Τρίτη 26 Ιουλίου 2011

Those mighty giants

Η σημερινή ανάρτηση έχει πολλά και διάφορα θεματάκια οπότε ξεκινάμε αμέσως!

Καταρχήν να ευχαριστήσω πολύ τις δύο συν-food bloggers  Αγγελική και Ερμιόνη που με τίμησαν με το ίδιο βραβείο! Αφιερώνεται σε όλους εσάς που έχετε την υπομονή και διαβάζετε τούτο το ταπεινών προθέσεων blog!


Τώρα, το άλλο θέμα είναι ότι κοντεύει να βγει ο Ιούλιος κι ακόμα δεν έχει γίνει η μηνιαία ανάρτηση για τα όσπρια! Όσοι δεν θυμάστε να σας υπενθυμίσω ότι για το 2011 τρέχει αφιέρωμα στα όσπρια. Κάθε μήνα υπάρχει συνταγή- αφιέρωμα στο αγαπημένο αυτό τρόφιμο. Λοιπόν για το μήνα Ιούλιο αποφάσισα να ασχοληθώ με τους γίγαντες. Έχω την εντύπωση ότι είναι εκείνο το όσπριο που τρώγεται πιο συχνά τα καλοκαίρια. Έχω παρατηρήσει ότι αρέσουν πολύ και στους αλλοδαπούς επισκέπτες μας! ''I would like some....ehmmmm......eeemmm....gigantes'' . Ακούγεται ως ''τζιγκάντες'' το ''α'' κλειστό!
Συνήθως μαγειρεύονται στο φούρνο με σαλτσούλα κόκκινη και διάφορα μυρωδικά. Σήμερα όμως θα τα δούμε λίγο διαφορετικά και θα δούμε πώς μπορούν οι gigantes να γίνουν...φίνγκερ φουντ!
Θα τους τηγανίσουμε και θα τους βουτήξουμε σε μια σάλτσα στην οποία θα έχει βάλει το χεράκι της η...Salma Hayek!!! Όσοι με παρακολουθείτε θα ξέρετε ότι έχω μια μανία να χρησιμοποιώ διάφορες ηθοποιούς ως εκπροσώπους των ....ζαρζαβατικών! Έτσι μετά την Sofia Lauren που εκπροσωπεί επάξια τις μελιτζάνες, η Juliette Binoche τα κολοκυθάκια , η Isabelle Hupert τις αγκινάρες, τώρα πια έχουμε την φλογερή Μεξικάνα ηθοποιό να εκπροσωπεί επάξια τι άλλο...τις πιπεριές!!

Μα κοιτάξτε! Σαν πίνακας της Φρίντα Κάλο είναι!!


Τηγανητοί γίγαντες με μεξικάνικη σάλτσα πιπεριάς
 Έτος οσπρίων 2011 :  Ιούλιος



Για τους γίγαντες θα χρειαστείτε:

250 γρ γίγαντες
1/2 κουτί μπύρα
1 φλιτζάνι αλεύρι
λάδι

Βάζετε τους γίγαντες να μουλιάσουν αποβραδίς. Τους βράζετε αλλά θα προσέξετε να μην γίνουν πολύ μαλακοί και λιώνουν- πρέπει να κρατάνε λίγο.
Φτιάχνετε το χυλό με την μπύρα και το αλεύρι. Βάζετε το χυλό στο ψυγείο για  μία ώρα τουλάχιστον.
Σε ένα τηγάνι ζεσταίνετε πολύ καλά άφθονο λάδι. Βουτάτε τους γίγαντες στο χυλό και τους τηγανίζετε μέχρι να πάρουν ωραίο χρυσαφί χρώμα. Απλώστε τους σε χαρτί κουζίνας για να απορροφηθεί το επιπλέον λάδι.

Πάμε να ετοιμάσουμε τη σάλτσα πιπεριάς
Θα χρειαστείτε:
1 κρεμμύδι μέτριο
1 σκελίδα σκόρδο
2 -3 πιπεριές της αρεσκείας σας ως προς το χρώμα και την ...καυστικότητα!!
άφθονο φρέσκο κόλιανδρο ψιλοκομμένο (όσοι δεν αντέχετε τον κόλιανδρο* βάλτε μαϊντανό)
1-2 τομάτες όσο το δυνατόν πιο άγουρες.
χυμό λεμονιού - ακόμα καλύτερα λάιμ αν βρείτε.
αλάτι
πιπέρι
λάδι

Κόψτε τις τομάτες στη μέση και ψήστε τες στο γκριλ για λίγα λεπτά. Σε μια μουλινέτα χτυπήστε τις τομάτες, κρεμμύδι, σκόρδο, κόλιανδρο και χυμό με λίγο αλάτι, πιπέρι και λάδι μέχρι να λιώσουν καλά όλα τα υλικά. Βάλτε την στο ψυγείο να κρυώσει λίγο.

Σερβίρετε τους γίγαντες σε μια μεγάλη πιατέλα με τη σως στη μέση. Απολαύστε με μια ...cerveza!

Επειδή τον τελευταίο καιρό έπεσε πολύ τηγανητό στο μπλογκ και κάποιοι μας μάλωσαν ότι δεν προσέχουμε καθόλου τη σιλουέτα μας, υπόσχομαι ότι στην επόμενη ανάρτηση θα έχουμε ένα πιάτο ελαφρύ ....αλλά πάντα νόστιμο!

* Λοιπόν με τον κόλιανδρο έχει υπάρξει θέμα στο εξωτερικό- εδώ που τα λέμε είναι πολύ...ιδιαίτερο. Όποτε το φέρνουν στη λαϊκή, πριν πλησιάσω τον πάγκο έχω ήδη καταλάβει ότι βρίσκεται εκεί! Πολύ έντονο άρωμα! Υπάρχουν, που λέτε, φανατικοί οπαδοί του συγκεκριμένου μυρωδικού (βλέπε Jamie Oliver. Ο τύπος βάζει κάνα κιλό κάθε φορά που το χρησιμοποιεί!!) κι υπάρχουν κι εκείνοι που το μισούν και δηλώνουν την απέχθεια τους σε ένα συγκεκριμένο blog με τον εύγλωττο τίτλο : i hate cilantro !!!! Προσοχή στην αγγλική γλώσσα κυκλοφορεί με δύο ονομασίες : cilantro & coriander!

Και μετά από όλα αυτά τα επιμορφωτικά είστε ελεύθεροι! Σχολάσατε!

Κυριακή 17 Ιουλίου 2011

Mid July

Όχι, όχι! Ποιος το είπε; Όχι, δεν έφυγα διακοπές, εδώ είμαι πιστή στις επάλξεις του καμινιού του ...Καμίνη!! Όχι, όχι! Κι ούτε περνώ τον καιρό μου ''αγανακτώντας'' στην κατεστραμμένη πλατεία Συντάγματος. Τυγχάνει να περνώ καθημερινά από εκεί κι ειλικρινά θλίβομαι με το θέαμα. Κάμπινγκ δεν το λες, πανήγυρις δεν το λες αλλά μοιάζει να είναι λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο. Στους τουρίστες φαίνεται να αρέσει το θέαμα πάντως- νομίζω ότι η πλατεία μαζεύει περισσότερο κόσμο κι από την Ακρόπολη!!- οπότε πάω πάσο. Αυτό που με έχει στενoχωρήσει πολύ είναι η καταστροφή και μάλλον το οριστικό κλείσιμο του καταστήματος του ''Τερκενλή'' πάνω στην πλατεία. Προμηθευόμουν τα τσουρέκια μου από εκεί... Τώρα πηγαίνω αλλού. Θα σας πω σε λίγο πού!
Μέσα σε αυτό το αλλόκοτο καλοκαίρι υπάρχουν αρκετοί από εσάς που μου κρατούν καλή παρέα. Και κάποια από αυτήν την καλή παρέα μου ζήτησε να γράψω για τη μαρμελάδα βερίκοκο που έφτιαξα πρόσφατα. Κι επειδή η Γεωργία μου θύμισε ένα βιβλίο που διάβασα πριν μια 10ετία περίπου- και το οποίο βιβλίο ξανάπιασα να διαβάζω από χθες παραδόξως με τον ίδιο εκείνο ενθουσιασμό όπως πριν τόσα χρόνια!- για αυτήν είναι η σημερινή ανάρτηση αλλά κι για όλους εσάς που φτιάχνετε μαρμελάδες! Ευκαιρία να ανταλλάξουμε τεχνικές!!

Μαρμελάδα Βερίκοκο



1 κιλό καθαρισμένα φρούτα
1/2 κιλό καστανή ζάχαρη
το χυμό ενός λεμονιού
1 κουταλάκι γλυκού εκχύλισμα βανίλιας

Πλένω πολύ καλά και σκουπίζω το φρούτο. Βγάζω το κουκούτσι και ζυγίζω. Αν έχω 1 κιλό καθαρισμένο φρούτο τότε χρησιμοποιώ τη μισή σε βάρος ζάχαρη.


Πχ
για 1 κιλό καθαρισμένο φρούτο χρησιμοποιώ 1/2 κιλό ζάχαρη. Στην πραγματικότητα πάντα αφαιρώ από τη ζάχαρη ανάλογα με την ωριμότητα του φρούτου, από 50 έως 100 γραμμάρια. Σε ένα μπολ τοποθετώ φρούτο και ζάχαρη με το χυμό του λεμονιού. Ανακατεύω απαλά και τοποθετώ στο ψυγείο για μισή ώρα περίπου. Βάζω το υλικό σε μέτρια φωτιά. Σε λίγο όταν αρχίσει να βράζει θα αρχίσει να αφρίζει. Ξαφρίζω. Μόλις τελειώσει το ξάφρισμα πιάνω το μαραφέτι με το οποίο λιώνω τις πατάτες για να τις κάνω πουρέ (αν δεν διαθέτω τότε ένα πιρούνι κάνει τη δουλειά) και λιώνω -χονδρικά- το φρούτο. Τη διαδικασία αυτή θα την επαναλάβω 1-2 φορές στην επόμενη ώρα. Χαμηλώνω τη φωτιά μισό βαθμό κι αφήνω τη μαρμελάδα να σιγοβράσει. Μετά από 1 - 1 1/2 ώρα η μαρμελάδα θα αρχίσει να δένει. Κι εδώ αρχίζει το tricky part , στο οποίο παίρνει το λόγο η εμπειρία! Πότε ''δένει'' η μαρμελάδα; Πότε σταματώ το βράσιμο; Έλα ντε; Η μαρμελάδα δεν πρέπει να γίνει ούτε πολύ αραιή ούτε πολύ σφιχτή κι αυτό εξαρτάται από το χρόνο βρασίματος. Λίγο πριν, λίγο μετά , λίγο πότε;;; Ένα δυο καλά ''κολπάκια'' είναι τα εξής: 1. Κοιτάζουμε να δούμε αν η μαρμελάδα ''στέκει'' στο κυρτό (το απ'έξω) μέρος του κουταλιού. Και 2. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η μαρμελάδα όσο κρυώνει σφίγγει. Πράγμα που σημαίνει ότι αφού την αφήσουμε να κρυώσει και μέχρι να την μοιράσουμε στα καλά αποστειρωμένα βάζα μας θα έχει σφίξει λίγο ακόμα.
Μετά την απολαμβάνουμε στο πρωινό μας με ωραίο, αφράτο, μυρωδάτο τσουρέκι!
Όπως σας είπα το κατάστημα του Τερκενλή στο Σύνταγμα έκλεισε - αφού το έκαναν λαμπόγυαλο...
Έτσι προμηθεύομαι πια το τσουρέκι από τον Κωνσταντινίδη στο Φιξ, ο οποίος φτιάχνει το τσουρέκι του με πρόβειο γάλα κι αυτό του δίνει ένα πολύ ιδιαίτερο άρωμα.


Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Τσιμπολογήματα

Πριν από καιρό είχα διαβάσει ότι στο διάσημο ελληνικό εστιατόριο ''Mylos'' της Νέας Υόρκης, ένα από τα πιο δημοφιλή εδέσματα ήταν....τηγανητά κολοκυθάκια και τηγανητές μελιτζάνες. Εντάξει, φαντάζομαι ότι το εστιατόριο κάνει ένα πιο φίνο τηγάνισμα απ'ότι εμείς οι...ιθαγενείς που δίνουμε ρέστα στο βαρύ τηγάνι! Πάντως, διαβάζοντας τον τελευταίο καιρό ξένα γαστρονομικά site, ανακαλύπτω ότι τα ελληνικά ορεκτικά κι οι greek mezedes γενικώς έχουν γίνει very popular, you know! Μέχρι και την ''καθαροδευτεριάτικη'' ταραμοσαλάτα πήρε κάπου το μάτι μου! Χαίρομαι πολύ γι'αυτό και μου έκανε εντύπωση πώς άργησαν να γίνουν δημοφιλή ενώ για χρόνια παρέμεναν στη σκιά των ισπανικών tapas! Αλλοδαποί φίλοι τρελαίνονται για μεζέδες. Όταν έρχονται στην Ελλάδα, μου ζητούν επίμονα να τους πάω σε μεζεδοπωλείο. Αυτό που τους ξετρελαίνει είναι όχι μόνο το φαγητό κι η χαλαρή ατμόσφαιρα αλλά κυρίως.....η κοινοκτημοσύνη των πιάτων!!! Λατρεύουν την ιδέα του τσιμπολογήματος από ...κοινά πιάτα! Δεν είναι συνηθισμένοι βλέπετε. Ακολουθούν το αυστηρό πρωτόκολλο ''Ο καθείς το πιάτο του'' σε αντίθεση με μας που ...χώνουμε τα πιρούνια από εδώ κι από εκεί!

Λοιπόν, τα σκεφτόμουν όλα αυτά, ενώ απολάμβανα τούτα τα ιδανικά ως ορεκτικά τηγανητά κολοκυθάκια:

Τραγανά τηγανητά κολοκυθάκια



Υλικά (για 4 άτομα)

3 μέτρια κολοκύθια
100 ml μπύρα (την υπόλοιπη πιείτε την ενώ τηγανίζετε!)
200 ml γάλα
λίγα φύλλα φρέσκου δυόσμου ψιλοκομμένα
150 γρ αλεύρι
λάδι για το τηγάνισμα
αλάτι
πιπέρι

Κοσκινίστε το αλεύρι σ'ένα μπολ. Ρίξτε τη μπύρα και το γάλα κι ανακατώστε καλά με μια ξύλινη κουτάλα μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα. Προσθέστε το δυόσμο & πιπέρι, σκεπάστε το μπολ με πλαστική μεμβράνη και βάλτε το στο ψυγείο για μια ώρα.
Πλύνετε τα κολοκυθάκια, σκουπίστε τα. Κόψτε τα με τη βοήθεια του μαντολίνο ή του πατατοκαθαριστή σε λεπτές εγκάρσιες φετούλες.


 Ζεστάνετε άφθονο λάδι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά, βουτήξτε  τα κολοκυθάκια στο κουρκούτι και τηγανίστε τα μέχρι να πάρουν ωραίο χρυσαφί χρώμα. Απλώστε τα σε χαρτί κουζίνας για να απορροφηθεί το επιπλέον λάδι και πασπαλίστε με αλάτι.

Μπύρα, μπύρα και πάλι μπύρα μπορεί να συνοδεύσει τούτο το τραγανό ορεκτικό!

Α, μάλιστα! Είχα υποσχεθεί και τραγούδι! Ας ακούσουμε Nick ο οποίος, έμαθα από έγκυρες πηγές, ότι ξεσήκωσε χθες βράδυ τη Μαλακάσα!! Και γουστάρει και Ελλάδα ο τύπος!