Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Μεσογειακή quiche , τάρτα , πίτα; Πες την όπως θες!

Αλλά όταν τη δοκιμάσεις θα τη λατρέψεις. Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή , ένας Αμερικανός στο Παρίσι μας έδωσε την καταπληκτική ιδέα της γέμισης , μια γλυκύτατη Παριζιάνα την πανέξυπνη σε σύλληψη βάση για την πίτα και μια ξεροκέφαλη Ελληνίδα έκανε ως συνήθως τα δικά της -για το καλό σας! Την ονόμασα Μεσογειακή γιατί στη γέμιση έχουμε την παρουσία του Χαβιέ Μπαρντέμ της ισπανικής γαστρονομίας! Οπότε Ελλάς , Ισπανία , Γαλλία , μια ισχυρή και συγκλονιστική για τον ουρανίσκο γευστική συμμαχία.
Ενωμένοι ορμάμε στην κουζίνα :



Μεσογειακή Πίτα
(διασκευή από συνταγή του David Lebovitz)



Υλικά για τη βάση : 
250 γρ αλεύρι , 1 κουταλάκι αλάτι , 1 κουταλάκι αποξηραμένα μυρωδικά όπως δεντρολίβανο , θυμάρι , ματζουράνα , 60 ml ελαιόλαδο , 120 ml κρύο νερό.

Υλικά για τη γέμιση : 
1 καλό ματσάκι φρέσκο κρεμμυδάκι το οποίο θα ψιλοκόψετε σε ροδέλες , 80 - 100 γρ τσορίθο - ο Μπαρντέμ που λέγαμε!- , 1 κουτί ρικότα ή ανθότυρο , κι επειδή σας σκέφτομαι και νοιάζομαι για σας, αφαίρεσα τις απίστευτες ποσότητες θερμίδων της κρέμας γάλακτος που έχει η συνταγή και πρόσθεσα αντ'αυτής 1/2 φλιτζάνι ξυνόγαλο ! Μια χαρά! Επίσης θα χρειαστείτε 1/2 ποτήρι γάλα , 1 αυγό κι αλατοπίπερο!






Πώς φτιάχνουμε τη βάση : Ανακατεύουμε το αλεύρι με τα μυρωδικά και το αλάτι σ'ένα μπωλ. Προσθέτουμε το λάδι και ανακατεύουμε λίγο μ'ένα πηρούνι. Προσθέτουμε το νερό , δουλεύουμε για λίγο με το πηρούνι και μετά ξεκινάμε το ζύμωμα με τα χεράκια μας. Θα δέσει αμέσως η ζύμη , μην ανησυχείτε. Βάλτε την πάνω σε μια επιφάνεια , πασπαλίστε την με αλεύρι κι αρχίστε με έντονες και ζωηρές κινήσεις να την ανοίγετε και να την διπλώνετε (στα τέσσερα σαν πετσέτα!) για λίγη ώρα. Μεταφέρετε τη ζύμη σε λαδωμένο ταψί για τάρτες (μέχρι διαμέτρου 30 εκ. ) κι απλώστε την όμορφα κι ομοιόμορφα. Ό,τι περισσεύει αφαιρέστε το , τι το κοιτάτε! Βάλτε το ταψί στο ψυγείο για μισή ώρα τουλάχιστον. Και τώρα προσοχή , προσοχή σε αυτό που θα σας πω : Πριν ρίξετε τη γέμιση πάνω από τη βάση , τρυπήστε την -τη βάση- με πηρούνι σε διάφορα σημεία - αλλιώς θα σας βγει ετοιμόγεννη από το φούρνο! Όσο είναι η βάση στο ψυγείο ετοιμάστε τη γέμιση. Σε λίγο λάδι , σωτάρετε τα φρέσκα κρεμμυδάκια μέχρι να μαλακώσουν και μη - θα σας μαλώσω- μην τα αφήσετε να μαυρίσουν στο σωτάρισμα. Αλατοπιπερώστε ελαφρώς κι αφήστε τα να κρυώσουν.
Προθερμάνετε το φούρνο στους 200 βαθμούς.
Σ'ένα μεγάλο μπωλ ανακατέψτε τη ρικότα μέχρι να κρεμοποιηθεί -άκου τώρα λέξη!- , μετά προσθέστε το αυγό , το ξυνόγαλο και το γάλα , ανακατώστε , ρίξτε το τσορίθο , τέλος τα κρεμμυδάκια τα σωταρισμένα , δοκιμάστε αν θέλει κι άλλο αλατοπιπέρισμα -προβλέπω οι φιλόλογοι να μού κάνουν μήνυση σήμερα!- απλώστε τη γέμιση στη βάση-ε, ε, ε, τι σας είπα και ξεχάσατε κιόλας; Τρυπήστε τη βάση , τρυπήστε τη βάση , τρυπ... - και ψήστε για 20-30 λεπτά , μέχρι η πίτα να πάρει εκείνο το ωραίο καφέ-χρυσαφί χρώμα που προκαλεί ασυνείδητα σιελόρροια!!
Θα τη λατρέψετε την πίτα ! Κι εμένα που σας την φίλεψα!!! Μόνο οι φιλόλογοι θα με μισήσουν σήμερα!

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2009

CH

Μια από τις πιο γνωστές ατάκες στην ιστορία του κινηματογράφου είναι εκείνη που ξεστομίζει ο Orson Welles στην ταινία ''Ο τρίτος άνθρωπος'' , ως κυνικός Harry Lime :
In Italy, for 30 years under the Borgias, they had warfare, murder and bloodshed, but they produced Michelangelo, Leonardo da Vinci, and the Renaissance. In Switzerland they have brotherly love. They had 500 years of democracy and peace, and what did that produce? - The cuckoo clock!


Ε , εντάξει Harry τα παραλές! Κι οι σοκολάτες τους είναι υπέροχες με 100% swiss milk όπως υπόσχονται....



....Και τα τυριά τους , τι να πω θεϊκά , η ελβετική γραβιέρα κορυφαία κι εκείνο το sbrinz μο-να-δι-κό!

Crispy , δε σταματάς την ακατάσχετη σιελόρροια ; Και κάνε σε παρακαλώ λίγο παραπέρα να δούμε και τίποτε άλλο!


Γενεύη






Λωζάνη






Μοντρέ...




Λέω να μείνω εδώ....


Όταν γίνω ζάμπλουτη -σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ανύπαρκτου τραπεζίτη μου, αυτό θα συμβεί το ''Μάη το γκούρο'' , αλλά δε βαριέσαι βρε αδερφέ, σε δουλειά να βρισκόμαστε να ονειρευόμαστε...- θα αγοράσω σπίτι στη Λωζάνη και μερικές εκτάσεις από εκείνους τους υπέροχους αμπελώνες που την πλαισιώνουν , θα παράγω εξαιρετικό κρασί , το Domaine Crispy κι εννοείται ότι είστε ευπρόσδεκτοι να έρχεστε να αγναντεύουμε -καιρού επιτρέποντος- από το μπαλκόνι τη λίμνη , να πίνουμε εκείνο το ωραίο κρασάκι που λέγαμε , το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να μού φέρνετε φρέσκα λαχανικά από την πατρίδα κι ωραίο κρεατάκι αρνάκι ή κατσικάκι....



...... Με την επιστροφή στα πάτρια εδάφη ένα μηχανάκι κόντεψε να με ''φάει'' ενώ ήμουν πάνω σε πεζοδρόμιο (!) , ένα αυτοκίνητο κόντεψε να με σκοτώσει ενώ περνούσα κανονικότατα από διάβαση αλλά ο ασυνεπέστατος οδηγός θυμήθηκε να περάσει κόκκινο μετά από κάποια δευτερόλεπτα (!) , άκουσα πολύ κόσμο να αλληλοβρίζεται σε κινητά χυδαία και δυνατά -φταίει η αυξημένη υγρασία;- , είδα έναν τύπο σε μηχανάκι να προχωρά και να ουρλιάζει συνεχώς ''άει γ...ου'' σε άγνωστο αποδέκτη , είδα άσχημους τύπους σε αφίσες να εκλιπαρούν για την ψήφο μας , είδα κακάκια σκύλου έξω από το πεζοδρόμιό μου , είδα σάπια ψάρια στο πεζοδρόμιο δίπλα από τον κάδο - υποτίθεται ότι κάποιος τάισε τις γάτες της γειτονιάς αλλά ήταν οι μύγες που είχαν στήσει γλέντι- , είδα ατέλειωτο σκουπίδι - κι ο προεκλογικός αγώνας δεν έχει καλά καλά φουντώσει - , έφαγα τη μπόχα της ζωής μου στο μετρό -γι'αυτό θα μιλήσω αύριο- κι έτσι...



...Λέω να μείνω εδώ .... Να βλέπω τα τρένα να περνούν...



Crispy , it's time to check out...

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Red Riding 1974 ( Η ταινία , ο συγγραφέας κλπ κλπ )


Το έχω ξαναπεί ότι οι αγγλικές σειρές -και τηλεοπτικές ταινίες- παρουσιάζουν μια ξεχωριστή αρτιότητα και πολλές φορές είναι εξαιρετικά πρωτότυπες θεματολογικά - σε σημείο οι Αμερικανοί να καραδοκούν κι -επισήμως βέβαια - να αντιγράφουν αφιδώς. Η ελληνική τηλεόραση εδώ και χρόνια έχει πάψει πια να ασχολείται με αγγλικές σειρές και δυστυχώς τις αγνοεί επιδεικτικά.
Ο David Peace είναι Άγγλος συγγραφέας του οποίου κάποια βιβλία , τον τελευταίο καιρό, βρέθηκαν τόσο στη μεγάλη όσο και στη μικρή οθόνη. Το βιβλίο του ''The Damned Utd'' - το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Τόπος με τον τίτλο ''Καταραμένη ομάδα''- αναφέρεται στη σύντομη αλλά ταραχώδη περίοδο που ο Μπράιαν Κλαφ ήταν προπονητής στη Λυντς Γιουνάιτεντ. Λοιπόν , το The Damned United μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη , παίχτηκε στην Αγγλία , αλλά μέχρι στιγμής δεν έχω ακούσει για προβολή του στην Ελλάδα. Υπάρχει περίπτωση να πάρει την άγουσα για τα ...αποδυτήρια -τα βιντεάδικα εν προκειμένω -όπως διαπίστωσα ότι συνέβη με το ''The boat that rocked''; Μήπως -και το λέω με ανησυχία- έχουν αρχίσει οι εταιρίες διανομής να αγνοούν επιδεικτικά -κι αυτές!- αγγλικές ταινίες;
Ο David Peace μεγάλωσε στο Γιορκσάιρ . Επηρεασμένος από κάποιες δολοφονίες που συνέβησαν όταν αυτός ήταν μικρός -κι οι οποίες δολοφονίες αποδόθηκαν στον λεγόμενο ''Αντεροβγάλτη του Γιορκσάιρ''- εξέδωσε μια τετραλογία όπου με αφορμή εκείνες τις δολοφονίες καταγράφει τη σκοτεινή πλευρά της αγγλικής αυτής επαρχίας. Η τετραλογία ονομάστηκε '' The Red Riding Quartet'' και κάθε βιβλίο έχει για τίτλο ένα έτος : 1974 , 1977 , 1980 , 1983. Από αυτά, τα τρία μεταφέρθηκαν στη μικρή οθόνη (έμεινε εκτός το 1977) με την αρωγή του channel 4. Eίχα χθες την τύχη να δω το πρώτο μέρος, το Red Riding 1974 .1974 λοιπόν και σ'έναν νέο σχετικά δημοσιογράφο τίθεται το ρεπορτάζ για την εξαφάνιση ενός μικρού κοριτσιού το οποίο αργότερα βρίσκεται δολοφονημένο. Ο δημοσιογράφος επιμένει -όχι άδικα- ότι η δολοφονία αυτή συνδέεται με δύο άλλες δολοφονίες μικρών κοριτσιών που έγιναν στο παρελθόν. Η επιμονή του , που σιγά σιγά μεταλλάσσεται σε μια θανατηφόρα εμμονή , θα τον οδηγήσει στις πύλες της διαφθοράς , της παράνοιας και της διαστροφής. Ένας εναντίον ενός συστήματος όπου κάθε μορφή εξουσίας , μαζί όλες ενωμένες έχουν υφάνει έναν διεφθαρμένο ιστό κι ο δημοσιογράφος παγιδευμένος πια δεν μπορεί παρά να συνεχίσει να εμμένει. Η τελική κάθαρση -που εκτελεί ο ίδιος ο δημοσιογράφος- θα είναι μια ακραία πράξη όπου δεν υπάρχει πια επιστροφή...ή μήπως υπάρχει...;
Κι εδώ έρχομαι στα αρχικά μου λόγια. Τούτη εδώ η τηλεοπτική ταινία θα μπορούσε άνετα να σταθεί ως κινηματογραφική. Η κινηματογράφηση είναι υπέροχη. Το μουντό και γκρίζο τοπίο της περιοχής του Γιορκσάιρ χρησιμοποιείται με τον καλύτερο τρόπο για να αποδώσει το ζοφερό κλίμα της υπόθεσης κι η αναπαράσταση της δεκαετίας του 70 είναι εξαιρετική. Αλλά κι οι ηθοποιοί είναι έξοχοι , παίζουν και γνωστά ονόματα όπως ο Sean Bean , o David Morrissey αλλά κι άλλες γνωστές ''φάτσες'' της αγγλικής σκηνής. Εκείνη όμως που ξεχωρίζει είναι η Rebecca Hall (θα την θυμάστε από το Vicky Christina Barcelona) , παίζει τόσο υπέροχα την τραγική μητέρα.
Όσοι λοιπόν ενδιαφέρεστε σπεύσατε στα βιντεάδικα και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα κυκλοφορήσουν και οι δύο επόμενες ταινίες της τριλογίας.
Τέλος , είμαι σίγουρη ότι το πρώτο μέρος της τετραλογίας έχει εκδοθεί στα ελληνικά αλλά δυστυχώς δεν γνωρίζω άλλα στοιχεία , εκδοτική εταιρία , ελληνικό τίτλο. Όποιος γνωρίζει κάτι παραπάνω ας με ενημερώσει , γιατί το Σάββατο έχει κατάβαση στο βιβλιοπωλείο!
***********************************************************
UPDATE : Έμαθα ότι το ''1974'' από την τετραλογία έχει εκδοθεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις ''Ίνδικτος'' ( η συγκεκριμένη εταιρία κάνει εξαιρετικές και πολύ προσεγμένες εκδόσεις , είναι εγγύηση ) κι επίσης έμαθα ότι το ''1980'' κυκλοφορεί και αυτό στα βιντεάδικα.
Τέλος , όπως ενημερώθηκα σε σχόλιο (ευχαριστώ navarino-s !) το Damned Utd. μάλλον θα παιχτεί στις αίθουσες το χειμώνα. Πάλι καλά!