Η Γιώτα από το blog ''Mafia is blogging'' απένειμε σε τούτο το ταπεινών προθέσεων blog ένα βραβείο, το οποίο με χαρά αποδέχομαι και την ευχαριστώ πολύ. Όχι μόνο για το βραβείο αλλά και για τα ενδιαφέροντα σχόλια της που κάνει πάνω σε θέματα που θίγονται εδώ - το crispy blog μπορεί να είναι ταπεινό αλλά του αρέσει να συζητά μαζί σας τα θέματα που θίγει!
Λοιπόν, η προϋπόθεση να παραλάβω το βραβείο είναι να γράψω 11 πράγματα για τον εαυτό μου. Επειδή το blog είναι γαστρονομικό, σκέφτηκα να είναι αποκλειστικά γαστρονομικού ενδιαφέροντος η απάντηση μου. Έτσι:
1. Λατρεύω την ιταλική κουζίνα
2. Είμαι η απόλυτη γλυκατζού. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα γλυκά με εσπεριδοειδή, με φρούτα και τα κρεμώδη.
3. Λατρεύω το κρασί. Πάντα συνοδεύω το γεύμα μου με ένα ποτήρι κρασί. Όπως λένε κι οι Γάλλοι : ''Un repas sans vin, est un jour sans soleil'' (''Ένα γεύμα δίχως κρασί, είναι μια μέρα δίχως ήλιο'')
4. Μου αρέσουν τα οικογενειακά τραπέζια. Μου αρέσει να τρώω με αγαπημένους ανθρώπους, να υπάρχει κέφι, να συζητάμε , να γελάμε. Είναι από εκείνα τα τραπέζια που είμαστε συνηθισμένοι εμείς οι Έλληνες, που κρατάνε ώρες και κανενός δεν κάνει καρδιά να σηκωθεί από το τραπέζι. Ενίοτε στο τέλος πιάνουμε και το τραγούδι!
5. Μερικά πιάτα της μητέρας μου ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια που τα τρώω, με συγκινούν. Το φρικασέ της, το γιουβέτσι της, η χριστουγεννιάτικη σούπα της.
6. Μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα, νέες γεύσεις αλλά οι γαστρονομικοί εξτρεμισμοί έχουν ένα όριο. Αν βρισκόμουν ποτέ στην Κίνα , ποτέ, μα ποτέ, δεν θα δοκίμαζα ....φίδι! Και μόνο στη σκέψη μου έρχεται ζαλάδα!
7. Νομίζω ότι την ωραιότερη γευστική εμπειρία στη ζωή μου την είχα πέρσι τον Μάρτη στο Παρίσι όταν δοκίμασα για πρώτη φορά τα macarons του Pierre Hermé. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστο πώς απογείωσε αυτό το απλό γλύκισμα κι οι απίστευτοι συνδυασμοί γεύσεων κι αρωμάτων που τολμά!
8. Τον χειμώνα δεν πίνω πολλή μπύρα. Το καλοκαίρι όμως, τι ευδαιμονία να είμαι παρά θιν αλός και να απολαμβάνω ένα ποτήρι κρύα -όσο πρέπει- μπύρα!
9. Αυτά που δεν λείπουν ποτέ από το ψυγείο μου είναι τα αυγά!
10. Λατρεύω τον καφέ. Ένας καλός καφές σε έναν όμορφο, ζεστό, cosy café πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση.
11. Έχω αδυναμία στα αλλαντικά. Δεν με απασχολεί να τρώω και να μαγειρεύω συχνά κρέας- αν περάσει εβδομάδα χωρίς πιάτο με κρέας μικρό το κακό- αλλά μου αρέσει να υπάρχει εύκαιρο ένα καλό αλλαντικό είτε για σάντουιτς, είτε για κάποια σπαγγετάδα ή ακόμα και.....
....για μια σούπα!
Τώρα τελευταία έχω κάνει μια σημαντική στροφή σε ελληνικά αλλαντικά, κυρίως μικρών παραγωγών. Το απάκι είναι ίσως από τα πιο ιδιαίτερα ελληνικά αλλαντικά. Εξαιτίας του τρόπου που φτιάχνεται -μαρινάρεται σε ξίδι- έχει μια υπόξινη γεύση. Και γι'αυτό το λόγο μου αρέσει να το μαγειρεύω με ξινό τραχανά! Φτιάχνω μια σούπα, γρήγορη, με τα ελάχιστα υλικά, ιδανική για τον χειμώνα -που έφυγε; που φεύγει; που θα φύγει; Μάρτη καλέ μου, θα μας γδάρεις;
Η σούπα αυτή είναι πάρα -μα πάρα- πολύ απλή, δεν βρίθει πρωτοτυπίας κι ούτε θα πέσει ξερός ο Φεράν Αντριά όταν τη δει. Δεν είχα σκοπό να την αναρτήσω αλλά από την άλλη είναι μια καλή ιδέα όταν θες να φτιάξεις κάτι πολύ γρήγορα κι έξω βρέχει ή κάνει κρύο.
Υλικά για 2 άτομα
80 γρ απάκι κομμένο σε μικρά κυβάκια
130 γρ τραχανά ξινό
3-4 κουταλιές πάστα ντομάτες
1-2 κουταλιές λάδι
αλάτι
3 ποτήρια νερό
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνετε το λάδι. Σε αυτό σοτάρετε καλά το απάκι*. Ρίχνετε το νερό και την πάστα ντομάτας , ανακατώνετε και περιμένετε να πάρει βράση. Μόλις αρχίσει να βράζει ρίχνετε τον τραχανά. Ανακατώνετε συνεχώς στην αρχή για να μην κολλήσει το ζυμαρικό. Βράζετε όσο χρειαστεί να χυλώσει. Όσο βράζει ο τραχανάς, τόσο πήζει η σούπα. Αν την θέλετε πιο αραιή ρίξτε λίγο νερό ακόμα. Διορθώστε το αλάτι. Σερβίρετε αμέσως.
* Καθώς σοτάρεται το απάκι θα αποβάλλει τα αρώματα του κι έτσι θα αρωματιστεί το λάδι και θα δώσει ιδιαίτερη γεύση στη σούπα.
Κανονικά θα έπρεπε να βραβεύσω άλλες 11 blogger. Αλλά επειδή είμαστε ένα μικρό χωριό στο ελληνικό blogging, φαντάζομαι ότι οι περισσότερες θα το έχετε ήδη λάβει. Αλλά δεν θα σας αφήσω έτσι. Επηρεασμένη από τις ιταλικές εκλογές, σας έχω ένα πολύ όμορφο κεφάτο ιταλικό τραγούδι -διότι εκτός από την κουζίνα της Ιταλίας, λατρεύουμε και τη μουσική της!
Λοιπόν, η προϋπόθεση να παραλάβω το βραβείο είναι να γράψω 11 πράγματα για τον εαυτό μου. Επειδή το blog είναι γαστρονομικό, σκέφτηκα να είναι αποκλειστικά γαστρονομικού ενδιαφέροντος η απάντηση μου. Έτσι:
1. Λατρεύω την ιταλική κουζίνα
2. Είμαι η απόλυτη γλυκατζού. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα γλυκά με εσπεριδοειδή, με φρούτα και τα κρεμώδη.
3. Λατρεύω το κρασί. Πάντα συνοδεύω το γεύμα μου με ένα ποτήρι κρασί. Όπως λένε κι οι Γάλλοι : ''Un repas sans vin, est un jour sans soleil'' (''Ένα γεύμα δίχως κρασί, είναι μια μέρα δίχως ήλιο'')
4. Μου αρέσουν τα οικογενειακά τραπέζια. Μου αρέσει να τρώω με αγαπημένους ανθρώπους, να υπάρχει κέφι, να συζητάμε , να γελάμε. Είναι από εκείνα τα τραπέζια που είμαστε συνηθισμένοι εμείς οι Έλληνες, που κρατάνε ώρες και κανενός δεν κάνει καρδιά να σηκωθεί από το τραπέζι. Ενίοτε στο τέλος πιάνουμε και το τραγούδι!
5. Μερικά πιάτα της μητέρας μου ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια που τα τρώω, με συγκινούν. Το φρικασέ της, το γιουβέτσι της, η χριστουγεννιάτικη σούπα της.
6. Μου αρέσει να δοκιμάζω καινούργια πράγματα, νέες γεύσεις αλλά οι γαστρονομικοί εξτρεμισμοί έχουν ένα όριο. Αν βρισκόμουν ποτέ στην Κίνα , ποτέ, μα ποτέ, δεν θα δοκίμαζα ....φίδι! Και μόνο στη σκέψη μου έρχεται ζαλάδα!
7. Νομίζω ότι την ωραιότερη γευστική εμπειρία στη ζωή μου την είχα πέρσι τον Μάρτη στο Παρίσι όταν δοκίμασα για πρώτη φορά τα macarons του Pierre Hermé. Είναι πράγματι αξιοθαύμαστο πώς απογείωσε αυτό το απλό γλύκισμα κι οι απίστευτοι συνδυασμοί γεύσεων κι αρωμάτων που τολμά!
8. Τον χειμώνα δεν πίνω πολλή μπύρα. Το καλοκαίρι όμως, τι ευδαιμονία να είμαι παρά θιν αλός και να απολαμβάνω ένα ποτήρι κρύα -όσο πρέπει- μπύρα!
9. Αυτά που δεν λείπουν ποτέ από το ψυγείο μου είναι τα αυγά!
10. Λατρεύω τον καφέ. Ένας καλός καφές σε έναν όμορφο, ζεστό, cosy café πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση.
11. Έχω αδυναμία στα αλλαντικά. Δεν με απασχολεί να τρώω και να μαγειρεύω συχνά κρέας- αν περάσει εβδομάδα χωρίς πιάτο με κρέας μικρό το κακό- αλλά μου αρέσει να υπάρχει εύκαιρο ένα καλό αλλαντικό είτε για σάντουιτς, είτε για κάποια σπαγγετάδα ή ακόμα και.....
....για μια σούπα!
Τώρα τελευταία έχω κάνει μια σημαντική στροφή σε ελληνικά αλλαντικά, κυρίως μικρών παραγωγών. Το απάκι είναι ίσως από τα πιο ιδιαίτερα ελληνικά αλλαντικά. Εξαιτίας του τρόπου που φτιάχνεται -μαρινάρεται σε ξίδι- έχει μια υπόξινη γεύση. Και γι'αυτό το λόγο μου αρέσει να το μαγειρεύω με ξινό τραχανά! Φτιάχνω μια σούπα, γρήγορη, με τα ελάχιστα υλικά, ιδανική για τον χειμώνα -που έφυγε; που φεύγει; που θα φύγει; Μάρτη καλέ μου, θα μας γδάρεις;
Η σούπα αυτή είναι πάρα -μα πάρα- πολύ απλή, δεν βρίθει πρωτοτυπίας κι ούτε θα πέσει ξερός ο Φεράν Αντριά όταν τη δει. Δεν είχα σκοπό να την αναρτήσω αλλά από την άλλη είναι μια καλή ιδέα όταν θες να φτιάξεις κάτι πολύ γρήγορα κι έξω βρέχει ή κάνει κρύο.
Σούπα με απάκι και ξινό τραχανά.
Υλικά για 2 άτομα
80 γρ απάκι κομμένο σε μικρά κυβάκια
130 γρ τραχανά ξινό
3-4 κουταλιές πάστα ντομάτες
1-2 κουταλιές λάδι
αλάτι
3 ποτήρια νερό
Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνετε το λάδι. Σε αυτό σοτάρετε καλά το απάκι*. Ρίχνετε το νερό και την πάστα ντομάτας , ανακατώνετε και περιμένετε να πάρει βράση. Μόλις αρχίσει να βράζει ρίχνετε τον τραχανά. Ανακατώνετε συνεχώς στην αρχή για να μην κολλήσει το ζυμαρικό. Βράζετε όσο χρειαστεί να χυλώσει. Όσο βράζει ο τραχανάς, τόσο πήζει η σούπα. Αν την θέλετε πιο αραιή ρίξτε λίγο νερό ακόμα. Διορθώστε το αλάτι. Σερβίρετε αμέσως.
* Καθώς σοτάρεται το απάκι θα αποβάλλει τα αρώματα του κι έτσι θα αρωματιστεί το λάδι και θα δώσει ιδιαίτερη γεύση στη σούπα.
Κανονικά θα έπρεπε να βραβεύσω άλλες 11 blogger. Αλλά επειδή είμαστε ένα μικρό χωριό στο ελληνικό blogging, φαντάζομαι ότι οι περισσότερες θα το έχετε ήδη λάβει. Αλλά δεν θα σας αφήσω έτσι. Επηρεασμένη από τις ιταλικές εκλογές, σας έχω ένα πολύ όμορφο κεφάτο ιταλικό τραγούδι -διότι εκτός από την κουζίνα της Ιταλίας, λατρεύουμε και τη μουσική της!