Υμνώντας την μελιτζάνα (για πολλοστή φορά!)

Η μελιτζάνα είναι ένα πολύ ιδιόρρυθμο λαχανικό. Μάλλον δύστροπο, απρόσιτο. Δεν τρώγεται ωμή (και μην αρχίσετε τις βλακείες περί ωμοφαγίας) και για να αποκαλύψει η ίδια τις πολλές χάρες της πρέπει να μαγειρευτεί. Το συναρπαστικό είναι ότι μαγειρεύεται ποικιλοτρόπως και δίνει ένα σωρό εντυπωσιακά πιάτα: τα γνωστά μας λαδερά κατσαρόλας, μακαρονάδες, πίτες, μουσακά, στα γεμιστά, μελιτζανοσαλάτες, μπάμπα γκανούς ακόμα και τουρσί! Θα μπορούσαμε να γράφαμε με άνεση έναν μακρύτατο κατάλογο από συνταγές με μελιτζάνες, τι πιο εύκολο, το μόνο που θα χρειάζομασταν ήταν να περιηγηθούμε την λεκάνη της Μεσογείου, με έμφαση κυρίως προς τα ανατολικά. Λίβανος, Ισραήλ (κι ακόμα πιο ανατολικά),  και μετά Τουρκία, Ελλάδα την λατρεύουν. Βασικά πιάτα της κουζίνας όλων αυτών των χωρών περιέχουν αυτήν την στιλπνή, ενίοτε μαύρη, άλλοτε μωβ, (και τοπικά λευκή!) γαστρονομική θεά!

Προ καιρού έπεσα πάνω σε μία συνταγή για εβραϊκά μπουρεκάκια με μελιτζάνα. Η συνταγή ήταν από ιταλικό μπλογκ. Προσπάθησα να βρω περισσότερες λεπτομέρειες για την συνταγή αλλά στις αναζητήσεις οδηγούμουν συνέχεια σε ιταλικά site, πράγμα που με έκανε να υποψιαστώ ότι ίσως είναι συνταγή των Εβραίων της Ιταλίας. Ίσως η καταγωγή της συνταγής να μην έχει ιδιαίτερη σημασία. Σημασία έχει το γεγονός ότι αυτά τα μπουρεκάκια είναι συγκλονιστικά νόστιμα! Κι εύκολα στην παρασκευή χωρίς πολλά υλικά κι ιδιαίτερη φασαρία.
Μπορείτε να το διαπιστώσετε και μόνοι σας φτιάχνοντας τα!

Εβραϊκά μπουρεκάκια με μελιτζάνα

Καλοκαίρι με κολοκυθάκι και καμπύλες!

Στα 10 χρόνια που λειτουργεί το blog δεν έχει περάσει καλοκαίρι χωρίς να έχει αναρτηθεί συνταγή με κολοκυθάκι! Είναι μία από τις ακλόνητες σταθερές που το διακατέχουν και το φετινό καλοκαίρι δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Μπορεί τώρα τελευταία το blog να μοιάζει ξεχασμένο, παραμελημένο, αφημένο (ή και αφηρημένο 😖) , αλλά οι σταθερές παραμένουν σταθερές κι ως εκ τούτου, με μια καλή αφορμή που θα συζητήσουμε αμέσως, επιστρέφουμε με μία φοβερή καλοκαιρινή κολοκυθένια συνταγή!

Πριν λίγες μέρες μου έστειλε μήνυμα μία αναγνώστρια όπου με ρωτούσε απορημένη πώς και τρώω τόσο πολλές μακαρονάδες το καλοκαίρι! Η απορία της δεν ήταν άνευ λόγου. Σχεδόν όλες οι αναρτήσεις που έχω κάνει τελευταία στη σελίδα fb του blog αφορούν κατά 99% πιάτα με ζυμαρικά. Φαντάζομαι ότι η αναγνώστρια δεν είναι η μόνη που θα αναρωτιέται αν μαγειρεύω, τώρα το καλοκαίρι, γεμιστά, μπριάμ, φασολάκια, μπάμιες κι άλλες κλασικές ελληνικές καλοκαιρινές νοστιμιές! Πώς, πώς, μαγειρεύω και τρώω τέτοια πιάτα, όμως κάθε δεύτερη μέρα έχει ζυμαρικά- αδυναμία είναι αυτή!

Λοιπόν, ξεκίνησα την απάντηση μου στην αναγνώστρια με την περίφημη ρήση της Σοφία Λόρεν. Αυτή:

Τουτέστιν, είναι αποδεδειγμένο ότι με τα ζυμαρικά χτίζεις κορμάρα!! 😃
Από την άλλη, μια χαρά τρώγονται τα ζυμαρικά το καλοκαίρι. Με τη βοήθεια των υπέροχων λαχανικών της εποχής, φτιάχνουμε απίστευτα νόστιμες σάλτσες για σπαγγετάδες. Και, ας μην ξεχνάμε, με κάποια ζυμαρικά μπορούμε να φτιάξουμε ωραιότατες σαλάτες, που προφανώς είναι το ιδανικό πιάτο για την πιο καυτή εποχή.

Εδώ και πολύ καιρό είχα βρει μία συνταγή του Yotam Ottolenghi, για μία σαλατα με ζυμαρικά και κολοκυθάκι. Αποθηκεύτηκε κι όταν ήρθε ο καιρός- ο καιρός των καλοκαιρινών κολοκυθιών εννοώ-  την έφτιαξα. Με αρκετές αλλαγές όμως, όπως θα δούμε παρακάτω.

Καταρχήν ο γνωστός σεφ προσθέτει edamame, τα οποία δεν έχω δοκιμάσει ποτέ και τα οποία, φαντάζομαι, κάπου θα πουλιόνται στην Αθήνα, σίγουρα όμως όχι στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς, ούτε στη λαϊκή! Οπότε αντί για τα χαριτωμένα γιαπωνέζικα φασολάκια, απλά αύξησα την ποσότητα των κολοκυθιών. Τα οποία, αγαπητέ μου Yotam, γιατί τα τηγανίζεις; Γιατί δεν τα ψήνεις στο γκριλ, όπου και πιο νόστιμα θα γίνουν και πιο...light θα είναι; Είπαμε, είναι καλοκαίρι, προσέχουμε τη σιλουέτα- λέμε τώρα.
Επίσης πρόσθεσα κουκουναρόσπορο και το "πάτησα" λίγο στο ξίδι. Πάμε να δούμε πώς:

Καλοκαιρινή σαλάτα ζυμαρικών με κολοκυθάκι

(παραλλαγή συνταγής του Yotam Ottolenghi)

Πάθος για παραπούλια

Πριν ένα μήνα, ο κυρ. Γιάννης, ο μανάβης από το Βασιλικό της Εύβοιας, δήλωνε ευθαρσώς μπροστά σε μια ομάδα απορημένων πελατισσών, που δεν είχαν ξαναδεί παραπούλια στη ζωή τους-απλά είχαν ακούσει γι'αυτό το "μυστηριώδες" λαχανικό- ότι "τα παραπούλια είναι τo καλύτερο λαχανικό του χειμώνα". Οι απορημένες πελάτισσες στράφηκαν προς την υποφαινόμενη που συγκατάνευε στα λόγια του κυρ. Γιάννη κι όντως αγόραζε παραπούλια εκείνη τη στιγμή γιατί αυτή ήξερε καλά πόσο νόστιμα είναι!

Αυτό που δεν ήξερε η υποφαινόμενη ήταν ότι τα παραπούλια κάπου στα μέσα του Μάρτη τελειώνουν κι αυτό της το δήλωσε ευθαρσώς χθες το πρωί ο κυρ Γιάννης, ο μανάβης, "Κοπελιά, άντε και την επόμενη εβδομάδα, μετά τέλος."

Τέλος λοιπόν τα παραπούλια για φέτος, ως εκ τούτου η σημερινή ανάρτηση είναι -οριακά- εκτός εποχής. Όμως θα αναρτηθεί και θα καταχωρηθεί γιατί είναι ένα εξαιρετικά νόστιμο πιάτο που σκαρφίστηκα θέλοντας να συνδυάσω τα παραπούλια με κρέας. Μια συνταγή που θα μπει για τα καλά στα σταθερά της κουζίνας του χειμώνα. Αλλά από του χρόνου πια, ξανά!

Χοιρινό με παραπούλια στην κατσαρόλα

Για 4 άτομα

1,2 κιλά χοιρινό για κατσαρόλα κομμένο σε μετρίου μεγέθους κομμάτια
1 μεγάλο λευκό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
~800 γρ παραπούλια
1 ποτήρι ξηρό λευκό κρασί
4 ποτήρια ζωμό (της αρεσκείας σας) + ζεστό νερό αν χρειαστεί
αλάτι
πιπέρι
ελαιόλαδο
1 κουταλιά αλεύρι
χυμός λεμονιού


Κόβουμε από τα παραπούλια τα εξωτερικά φύλλα και το χοντρό κοτσάνι, πλένουμε τα εναπομείνανατα φύλλα, τα στεγνώνουμε και τα κόβουμε σε μικρά κομμάτια.

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά λίγο ελαιόλαδο. Σοτάρουμε καλά το κρέας από όλες τις πλευρές των κομματιών. Ρίχνουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο και συνεχίζουμε το σοτάρισμα για λίγα λεπτά ακόμα μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι (δεν το αφήνουμε να μαυρίσει).
Ρίχνουμε το κρασί κι αφήνουμε να εξατμιστεί.
Αφού εξατμιστεί το κρασί ρίχνουμε το ζωμό, όσο χρειάζεται να σκεπαστεί το κρέας, αλατοπιπερώνουμε κι αφήνουμε να μαγειρευτεί με την κατσαρόλα σκεπασμένη για 40 λεπτά περίπου. Στα 40-45 λεπτά ρίχνουμε τα παραπούλια και ελέγχουμε την ποσότητα υγρών- δεν θέλουμε να είναι πολύ στεγνό σε αυτή τη φάση το φαγητό αλλά ούτε και πολύ νερουλό. Ανακατώνουμε κι αφήνουμε να βράσει για μισή ώρα ακόμα, πάλι με την κατσαρόλα σκεπασμένη. Αφού περάσει η μισή ώρα ανοίγουμε κι ελέγχουμε αν έχει βράσει το κρέας- τα παραπούλια θα έχουν βράσει εν τω μεταξύ. Αφού το κρέας είναι έτοιμο, ελέγχουμε πάλι τα υγρά του φαγητού. Αν έχει ακόμα πολλά υγρά το αφήνουμε με την κατσαρόλα ξεσκέπαστη να μαγειρευτεί λίγο ακόμα. Παίρνουμε λίγο ζωμό από το φαγητό- περίπου 1/2 ποτήρι- και σε ένα μπολάκι το ανακατεύουμε με το χυμό λεμονιού και το αλεύρι- μέχρι να διαλυθούν οι σβώλοι του αλευριού. Το ρίχνουμε στην κατσαρόλα, δίνουμε ένα γρήγορο ανακάτωμα. Δοκιμάζουμε και διορθώνουμε το αλάτι αν χρειάζεται.

Σερβίρουμε με λευκό κρασί, κατά προτίμηση Βιδιανό!


Τις υπόλοιπες Crispy συνταγές με παραπούλια θα τις βρείτε εδώ

Η μοίρα των ξεχασμένων μήλων

Προ ημερών ήμουν στο σπίτι φίλης και μπαίνοντας στην κουζίνα αντίκρισα ένα βουνό κακορίζικα μήλα -πρέπει να ήταν τουλάχιστον 12-15-, ξεχασμένα, ζαρωμένα, παρατημένα σε μια πιατέλα στην άκρη του πάγκου. Χαμογέλασα διαπιστώνοντας ότι δεν ήμουν η μόνη που έχει την κακή συνήθεια να συσσωρεύει μήλα! Κάθε Τρίτη, μέρα λαϊκής, αγοράζω νέα παρτίδα ενώ η προηγούμενη δεν έχει ακόμα τελειώσει. Είναι ο άκρατος ενθουσιασμός. Βλέπετε, όλοι λατρεύουμε τα μήλα. Κι είναι κι εκείνη η παροιμία που μας έλεγαν όταν ήμαστε μικρά, ότι "Ένα μήλο την ημέρα, τον γιατρό τον κάνει πέρα", που γυρίζει στο μυαλό μας και μας ωθεί να δράσουμε με έμβλημα την υγιεινή διατροφή, και ναι, αγόρασε μήλα, κάνουν καλό στην υγεία, το ξερεις από παιδί. Κι αγοράζεις μήλα. Και κάθε φορά τα χωρίζεις σε δύο διαφορετικές φρουτιέρες: στα "παλιά" και στα φρέσκα. Και, οποία έκπληξη, τα παλιά μήλα πληθαίνουν. Κι αργοπεθαίνουν. Και -για να μην έχουν άδοξο τέλος- άντε φτιάξε κέικ μήλου, φτιάξε τάρτα μήλου, φτιάξε μαρμελάδα μήλου, φτιάξε apple butter (αμέ, είχαμε και στο χωριό μας apple butter), φτιάξε, φτιάξε, τι άλλο να φτιάξεις;
Φτιάξε pancakes με τριμμένο μήλο, τα οποία είναι μια απίστευτη λιχουδιά και γίνονται ένα ιδανικό πρωινό με άφθονο μέλι on the top (που λέμε στο χωριό!).

Pancakes με μήλα (τριμμένα)

Για 12 κομμάτια περίπου

2 μήλα- μέγεθος, μεσαίο προς μεγάλο (όχι ...φιρικιού!). Όσον αφορά την ποικιλία χρησιμοποιήστε ό,τι σας αρέσει περισσότερο. Εγώ φέτος ερωτεύτηκα τα Φούτζι.
2 μεγάλα αυγά
1 φλιτζάνι γάλα πλήρες
1 1/2 -2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1/2 κουταλάκι μαγειρική σόδα
1 κουταλάκι κοφτό baking powder
1/2 κουταλάκι κανέλα Κεϋλάνης
Προαιρετικά 1-2 κουταλιές ζάχαρη εφόσον χρησιμοποιήσετε ξινόμηλα.

Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα.

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι* με την μαγειρική σόδα, το baking powder, την κανέλα και την ζάχαρη (αν χρησιμοποιούμε)
Τρίβουμε στον χοντρό τρίφτη τα μήλα.
Σε ένα άλλο μπολ πιο μεγάλο χτυπάμε τα αυγά με το γάλα. Προσθέτουμετο μίγμα αλευριού και τα τριμμένα μήλα. Ανακατώνουμε μέχρι να αποκτήσουμε μια ζύμη αρκετά σφιχτή. Αν δεν είναι, τότε προσθέτουμε λίγο αλεύρι ακόμα.

Σε ένα αντικολλητικό ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά λίγο ελαιόλαδο. Προσοχή, η φωτιά δεν πρέπει να είναι δυνατή.
Με ένα μεγάλο κουτάλι γεμίζουμε το τηγάνι με pancakes- να μην ακουμπούν μεταξύ τους. Τα αφήνουμε να ψηθούν καλά από τη μία μεριά. Πριν τα γυρίσουμε, θα αρχίσουν να κάνουν φουσκαλίτσες στο πάνω μέρος. Γυρίζουμε προσεκτικά και ψήνουμε καλά και την άλλη πλευρά. Συνεχίζουμε έτσι μέχρι να τελειώσει η ζύμη. Το πόσα pancakes θα βγουν εξαρτάται από το μέγεθος που θα τους δώσουμε. Προσπαθούμε να είναι ομοιόμορφα. Κατά τη διάρκεια του τηγανίσματος συμπληρώνουμε με ελαιόλαδο αν είναι αναγκαίο.

*Ξεκινάμε χρησιμοποιώντας 1 2/2 φλιτζάνι αλεύρι και συμπληρώνουμε βλέποντας την πυκνότητα της ζύμης όταν σμίξουμε τα υλικά


Σερβίρουμε ζεστά περιχύνοντας τα με άφθονο καλό ελληνικό μέλι!

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει...

....η Crispy θα ξεμυτίσει!

Προ καιρού είχα μια κουβέντα με μία γνωστή μου, καθηγήτρια στο επάγγελμα, και της έλεγα ότι όταν ήμουν μαθήτρια οι επιδόσεις μου κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς άρχιζαν να βελτιώνονται από τα μέσα του 2ου τριμήνου και μετά. Η ίδια μου εξήγησε ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα γενέθλια μου είναι εκείνη την εποχή!! Και πιο συγκεκριμένα επέμενε ότι γινόμαστε πιο ενεργητικοί και δραστήριοι την περίοδο των γενεθλίων μας! Η αλήθεια είναι ότι πάντα τέτοια εποχή, αρχές-μέσα  Μάρτη, αρχίζω να νιώθω ότι γεμίζω ενέργεια, έχω περισσότερη διάθεση να κάνω πράγματα, αποκτώ περισσότερη πνευματική διαύγεια, γενικά αισθάνομαι σαν να συνέρχομαι από ένα είδος χειμερίας νάρκης. Αυτήν την σωματική και πνευματική ενεργοποίηση την απέδιδα πάντα στον ερχομό της άνοιξης κι όχι στα γενέθλια (που είναι μέσα Μαρτίου) όπως επιμένει η φίλη.

Τελος πάντων, πού θέλω να καταλήξω: Ότι οι μέρες είναι ωραίες κι είπα να ξεμυτίσω μετά από 3 μήνες! Πολλά και νόστιμα έχουν γίνει στην Crispy κουζίνα όλον αυτόν τον καιρό. Έχουν μαζευτεί αρκετές συνταγές και ελεύθερου χρόνου επιτρέποντος θα δημοσιευτούν εδώ εν καιρώ.

Ξεκινάμε με ένα πιάτο ζυμαρικών, κατά κάποιον τρόπο, au gratin, με κολοκύθα και σύγλινο. 

Κοχύλια au gratin με ψημένη κολοκύθα και σύγλινο 

Υλικά για 4 άτομα

1 μικρή κολοκύθα ~800 γρ

200 γρ σύγλινο

400 γρ ζυμαρικά "κοχύλια"

100 γρ παρμεζάνα τριμμένη

2 φέτες ψωμί χωρίς την κόρα τριμμένο

ξύσμα ενός λεμονιού

1 κεσέ ρικότα

ελαιόλαδο

αλάτι

πιπέρι

λίγο μπούκοβο

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους  200 βαθμούς.

Καθαρίζουμε την κολοκύθα αφαιρώντας το εξωτερικό περίβλημα και τα κουκούτσια. Κόβουμε τη σάρκα σε μικρούς κύβους. 

Σε ένα μεγάλο ρηχό ταψί στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί. Απλώνουμε τα κομμάτια κολοκύθας, αλατίζουμε, ρίχνουμε μπούκοβο, ραντίζουμε με ελαιόλαδο, ανακατώνουμε και τοποθετούμε το ταψί στο φούρνο. Ψήνουμε μέχρι να μαλακώσουν τα κομμάτια και να σκουρύνει ελαφρά το χρώμα τους- προσοχή μην μαυρίσουν.

Εν τω μεταξύ, βράζουμε al dente τα ζυμαρικά. Σε ένα τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο σοτάρουμε το σύγλινο που θα έχουμε κόψει σε μικρά κομμάτια.

Σε ένα μπολ ανακατώνουμε παρμεζάνα, ψωμί και ξύσμα με λίγο πιπέρι.

Βγάζουμε την ψημένη κολοκύθα από τον φούρνο και γυρίζουμε τον φούρνο στο γκριλ.

Σουρώνουμε τα ζυμαρικά και τα ανακατώνουμε με το σύγλινο στο τηγάνι. Τα ρίχνουμε στο ταψί με την κολοκύθα (δεν αφαιρούμε το αντικολλητικό χαρτί) ανακατώνουμε κι απλώνουμε έτσι ώστε να καλύψουν όλη την επιφάνεια του ταψιού. Με ένα κουτάλι μοιράζουμε πάνω από τα ζυμαρικά τη ρικότα. Από πάνω ρίχνουμε ομοιόμορφα το μείγμα παρμεζάνα- ψωμί-ξύσμα, ραντίζουμε με ελαιόλαδο και ψήνουμε στο γκριλ για λίγα λεπτά μέχρι η επιφάνεια να αρχίσει να χρυσίζει.

Σερβίρουμε αμέσως.

Σημειώσεις:
1. Δεν χρησιμοποιώ πια φωτογραφική μηχανή. Όλες οι φωτογραφίες έχουν βγει με το κινητό (Samsung τριετίας) και πολλές φωτογραφίες έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί στο λογαριασμό μου στο instagram- οπότε ζητώ ταπεινά συγγνώμη για το φτωχό αισθητικό αποτέλεσμα.
2. Το πιάτο είναι παραλλαγή συνταγής της Melissa Clark στην NYT.
3. Ένα φρέσκο ελληνικό λευκό κρασί, από Μαλαγουζιά, Βιδιανό ή Μοσχοφίλερο ταιριάζει πολύ όμρφα με το φαγητό.