Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Οποία χαρά! Αλλάζει ο χρόνος!



Στην αρχή διάβασα αυτό -τα 20 resolutions ενός foodie για το νέο έτος και σκέφτηκα να γράψω κι εγώ κάτι παρόμοιο, εξίσου χαριτωμένο, ειρωνικό κι αστείο.

Μετά είδα αυτό:



Και σκέφτηκα ότι μάλλον έτσι θα είναι.

Μετά είδα και αυτό:





Και είπα "oh well, no resolutions for this year!" (στο χωριό μου μιλάμε άπταιστα Αγγλικά)

*
*
*

Τελικά δεν γλίτωσα τα resolutions -εμ πώς, μέχρι και μπλοκάκι αγόρασα για να τα καταγράψω, να έχω να τα θυμάμαι!!!- αλλά δεν είναι ώρα γι' αυτά, είναι ώρα μόνο για ευχές.

Ευχές πολλές η χώρα να βρει το δρόμο της. Απαισιοδοξία, γκρίνια, υστερία έχουν κυριαρχήσει τα τελευταία 4 χρόνια. Καιρός να ανακτήσουμε την ψυχραιμία μας.

Ευχές πολλές να περάσετε όλοι σας πολύ όμορφα την αλλαγή του χρόνου με τα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Ευχές πολλές ο Νέος Χρόνος να σας φέρει τα καλύτερα, τα ομορφότερα.




Πιείτε. Γλεντήστε. Φιληθείτε. Αγκαλιαστείτε. Χαμογελάστε ο ένας στον άλλον. Γελάστε.

*
*
*

Και για το γυναικείο αναγνωστικό κοινό έχουμε μια συμβουλή:
Η Madame de Pompadour είχε πει κάποτε το εξής:

“Champagne is the only drink that leaves a woman still beautiful after drinking it.


Κορίτσια, ας βουτήξουμε στην σαμπάνια!




Φωτογραφίες 1,2,3 από "This isn't happiness"
Φωτογραφίες 4,5 από Pinterest

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Μια μέρα πριν, μια μέρα μετά...

....τα Χριστούγεννα!

Χρόνια πολλά σε όλους! Εύχομαι να περνάτε όμορφα τις μέρες των γιορτών με τα αγαπημένα σας πρόσωπα.

Την παραμονή των Χριστουγέννων

Κατέβηκα στο κέντρο της πόλης για κάτι τελευταία ψώνια (κατηγορίας φαγώσιμα, τι άλλο!)  και για μια μπύρα με τον bro. Εκεί γύρω στην Ερμού τριγυρνούσα -αποφεύγοντας την κεντρική οδό και προτιμώντας τις καθέτους της. Με ξάφνιασε -ευχάριστα!- ο απίστευτα πολύς κόσμος. Δεν έχω ιδέα αν είχε ξεχυθεί για ένα shopping spree που λένε και στο χωριό μου, αλλά σημασία έχει ότι ο κόσμος βγήκε από το σπίτι του. Ο κόσμος ήθελε να κινηθεί, να περπατήσει, να ξεσκάσει, να δει άλλο κόσμο, να δει ουρανό, να κόψει τη μιζέρια στα δυο, δεν έχει σημασία αν ψώνισε ή όχι, σημασία έχει ότι βγήκε επιτέλους από το σπίτι του κι έκλεισε το ρημάδι το χαζοκούτι. Αρκετοί πλανόδιοι μουσικοί, οικογένειες, αστυνομικοί απ' όλα είχε ο μπαξές. Στα καφέ και τα wine bar της περιοχής γινόταν το αδιαχώρητο. Μια ανάσα. Μια ανάσα ηρεμίας.


Την επόμενη των Χριστουγέννων

Είπα να ελαφρύνω λίγο το μενού. Καλό και πλούσιο το τραπέζι των Χριστουγέννων, έτσι σκέφτηκα να μαγειρέψω κάτι ελαφρύ, διαφορετικό και νόστιμο για τη χθεσινή μέρα. Ξεκίνησα από την επιλογή του κρέατος, κουνέλι λοιπόν θα ήταν και θα μαγειρευόταν με τον γαλλικό τρόπο, τουτέστιν θα μαγειρευόταν σε κόκκινο κρασί με θυμάρια και δάφνες και θα σιγόβραζε με την ησυχία του! Τελειότης! Όσοι έχετε φάει παρόμοιες σάλτσες σε γαλλικά μπιστρό θα καταλαβαίνετε τι εννοώ!


Κουνέλι a la Cocotte 
(Κουνέλι σε σάλτσα κόκκινου κρασιού κι αρωματικών)



Υλικά για 6 άτομα

1 κουνέλι (περίπου 1,5 κιλά το οποίο θα έχει τεμαχίσει ο κρεοπώλης σε μερίδες)
1 μεγάλο κρεμμύδι κομμένο σε λεπτές φέτες
2 σκελίδες σκόρδου ψιλοκομμένες
2 κουταλιές σούπας αλεύρι
2 ποτήρια (τουλάχιστον) σπιτικό ζωμό κότας ή βοδινού. Να είναι αρκετά πλούσιος σε λίπος ζωμός.
1 ποτήρι κόκκινο κρασί *
1 κλωναράκι φρέσκο θυμάρι
2 δαφνόφυλλα
λίγο φρέσκο μαϊντανό ψιλοκομμένο (2-3 κουταλιές σούπας)
αλάτι
πιπέρι
ελαιόλαδο


Σε μια κατσαρόλα με χοντρό πάτο ζεσταίνουμε λίγο λάδι -περίπου 1/2 ποτήρι- σε μέτρια φωτιά. Μόλις ζεσταθεί καλά ρίχνουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο και σοτάρουμε μέχρι να μαλακώσουν τα κρεμμύδια και να αποκτήσουν όμορφο χρυσαφένιο χρώμα -περίπου 5 λεπτά. Τα βγάζουμε από την κατσαρόλα και στο ίδιο λάδι αρχίζουμε να σοτάρουμε το κρέας. Κάθε κομμάτι πρέπει να αποκτήσει όμορφο καφέ-χρυσαφί χρώμα από όλες τις πλευρές- περίπου άλλα 10 λεπτά. Ρίχνουμε το αλεύρι κι ανακατώνουμε και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για λίγο ακόμα - 3 λεπτά. Ρίχνουμε πίσω στην κατσαρόλα το κρεμμύδι κι επίσης τον ζωμό, το κρασί, το θυμάρι, τα δαφνόφυλλα και το μαϊντανό. Σκεπάζουμε κι αφήνουμε να σιγοβράσει για μία ώρα τουλάχιστον. Πότε πότε ρίχνουμε μια ματιά, να δούμε αν υπάρχει ακόμα αρκετός ζωμός. Όταν μαγειρευτεί ελέγχουμε την πυκνότητα της σάλτσας. Η σάλτσα πρέπει να είναι αρκετά πηχτή. Αν δεν έχει πήξει αρκετά, δυναμώνουμε  τη φωτιά και μαγειρεύουμε μερικά λεπτά ακόμα με την κατσαρόλα ξεσκέπαστη. Ελέγχουμε τη σάλτσα για αλάτι και πιπερώνουμε.

Σερβίρεται με πουρέ ή απλά με καλό ψωμί!


*Δυστυχώς είναι τακτική πολλών να αγοράζουν κακής ποιότητας κρασιά για σβήσιμο στο μαγείρεμα! Κακώς! Εννοείται ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε κρασί που θα πίναμε εμείς οι ίδιοι. Από την άλλη, αν το ψάξει κανείς, βρίσκει αρκετά καλά κρασιά σε πολύ προσιτές τιμές!

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Σκόρπιες σημειώσεις (#17)

Αυτές είναι οι τελευταίες "Σκόρπιες σημειώσεις" αυτού του χρόνου.

Πάμε να δούμε τι ενδιαφέροντα θέματα έχουμε για σήμερα:

1. Αύριο στο "Ρομάντσο" (Αναξαγόρα 3-5) 20 food bloggers μαγειρεύουν για καλό σκοπό. Μια πολύ όμορφη -και νόστιμη!- πρωτοβουλία την οποία πρέπει να ενισχύσουμε. Όσοι βρεθούμε στο κέντρο της πόλης αύριο ας περάσουμε από εκεί να δούμε τι καλούδια μας έχουν ετοιμάσει. Ωραία μέρα θα έχει, οπότε μια βόλτα επιβάλλεται. Κι αν είναι για καλό σκοπό, ακόμα καλύτερα!


Περισσότερες πληροφορίες: εδώ


2. Την Τετάρτη πέρασα ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον και δημιουργικό πρωινό στα Μαθήματα Μαγειρικής ! Σε έναν πραγματικά όμορφο χώρο έμαθα τα πάντα για την κλασική ζύμη για μπισκότα, μυστικά για την σίγουρη επιτυχία της, πώς να στολίσουμε τα μπισκότα μας με ζαχαρόπαστα και τέλος τα μυστικά για ένα επιτυχημένο γλασέ! Κι επιπλέον πέρασα πάρα πολύ ωραία! Και χαλαρωτικά! Για να είμαι ειλικρινής, μετάνιωσα που δεν είχα δώσει την πρέπουσα σημασία όταν είδα τις πρώτες αναφορές στα Μαθήματα αυτά! Στην ιστοσελίδα τους θα βρείτε έναν εκτενές κατάλογο από όλα τα μαθήματα και τις δραστηριότητες τους κι απ'ότι είδα του Ιανουαρίου είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Τουλάχιστον τρία μαθήματα μου έχουν προκαλέσει ήδη το έντονο ενδιαφέρον!


3. Στο Marks and Spencer στην Ερμού έχει ανοίξει ένα μικρό ντελικατέσσεν πάνω πάνω στον τελευταίο όροφο. Το ανακάλυψα τυχαία πριν ένα μήνα περίπου κι η χαρά μου ήταν απερίγραπτη διότι όπως κι αν το κάνουμε οι Άγγλοι βγάζουν τα καλύτερα ...τσιπς! Και μπισκότα! Κι από ποικιλία στα δύο είδη άλλο τίποτα! Τα τσιπς τους είναι αχτύπητα και τα σκέτα με λίγο αλάτι -για όσους προσέχουν την πίεση, διότι είμαστε και μιας ηλικίας....!!!- και τα υπόλοιπα με διάφορες γεύσεις. Υπάρχουν διαφόρων ειδών τσιπς και σνακς, όχι μόνο από πατάτα αλλά κι από άλλα υλικά μέχρι και σνακ φτιαγμένα με αλεύρι από φακές είδα (κι αγόρασα!). Έχετε υπόψη ότι διαθέτει και πολύ ωραία δωράκια για τις γιορτές. Κι έχετε επίσης υπόψη ότι τα προϊόντα τους δεν περιέχουν υδρογονωμένα λίπη ούτε χρωστικές. Κι επίσης διαθέτουν...νάις πράις!

4. Η πιο εξωφρενική είδηση που διάβασα τις τελευταίες μέρες είναι εκείνη της αγκινάρας στην Ιταλία που εξερράγη στα χέρια της κυρίας που την είχε αγοράσει και προσπαθούσε να την καθαρίσει! Η κυρία ευτυχώς δεν τραυματίστηκε αλλά ένα σοκ το έπαθε! Οι ειδικοί δίνουν μια πιθανή εξήγηση ότι υπήρξε κάποια χημική αντίδραση με φυτοφάρμακο που χρησιμοποιήθηκε κατά την καλλιέργεια του λαχανικού. Mamma mia, τι ρίχνουν στα δόλια για να μεγαλώσουν γρήγορα!

Τέλος, όσοι έχετε σινεφίλ διαθέσεις αυτές τις μέρες μπορείτε να ρίξετε μια ματιά σε μια ανάρτηση που είχα γράψει πριν 3 χρόνια και στην οποία είχα φτιάξει έναν μικρό κατάλογο με αγαπημένες χριστουγεννιάτικες ταινίες. Υπάρχουν μερικές θαυμάσιες ταινίες με θέμα γιορτινό, παρόλα αυτά το δικό μου μεγάλο σινεφίλ guilty pleasure παραμένει η ταινία,  "National Lampoon's Christmas Vacation", στην οποία παρακολουθούμε τις Χριστουγεννιάτικες περιπέτειες της οικογένειας Γκριζγουόλντ. Κλασική σκηνή ανθολογίας πλέον εκείνη με τον στολισμό του σπιτιού με φώτα!
Αθάνατα 80s!









Θα είμαστε πάλι εδώ μετά τα Χριστούγεννα. Πολλές ευχές να περάσετε πολύ πολύ όμορφα και γλυκά τις μέρες αυτές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα! 

Καλά Χριστούγεννα!

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Oops, I did it again!

Ναι, τις προάλλες ενεπλάκην πάλι σε συζήτηση υπερασπιζόμενη την αγγλική κουζίνα! Βέβαια η συζήτηση ήταν σε γραπτή μορφή κι όχι πρόσωπο με πρόσωπο (για καλή τύχη του συνομιλητή μου!) κι αυτή έγινε με αφορμή μια κοινοποίηση που έκανα στο facebook.

Ανοίγει παρένθεση: (Αποφάσισα να ανοίξω αποκλειστική σελίδα για το blog στο facebook, εννοείται με το όνομα του. Εκεί, εκτός από τις εδώ αναρτήσεις, κοινοποιώ θέματα κι άρθρα αποκλειστικά γαστρονομικού ενδιαφέροντος , περισσότερο για να υπάρχει αφορμή για συζήτηση και καλών προθέσεων κουβέντα. Οπότε όποιος θέλει ας το επισκέπτεται, κι αν το βρει ενδιαφέρον ας το βάλει στις σελίδες που παρακολουθεί. Κι έτσι θα εντοπίσω όσες δικές σας σελίδες μου έχουν ξεφύγει μέχρι τώρα!). Κλείνει η παρένθεση.

Καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα που λέει κι ο λαός. Καβγάς από εδώ, συζήτηση από εκεί, βλέπω να παίρνω τον τίτλο της πιο ένθερμης υποστηρίκτριας της αγγλικής κουζίνας. Πριν όμως μου παραδώσετε τον τίτλο, μετά βαϊων και  κλάδων, θα ήθελα να απολογηθώ! Δεν είναι ότι λατρεύω την αγγλική κουζίνα, απλά είμαι εξοικειωμένη μαζί της παιδιόθεν, από τα χρόνια που έζησα στην Αυστραλία. Την εποχή που ήμουν εγώ εκεί, ουσιαστικά αυστραλέζικη κουζίνα δεν υπήρχε, το φαγητό των Αυστραλών ήταν η κουζίνα της μαμάς Αγγλίας. Αργότερα κι αφού είχα φύγει πια, η χώρα άρχισε να βρίσκει την ταυτότητα της μακριά από την αγκαλιά του στέμματος. Μέχρι και τον εθνικό ύμνο άλλαξε (μικρή είχα απαγγείλει άπειρες φορές το γνωστό "God save the queen") κι υπήρξαν και σκέψεις για αλλαγή της σημαίας. Όσον αφορά την κουζίνα, η αυστραλιανή άρχισε σιγά σιγά, κι εκμεταλλευόμενη την πλούσια χλωρίδα και πανίδα της χώρας, να βρίσκει τη δική της γαστρονομική σφραγίδα. Απ'ότι διαβάζω γίνονται πράγματα και θαύματα σε αυτόν τον τομέα.
 Πίσω πάλι στα χρόνια που ζούσα εγώ εκεί. Αν κλείσω τα μάτια και προσπαθήσω να φέρω στον ουρανίσκο τη γεύση εκείνων των χρόνων, δύο λέξεις θα μου προκύψουν αυθόρμητα: sausage roll και meat pie. Εντάξει, τέσσερις λέξεις αλλά δύο φαγητά. Τα οποία ήταν και το αγαπημένο μου κολατσιό στο σχολείο. Και τα δύο πιάτα, εν τω μεταξύ, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την αγγλική κουζίνα.

To make a long story short, κοινώς για να μην πολυλολογούμε (αναστεναγμοί ανακούφισης ακούγονται από το αναγνωστικό κοινό!) μου ήρθε μια πελώρια λαχτάρα να ξαναδοκιμάσω αυτές τις αγαπημένες γεύσεις ξεκινώντας από τα sausage rolls. Τρώγοντας τα, αναμνήσεις με πλημμύρισαν και θυμήθηκα ότι τότε, εκείνη την εποχή αναρωτιόμουν γιατί τα ονόμαζαν sausage roll ενώ λουκάνικο δεν έβλεπα!
Ήταν απλό -θα δείτε το γιατί στην εκτέλεση της συνταγής. Τούτα εδώ δεν είναι απλά λουκανοπιτάκια, είναι απείρως πιο νόστιμα κι έχετε τα υπόψη για λαχταριστό ορεκτικό τώρα στις γιορτές.


Sausage rolls




Για περίπου 12 κομμάτια

450 γρ άριστης ποιότητας χωριάτικα λουκάνικα
2 φέτες ψωμί από τις οποίες θα έχετε κόψει την κόρα και θα έχτε τρίψει την ψίχα σε τρίμματα
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 πακέτο ζύμη σφολιάτα (των 500 γρ είναι υπεραρκετό)
λίγο ελαιόλαδο
1 αυγό
3 κουταλιές γάλα
λίγο σουσάμι

Βάζουμε σε ένα τηγάνι λίγο ελαιόλαδο και το ζεσταίνουμε σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά. Προσθέτουμε τα κρεμμύδια και τα σοτάρουμε για 20-30 λεπτά μέχρι να καραμελοποιηθούν- δηλαδή να μαλακώσουν και να αποκτήσουν όμορφο χρυσαφί χρώμα.
Εν τω μεταξύ κάνουμε το εξής. Αφαιρούμε με ένα κοφτερό μαχαίρι (το "παπαγαλάκι" κάνει μια χαρά) το έντερο από τα λουκάνικα, βγάζουμε το κρέας και το τοποθετούμε σε ένα μπολ. Με τα δάχτυλα μας το τρίβουμε έτσι ώστε να θυμίζει κιμά.
Όταν τα κρεμμύδια είναι έτοιμα τα βγάζουμε από τη φωτιά και τα αφήνουμε λίγη ώρα να κρυώσουν.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.
Στο μπολ με το λουκάνικο προσθέτουμε το τριμμένο ψωμί και το κρεμμύδι. Ανακατεύουμε με τα δάχτυλα μας.
Ανοίγουμε τα φύλλα σφολιάτας. Κόβουμε σε φύλλα πλάτους 10 εκ περίπου. Απλώνουμε λίγη από την γέμιση κατά μήκος της ζύμης. Κλείνουμε σφιχτά από τη μία μεριά, πιέζοντας με ένα κουταλάκι. Συνεχίζουμε με το επόμενο φύλλο κάνοντας την ίδια δουλειά. Θα χρειαστούμε 3-4 τέτοια φύλλα. Κόβουμε τα rolls στα 3 ή 4 ανάλογα πόσο μεγάλα τα θέλουμε. Χτυπάμε σε ένα μπολ το αυγό και προσθέτουμε το γάλα. Αλείφουμε την επιφάνεια των rolls με το μίγμα και από πάνω ρίχνουμε λίγο σουσάμι. Τα τοποθετούμε σε ένα ταψί στο οποίο έχουμε στρώσει αντικολλητικό χαρτί.
Ψήνουμε για περίπου 25 λεπτά ή μέχρι η επιφάνεια τους να αποκτήσει όμορφο χρυσοκαστανό χρώμα.

Είναι τελείως διαφορετικά από τα κλασικά λουκανικοπιτάκια όπου εντελώς εύκολα τυλίγουμε ένα λουκάνικο σε μια σφολιάτα... and that's all. Διαλέξτε ωραίο χωριάτικο λουκάνικο -παράγουμε μπόλικα- φτιάξτε τα και θα με θυμηθείτε!





Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Άσπονδοι φίλοι

Στη χθεσινή ανάρτηση ανέφερα την παρουσίαση του βιβλίου της Θέμιδος Μπαρδιόλακα "Μαμά δεν τρώω πράσινα" . Στην παρουσίαση τόσο η συγγραφέας, όσο κι η συντονίστρια, η κα. Νικόλτσιου, και κάποιοι από το κοινό αναφέρθηκαν σε προσωπικές τους εμπειρίες. Δηλαδή πώς τα παιδιά τους αντιδρούσαν ή αντιδρούν στη θέα ενός πιάτου με λαχανικά. Παιδιά δεν έχω αλλά υπήρξα παιδί κι όχι από τα πιο εύκολα στον κόσμο, ιδιαίτερα στο φαγητό. Η μητέρα μου τράβηξε τα πάνδεινα, όχι τόσο με μένα αλλά κυρίως με τους δύο αδερφούς μου, οι οποίοι στην κυριολεξία δεν έτρωγαν τίποτα από λαχανικά -και νομίζω ότι ακόμα και σήμερα δεν είναι ιδιαίτερα φίλοι των λαχανικών. Από την άλλη, η δύστροπη αδερφή τους, ναι μεν τα έτρωγε, αλλά μισή ώρα πριν κάτσει να φάει γκρίνιαζε κι ωρυόταν μοιρολογώντας πηγαίνοντας από δωμάτιο σε δωμάτιο, να πει τον πόνο της στους τοίχους του σπιτιού, κι όταν επέστρεφε στην κουζίνα, αντίκριζε τα απελπισμένα βλέμματα των γονιών της, καθόταν στο τραπέζι, άρχιζε να τρώει, οι γονείς χαίρονταν, της έλεγαν πόσο καλό κάνει το σπανάκι, το φασολάκι, το μπρόκολο, το κουνουπίδι.

Το κουνουπίδι ήταν εκείνο το λαχανικό που πυροδοτούσε τις χειρότερες αντιδράσεις. Περίεργη η σχέση μου με το κουνουπίδι. Ναι μεν το έτρωγα, ναι μεν ποτέ δεν είπα ότι το απεχθάνομαι, ποτέ δεν είπα ότι δεν μου αρέσει γευστικά. Απλά δεν το ήθελα. Όταν έφυγα από το πατρικό μου  έκανα πολλά χρόνια να το ξαναφάω.

Τα τελευταία χρόνια η σχέση αναπτερώθηκε. Πώς και γιατί, ποιος ξέρει. Απλά ψάχνω πια για διαφορετικές συνταγές που να ανανεώνουν τη σχέση διότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταρρεύσει κι άντε πάλι να περιμένεις καμιά 10αριά χρόνια να την αναθερμάνεις πάλι!

Η σημερινή συνταγή θέλει το κουνουπίδι να ψήνεται στο φούρνο με το όμορφο άρωμα του φασκόμηλου και τη γλυκύτητα του μελιού να το συνοδεύουν. Και τα δύο ταιριάζουν υπέροχα με το συγκεκριμένο λαχανικό. Καθώς θα ψήνεται η κουζίνα θα μοσχοβολά σε κάτι από ιταλική τρατορία χάρη στο σκόρδο και το φασκόμηλο!

Πάρα πολύ όμορφο και νόστιμο, το πιάτο αυτό θα μπορούσε να παίξει το ρόλο μιας ζεστής σαλάτας στο γιορτινό τραπέζι μας!

Κουνουπίδι ψημένο στο φούρνο με φασκόμηλο & μέλι






Υλικά

1 κουνουπίδι μετρίου μεγέθους
3-4 φύλλα φρέσκου φασκόμηλου
4 κουταλιές κουκουναρόσπορο*
2 κουταλιές μέλι
4 κουταλιές ελαιόλαδο
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
1 πρέζα αλάτι

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Στρώνουμε σε ένα ταψί αντικολλητικό χαρτί.
Πλένουμε το κουνουπίδι και το κόβουμε σε μικρά κομμάτια.
Ανακατεύουμε σε ένα μπολ το λάδι με το μέλι, το σκόρδο και το αλάτι. Σε ένα άλλο μεγαλύτερο μπολ βάζουμε το κουνουπίδι, ρίχνουμε από πάνω το μείγμα λάδι-μέλι προσθέτουμε τα φύλλα φασκόμηλο και τον κουκουναρόσπορο κι ανακατεύουμε καλά έτσι ώστε το λάδι να απλωθεί σε όλο το κουνουπίδι.



Απλώνουμε το κουνουπίδι στο ταψί και ψήνουμε για 40 λεπτά περίπου ανακατεύοντας κάθε τόσο μέχρι να ψηθεί το λαχανικό και να αποκτήσει ένα όμορφο χρυσό-καστανό (golden brown) χρώμα.



* Ξέρει κανείς πού θα βρω μη κινέζικο κουκουναρόσπορο;




Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Σκόρπιες σημειώσεις (#16)

Ο Θεός δεν έχει φανεί ιδιαίτερα γενναιόδωρος με εκείνους που αγάπησαν την ελληνική κουζίνα, τη μελέτησαν με πάθος και μεράκι κι έγραψαν για αυτήν. Αλέξανδρος Γιώτης, Μαρία Χαραμή, χθες έφυγε η  Εύη Βουτσινά. Η τελευταία συνέντευξη που έδωσε ήταν στη Lifo. Εξαιρετική.

***

Τη Δευτέρα βρέθηκα στο Golden Hall για την παρουσίαση του βιβλίου της Θέμιδος Καρδιόλακα (aka mamouli) ¨Μαμά, δεν τρώω<<πράσινα>>". Ήταν μια πολύ όμορφη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδήλωση, πλημμυρισμένη από κόσμο - το πατάρι του Παπασωτηρίου ήταν ασφυκτικά γεμάτο!- κι όχι τυχαία. Όπως είχα τονίσει στην προηγούμενη ανάρτηση με κεντρίζουν εκείνα τα βιβλία μαγειρικής που έχουν ένα καλό κι ισχυρό θεματολογικό καμβά πάνω στον οποίο θα πατήσουν οι συνταγές και τούτο εδώ το βιβλίο τον έχει. Όλοι υπήρξαμε παιδιά, οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε παιδιά, έτσι όλοι γνωρίζουμε καλά ότι οι σχέσεις λαχανικών - μικρών παιδιών δεν είναι κι οι καλύτερες. Κι οι γονείς κάπου στη μέση να προσπαθούν απεγνωσμένα να κάνουν το σωστό: Να ταΐσουν τα παιδιά του με υγιεινές τροφές, αλλά όταν είσαι 3, 4, 5 χρονών δεν θες να ξέρεις ότι αυτό το άνοστο πράγμα που λέγεται κολοκυθάκι, καρότο, κουνουπίδι, σπανάκι είναι καλό για σένα. Η Θέμις προτείνει συνταγές αλλά προτείνει και λύσεις, τρόπους προσέγγισης, διότι ο στόχος δεν είναι μόνο να μαγειρέψεις αλλά και να πείσεις. Το βιβλίο περιέχει και πολλές πληροφορίες πάνω στις διατροφικές αξίες των λαχανικών, έτσι ώστε να αποκτάται μια πλήρης εικόνα για εκείνον τον άσπονδο για τα παιδιά - κι όχι μόνο!- κόσμο των λαχανικών!
Αύριο θα συνεχίσουμε τη συζήτηση πάνω στα άσπονδα λαχανικά!
Προς το παρόν, ευχόμαστε το βιβλίο της Θέμιδος να είναι καλοτάξιδο!

***

Στο fnl-guide  υπάρχει μια στήλη που ονομάζεται "Μούτρωσα". Η τελευταία ανάρτηση της στήλης αναφέρεται στις εκπομπές μαγειρικής και θα ομολογήσω ότι συμφωνώ απόλυτα. Κι αυτός είναι ο λόγος που εδώ και καιρό δεν τις παρακολουθώ πια.  Υπάρχει μια απίστευτη πληθώρα ατόμων -σχετικών , άσχετων, περαστικών "είδα φως και μπήκα"- που μαγειρεύουν με τις ευλογίες των χορηγών και λείπει παντελώς αυτό που θα έπρεπε να έχει μια εκπομπή μαγειρικής: Ουσία, γνώση του αντικειμένου, γοητεία και λόγο ύπαρξης. Άντε πιάσαμε όλοι ένα τηγάνι στο χέρι, μας πασάρει ο χορηγός την κρέμα, το βούτυρο ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο και κάνουμε εκπομπή μαγειρικής. Ε, να κάνω κι εγώ μία παιδιά μου, να κάνει η μαμά μου -που είναι πραγματικά εκπληκτική μαγείρισσα!- να κάνει κι ο Μπόμπο ο χαριτωμένος σκύλος της γειτόνισσας! Νισάφι πια! Έχει χαθεί η ποιότητα στο συγκεκριμένο είδος εκπομπών. Πού πήγαν εκείνες οι εκπομπές που τις παρουσίαζαν άνθρωποι που ήταν πραγματικοί connoisseurs και μάθαινες και πέντε ενδιαφέροντα πράγματα; (αναρωτιέμαι μόνη μου κι απάντηση δεν βρίσκω)

***

Το Σεπτέμβρη στη Σίφνο, βρέθηκα στην αλλόκοτη θέση να υπερασπίζομαι την αγγλική κουζίνα σε ένα ζευγάρι Γάλλων. Η συζήτηση ξεκίνησε από ένα πιάτο που έτρωγαν στο εστιατόριο που βρισκόμασταν, κάπως ξέφυγε κι έφτασε μέχρι την αγγλική κουζίνα κι εκεί τους άκουσε όλο το νησί να ωρύονται τι άθλια που είναι. Προσπάθησα να τους εξηγήσω ότι η  κουζίνα κάθε χώρας χαρακτηρίζεται από αυτά που της προσφέρει η φύση της -δεν είναι όλες τυχερές όπως η Γαλλία να απλώνονται από τον Ατλαντικό ως τη Μεσόγειο, κι από τον Γιούρα ως τα Πυρηναία-, η Αγγλία δεν φημίζεται για την πλούσια χλωρίδα της άλλωστε. Τους εξήγησα επίσης ότι οι Άγγλοι έχουν κάνει τρομερές κι αποτελεσματικές προσπάθειες να βελτιώσουν την κουζίνα τους, το Λονδίνο είναι το γαστρονομικό κέντρο της Ευρώπης. Μάταια. Το τι άκουσα δε λέγεται, στο τσακ δεν μου έφεραν το αρνάκι το ανιθάτο στο κεφάλι! Να όμως που σήμερα έπεσα πάνω σε ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στην εφημερίδα Guardian : Η αγγλική κουζίνα είναι της μόδας στο Παρίσι, οι Γάλλοι τρέχουν να απολαύσουν μια μερίδα fish"n"chips!!!! O tempora!!!


Á demain mes amis που λένε κι οι φίλτατοι Γάλλοι! 

Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Χειμώνας στη Βενετία.

Τη μία και μοναδική φορά που επισκέφτηκα τη Βενετία δεν ήταν χειμώνας αλλά άνοιξη, τέλη Απριλίου. Περίμενα πώς και πώς την επίσκεψη αυτή, ήταν όνειρο ζωής, κι όταν έφτασα κι άρχισα να περιπλανιέμαι στα σοκάκια και τα κανάλια της πόλης ήθελα να κλάψω από χαρά κι από λύπη. Από τη μια ήμουν πολύ συγκινημένη, το βλέμμα μου δεν χόρταινε τόση ομορφιά. Από την άλλη η φυσική αγοραφοβία μου χτύπησε κόκκινο εκείνη την ημέρα! Δεν είχα δει ποτέ στη ζωή μου, τόσο πολλούς τουρίστες μαζεμένους σε μια πόλη, είχες την εντύπωση ότι οι μισές Ηνωμένες Πολιτείες είχαν έρθει διακοπές στη Βενετία! Μόλις έφτασα στην πλατεία του Αγίου Μάρκου, ένιωσα ότι ο κόσμος αυτόματα είχε υπερδιπλασιαστεί. Αναρωτήθηκα πώς να αισθάνονταν οι ίδιοι οι Βενετσιάνοι βλέποντας όχι μόνο το νερό, αλλά κι όλη αυτή τη λαοθάλασσα να πνίγει την πόλη τους. 'Εφυγα με την υπόσχεση ότι θα επέστρεφα κάποτε αλλά θα ήταν φθινόπωρο ή χειμώνας. Εποχές που άλλωστε ταιριάζουν πιο όμορφα ως σκηνικό αυτής της μοναδικής πόλης.

Λίγο καιρό μετά την επίσκεψη αυτή, η φίλη μου η Μαρία μου έκανε δώρο ένα βιβλίο μαγειρικής με τίτλο "Βενετία, συνταγές και όνειρα". Συγγραφέας του βιβλίου είναι η Τέσσα Κύρου (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Τερζόπουλος).



Έχω τρέλα μεγάλη με τα θεματολογικά βιβλία μαγειρικής. Αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Ξεφυλλίζοντας το σχεδόν αισθάνεσαι την υγρασία της πόλης να σε τυλίγει, τις γεύσεις της στο στόμα σου, τα χρώματα της να παίζουν μπροστά στα μάτια σου, κάθε σελίδα και μια βόλτα στα κανάλια της πόλης. Το έχω ξεφυλλίσει άπειρες φορές από τότε που το απέκτησα, έμαθα για όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την βενετσιάνικη κουζίνα αλλά κατεβάζοντας το προ ημερών από τη βιβλιοθήκη για άλλο ένα απολαυστικό ξεφύλλισμα, συνειδητοποίησα ότι δεν είχα επιχειρήσει να μαγειρέψω κάτι από αυτό. Καιρός ήταν! Έκανε και κρύο!

Pasta & fagioli
Σούπα με ζυμαρικά και φασόλια
(Συνταγή -ελαφρά αλλαγμένη- από το βιβλίο "Βενετία-συνταγές κι όνειρα-"' της Τέσσας Κύρου)



Υλικά για 4 άτομα

300 γρ φασόλια ξερά μετρίου μεγέθους που θα έχουμε μουλιάσει για λίγες ώρες.
1 καρότο
1 κλωνάρι σέλινο
1 σκελίδα σκόρδο
1 κρεμμύδι καθαρισμένο ολόκληρο
1 κρεμμύδι καθαρισμένο και ψιλοκομμένο
120 γρ μπέικον - να μην είναι σε φέτες, να είναι ένα κομμάτι ολόκληρο το οποίο θα κόψετε σε κυβάκια (εγώ χρησιμοποίησα σύγλινο*)
λίγο ψιλοκομμένο δεντρολίβανο (φρέσκο)
1 καυτερή πιπερίτσα
100 γρ ζυμαρικά τύπου ταλιατέλες ή παπαρδέλες
ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι
λίγες φλούδες από παρμεζάνα ή πεκορίνο


Στραγγίζετε τα ήδη μουλιασμένα φασόλια. Σε μια κατσαρόλα βάζετε τα φασόλια με το ολόκληρο κρεμμύδι, το σκόρδο (ολόκληρο κι αυτό), το καρότο και το σέλινο και συμπληρώνετε με 1,5 - 2 λίτρα νερό. Αφήνετε να πάρει μια καλή βράση σε δυνατή φωτιά. Χαμηλώνετε και αφήνετε τα φασόλια να σιγοβράσουν για 1 ώρα περίπου. Πότε πότε ρίχνετε μια ματιά μήπως χρειάζεται νερό. Αν όντως χρειάζεται, προσθέτετε λίγο ζεστό νερό (πάντα ζεστό!). Στο τέλος τα φασόλια θα πρέπει να έχουν χυλώσει όμορφα.
Εν τω μεταξύ σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνετε λίγο λάδι. Σε αυτό σοτάρετε το ψιλοκομμένο κρεμμύδι με το μπέικον (ή σύγλινο). Σοτάρετε μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι και να πάρει ένα ελαφρύ χρώμα- προσοχή μην το κάψετε πολύ. Προσθέτετε το δεντρολίβανο και την καυτερή πιπερίτσα, αλατοπιπερώνετε, ανακατεύετε κι αφήνετε στην άκρη.
Όταν τα φασόλια είναι έτοιμα, θα αφαιρέσετε από την κατσαρόλα το κρεμμύδι, το σκόρδο, το σέλινο και το καρότο. Με μια τρυπητή κουτάλα βγάζετε τα μισά φασόλια και τα ρίχνετε στο τηγάνι με το σοταρισμένο κρεμμύδι. Ανακατώνετε τα υλικά. Βγάζετε με την τρυπητή κουτάλα τα υπόλοιπα φασόλια και τα λιώνετε στο μπλέντερ. 
Βάζετε την κατσαρόλα πάλι πάνω στη φωτιά. Επιστρέφετε τα λιωμένα φασόλια στην κατσαρόλα, ανακατώνετε με το ζωμό που έχει μείνει. Επίσης προσθέτετε τα φασόλια με το σοταρισμένο κρεμμύδι. Ανακατώνετε και αφήνετε να πάρει μια βράση. Αν είναι πολύ πηχτή η σούπα ρίχνετε λίγο ζεστό νερό να αραιώσει όσο θέλετε.
Παίρνετε τις ταλιατέλες (τα 100 γρ είναι περίπου 6 φωλιές) και τις σπάτε με τα χέρια



Προσθέτετε τις σπασμένες ταλιατέλες στη σούπα και βράζετε για 5-6 λεπτά ακόμα μέχρι να μαγειρευτεί al dente το ζυμαρικό. Δοκιμάζετε και διορθώνετε το αλάτι.
Η σούπα σερβίρεται αμέσως με λίγες φλούδες παρμεζάνα ή πεκορίνο και μερικές σταγόνες εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο.

Είναι ιδανική για τις κρύες μέρες του χειμώνα που ήδη είναι εδώ. Το απόλυτο comfort food κι από τα ωραιότερα πιάτα με όσπρια που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου.



*Τώρα τελευταία χρησιμοποιώ αρκετά συχνά σύγλινο αντί για μπέικον. Ομολογώ ότι μέχρι και carbonara έχω φτιάξει κι ήταν (να με συγχωρούν οι αγαπημένοι φίλοι Ιταλοί) ...άπαιχτη!



Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Υψηλή μαγειρική

"Υψηλή μαγειρική" είναι ο ελληνικός τίτλος της γαλλικής ταινίας "Les saveurs du palais" που παίχτηκε φέτος το καλοκαίρι στις κινηματογραφικές αίθουσες. Βασίζεται χαλαρά σε ένα πραγματικό γεγονός και διηγείται τις περιπέτειες της Danièle Delpeuch όταν της ζητήθηκε να γίνει προσωπική σεφ του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν, θέση που η  κα. Delpeuch κράτησε για δύο χρόνια.
Στην ταινία η πρωταγωνίστρια  έχει διαφορετικό όνομα, ονομάζεται συγκεκριμένα  Hortense Laborie και την υποδύεται η υπέροχη ηθοποιός Catherine Frot.  Όταν ρωτήθηκε η ίδια η κα. Delpeuch, γιατί η πρωταγωνίστρια της ταινίας δεν είχε το όνομα της, απάντησε ότι δεν επρόκειτο περί βιογραφίας αλλά για μια ταινία πάνω στην απλή μαγειρική!



Κι έτσι είναι! Ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας απηυδισμένος από τα τερτίπια της nouvelle cuisine, ψάχνει κάποιον μάγειρα που να του μαγειρεύει αυθεντική γαλλική κουζίνα, εκείνη που θα του θυμίζει τις γεύσεις των παιδικών του χρόνων, εκείνη που ξεπηδούσε από την κουζίνα της μαμάς και της γιαγιάς. Έτσι προσλαμβάνεται η Hortence.



 Με μεγάλη χαρά διαπιστώνει ότι η κουζίνα της κας. Hortence, είναι ακριβώς έτσι, πιάτα καμωμένα με απλό ή σοφιστικέ αλλά πάντα καθαρά γαλλικό τρόπο, με τα καλύτερα και πιο φρέσκα υλικά, με προϊόντα τοπικά, με συνδυασμούς και τρόπους μαγειρέματος έτσι όπως η αυθεντική γαλλική κουζίνα απαιτεί.



Η Hortence είναι πεισματάρα κι απαιτητική αλλά ξέρει ακριβώς τι θέλει. Θέλει το φρεσκοκομμένο μανιτάρι από το Περιγκόρ, θα το αποκτήσει. Θέλει τουλπάνι, το οποίο αρνούνται να της δώσουν οι συνάδελφοι της, τρέχει σπίτι της και φέρνει. Φειδωλή στα λόγια, την πιάνει λογοδιάρροια μόνο όταν μαγειρεύει! Έχει να παλέψει σε ένα καθαρά ανδροκρατούμενο περιβάλλον και τα καταφέρνει με το κεφάλι ψηλά. 'Εχει έναν χαρακτήρα ακέραιο κι έντιμο κι αυτό αποτυπώνεται στα πιάτα της. Δεν έχει ίχνος αλαζονείας, είναι απλά ταπεινός υπηρέτης της κουζίνας που αντιπροσωπεύει. Είναι ωραίος τύπος η Hortence, όπως άλλωστε κι η ίδια η κα. Delpeuch. Σας συνιστώ να δείτε οπωσδήποτε την συνέντευξη που παραχώρησε στο flix. Λέει μερικά πάρα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα κι ακούγοντας την θα καταλάβετε περισσότερα και για την ίδια.



Όπως επίσης σας συνιστώ να δείτε την ταινία. Τώρα που πλησιάζουν οι γιορτές και θα έχουμε περισσότερο χρόνο για χαλάρωση και χουζούρι, οι "Υψηλές Μαγειρικές" μαζί με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί θα σας βοηθήσουν να περάσετε ευχάριστα ένα βράδυ. Και θα σας διδάξουν τι ακριβώς είναι οι ..."Υψηλές Μαγειρικές"!


Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Σκόρπιες σημειώσεις (#15)_Η πρώτη φορά.


Την προηγούμενη Κυριακή σας έθεσα ένα ερώτημα : "Τι δοκιμάσατε για πρώτη φορά κι η γεύση του σας συγκλόνισε" και σας κάλεσα να απαντήσετε. Έλαβα αρκετές απαντήσεις, σημασία όμως δεν έχει ο αριθμός, πόσες ήταν δηλαδή, αλλά αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα ήταν οι ίδιες οι απαντήσεις, όλα όσα γράψατε! Η μία απάντηση ήταν πιο ενδιαφέρουσα από την άλλη αλλά εκείνο που απόλαυσα ιδιαίτερα ήταν το γεγονός ότι το ερώτημα ήταν η αφορμή να ξεδιπλωθούν παιδικές μνήμες για κάποιους και για άλλους μνήμες και στιγμιότυπα από ταξίδια! Τελικά φαίνεται ότι οι γεύσεις λειτουργούν ως σημεία αναφοράς στη ζωή μας. Μπορεί να πετάξαμε ή να χάσαμε σε κάποια φάση της ζωής μας ημερολόγια, φωτογραφίες ή γράμματα, μπορεί η μνήμη να φθίνει με τα χρόνια αλλά οι γεύσεις θα παραμένουν για να μας βοηθούν να ανασύρουμε αναμνήσεις, να βοηθήσουν την ταλαίπωρη τεμπέλα μνήμη να επαναφέρει στιγμές από τις ζωές μας που αφήσαμε πίσω. Ομορφες αναμνήσεις, όμορφες στιγμές εν τέλει!
Όσοι απαντήσατε σας ευχαριστώ από καρδιάς! Μου δώσατε μεγάλη χαρά.



modernist 
"Έχω δοκιμάσει υπέροχα πράγματα στη ζωή μου, πλην όταν δοκίμασα για πρώτη φορά, στην τρυφερή ηλικία των 23 χρόνων, ένα μέτρια ψημένο μοσχαρίσιο φιλέτο σε συνδυασμό με ένα Cote du Rhone, κυριολεκτικά συγκλονίστηκα.
Βέβαια θα φανεί αστείο, αλλά σοκ έπαθα και όταν για πρώτη φορά δοκίμασα καρμπονάρα, έστω αυτή του θρυλικού Pappas στην Κηφισιά. Όταν είσαι συνηθισμένος στην κουζίνα της μαμας και ξαφνικά γεύεσαι κρεμα γάλακτος με μπέϊκον κλπ, εμφανίζεται στη ζωή σου ένας καινούριος κόσμος."


Αgapa me an... dolmas (Αναστασία) 

γώ οσο αστειο και να φανει σε καποιους, αυτο που εφαγα και με συγκλόνισε ευχάριστα ειναι το μπροκολο! ο γες!! στα 29 μου εφαγα πρωτη φορα μπροκολο σουφλε και επαθα πλακα! τι εχανα τοσα χρόνια η ιδιότροπη! μ άρεσε και σαν σαλατα με μπολικο λεμόνι και λαδάκι.....ειμαι αρκετα ιδιοτροπη και δυσκολα δοκιμάζω γευσεις"


Dark Chef 

"Χμμ... Ωραίο θέμα ανοίγεις και πολύυυ μεγάλο! Λοιπόν, μια και το μενού σου έχει σήμερα ρεβύθια, μήπως τυχαίνει να τα έχεις δοκιμάσει φρέσκα και πράσινα κατευθείαν μέσα από το φασολάκι τους? Να μια γεύση 100% αυθεντική, που δεν πρόκειται να ξαναβρώ αλλού -και πλέον... 
Το κατακίτρινο ψωμί από αλεύρι καλαμποκιού (το οποία καλαμπόκια μάζεψε η ίδια η γιαγιά από το χωράφι), ψημένο σε παραδοσιακό ξυλόφουρνο του χωριού (που επίσης δεν υπάρχει πια).
Το χειροποίητο κατσικίσιο τυρί, από το γάλα της κατσίκας που μεγαλώνει στην αυλή σου.
Ο τραχανάς σούπα, πάλι από χειροποίητο τραχανά φτιαγμένο από έμπειρα χέρια θείας στο χωριό.
Το πραγματικό ξυνόγαλα (πάλι από την ίδια θεία)
Η πρώτη φορά που έφαγα αληθινό γιαούρτι και διαπίστωσα πως το τυποποιημένο κεσεδάκι με το "γιαούρτι" του σούπερ μάρκετ είναι απλά ξινό γάλα με ζελατίνη.
Οι ελιές της μαμάς, μαζεμένες από τα δέντρα της αυλής (και πάλι καμία σχέση με αυτές του μπακάλη / του σούπερ μάρκετ)
Το ελαιόλαδο από τις ελιές της αυλής.
Τα βραστά άγρια χόρτα (αυτά που μαζεύει η μαμά στο χωριό, από την αυλή)
Η πράσινη σαλάτα με τα ίδια χόρτα (κάποια από αυτά είναι απίστευτα νόστιμα και ωμά)
Τα βερίκοκα του κήπου (αυτά που ΜΥΡΙΖΟΥΝ ενώ απλά περνάς δίπλα από την φρουτιέρα)"
.
.
.
Σταματάω γιατί η λίστα είναι ατελείωτη και θα γράψω σεντόνι (όχι ότι δεν έχω γράψει ήδη -σόρυ κιόλας). Αλλά νομίζω φαίνεται που το πάω!



Ξανθή

""Αναπολώ φαγητά και πίτες ψημένες στη γάστρα (στο χωριό μου η γάστρα είναι κάτι παραπλήσιο του ξυλόφουρνου).
Τα γεμιστά με λαχανικά από τον κήπο των γονιών μου.
Και εκείνο που μου έμεινε αξέχαστο είναι το αρνάκι που ψήσαμε φέτος το Πάσχα στον ξυλόφουρνο της Λίνας στην Κρήτη μέσα σε γάστρα με αλάτι και πιπέρι μόνο.





Οινόφιλη βιβλιοφάγος
Χοιρινές τσιγαρίδες(λίπος με λίιιιγο κρεατάκι),ξημερώματα Χριστουγέννων,ψηνένες στο τζάκι,τότε που κανείς δεν ήξερε τη χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια...
Κουραμπιέδες,με αγνό,μοσχοβολιστό βούτυρο,που ψήνονταν στο ξυλόφουρνο και βόγγούσε το χωριό....
Κοκορέτσι,από τα χέρια του μπαμπά μου....
Τη χορτόπιτα της γιαγιάς.....
Κολωχτύπα,ψητή στα κάρβουνα στη Λακωνική Μάνη.....
Καιπιρίνια,με θέα τη Καλντέρα....
Το σπαγγέτι ναπολιταίν του Λόη....
Το χλωρό τυρί ,οι ματιές και το χοιρινό λουκάνικο της θείας στο χωριό....
Μπιζέλια ωμά,ξαπλωμένοι στο χορτάρι με τα ξαδέρφια....
Ξυλάκι παγωτό,από το πλανόδιο παγωτατζή...
Τηγανητά αυγά σε βούτυρο,μετά το μπάνιο για όλα τα πιτσιρίκια......
Ψωμί βρεγμένο με ζάχαρη,να κριτσανάει στο μωσαικό,και η μαμά να ωρύεται....

Να συνεχίσω;;Μ'έπιασε νοσταλγία...



amelie

- Λουκουμάς (αυτός με τη ζάχαρη) στο φούρνο της γειτονιάς μου όταν ήμουνα μικρή
- Τυρόπιτα με σφολιάτα 
- Τάρτα φρανζιπάν στη Γαλλία (γεύση που με συγκλονίζει ακόμα και τώρα)
- Μιλκ-σέικ στα ΜακΝτόναλντς όταν δεν υπήρχαν ακόμα εδώ)
- Fudge στο Λονδίνο
- Σούπα με κολοκύθα
- Γλυκό Saint-Honore
- Χριστουγεννιάτικη γέμιση γαλοπούλας με κάστανα
Και...δυστυχώς πολλά άλλα!!!!




robin

ο λα λα! τέλειο το souvenir post crispy...και με εξαιρετικές ιδέες και αναμνήσεις..
χμ.. τα δικά μου συγκλονιστικά αρκετά βέβαια αλλά ας προσπαθησω να τα περιορίσω στα παρακάτω
- σοκολάτα (ούτε που θυμάμαι πότε.. πολύ μικρή προφανώς αλλά η γεύση και η αίσθηση της της παραμένει σταθερή και μοναδική, ανάλογα με την ώρα και την όρεξη από γάλακτος lacta ΄πως ... μέχρι bio raw cacao, seeds, κλπ ) και βέβαια με πολύ μέλλον ..
- home made bio πατάτες τηγανητές σε ελαιόλαδο με σως ροκφορ.. (ΟΧΙ blue cheese..αυστηρά ροκφορ)
- κρητική κουζίνα με ρακη (σταμναγκάθι, γραβιέρα, μαραθοπιτακια, χοχλιους..), 15 χρόνια κάθε χρόνο στα νότια χανιά..και στην παλιά πολή
- αχινοσαλατα κ αχινούς σε σφηνάκι με ρακη (Ν χανιά στην παλαιόχωρα)
- αστακομακαρονάδα (ελαφόνησος)
- χταποδάκι στα κάρβουνα με μπλε βαρβαγιάννη (ελαφόνησος)
- συναγρίδα ψημένη στο αλάτι 
- το fusion λαβράκι ταρτάρ με lime σως - βασικά όλο το non meat menu της σπονδης (jerome serres & arnaud bignn) 
- το γιουβετσάκι με γαρίδες (Βαρούλκο)
- το μακαρον 
- το daquiri φράουλα από νωρίς ..αυστηρά σε παραλία
- άγριος σολωμός αλάσκας 
- το sushi
- το dry martini με καλή παρέα και πολύ καλή μουσική
- οι Βέλγικες μπύρες με ποικιλία τυριών 
- το gluhwein τα χριστούγεννα με χιόνια απο νωρίς 
και αρκετά ακόμα 
ας μη συνεχίσω άλλο - πείνασα, δίψασα..
buona notte ;)




Cleomenis Zosimas
"Στο πνεύμα της ανάρτησης: ρεβύθια στη Σίφνο σε ξυλόφουρνο. Αποκάλυψη. Πρόσεξες ότι ο γείτονάς σου έχει σκεπασταριά χωρίς σμάλτο; Πρέπει να είναι καλύτερη για τα ρεβύθια, δυστυχώς και μένα αυτή που μου φέρανε πριν χρόνια έχει σμάλτο για να είναι πιο "όμορφη". Αν ξαναπάω σίγουρα θα πάρω μία σκέτη, the pure thing. Είμαι σε καλό δρόμο πάντως να πετύχω το άρωμα του καπνού στο σπίτι, θα σε κρατώ ενήμερη."





Notoula

"1 και καλύτερο : Σούπα σκορπίνα, χρόοοονια πριν στους Παξούς, ψάρι από τον ψαρά γείτονα και μαγειρεμένη από την μαμά μου!
2 : Στην Πράγα, βελουτέ σούπα μπρόκολου που με έκανε να αλλάξω άποψη για τις σούπες !
3 : Στην Βουδαπέστη, πατατόσουπα σερβιρισμένη σε καρβέλι από ψωμί !
4 : Αν και δεν είμαι λάτρης των ζυμαρικών, ξετρελάθηκα (πριν ανακαλύψω την αλλεργία μου) με μία αστακομακαρονάδα πριν από δέκα χρόνια περίπου." 
Updated εκτάκτως στις 2/12: το καλοκαίρι δοκίμασα το Σικάγο της Χαράς στα Πατήσια. Ακόμα έχω την γεύση του στο στόμα μου.



Lila Xagorari

"Fudge στο Λονδίνο, camembert στο Παρίσι και ψητό σκαθάρι (ψάρι) στην Περαία στη Θεσ/νίκη, μαζί με τα μυδοπίλαφα και τα σαγανάκια και την ψητή φέτα, γενικά η κουζίνα της Θεσ/νίκης με αφήνει άφωνη όσα χρόνια κι αν περάσουν!!!!!!!!!"



Αγγελική Ν

"Crispy μου με την ερώτησή σου είναι σαν να ταξίδεψα στον χρόνο!
Παγωτό σοκολάτα του Παπασπύρου, την εποχή που είχε γεύση! 
Γενικά, όταν ήμουν μικρή με το φαΐ ήμουν δύσκολη! Λίγα πράγματα στο πιάτο μου, τα βασικά! Κυρίως τα γλυκά δεν μου άρεσαν! Τα θεωρούσα περιττά στην καθημερινή λιτή διατροφή μου. Ώσπου ένα απόγευμα παίζοντας στο δρόμο με άλλα παιδιά, φάνηκε ο παγωτατζής! Τα άλλα παιδιά τρέξαν να πάρουν χαρτζιλίκι από τους γονείς τους, για να αγοράσουν παγωτό. Εγώ έμεινα μόνη στο δρόμο, περιμένοντάς τους να γυρίσουν.
-Εσύ δεν θέλεις παγωτό? Ρώτησε ο παγωτατζής.
-Όχι, δεν μ αρέσει!
-Δεν μπορεί να μη σ αρέσει! Έχεις δοκιμάσει?
-Όχι!
-Πάρε ένα κέρασμα από μένα!
Ακόμα θυμάμαι την κρύα, γλυκιά, αρωματική, βελούδινη, σοκολατένια γεύση του μέσα στην κάψα του καλοκαιρινού απογεύματος! Μια γεύση με αίσθηση αμαρτίας, γιατί είχα παραβεί και έναν κανόνα: να μη δέχομαι γλυκά από αγνώστους...."


Π
"Αν αρχίσω και ανατρέχω σε γεύσεις που με συγκλόνισαν όταν τις πρωτοδοκίμασα θα φτιαξω ολόκληρο κατεβατό οπότε θα αρκεστώ σε κάποιες των τελευταίων χρόνων που τις έχω και πιο φρέσκιες στην μνήμη μου. Οι πιο πολλές είναι ιδιαίτερες οι επονομαζόμενοι 'κρυπτονίτες' που λεμε! Η ομελέτα με άγρια σπαράγγια,οι άγριες αγκινάρες αλλά και οι ήμερες με τη γνωστή γλυκόξινη σάλτσα ( ;), η γεύση της κάππαρης, οι τυλιχτές μελιτζάνες με γραβιέρα και σάλτσα τοματας, η τρούφα, και απο αλλαντικά η λούζα και η μπρεζάολα και απο γλυκά κάτι απο τα παιδικά μας χρονια το σαλάμι (ή μωσαικό). 


Από facebook είχαμε τις εξής απαντήσεις:

Alex Grammenos:

"To sok to epatha nipio kai me akolouthi akomi.Ktipito augo me kakao!!!" (για όποιον ενδιαφέρεται ο Alex μας έδωσε και την συνταγή!)


Katerina Pagrati:

μμμμμμμμμμμμμ!!!!!Με πηγες πολυ πισω...οταν περιπου 5 χρονων ανακαλυψα κατω απο τον νεροχυτη της γιαγιακας μου μια γιαλα με τσερυ λικερ που εφτιαχνε μονη της.Οσο και να σου φανει παραξενο οταν δοκιμασα για πρωτη φορα τα μικρα ζουμερα βυσσινα που ειχαν ζαρωσει απο την ολη διαδικασια της προετοιμασιας(κανελες γαρυφαλα ζαχαρη κονιακ ...ηλιος) η εκρηξη γευσεων που αισθανθηκα στον ουρανισκο μου εφτασε σε ολο μου το σωμα.Ισως και απο το αλκοολ ...επειδη οπως θα καταλαβατε δεν αρκεστηκα σε ενα- δυο.Βλεπεις....πιανοντουσαν και ευκολα απο το κοτσανακι


Giannopoulos Konstantinos
 Μαθητης ακομα , θυμαμαι την αντιδραση μου στο μαθημα της Λογικης όταν ακουγα δογματα του τυπου , ότι το γλυκο με το ξινο δεν ταιριαζουν γευστικα , ανεφερα το μελι με το γιαουρτι προς δυσαρεσκεια της στρυφνης καθηγήτριας. Χρονια μετα ανακαλυψα μια από τις μεγαλύτερες γευστικες ηδονες .Το πιπερι στη σοκολατα . Την επιγευση της μαυρης τρουφας . Θα ανεφερα αρκετα, απλα θεωρω ότι εκει που κατεληξα είναι, το όταν γεύεσαι τα παντα ,διαπιστώνεις ότι και η ζωη η ιδια εχει την πιο ομορφη γευση.~



Σημείωση: Οι απαντήσεις μπήκαν με χρονική σειρά λήψης και χωρίστηκαν σε δύο στήλες: Στη μία όσοι απάντησαν εδώ στο blog και στην άλλοι όσοι έδωσαν την απάντηση τους στο facebook.



Καλό, γιορτινό μήνα Δεκέμβρη σε όλους.

Και να δείτε οπωσδήποτε την grandissima ταινία La Grande Bellezza (ε.τ Η τέλεια ομορφιά)