Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015

Rock me baby! Με ρόκα!

Όπως είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτηση η αγωνία μου για όσα συμβαίνουν στη λιλιπούτεια χώρα μας τώρα τελευταία, δεν μου επέτρεψε -τρόπον τινά- να αναρτήσω συνταγή αφιερωμένη στον Αη Βαλέντη (δύο εβδομάδες πριν δηλαδή!). Υπήρχαν κι άλλοι λόγοι για να είμαι ειλικρινής. Πρώτα απ'όλα δεν είχα ανεβάσει ποτέ, στα έξι και βάλε χρόνια που μπλογκάρω, σχετική ανάρτηση. Επιπλέον τα blog, τα site, το internet γενικώς και σχεδόν στο σύνολο του εκείνες τις μέρες είχαν πλημμυρίσει από κόκκινες καρδούλες κάθε μεγέθους, ως εκ τούτου μου φάνηκε ασύμβατο και ελαφρώς προκλητικό να ανεβάσω ποστ, αφιερωμένο στον προστάτη του έρωτα, με συνταγή από...ρόκα!

Πώς και γιατί η ρόκα να έχει την τιμητική της μια τέτοια ερωτιάρικη μέρα; Απλά, ανακάλυψα τυχαία  ότι είναι...αφροδισιακή! Βέβαια, δεν είναι καμιά καινούργια παγκόσμια ανακάλυψη (μην κοιτάτε που η υποφαινόμενη είχε μαύρα μεσάνυχτα), οι αρχαίοι, Έλληνες και Ρωμαίοι, γνώριζαν καλά απ' ό,τι φαίνεται τις ιδιότητες τούτου του ταπεινού αλλά εκρηκτικού στη γεύση χόρτου.  Γίνονται αναφορές στη ρόκα  από τον Πλίνιο, τον Βιργίλιο και τον Διοσκουρίδη και μάλιστα οι αρχαίοι Ρωμαίοι την προσέφερναν στον θεό της γονιμότητας, τον Πρίαπο! Επιπλέον θεωρείτο τόσο ισχυρό αφροδισιακό που συνίστατο να αναμειγνύεται με μαρούλι, που έχει τις ακριβώς αντίθετες ιδιότητες από τη ρόκα! Κι όχι μόνο αυτό αλλά η καλλιέργεια της είχε απαγορευτεί κάποια εποχή! Ουφ, τι μαθαίνει κανείς!

Λοιπόν, τη ρόκα τη χρησιμοποιώ πολύ. Όχι για τις αφροδισιακές της αρετές, τις οποίες δε γνώριζα αλλά διότι μου αρέσει η πιπεράτη γεύση της. Κι όσο πιο άγρια τόσο πιο πιπεράτη. Τη χρησιμοποιώ σε σαλάτες, σοταρισμένη σε σπαγγετάδες, πάνω σε πίτσα. Και σε σάλτσα pesto.

Υπάρχουν πολλές σάλτσες pesto με ρόκα. Στη βάση είναι ίδιες, αυτό που αλλάζει είναι ο ξηρός καρπός που χρησιμοποιείται. Την έχω φτιάξει με κουκουναρόσπορο, με αμύγδαλο, με καρύδι. Την προτιμώ πολύ περισσότερο με το τελευταίο. Η στιβαρή γεύση του καρυδιού δένει τέλεια με την πιπεράτη γεύση της ρόκας.

Τώρα όσον αφορά τις αναλογίες των υλικών, αυτές είναι πάντα σχετικές σε μια τέτοια σάλτσα. Εξαρτώνται από τι θέλει να τονίσει κανείς περισσότερο γευστικά.

Fettuccine με σάλτσα pesto ρόκας



Υλικά για 4 άτομα

1 μεγάλι ματσάκι ρόκα άγρια (όχι την ψιλή που βρίσκουμε στα σούπερμαρκετ σε σακούλα)
ψίχα 8-10 καρυδιών
1 φλιτζάνι φρεκοτριμμένη παρμεζάνα (όχι δεν θα πάρετε έτοιμη τριμμένη)
1-2 σκελίδες σκόρδο (το αν θα χρησιμοποιήσετε 1 ή 2 ή περισσότερες σκελίδες εξαρτάται από το πόσο καλά τα πάτε με το ωμό σκόρδο)
εξαιρετκής ποιότητας ελαιόλαδο (περίπου από 1/2 μέχρι 3/4 φλιτζάνι)
αλάτι
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι (όχι* υποχρεωτικό)
400 γρ ζυμαρικά -ταιριάζουν καλτερα linguine, fettuccine, tagliatele- αλλά spaghetti ή μικρές πένες είναι επίσης μια χαρά.



Πλένετε τη ρόκα και την στεγνώνετε καλά. Τρίβετε το τυρί.

Ρίχνετε στο μπλέντερ ή μούλτι (ή χρησιμοποιήστε το γουδί αν θέλετε, που είναι και το πιο σωστό) το καρύδι, τυρί και σκόρδο. Χτυπήστε 2-3 φορές. Προσθέστε τη ρόκα και 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο. Χτυπήστε ξανά 2-3 φορές. Τσεκάρετε την πυκνότητα, αν είναι πολύ πηχτή η pesto ρίξτε λίγο ελαιόλαδο ακόμα. Δοκιμάστε για αλάτι, προσθέστε κατά το δοκούν. Χτυπήστε ξανά 2-3 φορές. Ελέγξτε την πυκνότητα. Δεν την θέλουμε ούτε πολύ πηχτή, ούτε πολύ ρευστή. Δοκιμάζετε άλλη μια φορά για αλάτι, διορθώνετε. Αν θέλετε να ενισχύσετε την πιπεράτη γεύση της ρόκας προσθέστε φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι.



Εννοείται ότι σερβίρεται με λευκό κρασί, ένα με γήινες νότες να ταιριάζει με εκείνες της ρόκας.
Κάτι με ροδίτη ίσως.



*Αναρωτιέμαι που το κόλλησα και φωνάζω συνέχεια 'όχι'....







Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Χαμένοι στα #Hashtag

Οι δέκα -περίπου- προηγούμενες μέρες κύλησαν κάπως περίεργα. Δεν ήμουν ο συνηθισμένος μου εαυτός. Τη μια λειτουργούσα σχεδόν στα όρια της υστερικής νεύρωσης, ξεσπούσα εύκολα κι αναίτια, την άλλη έπεφτα σε περιόδους απομόνωσης, μακράς σιωπής κι απραξίας, αναστέναζα βαριά κι έπιανα το κεφάλι με αγωνία περισσή. Η αιτία ήταν μία: Eurogroup!

Όλες αυτές τις μέρες καθόμουν μπροστά στον υπολογιστή, έχοντας μόνιμα ανοιγμένη τη σελίδα του twitter και στην αναζήτηση το ένα και μοναδικό hashtag : #Eurogroup. Τα tweets έπεφταν σαν το χαλάζι και  η διάθεση μου τα ακολουθούσε θυμίζοντας τον δείκτη του Χρηματιστηρίου Αθηνών. Ακύρωσα ραντεβού για καφέ και shopping, οι γονείς μου έκλεισαν το τηλέφωνο στα μούτρα μετά από δεκάλεπτο Eurogroup-ικό παραλήρημα μου, έπαψα να έχω διάθεση για μαγείρεμα -μόνο τα τυπικά και γνωστά-, ακύρωσα την ανάρτηση που είχα ετοιμάσει προς τιμήν του αγίου του έρωτα (μεγάλη η χάρη του), σε άλλο ανάλογο παραλήρημα όπου ούρλιαζα ότι θέλω να μιλήσω στον Υπουργό Οικονομίας, καλός  φίλος μου εμπιστεύτηκε ότι τον γνώριζε προσωπικά και, "θες Crispy το τηλέφωνό του" και ναι ομολογώ ότι μπήκα στον πειρασμό. Ήρθε η Παρασκευή, το εξτραορντινέρι Γιουρογκρουπ έγινε, κράτησε όλη μέρα, η αγωνία κορυφώθηκε, αποφάσεις πάρθηκαν , ο καθένας τις ερμήνευσε όπως ήθελε, ήρθε το Σάββατο, οι ερμηνείες συνέχισαν να δίνουν και να παίρνουν, αλλά από την άλλη σαν να άρχισα να συνέρχομαι, κι εκεί κάπου, μεσημέρι πια, θυμήθηκα ότι φίλος που αυτόν τον καιρό βρίσκεται στο Εδιμβούργο, μου είχε στείλει προ ημερών στο inbox ισπανική συνταγή! Γεια σου Ευρώπη! Κι έτσι πιάσαμε, επιτέλους, πάλι τις κατσαρόλες και τις κουτάλες.

Μεθυσμένο κοτόπουλο
(Κοτόπουλο με πατάτες μαγειρεμένο στην κατσαρόλα με μπύρα)



 Υλικά για 4 άτομα

1 κοτόπουλο κομμένο στα τέσσερα
2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
2 καρότα κομμένα σε μικρούς κύβους
4 μεγαλούτσικες πατάτες
2 μπουκάλια μπύρα των 330 ml (Η μπύρα να είναι καλής ποιότητας κι αρωματική*)
ελαιόλαδο
λίγο αλεύρι
αλάτι
πιπέρι

Σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο. Αλευρώνουμε τα κομμάτια κοτόπουλου και τα τηγανίζουμε καλά, μέχρι να ροδίσουν. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο και σοτάρουμε σε αυτό το κρεμμύδι. Προσθέτουμε το κρέας, το καρότο, την μπύρα και σκεπάζουμε. Αφήνουμε το φαγητό να βράσει σε μέτρια φωτιά για 20 λεπτά τουλάχιστον.

Εν τω μεταξύ, πλένουμε, καθαρίζουμε και κόβουμε τις πατάτες σε μεγάλους κύβους (περίπου 2 εκ μήκος, "το χάρακα, το χάρακα",  θυμηθείτε ότι "στις λεπτομέρειες κρύβεται ο διάβολος", πόσες φορές ακούσαμε αυτήν την φράση τις τελευταίες μέρες.)

Μετά από 20-30 λεπτά προσθέτουμε και τις πατάτες, σκεπάζουμε κι αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράσει μέχρι να μαλακώσουν οι πατάτες. Σε αυτή τη φάση κι ενώ το φαγητό έχει ακόμα υγρά, τελειώνουμε το μαγείρεμα έχοντας ανοιχτό το καπάκι- έτσι θα εξατμιστεί και το υπόλοιπο αλκοόλ (το αλκοόλ αν δεν εξατμιστεί πλήρως αφήνει μια ελαφριά πικράδα). Στο τέλος δοκιμάζουμε και βάζουμε όσο αλάτι χρειάζεται. Συμπληρώνουμε με φρεκοτριμμένο πιπέρι.

*Χρησιμοποίησα McFarland γιατί αυτή έτυχε να έχω στο σπίτι. Τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούν αρκετές ελληνικές μπύρες, μικρής παραγωγής κι εξαιρετικής ποιότητας. Κάποιες από αυτές είναι έντονα αρωματικές, ιδανικές για το συγκεκριμένο πιάτο.

Cheers! Μέχρι το επόμενο Eurogroup!

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015

Μονταλμπά' και ξερό ψωμί!

Όσοι δεν έχετε διαβάσει τα αστυνομικά βιβλία του Αντρέα Καμιλλέρι , με ήρωα τον Επιθεωρητή Σάλβο Μονταλμπάνο, καλό είναι να ξεκινήσετε. Απ' όσο γνωρίζω, τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα έχουν εκδώσει στα ελληνικά οι Εκδόσεις Πατάκη, κι οι μεταφράσεις είναι αρτιότατες.

Περνάς καλά διαβάζοντας τις ιστορίες του Επιθεωρητή. Πολλές οι υποθέσεις που πρέπει να επιλύσει, εκεί στη μυθική Βιγκάτα, κάπου στα παράλια της Σικελίας. Ναι, ο Μονταλμπάνο είναι Σικελός, ένας αξιαγάπητος φωνακλάς, ξεροκέφαλος, συναισθηματικός, κατά βάθος ευαίσθητος Σικελός. Κι εννοείται καλοφαγάς! (Κάτι σχετικό είχα γράψει: εδώ.)

Ο συγγραφέας δεν παραλείπει να αναφέρεται συχνά πυκνά στις γαστριμαργικές προτιμήσεις του ήρωα του, τόσο που να προκαλεί σιελόρροια στον αναγνώστη! Στο τελευταίο βιβλίο που διάβασα -για 2η φορά- , "Το άρωμα της νύχτας" (πάντα Εκδόσεις Πατάκη, με εξαιρετική μετάφραση του Φώτου Λαμπρινού) δύο είναι οι συνταγές στις οποίες αναφέρεται εκτενώς. Η πρώτη θυμίζει εκείνη την puttanesca που είχαμε φτιάξει προ ημερών, μόνο που προστίθεται βασιλικός και μία τόσο καυτερή πιπεριά που ο επιθεωρητής βρίσκει το διάολο του!

Στη δεύτερη συνταγή του βιβλίου τα πράγματα είναι πιο ήπια. Είναι ένα πιάτο που έχει ετοιμάσει η Κοντσέττα- ανιψιά της Αντελίνα, της οικιακής βοηθού του Επιθεωρητή. Διαβάζουμε: "Πήρε θάρρος όμως μόλις άνοιξε το φούρνο: η Κοντσέττα του είχε ετοιμάσει ένα πιάτο με πατάτες, απλούστερο, που μπορεί να μην άξιζε φράγκο ή πάρα πολλά, ανάλογα μ' εκείνον που γνώριζε τη δοσολογία και θα έβαζε κρεμμυδάκι και κάπαρη, ελιές ξιδάτες και τσακιστές, αλάτι και πιπέρι."

Ναι, είναι ένα απλούστατο πιάτο. Και ναι, αν βρεις τη σωστή δοσολογία των υλικών, είναι ένα πιάτο θεϊκό. Κι είναι η αποθέωση της μεσογειακής κουζίνας. Απλά, απλούστατα υλικά, cucina povera, η κουζίνα του φτωχού. Επιστροφή στα ταπεινά υλικά.

Στη δική μου δοσολογία, για 2 άτομα - δεν είδα τι έκανε η Κοντσέττα!- χρησιμοποίησα:



4 πατάτες μετρίου μεγέθους, τις οποίες αφού καθάρισα, τις έκοψα σε κομμάτια ούτε πολύ μεγάλα ούτε πολύ μικρά.
1 κουταλιά της σούπας κάπαρη, την οποία άφησα στο νερό για λίγα λεπτά να ξαρμυρίσει
1 μεγάλο λευκό κρεμμύδι που έκοψα σε λεπτές φετούλες
7-8 ελιές Καλαμών (εννοείται χωρίς το κουκούτσι!)
κι αντί για ελιές τσακιστές χρησιμοποίησα ελιές θρούμπες περίπου 7-8 (και σε αυτές βγάζουμε το κουκούτσι!)
Επιπλέον:
ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι
και πήρα την πρωτοβουλία κι έριξα λίγο θυμάρι- δεν ξέρω τι γνώμη έχει η Κοντσέττα γι' αυτό.

Όλα τα υλικά τοποθετούνται σε ένα ταψί, ανακατώνονται. Προστίθεται λίγο νερό και ψήνεται για όση ώρα χρειαστεί στους 180 βαθμούς. Μόλις πάρουν χρώμα οι πατάτες σκεπάζω με αλουμινόχαρτο. Πότε πότε ρίχνω μια ματιά να δω μήπως θέλει νερό το φαγητό. Ανάλογα προσθέτω.




Μην φάτε το φαγητό χωρίς ψωμί. Η σαλτσούλα που δημιουργείται είναι απίστευτη!

Συνταγή του Επιθεωρητή έχουμε δοκιμάσει κι εδώ. 

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Καιρός για παραπούλια

Στην Ιταλία προ ημερών, σταμάτησα μπροστά σε ένα μανάβικο -άλλοι χαζεύουν σε βιτρίνες καταστημάτων κι άλλοι σε...μανάβικα! O mores...!- για να περιεργαστώ μια verza - ένα λαχανικό που ανήκει στο ίδιο είδος με το λάχανο. Θυμήθηκα ότι πριν τρία χρόνια, τέτοια εποχή, Ελληνίδα ιντερνετική φίλη, η Άννα που ζει στο Como, μου είχε στείλει μια συνταγή με verza. Καίτοι τη verza στην Ελλάδα δεν την ξέρουμε (ή δεν έχει πέσει στην αντίληψη μου η παρουσία της σε πάγκους μαναβικής), στράφηκα στα παραπούλια ως πιθανοί αντικαταστάτες. Και σωστά έπραξα μιας και τα λαχανικά αυτά, verza & παραπούλια είναι πρώτα ξαδερφάκια. Τότε, όντως είχα φτιάξει τη συνταγή της Άννας με παραπούλια και το ίδιο έκανα σήμερα, έχοντας στο νου εκείνη την καταπράσινη ιταλική verza αλλά έχοντας μπροστά μου τα ανοιχτοπράσινα ελληνικά παραπούλια.

Η συνταγή είναι μια υπέροχη, καταπληκτική vellutata, ιδανική για τέτοια εποχή. Εύκολη, ελαφριά, με την ήπια γλυκιά της γεύση να προσφέρει θαλπωρή στον ουρανίσκο και το σώμα! Προσθέτω στο τέλος εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο, μαύρο πιπέρι και λεμόνι που της ταιριάζει τόσο πολύ και η γεύση της απογειώνεται με τον καλύτερο τρόπο.


Vellutata (βελούδινη, πηχτή σούπα) με παραπούλι, πατάτες & πράσο.



Για 2 άτομα

Υλικά

2 μέτριες πατάτες
1 μικρό παραπούλι
1/2 πράσο
2-3 κουταλιές ελαιόλαδο για το σοτάρισμα + λίγο ακόμα για το σερβίρισμα
400 γρ ζωμό της αρεσκείας σας
αλάτι
χοντροαλεσμένο μαύρο πιπέρι
λίγες σταγόνες λεμονιού


Καθαρίζετε και κόβετε τις πατάτες σε μεγάλους κύβους. Καθαρίζετε και ψιλοκόβετε το πράσο. Αφαιρείτε από το παραπούλι τα εξωτερικά φύλλα, κόβετε το σκληρό κάτω μέρος του, πλένετε τα φύλλα και τα κόβετε σε μεγάλα κομμάτια.

Σε μια κατσαρόλα και σε μέτρια φωτιά ζεσταίνετε λίγο ελαιόλαδο. Σε αυτό σοτάρετε για 5 λεπτά περίπου και τα τρία λαχανικά. Στην αρχή τα φύλλα του παραπουλιού θα έχουν όγκο αλλά σιγά σιγά με το σοτάρισμα θα φύγει ο πολύς όγκος. Αφού τα σοτάρετε ρίχνετε τον ζωμό ίσα να σκεπάσει τα λαχανικά συν 1 εκ. ακόμα, σκεπάζετε και αφήνετε να βράσουν τα λαχανικά. Ρίχνετε πότε πότε μια ματιά κι ανακατώνετε ελαφριά μην τυχόν κολλήσουν τα λαχανικά. Όταν μαλακώσει κι η πατάτα, βγάζετε από τη φωτιά. Περνάτε τα λαχανικά από το μπλέντερ. Επιστρέφετε στην κατσαρόλα, βάζετε αλάτι όσο θέλετε, επίσης διορθώνετε την πυκνότητα της σούπας- αν τυχόν τη βρίσκετε πολύ πυκνή ρίξτε λίγο ζωμό ακόμα.

Σερβίρετε αμέσως με 1-2 κουταλιές φρέσκο εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο, χοντροαλεσμένο μαύρο πιπέρι και λίγο σταγόνες χυμό λεμονιού. Αριστούργημα!

Σημείωση:
* Όσον αφορά τον ζωμό, καλύτερα να είναι σπιτικός. Αν δεν υπάρχει και πρέπει να χρησιμοποιηθεί κύβος, τότε να είναι όσο το δυνατόν καλύτερης ποιότητας. Η τεχνητή γεύση ορισμένων κύβων μπορεί να χαλάσει το φαγητό.
*Αν θέλετε να ενισχύσετε τη σούπα, τότε αντί για το τρίπτυχο ελαιόλαδο-πιπέρι-λεμόνι, σερβίρετε την με καλά τηγανισμένα (τραγανά) κομμάτια μπέικον ή σύγλινο.
*Άλλες συνταγές τούτου του ταπεινού blog που αγαπά το παραπούλι: εδώ (σε ομελέτα) κι εδώ (σε σπαγγετάδα)

Περί της καταγωγής των ειδών....μαναβικής!