Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

Ζουμ στο Ζα'αταρ #2

Ολοκληρώνουμε σήμερα το μικρό αφιέρωμα στο ζα'αταρ αυτό το θαυμάσιο μείγμα αρωματικών φυτών και μπαχαρικών που μας έρχεται από την Μέση Ανατολή. Την προηγούμενη φορά είχαμε φτιάξει μια αγγουροσαλάτα δροσερή κι ελαφριά, της οποίας η σος, φτιαγμένη με γιαούρτι, ταχίνι & ζα'αταρ, είναι σκέτη απόλαυση! Σήμερα πάμε στο κυρίως πιάτο. Πάλι με ζα'αταρ, αυτή τη φορά μαρινάρουμε μπούτια κοτόπουλου:


Ψημένα μπούτια κοτόπουλου μαριναρισμένα με ζα'αταρ + ντιπ γιαουρτιού με πιπέρι καγιέν




Για ένα πακέτο μπούτια κοτόπουλου (~1/2 κιλό)

Για τη μαρινάδα:

χυμός ενός μεγάλου λεμονιού
2 κουταλιές ζα'αταρ
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
1-2 κουταλιές ελαιόλαδο

Για το ντιπ:

1 κεσέ γιαούρτι στραγγιστό 2 %
2 κουταλιές ελαιόλαδο
2 κουταλιές λεμόνι
1 - 1 1/2 κουταλάκι γλυκού πιπέρι καγιέν
αλάτι

Αναμειγνύουμε όλα τα υλικά της μαρινάδας. Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατώνουμε καλά το κοτόπουλο με την μαρινάδα έτσι ώστε να πάει παντού, σκεπάζουμε κι αφήνουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 3 ώρες. Όσο περισσότερο χρόνο μαριναριστεί το κοτόπουλο τόσο το καλύτερο.

Όταν είμαστε έτοιμοι, ανοίγουμε το γκριλ του φούρνου, βάζουμε το κρέας σε μια σχάρα που ακουμπά σε ταψί, χύνουμε από πάνω την μαρινάδα που έχει περισσέψει και ψήνουμε 5-7 λεπτά από κάθε πλευρά.

Για το ντιπ:

Ανακατώνουμε καλά όλα τα υλικά μαζί. Δοκιμάζουμε και διορθώνουμε τα υλικά ανάλογα με το γούστο μας. Προσωπικά το προτιμώ καυτερό και ξινούτσικο πράγμα που σημαίνει ότι το "πατάω" σε λεμόνι και πιπέρι καγιέν.


Σημείωση: Κι όπως είπαμε στην προηγούμενη ανάρτηση, μπορούμε να φτιάξουμε δικό μας ζα'αταρ.
(δείτε link στην εκτέλεση της προηγούμενης συνταγής)





Τελευταία ανάρτηση του καλοκαιριού προφανώς. Τα λέμε από...φθινόπωρο! 😉 ☔





Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

Ζουμ στο Ζα'αταρ #1

Πάει μισός χρόνος περίπου που είχα δει μια ανάρτηση του David Lebovitz στο instagram στην οποία έφτιαχνε ένα λιβανέζικο ψωμί που ονομάζεται ma'noushe. Είπα να φτιάξω κι εγώ γιατί μου φάνηκε λαχταριστό κι έτσι πήγα κι αγόρασα ζα'αταρ που ήταν το βασικό συστατικό. Έφτιαξα ma'noushe  κι ήταν απίστευτο, το λάτρεψα τόσο που από τότε το φτιάχνω συχνά. Που σημαίνει ότι το ζα'αταρ έχει βρει μια μόνιμη θέση στο ράφι με τα μπαχαρικά και μείγματα.

Πάμε να δούμε τι είναι το ζα'αταρ: Σύμφωνα με την wikipedia  πρόκειται για ένα μείγμα αποξηραμένων αρωματικών φυτών και μπαχαρικών που χρησιμοποιείται πολύ στην κουζίνα της Μέσης Ανατολής. Τα βασικά συστατικά του ζα'αταρ είναι: σουσάμι, ρίγανη, θυμάρι, μαντζουράνα και προστίθεται σουμάκ και κύμινο. Ο συνδυασμός όλων αυτών είναι μοναδικός, υπέροχος!

Μέχρι πρόσφατα χρησιμοποιούσα το ζα'αταρ μόνο για τα ma'anoushe. Όμως προ ημερών, πάλι στο instagram μια Γαλλίδα που παρακολουθώ είχε φωτογραφίσει ένα μπολ με αγγουροσαλάτα με σος από ταχίνι-γιαούρτι που είχε πάρει μαζί της σε πικνίκ . Μου άρεσε η ιδέα μιας τέτοιας σος, ελαφριά, δροσερή, καλοκαιρινή, καμία σχέση με τις σος με βάση τη μαγιονέζα που δεν ταιριάζουν τόσο με τον αφόρητο, ζεστό καιρό.  Έτσι την έφτιαξα τη σαλάτα με σος από γιαούρτι και ταχίνι κι ήταν α-πί-θα-νη! Αγγουροσαλάτα για χρυσό μετάλλιο! Αλλά το μυστικό της-αυτό που την...ντοπάρισε!-  ήταν ότι είχε και άφθονο ζα'αταρ!


Λίγα λόγια για τα αγγούρια πριν πάμε στην συνταγή:
Τα αγγούρια, κατεξοχήν καλοκαιρινό λαχανικό, μου αρέσουν τραγανά,καθόλου υδαρή και οπωσδήποτε με μικρή ποσότητα σπόρων στο εσωτερικό. Για χρόνια έβρισκα αγγούρια ακριβώς το αντίθετο, μικρά, υδαρή, μαλακά, τίγκα στον σπόρο, αδιάφορα γευστικά. Φέτος ευτύχησα να βρω κάτι απίθανα αγγούρια "παλιάς σχολής" που τα καθαρίζεις και μοσχοβολά όλη η κουζίνα, σκληρά και τραγανά. Θυμήθηκα τα καλοκαίρια που ήμουν πιτσιρίκι, έπιανα ένα αγγούρι, το καθάριζα, το έκοβα κατά μήκος, έριχνα άφθονο αλάτι και ξίδι κι έτσι έφτιαχνα ένα από τα πιο αγαπημένα μου καλοκαιρινά σνακ.



Αγγουροσαλάτα με σος από γιαούρτι, ταχίνι & ζα'αταρ.









Για ένα μεγάλο αγγούρι τραγανό

1/2 κεσέ γιαούρτι στραγγιστό (χρησιμοποιώ στραγγιστό με 2% λιπαρά και το βρίσκω ιδανικό για φαγητό & γλυκά)
3 κουταλιές ταχίνι
χυμός 1/2 λεμονιού (τουλάχιστον)
2 κουταλάκια γλυκού ζα'αταρ
ελαιόλαδο
αλάτι

Προσοχή! Όλα τα υλικά μπορούν να προσαρμοστούν ανάλογα με τα γούστα μας.

1-2 κουταλάκια γλυκού μείγμα ζα'αταρ (Αν τυχόν δεν έχετε ή βαριέστε να πάτε μέχρι το μπαχαράδικο, αναμίξτε λίγο από τα παραπάνω υλικά που αναφέραμε στην περιγραφή του ζα'αταρ ή ακολουθήστε τις οδηγίες : εδώ)

Ανακατεύουμε το γιαούρτι με το ταχίνι ρίχνοντας το λεμόνι και 2 κουταλιές ελαιόλαδο για αρχή. Προσθέτουμε το μισό ζα'αταρ. Δοκιμάζουμε τη γεύση για αλάτι και λεμόνι και διορθώνουμε όπως μας αρέσει. Αν είναι σφιχτό το μείγμα ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο ακόμα κι ανακατώνουμε. 

Κόβουμε το αγγούρι όπως θέλουμε- προσωπικά προτίμησα σε μικρούς κύβους. Σε ένα μπολ ρίχνουμε το αγγούρι και την σος. Ανακατώνουμε.

Σερβίρουμε ρίχνοντας το υπόλοιπο ζα'αταρ από πάνω


Στην επόμενη ανάρτηση έχουμε πάλι συνταγή με ζα'αταρ! Οπότε πεταχτείτε μέχρι το μπαχαράδικο κι αγοράστε λίγο! 

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

Ο Αύγουστος των Ολυμπιακών Αγώνων

Είμαστε κι εμείς που μένουμε πεισματικά στην πόλη τον Αύγουστο. Κι είμαστε κι εμείς -πάνω κάτω οι ίδιοι- που κάθε τέσσερα χρόνια τον Αύγουστο στηνόμαστε μπροστά στην μικρή οθόνη και παρακολουθούμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες κι αφήνουμε τη θέση μας μόνον αφού πια σημάνει η λήξη των αγώνων. Φέτος που οι αγώνες γίνονται στο Ρίο ντε Τζανέιρο, έχει προκύψει ένα θέμα με την διαφορά ώρας μιας κι οι τελικοί των πιο ενδιαφερόντων αγωνισμάτων γίνονται μες την μαύρη νύχτα.

Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι μένουμε νηστικοί όλο αυτό το χρονικό διάστημα ή ότι την βγάζουμε με ντελίβερι. Κάτι κάνουμε.

Μια καλή λύση όταν βλέπεις Ολυμπιακούς Αγώνες είναι να φτιάχνεις πίτες. Βέβαια καλό είναι να τις φτιάχνεις όταν δεν μεταδίδονται αγώνες -κομματάκι δύσκολο όταν και τα τρία κρατικά κανάλια έχουν μεταδόσεις.

Παρά ταύτα έφτιαξα πίτα και μάλιστα μία που σκαρφίστηκα αρχές καλοκαιριού κι έκτοτε την έχω επαναλάβει 2-3 φορές- τόσο νόστιμη που είναι!
Είχα αγοράσει υλικά για να φτιάξω αυτήν την σπαγγετάδα  , δηλαδή τόνο και κόκκινες πιπεριές αλλά τελευταία στιγμή άλλαξα κατεύθυνση κι αποφάσισα να φτιάξω πίτα βασιζόμενη στα δύο αυτά υλικά και προσθέτοντας ελιές Καλαμών. Τρία υλικά που ταίριαξαν αφάνταστα καλά μεταξύ τους κι οδήγησαν σε μια πίτα νόστιμη, ελαφριά, εύκολη και που τρώγεται ανετότατα κρύα!

Πίτα με τόνο, κόκκινες πιπεριές κι ελιές Καλαμών



Υλικά για ταψί τάρτας διαμέτρου 30 εκ περίπου (ή 3 μικρές ταρτιέρες των 15 εκ περίπου όπως κάνω εγώ)

Για τη ζύμη:

300 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
120 ml κρύο νερό
5 κουταλιές ελαιόλαδο
1 κουταλιά λευκό ξίδι
1/2 κουταλάκι αλάτι

Για τη γέμιση

6 μεγάλες πιπεριές Φλωρίνης
2 κονσέρβες τόνου
20 περίπου ελιές Καλαμών

Συν επιπλέον ελαιόλαδο για το ταψί

Ετοιμάζουμε τις πιπεριές με αυτόν τον τρόπο:
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς στο γκριλ. Τις πλένουμε, τις στεγνώνουμε και τις βάζουμε σε ένα ρηχό ταψί με αντικολλητικό χαρτί. Τις ραντίζουμε με λίγο λάδι και τις τρυπάμε με ένα πιρούνι. Τις ψήνουμε στο γκριλ του φούρνου μέχρι να μαυρίσουν και να μαλακώσουν, περίπου 20 λεπτά με 1/2 ώρα- θα εξαρτηθεί από το μέγεθος τους και την ένταση της θερμότητας του φούρνου. Τις βγάζουμε από το φούρνο και τις βάζουμε σε ένα μπολ το οποίο σκεπάζουμε με μεμβράνη. Τις αφήνουμε να κρυώσουν. Μόλις είναι έτοιμες αφαιρούμε τη φλούδα τους - είναι πιο εύκολη η αφαίρεση της όταν έχουν κρυώσει- το καπάκι τους, τις ανοίγουμε κι αφαιρούμε τα σπόρια. Τις κόβουμε σε λωρίδες.

Όσο περιμένουμε να κρυώσουν οι πιπεριές ετοιμάζουμε τη ζύμη. Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατώνουμε τα υλικά και ζυμώνουμε μέχρι να δημιουργηθεί μια ομοιογενής κι ελαστική ζύμη. Την τυλίγουμε σε μεμβράνη και την αφήνουμε στην άκρη.





Ετοιμάζουμε τη γέμιση. Ψιλοκόβουμε τις πιπεριές και τις ελιές- όσο πιο ψιλά μπορούμε. Σε ένα μπολ ανακατώνουμε πιπεριές, ελιές και τόνο- σε νερό ή λάδι θα τον έχουμε στραγγίξει- ενώ προσπαθούμε κι ο τόνος να κοπεί σε όσο το δυνατόν μικρά κομμάτια.

Περνάμε με ελαιόλαδο την βάση του ταψιού.

Κόβουμε στα δύο τη ζύμη κι ανοίγουμε 2 φύλλα- το ένα ελαφρώς μεγαλύτερο έτσι ώστε να γίνει η βάση μας και να καλύψει τα τοιχώματα του ταψιού. Στρώνουμε το φύλλο και γεμίζουμε την πίτα. Από πάνω στρώνουμε το δεύτερο φύλλο και κλείνουμε γύρω γύρω. Τρυπάμε την πίτα εδώ κι εκεί ή ανοίγουμε έναν μικρό σταυρό στη μέση, αλείφουμε καλά την επιφάνεια με ελαιόλαδο και ψήνουμε στο φούρνο για 40-45 λεπτά περίπου στους 180 βαθμούς μέχρι να ψηθεί καλά.

Αν τυχόν χρησιμοποιήσουμε 3 μικρότερα ταψιά (το κάνω για πρακτικούς λόγους), τότε κάοβουμε τη ζύμη στα 6 κι ανοίγουμε έξι φύλλα, η γέμιση μοιράζεται ισόποσα στα τρία και χρειάζεται ελαφρώς λιγότερος χρόνος στο ψήσιμο.

Η πίτα όπως είπα τρώγεται άνετα κρύα και την επόμενη μέρα είναι ακόμα καλύτερη!

Ένα ωραίο ελληνικό ροζέ πχ Αμέθυστος 2015 του Κτήματος Κώστα Λαζαρίδη ταιριάζει υπέροχα. Και με μπύρα εννοείται πάει μια χαρά!




Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ που έχουν πάει στην Βραζιλία και μεταδίδουν τους αγώνες, ιδιαίτερα τους κυρίους Τσώνη και Χατζηγεωργίου! Μεγάλη λατρεία κι οι δύο! Τους βρίζω συνέχεια κατά τη διάρκεια των μεταδόσεων -δίνουν ρεσιτάλ είναι η αλήθεια, επίσης ο ένας δεν ξέρει να προφέρει σωστά ούτε βασικά αγγλοσαξονικά επώνυμα, εν τω μεταξύ ο άλλος θα πει το επώνυμο 500 φορές για να μας δείξει πόσο καλά ξέρει να προφέρει στην αγγλική, γαλλική, γερμανική, ιαπωνική κλπ*- αλλά ειλικρινά με το τέλος των αγώνων μου λείπουν και περιμένω πώς και πώς να τους ξανακούσω! Είναι μια παράξενη οικειότητα που αποκτιέται με το πέρασμα των χρόνων και την παρακολούθηση τόσων αγώνων. Κι η αλήθεια είναι ότι λατρεύω τον ασυγκράτητο ενθουσιασμό τους, τα επίθετα που σκαρφίζονται για να εμπλουτίσουν τις περιγραφές τους -καινούργιο λεξικό θα έφτιαχναν! Μοναδικοί! Σταθερή αξία!

*Για παράδειγμα, χθες έτρεχε μια Αμερικανίδα αθλήτρια με το επώνυμο Bowie. Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές μας επανέλαβε ότι δεν προφέρεται Μπάουι αλλά Μπούι. Η κούρσα είχε τελειώσει κι είχε ξεκινήσει η επόμενη αλλά αυτός το βιολί του: "Η Μπούι που δεν προφέρεται Μπάουι αλλά Μπούι"! Αυτά τραβάμε! ❤❤



Τετάρτη 3 Αυγούστου 2016

Τα κάναμε σαλάτα

Προ ημερών περνούσα από ένα εστιατόριο των νοτίων προαστίων κι είδα να έχει σταματήσει απ'έξω φορτηγό γνωστής εταιρίας που ειδικεύεται στη συσκευασία έτοιμων σαλατών και να ξεφορτώνει πακέτα με ...έτοιμες σαλάτες. Εντάξει, δικαίωμα του εστιατορίου είναι να φέρνει έτοιμες σαλάτες κι η συγκεκριμένη εταιρία απ' ό,τι βλέπω στο σουπερμάρκετ είναι ιδιαίτερα αγαπητή και γενικώς δεν έχω πρόβλημα, άλλωστε στο συγκεκριμένο εστιατόριο δεν πηγαίνω.  Η όλη σκηνή όμως  με έκανε να θυμηθώ κάποια δυσάρεστα περιστατικά σε εστιατόρια, τα οποία περιστατικά έχουν σχέση με σαλάτες.

Πριν κάποια χρόνια είχα ζητήσει σαλάτα χωριάτικη αλλά χωρίς τη φέτα πάνω πάνω (μιας και δεν την τρώω) και σε ένα λεπτό είχε έρθει μπροστά μου έτοιμη χωριάτικη κομμένη μερικές ώρες πριν από την οποία απλώς είχαν αφαιρέσει τη φέτα, κι από την οποία είχαν μείνει κάτι τρίμματα και φυσικά τα λαχανικά είχαν ποτίσει με το "ζουμί" της, προς μεγάλη μου δυσφορία, απογοήτευση κι εκνευρισμό!

Μιαν άλλη φορά, σε άλλη ταβέρνα, η σαλάτα ήρθε πιο κρύα κι από σορμπέ φράουλα, έτοιμη, κομμένη και χωμένη στο ψυγείο από το πρωί κι εμείς, αφού τη φάγαμε και μας "έφαγε", μέχρι το άλλο πρωί είχαμε ένα θέμα που προέκυψε χάρη στην παγωμένη κι αλλοιωμένη σαλάτα κι ευτυχώς στη Χώρα του νησιού υπήρχε φαρμακείο ανοιχτό.

Μεμονωμένες περιπτώσεις που όμως σε κάνουν καχύποπτο και φτάνεις στο σημείο να απολαμβάνεις σαλάτα μόνο στα εστιατόρια που αποδεδειγμένα έχεις διαπιστώσει ότι είναι εξαιρετικές γιατί τις φτιάχνουν εκείνη την ώρα! Κι όχι από το πρωί ως αγγαρεία. Τα λαχανικά είναι φρεκοκομμένα, σφιχτά, τραγανά. Πόσο δύσκολο είναι να ετοιμάσεις μια σαλάτα; Πόσο χρόνο θα σε πάρει; Και στη σαλάτα μπορείς να είσαι δημιουργικός κι ευφάνταστος, δεν χρειάζεται να τις σνομπάρεις, γιατί αν είναι να τις έχεις δευτεράτζες καλύτερα βγάλ' τες από τον κατάλογο.

Πάμε όμως σιγά σιγά στο σημερινό πιάτο. Το οποίο είναι ένα κρύο πιάτο με ζυμαρικά. Δεν θα χρησιμοποιήσω πια τον όρο "μακαρονοσαλάτα", ο οποίος όρος, όπως μου επεσήμανε ο Κλεομένης σε προηγούμενη ανάρτηση  είναι εντελώς άκυρος και συμφωνώ. Από εδώ και πέρα θα δηλώνεται ως πιάτο με ζυμαρικά και θα επισημαίνεται ότι είναι ένα κρύο πιάτο.

Και κάτι άλλο σε σχέση με τα ζυμαρικά. Βλέπω-με 40 βαθμούς έξω, το επισημαίνω!!- από εδώ κι από εκεί να ετοιμάζετε πιάτα με ζυμαρικά τίγκα στα μπέικον, τις κρέμες γάλακτος και τα λιωμένα τυριά! ΣΤΟΠ! Το καλοκαίρι, τα πιάτα με ζυμαρικά θέλουν μια légèreté που λένε κι οι Γάλλοι! Αφήστε τέτοια "βαριά" υλικά για το χειμώνα κι ετοιμάστε κάτι σαν αυτό:


Fusilli με μπουκιές κοτόπουλου και καλοκαιρινά λαχανικά (κρύο πιάτο)



Για 2 άτομα

1 φιλέτο κοτόπουλο
1 τομάτα μεγάλη
1 πιπεριά πράσινη
1 κόκκινο κρεμμύδι
1 μικρό αγγούρι
λίγες ελιές Καλαμών ή/και πράσινες
χυμός ενός λεμονιού
ρίγανη
αλάτι
ελαιόλαδο




Κόβουμε το κοτόπουλο σε μπουκιές. Σε ένα μπολ ανακατώνουμε το λεμόνι με λίγο ελαιόλαδο, άφθονη ρίγανη κι αλάτι. Ρίχνουμε το κοτόπουλο και το αφήνουμε να μαριναριστεί για λίγη ώρα (20 λεπτά)

Εν τω μεταξύ βράζουμε αυστηρά al dente τα ζυμαρικά, τα σουρώνουμε, τα βάζουμε σε ένα μπολ, ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο και τα αφήνουμε να κρυώσουν.

Κόβουμε την τομάτα σε λεπτές ροδέλες. Σε ένα ταψί στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί, βάζουμε τις ροδέλες, λίγο αλάτι, ρίγανη κι ελαιόλαδο, και ψήνουμε στο γκριλ του φούρνου, για 10 λεπτά περίπου μέχρι να αρχίσουν να στεγνώνουν.

Σε ένα τηγάνι ρίχνουμε το κοτόπουλο με την μαρινάδα και τηγανίζουμε για λίγα λεπτά μέχρι να ψηθεί το κρέας και να σωθούν τα υγρά.

Μέχρι να κρυώσουν οι τομάτες, τα ζυμαρικά και το κοτόπουλο, κόβουμε τα υπόλοιπα λαχανικά. Την πιπεριά σε λεπτές φέτες, το αγγούρι σε κυβάκια, το κρεμμύδι σε ροδέλες.

Ανακατώνουμε όλα τα υλικά μαζί σε μια πιατέλα προσθέτοντας λίγο ελαιόλαδο, αλάτι, κι αν θέλουμε λίγο λεμόνι.




 Το πιάτο συνοδεύτηκε  όχι με ψωμί αλλά με κάτι καταπληκτικά παξιμάδια από την Αστυπάλαια. Τα παξιμάδια Ηλιάνα τα ανακάλυψα την προηγούμενη φορά που ήμουν στο νησί. Είναι πάρα πολύ νόστιμα ιδιαίτερα αυτά που είναι φτιαγμένα με χλωρή και σαφράν. Τα βρίσκω και εδώ στην Αθήνα (συγκεκριμένα στα ΑΒ) ευτυχώς!