Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Svejk

Από σήμερα ξεκινούν αναρτήσεις που θα αφορούν εστιατόρια τα οποία επισκέπτεται η υποφαινόμενη. Δεν πρόκειται περί ''κριτικής εστιατορίων'' , δεν διαθέτουμε τα απαραίτητα προσόντα -όποια κι αν είναι αυτά. Απλά κάθε φορά θα γράφονται λίγα λόγια για εστιατόρια τα οποία επισκεπτόμαστε ξανά ή επισκεπτόμαστε για πρώτη φορά και μας ενθουσιάζουν. Δεν θα δουν το φως της δημοσιότητας (!) κείμενα για εστιατόρια που μας δυσαρέστησαν ή μας άφησαν παγερά αδιάφορους!
Αυτά για εισαγωγή και ξεκινώ με την πρόσφατη επίσκεψη μου στο....


Svejk




Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο μέρος από τον παλιό καλό μας Svejk, για να περάσει κανείς μια ωραία, κρύα- μα πολύ κρύα!- χειμωνιάτικη βραδιά απολαμβάνοντας πληθωρική και κυρίως τίμια κεντροευρωπαϊκή κουζίνα. Σταθερή αξία της αθηναϊκής εστίασης (όλο και λιγότερα εστιατόρια αντέχουν στο χρόνο) , χωμένο σε μια γειτονιά του Νέου Κόσμου, ο ''καλός μας στρατιώτης'' ήταν εκείνος που μας πρωτοεισήγαγε στην τσεχοσλοβάκικη κουζίνα -όταν άνοιξε το εστιατόριο οι δύο χώρες ήταν ενιαίες. Όταν περάσει κανείς την είσοδο του όμορφου δίπατου οικήματος, αμέσως διακτινίζεται στα στενά δρομάκια της βροχερής και πανέμορφης Πράγα. Το σκηνικό ξετυλίγει το μύθο του ''καλού στρατιώτη''. Πανέμορφες τοιχογραφίες σκορπισμένες στα πέντε δωμάτια που συγκροτούν το εστιατόριο διηγούνται την ιστορία του Svejk. Και σε ένα δώμα μια πανέμορφη τοιχογραφία της περίφημης γέφυρας του Καρόλου που κοσμεί την τσέχικη πρωτεύουσα.
Αν και τα ορεκτικά είναι δελεαστικά σας συνιστώ οπωσδήποτε να δοκιμάσετε μία από τις σαλάτες που θα βρείτε στο μενού. Όσες έχω δοκιμάσει είναι ωραιότατες , ξεχωρίζει η σαλάτα με παντζάρι , ξινόμηλο και γιαούρτι! Την τελευταία φορά δοκίμασα τη σλοβάκικη σαλάτα στην οποία πρωταγωνιστούσε το αγγουράκι τουρσί, χαρακτηριστική κεντροευρωπαϊκή λιχουδιά!
Στα κύρια πιάτα ο κατάλογος είναι χωρισμένος ανάλογα με το είδος του κρέατος. Υπάρχουν αρκετά σνίτσελ για όλα τα γούστα, ωραιότατες ζουμερές καπνιστές μπριζόλες που συνοδεύονται με ξινολάχανο (το οποίο είναι γνωστό κι ως...σάουερκραουτ, σουκρούτ κλπ) και κνεντλίκι , χαρακτηριστικό τσέχικο ψωμί το οποίο δεν ψήνεται αλλά μαγειρεύεται στον ατμό. Υπέροχο, πληθωρικό γκούλας που πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε, όπως επίσης και τις μπουκιές χοιρινού κρέατος σε πατατοτηγανίτα. Πολλές φορές υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα πιάτα κι εκτός καταλόγου. Μην τα αγνοήσετε! Και μην αγνοήσετε το γεγονός ότι οι μερίδες είναι γιγαντιαίες!
Υπάρχουν αρκετά επιδόρπια όπως ...εκείνο της καλόγριας κι ένα μεσαιωνικό! Δεν έχουν δοκιμαστεί για τον απλό λόγο ότι οι θηριώδεις μερίδες των κυρίως πιάτων συνήθως  αποτρέπουν την απόλαυση ενός επιδορπίου.
Η λίστα κρασιών είναι συμπαθητική, περιλαμβάνει και κάποια ουγγρικά κρασιά για όσους επιμένουν κεντροευρωαϊκά. Εννοείται βέβαια ότι υπάρχουν και τσέχικες μπύρες, pils βέβαια με την ευχάριστη πικράδα τους.
Λίγο πριν φύγετε, αν είστε δύο άτομα και δεν έχετε πιει κρασί αλλά μπύρα, υπολογίστε ότι θα αφήσετε περί τα 50 ευρώ.

Svejk
Tσέχικη (και κεντροευρωπαϊκή) κουζίνα
Ρουμπέση 8
Ν. Κόσμος (πολύ κοντά στη στάση του μετρό)




Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

Ελληνικών εσπεριδοειδών εγκώμιον!

Είμαστε μια χώρα ...ξινών! Εννοώ τα εσπεριδοειδή! Μια χώρα γεμάτη περιβόλια με πορτοκαλιές, λεμονιές, μανταρινιές ...και στις πόλεις νεραντζιές! Πρέπει να το έχω αναφέρει αρκετές φορές ότι είμαι λάτρης των εσπεριδοειδών και με ξετρελαίνει η παρουσία τους τόσο στα γλυκά , όσο και στα φαγητά. Από μικρή έπινα άπειρες ποσότητες φρεσκοστυμμένου χυμού πορτοκαλιού αναμεμιγμένο με μανταρίνι και γκρέιπφρουτ, έτρωγα άπειρες ποσότητες μανταρινιών - μια από τις αγαπημένες μου στιγμές είναι όταν καθαρίζω ένα μανταρίνι και μοσχοβολά όλος ο τόπος με το υπέροχο άρωμα του!  Όσοι έχετε παιδιά στην εφηβεία δίνετε τους να πίνουν φρέσκους χυμούς εσπεριδοειδών! Δίνετε τους να τρώνε εσπεριδοειδή! Σας στο λέει κάποια που ήταν η μόνη στην τάξη της εκείνα τα έρμα εφηβικά χρόνια που δεν είχε πρόβλημα ακμής!
Αγοράζετε ελληνικά εσπεριδοειδή! Γιατί όχι μόνο ενισχύετε το ανοσοποιητικό σας σύστημα, όχι μόνο....ενισχύετε το κάλλος σας (!) αλλά ενισχύετε και την οικονομία της χρεοκοπημένης χώρας μας! Είναι φρούτα δροσερά, χρησιμοποιούνται σε φαγητά και γλυκά κι είναι και φθηνά! Είναι απλά υπέροχα, δεν υπάρχει ωραιότερο δώρο της φύσης από τα εσπεριδοειδή! Κι αν νομίζετε ότι υπερβάλλω, περιμένετε να ακούσετε τον κύριο που θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί. Που λέτε, η περίφημη Lamborghini αποφάσισε να λανσάρει ένα αυτοκίνητο της στο χρώμα του πορτοκαλιού του Άργους! Arancio Argos το ονόμασε! Όλοι ενθουσιαστήκαμε με την είδηση, πόσο μάλλον οι Αργείτες αλλά ο Δήμαρχος Άργους έδειξε έναν...άνευ προηγουμένου άκρατο κι ασυγκράτητο ενθουσιασμό!




Μετά από αυτό δεν έχω λόγια! Όχι τόσο με το παραλήρημα του κου. Δημάρχου αλλά με το υπέροχο γλυκό πορτοκαλιού που ακολουθεί. Στο οποίο συμπτωματικά χρησιμοποίησα πορτοκάλια του Άργους- δηλαδή περίπου, Τροιζηνία για να είμαι ειλικρινής. Τι το κάνει υπέροχο; Ότι χρησιμοποιούμε ολόκληρα πορτοκάλια! 

Κέικ πορτοκαλιού (με ολόκληρα πορτοκάλια)
Από το site του περιοδικού Saveur*





Υλικά

2 πορτοκάλια. Επειδή θα τα χρησιμοποιήσουμε ολόκληρα, είναι προτιμότερο να είναι βιολογικής καλλιέργειας και φυσικά ακέρωτα.
2 φλιτζάνια ζάχαρη
2,5 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλάκι baking powder
1 κουταλάκι μαγειρική σόδα
1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
6 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο (ελληνικό και παρθένο!)
4 αυγά
λίγη ζάχαρη άχνη

Πλένετε πολύ καλά τα πορτοκάλια. Κόβετε το πάνω και το κάτω μέρος των πορτοκαλιών κατά 1 εκ περίπου και μετά τα κόβετε στα 4. Σε μια μικρή κατσαρόλα βράζετε 5 ποτήρια νερό. Βάζετε τα πορτοκάλια στο νερό, τα αφήνετε να πάρουν μια βράση και τα στραγγίζετε. Επαναλαμβάνετε την διαδικασία άλλες δύο φορές. Επειδή θα χρειαστείτε αρκετό βραστό νερό, καλό είναι να έχετε έναν βραστήρα έτοιμο. Αφού τελειώσει αυτή η διαδικασία χαμηλώνετε τη φωτιά και βάζετε τα πορτοκάλια να σιγοβράσουν με 1 φλιτζάνι ζάχαρη και 4 φλιτζάνια νερό. Πότε πότε ανακατεύετε. Τα πορτοκάλια θα είναι έτοιμα μετά από 35-40 λεπτά όταν η φλούδα θα τρυπιέται εύκολα με ένα πιρούνι. Τα αφήνετε να κρυώσουν.


Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Ετοιμάζετε ένα ταψί διαμέτρου 22 εκ περίπου. Το βουτυρώνετε και το αλευρώνετε και στρώνετε στον πάτο χαρτί ψησίματος- το κόβετε με τη βοήθεια μαχαιριού η ψαλιδιού κουζίνας σε κύκλο ίσης διαμέτρου με το ταψί. Ανακατεύετε σε ένα μπολ το αλεύρι με το baking powder και την σόδα. Στραγγίζετε από το σιρόπι (μην το πετάξετε) τα πορτοκάλια και τα λιώνετε στη μουλινέτα- όχι τελείως. Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπάτε με το μίξερ τα αυγά με την υπόλοιπη ζάχαρη. Μόλις αφρατέψει το μίγμα προσθέτετε τον πολτό πορτοκαλιού και το εκχύλισμα βανίλιας. Σταματάτε το μίξερ και συνεχίζετε το ανακάτεμα με μια σπάτουλα. Ρίχνετε λίγο λίγο το αλεύρι ενσωματώνοντας το στο μίγμα. Τέλος ρίχνετε το λάδι. Ανακατεύετε με τη σπάτουλα ενσωματώνοντας το στο μίγμα. Ρίχνετε το μίγμα στο ταψί και ψήνετε για 45 λεπτά τουλάχιστον - θα κάνετε τη δοκιμή με ένα μαχαίρι ή οδοντογλυφίδα για να σιγουρευτείτε ότι έχει ψηθεί στο κέντρο. Το βγάζετε από τον φούρνο. Εν τω μεταξύ θα έχετε ανακατώσει μισό φλιτζάνι σιρόπι με λίγη ζάχαρη άχνη (2-3 κουταλιές) το οποίο θα ρίξετε στο κέικ μόλις βγει από το φούρνο. Το αφήνετε να κρυώσει πριν το βγάλετε από το ταψί.

Είναι ένα γλυκό ιδανικό για το afternoon tea. Ιδιαίτερα αν αυτό είναι earl grey από το οποίο θα ξεχειλίζουν νότες περγαμόντου! 


* Αν και κράτησα λίγο πολύ τη δόση έτσι όπως δίνεται στο Saveur , άλλαξα εντελώς τη διαδικασία γιατί δεν διαθέτω food processor. Όσοι έχετε το εν λόγω σκεύος δείτε εδώ πώς γίνεται.

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Μια βόλτα στο σινεμά ...τρώγοντας!

Λοιπόν, σήμερα ξεκινάμε το αφιέρωμα που θα τρέχει κατά τη διάρκεια όλο του ...''δεν υπάρχει σωτηρία'' 2012!! Κάθε μήνα, μία ανάρτηση με κεντρικό θέμα για φέτος, συνταγές πιάτων που αναφέρονται σε ταινίες που έχω δει. Ήδη στα τρία χρόνια του blog έχουν γίνει ορισμένες τέτοιες αναρτήσεις. Φέτος όμως θα υπάρχει μία κάθε μήνα. Πάμε να θυμηθούμε τις προηγούμενες:

Ζυμαρικά με ρεβίθια (pasta e ceci) από την ταινία ''Ο κλέψας του κλέψαντος''
Σπαγγέτι με κεφτεδάκια σε σάλτσα ντομάτας από την ταινία ''Η γκαρσονιέρα''
Μπισκότα με αμυγδαλοβούτυρο από την ταινία ''Noel''
Mozzarella in carrozza από την ταινία ''Κλέφτης ποδηλάτων''
Penne alla Norma από την ταινία ''Βίαιοι, βρώμικοι και κακοί''
Pasta alla amatriciana από την ταινία ''Il Divo''



Το αφιέρωμα (ας το ονομάσουμε gourmet cinema) θα το ξεκινήσουμε με ένα πιάτο που έδωσε το όνομα του στον τίτλο της ταινίας. ''Κοτόπουλο με δαμάσκηνα'' , η ταινία της Μαργιάν Σατραπί που παίζεται αυτόν τον καιρό στις αίθουσες. Είναι μια ταινία δοσμένη με μια σχεδόν παραμυθένια ατμόσφαιρα και διηγείται το πικρό τέλος του βιολιστή Νασσέρ Αλί. Σε αντίθεση με την πικρία που τυλίγει τον θλιμμένο βιολιστή, το αγαπημένο του πιάτο είναι γλυκό, αρωματικό και γευστικότατο. Ψάχνοντας να βρω τη συνταγή ανακάλυψα ότι η περσική κουζίνα κάθε άλλο παρά αδιάφορη είναι κι όχι μόνο αυτό αλλά εξεπλάγην ευχάριστα βλέποντας πολλούς συνδέσμους με την ελληνική κουζίνα! Via της τουρκικής φυσικά! Πριν προχωρήσουμε στη συνταγή , να σας παροτρύνω να πάτε να δείτε την ταινία, αν δεν την έχετε ήδη δει. Θα περάσετε όμορφα, θα συγκινηθείτε, θα την απολαύσετε δεν υπάρχει αμφιβολία. Όπως θα απολαύσετε κι αυτό το υπέροχο πιάτο, το αγαπημένο του Νασσέρ Αλί.

Κοτόπουλο με δαμάσκηνα
(Περσική συνταγή από την ταινία ''Κοτόπουλο με δαμάσκηνα'')
 2012 : Gourmet cinema 
Ιανουάριος



Υλικά για 4 άτομα

8 μπούτια κοτόπουλο ή 4 μπούτια με το σπαλομοίρι
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
3 μέτρια καρότα
1,5 κουταλιές ζάχαρη καστανή
χυμό από ένα μεγάλο πορτοκάλι
10-12 δαμάσκηνα ξερά κομμένα στα 4
2 φλιτζάνια ζωμός κότας ή νερό (να είναι ζεστό όποιο κι αν χρησιμοποιήσουμε)
1 κουταλάκι του γλυκού κουρκουμά
λάδι
λίγο αλεύρι

Για το ρύζι
1,5 φλιτζάνια ρύζι basmati
3 φλιτζάνια ζωμό (ζεστό)
λίγες κλωστές σαφράν (ζαφορά)
1-2 κουταλιές λάδι
αλάτι

Καθαρίζουμε και κόβουμε τα καρότα σε ροδέλες και τις ροδέλες στη μέση.Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι. Ζεσταίνουμε το ζωμό. Πλένουμε και στεγνώνουμε το κρέας. Το αλευρώνουμε και τινάζουμε να φύγει το επιπλέον αλεύρι. Στην κουζίνα μας σε ένα μάτι τοποθετούμε ένα βαθύ τηγάνι και σε άλλο μάτι μια κατσαρόλα. Στο τηγάνι ζεσταίνουμε καλά ελαιόλαδο στο οποίο τηγανίζουμε καλά κι από όλες τις πλευρές το κρέας. Μόλις ολοκληρώσουμε το τηγάνισμα τοποθετούμε το κρέας στην κατσαρόλα - έχουμε ανάψει το μάτι της κατσαρόλας 5 λεπτά πριν. Στο άδειο τηγάνι πια ρίχνουμε το ζωμό (εδώ θα γίνει της κινέζικης πρωτοχρονιάς οπότε να έχετε τον απορροφητήρα στο φουλ!!!) και ξύνουμε τον πάτο του τηγανιού με μια ξύλινη κουτάλα έτσι ώστε ό,τι έχει μείνει στο τηγάνι να ενσωματωθεί στον ζωμό. Ρίχνουμε τον ζωμό στην κατσαρόλα με το κρέας. Στο τηγάνι μας τώρα ρίχνουμε λίγο λάδι στο οποίο σωτάρουμε το κρεμμύδι. Όταν ξανθίνει  ρίχνουμε τα καρότα και τη ζάχαρη και σωτάρουμε μέχρι να αρχίσουν να καραμελοποιούνται τα καρότα. Ρίχνουμε τα κρεμμύδια και τα καρότα στην κατσαρόλα με το κρέας. Ρίχνουμε και τον κουρκουμά. Ανακατώνουμε το φαγητό. Χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά, σκεπάζουμε την κατσαρόλα κι αφήνουμε το φαγητό να σιγοβράζει για μισή ώρα. Στα 30 λεπτά προσθέτουμε το χυμό πορτοκαλιού και τα δαμάσκηνα και συνεχίζουμε το σιγοβράσιμο για άλλη μισή ώρα. Πότε πότε το κοιτάζουμε μην τυχόν έχει πιει τα υγρά του, οπότε προσθέτουμε λίγο νερό. Εν τω μεταξύ ξεκινάμε να φτιάξουμε το ρύζι. Βάζουμε σε μια κατσαρόλα λίγο λάδι το οποίο ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά (θα πάρει κάποια ώρα). Όταν κάψει καλά το λάδι, ρίχνουμε το ρύζι και το σωτάρουμε μέχρι να χρυσίσουν οι κόκκοι. Ρίχνουμε το ζωμό ζεστό και το σαφράν. Για το σαφράν θα κάνουμε το εξής: Θα κοπανίσουμε ελαφρά τις κλωστές να σπάσουν αλλά όχι να γίνουν σκόνη. Σκεπάζουμε την κατσαρόλα. Βράζουμε το ρύζι μέχρι να πιει όλο το ζωμό. Όταν είναι έτοιμο, βγάζουμε την κατσαρόλα από το μάτι, ξεσκεπάζουμε και την σκεπάζουμε με μια πετσέτα για 5 λεπτά περίπου. Πίσω στο φαγητό μας τώρα.Θα είναι έτοιμο όταν η σάλτσα μας θα έχει πήξει όμορφα -να μην γίνει τελείως στεγνό το φαγητό. Θα σερβίρουμε αμέσως με κρασί λευκό εξίσου αρωματικό!

Χρώματα, αρώματα και...συναισθήματα.

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Ώστε έτσι λοιπόν...

Ώστε όλοι -ή σχεδόν όλοι- έχετε αρχίσει δίαιτα κι έχετε ξεσκονίσει εκείνες τις ξεχασμένες συνδρομές σε γυμναστήρια στα οποία είχατε εγγραφεί αιώνες πριν.....τουλάχιστον πριν τις γιορτές. Ο αέναος κύκλος της δίαιτας. Έχουμε αναφερθεί κατά καιρούς σε αυτόν κι έχουμε τονίσει το μάταιον της προσπάθειας....ιδιαίτερα για εμάς τους foodies. Προσωπικά σταμάτησα να κάνω δίαιτα πριν από αρκετά χρόνια και τα κιλά σταμάτησαν να με βασανίζουν. Έκτοτε τα βασανίζω εγώ!! Μία είναι η λύση. Άντε δύο. Καλό φαγητό στις σωστές ποσότητες! Και περπάτημα!
Η αλήθεια είναι ότι μετά τις γιορτές όλοι στρεφόμαστε σε πιο ελαφριά πιάτα είτε κάνουμε δίαιτα είτε όχι. Κυρίως αναζητάμε πιάτα χωρίς κρέας. Κάπως έτσι, αφού ξεστόλισα το δέντρο, κι η καθημερινότητα ξαναβρήκε το ρυθμό της  (...και το PSI της- εδώ και λίγο καιρό έχουμε νέα ακρωνύμια να μας βασανίζουν!) έπεσα πάνω σε αυτά τα ομολογουμένως υπέροχα ravioli!

Ravioli με σολομό σε σάλτσα βουτύρου αρωματισμένη με άνηθο και κόκκινο πιπέρι 
(Από το περιοδικό Sale & Pepe)

Υλικά για 4 άτομα

200 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις (ή 100 γρ αλεύρι κι 100 γρ σιμιγδάλι ψιλό)
2 αυγά
150 γρ πατάτα
180 γρ καπνιστό σολομό
1 μέτριο κρεμμύδι
λίγο λάδι
λίγο βούτυρο
φρέσκο άνηθο (μερικές τουφίτσες)
αλάτι
κόκκινο πιπέρι σε κόκκους (όχι τριμμένο)

Η ζύμη για ravioli είναι η ίδια που φτιάχνουμε για φρέσκα ζυμαρικά και lasagne. Η αναλογία είναι κλασική: 1 αυγό για κάθε 100 γρ αλεύρι (ή μείγμα αλεύρι-σιμιγδάλι). Έτσι λένε όλα τα,εκ της Ιταλίας ορμώμενα, τεφτέρια μου, έτσι συμφωνήσαμε με συν-food blogger προ ημερών. Το αν θα προτιμήσετε μόνο αλεύρι ή μείγμα αλεύρι-σιμιγδάλι είναι καθαρά προσωπικό θέμα- έχω την εντύπωση ότι το μείγμα δίνει μια πιο ρουστίκ υφή. Επίσης παίζουν μεγάλο ρόλο το είδος του αλευριού και το μέγεθος των αυγών. Έτσι είναι προτιμότερο να κρατάμε στην άκρη μερικά γραμμάρια αλεύρι (περίπου 50 γρ) γιατί είναι πιο εύκολο να προσθέσουμε αλεύρι κατά τη διάρκεια της ετοιμασίας της ζύμης παρά...αυγό!   Σε μια μεγάλη γαβάθα ρίχνουμε το αλεύρι και δημιουργούμε στη μέση ένα πηγάδι. Χτυπάμε τα αυγά και τα ρίχνουμε στο πηγαδάκι που έχουμε σχηματίσει. Με τη βοήθεια ενός πιρουνιού αρχίζουμε να ενσωματώνουμε το αλεύρι με το αυγό. Συνεχίσουμε να ζυμώνουμε με τα χέρια μέχρι να αποκτήσουμε  μία λεία κι ομοιογενή ζύμη. Την τυλίγουμε και την αφήνουμε να ξεκουραστεί για μισή με μία ώρα.
Πάμε να ετοιμάσουμε τη γέμιση:
Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σωτάρουμε σε λίγο λάδι για λίγα λεπτά. Βάζουμε την πατάτα να βράσει με τη φλούδα της σε αλατισμένο νερό. Την αφήνουμε να κρυώσει λίγο και την λιώνουμε σε πουρέ. Προσθέτουμε στην πατάτα το κρεμμύδι και τον σολομό ψιλοκομμένο. Ανακατεύουμε καλά και διορθώνουμε το αλάτι, αν χρειάζεται.
Τώρα θα χρειαστούμε τη βοήθεια της κυρίας που εικονίζεται στην φωτογραφία που ακολουθεί!




Με την πολύτιμη βοήθεια της ανοίγουμε τη ζύμη σε λεπτά φύλλα, πλάτους όσο της μηχανής. Τοποθετούμε μια μπαλίτσα από γέμιση στη μέση του φύλλου και σε απόσταση τουλάχιστον 6-7 εκ. Σκεπάζουμε με δεύτερο φύλλο και με τη βοήθεια ειδικού κόπτη για ravioli κόβουμε γύρω από τις μπαλίτσες της γέμισης. Πιέζοντας τον κόπτη θα βοηθήσουμε τα δύο φύλλα να κολλήσουν καλά γύρω από τη γέμιση.
Σπάμε σε χοντρά κομμάτια τους κόκκους του πιπεριού. Σε ένα βαθύ τηγάνι ζεσταίνουμε το βούτυρο και σε αυτό σωτάρουμε το πιπέρι και τον άνηθο.
Εν τω μεταξύ σε ελαφρά αλατισμένο νερό που βράζει, τοποθετούμε τα ravioli. Σε ελάχιστα λεπτά θα είναι έτοιμα, θα τα βγάλουμε με προσοχή με μια τρυπητή κουτάλα και θα τα ρίξουμε στο τηγάνι. θα ανακατέψουμε ελαφριά και θα τα σερβίρουμε με Κτήμα Άλφα Sauvignon Blanc fume 2009!

ΥΓ: Σε όποιον τυχόν οι έννοιες δίαιτα και...βούτυρο δεν συμβαδίζουν ας το αντικαταστήσει με ελαιόλαδο!


Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Top 10

Η πρόσκληση ήρθε από την pepi και ιδού τα 10 αγαπημένα της γράφουσας στα εξής:

1. Αγαπημένο βιβλίο:....Εχχχχμμμ.... Αγαπημένο βιβλίο; Απ'όσα έχω διαβάσει σε όλη μου τη ζωή, εννοείτε επινοητή αυτού του παιχνιδιού; Είναι δυνατόν να έχει κάποιος ΜΌΝΟ ένα αγαπημένο βιβλίο;;; Τελοσπάντων για να μην κάνω τα πράγματα πιο δύσκολα, διαλέγω εκείνο το βιβλίο που με συντάραξε πριν 4 χρόνια όταν το διάβασα. ''Η θάλασσα'' του Ιρλανδού John Banville. Θυμάμαι το τελείωσα στις 2 το πρωί και μέχρι που ξημέρωσε έκλαψα, όπως δεν είχα κλάψει ποτέ στη ζωή μου κρατώντας ένα βιβλίο.

2. Αγαπημένη πόλη: Η μία και μοναδική, η Αιώνια Πόλη. Κάθε φορά που την επισκέπτομαι, αισθάνομαι να με μεθά, η ίδια η πόλη να μου ψιθυρίζει, να με με παίρνει από το χέρι και να με οδηγεί πάλι στα στενά σοκάκια του centro storico, η ιστορία της να με τυλίγει....όπως φυσικά κι οι γεύσεις της, και το άρωμα του espresso!


3. Αγαπημένο γλυκό : Τώρα τι περιμένετε; Να σας απαντήσει κάποιος, που είναι η επιτομή του γλυκατζή, με ένα μόνο γλυκό;; Πολλά ζητάτε! Για να απλοποιήσουμε κάπως την κατάσταση, μου αρέσουν τρελά τα κρεμώδη γλυκά, τα γλυκά που περιέχουν εσπεριδοειδή, ξηρούς καρπούς, φρούτα, σοκολάτα κλπ κλπ.

4. Αγαπημένο άρωμα: Τι εννοείτε αγαπητέ επινοητή του παιχνιδιού; Από αυτά που φορούμε; Χμμ, αν και πιστή των γαλλικών αρωμάτων, τον τελευταίο καιρό έχω γοητευτεί από το ρομαντικό αλλά ελαφρώς πικάντικο (όσο πρέπει!) Beauty του Calvin Klein. (Κι από τα Χριστούγεννα με το Wild Bluebell του Jo Malone)

5. Αγαπημένο τραγούδι : Πολλά, πάμπολλα. Αλλά τούτο εδώ με συγκλονίζει: ΜΌΝΟ η Billie θα μπορούσε να τραγουδήσει τόσο σπαρακτικά....''Don't explain''.

6. Αγαπημένος προορισμός : Ποιον εννοείτε; Εκείνον στον οποίο δεν έχουμε πάει ακόμη αλλά θέλουμε πολύ να επισκεφτούμε κάποτε; Αυτό είναι εύκολο : Νέα Ζηλανδία. Αν εννοείτε προορισμό τον οποίο γουστάρουμε να επισκεπτόμαστε ξανά και ξανά, τότε κι αυτό είναι εύκολο : Σίφνος.



7. Αγαπημένη εκπομπή: Sopranos vs.  Six feet under.  Λυπάμαι δεν μπορώ να διαλέξω ΜΌΝΟ μία από τις δύο!! Α-ΔΎ-ΝΑ-ΤΟΝ!!

8. Αγαπημένο blog. Χμμμ , Ανάμεσα στα δύο ''D''s ποιον να διαλέξω; Μμμμμμ....., sorry david αλλά προηγούνται -πολύ πολύ ελαφρά- οι κυρίες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Deb του Smitten kitchen.

9. Αγαπημένο φαγητό: Εντάξει, όποιος είχε τη φαεινή ιδέα αυτού του παιχνιδιού είναι ελαφρώς σαδιστής. Κάνουν τέτοια ερώτηση σε food blogger που τυγχάνει να είναι και φαγανό παιδί;;; Επειδή έχω αρκετό καιρό να τα φάω (δηλαδή πάνω από μία εβδομάδα!!)   μάλλον το γιουβέτσι κι ο φρικασές. Ναι, παρότι τρώω 200 φορές την εβδομάδα ζυμαρικά, αυτά τα δύο είναι τα αγαπημένα μου πιάτα.

10. Αγαπημένη ανάρτηση: Μάλλον αυτή . Μου είχε βγει αυθόρμητα μετά από επίσκεψη στη Ρώμη, και , ω του θαύματος, οι φωτογραφίες δεν ήταν και τόσο κακές.

Υποθέτω πως πρέπει να καλέσω κι άλλες στο παιχνίδι αλλά απ'ότι βλέπω οι περισσότερες έχετε ήδη ανταποκριθεί σε προσκλήσεις άλλων. Αν τυχόν κάποια δεν έχει συμμετάσχει ακόμη στο Top 10...πιάστε το πληκτρολόγιο!

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

In vinum...

 .....veritas? Στο κρασί θα ψάξουμε την αλήθεια; Μπορεί. Προς το παρόν, τα νέα από τον ελληνικό οινικό χώρο είναι καλά κι ενθαρρυντικά. Από ενθουσιώδεις κριτικές για κάποια πολύ ιδιαίτερα κρασιά μας έως τις πολύ δυναμικές επιχειρηματικές δραστηριότητες οινικών συνεταιρισμών , όλα όσα ακούμε και διαβάζουμε μας κάνουν να χαμογελούμε.  Επίσης όλα δείχνουν ότι η αλήθεια, τουλάχιστον για τα ταπεινά ελληνικά δεδομένα, κρύβεται στις γοητευτικές γηγενείς μας ποικιλίες. Όταν έρχεται η στιγμή να μιλήσουν για ξινόμαυρο ή ασύρτικο, οι ξένοι οινογνώστες παραληρούν!
Και μετά..
Καμιά φορά η αλήθεια κρύβεται ....στην βιβλιοθήκη σου! Εκτός από το προφανές της χαοτικής κι άναρχης...δόμησης της -αυτά παθαίνεις όταν βαριέσαι να βάλεις το κάθε βιβλίο στη σωστή του θέση- όταν αποφασίζεις να βάλεις μια τάξη επιτέλους, ανακαλύπτεις ξεχασμένους θησαυρούς! Έτσι τις προάλλες , η υποφαινόμενη εκτός από ένα λογοτεχνικό βιβλίο που της χρησίμευσε σε μια εργασία (κι είχε ξεχάσει τελείως ότι βρισκόταν στη βιβλιοθήκη της), βρέθηκε μπροστά σε ένα βιβλίο μαγειρικής που είχε αγοράσει προ αμνημονεύτων ετών. Ήταν την εποχή που η μαγειρική δεν είχε γίνει ακόμη το εθνικό μας σπορ και τα αντίστοιχα βιβλία δεν έβγαιναν με την σέσουλα. Λίγα και διαλεχτά. Όπως το βιβλίο για το οποίο θέλω να σας μιλήσω : ''Κόκκορας κρασάτος'' της Μαρίας Χαραμή, μιας δημοσιογράφου της οποίας την ιδιοσυγκρασιακή δουλειά, κείμενα και γνώσεις και κυρίως αγάπη για την γαστρονομία θαυμάζω απεριόριστα. Στο βιβλίο αυτό όλες οι συνταγές περιέχουν κρασί. Όμορφο βιβλίο, πέρα από την άμεση και σχεδόν λακωνική γραφή της κας. Χαραμή, περιέχει αντί για φωτογραφίες των εδεσμάτων, πίνακες του Ι. Κόττη. Πραγματικά ένα εμπνευσμένο βιβλίο που γράφτηκε με κεντρικό άξονα το κρασί. Χάρηκα πολύ που το ξαναβρήκα.
Έφτιαξα μια συνταγή από αυτό, αλλάζοντας λίγο το ένα βασικό υλικό και κάποιες ποσότητες. Το αποτέλεσμα; Προέκυψαν οι πιο νόστιμες χοιρινές μπριζόλες που έχω φτιάξει εδώ και πολύ καιρό!

Χοιρινές μπριζόλες με σάλτσα πορτοκαλιού κι ελιές θρούμπες
(διασκευασμένη συνταγή από το βιβλίο ''Κόκκορας κρασάτος'')



Για 4 άτομα

4 χοιρινές μπριζόλες
150 ml λευκό κρασί μοσχοφίλερο
το χυμό 2 πορτοκαλιών
ξύσμα ενός πορτοκαλιού
25-30 ελιές θρούμπες (εγώ βρήκα σχεδόν ανάλατες. Αν χρησιμοποιήσετε αλατισμένες αφήστε τις για μισή ώρα στο νερό πριν τις βάλετε στο φαγητό)
λάδι
αλάτι
πιπέρι

Ζεσταίνουμε καλά λίγο λάδι σε βαθύ τηγάνι. Πλένουμε και σκουπίζουμε τις μπριζόλες. Τις σωτάρουμε καλά για λίγα λεπτά κι από τις δύο πλευρές. Σβήνουμε με το κρασί και χαμηλώνουμε τη φωτιά. Όταν μείνει πια η μισή ποσότητα από το κρασί, ρίχνουμε το χυμό πορτοκάλι και σκεπάζουμε το τηγάνι. Αφήνουμε το φαγητό να σιγομαγειρευτεί για 45 λεπτά περίπου. Εν τω μεταξύ αφαιρούμε τα κουκούτσια από τις ελιές. Σημείωση:  Η συνταγή προτείνει ελιές τσακιστές, εγώ όμως προτίμησα ελιές θρούμπες γιατί κάνουν ωραίο ''παιχνίδι'' με το πορτοκάλι. Στην αρχή πίστευα ότι η αφαίρεση κουκουτσιών από τις θρούμπες θα ήταν μπελάς αλλά τελικά αποδείχτηκε εύκολη υπόθεση. Τις χαράσσω από τη μια μεριά, τις πιέζω από την άλλη κι απελευθερώνεται το κουκούτσι. Και μια και μιλάμε για ελιές θρούμπες, έχω βρει βιολογικές απίστευτα γευστικές από τη Θάσο, μία μία διαλεχτές και σχεδόν ανάλατες! Της εταιρίας ''Βελουϊτίνος''. Ρίξτε μια ματιά εδώ. Καιρός να γυρίσουμε πίσω στο φαγητό. Αφού περάσουν τα 45 λεπτά, ρίχνουμε το ξύσμα, τις ελιές κι αρκετό φρεσκο-χοντροκομμένο πιπέρι, λίγο αλάτι, λίγο νερό αν χρειαστεί, σκεπάζουμε και συνεχίζουμε το μαγείρεμα για 30 λεπτά ακόμη, πάντα σε χαμηλή φωτιά. Το συνοδεύουμε με ό,τι τραβά η όρεξη μας, ζυμαρικά, ρύζι, πατάτες, σαλάτα. Προσοχή! Η σάλτσα είναι μια πραγματική απόλαυση!



Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

My sweet ...and musical Vienna.

Το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι ήταν κι είναι μεγάλο βάσανο για την υποφαινόμενη! Ποτέ μα ποτέ δεν μπόρεσα να επιβάλλω το δικό μου μενού για αυτήν την συγκεκριμένη μέρα. Είχα (κι έχω ακόμη) στο μυαλό μου ένα μεγαλοπρεπές τραπέζωμα απ'όπου θα περνούν πιάτα και γεύσεις μοναδικές, διαφορετικές....κυρίως διαφορετικές. Κάθε χρόνο ξεσκονίζω τα γαστρονομικά μου τεφτέρια, διαλέγω συνταγές ιδιαίτερες που αξίζουν να μαγειρευτούν μια τέτοια ξεχωριστή μέρα -τι στο καλό, κοτζάμ νέο χρόνο υποδεχόμαστε! Φευ, κι εδώ ακούγονται πολλοί αναστεναγμοί, κάθε χρόνο καταλήγω να μασουλώ ανόρεχτα το γνώριμο....ψητό κρέας στο φούρνο με πατάτες....Que originalité!
Δεν φταίω εγώ! Φταίνε οι συνδαιτυμόνες μου που επιμένουν κλασικά! Αλλά!  Κι εγώ τους έχω επιβάλει κάτι κλασικό για εκείνη την ημέρα! Και πιστέψτε με χρειάστηκε να επιμείνω πολύ, να κλάψω, να απειλήσω με αποχή από το τραπέζι , να μαλώσω, να εκνευριστώ, να θυμώσω, να βγω από την κουζίνα κραδαίνοντας την πιρούνα (!) αλλά....
Κάθε χρόνο παρακολουθούμε την Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης! Εδώ και πολλά χρόνια όλοι πια ξέρουν ότι όσοι γευματίσουν πρωτοχρονιάτικα με την ...αυτή εξοχότητα, θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν αυτήν την όμορφη συναυλία κλασικής μουσικής! Φέτος δε, είχε μεγάλη επιτυχία. Μετά από αρκετά χρόνια  το κοινό ξεσπούσε κυριολεκτικά σε ενθουσιώδη χειροκροτήματα και τα σχόλια στον διεθνή τύπο ήταν εξίσου ενθουσιώδη μιλώντας για μια συναυλία γεμάτη αισιοδοξία και δύναμη! Ήταν όντως απολαυστική!


Όπως απολαυστική είναι κι η ίδια η Βιέννη. Πέρα από τη μεγαλειώδη ομορφιά της, είναι από τις λίγες πρωτεύουσες στις οποίες έχω συναντήσει τόσο ευγενικούς κι ήρεμους κατοίκους. Είναι μια πόλη σταυροδρόμι πολιτισμών, θρησκειών αλλά και γεύσεων. Η κουζίνα της είναι γευστικότατη και θεωρείται η κύρια εκπρόσωπος της κεντροευρωπαϊκής κουζίνας!
Έτσι για να τιμήσω αυτήν την πανέμορφη πόλη που φιλοξενεί κάθε 1η του Γενάρη τη συναυλία αυτή, έψησα όμορφα, λαχταριστά μπισκοτάκια του πασίγνωστου βιεννέζικου ζαχαροπλαστείου Sacher:

Βιεννέζικα μπισκότα με καρύδια
(από το βιβλίο The new Sacher cookbook)





Για 35 μπισκότα περίπου

300 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
80 γρ ζάχαρη άχνη
80 γρ καρύδια τριμμένα
2 κρόκοι αυγών
200 γρ βούτυρο (κρύο, όχι σε θερμοκρασία δωματίου)
1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
1 πρέζα αλάτι
επιπλέον ζάχαρη άχνη για το πασπάλισμα
επιπλέον αλεύρι για την επιφάνεια εργασίας


Σε ένα μπολ ανακατέψτε το αλεύρι, τη ζάχαρη, το τριμμένο καρύδι και το αλάτι. Βάλτε το μίγμα σε ένα μεγάλο σκεύος δημιουργώντας στη μέση ένα κενό. Χτυπήστε τους κρόκους και τοποθετήστε τους στο κενό. Κόψτε το βούτυρο σε μεγάλους κύβους και απλώστε τους στην άκρη του αλευριού. Αρχίστε να ζυμώνετε γρήγορα με κρύα χέρια. Στην αρχή το μίγμα θα μοιάζει με τρίμματα , μετά από λίγα λεπτά όμως θα αρχίζει να δένει η ζύμη. Μόλις είναι έτοιμη, τυλίξτε την με  μεμβράνη και βάλτε την στο ψυγείο για μισή ώρα. Στα 15 λεπτά ξεκινήστε την προθέρμανση του φούρνου στους 170 βαθμούς. Αφού περάσει η μισή ώρα βγάλτε τη ζύμη από το ψυγείο, απλώστε στην επιφάνεια εργασίας λίγο αλεύρι και πλάστε τη ζύμη σε ρολό πάχους περίπου 3 εκ. Κόψτε το ρολό σε κομμάτια 2 εκ περίπου και κάθε κομμάτι απλώστε το στην επιφάνεια σε πάχος περίπου 0,8 εκ (το χάρακα, το χάρακα!!) . Με τη βοήθεια ενός φλιτζανιού κόψτε τη ζύμη σε ημισελήνους. Βάλτε τα μπισκότα σε ταψί στα οποία έχετε απλώσει χαρτί ψησίματος. Ψήστε τα για 10-12 λεπτά. Αφήστε τα να κρυώσουν και πασπαλίστε τα με ζάχαρη άχνη.