοιο ρύζι αλλά επειδή κάπου είδα ότι οι Ισπανοί το χρησιμοποιούν για ριζότο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αντίστοιχα Καρολίνα. Προσωπικά χρησιμοποίησα ....Γλασέ!)
5 κουταλιές καστανή ζάχαρη
1 κλαράκι κανέλα
1/2 κλαράκι βανίλια ανοιγμένο στη μέση

Επίσης:

80 γρ κουβερτούρα
λίγα φουντούκια σπασμένα

Παίρνετε μια κατσαρόλα και βρέχετε το εσωτερικό της - σύμφωνα με τους chicos αυτό θα βοηθήσει να μην κολλήσει το γάλα στην κατσαρόλα. Ρίχνετε το γάλα στην κατσαρόλα με την κανέλα και την βανίλια και το ζεσταίνετε σε μέτρια φωτιά. Στα δέκα λεπτά περίπου ανεβάζετε την φωτιά και περιμένετε να φτάσει το γάλα στο σημείο βρασμού. Αφαιρείτε την κανέλα και την βανίλια , προσθέτετε το ρύζι , χαμηλώνετε πάλι τη φωτιά και για μισή ώρα τουλάχιστον θα ανακατεύετε ήρεμα κι απαλά το ρύζι με το γάλα. Μισή ώρα;;; Μισή ώρα πάνω από μια κατσαρόλα; Τι μπορώ να κάνω κατά τη διάρκεια αυτής της μισής ώρας όπου δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα;;;, θα αναρωτηθείτε. Η απάντηση είναι : σκέψου! Ρίξ' το στις σκέψεις. Για παράδειγμα: Τι θα κάνω τα Χριστούγεννα; Τι θα μπορούσα να κάνω τα Χριστούγεννα ή τι θα ήθελα να κάνω τα Χριστούγεννα αλλά αυτός ο απαίσιος Υπουργός Οικονομικών... μπλα μπλα μπλα.... Ε, καλά μην σας πιάσει και κατάθλιψη, ένα ισπανικό ρυζόγαλο φτιάχνετε. Πιάστε καλύτερα ένα βιβλίο με το ένα χέρι και με το άλλο συνεχίστε το ανακάτωμα.
Για δες, για δες! Το ρυζόγαλο στη μισή ώρα είναι έτοιμο -προσοχή αυτό θα εξαρτηθεί από τον τύπο του ρυζιού, δοκιμάστε να σιγουρευτείτε ότι έχει βράσει αλλιώς συνεχίστε λίγο ακόμα...το διάβασμα ή τις σκέψεις!!- , έχει γίνει κρεμώδες κι ακριβώς πριν το βγάλετε από τη φωτιά ρίχνετε τη ζάχαρη. Δίνετε ένα τελευταίο ανακάτωμα και το αφήνετε να κρυώσει για 2 ώρες περίπου.
Ετοιμάζετε τη σοκολατένια στρώση. Σε μπαιν μαρί λιώνετε την κουβερτούρα. Προσθέτετε σε αυτήν τα φουντούκια - τα οποία καλό είναι να μην είναι ούτε ψίχα ούτε χοντροκομμένα. Απλώνετε το μίγμα πάνω σε αντικολλητικό χαρτί κουζίνας και προσπαθείτε να δημιουργήσουμε μια όσο το δυνατό λεπτή στρώση. Την αφήνετε κι αυτήν να κρυώσει. Αφού κρυώσει την κόβετε σε κομμάτια- όπως βγουν ,δεν χρειάζεται να έχουν τις ακριβείς διαστάσεις των σκευών που θα χρησιμοποιήσετε για να σερβίρετε το γλυκό. Σε μπολάκι ή ποτήρι πλατύ και ρηχό βάζετε ρυζόγαλο κατά το ήμισυ, από πάνω μια στρώση σοκολατένιας πλάκας και συμπληρώνετε με ρυζόγαλο. Σκεπάζετε ή τοποθετείτε όρθια ως ντεκόρ με μια τελευταία σοκολατένια στρώση.

Αχ, καλέ να κι ο Ζαζί! Πάντα πιστός στο χριστουγεννιάτικο ραντεβού ! Ευτυχώς που ήρθες κι εσύ Ζαζί γιατί απ'ότι μάθαμε ο Αη Βασίλης δεν θα έρθει φέτος.

Κρίμα....Κι έλεγα να του ζητήσω ως δώρο έναν καινούργιο θερμοσίφωνα μιας κι ο παλιός...παραπάλιωσε- βρήκε την εποχή κι εκείνος να τα ''φτύσει''!!!