Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Οι Γαλάτες και τα υπέροχα γλυκά τους.

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα σκοπό να αναρτήσω το συγκεκριμένο γλυκό. Το έφτιαχνα για πρώτη φορά κι όταν αποφάσισα να το φτιάξω, μουρμούρισα ''εντάξει , είναι ένα ακόμη κέικ γιαουρτιού'' . Non , non , non! Δεν είναι ακόμη ''ένα κέικ γιαουρτιού'' !!! Είναι ακόμη καλύτερο! Κι έτσι είπα να το αναρτήσω!

Η συνταγή είναι από ένα βιβλιο που είχα φέρει το χειμώνα από το Παρίσι. ''Gateaux de mammie'' (''Γλυκά της γιαγιάς'') ο τίτλος του. Το όμορφο αυτό βιβλίο με έχει βοηθήσει να αποσαφηνίσω πολλά καλά κρυμμένα μυστικά της γαλλικής ζαχαροπλαστικής. Και να επιβεβαιώσω για άλλη μια φορά αυτό που θεωρείται δεδομένο , ότι η γαλλική είναι η κορυφαία σχολή ζαχαροπλαστικής στον κόσμο!
Η συνταγή όχι μόνο είναι απλή αλλά και πανεύκολη. Έχετε υπ'όψη ότι θα χρησιμοποιήσετε το κεσεδάκι του γιαουρτιού ως μεζούρα.





Κέικ γιαουρτιού
( Διασκευή a la Crispy -ο τόνος στο y!- από το βιβλίο ''Gateaux de mamie'')


Υλικά :
1 κεσεδάκι γιαούρτι (μόλις βγάλετε το γιαούρτι από το κεσεδάκι , πλύντε το , στεγνώστε το και χρησιμοποιήστε το για τις επόμενες μετρήσεις)
1 1/2 κεσεδάκι ζάχαρη
2 κεσεδάκι αλεύρι
1 κεσεδάκι αμύγδαλα σε σκόνη
1 κεσεδάκι μαργαρίνη ή βούτυρο (ό,τι κι αν χρησιμοποιήσετε να είναι καλά λιωμένο)
3 αυγά
1 φακελλάκι baking powder
1 κουταλάκι βανίλια
Προθερμένετε τον φούρνο στους180 βαθμούς. Σ' ένα μπωλ ανακατεύετε το αλευρι , τα αμύγδαλα σκόνη , το baking powder και την βανίλια.  Βάζετε το γιαούρτι σ'ένα άλλο μπωλ. Προσθέτετε στο γιαούρτι την ζάχαρη και τα αυγά και χτυπάτε αρκετά λεπτά μέχρι να αφρατέψει το μίγμα . Προσθέτετε το μίγμα του  αλευριού κι  ανακατεύετε. Τέλος προσθέτετε το βούτυρο , ανακατεύετε.


Βουτυρώνετε ένα ταψί διαμέτρου 22 εκ. Τοποθετήστε το γλυκό στο ταψί και ψήστεγια 35 λεπτά περίπου ή μέχρι να βγει καθαρό το δοκιμαστικό μαχαιράκι.
Βγάζετε από το ταψί όταν το γλυκό είναι χλιαρό. 



Crispy's comment: Νομίζω ότι η πιο ωραία στιγμή στην ετοιμασία ενός κέικ , είναι όταν έχουμε ετοιμάσει την ζύμη και λίγο πριν την τοποθετήσουμε στο ταψί.......βουτάμε το δάχτυλο μας σ ' αυτή! Και βέβαια δοκιμάζουμε! Ε , εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα ότι τούτο το κέικ είναι ένα...μικρό chef-d'oeuvre!
 Σερβίρεται πολύ ωραία με μαρμελάδα. Την επόμενη φορά που θα το φτιάξω , θα το κόψω οριζοντίως στη μέση και θα βάλω μια στρώση ωραία , σπιτική μαρμελάδα!


yummy yogurt!


Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στην γαλλική εθνική ομάδα ποδοσφαίρου , αφού με τα όσα ευτράπελα συνέβησαν στους κόλπους της το Μουντιάλ απέκτησε λίγο...αλατοπίπερο! Μπορεί να είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες , αλλά στην πατισερί είναι αήττητοι!

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Μουντιαλικές γεύσεις

Την Κυριακή είχα αποφασίσει να φτιάξω κοτόπουλο, δεν είχα αποφασίσει όμως πώς. Για καλή μου τύχη η Εμμανουέλα του Eating Around είχε μόλις αναρτήσει μια συνταγή που μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Αργεντίνικο πιάτο με αφορμή το Μουντιάλ! Αχά , εδώ είμαστε σκέφτηκα! Δύο πληθωρικές μοσχαρίσιες μπριζόλες συνοδεύονταν από μία σάλτσα με το παράξενο όνομα...τσιμιτσούρι! Την έφτιαξα τελικά αυτήν τη σάλτσα με το κοτόπουλο της Κυριακής και ....γλείφαμε κόκκαλα , πηρούνια , πιάτα!!! Απίστευτα νόστιμη και πώς - αχ πώς!- μοσχοβολούσε η κουζίνα! Εκεί που απολαμβάναμε στο μπαλκόνι τις τελευταίες μπουκιές αυτού του εκπληκτικού φαγητού  , μου ήρθε η ιδέα - φευ καθυστερημένα! - ότι θα ήταν πολύ ωραία αν με κάποιους foodie bloggers , είχαμε κανονίσει ένα είδους γαϊτανάκι με αφορμή το Μουντιάλ και τις κουζίνες των χωρών που συμμετέχουν! Δεν το σκέφτηκα νωρίτερα , δεν πειράζει όμως! Παραταύτα, παίρνω σήμερα την σκυτάλη από την Εμμανουέλα και σας παρουσιάζω δύο πιάτα από τη χώρα του φαβορί της διοργάνωσης -Crispy , μην λες μεγάλα λόγια!- της Ισπανίας! Και τι σας έρχεται πρώτα στο νου όταν ακούτε ισπανική κουζίνα; Μα φυσικά....tapas!!!
Πριν από δύο μήνες περίπου η καλή μου vipera  μου είχε φέρει δώρο από το ταξίδι της στη Βαρκελώνη  ένα βιβλίο με συνταγές για tapas! Ευκαιρία λοιπόν , να δοκιμάσουμε τα καλούδια που μας προτείνει το βιβλίο ''The best 100 tapas''. (Σημ: Θα υπάρξουν κι άλλες αφορμές για αναφορές στο βιβλίο!)


Tapas #1
Patatas bravas (παραλλαγή a la Crispy)





Υλικά:
1/2 κιλό πατάτες
λίγο καυτερό μπούκοβο
λάδι
1 κουταλιά γλυκιά πάπρικα
1 κουταλάκι γλυκού ζάχαρη καστανή
1 κουταλάκι γλυκού ξίδι από sherry

Σάλτσα τομάτας:
Για την σάλτσα τομάτας θα χρειαστείτε:
3 ώριμες τομάτες
1 κουταλιά πάστα τομάτας την οποία θα διαλύσετε σε λίγο νερό.
1 κρεμμύδι
1 σκελίδα σκόρδο
λάδι
αλάτι 



Εκτέλεση
Καθαρίζετε και κόβετε σε χοντρά κομμάτια τις πατάτες. Τις βράζετε για λίγo -5-10 λεπτά περίπου.
Εν τω μεταξύ ετοιμάζετε την σάλτσα τομάτας. Τρίβετε τις τομάτες. Σοτάρετε σε λίγο λάδι το κρεμμύδι και το σκόρδο. Ρίχνετε τις τομάτες ,την πάστα, αλάτι  και σιγοβράζετε μέχρι να πήξει η σάλτσα.
Τις πατάτες θα τις βγάλετε από την φωτιά λίγο πριν βράσουν (να κρατάνε λίγο). Τις στραγγίζετε. Σε τηγάνι ζεσταίνετε καλά λάδι με το μπούκοβο. Προσθέτετε τις πατάτες και τις σοτάρετε. Τις αφήνετε να πάρουν ωραίο χρώμα και συνεχίζετε το τηγάνισμα. Μετά από λίγα λεπτά προσθέτετε στο τηγάνι με τις πατάτες την σάλτσα ντομάτας , την πάπρικα, τη ζάχαρη και το ξίδι, ανακατεύετε και συνεχίζετε το μαγείρεμα για λίγα λεπτά ακόμη. Σερβίρετε όποτε θέλετε , το πιάτο τρώγεται και κρύο. Μοναδική του προϋπόθεση; Να είναι καυτερό!



Tapas #2
Kόκκινες πιπεριές Φλωρίνης με τόνο 
(Μια πολύ ωραία ιδέα για ένα ελαφρύ σνακ τώρα το καλοκαίρι)



Υλικά:
6 φέτες ψωμί χωριάτικο τύπου ciapata ή τελοσπάντων ό,τι τύπο θέλετε. Εγώ χρησιμοποίησα ...baguette*!
3 κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης
1 κρεμμύδι
1 κονσέρβα τόνο σε λάδι
λάδι
λίγη ρίγανη
πιπέρι

Ξεπλένετε τις πιπεριές και τις σκουπίζετε. Τις τυλίγετε σε αλουμινόχαρτο και τις ψήνετε στο φούρνο ή στην ψηστιέρα για μισή ώρα περίπου μέχρι να μαλακώσουν (στην ψηστιέρα ψήνονται πιο γρήγορα). Τις αφήνετε να κρυώσουν, τις ξεφλουδίζετε, αφαιρείτε τους σπόρους και τις κόβετε σε ψιλές λωρίδες.Κόβετε επίσης και το κρεμμύδι σε λεπτές φετούλες. Σε λίγο λάδι σοτάρετε το κρεμμύδι με τις πιπεριές μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι.

Απλώνετε τις φέτες του ψωμιού σε μια πιατέλα . Μοιράζετε ομοιόμορφα πάνω σε αυτές τα σωταριμένα κρεμμύδια με τις πιπεριές. Από πάνω μοιράζετε τον τόνο. Πάνω πάνω βάζετε λίγες σταγόνες λάδι και μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι, ρίγανη και σερβίρετε με άφθονη κρύα ...cerveza!



* Από τότε που άνοιξε ο Paul στην Πανεπιστημίου , το μόνο ψωμί που έχω φάει είναι η μπαγκέτα του. Με ξετρελαίνει η ελαφράδα αυτού του ψωμιού. Κι η λεπτότητα του ...Σε όλα . Σε γεύση , σε υφή. Παραταύτα σκέφτομαι να στείλω μηνυτήρια αναφορά στον Paul! Τον θεωρώ υπεύθυνο για το γεγονός ότι δεν μπορώ να χάσω δύο καταραμένα κιλά !!! Τον επισκέπτομαι 2-3 φορές την εβδομάδα για να προμηθεύομαι τις μπαγκέτες μου. Μαζί όμως με το ψωμί να σου και τα καλούδια! Ε , να μην πάρω να δοκιμάσω εκείνη την τάρτα , να μην δοκιμάσω κι εκείνο το πολύ όμορφο και λαχταριστό γλυκό; Αφού τα δοκίμασα όλα , σας προτείνω ανεπιφύλακτα : Την tarte marriage ! Εξαιρετική , ότι πρέπει για το καλοκαίρι! Επίσης την τάρτα με rhubarb. Το rhubarb στην ελληνική ονομάζεται ραβέντι , εμείς απ'όσο γνωρίζω δεν το χρησιμοποιούμε, οι ξένοι όμως φτιάχνουν με αυτό (προσοχή με το κοτσάνι του , όχι τα φύλλα , αυτά είναι τοξικά!) τάρτες και μαρμελάδες , κι είναι πολύ ωραίο γευστικά , έχει μια διακριτική γλυκόξινη γεύση. Α , και το flan του Paul με έχει ξετρελάνει! Τι είναι το Flan; Μα , θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι...η γαλατόπιτα αλλιώς!!!

Αυτά προς το παρόν
Και μην ξεχνάτε : Και το Μουντιάλ έχει τα καλούδια του !!!!

Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Quasi bolognese!

''Σχεδόν μπολονιέζε'' , όπως δηλώνει στην πανέμορφη ιταλική  γλώσσα ο τίτλος της ανάρτησης, θα μπορούσαν να είναι τα δικά μας...μακαρόνια με κιμά! Αλλά και πάλι , μάλλον σαν μακρινός , φτωχός συγγενής μοιάζουν , σε σχέση με τη σάλτσα αυτή που έρχεται από την πλέον γαστρονομική περιοχή της Ιταλίας την Emilia-Romagna και συγκεκριμένα την πρωτεύουσα της, την Bologna! Την πόλη αυτή , οι Ιταλοί την φωνάζουν χαϊδευτικά ''La Grassa'' ..''Η Χοντρή'' ! Φταίει μάλλον η πλούσια κουζίνα της περιοχής , γεμάτη διάφορα καλούδια και κυρίως απίθανα αλλαντικά!
Πρέπει να ξέρετε ότι οι Ιταλοί είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι όταν πρόκειται για την κουζίνα τους. Τους ενοχλεί  όταν η ιταλική κουζίνα κακοπερνάει στα διάφορα ''ιταλικά'' εστιατόρια ανα την υφήλιο. Κρέμα γάλακτος στην καρμπονάρα; ''Ma , che schifo!!'' . Μάλιστα , κάπου είχα διαβάσει ότι  είχαν αποφασίσει να συστήσουν επιτροπή που θα έλεγχε τα διάφορα ''Ιταλικά εστιατόρια''  στον κόσμο , η οποία και θα έδινε πιστοποιητικά έγκρισης μόνο σε εκείνα που τηρούσαν τους στοιχειώδεις κανόνες σωστού μαγειρέματος γνωστών και μη εξαιρετέων πιάτων.
Επίσης στους Ιταλούς αρέσει να ψάχνουν για την αυθεντικότητα διάσημων συνταγών της κουζίνας τους. Κάθε χρόνο μαζεύονται σεφ , μάγειροι κλπ και ψάχνουν ενδελεχώς για την ιστορία , την καταγωγή και την εξέλιξη μιας συνταγής. Φέτος ήταν η σειρά της bolognese! Ρίξτε μια ματιά εδώ για να δείτε τι κάνουν οι άνθρωποι (ενώ εμείς -οι Έλληνες- κοιμόμαστε...).
Έτσι αποφάσισα να φτιάξω μια όσο το δυνατό γνήσια bolognese , έκανα όμως εσκεμμένα ένα λάθος! Θα το αποκαλύψω στο τέλος!
Α , και πριν προχωρήσω στην συνταγή να σας πω ότι οι Ιταλοί είναι οπαδοί του slow food  , πράγμα που σημαίνει ότι η σάλτσα αυτή....θέλει τον χρόνο της!



Ζυμαρικά με σάλτσα bolognese 



Υλικά (για 4 άτομα):
300 γρ κιμά (μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μισό μοσχαρίσιο μισό χοιρινό , εγώ χρησιμοποίησα μόνο μοσχαρίσιο)
100 γρ παντσέτα (συμβιβάστηκα με μπέικον)
1 κονσέρβα με ολόκληρες ντομάτες που θα περάσετε από το μπλέντερ
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 καρότο τριμμένο
λίγο σέλινο ψιλοκομμένο
1 φλιτζάνι λευκό κρασί
1 φλιτζάνι γάλα πλήρες
1 φλιτζάνι ζωμός λαχανικών (ή ό,τι άλλο θέλετε)
1 φύλλο δάφνης
λάδι
αλάτι & πιπέρι




Σε κατσαρόλα ζεσταίνετε λίγο λάδι. Προσθέτετε το κρεμμύδι , το καρότο και το σέλινο και σωτάρετε μέχρι να μαλακώσουν. Προσθέτουμε το μπέικον, το οποίο θα έχουμε ψιλοκόψει, και σωτάρουμε για λίγο ακόμη. Προσθέτουμε τον κιμά. Ανακατώνουμε συνέχεια μέχρι να πιεί τα υγρά του και με τη βοήθεια της κουτάλας σπάμε τα ''ζγρουμπούλια'' (!) και τον λειαίνουμε. Προσθέτουμε το κρασί , ανακατώνουμε και το αφήνουμε να εξατμιστεί. Προσθέτουμε μετά , τις ντομάτες , τον ζωμό , το γάλα , το δαφνόφυλλο , αλατοπιπερώνουμε , ανακατεύουμε , το σκεπάζουμε και το αφήνουμε να μαγειρευτεί σε σιγανή φωτιά για 2 ώρες τουλάχιστον ( είπαμε...slow food!)
Η σάλτσα αυτή σερβίρεται με συγκεκριμένο είδος ζυμαρικών ...κι όχι σπαγκέτι που έβαλα εγώ!!! (κακές συνήθειες...) . Η bolognese λοιπόν , θέλει tagliatelle ή το πολύ ζυμαρικό φρέσκο φτιαγμένο με αυγά!
Allora , Buon Appetito και θα διαπιστώσετε έκπληκτοι ότι όντως τα δικά μας ταπεινά ''μακαρόνια με κιμά'' φαντάζουν φτωχός και μακρινός συγγενής!




Λάθος -ξελάθος , και με σπαγκέτι η συνταγή ήταν ...incredibile!!!

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Seek and.... roll.

Όταν παίρνω τηλέφωνο τους δικούς μου , 9 στις 10 φορές θα ψάχνουν για κάποιο χαρτί που ο πατέρας μου - κλασικά!- δεν θυμάται πού το έχει βάλει! Αυτή του την κακή συνήθεια να βάζει από εδώ κι από εκεί χαρτάκια ,παραχαρτάκια , αποκόμματα , αποδείξεις, -λεφτά ενίοτε!- την κληρονόμησα -φευ!- κι εγώ! Δεν υπάρχει βιβλίο στη βιβλιοθήκη , συρτάρι , κουτάκι , τσάντα - ε, καλά στις τσάντες γίνεται το έλα να δεις! - , τσέπες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο που να μην υπάρχει κάποιου είδους χαρτάκι και φυσικά εννοείται ότι ποτέ δεν θυμάμαι πού έβαλα τι! Μια από τις αγαπημένες μου συνήθειες είναι να μαζεύω συνταγές. Ε εε , τι να σας πω , όπου κι αν κοιτάξετε στο σπίτι θα δείτε μια συνταγή να ..περιπλανιέται! Τις περισσότερες φορές ούτε που θυμάμαι που τις έχω βάλει κι όταν μου έρχεται η διάθεση να φτιάξω την τάδε συνταγή φέρνω το σπίτι πάνω κάτω χωρίς επιτυχία. ''Μα πού έχω βάλει αυτήν τη συνταγή;'' διερωτώμαι ανεπιτυχώς...
Αυτή τη φορά μου πήρε....4 χρόνια για να βρω τη συνταγή!!! Μου την είχε δώσει η γιαγιά ενός μαθητή. Ο Λ. τότε πήγαινε 1η Γυμνασίου κι η γιαγιά του είχε φτιάξει αυτό το καταπληκτικό τυλιχτό κέικ και ζήτησα αμέσως την συνταγή. Ο Λ. τελειώνει φέτος την 1η λυκείου και συμπτωματικά τις προάλλες , ψάχνοντας κάτι άλλο , βρήκα τη συνταγή της γιαγιάς του!!! Το οποίο τελικά , αμερικανιστί είναι το rollcake , γαλλιστί είναι το biscuit roulé!


Roll cake με μαρμελάδα.




Υλικά
3 αυγά
100 γρ ζάχαρη άχνη
100 γρ αλεύρι
1 κουταλάκι βανίλια.
5-6 κουταλιές μαρμελάδα της αρεσκείας σας. Αν είναι πολύ σφιχτή θα ρίξετε μισό κουτάλι νερό και θα την ανακατώσετε. Φυσικά οι σκούρες μαρμελάδες δείχνουν πιο ωραία. Εγώ χρησιμοποίησα την από τα χεράκια της μαμάς μαρμελάδα πορτοκάλι. Η καλή μου η μαμά , βλέπετε, κάθε χρόνο φτιάχνει καμιά 20αριά βάζα μαρμελάδα από τα οπία τα 18 καταλήγουν για κάποιο περίεργο λόγο σε μένα και ψάχνω εναγωνίως τρόπους για να την καταναλώνω!!!



Πάμε στην εκτέλεση.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 150 βαθμούς.
Χωρίζουμε τους κρόκους από τα ασπράδια . Ανακατεύουμε το αλεύρι με την βανίλια.  Χτυπάμε στο μίξερ τους κρόκους με την ζάχαρη για 5 λεπτά περίπου. Ρίχνουμε το μίγμα αλεύρι- βανίλια σιγά σιγά κι ανακατεύοντας συνέχεια. Χτυπάμε σφιχτά τα ασπράδια. Προσθέτουμε με απαλές κινήσεις και με τη βοήθεια μιας πλαστικής σπάτουλας τα ασπράδια στο υπόλοιπο μίγμα . Ανακατεύουμε απαλά. Απλώνουμε το μίγμα σε ορθογώνιο ταψί , στο οποίο έχουμε στρώσει αντκολλητικό χαρτί. Ψήνουμε για 15 λεπτά το πολύ.

Μόλις το βγάλουμε από το φούρνο, πολύ προσεκτικά βάζουμε το κέικ πάνω σε νοτισμένη πετσέτα. Τραβάμε απαλά το αντικολλητικό χαρτί. Τυλίγουμε το κέικ με τη βοήθεια της πετσέτας. 

Αφήνουμε για λίγη ώρα , ξετυλίγουμε, απλώνουμε τη μαρμελάδα και ξανατυλίγουμε. Το αφήνουμε τυλιγμένο μέχρι να κρυώσει. Αφαιρούμε την πετσέτα και πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.


A piece of (roll) cake!

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Καλό μου , γλυκό κολοκυθάκι.

Ένα το κρατούμενο: Λατρεύω το κολοκυθάκι. Αν και δεν εκστασιάζομαι με τα λαχανικά , τούτο δω το διακριτικό και κομψό λαχανικό με συγκινεί! Για παράδειγμα: Αν μου πείτε να διαλέξω ανάμεσα σε ...φασολάκι και κολοκυθάκι , θα πω φυσικά κολοκυθάκι! Αν μου πείτε να διαλέξω ανάμεσα σε φασόλια τσαουλί και ..κολοκυθάκι , ε, θα πω κολοκυθάκι! Κι αν - αφού επιμένετε!- μου πείτε να διαλέξω ανάμεσα σε αμπελοφάσουλα και...κολοκυθάκι  θα σας απαντήσω,...τι άλλο , ...κολοκυθάκι! (Ελπίζω να εμπεδώσατε ότι οι σχέσεις μου με το φασολάκι είναι...ψυχρές! Μιλάμε μεν , με το ζόρι δε...!). Το κολοκυθάκι , που λέτε, το τρώω όπως κι αν είναι μαγειρεμένο . Το λατρεύω τηγανητό. Κομμένο σε λεπτές φετούλες , περασμένο σε αλεύρι και τηγανισμένο για λίγα λεπτά ,μμμμ , τι λιχουδιά είναι αυτή!! (Κι η μελιτζάνα τηγανητή , είναι απίστευτη! Αλλά η μελιτζάνα είναι...θεά , είναι ασύλληπτου μεγέθους γαστρονομική καλλονή! Θα (ξανα)μιλήσουμε γι'αυτήν σύντομα) . Μου αρέσουν επίσης -και παραδόξως!- στο μπριάμ , μου αρέσουν όμως και παρα πολύ με μοσχαράκι κοκκινιστό στην κατσαρόλα !
Όμως σήμερα σας έχω κολοκυθάκια με ζυμαρικά! Και μάλιστα μ'έναν τρόπο που θα σας εκπλήξει γιατί είναι ακριβώς ο ίδιος τρόπος με τον οποίο φτιάχνουμε την ...καρμπονάρα! Μόνο βέβαια που στη θέση του μπέϊκον έχουμε κάτι πιο καλοκαιρινό και φίνο! Μαντέψτε τι!



Καρμπονάρα με κολοκυθάκι
(διασκευή από την ιταλική βίβλο μαγειρικής ''Il talismano della felicita''







Υλικά (για 4 άτομα)

400 γρ ζυμαρικά πχ τύπου penne 
1 κιλό κολοκυθάκια (προτιμώ μικρά κολοκυθάκια)
100 γρ φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα
3 αυγά + 1 κρόκο
μαϊντανός ψιλοκομμένος
ελαιόλαδο
αλάτι
φρεσκοτριμμένο πιπέρι.

Καθαρίζουμε τα κολοκυθάκια και τα κόβουμε πρώτα στη μέση κάθετα και μετά σε ροδέλες. Ζεσταίνουμε λίγο λάδι σε μέτρια φωτιά. Σωτάρουμε τα κολοκυθάκια , αλατοπιπερώνουμε και τηγανίζουμε μέχρι να μαλακλώσουν λίγο. Ρίχνουμε τον μαϊντανό. Εν τω μεταξύ βράζουμε τα ζυμαρικά σε αλατισμένο νερό. Μόλις βράσουν al dente τα στραγγίζουμε και τα ρίχνουμε στο τηγάνι. Ανακατώνουμε. Ενώ τα ζυμαρικά βράζουν, χτυπάμε καλά τα αυγά σ'ένα μπολ. Ρίχνουμε την παρμεζάνα και ξαναχτυπάμε. Ρίχνουμε στο μείγμα 3-4 κουταλιές από το νερό στο οποίο βράζουν τα ζυμαρικά και χτυπάμε μέχρι το μίγμα να γίνει κρεμώδες. Περιχύνουμε τα ζυμαρικά-κολοκυθάκια με το κρεμώδες μίγμα στο τηγάνι, ανακατώνουμε. Σερβίρουμε αμέσως. Με λευκό κρασί ovviamente!
Α , και το δεύτερο κρατούμενο: Τούτη η pasta είναι ιδανική για εκείνα τα καλοκαιρινά βράδια στη βεράντα που λέγαμε την προηγούμενη φορά!
Cripy's tip: Μπορείτε να τηγανίσετε σε λίγο λάδι τα κολοκυθάκια κι αν δείτε ότι ζητούν κι άλλο , αντί για λάδι ρίξτε λίγο από το νερό στο οποίο βράζουν τα ζυμαρικά! Και πιο ελαφριά θα γίνουν τα κολοκυθάκια , και πιο καλά θα δέσει η psta! Δύο τα καλά !


Μα , κοιτάξτε τι ομορφιά , τι eleganza! Θα έλεγα ότι το κολοκυθάκι είναι η ...Juliette Binoche των ζαρζαβατικών!!!