Σημεία των καιρών

Σημείο Νο.1 :Τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιώ όλο και πιο συχνά σε συνταγές φιλέτο στήθος κοτόπουλου. Το βασικό του πλεονέκτημα είναι ότι μαγειρεύεται σχετικά γρήγορα κι είναι ευέλικτο ως υλικό. Επίσης, και κατεψυγμένο να είναι, δεν αργεί να ξεπαγώσει - δεν έχω φούρνο μικροκυμάτων. Θα αναρωτηθείτε αν το κριτήριο μου για τη χρησιμοποίηση του συγκεκριμένου είδους κρέας είναι μόνο ο χρόνος. Όχι βέβαια! Μπορεί να προκύψουν νοστιμότατα φαγητά από στήθος κοτόπουλου. Για παράδειγμα, αυτά τα τρία αγαπημένα πιάτα που φτιάχνω πολύ συχνά.

Σημείο Νο.2: Τον τελευταίο καιρό μ' έχει πιάσει μια μανία με τα μανιτάρια. Ψάχνοντας λοιπόν στα σουπερμάρκετ και τα μανάβικα για διάφορα είδη παρατήρησα ότι τα περισσότερα από αυτά παράγονται στην Πολωνία- κυρίως τα κλασικά τα άσπρα, σε διαφορετικά μεγέθη. Τα portobello έρχονται ως επί το πλείστον από την Ιταλία και τα πλευρώτους είναι σχεδόν πάντα ελληνικά. Χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα για τη χώρα προέλευσης, άλλωστε τα αγοράζω από όπου κι αν είναι, αναρωτιέμαι πόσο συμφέρει, δηλαδή τι κερδίζει ο έμπορος-εισαγωγέας μιας και το μανιτάρι πρέπει να είναι από τις πιο φθηνές κι εύκολες καλλιέργειες. Μου μένει η απορία, τόσο πολύ συμφέρει να καλλιεργηθεί στην Πολωνία, να κάνει ολόκληρο ταξίδι κάθετα διασχίζοντας την Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, να συσκευαστεί εδώ για να πουληθεί αργότερα σε κανονική τιμή; Τελοσπάντων, όποιος γνωρίζει κάτι παραπάνω ας μας εξηγήσει. Εν τω μεταξύ, έπεσα πάνω σε εξαιρετικά ελληνικά μανιτάρια shiitake- τα οποία αποδείχτηκαν απίστευτα νόστιμα! Και πού τα βρήκα; Στο bio shop της γειτονιάς! Τα άρπαξα με μεγάλη χαρά όταν τα είδα κι ενώ ήμουν έτοιμη να τρέξω σπίτι να τα μαγειρέψω, ο Χρήστος -ο ιδιοκτήτης- με έβαλε να του περιγράψω την συνταγή που είχα κατά νου- γιατί πάντα συζητάμε για συνταγές. Με κοιτούσε ελαφρώς ζαλισμένος καθώς του περιέγραφα την συνταγή, όχι ότι η συνταγή είχε κάτι περίεργο, απλά εγώ έχω την κακή συνήθεια να μιλώ γρήγορα κι ακατάληπτα.

-Θα την αναρτήσεις;
-Ε, ναι!
-Ευτυχώς!

Φιλετάκια από στήθος κοτόπουλου με μανιτάρια shiitake σε κρεμώδη σάλτσα καπνιστής πάπρικας

Υλικά για 2 άτομα

1 στήθος κοτόπουλου
100 γρ μανιτάρια shiitake
1 μεσαίου μεγέθους κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
1+1 κουταλιές αλεύρι
1 κουταλάκι γλυκού πάπρικα καπνιστή
1 1/2 ποτήρι ζωμό κοτόπουλου
2 κουταλιές γιαούρτι στραγγιστό 2%
αλάτι
πιπέρι
ελαιόλαδο

Κόβουμε το στήθος κάθετα σε κομμάτια πάχους 1 εκ. περίπου.

Καθαρίζουμε και κόβουμε τα μανιτάρια σε λεπτές φέτες

Σε ένα μπολ αναμειγνύουμε 1 κουταλιά αλεύρι με λίγο αλάτι, πιπέρι και την πάπρικα. Σε αυτό πανάρουμε τα κομμάτια του κοτόπουλου. Αν τυχόν θέλουμε λίγο αλεύρι ακόμα, προσθέτουμε.

Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε σε μεσαία προς δυνατή φωτιά λίγο ελαιόλαδο. Σε αυτό σοτάρουμε πολύ καλά κι από τις δύο μεριές το κοτόπουλο μέχρι να πάρει ωραίο ρόδινο χρώμα.
Βγάζουμε από το τηγάνι το κρέας. Προσθέτουμε λίγο ελαιόλαδο και σοτάρουμε τα μανιτάρια καλά- μέχρι να πιουν τα υγρά τους. Βγάζουμε από το τηγάνι, χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά, προσθέτουμε λίγο ελαιόλαδο αν χρειάζεται και σοτάρουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Μόλις μαλακώσει το κρεμμύδι ρίχνουμε το ζωμό και 1 κουταλιά αλεύρι. Ανακατώνουμε ζωηρά για να μην δημιουργηθούν σβόλοι. Αφήνουμε να πάρει βράση και μόλις μειωθεί περίπου στο μισό η σάλτσα επιστρέφουμε στο τηγάνι το κοτόπουλο και τα μανιτάρια.

Εν τω μεταξύ σε ένα μπολ χτυπάμε με ένα κουταλάκι το γιαούρτι για να γίνει πιο κρεμώδες (καλό είναι να το έχουμε βγάλει από το ψυγείο αρκετή ώρα πριν). Ρίχνουμε 1-2 κουταλιές σάλτσα σε αυτό κι ανακατώνουμε. Επαναλαμβάνουμε. Όταν η σάλτσα στο τηγάνι θα έχει πήξει καλά, βγάζουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε το γιαούρτι κι ανακατώνουμε μια τελευταία φορά ζωηρά.
Η σάλτσα μας πια θα είναι πηχτή και κρεμώδης.
Ρίχνουμε φρεσκοκομμένο μαϊντανό, ελέγχουμε για αλάτι και πιπέρι και σερβίρουμε μα ζυμαρικά, ρύζι ή πατάτες.

Σημείο Νο.3: Πριν λίγες μέρες έγραψα στο fb κάποια πράγματα μετά από μια βόλτα στο κέντρο.

Με απασχολεί πολύ η όψη του κέντρου της πόλης.  Αυτό που είδα -και δεν ήταν η πρώτη φορά- ήταν απωθητικό κι απογοητευτικό. Δεν ξέρω αν έχετε βρεθεί μπροστά σε παρόμοια κατάσταση τον τελευταίο καιρό. Ποια είναι η γνώμη σας;
Και παρεμπιπτόντως σας αρέσουν οι στοές; Έχετε κάποια αγαπημένη στοά στο κέντρο που την διασχίζετε με την πρώτη ευκαιρία;

Ένα (+) κι ένα (-) από τη σημερινή βόλτα στο κέντρο που κατέληξε στο bar The Trap στο Σύνταγμα.(+) Παρατηρώ με μεγάλη ...
Posted by As crisp as it gets on Sunday, 14 February 2016

Ένας έρωτας δίχως τέλος.

Η φύση είχε τρελά κέφια όταν αποφάσισε να δημιουργήσει τα εσπεριδοειδή. Φρούτα με το πιο ευχάριστο, αναζωογονητικό άρωμα, γεύση απίθανη, ζουμερά, μια πλημμύρα βιταμινών, ιδανικά για τους μουντούς, συννεφιασμένους χειμώνες, όταν βέβαια ξεκινούν την καρποφορία τους τα περισσότερα από αυτά.

Ιδιαίτερα με το λεμόνι, η φύση αποδείχτηκε ιδανικό "τρολ"! Μυρίστε το, τέτοιο άρωμα που να δονεί τις αισθήσεις, να ζωντανεύει κάθε κύτταρο του οργανισμού, που να επιδρά τόσο θετικά ψυχολογικά δεν υπάρχει άλλο, ένα θαύμα...που -αλίμονο!- ο χυμός του είναι παραδόξως τόσο ξινός.

Το λεμόνι είναι η μεγάλη λατρεία της υποφαινόμενης. Η χαρά μου είναι να βλέπω τις λεμονιές του κήπου γεμάτες καρπούς, με το υπέροχο χρώμα τους να ομορφαίνουν τον χώρο. Λατρεύω τα γλυκά που περιέχουν λεμόνι, στα φαγητά ρίχνω πάντα λίγο παραπάνω, μου αρέσουν τρελά τα λευκά κρασιά με έντονες νότες από το συγκεκριμένο εσπεριδοειδές. Κι από αυτό το μπλογκ, εδώ που τα λέμε, έχουν περάσει πολλά γλυκά και φαγητά με βασικό συστατικό το λεμόνι.

"Μα ένα ακόμη κέικ με λεμόνι;", αναρωτήθηκε ο σύντροφος όταν με είδε να κάθομαι στον υπολογιστή για να ξεκινήσω αυτήν την ανάρτηση. "Έχεις αναρτήσει αρκετά". Κι έκατσα να σκεφτώ ποια ήταν αυτά. Έχουμε και λέμε:

Ένα κλασικό κέικ λεμονιού
Γαλλικό κέικ λεμονιού με αμυγδαλοβούτυρο
Κέικ με φιστίκι Αιγίνης και λεμόνι
Lemon bread με γάλα αμυγδάλου

Εντέλει δεν είναι και τόσο πολλά τα Crispy κέικ με λεμόνι! Εντάξει, έχουμε και τάρτα λεμόνι, μαρμελάδα λεμόνι, pancakes με λεμόνι, δύο υπέροχα δροσιστικές λεμονάδες  κι ένα σωρό φαγητά με βάση το λεμόνι!

Δεν είναι και λίγα. Αλλά ποτέ δεν είναι πολλά!
Έτσι λοιπόν σήμερα πάιρνω το θάρρος να παρουσιάσω ένα ακόμη κέικ λεμονιού. Με ρικότα αυτή τη φορά, όπως το φτιάχνουν στην Ιταλία. Υπέροχο άρωμα όπως πάντα και μια υφή απίστευτη, αφράτο αλλά συγχρόνως στιβαρό, πληθωρικό.

Κέικ λεμονιού-ρικότας

Υλικά για ορθογώνιο ταψί 10 x 20 εκ.

3 μεγάλα αυγά (να τα έχουμε βγάλει από το ψυγείο τουλάχιστον μισή ώρα πριν)
180 γρ ζάχαρη
170 γρ ρικότα
4 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο
210 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
70 γρ ψίχα αμυγδάλου λευκό χωρίς τη φλούδα την οποία θα περάσουμε από το μούλτι μέχρι να γίνει σχεδόν αλεύρι
ξύσμα δύο λεμονιών
χυμός ενός λεμονιού
1 κουταλάκι γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
1 1/4  κουταλάκι baking powder
1/3 κουταλάκι μαγειρική σόδα
ζάχαρη άχνη (προαιρετικά)



Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς

Ετοιμάζουμε το ταψί στρώνοντας το με αντικολλητικό χαρτί ή απλώνοντας λίγο ελαιόλαδο.

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με το αμύγδαλο, το baking powder και την μαγειρική σόδα.

Σε ένα άλλο μεγάλο μπολ χτυπάμε με το μίξερ πολύ καλά τα αυγά με την ζάχαρη για αρκετά λεπτά μέχρι να αφρατέψει και να ασπρίσει το μείγμα. Ρίχνουμε το λάδι και την ρικότα συνεχίζοντας το χτύπημα. Μόλις αφομοιωθούν τα δύο υλικά ρίχνουμε το χυμό, το ξύσμα και το εκχύλισμα βανίλιας. Χαμηλώνοντας ταχύτητα ρίχνουμε λίγο λίγο το αλεύρι. Μόλις ομογενοποιηθεί το μείγμα, σταματάμε το χτύπημα. Ρίχνουμε τη ζύμη στο ταψί και ψήνουμε για 40-45 λεπτά. Πριν το ξεφουρνίσουμε κάνουμε τη δοκιμή με το μαχαίρι για να δούμε αν έχει ψηθεί καλά στο εσωτερικό.
Ξεφουρνίζουμε κι αφήνουμε να κρυώσει στο ταψί.
Το βγάζουμε και το πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη αν θέλουμε.

Σπανάκι & απάκι

1) Όσοι περνάτε συχνά από εδώ θα γνωρίζετε ότι η υποφαινόμενη λατρεύει τα ζυμαρικά.
2) Επίσης, ίσως κάποιοι θυμάστε ότι υπήρξε μια εποχή που "ειδικευόταν" (?) σε γρήγορες, εύκολες αλλά πάντα νοστιμότατες και λαχταριστές σπαγγετάδες.
3) Ίσως πάλι ενθυμείστε εκείνο το σπανάκι που σοτάρισε ελαφρά νοστιμίζοντας το με λεμόνι, σε αυτή την συνταγή.
4) Τέλος, λίγο νωρίτερα, στα τέλη του προηγούμενου μήνα είχε κόψει λίγο απάκι σε κύβους και το είχε τηγανίσει καλά, για τούτη τη συνταγή.

Παίρνοντας, λοιπόν, το σπανάκι από τη μια και το απάκι από την άλλη, έφτιαξα (για να γυρίσουμε στον α! ενικό) προ ημερών μια απίστευτα νόστιμη σπαγγετάδα. Γρήγορη και λαχταριστή! Ιδανική για εκείνες τις ώρες που πεινάς τρελά αλλά δεν έχεις και πολύ κουράγιο για σχολαστικό μαγείρεμα. Ή απλά, μια σπαγγετάδα άξια της φήμης μιας Crispy...!

Σπαγγέτι με σπανάκι κι απάκι σε κρεμώδη σάλτσα από ρικότα.

Για 2 άτομα

200 γρ σπαγγέτι (ή λιγκουίνι)
180-200  σπανάκι καθαρισμένο και χοντροκομμένο
100 γρ απάκι κομμένο σε κύβους
χυμός μισού λεμονιού
2 γεμάτες κουταλιές ρικότα* (περίπου 70-80 γρ) την οποία καλό είναι να την έχουμε βγάλει από το ψυγείο λίγη ώρα πριν.
2 κουταλιές τριμμένη παρμεζάνα
αλάτι
πιπέρι

Σε μεγάλη κατσαρόλα βάζουμε να βράσει άφθονο νερό το οποίο θα έχουμε αλατίσει. Ρίχνουμε τα ζυμαρικά και τα βράζουμε al dente.

Εν τω μεταξύ, σε ένα μεγάλο τηγάνι ρίχνουμε ελάχιστο ελαιόλαδο και σοτάρουμε καλά το απάκι. Μόλις τα κομμάτια ροδίσουν καλά από όλες τις πλευρές. τα βγάζουμε από το τηγάνι.
Στο ίδιο τηγάνι προσθέτουμε λίγο ελαιόλαδο ακόμα και σοτάρουμε το σπανάκι μέχρι να μαλακώσει και να χάσει το μεγαλύτερο μέρος του όγκου του. Σβήνουμε με λεμόνι και βγάζουμε από τη φωτιά.

Στραγγίζουμε τα ζυμαρικά κρατώντας μισό ποτήρι από το νερό στο οποίο έβρασαν. Ρίχνουμε τα ζυμαρικά στο τηγάνι με το σπανάκι κι ανακατώνουμε ελαφρά.
Σε ένα ποτήρι ανακατώνουμε τη ρικότα με λίγο από το νερό βρασίματος που κρατήσαμε -3-4 κουταλιές- μέχρι να γίνει κρεμώδης και να μην υπάρχουν σβόλοι. Ρίχνουμε στο τηγάνι κι ανακατεύουμε. Αν μας φαίνεται σφιχτή η σάλτσα ρίχνουμε λίγο ακόμα από το νερό των ζυμαρικών.  Ανακατώνουμε πάντα απαλά, ελέγχουμε την πυκνότητα της σάλτσας κι ανάλογα αποφασίζουμε αν θα ρίξουμε λίγο νερό βρασίματος ακόμα ή όχι. Προσθέτουμε το απάκι, παρμεζάνα, ανακατώνουμε μια τελευταία φορά και σερβίρουμε αμέσως τρίβοντας άφθονο πιπέρι από πάνω.

*Στην επόμενη ανάρτηση θα δούμε τι απέγινε η ρικότα που περίσσεψε! Δεν έχω να πω τίποτε άλλο προς το παρόν, παρά μόνο πώς όταν κάτι μου βγαίνει τρομερά καλό, μου ανεβαίνει τόσο πολύ η διάθεση...που σχεδόν ξεχνώ σε ποια χώρα ζω...!

Cookies, cookies, παντού cookies!

Πρώτα απ' όλα, δηλώνω για πολλοστή φορά, ότι λατρεύω τη σταφίδα. Μαύρη και ξανθή. Είναι ένας εθνικός θησαυρός κι υπήρξε μια εποχή που ήταν από τα πιο διάσημα εξαγώγιμα προϊόντα μας. Είχα έναν θείο που δούλεψε για πολλά χρόνια στον Αυτόνομο Σταφιδικό Οργανισμό, ο οποίος οργανισμός έχει καταργηθεί πια, και μου περιέγραφε τις καλές εποχές όταν πλοία γεμάτα εμπόρευμα έφευγαν από το λιμάνι του Κατάκωλου για τις αγορές της Ευρώπης.
Δεν γνωρίζω πώς πάνε πια οι εξαγωγές ή αν είναι τόσο δημοφιλής η σταφίδα μας όσο παλιά. Σημασία έχει ότι παράγουμε έναν θρεπτικό θησαυρό. Μην ανησυχείτε, κι η σταφίδα μια χαρά super food είναι!

Δεύτερον, φτιάχνω μπισκότα αλλά δεν φτιάχνω cookies. Λοιπόν, ήρθε η εποχή που και η υποφαινόμενη θα εντρυφήσει στο θαυμαστό κόσμο των μαλακών, μυρωδάτων cookies.
Και θα προσθέσει και σταφίδα. Ξανθή.
Και θα προκύψουν τα ωραιότατα:

Cookies βρώμης με σταφίδες.

Υλικά

Για 10-12 κομμάτια

50 γρ σταφίδες ξανθές
75 γρ ελαιόλαδο
80 γρ ζάχαρη
150 γρ νιφάδες βρώμης (που θα τις αλέσουμε ελαφρώς με τη βοήθεια ενός μούλτι)
70 γρ αλεύρι
1 μικρό αυγό
1 πρέζα κανέλα
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
1/4 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
ξύσμα μισού πορτοκαλιού
1/4 κουταλάκι μαγειρική σόδα

Καταρχήν μουλιάζουμε τις σταφίδες για 20 λεπτά περίπου σε 25 ml καυτό νερό. Αυτό θα τις αποτρέψει από το να καούνε κατά τη διάρκεια του ψησίματος, όπως επίσης θα χρησιμοποιήσουμε το νερό που θα μείνει μετά το στράγγισμα τους.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160 βαθμούς

Στρώνουμε ένα ταψί με αντικολλητικό χαρτί ψησίματος.

Σε ένα μπολ ανακατώνουμε το αλεύρι με τη σόδα, την κανέλα και το μοσχοκάρυδο.

Στραγγίζουμε- ζουλώντας τις μαλακά- τις σταφίδες και κρατάμε το νερό

Σε ένα μεγάλο μπολ και με τη βοήθεια ενός αυγοδάρτη χτυπάμε καλά το ελαιόλαδο με τη ζάχαρη.
Προσθέτουμε το αυγό και συνεχίζουμε να χτυπάμε ζωηρά. Προσθέτουμε το νερό που κρατήσαμε από το στράγγισμα των σταφίδων, τη βανίλια και το ξύσμα και συνεχίζουμε λίγο ακόμα να ανακατώνουμε ζωηρά με τον αυγοδάρτη.
Παίρνουμε μια σπάτουλα και προσθέτουμε το αλεύρι. Ανακατεύουμε μέχρι να αφομοιωθεί.
Προσθέτουμε τις νιφάδες βρώμης και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε με τη σπάτουλα μέχρι να ομογενοποιηθεί η ζύμη. Προσθέτουμε, τέλος, τις σταφίδες. Ανακατώνουμε μια τελευταία φορά.

Προσοχή! Η ζύμη πρέπει να είναι κολλώδης- άλλωστε o στόχος μας είναι μαλακά, αφράτα cookies.

Επειδή η ζύμη είναι κολλώδης, ο πιο εύκολος τρόπος για να δισμορφώσουμε τα cookies πάνω στο χαρτί του ταψιού είναι να χρησιμοποιήσουμε ένα στρογγυλό κόφτη μπισκότων. Το βάζουμε πάνω στο χαρτί, γεμίζουμε με ζύμη με ένα κουτάλι, πιέζουμε ελαφρώς και απομακρύνουμε τον κόφτη. Συνεχίζουμε έτσι μέχρι να τελειώσει η ζύμη. Αν είναι ελαφρώς βρεγμένα ο κόφτης και το κουτάλι, η δουλειά γίνεται πιο εύκολα και πιο γρήγορα.

Ψήνουμε για κάτι λιγότερο από 15 λεπτά. Από το 10 λεπτό, ρίχνουμε ματιές στο φούρνο για να τσεκάρουμε πώς πάει το ψήσιμο.

Είναι υπέροχα, είναι λαχταριστά, μυρωδάτα, μαλακά, υγιεινά!
Δεν έχω τίποτε άλλο να πω.
Εκτός από το να σας παροτρύνω να τρώτε σταφίδες!