Η ταινία ''Un Americano a Roma'' (''Ένας Αμερικανός στη Ρώμη'') είναι μια απολαυστική ιταλική κωμωδία του 1954, με την οποία έγινε γνωστός ο σπουδαίος ηθοποιός Alberto Sordi. Ο χαρακτήρας τον οποίο υποδύεται είναι ο φτωχός, κακομοίρης Νάντο, ο οποίος έχει τρέλα με οτιδήποτε αμερικάνικο και το όνειρο του είναι να πάει στις ΗΠΑ για να ζήσει -τι άλλο;- το....αμερικάνικο όνειρο! Κυκλοφορεί πάντα με τζην παντελόνι και καπέλο του μπέιζμπολ και εκστομίζει κάτι άθλια αγγλικά -προφοράς του...Κάνσας Σίτι υποτίθεται- προσπαθώντας γενικώς να εντυπωσιάσει. Σε μια προσπάθεια του να ''αμερικανοποιηθεί'' σκέφτεται να απαρνηθεί ακόμα και την ιταλική κουζίνα! Έτσι ένα βράδυ που επιστρέφει σπίτι αποφασίζει να αγνοήσει την λαχταριστή μακαρονάδα της μαμάς που τον περιμένει και να ετοιμάσει κάτι ...''αμερικάνικο'' .
Πασαλείβει μια φέτα ψωμί με ό,τι θεωρεί πιο αμερικανιά, ανακατεύει μουστάρδες,μαρμελάδες, περιχύνει με γάλα την αηδία που έχει φτιάξει, πάει να την δοκιμάσει και φυσικά την απορρίπτει...αλλά διακριτικά. Γυρίζει , κοιτά την πληθωρική μακαρονάδα και της λέει ''απειλητικά'' : ''Με προκάλεσες κι εγώ θα σε καταστρέψω''. Κι ορμά και τρώει αχόρταγα τη μακαρονάδα που σύμφωνα με τα -ιταλικά- κιτάπια μου δεν είναι άλλη από την...
Maccheroni al pomodoro
(από την ταινία ''Un Americano a Roma'')
2012: Gourmet Cinema
Σεπτέμβριος
1 πακέτο ζυμαρικά spaghetti ή bucatini (τα δικά μας Νο.6 ή 5 αντίστοιχα)
1 κρεμμύδι λευκό
4-5 ντομάτες (Τώρα που είναι ακόμα η εποχή τους, χρησιμοποιήστε φρέσκες. Αργότερα αντικαταστήστε τες με ένα κουτί κον-κασέ)
1 πιπερίτσα μικρή αλλά καυτερή
1/2 ποτήρι κρασιού λευκό κρασί
λίγο ελαιόλαδο
αλάτι
πεκορίνο (ή άλλο σκληρό τυρί κατάλληλο για ζυμαρικά σε κόκκινη σάλτσα)
Καθαρίζουμε και ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι. Σε ένα τηγάνι και σε μέτρια φωτιά ζεσταίνουμε λίγο λάδι. Σε αυτόν σωτάρουμε το κρεμμύδι μέχρι να ροδίσει. Προσοχή! Δεν αφήνουμε το κρεμμύδι να μαυρίσει! Σβήνουμε με το κρασί. Το αφήνουμε να εξατμιστεί και προσθέτουμε την ντομάτα και την πιπερίτσα. Αλατίζουμε και αφήνουμε τη σάλτσα να σιγοβράσει. Εν τω μεταξύ σε αλατισμένο νερό που βράζει ρίχνουμε τα ζυμαρικά και τα βράζουμε al dente. Μια σύντομη παρένθεση: Η υποφαινόμενη είναι από εκείνα τα όντα που ΔΕΝ σπάνε τα spaghetti, bucatini, maccheroni, linguini κλπ πριν τα ρίξουν στην κατσαρόλα! Της αρέσει να είναι ολόκληρα και να τα ρουφά με χάρη -όσο γίνεται!- ενώ τα τρώει! Μόλις βράσουν, σάλτσα και ζυμαρικά έρχονται εις σάρκαν μία και σερβίρονται αμέσως με μπόλικο πεκορίνο πάνω πάνω!
Buon appetito!
Κι εδώ η ''επίμαχη'' σκηνή! Απολαύστε τον Νάντο στη ''μάχη'' του με την μακαρονάδα: