(Έκτακτος πρόλογος: Την σημερινή ανάρτηση την είχα ετοιμάσει τέλη Οκτώβρη, μετά από ταξίδι στην Μπολόνια, αλλά είχα αποφασίσει να μην την αναρτήσω τότε, να περιμένω την νέα μου επίσκεψη στην πόλη που θα γινόταν αυτές τις μέρες , αρχές Μάρτη. Δυστυχώς οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν με την εξάπλωση των κρουσμάτων του κορονοϊού στην Ιταλία, μας ανάγκασαν να αναβάλλουμε το ταξίδι. Ως εκ τούτου, αποφάσισα να την αναρτήσω σήμερα, άκαιρη ίσως, αλλά μου λείπει η Μπολόνια, μια πόλη που μου αρέσει πολύ να επισκέπτομαι και στην οποία πάντα περνώ και -κυρίως- τρώω εξαιρετικά καλά! Μακάρι να ηρεμήσουν γρήγορα τα πράγματα με την νέα αυτή επιδημία, να επιστρέψουμε στα αγαπημένα μας μέρη.)
*
Στην ερώτηση, "Ποια ή ποιες ιταλικές πόλεις θα ήθελες να επισκεφτείς", η Μπολόνια σπάνια είναι η απάντηση. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, κακώς. Ιδιαίτερα για όσους δηλώνουν "γκουρμέ" μια επίσκεψη στην πόλη επιβάλλεται.
Θεωρείται η γαστρονομική πρωτεύουσα της χώρας, άλλωστε πολλά από τα γνωστά ιταλικά καλούδια περιφερειακά της Μπολόνια παρασκευάζονται! Οι Ιταλοί την φωνάζουν χαϊδευτικά " La Grassa", " Η Λιπαρή", κι όπως καταλαβαίνετε η πλούσια σε γεύση και λιπαρά κουζίνα της δεν ενδείκνυται για veggies/vegans! Την αποκαλούν, επίσης, "La Dotta" ( Η Λόγια, Η Σοφή) μιας κι εκεί ιδρύθηκε το πρώτο πανεπιστήμιο στον κόσμο και τέλος τη φωνάζουν και " La Rossa" ( " Η Κόκκινη") αφού θεωρείται η πιο αριστερή πόλη της χώρας. Πέρα από τα χαριτωμένα προσωνύμια η Μπολόνια έχει πολλά πλεονεκτήματα ως ταξιδιωτικός προορισμός.
Είναι ζωηρή, είναι ενδιαφέρουσα, άνετη, απλόχερη, "σκεπαστή" χάρη στα ατέλειωτα portici που σκεπάζουν τα πεζοδρόμια της πόλης. Γεωγραφικά ενώνει την κεντρική με τη βόρειο Ιταλία κι είναι ιδανική "βάση" για εξορμήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο σιδηροδρομικός σταθμός της Μπολόνια είναι κόμβος και συνδέεται με πάρα πολλές πόλεις, δεν έχετε παρά να πάρετε ένα ρετζιονάλε (αργό τρένο με πολλές στάσεις αλλά πολύ φθηνό) για να επισκεφτείτε τις μικρές πανέμορφες πόλεις που βρίσκονται κοντά.
Πίσω στο γαστρονομικό στοιχείο, που είναι και το κύριο μέλημα μας. Ο περισσότερος κόσμος πηγαίνει για φαγητό στην -μάλλον τουριστική- γειτονιά του Quadrilatero. Πολύ χαριτωμένη και γραφική αλλά όπως είπα πολύ τουριστική, στοιχείο που με απωθεί γενικώς. Φέτος κατευθύνθηκα προς την Mercato delle Erbe, μια κλειστή αγορά που βρίσκεται περίπου 100 μέτρα από την κεντρική πλατεία της πόλης, Piazza Maggiore.
Στον εσωτερικό χώρο της υπάρχουν μανάβικα, κρεοπωλεία, τυράδικα, ...μακαρονάδικα 🤤 και στα πλάγια υπάρχουν εστιατόρια όπου μπορεί κανείς να απολαύσει τοπικά εδέσματα και κρασιά. Η συντριπτική πλειοψηφία των θαμώνων είναι ντόπιοι, πράγμα που είναι εγγύηση για την ποιότητα του φαγητού. Τα καλύτερα tortellini in brodo τα δοκίμασα εκεί, όπως απόλαυσα ένα ασυνήθιστο, αποκαλυπτικό λευκό κρασί από τους λόφους που απλώνονται έξω από την πόλη- δείτε φωτό.
Πίσω από την αγορά στην οδό Belvedere υπάρχουν πολύβουα καφέ, μπαρ και μπιστρό όπου μαζεύεται πολύς κόσμος, κυρίως το βραδάκι για απεριτίφ.
Στην μπροστινή είσοδο όμως, από την οδό Ugo Bassi, θα βρείτε μια gelateria. Στην gelateria O.G.G.I λοιπόν, έφαγα εκπληκτικά παγωτά κι απόλαυσα (κλαίω ακόμα που δεν το πήρα και την τελευταία βραδιά!) το ωραιότερο παγωτό σοκολάτα που έχω φάει ποτέ στη ζωή μου! Δυνατό και συνάμα φίνο, τέλεια ισορροπημένο με την πιο άψογη επίγευση, να λιώνει στο στόμα με ιδανική...ταχύτητα! Και το όνομα αυτού: Il fu Mattia Pascal!
Είναι ο τίτλος νουβέλας του Λουίτζι Πιραντέλο, του οποίου ο ελληνικός είναι "Ο μακαρίτης Ματτία Πασκάλ"! Παράξενο αλλά συνάμα ταιριαστό όνομα για ένα αριστουργηματικό παγωτό!
Η Μπολόνια είναι γεμάτη εκπλήξεις που δεν αποκαλύπτονται στον επισκέπτη με την πρώτη επαφή. Μπορεί να μην είναι η πόλη όπου θα πέσετε κάτω ξεροί από το "Σύνδρομο του Σταντάλ", αλλά θα αποζημιωθείτε με πολλούς τρόπους, ένας από τους οποίους είναι η εξαιρετικά νόστιμη, πλούσια σε λιπαρά (κυρίως ζωικά, ω ναι) κουζίνα!
Ανυπομονώ να την επισκεφτώ ξανά ...και να συναντήσω τον φίλο μου τον μακαρίτη Ματτία Πασκάλ!
Διευθύνσεις:
Mercato Delle Erbe: Via Ugo Bassi, 25, Bologna
Via Rizzoli, 1/2, Bologna
Φερράρα
Μια από τις τρεις πόλεις, εκτός Μπολόνιας, που επισκεφτήκαμε ήταν κι η Φερράρα (οι άλλες δύο ήταν η Ραβέννα κι η Βερόνα, όλες πανέμορφες). Θα σταθώ στην Φερράρα για τους εξής λόγους:
1) Πρέπει να είναι η ιταλική πόλη με τα περισσότερα ποδήλατα στους δρόμους! Δεν έχω ξαναδεί τόσα ποδήλατα να κυκλοφορούν από μικρούς και μεγάλους κι υπάρχει περίπτωση, τουλάχιστον στο κέντρο της πόλης, να υπερείχαν αριθμητικά των αυτοκινήτων! Πολύ όμορφη εικόνα.
Και 2) Εκεί δοκίμασα το πιο παράξενο ψωμί που έχω δει ποτέ! Λέγεται La Coppia (Το Ζευγάρι) κι αυτό ακριβώς συμβολίζει, την ένωση του ζευγαριού! Η ιστορία θέλει να πρωτοφτιάχτηκε το 1536 κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού της πόλης, όταν ένας από τους προύχοντες της θέλησε να προσφέρει ένα νόστιμο ψωμί στο φεουδάρχη της Φερράρα. Ο σκοπός του ήταν, τα 4 άκρα να ήταν τραγανά σαν κροστίνι ενώ το μεσαίο κομάτι να παρέμενε αφράτο. Τα κατάφερε μια χαρά, το ψωμί είναι απολαυστικό όσο δεν φαντάζεστε!
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από το ομώνυμο τραγούδι του Ιταλού τραγουδοποιού Luca Carboni, γέννημα θρέμμα της Bologna και το τραγούδι είναι ένας φόρος τιμής στην αγαπημένη του πόλη
Και 2) Εκεί δοκίμασα το πιο παράξενο ψωμί που έχω δει ποτέ! Λέγεται La Coppia (Το Ζευγάρι) κι αυτό ακριβώς συμβολίζει, την ένωση του ζευγαριού! Η ιστορία θέλει να πρωτοφτιάχτηκε το 1536 κατά τη διάρκεια του καρναβαλιού της πόλης, όταν ένας από τους προύχοντες της θέλησε να προσφέρει ένα νόστιμο ψωμί στο φεουδάρχη της Φερράρα. Ο σκοπός του ήταν, τα 4 άκρα να ήταν τραγανά σαν κροστίνι ενώ το μεσαίο κομάτι να παρέμενε αφράτο. Τα κατάφερε μια χαρά, το ψωμί είναι απολαυστικό όσο δεν φαντάζεστε!
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι από το ομώνυμο τραγούδι του Ιταλού τραγουδοποιού Luca Carboni, γέννημα θρέμμα της Bologna και το τραγούδι είναι ένας φόρος τιμής στην αγαπημένη του πόλη