To the weekend.

Δεν ξέρω πόσοι από εσάς συχνάζετε στα Starbucks. Πάω αρκετά συχνά για κάποιους λόγους. Πρωτ' απ' όλα μου αρέσει η ήρεμη και χαλαρή ατμόσφαιρα και κυρίως το γεγονός ότι η μουσική που ακούγεται είναι καλή (αρκετή jazz, lucky me!) και στη σωστή ένταση. Κυρίως όμως μου αρέσει το γεγονός ότι μπορείς να κάτσεις όλη μέρα εκεί και κανείς δεν θα σε ενοχλήσει! Μου αρέσει επίσης να βλέπω τις παρέες των φοιτητών να μαζεύονται γύρω από τα laptops και notebooks (έχει wifi απ'όσο ξέρω αλλά όχι free), πολλοί δε περνούν αρκετή ώρα μελετώντας! Το αγαπημένο μου S είναι της Κοραή , μου αρέσει ιδιαίτερα να κάθομαι στην τζαμαρία και να βλέπω την κίνηση της πλατείας.
Ο καφές στα S δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα, γιατί θεωρώ συντριπτική την παρουσία του γάλακτος- εμ, πού να γεμίσουν οι γαβάθες που έχουν για φλιτζάνια! Τώρα όσον αφορά τα γλυκά -για να οδηγηθούμε σιγά σιγά στο σημερινό μας θέμα. Έχω δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα. Συνήθως παίρνω το brownie σοκολάτας με καραμέλα και καρύδια και νομίζω ότι είναι το πιο πετυχημένο απ'όλα τα γλυκά που σερβίρει και στο σωστό...μέγεθος!  Κοιτάζω όμως το carrot cake που διαθέτει και απογοητεύομαι που το βλέπω! Είναι τεράστιο! Έχει δύο στρώσεις κέικ κι ενδιάμεσα και σαν κάλυψη έχει μια απίστευτη ποσότητα cheese frosting. Φαίνεται -κι είναι, το έχω δοκιμάσει μια φορά- λαχταριστό! Αλλά είναι too much! Και γενικά αυτή η πληθωρικότητα είναι που καμιά φορά με αποπαίρνει. Για να μην παρεξηγηθώ , μου αρέσει πολύ η αμερικάνικη ζαχαροπλαστική και κουζίνα. Αλλά καμιά φορά το παρακάνουν! Προτιμώ τους Γάλλους που είναι πιο σοφιστικέ και δεν τους ενδιαφέρει η ποσότητα αλλά η ουσία.
Έτσι ψάχνοντας για carrot cake με γαλλική υπογραφή βρέθηκα εδώ , όπου ένας Αμερικανός μας συστήνει the french way of making a carrot cake. Αποφάσισα να το φτιάξω , έκανα κάποιες προσαρμογές , άλλαξα κάποια πράγματα , πρόσθεσα κάποια άλλα! Και θέλω να πω στον συμπαθέστατο David ότι τούτο το carrot cake είναι κλάσεις ανώτερο του αμερικάνικου κι ας διαφωνεί! Είναι εξαιρετικό κι όπως λένε οι Γάλλοι : Comme il faut!

Γαλλικό κέικ καρότου

Υλικά
100 γρ βούτυρο (ή μαργαρίνη) σε θερμοκρασία δωματίου
150 γρ ζάχαρη
4 αυγά (να έχουν μείνει έξω τουλάχιστον μισή ώρα)
100 γρ αλεύρι
100 γρ αμύγδαλο τριμμένο σε σκόνη
60 γρ καρύδι τριμμένο
40 γρ καρότο τριμμένο
ελάχιστο αλάτι
τζίντζερ & κανέλα (τη μύτη ενός μικρού κουταλιού για το καθένα)

Θα χρειαστείτε ένα ρηχό ταψί (πχ για πίτσα) στο οποίο θα στρώσετε αντικολλητικό χαρτί κουζίνας κομμένο και προσαρμοσμένο στον πάτο του ταψιού. Θα αλείψετε με λίγο βούτυρο τόσο το χαρτί όσο και τα πλάγια τοιχώματα του ταψιού.
Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 160 βαθμούς.
Σ' ένα μπολ ανακατεύετε το αλεύρι , το αμύγδαλο , το καρύδι , το τζίντζερ και την κανέλα.
Σ'ένα μπολ χτυπάτε με το μίξερ το βούτυρο με τη ζάχαρη και το λίγο αλάτι. Όταν μαλακώσει το μίγμα, ρίχνετε ένα ένα τα αυγά. Κάθε φορά που θα ρίχνετε το αυγό θα χτυπάτε καλά για 2-3 λεπτά. Σταματάτε να χτυπάτε με το μίξερ και με τη βοήθεια μια σπάτουλας ενσωματώνετε το μίγμα αλεύρι-ξηροί καρποί-μπαχαρικά  και το καρότο. Απλώνετε τη ζύμη στο ταψί και ψήνετε για 40 λεπτά περίπου.

Ιδανικό για να συνοδέψει το απογευματινό τσάι του Σαββατοκύριακου...που προμηνύεται πολύ κρύο!!

Όσοι πάτε αύριο στην εκδήλωση για το ελαιόλαδο που διοργανώνει το greek food blogs , περιμένω ανταπόκριση σας! Καλά να περάσετε και

Καλό Σαββατοκύριακο!

Remains of a rainy weekend.

Καμιά φορά αναρωτιέμαι ποιος είναι ο αγαπημένος μου καιρός. Είναι εκείνες οι ηλιόλουστες μέρες στις αρχές του καλοκαιριού όταν ακόμη  δεν έχουν σφίξει για τα καλά οι ζέστες και φυσά ένα δροσερό βοριαδάκι;  Ή οι γκρίζες, βροχερές μέρες , με το βαρύ ουρανό και τον επίμονο νοτιά;  Χμ , δεν μπορώ να αποφασίσω. Σίγουρα όμως ο βροχερός , μουντός καιρός με στρέφει προς τα έσω. Προτιμώ τη θαλπωρή του σπιτιού συνοδεύοντας την με την ανάγνωση ενός καλού βιβλίου ή  μια καλή ταινία στο dvd player, αλλά και καλή τζαζ μουσική να συνοδεύει ..ένα καλό κόκκινο κρασί! Κάπως έτσι χαλαρά και καλά περνά τούτο το βροχερό, μουντό Σαββατοκύριακο. Ξεφυλλίζοντας περιοδικά, διαβάζοντας,   βλέποντας ταινίες,  κι ακούγοντας το καταπληκτικό cd του τεύχους Φεβρουαρίου του περιοδικού ''Jazz & Τζαζ'' (σας έχω πει ότι έχω αδυναμία στον Charlie Parker;).
Όμως τούτο το μουντό Σαββατοκύριακο έχει και γαστρονομικό ενδιαφέρον.
Το Σάββατο το μεσημέρι μια γρήγορη βόλτα στο κέντρο επέβαλε έναν καφέ στο Taf . Σας έχω ξαναμιλήσει γι'αυτό το συμπαθέστατο μικρό καφέ στην Εμ. Μπενάκη. Δεν ξέρω αν σερβίρει τον καλύτερο καπουτσίνο στην πόλη - είναι εξαιρετικός αλλά από την άλλη δεν έχω δοκιμάσει όλους τους καφέδες της πόλης μας!!- αλλά σίγουρα είναι ο πιο όμορφος!

Κάτι σαν...εφήμερη τέχνη!

Και σε εξαιρετική τιμή: 2 ευρώ! Και τα παιδιά είναι φιλικά , κι είστε κοντά στα βιβλιοπωλεία , απέναντι από το Metropolis ...τι άλλο θέλετε!
Χθες το απόγευμα ξεκοκάλισα το τεύχος Μαρτίου του αγγλικού Olive. Το αγαπώ πολύ , τούτο το γαστρονομικό περιοδικό και παρά την απαγορευτική τιμή του (από 3,5 λίρες που στοιχίζει το αγοράζω εδώ 9,60 ευρώ!) πότε πότε μπαίνω στον κόπο να το αγοράσω. Αφουγκράζεται τα γαστρονομικά trends, αλλά κυρίως αφουγκράζεται τους αναγνώστες του -πράγμα που , λυπάμαι που το λέω, δεν το κάνουν τα ελληνικά γαστρονομικά περιοδικά. Δεν θα μακρηγορήσω -θα μιλήσω άλλη φορά κι εκτενέστερα για το Olive- κι έτσι θα σταθώ σ'ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα που είχε σε λάτρεις του φαγητού που κατάφεραν και ξεκίνησαν νέα  επιχείρηση που αφορά το φαγητό μέσα στη θύελλα της οικονομικής ύφεσης- η ύφεση στην Μ.Βρετανία ενέσκηψε το 2008. Ανάμεσα σ' αυτούς που ποντάρισαν  στην αγάπη τους για το φαγητό ...κι ίσως στην τύχη , είναι κι ένας Έλληνας , ονόματι Yiannis Papoutsis , ο οποίος κάνει θραύση στο Λονδίνο με την κινητή καντίνα- χαμπουργκεράδικο του την οποία ονομάζει the meat wagon!! Έχει ήδη βραβευτεί  με το The British street food award 2010 για το καλύτερο φαγητό δρόμου! Παρότι η καντίνα του εκλάπη πριν λίγο καιρό , συνεχίζει να προσφέρει the most delicious street food σε διάφορα μέρη που τον φιλοξενούν! Για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε εδώ !
Και για το τέλος, το Σαββατοκύριακο είχε και μια εξαιρετική μαρμελάδα μήλου. Apple butter ονομάζεται και μας έρχεται από τις Η.Π.Α. , την οποία πέρασαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού οι ανατολικοευρωπαίοι εμιγκρέδες του προηγούμενου αιώνα! Κάτι που με γοητεύει ιδιαίτερα είναι τα γεωγραφικά κι ιστορικά ταξίδια των συνταγών , τα ταξίδια τους στο χώρο και το χρόνο....Τι ιστορίες έχουν να πουν...

Apple Butter 

(Αμερικάνικη αρωματική μαρμελάδα μήλου)

Υλικά

1/2 κιλό μήλα (πάνω κάτω 4 μήλα ) της αρεσκείας σας. Εγώ χρησιμοποίησα 3 διαφορετικές ποικιλίες.
1/2 ποτήρι νερό
1/2 - 1 φλιτζάνι ζάχαρη
1 πρέζα κανέλα τριμμένη
1 πρέζα τζίντζερ τριμμένο
1 πρέζα γαρύφαλλο τριμμένο
1 πρέζα μοσχοκάρυδο τριμμένο

Καθαρίζετε και κόβετε τα μήλα σε κυβάκια. Σε μέτρια προς δυνατή φωτιά τα βράζετε με το νερό , μέχρι να μαλακώσει το φρούτο. Πότε πότε ανακατώνετε με ξύλινη κουτάλα. Αφού μαλακώσει το μήλο και πιεί το νερό το, αφαιρείτε την κατσαρόλα από το μάτι.

Περνάτε από το μπλέντερ τα βρασμένα μήλα, τα τοποθετείτε ξανά στην κατσαρόλα με τα μπαχαρικά και τη ζάχαρη και αφήνετε τη μαρμελάδα να σιγοβράσει στην πιο χαμηλή φωτιά για 2 ώρες σχεδόν. Πρέπει να γίνει πολύ πηχτή - άλλωστε γι'αυτό την ονομάζουμε butter κι όχι jam! Μόλις είναι έτοιμη , την αφήνουμε να κρυώσει και την τοποθετούμε σε αποστειρωμένο βαζάκι.

Crispy's conclusion : Τα υλικά αυτά βγάζουν ένα βάζο. Το πόση ζάχαρη θα βάλετε είναι δική σας επιλογή. Εγώ έβαλα μισό φλιτζάνι. Ένας λόγος που μου αρέσει να φτιάχνω δικές μου μαρμελάδες είναι ότι βάζω λιγότερη ζάχαρη , κι οι μαρμελάδες γίνονται όσο γλυκές θέλω. Παρεμπιπτόντως έχω προσέξει ότι σε σχέση με τις μαρμελάδες του εμπορίου οι λιγότερο γλυκές είναι οι γαλλικές κι οι αυστριακές!

Καλή εβδομάδα σε όλους!

Εις τον κύβο!

Όχι μην ανησυχείτε , δεν έχει Μαθηματικά σήμερα! Απλά θα μιλήσουμε για τους...κύβους στη μαγειρική! Τους γνωστούς κύβους ζωμών που , φαντάζομαι ότι οι προθέσεις ήταν οι καλύτερες όταν στις αρχές του 20ου αιώνα ξεκίνησε η μαζική παραγωγή τους . Με το πέρασμα των χρόνων η κατανάλωση τους αυξήθηκε κατακόρυφα, ενώ οι κύβοι εν τω μεταξύ εμπλουτίστηκαν κι άλλαξαν ακόμα και υφή -έγιναν σκόνη ή ζελέ.  Όμως τελευταία πολλοί δηλώνουν εχθροί του είδους κι αρνούνται τη χρήση τους. Από την άλλη, βλέπουμε στις διαφημίσεις διάσημους σεφ -Έλληνες κι αλλοδαπούς- να διαφημίζουν τα σχετικά προϊόντα. Στα καθ'ημάς έχουμε την κα. Νικολάου, από την αλλοδαπή μας έρχεται ο πολύς Marco Pierre White.  Mάλιστα είχα διαβάσει για κάποιον σεφ που είχε δηλώσει ότι πάντα έχει έναν κύβο κρυμμένο στην τσέπη του (!) κι όποιος σεφ διατείνεται ότι δεν χρησιμοποιεί κύβους απλά ψεύδεται!
Εσύ Crispy τους χρησιμοποιείς;
Πώς πώς , αλλά μόνον σαν εφεδρεία , για μια έκτακτη ανάγκη. Όπως συμβαίνει στη σημερινή μας συνταγή. Την απλή , απλούστατη και γρήγορη στην εκτέλεση, αυτή σούπα την φτιάχνω όταν έχω φυλάξει ωραιότατο ζωμό κότας. Από την άλλη, όταν θέλω σούπα αλλά ζωμός ...ιδιοκατασκευής (!!) δεν υπάρχει , βγάζω έναν κύβο και τα πράγματα έχουν ως εξής:

Σούπα αυγολέμονο με χυλοπίτες

Για 2-3 πιάτα θα χρειαστείτε:

1 λίτρο νερό (!!! Ναι , μην ξεχάσετε το νερό ...αλλιώς τι σούπα θα φάμε;;;)
1 κύβο ζωμού της αρεσκείας σας
1 αυγό
1/2 πιάτο χυλοπίτες
το χυμό ενός λεμονιού
αλάτι
πιπέρι
λίγο λάδι

Βράζετε το νερό με τον κύβο και το λάδι. Μόλις λιώσει καλά ο κύβος , ρίχνετε τις χυλοπίτες. Αλατίζετε κατά το δοκούν.  Πότε πότε ανακατεύετε. Εν τω μεταξύ στύβετε το λεμόνι και χωρίζετε τον κρόκο από το ασπράδι. Μόλις βράσουν οι χυλοπίτες αφαιρείτε την κατσαρόλα από το μάτι της κουζίνας. Αρχίζετε να χτυπάτε δυνατά το ασπράδι σ'ένα μπωλ. Μόλις αφρατέψει ρίχνετε τον κρόκο και συνεχίζετε το δυνατό χτύπημα μέχρι να ενσωματωθεί καλά ο κρόκος. Ρίχνετε το χυμό λεμονιού συνεχίζοντας το χτύπημα. Τώρα αρχίζει το κρίσιμο σκέλος. Ενώ συνεχίζετε το χτύπημα , πιο σιγά πια, προσθέτετε αρχικά μερικές σταγόνες από τη σούπα . Σιγά σιγά αυξάνετε την ποσότητα και κάθε φορά θα περιμένετε να ενσωματωθεί η προηγούμενη ποσότητα σούπας για να ρίξετε την επόμενη. Συνεχίζετε έτσι μέχρι σχεδόν να γεμίσει το μπωλ. Τότε με πολύ γρήγορες κινήσεις χύνετε το υλικό του μπωλ στην κατσαρόλα όπου βρίσκεται η υπόλοιπη σούπα κι ανακατεύετε ζωηρά με την κουτάλα για 1-2 λεπτά. Σερβίρετε αμέσως με μπόλικο πιπέρι.
Το πιπέρι φρεσκοτριμμένο- για να μην ξεχνιόμαστε!!!



Crispys conclusions : Το φαγητό γίνεται και με κριθαράκι.
Καλό είναι το αυγό να έχει βγει μισή ώρα πριν χρησιμοποιηθεί.
Το αυγολέμονο είναι από τις πολύ αγαπημένες μου τεχνικές στην κουζίνα και οφείλω να ομολογήσω ότι έχω πάρει διδακτορικό....σ'αυτό!! (Αφού δεν πήραμε στην Μετεωρολογία ας πάρουμε ..στο αυγολέμονο!!!). Θέλει υπομονή , όχι βιασύνη, το αυγό να είναι όσο δυνατόν πιο κοντά σε θερμοκρασία δωματίου. Κι όπως ξανά τονίζω , υπομονή στη διαδικασία ενσωμάτωσης του αυγού με την πολύ ζεστή σούπα (ή με την σάλτσα γιατί προσωπικά χρησιμοποιώ το αυγολέμονο για να δέσω σάλτσες)
Η σουπίτσα αυτή είναι ιδανική για τις τελευταίες κρύες μέρες του χειμώνα.

Ελαιόλαδον....το γλυκόν!

Έλαβα προχθές ένα mail από το greek food blogs όπου μας καλεί σε μια γευσιγνωσία λαδιού! Ενθουσιάστηκα με την είδηση, τέτοιες εκδηλώσεις μου κεντρίζουν σίγουρα το ενδιαφέρον! Ο ενθουσιασμός μου δυστυχώς κράτησε πολύ λίγο διότι η εκδήλωση γίνεται το Σάββατο 26 το μήνα και -φευ!- εκείνη την ημέρα θα δουλεύω μέχρι αργά το μεσημέρι. Ελπίζω πάντως η εκδήλωση να έχει ανταπόκριση κι επιτυχία έτσι ώστε να υπάρξουν κι άλλες στο μέλλον. Κι όσοι από εσάς δηλώσετε συμμετοχή στην εκδήλωση -σας παροτρύνω να το κάνετε- περιμένω να αναρτήσετε τις εντυπώσεις σας!
Συμπτωματικά την ημέρα που ήρθε το mail είχα φτιάξει ένα κέικ μήλου με ελαιόλαδο. Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ σε ξένα food blog μια αυξανόμενη τάση για χρησιμοποίηση του ελαιόλαδου σε γλυκά.  Έτσι σε μια συνταγή για κέικ μήλου που είχα ξεθάψει (κατά τη διάρκεια της επιχείρησης: ''Η Crispy βάζει σε τάξη τις συνταγές της'') και χρησιμοποιούσαν canola oil (έλαιο κράμβης), αποφάσισα να αντικαταστήσω το συγκεκριμένο είδος ελαίου με αγνό παρθένο ελληνικότατο ελαιόλαδο και το αποτέλεσμα ήταν ...άξιο της φήμης του ελαιόλαδου!!
Όπως και με το κέικ λεμονιού που είχα παρουσιάσει προ ημερών , έτσι κι εδώ αποφεύχθη η χρήση ...βουτύρου. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα το προδώσουμε και θα το στείλουμε στο πυρ το εξώτερον , άλλωστε έχουμε δηλώσει ένθερμοι butter-lovers! Αλλά καλό είναι να δοκιμάζουμε νέους τρόπους, να ξεφεύγουμε λίγο από τα τετριμμένα -κάποτε δεν διανοούμαστε  κέικ δίχως βούτυρο , τώρα τα φτιάχνουμε με λάδι , με αμυγδαλοβούτυρο ...κι ότι άλλο προκύψει!

Κέικ μήλου με ελαιόλαδο

Υλικά
250 ml ελαιόλαδο
200 γρ ζάχαρη καστανή
2 αυγά
280 γρ αλεύρι
2 κουταλάκια τσαγιού κανέλα
1 κουταλάκι τσαγιού μαγειρική σόδα
1/2 κουταλάκι τσαγιού αλάτι
1 κουταλάκι τσαγιού εκχύλισμα βανίλιας
4 μήλα καθαρισμένα και κομμένα σε κύβους (σε όσους αρέσκονται σε ξινούτσικες γεύσεις στα γλυκά συνιστώ ανεπιφύλακτα ξινόμηλα -granny smith αλλιώς βάλτε ότι ποικιλία του φρούτου αυτού θέλετε)

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Λαδώνουμε κι αλευρώνουμε ελαφρώς ένα ταψί περίπου 24 εκ. Σ'ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με τη σόδα , το αλάτι και την κανέλα. Σ 'ένα άλλο μπολ χτυπάμε με το μίξερ τα αυγά με το λάδι μέχρι να αφρατέψει το μίγμα. Προσθέτουμε τη ζάχαρη και χτυπάμε για λίγα λεπτά. Προσθέτουμε το αλεύρι και το εκχύλισμα βανίλιας. Σταματάμε να χτυπάμε με το μίξερ μόλις ομογενοποιηθεί το μίγμα. Προσθέτουμε τα μήλα κι ανακατεύουμε με μια σπάτουλα. Το μίγμα πρέπει να είναι πολύ πηχτό. Το απλώνουμε με τη βοήθεια της σπάτουλας στο ταψί. Ψήνουμε για τουλάχιστον 45 λεπτά. Αν πάρει χρώμα από νωρίς σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο. Για να σιγουρευτούμε ότι έχει ψηθεί τρυπάμε με μαχαιράκι το οποίο πρέπει να βγει καθαρό. Αφήνουμε να κρυώσει και μετά το βγάζουμε από το ταψί.

Crispy's confession : Βλέπω ότι έχω αναρτήσει αρκετά γλυκά με μήλο. Σκέφτηκα ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο αλλά έπεσα πάνω σε μια συνταγή......α-πί-στευ-τη!!! Ότι καλύτερο και πιο ενδιαφέρον έχω δει με μήλο! Θα προσπαθήσω μέχρι το τέλος του χειμώνα να την αναρτήσω!!

Αδιάκριτο φλερτ

Λατρεύω τούτες τις μέρες όταν ο χειμώνας ως ξεπεσμένος δανδής φλερτάρει αδιάκριτα την,  χαμηλοβλεπούσα νεαρά,  άνοιξη. Κι εκείνη ...δεν αντιστέκεται και ξεγελά εκείνον... κι εμάς! Ωραίες μέρες...
....Και στους πάγκους της λαϊκής βλέπει κανείς να κάνουν δειλά δειλά την εμφάνιση τους τα πρώτα δείγματα της ανοιξιάτικης γαστρονομικής συλλογής : φράουλες , αγκινάρες...
....Βλέπω να με φλερτάρουν αλλά δεν ενδίδω. Για κάποιο περίεργο λόγο γυρνώ σπίτι για άλλη μια φορά με τα κλασικά χειμωνιάτικα  ανάμεσα στα οποία κι ένα κουνουπίδι.....Το κοιτάζω , με κοιτάζει , συμφωνούμε ότι απεχθανόμαστε πια ο ένας τον άλλον , ο χειμώνας πέρασε -ή σχεδόν πέρασε...''Τι να σε κάνω κατακαημένο μου κουνουπίδι που σε βαρέθηκα;'' το ρωτώ. Περίλυπο μου απαντά ''Γίνομαι και σούπα , δεν με δοκίμασες ποτέ έτσι. Είναι ωραία , διακριτική , απλή αλλά νόστιμη'' . 'Ναι , χμμ , ξέρεις , πρώην αγαπητέ μου , ο χειμώνας είναι στα τελευταία του'', ''Ε , τότε κάνε με πουρέ. Θα μπορέσω να συνοδέψω εκείνες τις ωραίες μπριζολίτσες που ετοιμάζεις. Ευκαιρία να τις φλερτάρω..αδιάκριτα! Τι λες; Θα με αγαπήσεις ξανά , Crispy , κόβω το αφράτο κεφάλι μου γι'αυτό'' . Τον κοίταξα δύσπιστη αλλά ένεκα έλλειψης εναλλακτικής ενέδωσα στην πρόταση του...

Ένα κουνουπίδι έτοιμο για όλα...Ακόμα και για ...φλερτ!!!

Ναι....Χμμμ.... Μην ανησυχείτε , δεν συμβαίνουν αυτά τα σουρεαλιστικά στην κουζίνα μου, να πιάνω δηλαδή κουβέντα με τα λαχανικά!! Αλλά ήθελα κάτι διαφορετικό για να συνοδέψω εκείνες τις μπριζόλες κι έτσι προέκυψε ένας πουρές ...απλά εκπληκτικός!  Από την άλλη, τέθηκαν και νέες βάσεις στη σχέση μου με το...κουνουπίδι. Αποφασίσαμε να ορκιστούμε αιώνια αγάπη κι αφοσίωση! Αλλά μάλλον από τον επόμενο χειμώνα!!

Πουρές με κουνουπίδι.

Υλικά
1 κουνουπίδι από το οποίο θα αφαιρέσουμε τα φύλλα και το κοτσάνι και θα κόψουμε σε μικρές τούφες.
1 πράσο ψιλοκομμένο
λάδι
αλάτι
1 κουταλιά μουστάρδα
λίγο πικάντικο τυρί τριμμένο (εγώ έβαλα κρητική γραβιέρα)

Σε μια μικρή κατσαρόλα σωτάρουμε σε μέτρια φωτιά το ψιλοκομμένο πράσο. Μετά από λίγο προσθέτουμε το κουνουπίδι και το σωτάρουμε κι αυτό για λίγο. Προσθέτουμε νερό μέχρι το ύψος εκείνο που θα σκεπάζει το κουνουπίδι. Δυναμώνουμε τη φωτιά μέχρι να αρχίσει να βράζει το νερό και μετά χαμηλώνουμε ξανά. Αφήνουμε να σιγοβράσει. Όταν το νερό θα έχει σχεδόν σωθεί , το κουνουπίδι θα έχει μαλακώσει και θα είναι έτοιμο. Αφήνουμε για λίγο την κατσαρόλα σε κλειστό μάτι να στεγνώσει καλά. Περνάμε από το μπλέντερ το κουνουπίδι αφού έχουμε προσθέσει μια γενναία κουταλιά μουστάρδα και το τυρί. Προσθέτουμε αλάτι αν χρειαστεί.

Απόγευμα Κυριακής...

....πίνοντας τσάι με τον Haruki Murakami . Με τον Ιάπωνα συγγραφέα Χαρούκι Μουρακάμι , μοιραζόμαστε δύο μεγάλες αγάπες : τη Ρώμη και τη μουσική Τζαζ.

Μόλις τελείωσα το βιβλίο του '' Νότια των συνόρων , δυτικά του ήλιου''. Not my cup of tea για να είμαι ειλικρινής -μπορεί να φταίει ο εθισμός μου στο αστυνομικό μυθιστόρημα-, εν τούτοις δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι με γοήτευσε με τη γραφή του και με την ευαισθησία με την οποία καταγράφει και παρακολουθεί τα ερωτικά και συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα του ήρωα του. Ως εκ τούτου σίγουρα θα διαβάσω στο μέλλον το -σύμφωνα με κριτικό και κοινό- κορυφαίο βιβλίο του το ''Νορβηγικό δάσος''.
Εν τω μεταξύ θα καλέσω για τσάι τον κο. Μουρακάμι , θα κουβεντιάσουμε για την αγαπημένη μας πόλη υπό τους ήχους του Duke Ellington στο αγαπημένο του '''The star crossed lovers'' , και θα τον φιλέψω με το ωραιότερο και πιο διαφορετικό κέικ λεμονιού που έχω μέχρι στιγμής φτιάξει. Θα του αρέσει , είμαι σίγουρη!

Γαλλικό κέικ λεμονιού με αμυγδαλοβούτυρο

(από το γαλλικό μπλογκ clea cuisine )

Το εντυπωσιακό σε αυτό το γλυκό είναι ο τόσο αρμονικός και τόσο ταιριαστός συνδυασμός λεμονιού κι αμυγδάλου, τα δύο κυρίαρχα συστατικά. Χρησιμοποιούμε το χυμό και το ξύσμα δύο λεμονιών ενώ το αμύγδαλο αντικαθιστά το βούτυρο και κατά το ήμισυ το αλεύρι. Πάμε να δούμε πώς.

Υλικά
3 αυγά
40 γρ αλεύρι
40 γρ αμύγδαλα σε σκόνη
80 γρ ζάχαρη καστανή.
60 γρ αμυγδαλοβούτυρο*
1 κουταλιά του καφέ baking powder
το ξύσμα και το χυμό δύο λεμονιών

Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 170 βαθμούς.Σ 'ένα μπολ αναμειγνύουμε το αλεύρι , το αμύγδαλο σε σκόνη και το baking powder. Χωρίζουμε τα ασπράδια των αυγών από τους κρόκους. Τα ασπράδια τα χτυπάμε σε πολύ σφιχτή μαρέγκα. Τους κρόκους τους χτυπάμε στο μίξερ με τη ζάχαρη μέχρι το μίγμα μας να αποκτήσει υφή μους. Προσθέτουμε το αμυγδαλοβούτυρο συνεχίζοντας δυνατά το χτύπημα. Ακολουθεί ο χυμός. Μετά προσθέτουμε το μίγμα αλευριού -σκόνη αμυγδάλου  και τέλος το ξύσμα. Μόλις ομογενοποιηθεί το μίγμα σταματάμε το χτύπημα με το μίξερ. Με μια σπάτουλα προσθέτουμε στο μίγμα τη μαρέγκα με πολύ απαλές κινήσεις. Ρίχνουμε το μίγμα σε βουτυρωμένο ταψί - όσο πιο μικρή η διάμετρος του ταψιού τόσο το καλύτερο. Ψήνουμε για 25-30 λεπτά περίπου. Αφήνουμε να κρυώσει τελείως πριν το ξεφορμάρουμε.

* Το αμυγδαλοβούτυρο αν και είναι ένα θαυμάσιο υλικό , δυστυχώς είναι σχετικά δυσεύρετο στα μέρη μας και με ελαφρώς τσουχτερή τιμή. Σε προηγούμενη ανάρτηση που είχα χρησιμοποιήσει ξανά αμυγδαλοβούτυρο , η Αγγελική Ν , του εξαιρετικού ''Λεμόνι και κανέλα'' , σε σχόλιο της με είχε παραπέμψει εδώ όπου εξηγείται πώς μπορεί κανείς να φτιάξει σπιτικό αμυγδαλοβούτυρο. 

Κάνει κρύο....

Η χθεσινή μέρα ήταν από εκείνες που δεν θες να βγεις από το σπίτι σου. Βρέχει καταρρακτωδώς , φυσά λυσσασμένα ένας βοριάς που σου κόβει την ανάσα , οι λεωφόροι έχουν πλημμυρίσει.... Όμως για να γεμίσεις την τσέπη σου πρέπει να ...αδειάσεις τη ζεστή και cosy γωνιά σου! Κι έτσι αφού φοράς τις αγαπημένες σου γαλότσες-μετεωρολογικός κλωβός  (τις οποίες έψαχνες ένα ολόκληρο χειμώνα και κατάφερες να βρεις σε ένα γλυκύτατο μαγαζάκι στο Testaccio , του οποίου η ιδιοκτήτρια είναι φανατική φιλελληνίδα!!!) εφορμάς στον έξω κόσμο και.....
.... Το βράδυ γυρίζεις σπίτι μούσκεμα μέχρι το κόκαλο (στην κυριολεξία), το μπουφάν στάζει , η τσάντα στάζει , τα βιβλία είναι βρεγμένα,  ακόμα και τα ...μολύβια βράχηκαν , η ομπρέλα χαλασμένη, τα κάποτε ίσια μαλλιά σου έγιναν περμανάντ, αλλά για δες , για δες , μες το χαμό κι ένα καλό : Οι πατούσες είναι στεγνές χάρη στις σούπερ ντούπερ γαλότσες!!! Α , υπάρχει κι ένα δεύτερο καλό: Σε περιμένει μια ζεστή σούπα , το απόλυτο comfort food. Καλά , για να είσαι ειλικρινής , δεν σε περιμένει ακριβώς , πρέπει να την φτιάξεις πρώτα! Δε βαριέσαι , μισή ώρα υπόθεση είναι- πάνω κάτω!
[ Μικρή παρένθεση. Παλιότερα πήγαινα συχνά στο Μόναχο - έχω συγγενείς και φίλους εκεί. Με τον καιρό , εντρύφησα στη γερμανική κουζίνα η οποία είναι ιδανική για ...χειμώνες! Προφανώς θα μου πείτε. Ανάμεσα στα πολλά που δοκίμασα ήταν  κι η kartoffelsuppe , η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από μια λαχταριστή πατατόσουπα. Αλλά γίνεται σχετικά γρήγορα κι έχει τη χάρη ενός comfort food]

Γερμανική πατατόσουπα

Υλικά (για 4 άτομα)

1 μεγάλο κρεμμύδι
2 καρότα
2 πράσα
σέλινο (ή σέλερι)
2-3 μεγάλες πατάτες (ή 3-4 μεσαίου μεγέθους)
3/4 λίτρου ζωμό βοδινού ή λαχανικών
100 γρ μπέικον
Διάφορα μυρωδικά -εγώ έβαλα μαϊντανό και καυκαλήθρα.
αλάτι
πιπέρι
μπούκοβο (είναι δική μου προσθήκη)
λάδι

Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι , το καρότο , το πράσο, το σέλινο και τα μυρωδικά. Καθαρίζουμε και κόβουμε τις πατάτες σε κύβους.

Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε λίγο λάδι στο οποίο σωτάρουμε το κρεμμύδι, τα καρότα, το πράσο, το σέλινο, λίγο μπούκοβο και τα μυρωδικά. Ρίχνουμε τις πατάτες , τις σωτάρουμε κι αυτές για λίγο.
Ρίχνουμε το ζωμό , ο οποίος πρέπει να είναι ζεστός και τόσος ώστε να σκεπάζει τις πατάτες συν ένα δύο εκατοστά επιπλέον. Αν τυχόν ο ζωμός δεν είναι αρκετός , συμπληρώνουμε με νερό. Αλατοπιπερώνουμε- προσοχή στο αλάτι διότι στο τέλος προσθέτουμε μπέικον στη σούπα. Αφήνουμε το φαγητό να βράσει σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας πότε πότε. Στη μισή ώρα περίπου το περισσότερο νερό θα έχει σωθεί κι οι πατάτες θα έχουν βράσει. Με μια ξύλινη κουτάλα ανακατεύουμε συνεχώς ενώ συγχρόνως προσπαθούμε να διαλύσουμε τις πατάτες. Η σούπα θα είναι έτοιμη όταν θα είναι πολύ πηχτή.
Σ' ένα τηγάνι σωτάρουμε καλά σε λίγο λάδι το μπέικον.
Μοιράζουμε τη σούπα στα πιάτα μας κι από πάνω μοιράζουμε το σωταρισμένο μπέικον.

Η αγαπημένη του χειμώνα!

(2011 Έτος οσπρίων: Φεβρουάριος)

Φαντάζομαι ότι  έχετε ήδη βαρεθεί τούτη την ανάρτηση! Άλλη μια φασολάδα! Πάλι μια φασολάδα;; Μα όλο το χειμώνα για φασολάδες θα μιλάμε στα food blog; Ξέρω , σας ακούω που γκρινιάζετε αλλά:
1. Κάνει πολύ κρύο. Ε, χμ , λάθος. Κάνει διαβολεμένο κρύο!! (Καμία σχέση βέβαια με την απίστευτη κακοκαιρία που έχει ενσκήψει στις ανατολικές Η.Π.Α.!!!)
2. Δεν σας έχω πει ποτέ πώς φτιάχνω τη δική μου φασολάδα! Μην φανταστείτε τίποτα εξεζητημένο. Αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω δει πουθενά τη δική μου βερσιόν οπότε σκέφτηκα....γιατί όχι!
3. Το 2011 είναι Έτος Οσπρίων και μόλις μπήκε ο Φλεβάρης! Καλό Μήνα , παρεμπιπτόντως!
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Εν αρχή ην ...

.... τα φασόλια!

- Τα μουλιάζεις Crispy;
- Χμ , ναι!
- Για πόσο;
- Από τη στιγμή που θα αποφασίσω ότι θα φτιάξω φασολάδα μέχρι τη στιγμή που θα μαγειρευτούν! Ήμουν....σαφέστατη! Σε γενικές γραμμές όσο περισσότερο μουλιαστούν τόσο το καλύτερο! Ιδιαίτερα αν είναι βιολογικά! Πεντανόστιμα αλλά ...πεισματάρικα!
- Και αλλάζεις το πρώτο νερό στο οποίο βράζουν;
-Όχι. Δεν βρίσκω το λόγο.
- Και τι βάζεις στη φασολάδα σου λοιπόν;
- Λοιπόν..... τα κλασικά : Κρεμμύδι ψιλοκομμένο , καρότο σε ροδέλες , λίγο σέλινο, μια καυτερή πιπερίτσα , αλατάκι...
- Ντομάτα;
- Όχι , αν και την τρώω με ντομάτα , προτιμώ τη φασολάδα άσπρη.
- Λάδι ;
- Είπα τίποτα για λάδι;;;
- Καλά... Τίποτε άλλο;
- Μμμμμ , το καλύτερο. Στη φασολάδα βάζω ...

.... καυκαλήθρα! Ένα υπέροχο αρωματικό χόρτο το οποίο βρίσκεται άφθονο στην ελληνική φύση! Συνήθως χρησιμοποιείται σε χορτόπιτες αλλά εμείς τη βάζουμε και στη φασολάδα.
-Και μετά;
-Μετά αφήνουμε το φαγητό να μαγειρευτεί .
-Πόσο θα μας πάρει;
-Προφανώς εξαρτάται από το μέγεθος του οσπρίου , πόση ώρα τα μουλιάσαμε , τα βιολογικά είπαμε είναι ελαφρώς ...''πεισματάρικα'' , αν χρησιμοποιούμε χύτρα προφανώς ο χρόνος θα συντομευτεί. Βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν και κυρίως να χυλώσουν τα όσπρια. Η κατά Crispy φασολάδα είναι χυλωμένη!
-Και πώς τη σερβίρεις;
-Με άφθονο λάδι άριστης ποιότητας! Ναι , μου αρέσει να προσθέτω το λάδι στο πιάτο στο τέλος με το σερβιρισμα! Ιδιαίτερα αυτή την εποχή που έχει βγει το φρέσκο λάδι - αν έχετε τρόπο να βρείτε εκμεταλλευτείτε το- το πιάτο παίρνει διαστάσεις ...θριάμβου!!! Και μερικές σταγόνες λεμόνι!
-Τίποτε άλλο;
- Συνοδεύουμε με καμιά ρέγγα , καμιά σαρδελίτσα , λίγες ελίτσες... Ξέρετε τώρα!