The trouble with....

Στην Ελλάδα θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε τη φράση .... με τουλάχιστον 3 ονόματα που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό αυτή τη στιγμή ..., χμμμ κι άλλα 3, ....και βάλε....μην πω με...  300! Όμως στην ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ ''The trouble with Harry'' , το πρόβλημα είναι ο Harry και συγκεκριμένα το πτώμα του! Η ταινία αυτή του 1955, την οποία ο μετρ Χίτσκοκ  γύρισε με τρομερό κέφι κάπου στα ειδυλλιακά τοπία του Vermont, είναι η ιστορία ενός πτώματος που αναστατώνει τις ζωές των φιλήσυχων κατοίκων ενός μικρού χωριού πλημμυρισμένου με τα φθινοπωρινά χρώματα του υπέροχου τοπίου που αξιοποίησε στο έπακρο ο σκηνοθέτης. Όλα ξεκινούν όταν ο μικρός Άρνι , παίζοντας μόνος στο δάσος, συναντά ένα πτώμα.

Το συγκεκριμένο πτώμα πιστεύουν ότι έφεραν ...σε αυτήν την κατάσταση δύο αξιαγάπητοι  κάτοικοι του χωριού, ο κάπτεν Άλμπερτ κι η δεσποινίς (ετών ...39!) Άιβι. Ο καθένας έχει τους -λάθος όπως αποδεικνύεται- λόγους του να πιστεύει ότι είναι ο δολοφόνος, δολοφόνος εν τέλει δεν υπάρχει αλλά μέχρι να μαθευτεί αυτό κάτι πρέπει να γίνει με το πτώμα. Εκεί μπλέκουν στην ιστορία ένας ρομαντικός ζωγράφος ...κι η σύζυγος του Χάρι, που δεν είναι άλλη από την μητέρα του Άρνι!

Χιούμορ, ελαφριά διάθεση, ελάχιστη αγωνία αλλά μπόλικο φλερτ! Ο ζωγράφος χαριεντίζεται με την νεόκοπη χήρα κι ο γερο καπετάν- Άλμπερτ με την δεσποινίδα Άιβι. Η οποία για να δελεάσει τον θαλασσόλυκο τον καλεί σπίτι για τσάι, συμπάθεια και.....

Blueberry Muffins (Μάφινς με μύρτιλλα)

(από την ταινία '"The trouble with Harry'')

2012: Gourmet Cinema

Νοέμβριος

Υλικά για 8 muffins

70 γρ βούτυρο
100 γρ ζάχαρη
1 μεγάλο αυγό
3/4 φλιτζάνι ξινόγαλο
200 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1,5 κουταλάκι του γλυκού baking powder
1 πρέζα σόδα
1 πρέζα κανέλα
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
100 γραμ. αποξηραμένα μύρτιλλα.

Σημείωση 1: Όταν λέμε ''πρέζα'' εννοούμε όσο πιάνουμε κλείνοντας το πάνω μέρος του δείκτη με εκείνο του αντίχειρα.
Σημείωση 2: Τα αποξηραμένα μύρτιλλα αν και τρομερά νόστιμα, ζουμερά και λαχταριστά δεν είναι φθηνά. Στον Ματσούκα το κιλό έχει 39,90 ευρώ, πράγμα που σημαίνει ότι τα 100 γραμ θα σας στοιχίσουν 4 ευρώ ...πάρα ένα λεπτό!

Ετοιμάζουμε τα υλικά. Ετοιμάζουμε επίσης 8 θέσεις βάζοντας στο ειδικό ταψί για muffins τις γνωστές χάρτινες θήκες. Σε ένα μπολ ανακατώνουμε το αλεύρι με το baking powder, τη σόδα, την κανέλα και το μοσχοκάρυδο. Ξεκινάμε την προθέρμανση του φούρνου στους 150 βαθμούς.
Στο μίξερ χτυπάμε πολύ καλά τη ζάχαρη με το βούτυρο για 5 λεπτά περίπου. Προσθέτουμε το αυγό συνεχίζοντας το χτύπημα. Τέλος προσθέτουμε το ξινόγαλο και την βανίλια. Μόλις ενσωματωθούν τα τελευταία υλικά στη ζύμη, σταματάμε το μίξερ και συνεχίζουμε με τη σπάτουλα. Προσθέτουμε το μισό αλεύρι κι ανακατεύοντας με την σπάτουλα το ενσωματώνουμε στη ζύμη. Προσθέτουμε και το υπόλοιπο και ανακατεύουμε μέχρι η ζύμη να γίνει ομοιογενής. Προσθέτουμε τα μύρτιλλα. Μοιράζουμε τη ζύμη στις χάρτινες θήκες και ψήνουμε για 20-25 λεπτά (εξαρτάται από τον φούρνο) ή μέχρι το μαχαίρι να βγαίνει καθαρό όταν τα τρυπάμε.

Σημειώσεων συνέχεια:

3. Στην ταινία τον καπετάν Άλμπερτ υποδύεται ένας παλιός ηθοποιός, ο Edmund Gwenn ο οποίος είχε μια από τις ωραιότερες φωνές που έχω ακούσει ποτέ! Ξέρω ότι ακούγεται περίεργο αλλά πραγματικά τέτοια  απαλή, γλυκιά, ήρεμη φωνή είναι σπάνια. Αν δείτε την ταινία ή άλλη στην οποία έπαιζε πχ την, οσονούπω επίκαιρη ''Miracle on 34th street'' προσέξτε την φωνή του!

4. Στο φετινό αφιέρωμα σε συνταγές από τον κινηματογράφο είχαμε συναντήσει ξανά τον μέγα μετρ Χίτσκοκ τον Μάιο σε αυτήν την ταινία και συνταγή!

Περί ακρίβειας

Όχι των τιμών αλλά της μέτρησης του βάρους των υλικών σε μια συνταγή. Προ ημερών ο αγαπημένος David Lebovitz είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση στην οποία αναρωτιόταν ''πόσο ακριβείς πρέπει να είναι οι συνταγές'' που γράφουμε σε blog ή σε βιβλία μαγειρικής. Πολύ ενδιαφέρον , ιδιαίτερα για κάποιον σαν την υποφαινόμενη που ποτέ δεν τηρεί τις σωστές μετρήσεις...ούτε καν τα προσχήματα κρατά (no wonder, no wonder!). Έμαθε βλέπετε, από τη μαμά και τις γιαγιάδες να ζυγίζει με το ....μάτι:
-  Μαμά πόσο αλεύρι έβαλες;
- Εεεεε, κοίτα ....υπολόγισα με το μάτι.
- Ναι, αλλά σε γραμμάρια πόσο αλεύρι έβαλες;
- Ζύγισα με το ..μάτι!

Συμπέρασμα: Οι σπουδαίες μαγείρισσες διαθέτουν βιονικό μάτι!!

Έχει ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς τα σχόλια στη συγκεκριμένη ανάρτηση. Από το ''το μόνο που με ενδιαφέρει είναι τα υλικά , από εκεί και πέρα οι ποσότητες .....είμαι εγώ'' (that's my kind of girl!)  μέχρι ''αν η συνταγή δεν έχει τα ακριβή γραμμάρια του κάθε υλικού εγώ δεν προχωρώ'' (Υπερβολές, υπερβολές!)! Μετά το πράγμα περιπλέκεται γιατί αρχίζει το μπέρδεμα των μονάδων μέτρησης που είναι διαφορετικές εκατέρωθεν του Ατλαντικού και την εμμονή των Ευρωπαίων να είναι πιο χαλαροί στις μετρήσεις τους πράγμα που μάλλον εκνευρίζει τους Αμερικανούς. Μη δουν μετρήσεις με φλιτζάνια, κουταλάκια (πχ το baking powder το προτιμούν σε grams γιατί ''ένα κουταλάκι του γλυκού'' είναι ανήκουστο!) κάτι τους πιάνει! Που να δουν δηλαδή τη μέτρηση με το μάτι της μαμάς!

Για την ιστορία, η υποφαινόμενη κάνει στην κυριολεξία του κεφαλιού της όταν πρόκειται για συνταγή μαγειρικής. Σε συνταγή ζαχαροπλαστικής κρατά με το ζόρι τα προσχήματα γιατί όσες φορές δεν τα κράτησε το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό.

Στο σημερινό μας πιάτο για παράδειγμα θα δοθούν συγκεκριμένες ποσότητες υλικών. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις τηρήσετε με θρησκευτική ευλάβεια, ιδιαίτερα όσον αφορά τα δύο κυρίως υλικά αυτού.
Τώρα όσον αφορά τα δύο κυρίως υλικά, πρόκειται για τον συνδυασμό που ονομάζω ''Η λαίδη κι ο αλήτης''. Τουτέστιν δύο άκρως αντίθετα υλικά (σε γεύση, ουσία, υφή, άρωμα) που ταιριάζουν όμως τρομακτικά μεταξύ τους. Η συνεύρεση τους προκαλεί ρίγη συγκίνησης στον ουρανίσκο! Σας παρουσιάζουμε τη σημερινή μας λαίδη, την κολοκύθα που συνάντησε κι ερωτεύτηκε τον ''πολύ'' μίστερ σύγλινο. Κι ενώθηκαν σε ριζότο καταπληκτικό, θεϊκό, απίστευτα νόστιμο και εντυπωσιακό (προς αποφυγή παρεξηγήσεων: εντυπωσιακό στη γεύση όχι στη φωτογράφιση! Αυτή παραμένει τραγική ως είθισται σε τούτο το blog!!)

Ριζότο με κολοκύθα και σύγλινο

Υλικά για 4 άτομα

320 γρ ρύζι για ριζότο (αρμπόριο, καρναρόλι και το δικό μας καρολίνα κάνει τη δουλειά)
500 γρ κολοκύθα
300 γρ σύγλινο
50 γρ παρμεζάνα
1 κρεμμύδι λευκό ψιλοκομμένο
1 λίτρο ζεστό ζωμό (ό,τι σας αρέσει περισσότερο)
1/2 ποτήρι λευκό κρασί
λάδι
αλάτι
πιπέρι

Πλένετε και καθαρίζετε την κολοκύθα. Την τρίβετε στον χοντρό τρίφτη. Κόβετε το σύγλινο σε μικρά κομμάτια. Σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνετε λίγο λάδι και σοτάρετε καλά το σύγλινο. Το αφαιρείτε, χαμηλώνετε τη φωτιά στο μέτριο και στο ίδιο τηγάνι προσθέτετε λίγο ακόμα λάδι όπου σοτάρετε το κρεμμύδι. Προσθέτετε την κολοκύθα και συνεχίζετε το σοτάρισμα. Προσθέτετε το ρύζι , το σοτάρετε για ένα λεπτό και μετά σβήνετε με το κρασί. Περιμένετε λίγο να εξατμιστεί το κρασί. Μόλις εξατμιστεί αρχίζετε να ρίχνετε λίγο λίγο το ζωμό (τον οποίο θα έχετε διατηρήσει ζεστό) ίσαμε να σκεπάζει το ρύζι. Θα ανακατεύετε το φαγητό με απλές κινήσεις από τα τοιχώματα προς το κέντρο και πάντα με ξύλινη κουτάλα. Κάθε φορά θα συμπληρώνετε με λίγο ζωμό. Μετά από 20 λεπτά περίπου το ριζότο θα είναι έτοιμο. Αυτό που έχει σημασία είναι το ρύζι να έχει χυλώσει έξω αλλά από μέσα να ''κρατά'' και το φαγητό να έχει κρεμώδη υφή. Διορθώνουμε το αλάτι. Προσθέτουμε την παρμεζάνα και λίγο πιπέρι, ανακατεύουμε απαλά για τελευταία φορά και σερβίρουμε ή σε μια μεγάλη πιατέλα ή σε χωριστά πιάτα. Σε κάθε πιάτο μοιράζουμε το σοταρισμένο σύγλινο.

Crispy's confessions
1. Βάλτε λίγο σύγλινο παραπάνω. Ακούστε με! Δεν θα σταματάτε να τσιμπάτε σοταρισμένα κομματάκια αυτού του εκπληκτικού αλλαντικού μέχρι να ετοιμαστεί το ριζότο!
2. Για τα ελληνικά αλλαντικά θα μιλήσουμε στο άμεσο μέλλον.
3. Προτιμήσαμε κόκκινο κρασί συγκεκριμένα Κτήμα Βογιατζή 2007 (Τοπικός Οίνος Βελβεντού)

Oven overdose

Προχθές εκεί που σεργιάνιζα στο σύμπαν των food blogger -δεν είμαστε και λίγοι!-  έπεσα πάνω σε ένα blog, το οποίο εκ πρώτης όψεως φάνηκε να έχει ενδιαφέρον -αισθητικά τουλάχιστον. Ξεκίνησα  να το ''ξεφυλλίζω'' και ξαφνικά διάβασα σε μια ανάρτηση: ''Σήμερα, επειδή έκανε κρύο, ήθελα να ανάψω τον φούρνο να ζεσταθώ κι έτσι αποφάσισα να ψήσω ένα κέικ''. Αμάν, σκέφτηκα, ελληνικό είναι το blog; Κοίταξα πάλι την οθόνη αγχωμένη, ναι όντως καλά το είχα προσέξει,  στα αγγλικά ήταν γραμμένο, η θερμοκρασία ψησίματος δινόταν σε fahrenheit και στο about της η κοπέλα αναφερόταν ως μόνιμος κάτοικος γνωστής πόλης των Η.Π.Α.. Να όμως που μοιραζόμαστε την ίδια αγωνία: Πώς θα ζεσταθούμε τον χειμώνα!! Μια και το'φερε η κουβέντα, να πω ότι διαπίστωσα το εξής: Οι περισσότεροι Αθηναίοι έχουν στραφεί πια στα τζάκια -το νυχτερινό ντουμάνι των τελευταίων ημερών είναι ενδεικτικό. Παρεμπιπτόντως μην αφήνετε ρούχα έξω τις νύχτες, χειρότερα από Τσικνοπέμπτη είναι πια!!! Αλλά το τζάκι βρίσκεται στο σαλόνι κι όχι στην κουζίνα, και στην κουζίνα πώς θα ζεσταθούμε; Μα ανάβοντας τον φούρνο! Με την προϋπόθεση βέβαια ότι κάτι θα μαγειρέψουμε σε αυτό, κάτι θα ψήσουμε, ξέρετε τώρα, το τερπνόν μετά του ωφελίμου, μ'ένα σμπάρο δυο τρυγόνια κλπ κλπ.  Αφού βάλετε το φαΐ στο φούρνο, πάρτε κι ένα βιβλίο, καθίστε δίπλα στο φούρνο και διαβάστε με την ζεστασιά και τις μυρωδιές να σας τυλίγουν, θα ρίχνετε και μια ματιά στο φαγητό πότε πότε, θα έχετε βάλει και λίγο κόκκινο κρασί σε ένα ποτήρι, η υποφαινόμενη το κάνει συνέχεια τον χειμώνα, είναι μια από τις αγαπημένες της συνήθειες και σας το συνιστά ανεπιφύλακτα. Θαλπωρή στην κουζίνα με τον φούρνο, φωτιά θα πάρουν οι φούρνοι φέτος, να μου το θυμηθείτε!
Προχθές λοιπόν που διαπίστωσα ότι δεν είμαστε οι μόνοι που αγωνιούμε πώς θα ζεσταθούμε, είχα βάλει στο φούρνο ένα πολύ απλό, πολύ νόστιμο αλλά κυρίως πολύ μνημονιακό -τουτέστιν με φθηνά υλικά!- φαγητό :

Πατάτες στον φούρνο με πράσινες ελιές, κρεμμύδι και κάππαρη.

Υλικά (για 4 άτομα)

1 κιλό πατάτες περίπου
1 μεγάλο κρεμμύδι
1 κουταλιά κάππαρη που θα έχετε ξαρμυρίσει
100 γρ πράσινες ελιές χωρίς το κουκούτσι
1 κουταλιά εξαιρετικής  ποιότητας λευκό βαλσαμικό ξίδι
1 κουταλιά καστανή ζάχαρη
λάδι
αλάτι
πιπέρι

Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 150 βαθμούς. Βάζετε την κάππαρη σε λίγο νερό να ξαρμυρίσει. Βγάζετε το κουκούτσι από τις ελιές, τις κόβετε στα δύο. Καθαρίζετε και κόβετε τις πατάτες σε κυβάκια. Καθαρίζετε και κόβετε το κρεμμύδι σε λεπτές φετούλες. Σε ένα μεγάλο μπολ αναμιγνύετε όλα τα παραπάνω υλικά  με τη ζάχαρη, το ξίδι, λίγο λάδι, αλάτι -λίγη προσοχή εδώ ελεώ κάππαρης κι ελιών- και πιπέρι. Απλώνετε σε ένα ταψί, ρίχνετε λίγο νερό, ανεβάζετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς και ψήνετε για 45 λεπτά περίπου ή μέχρι να μαλακώσουν οι πατάτες. Πότε πότε ανακατώνετε το φαγητό και κοιτάζετε μήπως χρειάζεται λίγο νερό ακόμα.

Αν έχετε διάθεση να ενισχύσετε το πιάτο, γυρίστε τον φούρνο στο γκριλ και ψήστε μερικά ωραιότατα ελληνικά χωριάτικα λουκάνικα - είμαστε ''μανούλες'' στο χωριάτικο λουκάνικο!!! Ταιριάζουν τέλεια με τις συγκεκριμένες πατάτες , αφήστε που ο φούρνος θα δουλέψει λίγο παραπάνω!

Μια μικρή ιστορία για....μανιτάρια!

Πάνε πολλά -μα πάρα πολλά......!!- χρόνια που η υποφαινόμενη, ούσα έφηβη, επισκέφτηκε για πρώτη φορά τη χώρα της ....γνωστής καγκελαρίου! Είχε κάτι συγγενείς που έμεναν σε μια χαριτωμένη κωμόπολη έξω από το Μόναχο, μάλιστα ο θείος ήταν Γερμανός και πάνω στον ενθουσιασμό του που η αγαπημένη διοπτροφόρα ανιψιά θα ερχόταν, πήρε άδεια να την ξεναγήσει στις ομορφιές της βαυαρικής εξοχής. Ο θείος εκτός από επίμονος ρομαντικός του παλιού καιρού -είχε τη συνήθεια να απαγγέλλει ποιήματα, τα οποία ευτυχώς μετέφραζε στα αγγλικά- ήταν κι επίμονος γκουρμέ κι ήταν αποφασισμένος να γνωρίσει στη σαστισμένη ανιψιά τις χαρές της γερμανικής κι εν γένει κεντροευρωπαϊκής κουζίνας! Το φοβερό αυτό δίδυμο όργωσε όλα τα ζαχαροπλαστεία  και....ζυθοποιεία της περιοχής - ο θείος ήταν γερό ποτήρι!  Κι όχι μόνο αυτό αλλά ο θείος είχε δώσει ρητή εντολή στην -Ελληνίδα- θεία να μαγειρεύει μόνο γερμανικά πιάτα! Μια μέρα εξαφανίστηκε -η θεία κάτι μουρμούρισε για ένα φίλο που ζούσε μόνος στο δάσος- κι όταν με το καλό γύρισε το απόγευμα, εναπόθεσε θριαμβευτικά πάνω στο τραπέζι της κουζίνας δύο βάζα με ό,τι πιο αλλόκοτο είχε  δει ποτέ στη ζωή της η ανιψιά. Όλοι άρχισαν να σχολιάζουν με ενθουσιασμό το αποκρουστικό περιεχόμενο των βάζων και κάπου ακούστηκε η λέξη...''mushroom'', η ανιψιά κοίταξε έντρομη τα αλλόκοτα πλάσματα των βάζων και μέσα της είχε αρχίσει να πανικοβάλλεται: ''Μανιτάρια;;;''. Η θεία στράφηκε προς την επιφανειακά ψύχραιμη ανιψιά και της ανακοίνωσε ότι την επόμενη μέρα θα έφτιαχνε ψητή πάπια με σάλτσα.... άγριων μανιταριών!! Η ανιψιά ψέλλισε ένα ''wow'' κι από μέσα της άρχισε να αναρωτιέται τι προλάβαινε να κάνει το τελευταίο απόγευμα της ζωής της. Της φαινόταν παράξενο που θα πέθαινε σε μια ξένη χώρα, ήταν βλέπετε πεπεισμένη ότι τα μανιτάρια ήταν δηλητηριώδη. Η επόμενη μέρα ήρθε, η θεία έφτιαξε την ψητή πάπια με σάλτσα  άγριων μανιταριών, η ανιψιά επέζησε κι είναι ακόμα στην ευχάριστη θέση να λέει και να επιμένει ότι το συγκεκριμένο πιάτο ήταν ένα από τα ωραιότερα  που έχει δοκιμάσει ποτέ στη ζωή της. Σίγουρα το κορυφαίο με μανιτάρια. Άγρια. Με μη άγρια αλλά με τα απλά και ταπεινά champignons de Paris  ή ακόμα καλύτερα και με portobello, το κορυφαίο πιάτο που έχει φτιάξει είναι αυτό:

Μανιτάρια σε σάλτσα alla bourguignon

Υλικά (για 4 άτομα)

1/2 κιλό φρέσκα μανιτάρια. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα κλασικά λευκά που όλοι γνωρίζουμε ή ακόμα καλύτερα portobello.
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 καρότο τριμμένο
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
λίγο φρέσκο θυμάρι
1 ποτήρι κόκκινο κρασί
3 κουταλιές πάστα ντομάτας
1 κουταλιά αλεύρι
2 ποτήρια ζεστό ζωμό της αρεσκείας σας
λάδι
αλάτι


Καθαρίζετε τα μανιτάρια και τα κόβετε σε χοντρά κομμάτια. Σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνετε λίγο λάδι σε μέτρια προς ζεστή φωτιά. Σωτάρετε τα μανιτάρια αλλά πριν αρχίσουν να βγάζουν τα υγρά τους τα βγάζετε και τα τοποθετείτε σε ένα μπολ. Στο ίδιο τηγάνι προσθέτετε λίγο λάδι ακόμα και σωτάρετε το κρεμμύδι, το καρότο και το θυμάρι για λίγα λεπτά. Προσθέτετε το σκόρδο και συνεχίζετε το σωτάρισμα. Προσθέτετε τα μανιτάρια, τα οποία εν τω μεταξύ θα έχουν βγάλει λίγο από το χυμό τους- εννοείται ότι το προθέτετε και αυτό στο τηγάνι! Σοτάρετε για λίγα λεπτά ακόμα, ανεβάζετε τη φωτιά στο μάτι και ρίχνετε το κρασί. Περιμένετε να εξατμιστεί. Μόλις κοντεύει να σωθεί κατεβάζετε το μάτι σε μέτρια φωτιά. Αφού σωθεί εντελώς το κρασί προσθέτετε το ζωμό , την πάστα, και το αλεύρι το οποίο θα έχετε ανακατέψει πρώτα με λίγο ζωμό. Διορθώνετε το αλάτι κι αφήνετε να σιγοβράσει μέχρι να γίνει πολύ πηχτή η σάλτσα.
Σερβίρεται με ό,τι σας αρέσει περισσότερο, ζυμαρικά, ρύζι, πατάτες, πουρές.


Σημείωση Νο1:
Είναι η ωραιότερη κόκκινη σάλτσα μανιταριών που υπάρχει. Η μέθοδος αυτή, χρησιμοποιώντας τα υλικά και τη μέθοδο της κλασικής bourguignon δίνει άλλη διάσταση στα ταπεινά, ήμερα, καθημερινής χρήσης κι ευκολόβρετα μανιτάρια!


Σημείωση Νο2:
Και μια και το γυρίσαμε και λίγο στο γαλλικό με το bourguignon μην ξεχνάτε ότι σήμερα είναι η 3η Πέμπτη του Νοεμβρίου που σημαίνει ότι ''Le Beaujolais Nouveau est arrivée!'' Όσοι πιστοί τρέξτε στις κάβες και τα wine bars. Γίνονται αρκετές εκδηλώσεις υποδοχής!