Cactus flower.

Σε αφίσα είδα ότι η κα. Μιμή Ντενίση ανέβασε κάποιο θεατρικό έργο με το όνομα ''Το άνθος του κάκτου''. Βλέποντας τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών κάτι δεν μού πήγαινε καλά -από άποψη ηλικίας των ηρώων ,αλλά υποψιάστηκα ότι μάλλον πρόκειται για το γαλλικό θεατρικό έργο ''Fleur de cactus''. Το οποίο θεατρικό μεταφέρθηκε το 1969 στον κινηματογράφο από τον Gene Saks. Τη δεκαετία του 60 ο Saks γύρισε τρεις εξαιρετικές κομεντί : ''The odd couple'' (με τους Jack Lemmon & Walter Matthau) , ''Barefoot in the park'' (με τους Jane Fonda & Robert Redford) και την ταινία για την οποία θα μιλήσουμε σήμερα:

Cactus flower .

Ο κος. Τζούλιαν Ουίνστον (Walter Matthau) είναι ένας σαραντάρης αξιοσέβαστος οδοντίατρος της 5ης Λεωφόρου. Όταν η 20χρονη φιλενάδα του , η Τόνι (Goldie Hawn) , κάνει αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας για χάρη του -την σώζει ο νεαρός wannabe συγγραφέας γείτονάς της , Άιγκορ- αποφασίζει να την παντρευτεί. Όμως ο Τζούλιαν είχε πει ένα ψέμα στην αρχή της σχέσης τους. Είχε εξομολογηθεί στην Τόνι ότι ήταν παντρεμένος , ενώ δεν ήταν! Και τώρα για να την παντρευτεί πρέπει πρώτα να χωρίσει από την ανύπαρκτη σύζυγο! Έτσι ζητά βοήθεια από την συνομήλικη ανύπαντρη βοηθό του , τη Στέφανι (Ingrid Bergman), η οποία διστακτικά δέχεται να παίξει το ρόλο της απατημένης ''συζύγου''.


Τα πράγματα περιπλέκονται και σε κάποια στιγμή ξεφεύγουν από τον έλεγχο , το ένα ψέμα φέρνει το άλλο , οι ρόλοι μπερδεύονται , οι ηλικίες μπλέκονται αλλά στο τέλος όλοι βρίσκονται στις σωστές αγκαλιές.
Σπιρτόζικοι διάλογοι , ωραίες ερμηνείες , τόσο οι 3 πρωταγωνιστές όσο κι οι δεύτεροι ρόλοι είναι απολαυστικοί , μάλιστα η Goldie Hawn κέρδισε Όσκαρ 2ου γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της. Η Νέα Υόρκη αποτελεί το ιδανικό σκηνικό , άλλωστε ο σκηνοθέτης ως γνήσιος Νεοϋορκέζος χειρίζεται πολύ όμορφα τις



 

εξωτερικές λήψεις , μια πόλη ζωντανή , μητροπολιτική.
To ''Cactus flower'' είναι από εκείνες τις sophisticated κομεντί που ο αμερικάνικος κινηματογράφος έπαψε δυστυχώς από ένα σημείο και πέρα να μάς προσφέρει. Λίγα , πολύ λίγα πια τα καλά δείγματα.
Η ταινία τέλος, διαθέτει ένα μεγάλο ατού. Στους τίτλους αρχής ακούγεται ένα υπέροχο τραγούδι του Quincy Jones ερμηνευμένο από την μεγάλη Sarah Vaughan
''The time for love is anytime'' . Δείτε εδώ το πρώτο μέρος της ταινίας όπου ακούγεται αυτό το διαμαντάκι!



Υ.Γ.1: Μιας και ξεκινήσαμε την εβδομάδα με το ''Whatever works'' που επίσης είναι γυρισμένο στη Νέα Υόρκη , θα συνεχίσουμε όλη την εβδομάδα με ταινίες γυρισμένες στην αγαπημένη μου πόλη - στην οποία παρεμπιπτόντως δεν έχω πάει ποτέ!

Υ.Γ.2: Ελπίζω η κα. Ντενίση να έχει τη σύνεση να μην παίζει το ρόλο της Τόνι!

Pranzo di Ferragosto

Η ταινία Pranzo di Ferragosto (2008) (ε.τ. ''Αυγουστιάτικο γεύμα στη Ρώμη'') μοιάζει να συνεχίζει κατά κάποιο τρόπο την παράδοση της γλυκόπικρης comedia italiana. Η ταινία είναι ένα είδος one man show αφού ο πρωταγωνιστής Gianni di Gregorio είναι ο

(συν)σεναριογράφος αλλά και σκηνοθέτης της ταινίας. Την παράσταση όμως κλέβουν οι γηραιές κυρίες που τον πλαισιώνουν κι ελαφρώς τον...ταλαιπωρούν!

Το στόρυ έχει ως εξής: Βρισκόμαστε στη Ρώμη , μέσα Αυγούστου κι η πόλη έχει αδειάσει. Από τους λίγους εναπομείνοντες στην πόλη είναι κι ο Gianni ένας ταλαίπωρος άνεργος πενηντάρης που μένει με τη δεσποτική μαμά του. Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας όπου ζει, του χτυπά την πόρτα για να του πει ότι ναι μεν ο Gianni έχει κάτι αιώνες να πληρώσει τα κοινόχρηστα αλλά αν κρατήσει τη μητέρα του για 2 μέρες θα του διαγράψει ένα μέρος από αυτά. Ο Gianni δέχεται διστακτικά αλλά παθαίνει ένα μικρό σοκ όταν διαπιστώνει ότι η μαμά του διαχειριστή πάει πακέτο με τη ..θεία! Το κακό ...τεταρτώνει όταν καλός του φίλος του ζητά να προσέξει και τη δική του μητέρα για μια βραδιά! Έτσι ο Gianni έχει να αντιμετωπίσει ούτε μία ούτε δύο αλλά τέσσερις γιαγιάδες , οι οποίες δεν τον ακούν καθόλου, κάνουν ό,τι θέλουν, ενίοτε τσακώνονται μεταξύ τους ή και ...δραπετεύουν. Εν τω μεταξύ τον βλέπουμε , να προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες , να μαγειρεύει, να πίνει ατέλειωτες ποσότητες κρασιού για να αντέξει , να τρέχει στη νυχτερινή Ρώμη να βρει τη γιαγιά που έχει δραπετεύσει, να είναι αναγκασμένος να ακούει μαύρα μεσάνυχτα τις παιδικές αναμνήσεις της άλλης. Την επόμενη μέρα , Δεκαπενταύγουστο , ο Gianni προσπαθεί να τις ξεφορτωθεί αλλά εκείνες , ορεξάτες και συμφιλιωμένες τον παρακαλούν να γιορτάσουν μαζί τη μέρα. Τι να κάνει κι εκείνος , βγαίνει σε μια έρημη Ρώμη , αρπάζει τον μεθύστακα της γειτονιάς , τον Βίκινγκ, και τρέχουν με τη μηχανή στην άδεια πόλη σε αναζήτηση πρώτων υλών για το γεύμα. Το γεύμα έχει επιτυχία , όλοι πίνουν και διασκεδάζουν, ακόμα περισσότερο οι γιαγιάδες που στο τέλος εκλιπαρούν τον Gianni, δωροδοκώντας τον να μείνουν άλλη μια μέρα μαζί!!! Κι ο εξουθενωμένος Gianni, τι να κάνει; Δέχεται!

Η ταινία είναι από εκείνες που εκμεταλλευόμενες δύσκολες, πικρές καταστάσεις στο τέλος καταφέρνουν να φτιάξουν τη διάθεση των ηρώων αλλά και των θεατών. Ο Gianni άνεργος -δεν μπορεί να δουλέψει γιατί πρέπει να προσέχει τη μητέρα του!- ανύπαντρος , μεσήλικας πια , έχει να αντιμετωπίσει εκτός από τη δύσκολη φτωχή ζωή, μια μητέρα που χωρίς να το θέλει γίνεται δεσποτική. Μειλίχια , ήρεμη δεν καταλαβαίνει ότι με τις απαιτήσεις της βασανίζει το γιο της. Από την άλλη, μαθαίνουμε ότι η κα.Μαρία , θεία του διαχειριστή, παρότι μητέρα δύο παιδιών που ζουν στην πόλη , βρίσκεται εν μέσω Αυγούστου στο σπίτι ξένων ανθρώπων. Η μοναξιά , η παραιτημένη ζωή , η δύσκολη οικονομική κατάσταση μοιάζουν να ξεχνιούνται για λίγο με την παρουσία των 4 δυναμικών γιαγιάδων κι έστω για κάποιες στιγμές η ζωή του ταλαίπωρου ήρωά μας φωτίζεται από μια μικρή αχτίδα αισιοδοξίας . Δεν είναι παρά απλά πράγματα όπως, καλή διάθεση , ζεστές καρδιές , τρυφερότητα που ενώνονται ώστε η σκληρή πραγματικότητα να αποκτήσει διαστάσεις πιο ανθρώπινες. Ίσως ...ίσως τα πράγματα τελικά δεν είναι τόσο άσχημα στη ζωή του Gianni....

Είχα καιρό να βγω από το σινεμά με τέτοια ψυχική ευφορία. Μικρή ταινία - μέγιστη απόλαυση.

Κακές συνήθειες , γλυκές (κι αλμυρές) συνέπειες

Αν ανοίξει κανείς το ψυγείο της Crispy θα ακούσει ψίθυρους , φωνές , οδυρμούς , ουρλιαχτά ...Τι κρύβεται σε εκείνο το στοιχειωμένο ψυγείο; Ποιο μυστικό πλανάται στα ράφια , στις θήκες και στον καταψύκτη αυτού του τρομακτικού σκεύους κουζίνας;! Α , μην εξάπτεστε αγαπητοί μου , δεν κρύβω ...πτώματα! Απλά είναι εκείνες οι κακές συνήθειες , ναι , χμμ , τώρα που το σκέφτομαι,....αυτές φταίνε , αυτές...Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή , συγκεκριμένα αρχές φθινοπώρου. Τότε που η Crispy , έχοντας επιστρέψει κι από τις τελευταίες διακοπές του καλοκαιριού , είναι αποφασισμένη να ξεκινήσει μια πιο υγιεινή διατροφή που θα είναι πλούσια σε φρούτα και λαχανικά. Εφορμά σε μανάβικα , λαϊκές και κάθε φορά επιστρέφει με τόνους από μήλα , αχλάδια , καρότα , μπρόκολα και πάει λέγοντας. Αυτό το σκηνικό -με τις εξορμήσεις- κρατάει για ένα μήνα περίπου , όμως εν τω μεταξύ , ο ρυθμός κατανάλωσης των φρούτων και λαχανικών πέφτει δραματικά , διότι εκτυλίσσονται σκηνές του στυλ :'' Ωχου , σιγά μην καθαρίσω μήλο τέοια ώρα , δεν τρώω μια σοκολάτα καλύτερα;'' ή ''Σιγά μην κάτσω και στίψω πορτοκάλια , δεν βάζω καλύτερα να φτιάξω τον 65ο καφέ της μέρας;''. Κι έτσι την ''Σεπτεμβριανή επανάσταση της υγιεινής διατροφής'' την πήρε και την σήκωσε , τα μήλα και η λοιπή χλωρίδα του ψυγείου ουρλιάζουν , ο σύντροφος S κάνει ''χιούμορ'', (διάλογος: -Κάτι πρέπει να κάνω με τα μήλα... -Από τώρα;;; Ακόμα δεν μπήκε ο Μάρτης! ) , κι εγώ ανησυχώ γιατί 1) πρέπει να ανανεώσω τη σύμβασή μου με την υγιεινή διατροφή 2) να ανανεώσω το ψυγείο-τουέστιν να μπει κάτι πιο φρέσκο, βρε αδερφέ και 3) να ανανεώσω ό,τι ψήνεται κι ό,τι μαγειρεύεται στην κουζίνα μου. Σ' αυτό ήρθε και βοήθησε η συμπαθέστατη tartelette . Στο πολύ όμορφο blog της βρήκα δύο εκπληκτικές & νοστιμότατες συνταγές που όχι μόνο με βοήθησαν να ανανεωθώ από άποψη συνταγών αλλά το κυριότερο κατάφερα και μαγείρεψα διάφορα ...''φαντάσματα'' που στοίχειωναν εκείνο το ψυγείο!
Πάμε να δούμε τις συνταγές:
Πρώτα η αλμυρή:

Πίτσα με πράσα , μπέικον και κατσικίσιο τυρί

(παραλλαγή από συνταγή της tartelette)

Βασική συνταγή για τη ζύμη της πίτσας:
1/2 κιλό αλεύρι
300 ml χλιαρό νερό (ούτε κρύο , ούτε ζεστό αλλιώς ΔΕΝ θα ενεργοποιηθεί η μαγιά)
25 γρ φρέσκια μαγιά
1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

Διαλύετε την μαγιά στο νερό. Την αφήνετε λίγα λεπτά. Σε μια λεκάνη ρίχνετε το αλεύρι και το αλάτι και δημιουργείτε ένα κενό στη μέση. Σε αυτό ρίχνετε τη μαγιά και το λάδι. Αρχίζετε να ζυμώνετε ζωηρά μέχρι να ομογενοποιηθεί η ζύμη και να μην κολλά στα χέρια. Ίσως χρειαστεί περισσότερο αλεύρι οπότε καλό είναι να το έχετε δίπλα σας. Σκεπάζετε τη λεκάνη και την αφήνετε σε ζεστό μέρος τουλάχιστον για 2 ώρες. Όσο περισσότερο μένει η ζύμη τόσο το καλύτερο.
Όταν είναι έτοιμη, θα προθερμάνετε πάρα πολύ καλά τον φούρνο τουλάχιστον μισή ώρα πριν και στην μάξιμουμ θερμοκρασία. Παίρνετε τη ζύμη, την δουλεύετε για λίγο και την ανοίγετε σε ένα λεπτό φύλλο. Την τοποθετείτε σε καλά λαδωμένο ταψί.
Ακολουθούν τα υπόλοιπα:


Τι θα βάλετε στην πίτσα : 100 γρ. μπέικον , 2 πράσα , λίγο κατσικίσιο τυρί ( μια μικρή διευκρίνιση εδώ. Δεν τρελαίνομαι για κατσικίσια τυριά , ωμά δεν τα θέλω καθόλου αλλά σε πίτες όπου έχει λιώσει το τυρί κάτι γίνεται. Τώρα , ο σύντροφος S , πριν λίγο καιρό είχε τη φαεινή ιδέα να φέρει σπίτι ...γαλλικό κατσικίσιο τυρί. Ευτυχώς , βρέθηκε αυτή η συνταγή και...ξέρετε...Τώρα εσείς δεν χρειάζεται να αγοράσετε γαλλικό Tomme , βάλτε λίγη φέτα ή κάτι εξίσου...''αρωματικό''!) , 1 μοτσαρέλα, λίγο λάδι , πιπέρι

Τι θα κάνετε: Κόβετε το πράσο σε όσο το δυνατόν πιο λεπτές φετούλες. Σωτάρετε το μπέικον και το πράσο σε πολύ λίγο λάδι μέχρι να μαλακώσει το πράσο  Απλώνετε το μίγμα μπέικον-πράσο , πάνω στη ζύμη , το κατσικίσιο τυρί χοντροκομμένο , τη μοτσαρέλα σε ροδέλες και ψήνετε σύμφωνα με τις οδηγίες. Πιστέψτε με είναι από τις ωραιότερες πίτσες που έχω φάει ποτέ και χάρηκα πολύ που την έφτιαξα διότι εκτός του ότι ο συνδυασμός των υλικών ήταν εξαιρετικός και ξεφεύγει από το στερεότυπο της κλασικής πίτσας , απ'την άλλη κατάφερα κι ''εξόντωσα'' κάτι ξεχασμένα πράσα κι εκείνο το ...κατσικίσιο τυρί!


Πάμε στη γλυκιά συνταγή:

Gateau tatin aux pommes

Yλικά:
3/4 φλυτζάνι ζάχαρη
4 μήλα
100 γρ βούτυρο
100 γρ ζάχαρη
5 αυγά
1/2 κουταλάκι αλάτι
150 γρ ξινόγαλο
270 γρ αλεύρι
1 κουταλάκι baking powder

Σε κατσαρολάκι και σε μέτρια φωτιά , λιώνουμε τα 3/4 ζάχαρης σε λίγο νερό μέχρι να καραμελοποιηθεί και να πάρει εκείνο το ωραίο χρυσό -καφέ χρώμα. Απλώνουμε την καραμέλα σε ταψάκι διαμέτρου 20 εκ. περίπου. Καθαρίζουμε και κόβουμε τα μήλα σε φετούλες και τα απλώνουμε πάνω στην καραμέλα με ωραίο τρόπο. Φτιάχνουμε τη ζύμη. Χτυπάμε καλά το βούτυρο με τη ζάχαρη . Προσθέτουμε τα αυγά ένα ένα . Προσθέτουμε αλεύρι και baking powder τα οποία θα έχουμε εν τω μεταξύ αναμίξει. Τέλος προσθέτουμε το ξινόγαλο. Απλώνουμε τη ζύμη πάνω από τα μήλα και ψήνουμε για 30-35 λεπτά στους 180 βαθμούς ή όπως λέει κι η γλυκύτατη tartelette μέχρι το μαχαίρι που θα βυθίσουμε στο κέντρο να βγει καθαρό!

Tip: Σε ζύμες για κέικ κλπ στην τελευταία φάση , όπου προστίθεται το αλεύρι , δε χρησιμοποιώ μίξερ , ολοκληρώνω χτυπώντας με το χέρι. Τα αποτελέσματα είναι πολύ καλύτερα.


Τέλος, με αυτήν τη συνταγή κατάφερα κι ''εξόντωσα'' 4 μήλα κι ένα ξινόγαλο του οποίου πλησίαζε η ημερομηνία λήξεως!!!!

Από αύριο ξανασηκώνουμε την μπαντιέρα της υγιεινής διατροφής.........!

Σινέ Λίστες (μέρος 2ο- νισάφι πια!)

Τελικά η υπόθεση δεν ήταν τόσο εύκολη όσο αρχικά πίστευα. Συντάσσοντας τη λίστα και νομίζοντας ότι είχα κάνει ''α γκουντ τζομπ'' , έκανα το λάθος να πιστέψω ότι κατά τη σύνταξή της ήμουν δίκαιη , αντικειμενική, ''βέρι προφεσιοναλ ολντ τσαπ , γιου νόου''. Αλοίμονο...Μία μία οι εκτός λίστας ταινίας άρχισαν να μαζεύονται σε μια σκληροπυρηνική ομάδα μέχρι που ξεκίνησαν διαδήλωση κι απαιτούσαν την παραίτησή μου ή τουλάχιστον να αναθεωρούσα τις απόψεις μου. Θα αστειεύονται βεβαίως. Αφού κατάφερα να τις ηρεμήσω , τις εξήγησα ότι δεν είχα ιδέα γιατί τις είχα αφήσει εκτός αλλά για να μην χαλάσουμε τις καρδιές μας θα τις ανέφερα σ'αυτήν την ανάρτηση με την σπαραξικάρδια ένδειξη:

''Οι με πόνο ψυχής εκτός λίστας ταινίες'':

''V for vendetta'' , ''Me , you & everyone we know'' , ''Before the devil knows you're dead'' , ''Amores perros'' , ''Le fabouleux destin d'Amelie Poulain'' , ''Le couperet'' , ''Children of men'' ,''Anything else'' , ''The constant gardener'', ''Οι ζωές των άλλων'', ''Λευκή κορδέλα'' , ''Vicky Cristina Barcelona'' ''Μulholland drive'' , ''Happy-go-lucky'', ''Persepolis'' & ''Ratatouille''.
Κι άλλες.....Κι άλλες....



Και τώρα η Crispy θα το παίξει Ντι. Ντανίκας και θα σχολιάσει -με μία και μόνο πρόταση κάθε φορά- τις ταινίες που κατάφεραν να βρουν μια θέση στην περίφημη λίστα της. Θα αρχίσουμε από το 20 , έτσι για ''σασπενς'':


20. Οld boy: Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται...ωμό!


19. Ο βασιλιάς: Αν ο βασιλιάς-Μουρίκης μιλούσε αγγλικά θα είχε πάρει άνετα το Όσκαρ α'' αντρικού ρόλου

18. Παιχνίδια διχασμού κι εγκυμοσύνης: Το...σπέρμα νερό δε γίνεται, κι ενώ δίνει ζωή ...απ'την άλλη σώζει ζωές!


17. Η επιστροφή: Μια παράξενα μελαγχολική ταινία για την επιστροφή μετά από πολλά χρόνια ενός πατέρα που θα αναστατώσει τις ζωές των δύο έφηβων γιων του.


16. In Brugges. Άγγλοι , Ιρλανδοί κι...Αμερικανοί λύνουν τις διαφορές τους στη Μπρυζ.


15. Gosford park. Πισωμαχαιρώματα , δολοπλοκίες , δολοφονίες αλλά συγχρόνως δεν ξεχνάμε τους αυστηρούς διαχωρισμούς των κοινωνικών τάξεων.


14. Oι 3 ταφές του Μελκιάδες Εστράδα. Ο Τόμι Λη Τζόουνς , ως ένας σύγχρονος και μόνος καουμποϊ , τιμά τη φιλία του για τον νεκρό πια Μελκιάδες.


13. Zodiac. Ένας σήριαλ κίλλερ επηρεάζει μέχρι ακραίας εμμονής δύο ανθρώπους που δεν ανήκουν καν στον κύκλο των επίσημων κυνηγών του!


12. Sideways :Buddy movie , όπου δύο ,απαράδεκτοι ελαφρώς, μεσήλικοι φίλοι περιπλανώνται στους αμπελώνες της Καλιφόρνια


11. Μίλα της. Ένας άκρως συγκινητικός Αλμοδόβαρ , όπου για πρώτη φορά οι πρωταγωνιστές είναι οι άντρες της ιστορίας. (ή αλλιώς: Η επίμονη αγάπη...ανασταίνει!)



10. Τραγούδια από τον 2ο όροφο. Χωρίς λόγια! Απλά όσοι δεν την έχετε δει , δείτε την ! Από τις πιο αλλόκοτες ταινίες που έχω δει ποτέ. (Και τσεκάρετε στο you tube τα διαφημιστικά σποτάκια του σκηνοθέτη)


9. Goodbye Lenin. Μάλλον η ταινία που κατέγραψε με τον πιο εύστοχο τρόπο τα όσα συνέβησαν στο Ανατολικό Βερολίνο μετά την πτώση του τείχους.


8. Ο λαβύρινθος του Πάνα. Αλληγορία , θρίλλερ , μυστήριο , φαντασία , τούτη η ταινία όπως κι αν τη δεις , δεν είναι παρά η απεγνωσμένη προσπάθεια ενός μικρού παιδιού να αποδράσει από τον πολύ σκληρό κόσμο των μεγάλων.


7. Lost in translation. Η μελαγχολία κι η μοναξιά των μεγαλουπόλεων , με φίνο soundtrack και φίνες ερμηνείες.



6. In the mood for love. Η ωραιότερη ανολοκλήρωτη ερωτική ιστορία με εκείνον τον ψίθυρο στο τείχος στο τέλος της ταινίας να μας λιώνει....



5. Let the right one in. Η Έλι μπορεί να έχει τις...ιδιοτροπίες της αλλά είναι πιστή φίλη!



4. Donnie Darko. Όταν οι εφιάλτες και τα φαντάσματα της εφηβείας παίρνουν σάρκα κι οστά.



3. Match point. Ο Woody τα έχει ξαναπεί περί εγκλήματος και (μη) τιμωρίας , εδώ παραδόξως είναι πιο κυνικός.


2. The Royal Tenenbaums. Μακάρι να ήταν όλες οι δυσλειτουργικές οικογένειες σαν τους Τενενμπαουμ , η ζωή μας τότε θα είχε κι υπέροχο soundtrack.



1. Κρυμμένος. Οι μεσοαστοί εκτάκτως στο χειρουργείο , με τον σπουδαίο Μίκαελ Χάνεκε σε μαθήματα...ανατομίας!

Τώρα όσον αφορά τις δικές σας λίστες που μού στείλατε σε σχόλιά σας , πρόσεξα το εξής . Τα κορίτσια ψήφισαν Amelie , τα αγόρια όχι! Το V for vendeta άρεσε σε πολλούς και διαπίστωσα μιαν αδυναμία σε δύο ταινίες όπου παίζει ο Christian Bale: The prestige & the machinist.
Το βρομιστεράκι έδωσε μιαν άκρως ενδιαφέρουσα λίστα όπου συμπεριλαμβάνονταν ταινίες όπως το taxidermia και οι ''Αναχωρήσεις'' , επιλογές που ενθουσίασαν τον σύντροφο S!

Επίλογος: Τελικά η όλη ιστορία με τις λίστες έχει αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πρωτ'απ'όλα γιατί διαπιστώνουμε ποια είναι τα ιδιαίτερα κινηματογραφικά γούστα των συνμπλόγκερ . Επίσης βλέπουμε στις λίστες των άλλων, ταινίες που τις είχαμε -κακώς- παραβλέψει. Και τέλος το seagazing έχοντας μαζέψει μέχρι στιγμής 75 μπλόγκερ -που μας κάνει 75 λίστες!-, θα μας δώσει πολύ πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα!

Αυτά! Σε 10 χρόνια τα ξαναλέμε!

Οι καλύτερες ταινίες της δεκαετίας 2000-2009.

Και για να διορθώσω τον τίτλο της ανάρτησης:

''Οι κατά Crispy καλύτερες ταινίες της δεκαετίας 2000-2009''

1. Hidden (ε.τ Κρυμμένος) (2005)

2. The Royal Tenenbaums (2001)

3. Match point (2005)

4. Donnie Darko (2001)

5. Let the right one in (2008)

6. In the mood for love (2000)

7. Lost in translation (2003)

8. Ο λαβύρινθος του Πάνα (2006)
9. Goodbye Lenin (2003)

10. Τραγούδια από τον 2ο όροφο (2000)

11. Μίλα της (2002)

12. Sideways (2004)

13. Zodiac (2007)

14. Οι τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα (2005)

15. Gosford Park (2001)

16. In Brugges (2008)

17. Η Επιστροφή (2003)

18. Divided we fall (ε.τ. Παιχνίδια διχασμού κι εγκυμοσύνης) (2000)

19. O βασιλιάς (2002).

20. Oldboy (2003)

Αύριο (ή μεθαύριο) θα σχολιάσω την κάθε ταινία αυτής της λίστας με μία και μόνο πρόταση (τρέμε Δημήτρη Δανίκα!), θα σας γράψω ποιες ταινίες με πόνο ψυχής (!) άφησα απ'έξω και θα φέρω στο προσκήνιο τα όσα ενδιαφέροντα μού γράψατε στις δικές σας λίστες.

Τι ''κρύβεται'' στο Νο.1;

Ή αλλιώς ετοιμαστείτε για μια καταιγίδα από λίστες με τα 10 , 100 και βάλε από τα καλύτερα της δεκαετίας που δειλά δειλά τελειώνει. Τα οποία καλύτερα θα είναι ταινίες , δίσκοι , ηθοποιοί , πολιτικοί -τι διαστροφή κι αυτή!- , αθλητές , και γενικά απ'όλα έχει ο μπαξές των λιστών! Οι λονδρέζικες times , απ'ότι έχω διαπιστώσει, έχουν παθολογική αδυναμία στις λίστες. Σχεδόν κάθε μέρα υπάρχει από μία και αφορούν τα πάντα. Προχθές βέβαια ''έπεσε'' η λίστα που μού τράβηξε αμέσως την προσοχή: ''Οι 100 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας!'' ! Αχά, εδώ είμαστε , έτοιμοι για κριτική...και καταδίκη! Ε, ναι πώς να μην καταδικάσουμε -εντάξει ας μην είμαστε τόσο σκληροί, ας την κατσαδιάσουμε τουλάχιστον-μια λίστα που συμπεριλαμβάνει ταινίες όπως ''Ο διάβολος φορούσε Πράντα'' ή το ''wedding crashers'' κι όχι ας πούμε το ''v for vendetta'' ή το ''in bruges''!!! Κι από την άλλη μού έχει για Νο.2 τα ''the bourne supremacy'' & ''the bourne ultimatum''! Δεν αμφιβάλλω , είναι συναρπαστικές ταινίες αλλά με τίποτα δεν θα έμπαιναν στη δική μου λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες της δεκαετίας (και ποιος σε ρώτησε Crispy;). Χάρηκα που είδα αρκετές αγαπημένες ταινίες μικρής εμβέλειας όπως πχ το ''me , you and everyone we know'' , πέταξα από τη χαρά μου όταν είδα στη λίστα τους ''Royal Tennenbaum'' -έστω και στο Νο.88 (!) αλλά εκεί που πραγματικά κούνησα το κεφάλι με απόλυτη επιδοκιμασία είναι το ....Νο.1! Διότι το ''Cache'' (ε.τ ''Κρυμμένος'') είναι ίσως η ταινία που αποτυπώνει όσο καμία άλλη καλύτερα , τη σαθρότητα της μεσοαστικής τάξης της νέας χιλιετίας. Ο Χάνεκε είναι τελικά μέγας ανατόμος της κοινωνίας , και δε διστάζει να τρίξει τα δόντια στους βολεμένους μεσοαστούς, να τους απογυμνώσει και να τους δείξει ποιοι πραγματικά είναι. Είναι ισχυρός σκηνοθέτης , ισχυρός με την εικόνα του. Η οποία εικόνα στις ταινίες του παραμένει πολλές φορές ασφυκτικά ακίνητη , γεννώντας έναν παράδοξο τρόμο και το ερώτημα ''τι δεν δείχνει;''. Όταν έγραφα στην προηγούμενη ανάρτηση ότι τις ταινίες του Χάνεκε τις ''κουβαλάς'' μαζί σου πολύ καιρό μετά την προβολή τους , περισσότερο ίσως μιλούσα για το ''Κρυμμένος''. Όσοι δεν την έχετε δει , δείτε την . Όσοι την έχετε δει , προφανώς θα καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Υ.Γ: Τώρα πραγματικά τα ''πήρα στο κρανίο''! Αυτή η απαράδεκτη λίστα δεν έχει ούτε μία - το ξαναγράφω ''ούτε μία''!- ταινία του Woody!!! Ρε παιδιά , ούτε το ''matchpoint'' δεν βάλατε; Ε , μα την αλήθεια , δεν ξανασχολούμαι με λίστες.
Υ.Γ.: Εσείς θα συντάξετε λίστα με τις 10 αγαπημένες σας ταινίες της δεκαετίας;;;

Τα κοτοπουλάκια twitt-άρουν;

Λοιπόν.... Απλά ήθελα να πω τον πόνο μου. Βέβαια τον είπα τον πόνο μου στον σύντροφο S , στον μικρό αδελφό Άλεξ , στη Μ , στη Φ , γιατί όχι στη μαμά , αλλά δεν μού έφτανε. Ήθελα να ακούσει ''όλος'' ο κόσμος τα όσα φρικτά μού συνέβησαν. Κι έτσι αποφάσισα να ανοίξω λογαριασμό στο twitter , για να έχω να γκρινιάζω και να το διανθίζω με τις πικρές μου σκέψεις. Δεν έχω ιδέα τι λέει ο κόσμος όταν twitt-άρει αλλά στο δικό μου twitter θα υπήρχε γκρίνια , πολύ γκρίνια -τυχαία το ονόμασα grouchy crispy; Όμως ο λογαριασμός θα παραμείνει ανενεργός. Ο σύντροφος μού έτριξε τα δόντια χθες βράδυ , ότι κάθομαι πολλές ώρες στον υπολογιστή , ότι θα κάνω κακό στα μάτια μου , στον αυχένα μου , στη μέση μου, ότι θα γίνω υδροκέφαλη (!) , ότι θα διαλυθώ στα εξ ων συνετέθη κλπ κλπ. Προσωπικά , έχω την εντύπωση ότι πικαρίστηκε επειδή δεν έκατσα χθες βράδυ να δούμε μαζί champions league ως είθισται. Βέβαια όταν έμπαιναν τα γκολ (2 στο σύνολο) πεταγόμουν να τα δω σε επανάληψη και τα σχολιάζαμε για μερικά δευτερόλεπτα και μετά επέστρεφα τρέχοντας στον υπολογιστή για ακατάσχετο σερφάρισμα. Πιστεύω όμως ότι δεν θα με συγχωρούσε αν δεν είχα φτιάξει την καλύτερη κοτόπιτα ever! Με τη συνταγή θα ασχοληθούμε σε λίγο. Πρώτα όμως πρέπει να πω τον πόνο μου!!! Τους πόνους μου για την ακρίβεια: Πρώτον , έκλεισε το αγαπημένο μου ιταλικό εστιατόριο στην πόλη. Che peccato! Che peccato!! Μετά το αρχικό σοκ κι ένα μοιρολόϊ που κράτησε 5-6 δευτερόλεπτα , σκέφτηκα ότι πρέπει να αρχίσω ''το κυνήγι του καλού -κι όχι πανάκριβου- ιταλικού εστιατορίου''. Όμως είναι αδύνατο από πολλές όψεις να αρχίσω να οργώνω την Αθήνα κάθε βράδυ και να επισκέπτομαι τρατορίες και ριστοράντε. Aiuto!! Βοηθήστε καλοί μου αναγνώστες. Έχετε καμιά ιδέα ; Εσείς ποιο ιταλικό της πόλης επισκέπτεστε φανατικά ή αν όχι φανατικά συχνά ή τελοσπάντων έχετε καλές εντυπώσεις από αυτό; Προτιμούνται ιταλικά του κέντρου και των νοτίων προαστίων.

Για τον άλλον πόνο δεν μπορείτε να βοηθήσετε , φευ... Ο λυσσασμένος ο αέρας χθες μού κατέστρεψε την ομπρέλα για την οποία τόσο πολύ καμάρωνα πριν από λίγες μέρες!!!! Έγινα έξαλλη!!! Έβριζα την ομπρέλα , την είχα μπροστά μου και τη μάλωνα , λες και θα άρχιζε ξαφνικά να μιλά κι εκείνη και να τσακωνόμαστε κάτω από τη βροχή! Και το χειρότερο έγινα μούσκεμα , εννοείται! Μα και το ακόμα χειρότερο , τα μαλλιά έγιναν στην κυριολεξία ένα μάτσο χάλια -είναι από εκείνα που αλλού τα χτενίζεις κι από αλλού πετάγονται - κι έτσι κυκλοφορούσα σαν να είχα μόλις δραπετεύσει από ψυχιατρείο! Βοηθούσε -στην εντύπωση που έδινα-και το μάλωμα στην ομπρέλα! Τελοσπάντων...

Α ναι , η κοτόπιτα που λέγαμε. Πριν από τη συνταγή έχω να πω λίγα πράγματα περί πιτών και κοτοπιτών (σας ακούω! ''Μα γλυστρίδα έφαγε σήμερα;''). Οι πίτες είναι από τα αγαπημένα μου πιάτα. Έχουν κάτι το feel-good , προσφέρουν ζεστασιά και δεν ξέρω γιατί αλλά επιδρούν χαλαρωτικά! Απ'όλες τις πίτες που κυκλοφορούν η κοτόπιτα ίσως είναι η αγαπημένη μου. Είχα όμως τρομερά παράπονα από τον εαυτό μου γιατί δεν απέφευγα τη χρήση κρέμας γάλακτος, αντίθετα την επιζητούσα. Μέχρι που βρήκα ένα κολπάκι, έβγαλα την κρέμα κι η κοτόπιτα έβγαλε φτερά κι απογειώθηκε!

Ready , steady , cook αγαπητοί μου...the best chicken pie in town!

Κοτόπιτα (των 3 υλικών)

Τι θα χρειαστείτε : 
1 κοτοπουλάκι (από εκείνα που δεν twitt-άρουν) , κρεμμύδι , καρότο , σέλινο και τελοσπάντων ό,τι άλλο βάζετε όταν βράζετε ένα κοτόπουλο, πχ ένα φύλλο δάφνης και λίγο θυμάρι φτιάχνουν εξαιρετικούς ζωμούς.
2 πράσα ψιλοκομμένα
2 φλιτζάνια τυρί γραβιέρα τριμμένη (ή εμεντάλ + παρμεζάνα)
αλάτι
πιπέρι

Επίσης (για τη ζύμη):
400 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
7 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
160 ml χλιαρό νερό
1 κουταλιά σούπας λευκό ξίδι

Τέλος:
1 αυγό
1/4 φλιτζάνι γάλα
1/4 φλιτζάνι ελαιόλαδο






Τι θα κάνετε: Βράζετε το κοτόπουλο για μία ώρα περίπου σε χαμηλή φωτιά με τα διάφορα λαχανικά και μυρωδικά, συν αλατοπίπερο. Ο ζωμός που θα προκύψει ΔΕΝ θα πεταχτεί, κρατήστε τον για μελλοντική χρήση αντί των άνοστων κύβων. Όταν το κοτόπουλο βράσει αφήστε το για λίγο να κρυώσει, μετά  ξεκοκκαλίστε και  ψιλοκόψτε.
Φτιάξτε τη ζύμη. Ανακατέψτε όλα τα υλικά μαζί μέχρι να επιτευχθεί μια ομοιογενής ζύμη. Τυλίξτε την σε μεμβράνη κι αφήστε την να ξεκουραστεί. Σοτάρετε σε λίγο ελαιόλαδο τα πράσσα. Προσθέστε στο τηγάνι το ψιλοκομμένο κοτόπουλο και συνεχίστε για λίγο το σοτάρισμα. Μεταφέρετε το μίγμα σε ένα μεγάλο μπολ και προσθέστε και το τυρί. Κόψτε τη ζύμη στα δύο κι ανοίξτε δύο φύλλα με τον πλάστη. Λαδώστε ένα ταψί, στρώστε το ένα φύλλο. Ρίξτε πάνω τη γέμιση κι απλώστε ομοιόμορφα. Τοποθετείτε από πάνω το δεύτερο φύλλο και κλείνετε όμορφα γύρω γύρω τα δύο φύλλα. Χαρακώνετε την πίτα σε αρκετά σημεία. Σε ένα μικρό μπολ χτυπάτε το αυγό με το γάλα και το λάδι. Το μίγμα αυτό το ρίχνετε σιγά σιγά σε όλη την επιφάνεια της πίτας και το αφήνετε να το "πιει" . 
Ψήνετε για 40 λεπτά περίπου στους 180 βαθμούς μέχρι η πίτα να πάρει όμορφη ψημένη όψη. Μπορεί να χρειαστεί λιγότερος χρόνος.



Τι θα πιείτε:Δακρυσμένοι καθώς είστε , συνοδέψτε την κοτόπιτα με Αγιωργίτικο Ορεινό Ήλιο της Semeli 2007. Επιτέλους ένα καλό ελληνικό ερυθρό κρασί που έχει κάτω από 10 ευρώ!!! (6,80 για την ακρίβεια). Κι έχει από εκείνους (τελείωνε Crispy ...) τους πλαστικούς φελλούς (ΤΕΛΕΙΩΝΕ....). Καλά ντε , μην φωνάζετε , θα μιλήσουμε άλλη φορά για φελλούς.

Tips: Όσοι δεν έχετε χρόνο να ξεκοκκαλίζετε , αγοράστε τα έτοιμα καθαρισμένα και φιλεταρισμένα κομμάτια κοτόπουλου. Δεν το συνιστώ αλλά στην ανάγκη... 


Υ.Γ.: Όσοι φτάσατε μέχρι εδώ σας ευχαριστώ....Αν και...Κι εσείς θα με ευχαριστείτε στο τέλος για την πίτα!