Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Οι συνήθεις ύποπτοι ...κι οι προκομμένοι.

Η σημερινή συνταγή είχε αναρτηθεί πριν 2 χρόνια περίπου κι οι λόγοι για τους οποίους επανέρχομαι σε αυτήν είναι οι εξής:

1. Πρόκειται για την πλέον αγαπημένη μου συνταγή με όσπριο. Ήθελα από την αρχή να την εντάξω στο πλαίσιο του αφιερώματος Έτος οσπρίων 2011 (Καλέ , τι προκομμένο blog είναι τούτο εδώ που διαθέτει κι....αφιερώματα!! Αμέ! Πού να δείτε τι σας ετοιμάζω για τον επόμενο χρόνο!!!)
2. Συνδυάζει δύο αγαπημένα υλικά: Ζυμαρικά κι όσπρια.
3. Τέλος, η  συγκεκριμένη συνταγή συνδέεται άμεσα με μια από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες , ''Ο κλέψας του κλέψαντος'' του Mario Monicelli (''I soliti ignoti'' είναι ο ιταλικός τίτλος που σημαίνει ''Οι συνήθεις ύποπτοι''). Πρόκειται για μια από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες της περίφημης comedia italiana. Γυρισμένη το 1958, διηγείται τις ξεκαρδιστικές περιπέτειες μιας ομάδας αξιοθρήνητων μικροκακοποιών που επιχειρούν να ληστέψουν ένα χρηματοκιβώτιο. Όσοι δεν την έχετε δει σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Όσοι από την άλλη την έχετε δει, θα θυμάστε ότι στο τέλος της ταινίας οι αξιαγάπητοι πρωταγωνιστές μας απολαμβάνουν αυτό το πιάτο:



Pasta e ceci
(Ζυμαρικά με ρεβύθια)
Έτος οσπρίων 2011: Νοέμβριος





Υλικά:
150 γρ. κοφτό μακαρονάκι
200 γρ ρεβύθια
2 σκελίδες σκόρδο
λίγο δεντρολίβανο
λάδι
1 κύβο από ζωμό λαχανικών
πάστα ντομάτας (3-4 κουταλιές)
αλατοπίπερο

Βάζετε αποβραδίς τα ρεβύθια στο νερό. Την επόμενη μέρα πια , τα βράζετε σε άφθονο αλατισμένο νερό.  Αφού βράσουν θα λιώσετε σε μια μουλινέτα το 1/4 από αυτά με λίγο από το νερό μέσα στο οποίο έβρασαν. Σ'ένα βαθύ τηγάνι σωτάρετε τις σκελίδες σκόρδου και τα ρεβύθια που έμειναν, μετά  προσθέτετε τον πουρέ και την πάστα ντομάτας. Προσθέτετε το νερό που έχει μείνει από το βράσιμο των ρεβυθιών και τον κύβο , λίγο αλάτι και το δεντρολίβανο (που ουσιαστικά κάνει τη διαφορά). Αφήνετε το φαγητό να σιγοβράσει για ένα τέταρτο περίπου. Εν τω μεταξύ βράζετε τα ζυμαρικά 1-2 λεπτά πριν τον ενδεδειγμένο al dente χρόνο. Τα προσθέτετε στα ρεβύθια και σιγοβράζετε για λίγα λεπτά ακόμη. Σερβίρετε έχοντας αφαιρέσει τις σκελίδες σκόρδου (εκτός κι αν έχετε πίεση...) και προσθέτοντας μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι.





Και τώρα αγαπητοί μου αναγνώστες, προχωράμε στο επόμενο ένθετο της στήλης (το.... προκομμένο τούτο blog διαθέτει όποτε το θυμάται ΚΑΙ στήλες!) που είναι:

  Η ερώτηση του μήνα.



Ο καλός μου φίλος, blogger statistics (ακούραστο και πολύ εργατικό παιδί, ....προκομμένο θα έλεγα!!), μου αποκαλύπτει ενίοτε τις απορίες των αναγνωστών τούτου του ......εμμμ, πώς το είπαμε; Α, ναι!....προκομμένου (!!!!)  blog. Προ ημερών κάποιος βρέθηκε εδώ στα μέρη μας, πληκτρολογώντας το εξής:

''Πώς λέγεται το μπέικιν πάουντερ στα αγγλικά''

Συγκλονισμένη από το γεγονός ότι κάποιος είχε τέτοια απορία, έκατσα κι έψαξα, ξενύχτησα, ίδρωσα, κατέβασα ολόκληρες βιβλιοθήκες, ταλαιπωρήθηκα αλλά βρήκα την απάντηση:

''Το μπέικιν πάουντερ στα αγγλικά λέγεται....baking powder, το οποίο προφέρεται....μπέικιν πάουντερ''.....!!


Ελπίζω να λύθηκε η απορία του/της αναγνώστη/αναγνώστριας.....!



Υ.Γ.:  Υπόσχομαι ότι δεν θα αναφέρω ξανά ότι το blog τούτο είναι...προκομμένο! Υπόσχομαι όμως ότι ο Δεκέμβρης θα είναι πολύ....προκομμένος!
Αυτά! Φιλιά στην...προκοπή και στους...προκομμένους!!!


-Να τη, να τη, η προκομμένη!
-Ποια καλέ; Την Crispy εννοείς; Α, καλά...σώθηκες!!! 

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Mid November

- Διάβασα μια ιστορία που με συγκίνησε πολύ. Είναι η ιστορία του ζαχαροπλάστη κου. Μασαγιούκι Κιμούρα, ο οποίος έχασε τα πάντα στις 11 Μαρτίου όταν το τσουνάμι χτύπησε την πόλη του αφήνοντας στο πέρασμα του συντρίμμια και πληγές. Ο κος. Κιμούρα έχασε τα πάντα, όχι μόνο το κατάστημα του αλλά και το αρχείο από συνταγές παραδοσιακών γλυκών έτσι όπως τις έμαθε από τους γονείς του. Δειλά δειλά και με την παρότρυνση των συμπολιτών του, οι οποίοι μάλλον είχαν πεθυμήσει τα γλυκά του,  ξεκίνησε να στήσει ξανά την επιχείρηση του. Μετέτρεψε ένα βαγόνι για μεταφορά φορτίου σε ....ζαχαροπλαστείο κι η ζωή στην πόλη Rikuzentakata αρχίζει σιγά σιγά να γλυκαίνει. Ανάμεσα στα συντρίμμια η ζωή συνεχίζεται, οι κάτοικοι γεύονται πάλι τα αγαπημένα τους παραδοσιακά γλυκά. Πολλοί , δοκιμάζοντας τα, θα θυμηθούν μέρες, πρόσωπα, στιγμές.... πριν.... - η γεύση, η όσφρηση διεγείρουν κι ανακινούν τη μνήμη μας, τις αναμνήσεις μας...




-Έμαθα ότι πέθανε προ ημερών ο εξαιρετικός γευσιγνώστης και γαστρονομικός δημοσιογράφος Αλέξανδρος Γιώτης. Μέγας γνώστης του αντικειμένου του αλλά πάντα χαμηλών τόνων, με ωραία καθαρή γραφή, διόλου φλύαρη, ήταν από τις μεγάλες μου συμπάθειες. Θυμάμαι τον είχε πρωτοδεί σε κάποιες εκπομπές μαγειρικής στην κρατική τηλεόραση και παρότι με τρόμαζε λίγο με το αυστηρό του ύφος -μου θύμιζε έναν καθηγητή Φυσικής που είχα στο λύκειο!- δεν τις έχανα. Όχι τυχαία , τα περισσότερα αποκόμματα από γαστρονομικά περιοδικά που έχω είναι δικές του συνταγές. Εδώ θα βρείτε κάποια στοιχεία επιπλέον που αφορούν και την βιβλιογραφία του.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Εκπρόσωποι.

Προχθές ξαφνιάστηκα ευχάριστα βλέποντας στο site της El Pais και στο blog του εξαιρετικού El comidista να δίνεται η συνταγή της κλασικής μας σπανακόπιτας με αφορμή το βιβλίο της κας. Βέφας Αλεξιάδου ''Vefa's kitchen'' . Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Phaidon κι απ'ότι είδα έχει εκδοθεί σε 4 διαφορετικές γλώσσες! Μάλιστα είναι η δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα που έπεσα πάνω στο συγκεκριμένο βιβλίο ως αναφορά σε ξένο food blog. Φαίνεται πως η κα. Βέφα είναι πια η επίσημη εκπρόσωπος της εθνικής μας κουζίνας στο εξωτερικό. Και παρατηρώ ότι χαίρει μεγάλης εκτίμησης! Δεν έχω ξεφυλλίσει το συγκεκριμένο βιβλίο -του οποίου το εξώφυλλο πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι πολύ καλαίσθητο! -  αλλά της έχω εμπιστοσύνη! Παρ'όλα αυτά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είμαι μεγάλη θαυμάστρια της. 2-3 φορές που προσπάθησα στο παρελθόν να δω εκπομπή της δεν άντεξα την πολυλογία της! Μέχρι να δώσει την εκτέλεση της συνταγής είχα αποκτήσει την ίδια ηλικία με την Βέφα!!
Λοιπόν, επειδή οι εκ της δυτικής Μεσογείου τιμούν εμάς τους ....εκ της ανατολικής πλευράς , λέω κι εγώ να τους τιμήσω με την  πιο κλασική συνταγή τους....μετά την παέγια εννοείται! Την περίφημη ισπανική τορτίγια -διάσημη εκπρόσωπο των tapas- έτσι όπως μας την έμαθε ο καθηγητής των Ισπανικών - η εκμάθηση της συγκεκριμένης γλώσσας έχει και τα...bonus της!! Φαίνεται απλή αλλά θέλει τα ''κολπάκια'' της. Vamos!

Ισπανική τορτίγια



Υλικά για 2 άτομα

2 μέτριες πατάτες
2 μέτρια κρεμμύδια (ή 1 μεγάλο)
4 αυγά
λάδι
αλάτι-πιπέρι


Θα  κόψετε τις  πατάτες σε μικρά ασχημάτιστα κομμάτια. Με τον ίδιο τρόπο θα κόψετε τα κρεμμύδια.


 Ζεσταίνετε αρκετό λάδι σε μέτρια φωτιά. Προσθέτετε τις πατάτες και με μια ξύλινη σπάτουλα τις απλώνετε έτσι ώστε να τηγανίζονται ομοιόμορφα. Μετά από 5 λεπτά προσθέτετε τα κρεμμύδια και τα απλώνετε κι αυτά με τη σπάτουλα. Συνεχίζετε πάντα σε μέτρια φωτιά. Σε ένα μπολ χτυπάτε τα αυγά προσθέτοντας αλάτι και πιπέρι.  Όταν ψηθούν οι πατάτες και τα κρεμμύδια τα βγάζετε από το τηγάνι και τα ρίχνετε στα αυγά. Αφαιρείτε ένα μέρος από το λάδι και ρίχνετε στο τηγάνι το μίγμα αυγά -πατάτες. Ψήνετε πάντα σε μέτρια προς χαμηλά φωτιά και χρησιμοποιείτε τη σπάτουλα για να απλωθεί το αυγό παντού. Με τη βοήθεια ενός πιάτου αναποδογυρίζετε την τορτίγια και συνεχίζετε για λίγο ακόμα το ψήσιμο. Η μέτρια φωτιά είναι απαραίτητη για να μην στεγνώσει η τορτίγια , πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνει ....jugosa!



Μόλις κρυώσει λίγο, την κόβετε σε κομμάτια , την σερβίρετε...και μην ξεχάσετε την... cerveza!!


Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

In the soup*

* Definition of idiom: Experiencing a difficult situation.



Αντί προλόγου θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρωθυπουργό της χώρας που αφού τα έκανε σαλάτα, μας έβαλε....in the soup για άλλη μια φορά!!!
Κι επειδή δεν έχω λόγια να περιγράψω τα όσα γίνονται -άλλωστε τα ζείτε κι εσείς οι ίδιοι αγαπημένοι μου συμπατριώτες!- λέω να συνεχίσω το σημερινό σύντομο μάθημα Αγγλικών όπως προκύπτει, με μια παροιμία.
Υπάρχει, που λέτε, μια γνωστή αγγλική παροιμία, η εξής: Don't judge a book by its cover. Παραφράζοντας την θα ήθελα να σας προειδοποιήσω να...don't judge a recipe by its name!
Βρήκα λοιπόν μια σκωτσέζικη συνταγή για μια καταπληκτική σούπα που ακούει στο όνομα...cock-a-leekie, στα ελληνικά ακούγεται κάτι σαν...κοκαλίκι....!!!!!!  Εντάξει δεν είναι εύηχη, δεν προκαλεί σιελόρροια στο άκουσμα της αλλά ειλικρινά η σούπα αυτή είναι ό,τι ωραιότερο , ό,τι πιο comfort food δοκίμασα τον τελευταίο καιρό. Η κοτόσουπα είναι αγαπημένη σούπα του χειμώνα κι αυτή η σκωτσέζικη εκδοχή της είναι γευστική ευωχία! Αγαπημένο πιάτο των Σκωτσέζων σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Cock-a-leekie
(Σκωτσέζικη κοτόσουπα)




(για 6 άτομα)

1 κοτόπουλο
2 λίτρα ζωμό
3 πράσα ψιλοκομμένα
6 κουταλιές ρύζι για σούπα
1 φύλλο δάφνη
μερικά κλωναράκια φρέσκο θυμάρι
μερικά κλωναράκια μαϊντανό
αλάτι πιπέρι

Δέστε μαζί το δαφνόφυλλο , το θυμάρι και το μαϊντανό. Τρίψτε τα κομμάτια του κοτόπουλου με αλάτι και πιπέρι. Βάλτε τα σε μια κατσαρόλα, σκεπάστε τα με ζωμό και προσθέστε το μπουκέτο των μυρωδικών. Ξαφρίστε. Μόλις τελειώσετε το ξάφρισμα χαμηλώστε τη φωτιά κι αφήστε το κρέας να σιγοβράσει για μισή ώρα. Προσθέστε τα πράσα κι αφήστε το φαγητό να σιγοβράσει για 1 ώρα ακόμη. Μόλις βράσει το κρέας , βγάλτε το, βγάλτε και το μπουκέτο των μυρωδικών, δυναμώστε τη φωτιά και προσθέστε το ρύζι. Όσο βράζει το ρύζι ξεκοκαλίζετε το κοτόπουλο. Μόλις βράσει το ρύζι, προσθέστε το κρέας και σερβίρετε αμέσως!

Crispy's confession: Σε κάποιες εκδοχές η συνταγή εμφανίζεται με ψιλοκομμένα ξερά δαμάσκηνα τα οποία προστίθενται με το ρύζι. Όσοι πιστοί των γλυκών νότων στις αλμυρές γεύσεις, ας προσέλθετε!

 Οι γελοιογραφίες είναι του περίφημου Matt της Daily Telegraph