Προ ημερών ο κος. Μπεγλίτης δήλωσε ότι ...''οι Έλληνες πρέπει να μάθουμε να ζούμε πιο φτωχικά'' . Α χα! Tη στιγμή που διάβαζα τη δήλωση απολάμβανα το beluga χαβιάρι μου, το οποίο μου έκατσε στο λαιμό. Προσπάθησα να συνέλθω πίνοντας μερικές γουλιές από μια ροζέ Dom Perignon του 1995 αλλά οι μπουρμπουλήθρες της δεν με βοήθησαν καθόλου να συνέλθω. Bye bye ακριβές γαστρονομικές μου απολαύσεις. Σνιφ, σνιφ.... Adieu Monte Carlo... Λυγμ, λυγμ....Ναι, ξέχασα να σας πω ότι εκείνες τις μέρες βρισκόμουν στο -ακριβό- πριγκιπάτο του Μονακό. Πούλησα ό,τι είχα και δεν είχα και πήρα το δρόμο για την χρεοκοπημένη πατρίδα. Ήλπιζα ότι με τα λεφτά που είχα τόσο καιρό σε off-shore εταιρίες θα την έβγαζα καθαρή αλλά με το που πάτησα το πόδι μου στα ιερά τούτα εδάφη με γράπωσε η εφορία -έτυχε να μην απεργεί εκείνη την ημέρα!- και αφού μου κράτησε (εγ)κεφαλικούς φόρους, ΕΤΑΚ. έξτρα ΦΠΑ, έξτρα έκτακτους φόρους, πολλά έξτρα είχε το ...μενού, στο τέλος έμεινα με ένα τόσο ευτελές ποσό που μόνο υπόγεια γκαρσονιέρα μπορούσα πια να αγοράσω. Την οποία αγόρασα κι η οποία πλημμύρισε με την πρώτη νεροποντή. Αφού...στέγνωσα την γκαρσονιέρα, έτρεξα στο ΙΚΕΑ -στην αρχή είχα κατά νου τον ''δια χειρός Βαράγκη'' ...αλλά φευ...!- αγόρασα ένα τραπέζι και δύο καρέκλες , έστρωσα το τραπέζι με τραπεζομάντιλο αλέκιαστο που βρήκα στη λαϊκή κοψοχρονιά και κάλεσα σε γεύμα....... τον κο. Μπεγλίτη!!!!!!!!!!
Υλικά (για 2 άτομα)
1-2 καρότα
1 μεγάλο κρεμμύδι
100 γρ φασόλια μέτρια
λίγη κάππαρη
ελιές της αρεσκείας σας
1 κονσέρβα τόνο
αλάτι
πιπέρι
λάδι
λίγο χυμό λεμονιού
Βράζουμε τα φασόλια προσέχοντας να μην παραβράσουν. Τα στραγγίζουμε περνώντας τα από λίγο κρύο νερό.
Κόβουμε το κρεμμύδι σε ροδέλες και το καρότο σε λεπτές οριζόντιες φετούλες. Τα απλώνουμε σε ένα ταψί με λίγο λάδι και τα ψήνουμε στο γκριλ για ένα δεκάλεπτο περίπου. Μόλις ψηθούν τα βγάζουμε από το φούρνο, τα αφήνουμε να κρυώσουν λίγο και τα ψιλοκόβουμε. Από ελιές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ό,τι μας αρέσει. Αν τυχόν χρησιμοποιήσουμε Καλαμών ή πράσινες , βγάζουμε το κουκούτσι και ψιλοκόβουμε. Αν χρησιμοποιήσουμε ελιές θρούμπι -για τις οποίες η γράφουσα τρελαίνεται! - τις αφήνουμε με το κουκούτσι.
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί, προσθέτουμε λίγο λάδι, μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι, διορθώνουμε το αλάτι και συμπληρώνουμε με λίγο λεμόνι.
Σερβίρουμε με μια δροσερή Μαντινεία ή ένα Ασύρτικο. Ή λίγη δροσερή μπύρα.
Με τον κο. Μπεγλίτη ήπιαμε μπύρα. ''Ήπιαμε'' τρόπος του λέγειν, εγώ την ήπια όλη, ενώ ο κος. Μπεγλίτης μιλούσε όλη την ώρα. Πολύ παρλαπίπας ο τύπος, έπρεπε να το περιμένω, τον θυμάμαι στην τελετή ανάληψης του Υπουργείου Άμυνας από τον κο. Βενιζέλο (ωχ!) , δεν έλεγε να βάλει γλώσσα μέσα του, μέχρι να τελειώσει, οι περισσότεροι αξιωματικοί που τον παρακολουθούσαν είχαν συνταξιοδοτηθεί!!!
Τέλος πάντων με την μπύρα ήρθα στο τσακίρ κέφι, άρχισε να βράζει το ιρλανδέζικο αίμα που κυλά μέσα μου (!) κι έπιασα το τραγούδι , το οποίο αφιέρωσα εξαιρετικά στον κο.Μπεγλίτη και στους νυν και πρώην συναδέλφους του στις νυν και πρώην κυβερνήσεις και κοινοβούλια.
Τονοσαλάτα με φασόλια
Έτος οσπρίων 2011 : Σεπτέμβριος
Υλικά (για 2 άτομα)
1-2 καρότα
1 μεγάλο κρεμμύδι
100 γρ φασόλια μέτρια
λίγη κάππαρη
ελιές της αρεσκείας σας
1 κονσέρβα τόνο
αλάτι
πιπέρι
λάδι
λίγο χυμό λεμονιού
Βράζουμε τα φασόλια προσέχοντας να μην παραβράσουν. Τα στραγγίζουμε περνώντας τα από λίγο κρύο νερό.
Κόβουμε το κρεμμύδι σε ροδέλες και το καρότο σε λεπτές οριζόντιες φετούλες. Τα απλώνουμε σε ένα ταψί με λίγο λάδι και τα ψήνουμε στο γκριλ για ένα δεκάλεπτο περίπου. Μόλις ψηθούν τα βγάζουμε από το φούρνο, τα αφήνουμε να κρυώσουν λίγο και τα ψιλοκόβουμε. Από ελιές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ό,τι μας αρέσει. Αν τυχόν χρησιμοποιήσουμε Καλαμών ή πράσινες , βγάζουμε το κουκούτσι και ψιλοκόβουμε. Αν χρησιμοποιήσουμε ελιές θρούμπι -για τις οποίες η γράφουσα τρελαίνεται! - τις αφήνουμε με το κουκούτσι.
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί, προσθέτουμε λίγο λάδι, μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι, διορθώνουμε το αλάτι και συμπληρώνουμε με λίγο λεμόνι.
Σερβίρουμε με μια δροσερή Μαντινεία ή ένα Ασύρτικο. Ή λίγη δροσερή μπύρα.
Με τον κο. Μπεγλίτη ήπιαμε μπύρα. ''Ήπιαμε'' τρόπος του λέγειν, εγώ την ήπια όλη, ενώ ο κος. Μπεγλίτης μιλούσε όλη την ώρα. Πολύ παρλαπίπας ο τύπος, έπρεπε να το περιμένω, τον θυμάμαι στην τελετή ανάληψης του Υπουργείου Άμυνας από τον κο. Βενιζέλο (ωχ!) , δεν έλεγε να βάλει γλώσσα μέσα του, μέχρι να τελειώσει, οι περισσότεροι αξιωματικοί που τον παρακολουθούσαν είχαν συνταξιοδοτηθεί!!!
Τέλος πάντων με την μπύρα ήρθα στο τσακίρ κέφι, άρχισε να βράζει το ιρλανδέζικο αίμα που κυλά μέσα μου (!) κι έπιασα το τραγούδι , το οποίο αφιέρωσα εξαιρετικά στον κο.Μπεγλίτη και στους νυν και πρώην συναδέλφους του στις νυν και πρώην κυβερνήσεις και κοινοβούλια.
