Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Baby, it's cold outside!

Καλέ έφτασε το τέλος του χρόνου κι έβαλε λίγο κρύο! Επιτέλους μπορούμε να δικαιολογήσουμε την αγορά ωραίων, χουχουλιάρικων πουλόβερ, σικ κασκόλ και γαντιών, καπέλων, σκουφιών και λοιπών αξεσουάρ της εποχής που με τους 18 βαθμούς των προηγούμενων ημερών δεν είχαν δει το φως της   -μικρής- ημέρας. Εμπρός βγάλτε τα από τα ντουλάπια και τα συρτάρια, φορέστε τα, βγείτε κι ευχαριστηθείτε ξεροβόρι, ίσως χιόνι, άντε λίγο χιονόνερο.

Κι όταν επιστρέψετε, βγάλτε την κατσαρόλα και φτιάξτε αυτήν την σούπα, ιδανική γι' αυτόν τον κρύο καιρό. Ειρωνικά, κάποια από τα συστατικά της παραπέμπουν στο ..καλοκαίρι!

Κρεμώδης τοματόσουπα με τορτελίνι



Υλικά για 2-3 πιάτα

1 μέτριο σε μέγεθος άσπρο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
1 κουταλάκι του γλυκού μπούκοβο
2/3 πακέτο τορτελίνι
1 κονσέρβα τομάτα κον κασέ
1 κουταλιά σούπας πάστα τομάτας
1/2 λίτρο ζωμό κότας καλό και σπιτικό (αν γίνεται)
2 κουταλιές γιαούρτι στραγγιστό 2%
αλάτι
πιπέρι
ελαιόλαδο
8-10 φύλλα βασιλικού (Θα αναρωτηθείτε "μα μες το καταχείμωνο;". Λοιπόν όσοι έχουμε από το λεγόμενο χειμωνιάτικο βασιλικό θα διαπιστώσαμε με χαρά ότι ο καιρός το ευνόησε κι έχει κρατηθεί καλά μέχρι τώρα. Όσοι δεν έχουν, μπορούν να βρουν στα σουπερμάρκετ. Τώρα πια τα περισσότερα πωλούν στο τμήμα λαχανικών πακετάκια με φρέσκα μυρωδικά.)


Σε μια κατσαρόλα και σε μέτρια φωτιά ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο (2-3 κουταλιές). Σε αυτό σοτάρουμε για λίγα λεπτά το κρεμμύδι, σκόρδο και μπούκοβο. Μετά το σοτάρισμα προσθέτουμε την τομάτα, την πάστα και το ζωμό, τα μισά φύλλα βασιλικού, αλάτι, πιπέρι και αφήνουμε να σιγοβράσει για 15-20 λεπτά.

Βγάζουμε από τη φωτιά και με μπλέντερ χειρός λιώνουμε πολύ προσεκτικά και καλά τα συστατικά της σούπας. Ρίχνουμε το γιαούρτι και περνάμε μια φορά ακόμα με το μπλέντερ (Αν τυχόν δεν έχουμε μπλέντερ χειρός τότε χρησιμοποιούμε κανονικό μπλέντερ). Φέρνουμε την κατσαρόλα πάλι στη φωτιά, περιμένουμε να πάρει βράση και ρίχνουμε τα τορτελίνι. Μαγειρεύουμε για 10 λεπτά περίπου. Σερβίρουμε αμέσως γαρνίροντας με τα υπόλοιπα φύλλα βασιλικού ψιλοκομμένα.







Κάθε τέτοια εποχή με πιάνει μια διάθεση να ακούω χριστουγεννιάτικα τραγούδια από διάφορους γνωστούς καλλιτέχνες. Πιο πολύ και πιο συχνά ακούω τον αγαπημένο Dean Martin με τη βελούδινη φωνή του που ξεχειλίζει bourbon και νικοτίνη. Τον λατρεύω. 

Τον δίσκο μπορείτε να τον ακούσετε εδώ. 
Αλλά εγώ θα τον βάλω να μας τραγουδήσει τον τίτλο της ανάρτησης!





Καλή Χρονιά σε όλους!

Με περισσότερες χαρές και νοστιμιές!

Και λιγότερα -πολύ λιγότερα- προαπαιτούμενα κι ισοδύναμα...!

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

Madam Meryl

Τις προάλλες κάπου πήρε το μάτι μου την άποψη της Meryl Streep για το γήρας και τι σημαίνει γι' αυτήν να μεγαλώνει. Παραφράζοντας - δεν θυμάμαι ακριβώς τα λόγια της- έλεγε: "Είναι μέγιστο προνόμιο, αν σκεφτείς ότι πολλοί άνθρωποι δεν είχαν την ευκαιρία να γεράσουν". Μεγάλη Meryl! Με μια φράση τα έβαλε όλα στη θέση τους, και κυρίως σε ό,τι αφορά την "υστερία της ρυτίδας".
Η Meryl γερνά όντως όμορφα.

Θυμάμαι ότι η σχέση μας δεν είχε ξεκινήσει καλά. Πολύ μικρή την είχα πρωτοδεί στην ταινία "Κράμερ εναντίον Κράμερ" και την είχα μισήσει για όσα είχε τραβήξει ο Dustin Hoffman σε αυτήν. Αυτό βέβαια δείχνει πόσο καταπληκτική ηθοποιός είναι η γυναίκα, τόσο που με είχε πείσει με το υποκριτικό της ταλέντο. Την είδα ξανά στο "Silkwood" κι από εκεί και πέρα άρχισε να αλλάζει η άποψη μου γι' αυτήν και να φτάνει πια στις μέρες μας να είναι ένας άπειρος θαυμασμός.

Το Σεπτέμβρη στη Φολέγανδρο, σε μια συζήτηση με την Ανθή στο "Eva's Garden" και με αφορμή ένα από τα επιδόρπια του εστιατορίου, η κουβέντα ήρθε στην ταινία "It's complicated" στην οποία πρωταγωνιστεί η Meryl Streep. Σκέφτηκα ότι επιστρέφοντας από το νησί θα προσπαθούσα να την ξαναδώ, όπως κι έγινε πριν λίγες μέρες.




Η ταινία είναι μια συμπαθέστατη κομεντί που βέβαια δεν καταφέρνει να απαλλαγεί από κάποια κλισέ που κουβαλούν οι αμερικάνικες ταινίες αυτού του είδους, αλλά μικρό το κακό, δεν παύει η ταινία να είναι ευχάριστη κι απολαυστική.

Η Jane (Meryl Streep)  εδώ και δέκα χρόνια είναι χωρισμένη από τον Jake (Alec Baldwin). Με αφορμή την αποφοίτηση του γιου τους από πανεπιστήμιο περιωπής της Νέα Υόρκης, οι δύο πρώην χωρισμένοι έρχονται κοντά, πολύ κοντά, και τα πράγματα μπερδεύονται ελαφρώς. Με την παρουσία του συμπαθέστατου αρχιτέκτονα Adam (Steve Martin) τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο.




Πάνω κάτω μαντεύουμε πώς θα κυλήσουν τα πράγματα, τίποτε πρωτότυπο, αλλά υπάρχουν μερικές πολύ καλές σκηνές. Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι το επάγγελμα της Jane! Διαθέτει δικό της πετυχημένο φούρνο όπου ψήνονται καθημερινά τα ωραιότερα κρουασάν της πόλης, πίτες, τάρτες κι όλα τα καλούδια του κόσμου. Είναι και δεινή μαγείρισσα. Και διαθέτει καταπληκτική κουζίνα στο σπίτι της*. Όπου φτιάχνει την σπεσιαλιτέ της: Croque monsieur!





Το croque monsieur είναι ένα θαυμάσιο τοστ -το υπέρτατο τοστ!- το οποίο έχει όλα τα καλά της γαλλικής κουζίνας πχ μπόλικο βούτυρο! Δεν έχει ιδιαίτερη φασαρία κι αξίζει να το σερβίρετε ένα χαλαρό μεσημεριανό ή βραδινό μιας μέρας, αργίας και σχόλης.


Croque Monsieur
(εμπνευσμένο από την ταινία "It's complicated")




Υλικά για 2 κομμάτια

4 φέτες λεπτές μήκους 15 εκ περίπου από ψωμί προζυμένιο
4 φέτες ζαμπόν βραστό εξαιρετικής ποιότητας
2 φέτες γραβιέρα (πχ η τηνιακή ταιριάζει ιδανικά) ή αν θέλετε κάτι καθαρά γαλλικό θα συνιστούσα γαλλική ή ελβετική γραβιέρα ή comté
2 κουταλιές βούτυρο λιωμένο (όχι μαργαρίνη)
Σάλτσα μπεσαμέλ:
Για τη σάλτσα θα χρειαστούμε:
1 κουταλιά βούτυρο (όχι μαργαρίνη)
1 κουταλιά αλεύρι
2/3 ποτήρι γάλα ζεστό
λίγο αλάτι
λευκό πιπέρι

Φτιάχνουμε πρώτα τη σάλτσα μπεσαμέλ.
Σε μια στενή κατσαρόλα λιώνουμε το βούτυρο σε μέτρια φωτιά (4/6). Προσθέτουμε το αλεύρι κι ανακατώνουμε ζωηρά με έναν αβγοδάρτη. Ρίχνουμε το μισό γάλα συνεχίζοντας να ανακατώνουμε ζωηρά για να μην δημιουργηθούν σβώλοι. Ρίχνουμε και το υπόλοιπο γάλα συνεχίζοντας το ζωηρό ανακάτωμα. (Σ.τ.Σ.: Η μπεσαμέλ είναι εύκολη σάλτσα αλλά θέλει να είσαι και λίγο ζογκλέρ).
Η σάλτσα θα είναι έτοιμη όταν πήξει. Την βγάζουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε αλάτι και πιπέρι, ανακατώνουμε.

Σε όλες τις φέτες ψωμιού απλώνουμε σάλτσα μπεσαμέλ. Από πάνω στρώνουμε- πάλι σε όλες - τις φέτες ζαμπόν. Στις δύο από αυτές συμπληρώνουμε τις στρώσεις με την γραβιέρα. Κλείνουμε ανά δύο τις φέτες, έτσι ώστε να σχηματιστούν δύο σάντουιτς με στρώσεις ζαμπόν-τυρί-ζαμπόν. Αλείφουμε τα σάντουιτς κι από τις δύο πλευρές με το λιωμένο βούτυρο. Τα τοποθετούμε προσεκτικά σε μια ψηστιέρα και ψήνουμε σε δυνατή φωτιά (4/5). Μετά από λίγα λεπτά θα πιέσουμε ελαφρώς την ψηστιέρα κρατώντας μια πετσέτα ή φορώντας το γάντι της κουζίνας. Δεν παραπιέζουμε ούτε πιάνουμε τις πλάκες της ψηστιέρας με το άγκιστρο γιατί κινδυνεύουν τα υλικά να χυθούν εκτός. Μόλις ψηθούν ωραία είναι έτοιμα.
Σερβίρουμε με μια σαλάτα από μαρούλι ή ό,τι παρόμοιο μας αρέσει. Το ντρέσινγκ της σαλάτας καλό είναι να είναι λίγο παραπάνω ξιδάτο, μιας και το croque είναι αρκετά λιπαρό και ταιριάζει μια ξιδάτη σαλάτα.





Εννοείται ότι ένα κόκκινο κρασί είναι ιδανικό για συνοδεία!



*Η κουζίνα που λέγαμε:





Και πάμε στο άλμπουμ της ανάρτησης.
H Blossom Dearie είναι από τις αγαπημένες μου τζαζ βοκαλίστριες - ήταν και πιανίστρια. Έχει μια φωνή τόσο γλυκιά, ήρεμη μα συνάμα τσαχπίνικη, αλλά τόσο ζεστή που λειτουργεί σαν χαλαρωτικό, έτσι όταν ξεκινώ να την ακούσω περνούν μέρες μέχρι να αλλάξω ρεπερτόριο. Τέτοιες κρύες μέρες είναι ιδανική μουσική υπόκρουση για χαλαρά βράδια στο σπίτι, με ένα καλό βιβλίο στο ένα χέρι κι ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο άλλο. Μπορούμε να ακούμε Blossom κι όταν φτιάχνουμε croque monsieur, άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές που τραγούδησε και στα γαλλικά!
Ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ της είναι το "give him the ooh-la-la" όπου ακούγεται αυτό το υπέροχο μελαγχολικό τραγούδι:





Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

ΥΓ: Λόγω μικρής απουσίας τυχόν σχόλια θα αποθηκευτούν και θα απαντηθούν μετά τα Χριστούγεννα

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Μέσα Δεκέμβρη

Προχθές την Κυριακή, στην παραλία Αλίμου, είχα πάρει μαζί μου το βιβλίο του αγαπημένου Χαρούκι Μουρακάμι που διαβάζω αυτόν τον καιρό.

Κάπου γράφει: "Ν' αντικρίζεις καθημερινά τόσο πολύ νερό, είναι μάλλον σημαντικό για τα ανθρώπινα όντα. Τα ανθρώπινα όντα είναι μάλλον γενίκευση- ξέρω καλά όμως πως είναι σημαντικό για ένα άτομο: εμένα. Αν περάσει καιρός χωρίς να δω νερό, αισθάνομαι σαν να μου απομυζούν σιγά σιγά κάτι."  




Σήκωσα το βλέμμα προς τον ορίζοντα, αντικρίζοντας το γαλάζιο μιας απαστράπτουσας θάλασσας, τον οικείο όγκο της Αίγινας, τα σκάφη που είχαν βγει στα βαθιά για προπόνηση, τα θεόρατα εμπορικά που κατευθύνονταν στον Πειραιά. Και σκέφτηκα: "Ευτυχώς". Πήρα μια βαθιά ανάσα.

Εκτός από βιβλία συνήθως κουβαλώ μαζί μου και κάτι να φάω. Προχθές είχα μαζί μου μπανάνα και κάτι biscotti σοκολάτας που είχα φτιάξει. Τρώγοντας πρώτα το φρούτο και μετά το μπισκότο μου ήρθαν στο στόμα κι οι δύο γεύσεις. Κι αναρωτήθηκα γιατί τόσο καιρό δεν έχω αναρτήσει εκείνο το υπέροχο σοκολατένιο banana bread! Λοιπόν, ήρθε η σειρά του!

Σοκολατένιο banana bread



Για ορθογώνιο ταψί 20 x 10

Υλικά:

150 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
130 γρ ζάχαρη καστανή
110 γρ ελαιόλαδο
30 γρ κακάο σε σκόνη
2 μεγάλες μπανάνες πολύ ώριμες τις οποίες θα έχουμε λιώσει καλά
1 κεσέ γιαούρτι
2 μεγάλα αυγά
1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
1/2 κουταλάκι μαγειρική σόδα
1 πρέζα αλάτι
50 γρ σταγόνες σοκολάτας
λίγη ζάχαρη άχνη (προαιρετικά)

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

Ετοιμάζουμε το ταψί που θα χρησιμοποιήσουμε. Λαδώνουμε καλά την εσωτερική επιφάνεια ή στρώνουμε σε κάθε πλευρά αντικολλητικό χαρτί ψησίματος (προτιμώ το δεύτερο).

Σε ένα μπολ ανακατώνουμε το αλεύρι με το κακάο, τη σόδα και το αλάτι.

Σε άλλο μεγάλο μπολ χτυπάμε για λίγο με τον αβγοδάρτη τη ζάχαρη με το λάδι. Μετά από λίγο προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά. Συνεχίζουμε να χτυπάμε. Προσθέτουμε το εκχύλισμα βανίλιας και το γιαούρτι. Μόλις ομογενοποιηθεί το μείγμα προσθέτουμε τις λιωμένες μπανάνες. Ανακατεύουμε λίγο ακόμα και προσθέτουμε το αλεύρι. Ανακατώνουμε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Τέλος προσθέτουμε τις σταγόνες σοκολάτας. Μια μικρή ανάμειξη ακόμα κι είμαστε έτοιμοι. Βάζουμε τη ζύμη στο ταψί και ψήνουμε για 1 ώρα περίπου. Τα γλυκά τύπου bread θέλουν συνήθως παραπάνω ψήσιμο. Ελέγχουμε αν έχει ψηθεί μπήγοντας ένα μαχαίρι στο κέντρο του γλυκού- επειδή έχουμε ρίξει σταγόνες σοκολάτας αυτές συνήθως αφήνουν ίχνη πάνω στο μαχαίρι.

Ξεφουρνίζουμε κι αφήνουμε κάνα δεκάλεπτο το γλυκό να ηρεμήσει (έχει κι αυτό τα νευράκια του...!) και μετά το βγάζουμε από το ταψί. Προαιρετικά ρίχνουμε από πάνω λίγη ζάχαρη άχνη.

Το γλυκό δεν είναι μόνο γευστικά καταπληκτικό αλλά κι η υφη του είναι ιδανική. Θυμίζει gateau moelleux.



Επειδή έχω μείνει πίσω στο μουσικό αφιέρωμα που αποφάσισα να κάνω σε αγαπημένους δίσκους, θα ρίξω δύο σήμερα. Κι οι δύο  είναι από πολύ σημαντικούς κι αγαπημένους πιανίστες της τζαζ.

Πρώτ'απ'όλα από τον σπουδαίο Dave Brubeck, το άλμπουμ "Time Out", στο οποίο ακούγεται και το περίφημο " Take five", ένα τζαζ στάνταρντ που αποκλείεται να μην έχετε ακούσει έστω και μια φορά στη ζωή σας, ακόμα κι αν δεν ακούτε τζαζ! Αγαπώ όλα τα κομμάτια του δίσκου, ιδιαίτερα το πρώτο, το " Blue rondo a la turk".




Ένας άλλος πιανίστας της τζαζ στον οποίο έχω αδυναμία είναι ο McCoy Tyner. Αγαπημένος δίσκος το "The real McCoy", θα πάρετε μια καλή ιδέα από το πανέμορφο παίξιμο του. Κομμάτι- κόλλημα από τον δίσκο το "Contemplation".





ΥΓ: Ελπίζω οι εκδόσεις Ωκεανίδα να μην μου στείλουν κάνα εξώδικο ή μηνυτήρια αναφορά για το μικρό απόσπασμα που αντέγραψα από το βιβλίο του Μουρακάμι! Όχι τίποτε άλλο, αλλά πού να βρίσκεις δικηγόρο τέτοια εποχή. Βλέπετε έχουμε γιορτές, αποχές και λοιπές...συμφορές!