Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Στα τέλη του Σεπτέμβρη

Τελειώνει σιγά σιγά ο αγαπημένος μας Σεπτέμβρης -πάντα έχει τον ωραιότερο, τον πιο γλυκό καιρό και το φως είναι πραγματικά υπέροχο τέτοια εποχή- κι είπαμε να δώσουμε πάλι το λόγο στη Σίφνο, όπως κάναμε στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις του μήνα.


Σε ένα από τα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης μου ζήτησαν να γράψω μικρά μυστικά για το νησί. Η αλήθεια είναι ότι παρότι πηγαίνω χρόνια, ακόμα ανακαλύπτω τη Σίφνο. Αυτό πάντως που συνιστώ ανεπιφύλακτα είναι μια επίσκεψη τώρα το Σεπτέμβρη, όχι τόσο γιατί η θάλασσα είναι ακόμα ζεστή, αλλά γιατί ο καιρός είναι ιδανικός για πεζοπορία και το νησί είναι γεμάτο μονοπάτια. Τα μονοπάτια δεν είναι κάποιο καλά κρυμμένο μυστικό του νησιού αλλά για κάποιο περίεργο λόγο οι Έλληνες τα αποφεύγουν. Αντίθετα οι ξένοι τα αλωνίζουν, τους βλέπει κανείς κοιτάζοντας τα βουνά του νησιού, πάνω ψηλά σε κορυφές, κάτω χαμηλά σε ρεματιές, παντού. Αν και δεν τα έχω γυρίσει όλα, όσες φορές το επιχείρησα ήταν μεγάλη απόλαυση. Φτάνοντας κάπου ψηλά, απολαμβάνεις με όλες σου τις αισθήσεις την ήρεμη δραματικότητα ενός τοπίου που τέτοιον μόνο οι Κυκλάδες μπορούν να προσφέρουν. Ιδιαίτερα κάτι μέρες που φυσά ένα ελαφρύ αεράκι κι υπάρχει μια διαύγεια σχεδόν εξωπραγματική, η απόλαυση γίνεται ευδαιμονία! Βέβαια, τέτοιες πεζοπορίες θέλουν και το ανάλογο ντύσιμο, δεν πάμε στα μονοπάτια με flip-flops και καφτάνια! Βλέπετε καραδοκούν οι όχεντρες, οι οποίες ξεθαρρεύουν τέτοια εποχή μετά το καυτό καλοκαίρι! Μην τρομάζετε βέβαια, δεν υπάρχει λόγος, άλλωστε εγώ η ίδια, μία από τις πιο ξακουστές οφιοφοβικές στον κόσμο (ούτε ζωγραφιστά δεν τα αντέχω) δεν φοβάμαι -αν και δυο φορές διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας! Μου είπαν αυτήν την φοβερή ιστορία: Γάλλος τουρίστας δαγκώθηκε από οχιά στο χέρι! Πώς; Ένα γεράκι είχε πιάσει το ερπετό και καθώς πετούσε πάνω από την παρέα του Γάλλου για κάποιο λόγο το άφησε. Εκείνο πέφτοντας βρέθηκε πάνω στο χέρι του και τον δάγκωσε! Ευτυχώς οι Γάλλοι πεζοπόροι ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν κι έτσι τέλος καλό όλα καλά!



Στη Σίφνο -για να γυρίσουμε στο θέμα μας που δεν είναι άλλο από το φαγητό- τρώνε αρκετά τα αμπελοφάσουλα, μάλιστα κάποιοι τα καλλιεργούν. Μια μέρα ζήτησα να μου φέρουν αλλά δεν είχαν, ήταν πια η εποχή που είχαν σκληρύνει και τα μάζευαν απλά να βγάλουν τα μαυρομάτικα. Ρώτησα πώς συνηθίζουν να μαγειρεύουν τα μαυρομάτικα και μου απάντησαν ότι τα φτιάχνουν σε σούπα. Μπα, για φαντάσου, σκέφτηκα, μαυρομάτικα σε σούπα! Περιττό να πω ότι εκστασιάστηκα, πρώτα απ' όλα γιατί λατρεύω τα όσπρια, δεύτερον λατρεύω τις σούπες, τρίτον ήταν κάτι καινούργιο για μένα, μια νέα συνταγή. Πήρα τη συνταγή -πολύ απλή- κι όταν ανέβηκα στην Αθήνα άρχισα να λέω δεξιά κι αριστερά για τη νέα μου ''ανακάλυψη'', χαρούμενη κι ενθουσιασμένη που είχα ανακαλύψει κάτι καινούργιο. Κανείς δεν συμμερίστηκε τον ενθουσιασμό μου γιατί για τους περισσότερους απλά δεν ήταν κάτι καινούργιο. Ο ενθουσιασμός αναγκαστικά καταλάγιασε αλλά όχι η διάθεση να την φτιάξω και να την δοκιμάσω. Την έφτιαξα, την δοκίμασα κι ο ενθουσιασμός επανήλθε! Τόση νοστιμιά και τόση απλότητα! Αγαπημένη αθάνατη ελληνική κουζίνα!

Σούπα με μαυρομάτικα 
(Συνταγή από την Σίφνο)



Υλικά για 4 άτομα

200 γρ μαυρομάτικα
1 μεγάλο λευκό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 καρότο ψιλοκομμένο
3-4 κλαράκια σέλινο ή ένα μεγάλο κλωνάρι σέλινο κομμένο σε μεγάλα κομμάτια
1 μεγάλη ώριμη τομάτα + 1 κουταλάκι πάστα τομάτας
1/2 ποτήρι ελαιόλαδο

Τρίβουμε την τομάτα και ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το καρότο. Βάζουμε τα μαυρομάτικα να βράσουν.  Τα αφήνουμε να βράσουν για 3-4 λεπτά, τα σουρώνουμε. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο. Προσθέτουμε το κρεμμύδι και το καρότο κι αφήνουμε να σοταριστούν μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι. Προσθέτουμε τα μαυρομάτικα, το σέλινο, την τομάτα, την πάστα τομάτας και ζεστό νερό που να καλύπτει καλά τα φασόλια. Αλατίζουμε κι ανακατώνουμε. Σκεπάζουμε κι αφήνουμε να βράσει μέχρι να μαλακώσουν τα μαυρομάτικα. Αν τυχόν έχει ακόμα πολύ νερό την αφήνουμε να βράσει λίγο ακόμα. Δεν την θέλουμε πηχτή αλλά ούτε και νερουλή. Διορθώνουμε το αλάτι αν χρειάζεται και σερβίρουμε.

Κι αν τυχόν φτιάξτε τη σούπα, ακολουθήστε τη συμβουλή του φίλου μου του Κώστα : Προσθέστε αλύπητα σέλινο! Όσο περισσότερο, τόσο καλύτερη η σούπα. Έχει δίκιο!

Επίλογος
Ελπίζω να μην σας αποθάρρυνα με τις όχεντρες και τις κακές τους συνήθειες (να βγαίνουν πχ για βόλτα τον όμορφο μήνα Σεπτέμβρη!). Όπως είχε πει κι ένα άλλος Σιφνιός, σοφός παππούς -δε ζει πια- μαθαίνοντας για το φόβο μου για τα φίδια: ''Τα χειρότερα φίδια είναι οι άνθρωποι''.



Με την ευκαιρία, να σας γνωρίσω τη Στέλλα: Το σκυλί που λάτρευε τα κυδώνια (της κυδωνιάς, όχι της θάλασσας!)

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Σκόρπιες σημειώσεις (#12)

Δωδέκατες ''Σκόρπιες σημειώσεις'' και μάλλον οι τελευταίες.



Ο φετινός Σεπτέμβρης είναι ήσυχος εδώ στο blog. Τις περισσότερες μέρες του μήνα λείπαμε κι είμαστε ακόμα με τον απόηχο των ημερών που περάσαμε στην Σίφνο. Η Σίφνος είναι το νησί που έχω επισκεφτεί τις περισσότερες φορές κι είναι πια σημείο αναφοράς στη ζωή μου. Σε κάποια φάση, μάλλον στις αρχές του επόμενου καλοκαιριού κι αν όλα πάνε καλά κι είμαστε καλά, θα κάνω ένα εκτενές αφιέρωμα στο νησί. Προς το παρόν, σας έχω κάποια στιγμιότυπα από τον φετινό Σεπτέμβρη- κυρίως γαστρονομικού ενδιαφέροντος συν βέβαια κάποιες φωτογραφίες.




Συχνάζω αποκλειστικά στο πανέμορφο μεσαιωνικό Κάστρο στα βορειοανατολικά του νησιού και τρώω σχεδόν αποκλειστικά στο ''Άστρο'' το μοναδικό εστιατόριο που βρίσκεται μέσα στο χωριό (κι όχι στις παρυφές του). Η Μαρία, chef κι ιδιοκτήτρια, μαγειρεύει καταπληκτικά κι ορισμένα πιάτα της στην κυριολεξία έχουν γίνει θρύλος στα πέρατα του κόσμου! Φτιάχνει ένα πιάτο ασύλληπτης έμπνευσης που όμοιο του δεν έχω φάει αλλού, χταπόδι με ελιές θρούμπες! Άπαιχτο! Μας έλεγε την εξής ιστορία για αυτό το πιάτο: Γάλλος που έρχεται στο νησί κάθε χρόνο και μένει στο Βαθύ- στην άλλη άκρη του νησιού- ερχόταν κάθε βράδυ στο Κάστρο επί δύο εβδομάδες κι έτρωγε αποκλειστικά το συγκεκριμένο πιάτο! Αναφέρω το γεγονός όχι μόνο γιατί έχω αδυναμία στο συγκεκριμένο πιάτο αλλά γιατί δείχνει ότι οι αλλοδαποί επισκέπτες μας έχουν την ανάγκη να φάνε κάτι περισσότερο από τον τυπικό μουσακά.
Κάτω στη Σεράλια τώρα, το επίνειο του Κάστρου, υπάρχει μια μικρή παραλία πετρώδης που δεν διαθέτει -ευτυχώς!- ούτε ξαπλώστρες ούτε μπιτσόμπαρα! Είναι για όσους γουστάρουν να περνούν ώρες στο νερό με τη μάσκα χαζεύοντας μια απίστευτη ποικιλία ψαριών κι άλλων θαλάσσιων ειδών! Κάτω στη Σεράλια λοιπόν, υπάρχουν δύο ψαροταβέρνες μία από τις οποίες, ο ''Καπετάν Γιώργης'' βρίσκεται στην κυριολεξία πάνω στο κύμα. Τις μέρες που έχει μποφόρια, μια θέση στο μικρό κάτω μπαλκονάκι της ταβέρνας επιβάλλεται. Εκεί που τρως τα πιο νόστιμα,τα πιο τρυφερά, τα πιο ζουμερά τηγανητά καλαμάρια, έρχεται το κύμα και.....



Στη Σίφνο θα επιστρέψουμε πάλι σε μερικούς μήνες. Προς το παρόν συνεχίζουμε τα μπάνια μας στις παραλίες της Αττικής - με στόχο να γίνουμε κάποτε χειμερινοί κολυμβητές.

Σε άλλα τώρα:

Από τους wine commanders ένα πολύ καλό άρθρο πάνω στο ελληνικό κρασί και τις προσπάθειες για επιτυχημένη πορέια στο εξωτερικό.



Από το fnl-guide :

Ένα εξαιρετικό άρθρο του Ντίνου Στεργίδη για τον οινοτουρισμό στη χώρα μας. Μα πόσο δίκιο έχει!

και

τα 15 top επιδόρπια σε αθηναϊκά εστιατόρια. Θα μπορούσες να πας στα συγκεκριμένα εστιατόρια μόνο και μόνο να φας γλυκό!

Επίσης:

Η τρέλα για το cronut συνεχίζεται κι εξαπλώνεται πέρα από τη Νέα Υόρκη. Το λεγόμενο cronut craze δημιουργεί ουρές κι αναμονές. Άραγε θα σκεφτεί κανείς να το φέρει και στην Ελλάδα; Όχι τίποτε άλλο, αλλά με την οικονομική πολιτική του αχτύπητου δίδυμου -Στουρνάρα- Σαμαρά, δεν με βλέπω να κάνω στο άμεσο (ούτε το έμμεσο) μέλλον εκείνο το πολυπόθητο ταξίδι στο Μεγάλο Μήλο.

Αυτά προς το παρόν. Θα τελειώσουμε τον μήνα με μια συνταγή από τη Σίφνο (σε λίγες μέρες η ανάρτηση) - όλος ο Σεπτέμβρης αφιερωμένος στο αγαπημένο νησί!

Κι αναρωτιέμαι, ήρθε η ώρα να κατεβάσω εκείνο το ''φθινοπωρινό μπλουζάκι''; Οι πρώτες φθινοπωρινές βραδιές έχουν πια μια όμορφη, γλυκιά και τόσο μα τόσο ευχάριστη ψυχρούλα:






Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Στο 7ο Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας

Το 7ο Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας ''Νικόλαος Τσελεμεντές'' πραγματοποιήθηκε φέτος από τις 5 έως 7 Σεπτεμβρίου, πάντα στη Σίφνο. Στο όμορφο αρχοντοχώρι του νησιού, τον Αρτεμώνα, στήθηκαν τα περίπτερα των νησιών που συμμετείχαν, τα οποία φέτος ήταν πάνω από 20 σπάζοντας το ρεκόρ συμμετοχής του προηγούμενου έτους. Παρόντα ήταν σχεδόν όλα τα νησιά των Κυκλάδων με την Σκιάθο -εκτός του συμπλέγματος- να είναι η επίσημη καλεσμένη κι η Ικαρία να συμμετέχει στις εξωγαστρονομικές εκδηλώσεις.




Έτσι συμμετείχαν τα εξής νησιά:
Ανάφη
Άνδρος
Αντίπαρος
Ηρακλειά
Ίος
Κύθνος
Κέα
Νάξος
Σύρος
Πάρος
Δονούσα
Σχοινούσα
Σέριφος
Μήλος
Κίμωλος
Τήνος
Μύκονος
Σαντορίνη
Σίκινος
Σίφνος
Σκιάθος (ως τιμώμενο νησί)
Ικαρία



Το Φεστιβάλ δίνει την ευκαιρία στους επισκέπτες του να γευτούν τα τοπικά προϊόντα του κάθε νησιού αλλά και να μάθουν για τις μαγειρικές συνήθειες των νησιωτών. Πολλά κι ενδιαφέροντα προϊόντα με τα τυριά να κυριαρχούν! Είναι απίστευτο το γεγονός ότι κάθε νησί διαθέτει πάνω από ένα είδος τυριού ενώ στο σύνολο όλα είναι γευστικά διαφορετικά μεταξύ τους! Πιάτα για τα οποία πρώτη φορά ακούσαμε, όπως το αντιπαριώτικο αγριοκούνελο με πατάτες κι αυγά, το οποίο μας εντυπωσίασε και μάθαμε περισσότερα για την ιστορία του συγκεκριμένου πιάτου.



Η Λαδένια της Κιμώλου τραβούσε τον κόσμο σαν μαγνήτης, τα γλυκά της Σκιάθου ήταν εθισμός (ναι στους ροζέδες όπως και το πολύ ωραίο λικέρ καρυδιού που δοκιμάσαμε), ένα μικρό γαστρονομικό θαύμα οι γεμιστές ντομάτες της Τήνου, οι Μυκονιάτες έδωσαν εντυπωσιακό παρόν με τα προϊόντα της φημισμένης αλλαντοποιίας τους, η Δονούσα μας τράταρε πανέμορφες φωτόπιτες, στο περίπτερο της Σχοινούσας γινόταν χαμός για λίγα σαλιγκάρια κοκκινιστά και μετά όλοι περνούσαν στο περίπτερο της Νάξου για λίγο τσίπουρο!



Ωραίο παρεδώσε, πολύς κόσμος, ενθουσιασμός, διαγωνισμοί, εκδηλώσεις και για τα παιδιά, γλέντι και χορός εννοείται.

Τα θετικά του φεστιβάλ: Είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να γίνουν γνωστά τοπικά προϊόντα κι εδέσματα των νησιών. Οι επισκέπτες, Έλληνες κι αλλοδαποί, έρχονται πιο κοντά στην γαστρονομική μας παράδοση κι -ω του θαύματος!- ανακαλύπτουμε ότι ελληνική κουζίνα δεν είναι μόνο ο μουσακάς! Τοπικότητα! Εκεί βρίσκεται το μυστικό για την άνθιση της ελληνικής κουζίνας! Σε κάποια φάση, κατά τη γνώμη της υποφαινόμενης, το φεστιβάλ πρέπει να γίνει γνωστό και στο εξωτερικό.


Τα αρνητικά του φεστιβάλ: Το φεστιβάλ δικαιωματικά διοργανώνεται από (και στην) Σίφνο. Φέρει το όνομα του Νικόλα Τσελεμεντέ, ο οποίος άλλωστε ήταν Σιφνιός. Το θέμα που τίθεται είναι η επικοινωνία του νησιού με τα υπόλοιπα νησιά. Δυστυχώς το νησί υπέφερε φέτος από κακή επικοινωνία με τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος. Ακόμα και με τον Πειραιά τα πράγματα δυσκόλεψαν με το που μπήκε ο Σεπτέμβρης (Η ''πυκνότητα'' των δρομολογίων αραίωνε εντυπωσιακά μέρα με τη μέρα. Κάθε φορά που περνούσαμε έξω από πρακτορείο βλέπαμε σβησμένα δρομολόγια. Είναι να απορεί κανείς πώς ο πρωθυπουργός κι η κα. υπουργός τουρισμού καμαρώνουν για το φετινό σαξές στόρυ του τουρισμού, όταν από τις αρχές Σεπτέμβρη αφήνουν με ελάχιστα δρομολόγια τα νησιά. Μας μίλησαν για ακυρώσεις από το εξωτερικό εξαιτίας της έλλειψης δρομολογίων. Κε Πρωθυπουργέ, κα. Υπουργίνα, νησιά δεν είναι μόνο η Μύκονος κι η Σαντορίνη...)