Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Οι Scorpiesss Σημειώσεις αποχαιρετούν το 2009!

 Bye bye ,2009! Να θυμηθείς να μην μάς ξαναεπισκεφτείς , σε βαρεθήκαμε.




Καλώς το Νέο Έτος. Στην ώρα του ως συνήθως. Σε παρακαλώ όμως μην σκούζεις , άσε με να δώσω τις ευχές μου.
-Ρίξ'τες!


ΕΥΧΕΣ

Για τη χώρα μου: Εύχομαι στη χώρα μου να μην χρεωκοπήσει. Εύχομαι οι κάτοικοί της να γίνουν καλύτεροι οδηγοί , να τηρούν τον Κ.Ο.Κ. και να μην τους πιάνει κρίση αλλοφροσύνης όταν βρίσκονται πίσω από το τιμόνι. Εύχομαι οι κάτοικοί της να μάθουν επιτέλους να μην ρυπαίνουν το περιβάλλον , να μην πετάνε σκουπίδια όπου βρεθούν κι όπου σταθούν , να σταματήσουν να πτύουν στα πεζοδρόμια - έλεος! Τι αηδία!- , να μαζεύουν τα κακάκια των συμπαθέστατων τετράποδων κατοικιδίων τους , να μάθουν να ανακυκλώνουν σωστά. Εύχομαι οι κάτοικοί της να συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι δεν είμαστε -εμείς οι κάτοικοι αυτής της χώρας - το κέντρο του σύμπαντος και πάρτε το απόφαση αγαπητοί μου συμπατριώτες , όχι, όλος ο κόσμος ΔΕΝ ασχολείται μόνο με μας , όχι , όλος ο κόσμος ΔΕΝ θέλει το κακό μας. Ηρεμήστε. Εύχομαι οι κάτοικοι αυτής της χώρας να πάψουν να είναι μισαλλόδοξοι , ρατσιστές και φανατικοί εθνικιστές . Τέλος εύχομαι η χώρα μου να βελτιώσει τις συγκοινωνίες , τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας , το εκπαιδευτικό σύστημα.

Για εσάς , αγαπητές/αγαπητοί μου: Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο αλλά εύχομαι πρωτ'απ'όλα υγεία. Χωρίς καλή υγεία , φαντάζομαι ότι δεν περνά κανείς ιδιαίτερα καλά. Επίσης, σας εύχομαι να είστε πάντα καλά να διαβάζετε αξιόλογα βιβλία , να βλέπετε πολύ σινεμά , να τρώτε καλά (όχι πολύ όμως, προσέξτε!) , να ταξιδεύετε (με πλοία , με τρένα , με αεροπλάνα , με το νου , μ'ένα βιβλίο ,μια ταινία, δεν έχει σημασία).

Για την Crispy: Εύχομαι να βάλει μυαλό. Εύχομαι επίσης, να πάψει να μεγαλώνει. Για αυτόν τον λόγο προβαίνω σε μια σημαντική ανακοίνωση. Αποκηρύσσω την ημέρα των γενεθλίων μου! Από σήμερα κιόλας, η μέρα αυτή θεωρείται ανύπαρκτη , δεν υφίσταται πλέον! Βέβαια οι Ιρλανδοί  θα έχουν σφοδρές αντιρρήσεις αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...


Περάστε καλά απόψε , γλεντήστε , πιείτε κι ένα ποτηράκι παραπάνω κι από τις 2 του μήνα βλέπουμε τι θα κάνουμε...








 Ακούστε και τον γοητευτικότατο Dean Martin -ο οποίος μοιάζει να έχει πιεί όχι μόνο ένα ποτηράκι παραπάνω αλλά κάτι μπουκάλια επιπλέον!!- να τραγουδά το ''Blue moon'' (για ευνόητους λόγους όλα σχεδόν τα blog της υφηλίου έχουν βάλει αυτό το τραγούδι σήμερα!!)
Υ.Γ.: Με τον Dean Martin και την παλιοπαρέα του θα ασχοληθούμε μεθαύριο εδώ .

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Ratatouille.

(cook-cinema No.6)

Για σήμερα το cook-cinema σας παρουσιάζει έναν πολύ ιδιαίτερο σεφ κι αυτός δεν είναι άλλος από τον γλυκύτατο Remy , της ταινίας κινούμενων σχεδίων Ratatouille ! Ελπίζω να μην σας δημιουργεί αποστροφή το γεγονός ότι ένας...αρουραίος διαπρέπει στην κουζίνα! Μην ανησυχείτε , ο Remy δεν είναι ένας οποιοσδήποτε αρουραίος. Βλέπετε, είναι ιδιαίτερα γκουρμέ -δεν τρώει ο.τιδήποτε όπως οι υπόλοιποι της φυλής του. Τρελαίνεται να ψαχουλεύει στην κουζίνα του σπιτιού στο οποίο ''φιλοξενείται'' , σκαλίζει τα μπαχαρικά , ψάχνει μανιωδώς να πετύχει τους ιδανικούς γαστριμαργικούς συνδυασμούς και το κυριότερο ξέρει απ'έξω κι ανακατωτά την βίβλο της μαγειρικής ''Anyone can cook'' (ε.τ ''Ο οποιοσδήποτε μπορεί να μαγειρέψει'') του μακαρίτη μέγα σεφ Gusteau. Η ''φιλοξενία'' τερματίζεται αναπάντεχα και κατά τη διάρκεια της φυγής ο Remy μένει μόνος. Να που μες στην ατυχία του βρίσκεται στο Παρίσι και μάλιστα στο πάλαι ποτέ εστιατόριο 3 αστέρων του Gusteau , το οποίο τώρα πια παραπαίει κάτω από τη διεύθυνση του ελεεινού και κρετίνου Skinner πρώην sous-chef του μακαρίτη. Τη μέρα που εμφανίζεται ο Remy , εμφανίζεται και στο εστιατόριο για δουλειά ο Linguini ένας αδέξιος νέος , που προσπαθεί απεγνωσμένα να αναγνωριστεί ως σεφ. Ταλέντο όμως δεν υπάρχει. Μαντέψτε όμως ποιος θα γίνει ο καλύτερός του σύμμαχος! Ω, ναι , ο Remy! Μετά το αρχικό σοκ , ο Linguini θα αποδεχτεί το γεγονός ότι ...ένας αρουραίος είναι ταλεντάρα στην κουζίνα! Και μαζί θα αρχίσουν να δίνουν στο εστιατόριο την παλιά του αίγλη.



Κάποιοι έχουν αντίρρηση . Πρώτον , φυσικά ο Skinner , ιδιαίτερα όταν μαθαίνει ότι ο Linguini είναι γιος του μακαρίτη , άρα νόμιμος κληρονόμος. Και δεύτερον , ο φοβερός και τρομερός κριτικός εστιατορίου , Anton Ego (φοβερή φιγούρα!) , ο οποίος με μια παλιότερη κριτική είχε ''αποτελειώσει'' το εστιατόριο. Και ξαφνικά , όλο το Παρίσι μιλά πάλι για αυτό;;; Αποφασίζει μια επίσκεψη , η κουζίνα αναστατώνεται κι ο Linguini δεν θα μπορούσε να βρει χειρότερη στιγμή από το να αποκαλύψει την αλήθεια: Ότι το ''ταλέντο'' του οφείλεται σ'έναν αρουραίο. Οι υπόλοιποι μάγειρες φρίττουν και τον εγκαταλείπουν (εκτός από μία , το αμόρε εννοείται). Τον εγκαταλείπουν τη χειρότερη στιγμή. Τη στιγμή που στο εστιατόριο εισέρχεται ο φοβερός και τρομερός Ego! Και τώρα; Ω , μα πάντα υπάρχουν λύσεις . Ο Remy , στρώνει στη δουλειά το σόι του (με τους οποίους εν τω μεταξύ έχει ξανασμίξει) και ετοιμάζουν για τον δύσκολο κριτικό ένα απροσδόκητα απλό πιάτο , το ratatouille (μοιάζει με αυτό που η μητέρα μου αποκαλεί...''μπλουμ''!). Ένα ταπεινό , ταπεινότατο πιάτο λαχανικών το οποίο στα χέρια του Remy απογειώνεται! Για να απογειώσει και τον κριτικό , ο οποίος με το πρώτο δάγκωμα  (σε μια πολύ όμορφη σκηνή) ''επιστρέφει'' στην παιδική του ηλικία , τότε που η μητέρα του τού ετοίμαζε κι εκείνου ...ratatouille. Επιθυμεί να γνωρίσει τον σεφ για να τον συγχαρεί. Τον γνωρίζει. Τον Remy. Και τον αποθεώνει γιατί '''anyone can cook''!




''Anyone can cook'' αλλά θα μού επιτρέψετε κε. Gusteau να προσθέσω ότι εκτός από κατσαρόλες και κουτάλες χρειάζεται γνώσεις , μεράκι, αγάπη και κυρίως πάθος. N'est-ce pas?

Πάντως πρέπει να το παραδεχτούμε , τα κινούμενα σχέδια πολλές φορές καταφέρνουν να μας αγγίξουν περισσότερο από τις κανονικές ταινίες. Ωραίες προθέσεις , όμορφα συναισθήματα , το ζωικό βασίλειο αποκτά ανθρώπινες ιδιότητες και χαρακτηριστικά. Στον Ratatouille , ο άνθρωπος δεν αλλάζει , δεν μπορεί να αποδεχτεί την ανωτερότητα ενός...αρουραίου , αντίθετα οι αρουραίοι θα φανούν μεγαλόθυμοι , θα βάλουν στην άκρη τον φυσικό τους φόβο για τον άνθρωπο και θα σπέυσουν να τον βοηθήσουν!
Όπως προείπα , η ωραιότερη σκηνή της ταινίας είναι εκείνη που ο ιδότροπος και σκληρόκαρδος κριτικός δοκιμάζει το ratatouille.Όλα αλλάζουν μέσα του , δακρύζει , η ψυχή του μαλακώνει.... Μα τι δύναμη έχει το καλό φαγητό! Ν ' est -ce pas?




Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

Παράπλευρες γαστρονομικές ιδέες για τις μέρες των εορτών.

Ας πούμε ότι μία από αυτές τις γιορτινές μέρες ξυπνάτε και σκέφτεστε τι ωραία που θα ήταν να ξεκινούσατε τη μέρα μ'ένα διαφορετικό , γλυκό , φρουτένιο με διακριτική παρουσία εσπεριδοειδούς πρωινό. Ή ας πούμε ότι χτυπά το τηλέφωνο και κάτι φίλοι λένε να περάσουν , να την αράξουν μπροστά στο τζάκι σας -αν διαθέτετε- με ωραίο κόκκινο κρασί και καλή διάθεση. Ε, λοιπόν και για τις δύο περιπτώσεις σας έχω τη λύση: Ένα χορταστικό , ξεχωριστό πρωινό κι ένα πιάτο εύκολο που αρέσει σε όλους, ταιριάζει γάντι με τις κρύες νύχτες , αλλά κυρίως έρχεται και δένει περίφημα μ'ένα ωραίο πλούσιο , στιβαρό ερυθρό κρασί που θα ευφράνει την ατμόσφαιρα , καθώς τα ξύλα θα τσιτσιρίζουν στο τζάκι -τα ξύλα ''τσιτσιρίζουν'';;; Δεν έχω ιδέα!
Πάμε πρώτα με το πρωινό:

Pancakes  με σωταρισμένα ξινόμηλα
(Παραλλαγή από Amateur Gourmet )




Υλικά :
4 ξινόμηλα (τα λεγόμενα Granny Smith), κομμένα σε λεπτές φετούλες
2 κουταλιές βούτυρο
3 κουταλιές ζάχαρη
λίγη κανέλα σε σκόνη
χυμός ενός λεμονιού
2 μεγάλα αυγά
2 φλιτζάνια αλεύρι
2 κουταλάκια baking powder
1/2 κουταλάκι αλάτι
1 1/2 κουταλιές ζάχαρη
το ξύσμα ενός λεμονιού
1 3/4 φλιτζάνια γάλα
λίγο βούτυρο λιωμένο ή λάδι για το τηγάνι
μέλι

Σ'ένα χοντρό τηγάνι και σε μέτρια προς ψηλή φωτιά , σωτάρουμε τα μήλα με το βούτυρο , για 5 λεπτά ανακτεύοντας συχνά. Αφού μαλακώσουν ρίχνουμε τη ζάχαρη και την κανέλα , σωτάρουμε για άλλα 5- 10 λεπτά περίπου. Ρίχνουμε το χυμό λεμονιού , ανακατεύουμε μια τελευταία φορά , τα βγάζουμε από τη φωτιά.

Για τη ζύμη: Ανακατώνουμε αλεύρι , baking powder , αλάτι και ζάχαρη σ'ένα μπωλ. Σ'ένα άλλο μπωλ χτυπάμε τ'αυγά , το ξύσμα και το γάλα μέχρι να αφρατέψουν. Προσθέτουμε το μίγμα του αλευριού χαμηλώνοντας όμως την ταχύτητα του μίξερ. Η ζύμη είναι έτοιμη!
Σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά τηγανίζουμε τα pancakes- Τα pancakes σε αντίθεση με τις γαλλικές κρεπούλες που είναι λεπτές και φίνες και πιάνουν όλο το τηγάνι , είναι μικρά κι ελαφρώς χοντρά. Έτσι βάζουμε λίγο χυλό κάθε φορά, περιμένουμε να ψηθεί το κάτω μέρος και μετά το γυρίζουμε.

Σ'ένα πιάτο τοποθετούμε 2-3 pancakes -οι Αμερικανοί έχουν τη συνήθεια να τα βάζουν το ένα πάνω στο άλλο αλλά ...whatever... , λίγα σωταρισμένα ξινόμηλα κι ωραίο, ωραιότατο ελληνικό μέλι.


******************************************************

Λοιπόν , το πρωινό πέρασε , πήγατε μια βόλτα στα μαγαζιά , θαυμάσατε τις χριστουγεννιάτικες βιτρίνες , ήπιατε τον, ως συνήθως, πανάκριβο καπουτσίνο ,συζητήσατε για την πιθανή χρεοκοπία της χώρας- και σας έλουσε κρύος ιδρώτας,αλλά το ξεπεράσατε γρήγορα- και τότε ντριιιννν, χτυπά το κινητό , να περάσουμε το βράδυ , να κάτσουμε μπροστά στο τζάκι , να ακούσουμε τα ξύλα να ''τσιτσιρίζουν'' -άντε πάλι!- και δεν περνάτε , καλό κρασί έχουμε ,αλλά επίσης και.....


Ζυμαρικά με τυρί στο φούρνο
 ( Παραλλαγή από την Smitten Kitchen )



Υλικά:
1 φλιτζάνι τυρί τύπου Φιλαδέλφεια (εγώ χρησιμοποίησα μασκαρπόνε , μια χαρά ήταν)
2 φλιτζάνια γάλα
1 κουταλιά μουστάρδα
το μισό του μισού κουταλάκι πιπέρι καγιέν (προσοχή μη σας φύγει το χέρι!)
λίγο αλάτι
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
300 γρ τυρί τσένταρ (εγώ χρησιμοποίησα γραβιέρα)
250 γρ ζυμαρικά (πένες μικρές ή κοχυλάκι)
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Χτυπάμε καλά τυρί Φιλαδέλφεια , γάλα , μουστάρδα , καγιέν , αλάτι και πιπέρι σ'ένα μεγάλο μπωλ. Προσθέτουμε τα ζυμαρικά και το κίτρινο τυρί κρατώντας όμως στην άκρη 1/4 φλιτζανιού. Ανακατώνουμε κι απλώνουμε σ'ένα ταψάκι. Σιγουρευόμαστε ότι το μίγμα σκεπάζει τα ζυμαρικά . Αν όχι ρίχνουμε λίγο γάλα ακόμη.  Κλείνουμε το ταψί καλά με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε για 40 λεπτά. Ξεσκεπάζουμε  , ρίχνουμε το υπόλοιπο τυρί και συνεχίζουμε το ψήσιμο μέχρι το φαγητό να πάρει εκείνο το λαχταριστό χρώμα του γκρατιναρίσματος. Τέλειο πιάτο για ένα κρύο βράδυ. Εγγυημένα.


(Σαν πολύ θάρρος να πήρε τούτος εδώ!)
-Βγες από το ποτήρι μου βρε ζαρζάβολα!
-Χικ!

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

10 ταινίες για τα Χριστούγεννα. (+ ένα καρτούν)

Λοιπόν , για να δούμε τι θα δούμε φέτος τα Χριστούγεννα.
Ας ξεκινήσουμε από τις πιο παλιές και πιο κλασικές. Πράγμα που σημαίνει ότι θα δούμε οπωσδήποτε την Υπεροχη ζωή (It's a wonderful life) του Frank Kapra. Αν θυμάστε ο James Stewart είναι ένας τύπος που σκέφτεται να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας γιατί τα πράγματα πάνε κατά διαόλου στη ζωή του -κυρίως στη δουλειά του. Να όμως που του προκύπτει φύλακας άγγελος που τον βοηθά να συνειδητοποιήσει πόσο υπέροχη είναι η ζωή του. (Παρεμπιπτόντως ο δικός μου φύλακας άγγελος μού κάνει νερά τον τελευταίο καιρό. Σκέφτομαι σοβαρά να τον απολύσω.)





Στις παλιές κι υπέροχες χριστουγεννιάτικες ταινίες ανήκει και το Θαύμα της 34ης οδού (Miracle on 34th Street) , όπου ο ίδιος ο Αη-Βασίλης προσλαμβάνεται στα Macy's για να κάνει τον... Αη-Βασίλη! Αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι αυτός είναι ο πραγματικός και γενικά προκύπτει ένα μπέρδεμα με πολύ συναίσθημα και καλές γιορτινές προθέσεις. Είχα κολλήσει με την ταινία αυτή όταν ήμουν μικρή, γιατί έπαιζε η αγαπημένη μου ηθοποιός εκείνη την εποχή , η Maureen O' Hara . (Την κόρη της στην ταινία κάνει η μικρή τότε Natalie Wood).





''We're no angels'' δηλώνουν τρεις κατάδικοι που έχουν αποδράσει από το νησί του Διαβόλου παραμονή Χριστουγέννων. Στην ταινία αυτή του 1955 , σκηνοθετημένη από τον Michael Curtiz (βλέπε ''Casablanca'') οι τρεις δραπέτες (Humphrey Bogart , Peter Ustinov , Aldo Ray) γίνονται στην κυριολεξία φύλακες άγγελοι μιας οικογένειας , που πλήττεται από απανωτές αναποδιές.






Χριστούγεννα χωρίς την ''Χριστουγεννιάτικη ιστορία'' του Charles Dickens δε γίνεται. Σας προτείνω την πιο κλασική απόδοση της ιστορίας του Dickens σε ταινία το ''Scrooge'' με τον αξέχαστο Alastair Sim. Eπίσης , μού αρέσουν πολύ οι εξής δύο διασκευές της ιστορίας αυτής: The muppet christmas carol με όλη τη γνωστή παλιοπαρέα και τον Michael Caine στον ρόλο του Ebenezer Scrooge. Κι επίσης την πολύ ενδιαφέρουσα απόδοση της Μαύρης Οχιάς , όπου η μεταμόρφωση του Ebenezer Blackadder είναι αντίστροφη!
Λοιπόν, τι άλλο έχουμε; Α, ναι! Ας ασχοληθούμε λίγο με τις γνωστές αμερικάνικες ...σαχλαμαρίτσες -ξέρετε εκείνες τις ταινίες που κάθε χρόνο ορκιζόμαστε ότι δεν θα ξαναδούμε αλλά τελικά δεν τη γλιτώνουμε. Πρώτος και καλύτερος ο Chevy Chase με εκείνο το ανεκδιήγητο National Lampoon's Christmas Vacation όπου ο κος. Γκριζγουόλντ προσπαθεί να στολίσει με τόσα πολλά λαμπάκια το σπίτι του , που στο τέλος προκαλεί έμφραγμα στην τοπική ΔΕΗ! (Η ταινία αυτή πρέπει να είναι ιδιαίτερα αγαπητή στην Ελλάδα , δεν εξηγείται πώς τόσοι πολλοί συμπατριώτες μας προσπαθούν απεγνωσμένα να μιμηθούν τον κο. Γκριζγουόλντ κάθε Χριστούγεννα!).





Home alone . Πάλι;;; Έλεος!!! Αν όμως τύχει κάποτε να είστε φιλοξενούμενοι των γονιών μου , θα αναγκαστείτε να υποστείτε την ταινία,( είναι η αγαπημένη τους ταινία ) κι όχι μόνο αυτό αλλά θα πρέπει να υποστείτε τα τρανταχτά τους γέλια ...και τα σχόλια του πατέρα μου : ''Κοίτα τι θα κάνει εδώ , κοίτα , κοίτα! Μα τον διαβολάκο , τι πανέξυπνο παιδί'' χα χα χα χα  (αχ αχ αχ αχ...οι υπόλοιποι ).
Ο μόνος που βγάζει ασπροπρόσωπους τους Αμερικανούς χριστουγεννιάτικα είναι ο Tim Burton με το  The nightmare before Christmas . There's children throwing snowballs , instead of throwing heads , they're busy building toys , and absolutely no one's dead! Μπππρρρ!
Και τώρα ήρθε η ώρα να σας παρουσιάσω δύο ταινίες τις οποίες βλέπω πια κάθε Χριστούγεννα: Joyeux Noel (περισσότερα γι'αυτήν την ταινία έχω γράψει εδώ ) και την αγαπημένη Love actually . Ok , το παραδέχομαι , όλες οι ιστορίες της ταινίας δεν είναι δυνατές κι έχει ένα βασικό μειονέκτημα (παίζει η Keira Knightley) αλλά σε ποια άλλη ταινία θα σου λάχει πρωθυπουργός αλα Hugh Grant! (Μακάρι να ήταν τόσο νόστιμοι οι πολιτικοί!). Τώρα που το θυμήθηκα στην ταινία , τον Αμερικανό προέδρο ενσαρκώνει ο Billy Bob Thornton, ο οποίος σε μια άλλη ταινία ενσαρκώνει τον Bad Santa . Τσεκάρετέ τον , είναι πραγματικά ελεεινός!





Τέλος υπάρχει ένα καρτούν , ίσως το ωραιότερο , θυμάμαι που το έβλεπα παιδί και περίμενα πώς και πώς τα Χριστούγεννα να το ξαναδώ. Κι ακόμα και τώρα που τα χρόνια με βαραίνουν (αλλά μυαλό δε βάζω) περιμένω (πάλι!) πώς και πώς να το ξαναδώ : The snowman .
Τέλος , μια θερμή παράκληση. Αν τυχόν στηθείτε μπροστά στην tv, μην δείτε όλα αυτά τα σαχλά και τετριμμένα που μάς σερβίρουν κάθε χρόνο τα, χωρίς φαντασία, ελληνικά κανάλια.
Κι εννοείται ότι περιμένω τη δική σας συνδρομή στη συμπλήρωση της λίστας (της τελευταίας που βλέπετε σ'αυτό το blog για το έτος 2009)




my sweet snowman...







Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Καλό ταξίδι!


Ας πούμε ότι είστε η κα. κι ο κος. Κέλλερμαν και ξεκινάτε αεροπορικώς από το βαρετό αλλά ''μαγευτικό'' προαστικό Twin Oaks του Ohio για τη Νέα Υόρκη. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού όμως συμβαίνουν τα εξής :
1) Πλησιάζοντας το αεροδρόμιο Κέννεντυ της Νέας Υόρκης τους ειδοποιούν ότι το αεροδρόμιο έχει πολύ κίνηση οπότε η προσγείωση θα αργήσει 20 λεπτά. Όσο αναμένεται η προσγείωση το αεροπλάνο κάνει κύκλους πάνω από την πόλη. Τα 20 λεπτά περνούν και τον κο. Κέλλερμαν έχουν αρχίσει να τον ζώνουν τα φίδια. Έχει κανει κράτηση σ'ένα από τα διασημότερα εστιατόρια της πόλης και πολύ φοβάται ότι θα χάσει την κράτηση. Μετά από 2 ώρες έχοντας χάσει την κράτηση αλλά και την ψυχραιμία του , ακούει τον πιλότο να τους ανακοινώνει ότι λόγω πυκνής ομίχλης το αεροπλάνο δεν μπορεί να πρoσεγγίσει το αεροδρόμιο Κέννεντυ , οπότε η προσγείωση θα γίνει...στο αεροδρόμιο Λόγκαν της Βοστώνης!!! Εκεί πια τον έχουν ζώσει φίδια και κροκόδειλοι μαζί , μιας και την επόμενη μέρα το πρωί έχει το σημαντικότερο ραντεβού της καριέρας του.
2) Φτάνοντας πια στη Βοστώνη το ζεύγος διαπιστώνει έντρομο...ότι έχουν χαθεί οι βαλίτσες τους! Από την άλλη πρέπει οπωσδήποτε να φύγουν για Νέα Υόρκη. Τρέχουν να προλάβουν το τελευταίο τρένο. Μετά χιλίων κόπων και βασάνων το προλαβαίνουν. Είναι φίσκα στον κόσμο , είναι νηστικοί το μόνο που βρίσκουν να φάνε είναι κράκερ κι ελιές. Το έλκος του κου. Κέλλερμαν χτυπάει κόκκινο. Τα χάπια , φευ, είναι στις βαλίτσες που χάθηκαν.
3) Φτάνουν στη Νέα Υόρκη δύο η ώρα το πρωί για να διαπιστώσουν ότι λεωφορεία , ταξί και γενικά όλα τα μέσα μεταφοράς αλλά και τα απορριματοφόρα απεργούν! (Κάτι σας θυμίζει αυτό;)
4) Πρέπει να περπατήσουν στο ξενοδοχείο. Με το που ξεκινούν από το σταθμό πιάνει καταιγίδα.
5) Φτάνουν ασθμαίνοντας -και μούσκεμα- στο ξενοδοχείο για να διαπιστώσουν ότι το δωμάτιό τους ήταν κρατημένο μέχρι τις 10 το βράδυ. Τώρα είναι πια 3 το πρωί , είναι κουρασμένοι , νηστικοί , μούσκεμα μέχρι το κόκκαλο ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΗΣΑΝ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ;;; Ο κος. Κέλλερμαν απειλεί θεούς και δαίμονες με μηνύσεις. Τους υπόσχονται δωμάτιο από τις 7 το πρωί. Εν τω μεταξύ μήπως θέλουν να ξεκουραστούν στο γραφείο του διευθυντή; Όχι , δεν θέλουν. Ο κος. Κέλλερμαν συνεχίζει να απειλεί με μηνύσεις. Μαθαίνουν ότι οι βαλίτσες τους δεν έχουν φύγει ακόμη από το Twin Oaks.
6) Κάποιος ύποπτος τύπος τους προτέινει ότι με 10$ μπορεί να τους βρει δωμάτιο σε παρακείμενο ξενοδοχείο. Τον εμπιστεύονται. Τον ακολουθούν. Τους ληστεύει , τους παίρνει τα πάντα - εκτός από 3 σεντς.
7) Πηγαίνουν στο αστυνομικό τμήμα για να δηλώσουν τη ληστεία.
Οι αστυνομικοί τους προτείνουν να πάνε σε ένα δημοτικό κατάλυμμα. Δέχονται. Το περιπολικό που τους μεταφέρει εκεί καλείται να κυνηγήσει τους ληστές μιας κάβας. Το ζεύγος Κέλλερμαν παρίσταται στο κυνηγητό. Οι ληστές καταφέρνουν να ξεφύγουν με το περιπολικό...το οποίο έχει μέσα τους Κέλλερμαν.
8) Οι ληστές παρατούν τους Κέλλερμαν στο Σέντραλ Παρκ. Αποκαμωμένοι πέφτουν να κοιμηθούν κάτω από ένα δέντρο. Ένας περιπλανώμενος κλέβει το ρολόι χειρός του κου. Κέλλερμαν.
9) Ξημερώνει. Βρίσκουν ένα ανοιγμένο πακέτο σνακς. Από την πείνα τους τρώνε το περιεχόμενο. Ο κος Κέλλερμαν σπάει το δόντι του.
10) Γυρνούν στο ξενοδοχείο με τα πόδια. Είναι βρώμικοι , είναι νηστικοί , είναι άυπνοι αλλά ναι , επιτέλους έχουν ένα δωμάτιο! Μαθαίνουν ότι οι βαλίτσες τους τους περιμένουν στο δωμάτιο.
11) Δεν μπορούν να ανοίξουν τις βαλίτσες. Τα κλειδιά βρίσκονταν στην τσάντα της κας. Κέλλερμαν που κλάπηκε.


12) Ο κος. Κέλλερμαν πάει στο επαγγελματικό ραντεβού. Η γυναίκα του εμμέσως του ζητά να μην δεχτεί τη δουλειά. Δεν θέλει να ξαναδεί τη Νέα Υόρκη όσο ζει. Θέλει να γεράσει στο ήσυχο προάστιο του Twin Oaks. Ο κος. Κέλλερμαν της κάνει το χατίρι.
13) Στο αεροπλάνο της επιστροφής.........γίνεται αεροπειρατεία!!!!!
Αν είστε η κα. κι ο κος. Κέλλερμαν και σας συνέβησαν όλα αυτά , τότε δεν είστε παρά οι πρωταγωνιστές της ταινίας The out-of-towners (ε.τ ''Οι επαρχιώτες'') που γυρίστηκε το 1970 με πρωταγωνιστές τον Jack Lemmon (απολαυστικός όπως πάντα) και την Sandy Dennis.
Όσο βλέπαμε την ταινία γυρνούσα προς τον σύντροφο S και του έλεγα γελώντας ''Πω πω φαντάσου να συνέβαιναν σε μας αυτό ή το άλλο;'' Εκείνος με κοιτούσε κάτωχρος κι είχε ένα ύφος σαν να έβλεπε ταινία τρόμου! Είναι πολύ αγχώδης τύπος -Σε μια 100βάθμια κλίμακα άγχους , αν εγώ είμαι στο 9 , ο σύντροφος είναι στο 99!- δεν νομίζω ότι θα άντεχε τα όσα πέρασε το ζεύγος Κέλλερμαν.
Αφορμή να δούμε την ταινία στάθηκε η επικείμενη απεργία του προσωπικού της British Airways . Σκεφτόμουν το εξής: Ξεκινά κάποιος για ένα ταξίδι -αναψυχής , επαγγελματικό κλπ. Συμβαίνουν όμως διάφορα στραβά - απεργίες , καθυστερήσεις , βλάβες, να χάνονται βαλίτσες κλπ. Πώς αντιδρά κανείς σε τέτοιες περιπτώσεις; Έξαλλος σαν τον κο. Κέλλερμαν -της ταινίας- να απειλεί με μηνύσεις; Ή συγκαταβατικά και με ιώβεια υπομονή , δείχνοντας παροιμιώδη φλεγματικότητα; Δεν μού έχει συμβεί τίποτα παρόμοιο στα ταξίδια που έχω κάνει αλλά πραγματικά δεν μπορώ να σας εγγυηθώ πώς θα αντιδρούσα...Εσείς;
Παραταύτα όσοι ταξιδέψετε τώρα στις γιορτές.......
......Bon voyage!
Κι ελπίζω να μην επιλέξατε B.A.!

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009

Αγαπημένοι μου ηθοποιοί

Στα πλαίσια της ''λιστίτιδας'' που έχει ενσκήψει τον τελευταίο καιρό , σας παρουσιάζουμε σήμερα κάποιους ηθοποιούς, με τους οποίους κατά καιρούς ήταν ερωτευμένη η Crispy. Παρακαλώ έχετε υπ'όψη ότι όταν μιλάμε για την Crispy , μιλάμε για κάποια που μικρή κι αγκαθένια (εκ του...τριανταφυλλένια) ήταν ερωτευμένη με τον.............



Harpo Marx.........

Παραταύτα εκείνη την εποχή ο Χάρπο απέκτησε σκληρό ανταγωνιστή που δεν ήταν άλλος από τον  γοητευτικό ξιφομάχο και πειρατή της εποχής , τον.....


Erroll Flynn

Μέσα από τις περίφημες ταινίες εποχής της δεκαετίας του 40  της προέκυψε κι άλλος ρομαντικός έρως - με τόσα κρινολίνα πώς να μην επηρεαστεί...





Michael Wilding

Καλά τα κρινολίνα αλλά είχαμε και κάτι tough guys που μας γοήτευσαν....


Humphrey Bogart





Robert Mitchum


Paul Muni
Δεκαετία του 50 ακολουθεί με τα πιο ηχηρά ονόματα και κάτι totally charming & good-looking guys όπως....




Paul Newman





Montgomery Clift




James Dean


Αλλά τη δεκαετία του 60 κυριαρχούν οι Αγγλοσαξω-κέλτες...


Richard Burton



Peter O'Toole


Sean Connery





κι ο αγαπημένος μας διοπτροφόρος Michael Caine....

.......Δεκαετία του 70 κι από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ξεπήδησαν δύο μεγάλοι έρωτες...


Αl Pacino



κι ο the one and only Steve McQueen

....Ο τελευταίος των Μοϊκανών υπήρξε ο.....

...Daniel Day Lewis....(μάς τον έφαγε η Μπέκυ αυτόν!)...

.....Αλλά αγαπητές/αγαπητοί μου ήρθε η ώρα να σας αποκαλύψω τους δύο πλέον και forever αγαπημένους. Τους λατρεύω και θα τους λατρεύω για πάντα!

Vittorio Gassman
&
&

Ο μοναδικός Marcello Mastroianni, ο κατά Crispy ωραιότερος άντρας που πέρασε ποτέ από τη Γη!

Αυτά! Μετά ήρθε ο καιρός που κατεβάσαμε τα πόστερ και τις αφίσες όλων αυτών των υπέροχων αντρών από το εφηβικό μας δωμάτιο και...και.... μεγαλώσαμε.....(τρομάρα μας...)

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Η Νέα Υόρκη ανοίγει την όρεξη.

(cook-cinema No.5)
Στη Νέα Υόρκη υπάρχει ένα εστιατόριο , το ''Nello's''. Πριν λίγες μέρες έγινε παγκοσμίως γνωστό ότι ο πολυεκατομμυριούχος Ρομάν Αμπράμοβιτς, έφαγε στο συγκεκριμένο εστιατόριο και φεύγοντας πλήρωσε το διόλου ευκαταφρόνητο λογαριασμό των 47.221 $ !!! Φαντάζομαι ότι στο ''Nello's'' δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα το ευχάριστο αυτό ''σοκ'' κι ότι από τότε που έγινε γνωστή η επίσκεψη του βαθύπλουτου Ρώσου μεγιστάνα οι κρατήσεις θα πέφτουν βροχή. Λοιπόν, το γεγονός αυτό μού θύμισε:
1) Ότι δεν είμαι πλούσια σαν τον Ρόμαν -σιγά μην χρειαζόμουν απόδειξη γι'αυτό!
2) Δεν έχω πάει ποτέ Νέα Υόρκη.
3) Δεν έχω πιεί ποτέ Chateau Petrus
4) Είχα υποσχεθεί ταινίες γυρισμένες στο Μεγάλο Μήλο!
Κι έτσι σήμερα έχουμε 2 νεοϋρκόζικες ταινίες που μάλιστα εντάσσονται στο αφιέρωμα cook-cinema -κι οι δύο διαδραματίζονται σε εστιατόρια , όχι πάντως στο ''Nello's''- και μάλλον -υποψιάζομαι ότι- σας είναι πανάγνωστες!!!
1. Dinner rush . Τούτη είναι μια πανέξυπνη ταινία που συνδυάζει την εστίαση -σχεδόν όλη η ταινία εκτυλίσσεται σε μια βραδιά μέσα σ'ένα εστιατόριο- με τις συγκρούσεις Ιταλών και Ιρλανδών μαφιόζων! Τρώμε μεν καλά αλλά ...καθαρίζουμε με τους λογαριασμούς μας! Κεντρικός χαρακτήρας ο Λούις Κρόπα (τον υποδύεται ο έξοχος Danny Aiello ), εστιάτορας και bookie. Ο καλύτερός του φίλος και συμμέτοχός του στην επιχείρηση πέφτει νεκρός από τα πυρά των Ιρλανδών μαφιόζων που θέλουν να κυριαρχήσουν στον κόσμο των στοιχημάτων. Πίσω στο εστιατόριο , ο Λούις ετοιμάζει την εκδίκησή του , εν αγνοία του διάσημου αλλά αλαζόνα σεφ γιού του. Καθώς το βράδυ προχωρά , το εστιατόριο γεμίζει , η κουζίνα παίρνει φωτιά , ο σεφ έχει να αντιμετωπίσει έναν σου-σεφ που τα έχει παίξει επειδή χρωστά μερικές χιλιάδες δολλάρια στους Ιρλανδούς bookie ,αλλά επίσης μια διάσημη ρεστοκριτικό που έχει έρθει πεινασμένη κι εκνευρισμένη , απαιτητικούς πελάτες , διακοπή ρεύματος και ..και τους Ιρλανδούς bookie που έχει καλέσει
ο πατέρας του ...σ'ένα αξέχαστο δείπνο! Στο τέλος σε μια αλα Σκορσέζε σκηνή παίρνει την εκδίκησή του και το εστιατόριο αναγκάζεται να κλείσει νωρίτερα εκείνο το βράδυ...μιας και βρέθηκαν δύο πτώματα στην τουαλέτα. Ο Λούις φεύγοντας παραδίδει κλειδιά κι επιχείρηση στον γιο και πάει για να ...σαλιαρίσει με την κόρη του εκλιπόντος φίλου του! Η ταινία κερδίζει σε πολλά σημεία. Ένα , σίγουρα στο ρυθμό της , όπως επίσης στην απόδοση της έντασης που επικρατεί σ'ένα εστιατόριο την ώρα της αιχμής (''dinner rush'') , της υπερέντασης του τελειομανούς σεφ. Το συνδυασμό δύο στοιχείων ετερόκλητων : Εστίαση , κουζίνα , μαγειρική, γαστρονομία -περνούν κάτι σούπερ πιάτα που σού τρέχουν τα σάλια!- με μαφίες , εταιρίες στοιχημάτων , συγκρούσεις , φόνους! Κάποιοι έχουν γράψει ότι η ταινία αυτή είναι σαν οι ''Sopranos'' (η εξαιρετική αυτή σειρά που τη σνόμπαρε η ελληνική tv για να βάλει τις ξενέρωτες ''απελπισμένες νοικοκυρές'', εκνευρίστηκα τώρα!) να συνάντησαν το '' Big Night '' ! Ποια ''μεγάλη νύχτα'' θα αναρωτιέστε! Λοιπόν , τούτη είναι μια κάτι παραπάνω από συμπαθέστατη ταινία ,συγκινητική και γλυκόπικρη και ένα από τα καλύτερα δείγματα της περίφημης ανεξάρτητης αμερικάνικης κινηματογραφίας.

Ο Πρίμο κι ο Σεκόντο , είναι δύο αδέρφια που πασχίζουν να κρατήσουν ζωντανό το εστιατόριό τους , κάπου στο Νιου Τζέρσεϋ -εντάξει δεν είναι ακριβώς Νέα Υόρκη αλλά λίγο παρα έξω. Εξαιρετικοί μάγειρες κι άξιοι εκπρόσωποι της κουζίνας της μαμάς Italy , έχουν μείνει άφραγκοι , γιατί απ'ότι φαίνεται κανείς δεν πατά στο εστιατόριό τους για να εκτιμήσει την έξοχη κουζίνα τους. Σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια τα δύο αδέρφια θα τα δώσουν όλα κυριολεκτικά και μεταφορικά για μια τελευταία μεγάλη βραδιά. Κι επενδύουν σ'ένα εξαιρετικό μενού με κυρίαρχο πιάτο το μοναδικό Timpano di maccheroni , το οποίο είναι ένα ιταλικό -σισιλιάνικο στην καταγωγή- γιορτινό πιάτο , που θέλει μεγάλη μαεστρία στην εκτέλεσή του. Κι αυτοί είναι μαέστροι. Αλλά η απελπισία κι η απόγνωση τους βασανίζουν κι οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες αλλά αγαπούν αυτό που κάνουν και θα πασχίσουν γι'αυτό με οποιοδήποτε κόστος. Εκείνη τη ''Μεγάλη βραδιά'' θα παρελάσουν διάφοροι γνωστοί και φίλοι που έχουν καλέσει αλλά κι ένας γνωστός Ιταλοαμερικανός σταρ ,ο Λούις Πρίμα , τον οποίο τα δύο αδέρφια έχουν πείσει να έρθει στο μαγαζί εκείνη τη βραδιά ως ατραξιόν για το εστιατόριο. Το δείπνο θα είναι μια απόλαυση για όλους , αν και η αίσθηση που αφήνει η ταινία στο τέλος είναι γλυκόπικρη! Τα αδέρφια Πρίμο και Σεκόντο υποδύονται εξαιρετικά οι γνωστοί ηθοποιοί Stanley Tucci (συμμετέχει στη σκηνοθεσία και το σενάριο) και Tony Shalloub και παρελαύνουν βέβαια κι άλλοι γνωστοί ηθοποιοί.

Αν τύχει και τις δείξει η tv κάποτε αυτές τις ταινίες ή τις βρείτε σε dvd club μην τις χάσετε. Είναι εξαιρετικές και πολύ πολύ νόστιμες. Απορώ γιατί στα διάφορα αφιερώματα τύπου ''Σινεμά στο πιάτο'' δεν παίζουν τέτοιες ταινίες!


Τελοσπάντων , επειδή είσαστε καλά παιδιά σήμερα κι αντέξατε να διαβάσετε όλη την ανάρτηση σας υπόσχομαι δύο πιάτα, ένα από κάθε ταινία. Μες την επόμενη εβδομάδα και την Πρωτοχρονιά!

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Cactus flower.

Σε αφίσα είδα ότι η κα. Μιμή Ντενίση ανέβασε κάποιο θεατρικό έργο με το όνομα ''Το άνθος του κάκτου''. Βλέποντας τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών κάτι δεν μού πήγαινε καλά -από άποψη ηλικίας των ηρώων ,αλλά υποψιάστηκα ότι μάλλον πρόκειται για το γαλλικό θεατρικό έργο ''Fleur de cactus''. Το οποίο θεατρικό μεταφέρθηκε το 1969 στον κινηματογράφο από τον Gene Saks. Τη δεκαετία του 60 ο Saks γύρισε τρεις εξαιρετικές κομεντί : ''The odd couple'' (με τους Jack Lemmon & Walter Matthau) , ''Barefoot in the park'' (με τους Jane Fonda & Robert Redford) και την ταινία για την οποία θα μιλήσουμε σήμερα:

Cactus flower .


















Ο κος. Τζούλιαν Ουίνστον (Walter Matthau) είναι ένας σαραντάρης αξιοσέβαστος οδοντίατρος της 5ης Λεωφόρου. Όταν η 20χρονη φιλενάδα του , η Τόνι (Goldie Hawn) , κάνει αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας για χάρη του -την σώζει ο νεαρός wannabe συγγραφέας γείτονάς της , Άιγκορ- αποφασίζει να την παντρευτεί. Όμως ο Τζούλιαν είχε πει ένα ψέμα στην αρχή της σχέσης τους. Είχε εξομολογηθεί στην Τόνι ότι ήταν παντρεμένος , ενώ δεν ήταν! Και τώρα για να την παντρευτεί πρέπει πρώτα να χωρίσει από την ανύπαρκτη σύζυγο! Έτσι ζητά βοήθεια από την συνομήλικη ανύπαντρη βοηθό του , τη Στέφανι (Ingrid Bergman), η οποία διστακτικά δέχεται να παίξει το ρόλο της απατημένης ''συζύγου''.


Τα πράγματα περιπλέκονται και σε κάποια στιγμή ξεφεύγουν από τον έλεγχο , το ένα ψέμα φέρνει το άλλο , οι ρόλοι μπερδεύονται , οι ηλικίες μπλέκονται αλλά στο τέλος όλοι βρίσκονται στις σωστές αγκαλιές.
Σπιρτόζικοι διάλογοι , ωραίες ερμηνείες , τόσο οι 3 πρωταγωνιστές όσο κι οι δεύτεροι ρόλοι είναι απολαυστικοί , μάλιστα η Goldie Hawn κέρδισε Όσκαρ 2ου γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της. Η Νέα Υόρκη αποτελεί το ιδανικό σκηνικό , άλλωστε ο σκηνοθέτης ως γνήσιος Νεοϋορκέζος χειρίζεται πολύ όμορφα τις



 

εξωτερικές λήψεις , μια πόλη ζωντανή , μητροπολιτική.
To ''Cactus flower'' είναι από εκείνες τις sophisticated κομεντί που ο αμερικάνικος κινηματογράφος έπαψε δυστυχώς από ένα σημείο και πέρα να μάς προσφέρει. Λίγα , πολύ λίγα πια τα καλά δείγματα.
Η ταινία τέλος, διαθέτει ένα μεγάλο ατού. Στους τίτλους αρχής ακούγεται ένα υπέροχο τραγούδι του Quincy Jones ερμηνευμένο από την μεγάλη Sarah Vaughan
''The time for love is anytime'' . Δείτε εδώ το πρώτο μέρος της ταινίας όπου ακούγεται αυτό το διαμαντάκι!



Υ.Γ.1: Μιας και ξεκινήσαμε την εβδομάδα με το ''Whatever works'' που επίσης είναι γυρισμένο στη Νέα Υόρκη , θα συνεχίσουμε όλη την εβδομάδα με ταινίες γυρισμένες στην αγαπημένη μου πόλη - στην οποία παρεμπιπτόντως δεν έχω πάει ποτέ!



Υ.Γ.2: Ελπίζω η κα. Ντενίση να έχει τη σύνεση να μην παίζει το ρόλο της Τόνι!

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Pranzo di Ferragosto



Η ταινία Pranzo di Ferragosto (2008) (ε.τ. ''Αυγουστιάτικο γεύμα στη Ρώμη'') μοιάζει να συνεχίζει κατά κάποιο τρόπο την παράδοση της γλυκόπικρης comedia italiana. Η ταινία είναι ένα είδος one man show αφού ο πρωταγωνιστής Gianni di Gregorio είναι ο
(συν)σεναριογράφος αλλά και σκηνοθέτης της ταινίας. Την παράσταση όμως κλέβουν οι γηραιές κυρίες που τον πλαισιώνουν κι ελαφρώς τον...ταλαιπωρούν!

Το στόρυ έχει ως εξής: Βρισκόμαστε στη Ρώμη , μέσα Αυγούστου κι η πόλη έχει αδειάσει. Από τους λίγους εναπομείνοντες στην πόλη είναι κι ο Gianni ένας ταλαίπωρος άνεργος πενηντάρης που μένει με τη δεσποτική μαμά του. Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας όπου ζει, του χτυπά την πόρτα για να του πει ότι ναι μεν ο Gianni έχει κάτι αιώνες να πληρώσει τα κοινόχρηστα αλλά αν κρατήσει τη μητέρα του για 2 μέρες θα του διαγράψει ένα μέρος από αυτά. Ο Gianni δέχεται διστακτικά αλλά παθαίνει ένα μικρό σοκ όταν διαπιστώνει ότι η μαμά του διαχειριστή πάει πακέτο με τη ..θεία! Το κακό ...τεταρτώνει όταν καλός του φίλος του ζητά να προσέξει και τη δική του μητέρα για μια βραδιά! Έτσι ο Gianni έχει να αντιμετωπίσει ούτε μία ούτε δύο αλλά τέσσερις γιαγιάδες , οι οποίες δεν τον ακούν καθόλου, κάνουν ό,τι θέλουν, ενίοτε τσακώνονται μεταξύ τους ή και ...δραπετεύουν. Εν τω μεταξύ τον βλέπουμε , να προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες , να μαγειρεύει, να πίνει ατέλειωτες ποσότητες κρασιού για να αντέξει , να τρέχει στη νυχτερινή Ρώμη να βρει τη γιαγιά που έχει δραπετεύσει, να είναι αναγκασμένος να ακούει μαύρα μεσάνυχτα τις παιδικές αναμνήσεις της άλλης. Την επόμενη μέρα , Δεκαπενταύγουστο , ο Gianni προσπαθεί να τις ξεφορτωθεί αλλά εκείνες , ορεξάτες και συμφιλιωμένες τον παρακαλούν να γιορτάσουν μαζί τη μέρα. Τι να κάνει κι εκείνος , βγαίνει σε μια έρημη Ρώμη , αρπάζει τον μεθύστακα της γειτονιάς , τον Βίκινγκ, και τρέχουν με τη μηχανή στην άδεια πόλη σε αναζήτηση πρώτων υλών για το γεύμα. Το γεύμα έχει επιτυχία , όλοι πίνουν και διασκεδάζουν, ακόμα περισσότερο οι γιαγιάδες που στο τέλος εκλιπαρούν τον Gianni, δωροδοκώντας τον να μείνουν άλλη μια μέρα μαζί!!! Κι ο εξουθενωμένος Gianni, τι να κάνει; Δέχεται!

Η ταινία είναι από εκείνες που εκμεταλλευόμενες δύσκολες, πικρές καταστάσεις στο τέλος καταφέρνουν να φτιάξουν τη διάθεση των ηρώων αλλά και των θεατών. Ο Gianni άνεργος -δεν μπορεί να δουλέψει γιατί πρέπει να προσέχει τη μητέρα του!- ανύπαντρος , μεσήλικας πια , έχει να αντιμετωπίσει εκτός από τη δύσκολη φτωχή ζωή, μια μητέρα που χωρίς να το θέλει γίνεται δεσποτική. Μειλίχια , ήρεμη δεν καταλαβαίνει ότι με τις απαιτήσεις της βασανίζει το γιο της. Από την άλλη, μαθαίνουμε ότι η κα.Μαρία , θεία του διαχειριστή, παρότι μητέρα δύο παιδιών που ζουν στην πόλη , βρίσκεται εν μέσω Αυγούστου στο σπίτι ξένων ανθρώπων. Η μοναξιά , η παραιτημένη ζωή , η δύσκολη οικονομική κατάσταση μοιάζουν να ξεχνιούνται για λίγο με την παρουσία των 4 δυναμικών γιαγιάδων κι έστω για κάποιες στιγμές η ζωή του ταλαίπωρου ήρωά μας φωτίζεται από μια μικρή αχτίδα αισιοδοξίας . Δεν είναι παρά απλά πράγματα όπως, καλή διάθεση , ζεστές καρδιές , τρυφερότητα που ενώνονται ώστε η σκληρή πραγματικότητα να αποκτήσει διαστάσεις πιο ανθρώπινες. Ίσως ...ίσως τα πράγματα τελικά δεν είναι τόσο άσχημα στη ζωή του Gianni....
Είχα καιρό να βγω από το σινεμά με τέτοια ψυχική ευφορία. Μικρή ταινία - μέγιστη απόλαυση.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Κακές συνήθειες , γλυκές (κι αλμυρές) συνέπειες

Αν ανοίξει κανείς το ψυγείο της Crispy θα ακούσει ψίθυρους , φωνές , οδυρμούς , ουρλιαχτά ...Τι κρύβεται σε εκείνο το στοιχειωμένο ψυγείο; Ποιο μυστικό πλανάται στα ράφια , στις θήκες και στον καταψύκτη αυτού του τρομακτικού σκεύους κουζίνας;! Α , μην εξάπτεστε αγαπητοί μου , δεν κρύβω ...πτώματα! Απλά είναι εκείνες οι κακές συνήθειες , ναι , χμμ , τώρα που το σκέφτομαι,....αυτές φταίνε , αυτές...Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή , συγκεκριμένα αρχές φθινοπώρου. Τότε που η Crispy , έχοντας επιστρέψει κι από τις τελευταίες διακοπές του καλοκαιριού , είναι αποφασισμένη να ξεκινήσει μια πιο υγιεινή διατροφή που θα είναι πλούσια σε φρούτα και λαχανικά. Εφορμά σε μανάβικα , λαϊκές και κάθε φορά επιστρέφει με τόνους από μήλα , αχλάδια , καρότα , μπρόκολα και πάει λέγοντας. Αυτό το σκηνικό -με τις εξορμήσεις- κρατάει για ένα μήνα περίπου , όμως εν τω μεταξύ , ο ρυθμός κατανάλωσης των φρούτων και λαχανικών πέφτει δραματικά , διότι εκτυλίσσονται σκηνές του στυλ :'' Ωχου , σιγά μην καθαρίσω μήλο τέοια ώρα , δεν τρώω μια σοκολάτα καλύτερα;'' ή ''Σιγά μην κάτσω και στίψω πορτοκάλια , δεν βάζω καλύτερα να φτιάξω τον 65ο καφέ της μέρας;''. Κι έτσι την ''Σεπτεμβριανή επανάσταση της υγιεινής διατροφής'' την πήρε και την σήκωσε , τα μήλα και η λοιπή χλωρίδα του ψυγείου ουρλιάζουν , ο σύντροφος S κάνει ''χιούμορ'', (διάλογος: -Κάτι πρέπει να κάνω με τα μήλα... -Από τώρα;;; Ακόμα δεν μπήκε ο Μάρτης! ) , κι εγώ ανησυχώ γιατί 1) πρέπει να ανανεώσω τη σύμβασή μου με την υγιεινή διατροφή 2) να ανανεώσω το ψυγείο-τουέστιν να μπει κάτι πιο φρέσκο, βρε αδερφέ και 3) να ανανεώσω ό,τι ψήνεται κι ό,τι μαγειρεύεται στην κουζίνα μου. Σ' αυτό ήρθε και βοήθησε η συμπαθέστατη tartelette . Στο πολύ όμορφο blog της βρήκα δύο εκπληκτικές & νοστιμότατες συνταγές που όχι μόνο με βοήθησαν να ανανεωθώ από άποψη συνταγών αλλά το κυριότερο κατάφερα και μαγείρεψα διάφορα ...''φαντάσματα'' που στοίχειωναν εκείνο το ψυγείο!
Πάμε να δούμε τις συνταγές:
Πρώτα η αλμυρή:

Πίτσα με πράσα , μπέικον και κατσικίσιο τυρί
(παραλλαγή από συνταγή της tartelette)




Βασική συνταγή για τη ζύμη της πίτσας:
1/2 κιλό αλεύρι
300 ml χλιαρό νερό (ούτε κρύο , ούτε ζεστό αλλιώς ΔΕΝ θα ενεργοποιηθεί η μαγιά)
25 γρ φρέσκια μαγιά
1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
2 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

Διαλύετε την μαγιά στο νερό. Την αφήνετε λίγα λεπτά. Σε μια λεκάνη ρίχνετε το αλεύρι και το αλάτι και δημιουργείτε ένα κενό στη μέση. Σε αυτό ρίχνετε τη μαγιά και το λάδι. Αρχίζετε να ζυμώνετε ζωηρά μέχρι να ομογενοποιηθεί η ζύμη και να μην κολλά στα χέρια. Ίσως χρειαστεί περισσότερο αλεύρι οπότε καλό είναι να το έχετε δίπλα σας. Σκεπάζετε τη λεκάνη και την αφήνετε σε ζεστό μέρος τουλάχιστον για 2 ώρες. Όσο περισσότερο μένει η ζύμη τόσο το καλύτερο.
Όταν είναι έτοιμη, θα προθερμάνετε πάρα πολύ καλά τον φούρνο τουλάχιστον μισή ώρα πριν και στην μάξιμουμ θερμοκρασία. Παίρνετε τη ζύμη, την δουλεύετε για λίγο και την ανοίγετε σε ένα λεπτό φύλλο. Την τοποθετείτε σε καλά λαδωμένο ταψί.
Ακολουθούν τα υπόλοιπα:


Τι θα βάλετε στην πίτσα : 100 γρ. μπέικον , 2 πράσα , λίγο κατσικίσιο τυρί ( μια μικρή διευκρίνιση εδώ. Δεν τρελαίνομαι για κατσικίσια τυριά , ωμά δεν τα θέλω καθόλου αλλά σε πίτες όπου έχει λιώσει το τυρί κάτι γίνεται. Τώρα , ο σύντροφος S , πριν λίγο καιρό είχε τη φαεινή ιδέα να φέρει σπίτι ...γαλλικό κατσικίσιο τυρί. Ευτυχώς , βρέθηκε αυτή η συνταγή και...ξέρετε...Τώρα εσείς δεν χρειάζεται να αγοράσετε γαλλικό Tomme , βάλτε λίγη φέτα ή κάτι εξίσου...''αρωματικό''!) , 1 μοτσαρέλα, λίγο λάδι , πιπέρι

Τι θα κάνετε: Κόβετε το πράσο σε όσο το δυνατόν πιο λεπτές φετούλες. Σωτάρετε το μπέικον και το πράσο σε πολύ λίγο λάδι μέχρι να μαλακώσει το πράσο  Απλώνετε το μίγμα μπέικον-πράσο , πάνω στη ζύμη , το κατσικίσιο τυρί χοντροκομμένο , τη μοτσαρέλα σε ροδέλες και ψήνετε σύμφωνα με τις οδηγίες. Πιστέψτε με είναι από τις ωραιότερες πίτσες που έχω φάει ποτέ και χάρηκα πολύ που την έφτιαξα διότι εκτός του ότι ο συνδυασμός των υλικών ήταν εξαιρετικός και ξεφεύγει από το στερεότυπο της κλασικής πίτσας , απ'την άλλη κατάφερα κι ''εξόντωσα'' κάτι ξεχασμένα πράσα κι εκείνο το ...κατσικίσιο τυρί!


Πάμε στη γλυκιά συνταγή:



Gateau tatin aux pommes






Yλικά:
3/4 φλυτζάνι ζάχαρη
4 μήλα
100 γρ βούτυρο
100 γρ ζάχαρη
5 αυγά
1/2 κουταλάκι αλάτι
150 γρ ξινόγαλο
270 γρ αλεύρι
1 κουταλάκι baking powder

Σε κατσαρολάκι και σε μέτρια φωτιά , λιώνουμε τα 3/4 ζάχαρης σε λίγο νερό μέχρι να καραμελοποιηθεί και να πάρει εκείνο το ωραίο χρυσό -καφέ χρώμα. Απλώνουμε την καραμέλα σε ταψάκι διαμέτρου 20 εκ. περίπου. Καθαρίζουμε και κόβουμε τα μήλα σε φετούλες και τα απλώνουμε πάνω στην καραμέλα με ωραίο τρόπο. Φτιάχνουμε τη ζύμη. Χτυπάμε καλά το βούτυρο με τη ζάχαρη . Προσθέτουμε τα αυγά ένα ένα . Προσθέτουμε αλεύρι και baking powder τα οποία θα έχουμε εν τω μεταξύ αναμίξει. Τέλος προσθέτουμε το ξινόγαλο. Απλώνουμε τη ζύμη πάνω από τα μήλα και ψήνουμε για 30-35 λεπτά στους 180 βαθμούς ή όπως λέει κι η γλυκύτατη tartelette μέχρι το μαχαίρι που θα βυθίσουμε στο κέντρο να βγει καθαρό!

Tip: Σε ζύμες για κέικ κλπ στην τελευταία φάση , όπου προστίθεται το αλεύρι , δε χρησιμοποιώ μίξερ , ολοκληρώνω χτυπώντας με το χέρι. Τα αποτελέσματα είναι πολύ καλύτερα.


Τέλος, με αυτήν τη συνταγή κατάφερα κι ''εξόντωσα'' 4 μήλα κι ένα ξινόγαλο του οποίου πλησίαζε η ημερομηνία λήξεως!!!!

Από αύριο ξανασηκώνουμε την μπαντιέρα της υγιεινής διατροφής.........!

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Σινέ Λίστες (μέρος 2ο- νισάφι πια!)

Τελικά η υπόθεση δεν ήταν τόσο εύκολη όσο αρχικά πίστευα. Συντάσσοντας τη λίστα και νομίζοντας ότι είχα κάνει ''α γκουντ τζομπ'' , έκανα το λάθος να πιστέψω ότι κατά τη σύνταξή της ήμουν δίκαιη , αντικειμενική, ''βέρι προφεσιοναλ ολντ τσαπ , γιου νόου''. Αλοίμονο...Μία μία οι εκτός λίστας ταινίας άρχισαν να μαζεύονται σε μια σκληροπυρηνική ομάδα μέχρι που ξεκίνησαν διαδήλωση κι απαιτούσαν την παραίτησή μου ή τουλάχιστον να αναθεωρούσα τις απόψεις μου. Θα αστειεύονται βεβαίως. Αφού κατάφερα να τις ηρεμήσω , τις εξήγησα ότι δεν είχα ιδέα γιατί τις είχα αφήσει εκτός αλλά για να μην χαλάσουμε τις καρδιές μας θα τις ανέφερα σ'αυτήν την ανάρτηση με την σπαραξικάρδια ένδειξη:



''Οι με πόνο ψυχής εκτός λίστας ταινίες'':



''V for vendetta'' , ''Me , you & everyone we know'' , ''Before the devil knows you're dead'' , ''Amores perros'' , ''Le fabouleux destin d'Amelie Poulain'' , ''Le couperet'' , ''Children of men'' ,''Anything else'' , ''The constant gardener'', ''Οι ζωές των άλλων'', ''Λευκή κορδέλα'' , ''Vicky Cristina Barcelona'' ''Μulholland drive'' , ''Happy-go-lucky'', ''Persepolis'' & ''Ratatouille''.
Κι άλλες.....Κι άλλες....



Και τώρα η Crispy θα το παίξει Ντι. Ντανίκας και θα σχολιάσει -με μία και μόνο πρόταση κάθε φορά- τις ταινίες που κατάφεραν να βρουν μια θέση στην περίφημη λίστα της. Θα αρχίσουμε από το 20 , έτσι για ''σασπενς'':


20. Οld boy: Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται...ωμό!


19. Ο βασιλιάς: Αν ο βασιλιάς-Μουρίκης μιλούσε αγγλικά θα είχε πάρει άνετα το Όσκαρ α'' αντρικού ρόλου

18. Παιχνίδια διχασμού κι εγκυμοσύνης: Το...σπέρμα νερό δε γίνεται, κι ενώ δίνει ζωή ...απ'την άλλη σώζει ζωές!


17. Η επιστροφή: Μια παράξενα μελαγχολική ταινία για την επιστροφή μετά από πολλά χρόνια ενός πατέρα που θα αναστατώσει τις ζωές των δύο έφηβων γιων του.


16. In Brugges. Άγγλοι , Ιρλανδοί κι...Αμερικανοί λύνουν τις διαφορές τους στη Μπρυζ.


15. Gosford park. Πισωμαχαιρώματα , δολοπλοκίες , δολοφονίες αλλά συγχρόνως δεν ξεχνάμε τους αυστηρούς διαχωρισμούς των κοινωνικών τάξεων.


14. Oι 3 ταφές του Μελκιάδες Εστράδα. Ο Τόμι Λη Τζόουνς , ως ένας σύγχρονος και μόνος καουμποϊ , τιμά τη φιλία του για τον νεκρό πια Μελκιάδες.


13. Zodiac. Ένας σήριαλ κίλλερ επηρεάζει μέχρι ακραίας εμμονής δύο ανθρώπους που δεν ανήκουν καν στον κύκλο των επίσημων κυνηγών του!


12. Sideways :Buddy movie , όπου δύο ,απαράδεκτοι ελαφρώς, μεσήλικοι φίλοι περιπλανώνται στους αμπελώνες της Καλιφόρνια


11. Μίλα της. Ένας άκρως συγκινητικός Αλμοδόβαρ , όπου για πρώτη φορά οι πρωταγωνιστές είναι οι άντρες της ιστορίας. (ή αλλιώς: Η επίμονη αγάπη...ανασταίνει!)



10. Τραγούδια από τον 2ο όροφο. Χωρίς λόγια! Απλά όσοι δεν την έχετε δει , δείτε την ! Από τις πιο αλλόκοτες ταινίες που έχω δει ποτέ. (Και τσεκάρετε στο you tube τα διαφημιστικά σποτάκια του σκηνοθέτη)


9. Goodbye Lenin. Μάλλον η ταινία που κατέγραψε με τον πιο εύστοχο τρόπο τα όσα συνέβησαν στο Ανατολικό Βερολίνο μετά την πτώση του τείχους.


8. Ο λαβύρινθος του Πάνα. Αλληγορία , θρίλλερ , μυστήριο , φαντασία , τούτη η ταινία όπως κι αν τη δεις , δεν είναι παρά η απεγνωσμένη προσπάθεια ενός μικρού παιδιού να αποδράσει από τον πολύ σκληρό κόσμο των μεγάλων.


7. Lost in translation. Η μελαγχολία κι η μοναξιά των μεγαλουπόλεων , με φίνο soundtrack και φίνες ερμηνείες.



6. In the mood for love. Η ωραιότερη ανολοκλήρωτη ερωτική ιστορία με εκείνον τον ψίθυρο στο τείχος στο τέλος της ταινίας να μας λιώνει....



5. Let the right one in. Η Έλι μπορεί να έχει τις...ιδιοτροπίες της αλλά είναι πιστή φίλη!



4. Donnie Darko. Όταν οι εφιάλτες και τα φαντάσματα της εφηβείας παίρνουν σάρκα κι οστά.



3. Match point. Ο Woody τα έχει ξαναπεί περί εγκλήματος και (μη) τιμωρίας , εδώ παραδόξως είναι πιο κυνικός.


2. The Royal Tenenbaums. Μακάρι να ήταν όλες οι δυσλειτουργικές οικογένειες σαν τους Τενενμπαουμ , η ζωή μας τότε θα είχε κι υπέροχο soundtrack.



1. Κρυμμένος. Οι μεσοαστοί εκτάκτως στο χειρουργείο , με τον σπουδαίο Μίκαελ Χάνεκε σε μαθήματα...ανατομίας!




Τώρα όσον αφορά τις δικές σας λίστες που μού στείλατε σε σχόλιά σας , πρόσεξα το εξής . Τα κορίτσια ψήφισαν Amelie , τα αγόρια όχι! Το V for vendeta άρεσε σε πολλούς και διαπίστωσα μιαν αδυναμία σε δύο ταινίες όπου παίζει ο Christian Bale: The prestige & the machinist.
Το βρομιστεράκι έδωσε μιαν άκρως ενδιαφέρουσα λίστα όπου συμπεριλαμβάνονταν ταινίες όπως το taxidermia και οι ''Αναχωρήσεις'' , επιλογές που ενθουσίασαν τον σύντροφο S!


Επίλογος: Τελικά η όλη ιστορία με τις λίστες έχει αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πρωτ'απ'όλα γιατί διαπιστώνουμε ποια είναι τα ιδιαίτερα κινηματογραφικά γούστα των συνμπλόγκερ . Επίσης βλέπουμε στις λίστες των άλλων, ταινίες που τις είχαμε -κακώς- παραβλέψει. Και τέλος το seagazing έχοντας μαζέψει μέχρι στιγμής 75 μπλόγκερ -που μας κάνει 75 λίστες!-, θα μας δώσει πολύ πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα!


Αυτά! Σε 10 χρόνια τα ξαναλέμε!