Πόσα αντίγραφα χρειάζεστε;

Πριν από 15 χρόνια περίπου είχε γυριστεί μια ταινία που ονομαζόταν Multiplicity . Σε αυτήν, ο κεντρικός ήρωας είναι τόσο απασχολημένος που οι 24 ώρες της ημέρας δεν του είναι αρκετές. Έτσι όταν του δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσει....αντίγραφα του εαυτού του δέχεται με μεγάλη χαρά, διότι πιστεύει πως έτσι επιτέλους θα τα προλαβαίνει όλα, μοιράζοντας τις δουλειές ανάμεσα στον ίδιο και ...τους πολλαπλούς εαυτούς του!!
Τον τελευταίο καιρό πιάνω τον εαυτό μου να αναζητά επειγόντως τρόπο να αποκτήσει....ένα τέτοιο αντίγραφο! Να μοιραστούμε -εκείνο κι εγώ- τις δουλειές, τις εργασίες, τις βόλτες, τα χόμπι, τις αγγαρείες, τις υποχρεώσεις, εκείνο να πηγαίνει δεξιά κι αριστερά , εγώ βορρά και νότο.  Κάτι θα προλάβουμε, τι στο καλό, ένα σε δύο θα είμαστε!! Για παράδειγμα, από τη δική μου μεριά, θα μπορούσα να τελειώσω το άνω των 700 σελίδων βιβλίο του Jonathan Franzen ''Οι διορθώσεις'' (το οποίο όχι άδικα έχει χαρακτηριστεί αριστούργημα. Γελάω ενίοτε με όσα συμβαίνουν στους ήρωες του βιβλίου, άλλοτε μου'ρχεται να κλάψω, να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο , απορώ αγαπητέ Jonathan , ζούσατε στην Ελλάδα όταν γράφατε αυτό το βιβλίο;;;). Από τη μεριά του αντίγραφου τώρα, θα μπορούσα να το στείλω στην τράπεζα, να πληρώσει λογαριασμούς, να πάει στο ταχυδρομείο.... Θα είναι καινούργιο στο κουρμπέτι και δεν θα συγχύζεται όταν θα  κάθεται με τις ώρες στην ουρά.
Ναι, χμμμμ, καλά όλα αυτά, αλλά η επιστήμη αργεί ακόμη να μας βγάλει αντίγραφα του εαυτού μας οπότε δεν μένει παρά να εφευρίσκουμε τρόπους να τα βγάζουμε πέρα με τις 24 ώρες της κάθε ημέρας που δεν είναι ποτέ αρκετές- ούτε οι ώρες, ούτε οι μέρες!  Όσον αφορά τη μαγειρική εκτός από το delivery,  take away , eat out κλπ, επιστρατεύονται γρήγορες μακαρονάδες (μέχρι να βράσει το νερό η σάλτσα είναι έτοιμη!) , πλούσιες σαλάτες , τοστ, και τα λοιπά γνωστά εδέσματα που δεν αργούν να γίνουν. Άλλη λύση είναι να βάλει κανείς 2-3 πιάτα παραπάνω για την επόμενη μέρα, ενώ προτεινόμενη και πολύ καλή λύση για μένα είναι οι πίτες, οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι πιο νόστιμες την επόμενη μέρα! Ναι, υπάρχουν κάποια φαγητά που γίνονται πιο νόστιμα με το πέρασμα του 24ώρου... Όπως αυτή η μακαρονόπιτα που σας έχω σήμερα!
Πριν προχωρήσω στη συνταγή , να ζητήσω συγγνώμη για την άθλια φωτογράφιση. Πεινούσα πολύ και δεν είχα την απαιτούμενη...υπομονή!

Μακαρονόπιτα

Υλικά (για ένα ταψί διαμέτρου 25 εκ.)

400 γρ μακαρόνια χοντρά
150 γρ μπέικον κομμένο σε μικρά κομμάτια
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
300 ml ζωμό της αρεσκείας μας
150 γρ αρακά κατεψυγμένο
λίγη φρυγανιά τριμμένη
λίγο μαϊντανό ψιλοκομμένο
100 γρ παρμεζάνα τριμμένη
250 ml κρέμα γάλακτος
2 αυγά όπου θα ξεχωρίσουμε κρόκους από ασπράδια. Τα ασπράδια θα τα χτυπήσουμε σε μαρέγκα.
3 κουταλιές πάστα ντομάτας την οποία θα διαλύσουμε στο ζωμό.
λάδι
αλάτι
πιπέρι

Σ' ένα τηγάνι σωτάρουμε σε λίγο λάδι το κρεμμύδι. Προσθέτουμε το μπέικον και τον αρακά και συνεχίζουμε το σωτάρισμα. Αλατοπιπερώνουμε και μετά από λίγο προσθέτουμε το ζωμό -στο οποίο όπως είπαμε έχουμε διαλύσει την πάστα ντομάτας- και μαγειρεύουμε για ένα 20λεπτο περίπου. Προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος και συνεχίζουμε το μαγείρεμα για 3-4 λεπτά ακόμη.
Βράζουμε τα ζυμαρικά, τα στραγγίζουμε και τα ανακατεύουμε με τη σάλτσα. Προσθέτουμε τον μαϊντανό και την μισή παρμεζάνα, τους κρόκους τους οποίους θα τους έχουμε χτυπήσει ελαφρά και τέλος με πολύ απαλές κινήσεις ενσωματώνουμε στο φαγητό μας τη μαρέγκα.
Ετοιμάζουμε το ταψί. Στρώνουμε σε αυτό αντικολλητικό χαρτί κουζίνας , το οποίο χαρτί  λαδώνουμε και σκορπάμε πάνω του την τριμμένη φρυγανιά. Ρίχνουμε το φαγητό στο ταψί και το απλώνουμε ομοιόμορφα. Ρίχνουμε την υπόλοιπη παρμεζάνα και ψήνουμε στους 180 βαθμούς για μισή ώρα περίπου.  Όταν το βγάλουμε από το φούρνο, το αφήνουμε να κρυώσει λίγο και με πολύ προσεκτικές κινήσεις το αναποδογυρίζουμε πάνω σε μια πιατέλα κι αφαιρούμε προσεκτικά το χαρτί.

Είναι ένα εκπληκτικό πιάτο αλλά όπως ήδη επεσήμανα, την επόμενη μέρα το επίθετο ''εκπληκτικό'' ...πολλαπλασιάζεται!!

* Ναι από το 2004! Έχω πάνω από 100 τεύχη του περιοδικού sale&pepe τα οποία ξεφυλλίζω συχνά πυκνά με ευλάβεια...ξανά και ξανά!! 

Μην σε γελάσει ο Μάρτης......

Η χθεσινή μέρα ξεκίνησε ηλιόλουστη και ζεστή. Κάτι σύννεφα που διακρίνονταν στον ορίζοντα, βόρεια της πόλης, δεν φαίνονταν απειλητικά. Τι καλύτερο από μια βόλτα στο κέντρο για καφέ , γκουρμέ αγορές και ακόμα καλύτερα, μια επίσκεψη στη Δημοτική Πινακοθήκη της πόλης!

 Στον Κεραμεικό , στην πλατεία Αυδή , σε μια από τις πιο γοητευτικές γειτονιές της Αθήνας βρίσκεται ένα ανακαινισμένο νεοκλασικό κτήριο το οποίο λειτουργεί ως Δημοτική Πινακοθήκη! Μέχρι τις 3/7 θα φιλοξενεί την Συλλογή του Γιώργου Οικονόμου, που είναι αρκετά εντυπωσιακή τηρουμένων των αναλογιών! Διαθέτει πίνακες που  καλύπτουν μεγάλο χρονικό εύρος αλλά και από άποψη τεχνοτροπίας, αισθητικής και κινημάτων. Θα δείτε Picasso , Schiele, Klimt , Gauguin - εντάξει όχι τα πιο διάσημα έργα τους- κι η όλη περιήγηση στην έκθεση είναι μια θαυμάσια εμπειρία όπως κι η επίσκεψη στο συγκεκριμένο χώρο! Να σας αποκαλύψω ότι ο αγαπημένος μου πίνακας  ήταν -για ευνόητους λόγους!- η ''Μαγείρισσα'' του Ελβετού Felix Vallotton!

Το καλύτερο απ'όλα δεν σας το είπα! Ότι είναι δωρεάν! Μου έκανε τρομερή εντύπωση αν και για να είμαι ειλικρινής θα επιθυμούσα μια ελάχιστη χρέωση εισόδου έτσι ώστε να υπάρξουν κι άλλες τέτοιες  προσπάθειες στο μέλλον.
Έφυγα έχοντας στο μυαλό μου τους πίνακες, τον κόσμο που έμοιαζε να απολαμβάνει την έκθεση, το ίδιο το κτήριο, τον ανοιχτό χώρο της πλατείας, ένα εξαιρετικό συγκρότημα λοφτ  απέναντι από την Πινακοθήκη κι εκείνο το γελαστό κινεζάκι ντυμένο παραδοσιακά που έπαιζε με τους γονείς του λίγο πιο κάτω. Αχ, Αθήνα τι μας κρύβεις...(ή τι δεν βλέπουμε , τι δεν αναζητούμε...)
Όπως είπα ο καιρός ήταν θαυμάσιος! Ανεβήκαμε μέχρι την Εμ. Μπενάκη για καφέ στο Taf και λίγο πιο πάνω στην Πρωτοπορία για κάποια βιβλία και μετά ψώνια για μια ...σπαγγετάδα που ονειρευόμουν εδώ και μέρες κι ο καιρός ήταν τόσο καλός -ήταν;- που την ..τραβούσε! Αλλά μέχρι να φτάσω σπίτι , σύννεφα βαριά είχαν πλακώσει, άρχισε ένα ψιλόβροχο και πάνω από την ψιλή μπλούζα φόρεσα βιαστικά μια χοντρή ζακέτα. Το εαρινό σκηνικό είχε μετατραπεί σε...φθινοπωρινό -αχ! καλή μας , ντροπαλή άνοιξη , τι έπαθες φέτος κι είσαι τόσο διστακτική;;;;!- αλλά αυτό δεν θα με πτοούσε! Και χιόνι να έριχνε εγώ θα έφτιαχνα αυτήν την Α-ΠΊ-ΘΑ-ΝΗ σπαγγετάδα! Κι έτσι έκανα!

Σπαγγέτι με σολομό και ντοματίνια

Υλικά για 4 άτομα:

2 φιλέτα σολομού (περίπου 350-400 γρ και τα δύο μαζί)
1 πακετάκι ντοματίνια
1 κρεμμύδι μεγάλο ψιλοκομμένο
λίγο φρέσκο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο (αν τυχόν βρείτε σχοινόπρασσο βάλτε από αυτό , ταιριάζει καλύτερα)
2 κουταλιές ελληνική κάππαρη (επιμένω στο ''ελληνική'' διότι είναι η καλύτερη)
400 γρ σπαγγέτι
φρέσκο θυμάρι
αλάτι
πιπέρι
λάδι.

Ανοίγετε το γκριλ του φούρνου σε μέτρια φωτιά. Μόλις ζεσταθεί ψήνετε τα φιλέτα σολομού.
Κόβετε τα ντοματίνια στα δύο αν είναι μικρά , στα τέσσερα αν είναι πιο μεγάλα.
Βάζετε την κατσαρόλα με νερό κι αλάτι να βράσει. Σ'ένα τηγάνι σωτάρετε σε λίγο λάδι το κρεμμύδι και το φρέσκο κρεμμυδάκι. Μετά από λίγο προσθέτετε τα ντοματίνια. Σωτάρετε για λίγο και προσθέτετε την κάππαρη. Ρίχνετε στο τηγάνι λίγο από το νερό που βράζει στην κατσαρόλα (περίπου 1 ποτήρι). Αφήνετε τα ντοματίνια να σιγοβράσουν.
Μόλις ψηθεί το ψάρι το βγάζετε από το φούρνο και το κόβετε σε χοντρά κομμάτια.
Στο νερό που βράζει προσθέτετε τα ζυμαρικά και τα βράζετε αυστηρά al dente. Τα στραγγίζετε και τα ανακατώνετε με τη σάλτσα. Πιπερώνετε.
Απλώνετε τα ζυμαρικά σε μια μεγάλη πιατέλα. Πάνω από τα ζυμαρικά τοποθετείτε τον σολομό κι από πάνω τρίβετε το φρέσκο θυμάρι.
Το φαγητό συνοδεύεται από ένα λαμπερό, αρωματικό, πυκνό, λιπαρό λευκό κρασί. Ένα καλό chardonnay, ίσως;

Crispy's confession: Το φαγητό ήταν απίστευτα νόστιμο, δεν αφήσαμε ίχνος! Μετάνιωσα που δεν έβαλα όλο το πακέτο σπαγγέτι!
Όσον αφορά το θυμάρι. Μέσα στα πλαίσια ''Ήρθε επιτέλους η Άνοιξη (;)'' προσπαθώ να φτιάξω ένα μικρό ''κηπάκο'' με μυρωδικά στο μπαλκόνι. Την ώρα που ψιλόβρεχε βγήκα για λίγο στο μπαλκόνι -είμαι από εκείνους που την βρίσκουν με τη βροχή!- και κοιτώντας τη γλάστρα με το θυμάρι, σκέφτηκα να τρίψω λίγο από πάνω. Ήταν αυτό που έκανε τη μεγάλη διαφορά τελικά! Μου δίνει θάρρος να ασχοληθώ πιο σοβαρά με αυτόν τον ''κηπάκο''!!

Πληροφορίες για την έκθεση:
Θα τρέχει μέχρι τις 3/7.
Ώρες επισκέψεων: Καθημερινά εκτός Δευτέρας κι απόγευμα Κυριακής : 10:00-14:00 & 17:00-21:00



Κι έτσι δεν μας μένει παρά να αναρωτηθούμε:

Cheers mates!

Έχει πέσει πολλή δουλειά τις τελευταίες μέρες και δυστυχώς (εεε, μάλλον ευτυχώς πρέπει να πω!!) αραίωσαν οι αναρτήσεις.
Τούτες τις μέρες, οι σκέψεις όλων μας είναι στην Ιαπωνία, στη χώρα της Άπω Ανατολής , που δοκιμάζεται σε πρωτοφανή μεγέθη. Ένας αξιοθαύμαστος, περήφανος λαός καλείται να αντιμετωπίσει την ασύλληπτη καταστροφή. Ίσως πάρει πολύ χρόνο, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρουν.... ψύχραιμα , με το κεφάλι ψηλά....
Όμως σήμερα θα γιορτάσουμε με έναν άλλον περήφανο λαό που αγαπώ πολύ .  Σήμερα είναι η εθνική γιορτή των Ιρλανδών , η Saint Patrick's Day . Σήμερα είναι η μέρα που θα γίνεται της τρελής στους δρόμους του Δουβλίνου (αχ, πόσο θα ήθελα να ήμουν αυτή τη στιγμή στην Grafton Street!)! Σήμερα είναι η μέρα που η μαύρη μπύρα θα ρέει άφθονη! Σήμερα είναι η μέρα που θα φάμε ....irish rarebit!
Εεε, τι είπες Crispy;
Μην ανησυχείτε αγαπητές/αγαπητοί μου. Το rarebit , είναι ένα απλούστατο σνακ , το οποίο σύμφωνα με ένα βιβλίο συνταγών με μπύρα Guinness που έχω, είναι ''everybody's favourite''!!
Είναι ένα απλό , γρήγορο , yummy (άκου λέξη...!) τοστάκι που θα λατρέψετε! Και μην ξεχάσετε να το συνοδεύσετε με μαύρη μπύρα! Και μόνο!
Πάμε:

Irish rarebit

(Ιρλανδικά τοστ με λιωμένο τυρί)

Υλικά για 4 άτομα

4 φέτες ψωμί για τοστ
2-3 κουταλιές λάδι (η συνταγή κανονικά θέλει βούτυρο αλλά εμείς θα κάνουμε μια προσαρμογή προς το ...μεσογειακό!)
1 κουταλιά αλεύρι
50 γρ γάλα
50 γρ μαύρη μπύρα
200 γρ τυρί τσένταρ τριμμένο
1 κουταλιά εξαιρετικής ποιότητας μουστάρδα
λίγες σταγόνες worchestershire sauce
πιπέρι καγιέν (προαιρετικό και μόνον για όσους έχουν αντοχές στο...καυτό!)

Τα βασικά υλικά!

Προθερμαίνουμε το φούρνο στο γκριλ σε μέτρια φωτιά.
Ζεσταίνουμε το λάδι σ'ένα τηγάνι. Προσθέτουμε το αλεύρι κι ανακατεύουμε για 1-2 λεπτά. Σιγά σιγά ρίχνουμε το γάλα και το ίδιο σιγά προσθέτουμε μετά την μπύρα. Ανακατεύουμε. Σε 1-2 λεπτά θα έχουμε μια πηχτή σάλτσα. Προσθέτουμε το τυρί κι αφού λιώσει προσθέτουμε τη μουστάρδα και την worchestershire sauce (και το καγιέν!)
Εν τω μεταξύ ψήνουμε στο προθερμασμένο φούρνο από τη μια μεριά τις φέτες ψωμιού. Τις βγάζουμε κι απλώνουμε το μίγμα στην άψητη πλευρά. Ξαναβάζουμε στο φούρνο και ψήνουμε μέχρι να λιώσει (σλουρπ!) το τυρί!
Σερβίρονται όπως είπαμε με άφθονη μαύρη μπύρα!

Crispy's conclusions: Αν θέλετε μπορείτε να αλλάξετε το τσένταρ και να βάλετε όποιο άλλο τυρί πιστεύετε ότι λιώνει εξίσου υπέροχα (μόνο φέτα μην βάλετε γιατί θα φρικάρω!!!!). Αλλά επιμένω στη μαύρη μπύρα και στην παρουσία της worchestershire sauce. Τη συγκεκριμένη σάλτσα μάλλον θα τη βρείτε δύσκολα αλλά αξίζει τον κόπο να ψάξετε και να έχετε ένα μπουκάλι σπίτι σας. Είναι must στο αγαπημένο shepherd's pie και δεν είναι λίγες οι φορές που το έχω χρησιμοποιήσει σε ντρέσσινγκ για σαλάτες ή για να ενισχύσω κάποια σάλτσα!



Cheers to all the wonderful Irish!

Υ.Γ.: Σήμερα γιορτάζει ο little bro Alex! Happy name day, bro! Γιορτάζουν και καμιά διακοσαριά ξαδέρφια μου οπότε Χρόνια Πολλά και σ'αυτές/αυτούς!

Υ.Γ.2: Εδώ  έχω καταγράψει εν συντομία κάποιους από τους λόγους για τους οποίους αγαπώ την Ιρλανδία.

Όσο πρέπει...!

Η σημερινή ανάρτηση χωρίζεται σε δύο μέρη: Το πρώτο μέρος τιτλοφορείται ''Ουκ εν τω πολλώ το ευ'' και συνοδεύεται με λίγη...γκρίνια!
Προ ημερών ως έσχατη λύση αποφασίσαμε να επισκεφτούμε γνωστή αλυσίδα ιταλικών εστιατορίων. Είχα να τα επισκεφτώ από τότε που πρωτάνοιξαν κι όλα κι όλα στην Αθήνα υπήρχαν δύο τρία εστιατόρια της αλυσίδας. Σκέφτηκα ότι, μιας κι είχε βάλει το χεράκι του στο μενού γνωστός Ελληνο-Ιταλός σεφ, μπορεί τα πράγματα να ήταν καλά. Πήγαμε, καθίσαμε και...παραγγείλαμε. Ήρθαν λοιπόν τα πιάτα και με τρόμο κοίταξα το περιεχόμενο! Το οποίο ήταν toooooooooo much!! Διότι μες το πιάτο βρισκόταν τουλάχιστον μισό πακέτο ζυμαρικά!! Επί μισή ώρα έτρωγα -και τρώω αργά η άτιμη- και δεν έλεγε να λιγοστέψει το περιεχόμενο του πιάτου!! Κι ήταν κρίμα γιατί γευστικά δεν ήταν κακό. Αναγκαστικά άφησα τις μισές ταλιατέλες χωρίς να τις φάω. Το ...φαινόμενο αυτό μου είχε ξανασυμβεί  σε ιταλικό εστιατόριο της Γλυφάδας και μου άφησε την ίδια αρνητική εντύπωση (σε αυτό είχα βγάλει...κόκκινη κάρτα , γιατί σε πολλά πιάτα έβαζαν ...φέτα! Ξέρετε εκείνο το γνωστό...ιταλικό τυρί!!! Κι είχε και...μουτρωμένο σέρβις !!!). Θεωρούν ότι σερβίρουν ιταλική κουζίνα. Εν τούτοις στην πραγματική ιταλική κουζίνα τα ζυμαρικά είναι το πρώτο πιάτο κι έτσι σερβίρονται σε μικρές ποσότητες. Πώς μπορεί κανείς να συνεχίσει σε δεύτερο πιάτο αν έχει φάει τη μισή  παραγωγή της Μίσκο για πρώτο;;;!!! Φεύγει και.... βογκά από βαρυστομαχιά έχοντας φάει μόνο τα ζυμαρικά!!
Μ'αυτά και μ'αυτά  νοστάλγησα τα δείπνα σε εκείνη την μικρή τρατορία στην οδό Ριπέτα στην καρδιά της Ρώμης! Έτρωγα ορεκτικό , πρώτο και δεύτερο πιάτο , εννοείται και επιδόρπιο κι έφευγα πανάλαφρη! Αχχχχχχ, Roma , Roma.....

Το δεύτερο μέρος της σημερινής ανάρτησης περιλαμβάνει κέικ, όπως μου προέκυψε την Κυριακή. Κάτι η ιδέα να συμπληρώσω το βούτυρο που μου έλειπε με λάδι, κάτι το γεγονός ότι ήμουν ελαφρώς επηρεασμένη από μια καταπληκτική σοκολάτα που είχα ''τσακίσει'' τις προηγούμενες μέρες , προέκυψε ένα νοστιμότατο, αφράτο κέικ, όπως ακριβώς το ήθελα. Η αναλογία βούτυρο-λάδι ήταν ιδανική αλλά νομίζω το καλύτερο προέκυψε από το μίγμα σοκολάτα-καρύδια που χτυπήθηκαν μαζί!

Κέικ με σταφίδες, σοκολάτα και καρύδια

Υλικά

170 γρ βούτυρο (ή μαργαρίνη) (σε θερμοκρασία δωματίου)
80 γρ λάδι
4 αυγά (σε θερμοκρασία δωματίου)
500 γρ αλεύρι
1 φακελάκι baking powder
1 ποτήρι γάλα πλήρες
2 φλιτζάνια ζάχαρη
2 κουταλάκια εκχύλισμα βανίλιας
50 γρ σοκολάτα κουβερτούρα
10 καρύδια (ψίχα)
100 γρ  σταφίδες

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Βουτυρώνουμε κι αλευρώνουμε ελαφρώς μια φόρμα για κέικ. Σε μια μουλινέτα χτυπάμε μαζί τα καρύδια και τη σοκολάτα. Σ'ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με το baking powder.
Σ ' ένα μεγάλο μπολ χτυπάμε με το μίξερ το βούτυρο και το λάδι με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσει και να αφρατέψει το μίγμα. Συνεχίζοντας το χτύπημα ρίχνουμε ένα ένα τα αυγά, κάθε φορά χτυπώντας καλά πριν ρίξουμε το επόμενο. Μόλις τελειώσουμε με τα αυγά ρίχνουμε τη βανίλια. Ρίχνουμε εναλλάξ 1/3 γάλα κι 1/3 αλεύρι , συνεχίζοντας να χτυπάμε με το μίξερ. Τελειώνουμε με το τελευταίο 1/3 αλεύρι ανακατώνοντας με το χέρι με τη βοήθεια μιας σπάτουλας. Μόλις ενσωματωθεί το αλεύρι ρίχνουμε τις σταφίδες και το μίγμα καρύδια-σοκολάτα. Ανακτώνουμε καλά μια τελευταία φορά να ενσωματωθούν καλά και τα υπόλοιπα υλικά. Ρίχνουμε το μίγμα στη φόρμα και ψήνουμε για 45 λεπτά.

Να επιμένεις!

Την Παρασκευή το πρωί η διάθεση ήταν στο ναδίρ. Κάτι ο καιρός- βαρύς, μουντός, κρύος, βροχερός,  κάτι ''ο κακός μας ο καιρός'' , η κατάσταση της οικονομίας της λιλιπούτειας χώρας μας, η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας, της πρωτεύουσας μας....Βαρυθυμία παντού, δυσοίωνες προβλέψεις, αβέβαιο μέλλον- σήμερα είσαι εργαζόμενος, αύριο....Αύριο...Αυτό το θολό αύριο...

Έβαλα τις φωνές στον εαυτό μου: ''Σύνελθε επιτέλους! Δεν ήρθε δα και το τέλος του κόσμου!''. Αποφάσισα να ακολουθήσω τη συμβουλή της Εμμανουέλας που σε σχόλιο της σε εκείνη την αγχώδη ανάρτηση με προέτρεπε να βγω μια βόλτα. Έτσι κι έκανα! Αλλά δεν πήγα προς το Φάληρο όπως μου έγραφε. Ξεκίνησα για το κέντρο. Και ξεκίνησα ...επιμένοντας ...ελληνικά!!

Θυμάστε μια παλιά διαφήμιση από τα 80s με το περίφημο σλόγκαν ''Ο επιμένων ελληνικά''; Απ'ότι θυμάμαι η διαφήμιση είχε σκοπό να προτρέψει τους Έλληνες να αγοράζουν ελληνικά προϊόντα προς τόνωση της ελληνικής οικονομίας. Μάλιστα....Μάλλον απέτυχε η διαφήμιση το σκοπό της, οι Έλληνες αποφασίσαμε να μην επιμένουμε και τόσο ελληνικά, κάτι η ξενομανία μας, κάτι κι οι τιμές των ελληνικών προϊόντων που προέκυψαν αφύσικα ακριβά κι η σχέση ποιότητας-τιμής περισσότερο σύγκρουση ήταν παρά ...σχέση!

Πίσω στη βόλτα μας τώρα. Ξεκίνησα αφήνοντας τη γαστρονομική ξενομανία μου σπίτι. Κατέβηκα στη στάση ''Σύνταγμα'' του μετρό κι οι στάσεις μου ήταν οι εξής τέσσερις:

Προβολή Γαστρονομικοί περίπατοι 1 σε χάρτη μεγαλύτερου μεγέθους



1η στάση
Το ζαχαροπλαστείο του ''Χατζή'' στη Μητροπόλεως 5. Εκ της Θεσσαλονίκης ορμώμενο. Φέρνει γαλακτοκομικά προϊόντα από βουβαλίσιο γάλα. Αγόρασα το αγαπημένο μου Αριάνι (ξυνόγαλο) κι ήμουν έτοιμη να πάρω καζάν ντιπί αλλά στο τέλος αγόρασα ένα τσουρέκι με μαρμελάδα κάστανο και λευκή σοκολάτα. Το κατάστημα έχει χώρο όπου μπορεί κανείς να καθίσει για έναν καφέ. Θα το επιχειρήσω κάποια μέρα.

2η στάση
Στον ''Ματσούκα'' στην Καραγεώργη Σερβίας 3. Σας έχω πει ότι μόνο από εδώ αγοράζω τους ξηρούς καρπούς- κι όχι μόνο- για το σπίτι; Φρεσκοψημένοι, δηλωμένοι -χώρα προέλευσης κλπ, έχω βρει κατά καιρούς απίστευτα πράγματα όπως κάτι ασυνήθιστα φουντούκια από το Άγιον Όρος! Αυτή τη φορά έπεσα πάνω στα πιο ψιλά φασόλια που έχω δει ποτέ! Από το Φενεό! Αγόρασα λίγα για να τα δοκιμάσω και βέβαια αγόρασα και λίγα μακαντέμια φρεσκοψημένα κι ανάλατα που τα λατρεύω!

3η στάση
Στο ''Άριστον'' στη Βουλής 10. Κατά την ταπεινή μου γνώμη εδώ βρίσκεται η καλύτερη τυρόπιτα της Αθήνας! Το αποδεικνύει κι η συνήθης ουρά που σχηματίζεται κι εκτός καταστήματος.  Η γέμιση κρεμώδης δεν έχει μόνο φέτα -ευτυχώς- κι η ζύμη κουρού είναι αχτύπητη! Παρεμπιπτόντως το κατάστημα διαθέτει κι άλλες πίτες που είναι εξίσου λαχταριστές!

4η στάση
Στο ντέλι ''Βασιλόπουλος'' , Σταδίου 19, δίπλα από το Αττικόν κι απέναντι από τον Ιανό! Από εδώ και μόνο παίρνω πια τα αλλαντικά μου. Φέρνει αλλαντικά του Στρεμμένου από τα οποία προτιμώ το χοιρομέρι κρασάτο. Τρυφερό, τρυφερότατο κρέας με μπόλικο πιπέρι στο κέντρο. Κάπως αλμυρούτσικη η ...τιμή του αλλά χαλάλι του!

Πήρα και μερικές ελίτσες για αύριο.
Χμμ, πρέπει να ομολογήσω ότι στο ντέλι αυτό βρίσκω πολλούς ....αλλοδαπούς γαστρονομικούς πειρασμούς! Και ξέρω ότι η αποστολή μου ήταν....''Επέμενε ελληνικά''. Και....και την ξέρετε την μανία για τα τσιπς, έτσι δεν είναι; Οπότε θα με δικαιολογήσετε που πήρα ένα πακέτο από τα πλέον αγαπημένα μου τσιπς τα tyrrells ! Είναι τα καλύτερα, τα πιο αυθεντικά, τα πιο νόστιμα τσιπς που κυκλοφορούν στον κόσμο. Όλες οι γεύσεις είναι απίθανες αλλά έχω κολλήσει με το Naked-no salt, το οποίο μάλιστα πήρε gold στα great taste awards 2010! Φευ...Παρόλο που δεν έχουν αλάτι, η τιμή...''τσιμπάει''!

 Αλλά ειλικρινά, προτιμώ να φάω ένα πακέτο εξαιρετικής ποιότητας τσιπς παρά δύο μέτριας ποιότητας που θα μου αφήσουν τη γνωστή δυσάρεστη επίγευση. Γενικά προτιμώ να πάρω λίγο από κάτι που να αξίζει τα λεφτά του παρά πολύ από κάτι που θα με δυσαρεστήσει γευστικά. Δεν έχει νόημα. ''Ουκ εν τω πολλώ το ευ''. Αλλά γι'αυτό θα μιλήσω σε επόμενη ανάρτηση.

Crispy's confession: Αυτός ο γευστικός περίπατος ήταν ένα πρωτόλειο. Επειδή μου άρεσε σαν ιδέα, οι επόμενοι που θα ακολουθήσουν θα είναι πιο εμπλουτισμένοι και πιο σωστά δοσμένοι.

Δύστροπες μέρες

Δεν ξέρω αν συνέβη σε σας αλλά τουλάχιστον για μένα η έλευση του Μάρτη και της Άνοιξης ...δεν έγινε αντιληπτή! Προφανώς φταίει ο καιρός που επιμένει χειμωνιάτικος , βαρύς , γκρίζος , συννεφιασμένος , βροχερός και πολύ κρύος. Ο Μάρτης δικαιώνει για άλλη μια φορά τη φήμη του ως ο πιο αλλοπρόσαλλος μήνας του χρόνου. Αλλά φέτος βρήκε να το παίξει ''γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης''; Το αναθεματισμένο πετρέλαιο πήρε τα ύψη -η τιμή του δηλαδή- κι εδώ στη λιλιπούτεια χώρα μας όλοι κυκλοφορούμε βαρύθυμοι , αγχωμένοι , απαισιόδοξοι....Το μόνο που περιμένουμε είναι να ζεστάνει ο καιρός , να τρέξουμε στις παραλίες να ξεχάσουμε τον πόνο μας ως χρεοκοπημένη χώρα. Κι είναι κι ο ήλιος που τόσο λαχταράμε και δεν λέει να σκάσει μύτη -παρεμπιπτόντως δεν θυμάμαι πού έχω βάλει τα γυαλιά ηλίου! Ξέρετε γιατί μας αρέσει τόσο πολύ ο ήλιος; Γιατί είναι τόσο έντονος , τόσο εκτυφλωτικός που δεν μας επιτρέπει να βλέπουμε ...τα χάλια μας! Το γκρίζο τονίζει ακόμα πιο πολύ τα κακώς κείμενα αυτής της χώρας που -φευ!- δεν είναι λίγα...
Πάμε όμως σε κάτι πιο φωτεινό , όπως οι ωραίες γεύσεις. Νέος μήνας μπήκε κι έχουμε τη συνταγή για το Έτος οσπρίων: 2011 ! Αφού ο καιρός το ευνοεί , θα συνεχίσουμε με σούπα. Κι αφού αγαπάμε τα πικάντικα και τις ανατολίτικες κουζίνες θα πάμε προς το...Μαρόκο την πιο δυτική (γεωγραφικά) αραβική χώρα. Και θα φτιάξουμε μια άκρως λαχταριστή και τόσο ταιριαστή με τον καιρό ρεβυθόσουπα. Ένα έχω να σας πω: Αυτή η μίξη των 4 μπαχαρικών ήταν ονειρική!

Πικάντικη μαροκινή ρεβιθόσουπα
(2011 Έτος οσπρίων: Μάρτιος)

Υλικά (για 4 άτομα)

400 γρ ρεβίθια (μουλιάστε τα αποβραδίς)
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο
4 κουταλιές πάστα ντομάτας
1 κουταλάκι κύμινο
1 κουταλάκι κανέλα
1 κουταλάκι γλυκιά πάπρικα
1/2 κουταλάκι καυτερό πιπέρι καγιέν (αν δεν αντέχετε τα πολύ καυτερά , βάλτε μόνο μια πρέζα)
2 ποτήρια ζωμό (αν έχετε δικό σας αλλιώς με τη βοήθεια του...κύβου) + επιπλέον ζεστό νερό.
λάδι
αλάτι
πιπέρι

Βράζετε τα ρεβίθια για 15-20 λεπτά μόνα τους. Σε μια άλλη κατσαρόλα σωτάρετε σε λίγο λάδι το κρεμμύδι με το σκόρδο (αν θέλετε το βάζετε τριμμένο. Εγώ κόβω τις σκελίδες στα δύο και της αφαιρώ μετά το σοτάρισμα). Προσθέτετε τα 4 μπαχαρικά κι ανακατώνετε. Προσθέτετε την πάστα ντομάτας, το ζωμό και τα ρεβίθια τα οποία θα έχετε στραγγίξει. Αν τυχόν δεν σκεπάζονται τα ρεβίθια ρίξτε λίγο ζεστό νερό. Αλατίστε και πιπερώστε. Σκεπάστε την κατσαρόλα, χαμηλώστε λίγο τη φωτιά και μαγειρέψτε το φαγητό για άλλες 2 ώρες περίπου -ή όσο χρειαστεί για να χυλώσουν τα ρεβίθια. Μερικά είναι ''πεισματάρικα'' όπως τα bio. Πεντανόστιμα μεν, θέλουν υπομονή δε! Όταν είναι έτοιμα, σβήστε την κουζίνα αλλά αφήστε την κατσαρόλα πάνω στο μάτι. Βάλτε δύο κουταλιές φαγητό σε ένα πιάτο και λιώστε το καλά. Ρίξτε τα λιωμένα ρεβίθια πίσω στην κατσαρόλα, ανακατώστε κι αφήστε 5 λεπτά ακόμα.

Crispy's conclusion: Το λάτρεψα τούτο το πιάτο. Είναι ιδανικό για εκείνες τις τελευταίες αλλά επίμονα μουντές μέρες του χειμώνα...Τις κάνει πιο...πικάντικες!!! Α ναι ...Και κάποιος να πει στον Μάρτη ότι μπαφιάσαμε από χειμώνα!!

Καλό μήνα παρεμπιπτόντως!

Υ.Γ.: Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω πολύ την Ελευθερία για την αναφορά και τα πολύ θερμά της σχόλια για μια προηγούμενη ανάρτηση μου που αφορούσε τη γερμανική πατατόσουπα. Αυτό που με χαροποίησε ιδιαίτερα είναι ότι η σούπα άρεσε σε όλη την οικογένεια!