The heat is on!

Ε ψιτ! Καλοκαιράκι, πού πας; Μην φεύγεις! Έχουμε συνέχεια (και τέλος;) στο θερινό αφιέρωμα τούτου του ''τι είμαι;τι κάνω;πού βρίσκομαι;'' blog στις ...πιπεριές! Να θυμίσουμε ότι αυτό το καλοκαίρι εμφανίστηκαν 1 , 2 , 3 , 4 συνταγές με πιπεριές και σήμερα έχουμε την 5η κατά σειρά.
Πριν τη συνταγή όμως, έχουμε μια μικρή παρουσίαση της ποικιλίας πιπεριάς ''σταυρός'' ( περισσότερες πληροφορίες εδώ, σελ.15 ), η οποία απ'ότι έμαθα έκανε θραύση φέτος κι οι εξαγωγές της εκτινάχτηκαν στα ύψη. Τις πιπεριές αυτές τις τηγανίζουν κι είναι ένα ωραιότατο ορεκτικό που τραβά άφθονο ούζο, τσίπουρο, κρασί ή μπύρα! Σε γενικές γραμμές θεωρείται πιπεριά με μέτρια καυστικότητα αλλά υπάρχουν κι...οι εξαιρέσεις! Ενίοτε ανάμεσα στις μετριοπαθείς πιπεριές κυκλοφορούν και ...''Τούρκοι''!!* Οι politically correct ας μην αρχίσουν να ωρύονται αλλά έτσι ονομάζονται χαϊδευτικά οι πολύ καυτερές πιπεριές- οι μισές τουλάχιστον που θα προκύψουν σε μια τηγανιά είναι διαολεμένα καυτερές, να το έχετε υπόψη!

Αν τις βρει κανείς, θα τις πλύνει, ΔΕΝ θα κόψει το κοτσανάκι, θα τις σκουπίσει καλά, θα τις τρυπήσει οπωσδήποτε και θα τις τηγανίσει σε καλά ζεσταμένο λάδι μέχρι να μαλακώσουν και να ροδίσουν. Σερβίρονται ελαφρώς αλατισμένες και με άφθονο αλκοόλ ...για παν ενδεχόμενο. Το κοτσανάκι το κρατήσαμε για να κάνουμε το εξής. Το κρατάμε με τα δάχτυλα μας ενώ συγχρόνως πατάμε την πιπεριά με το πιρούνι. Τότε τραβάμε το κοτσανάκι κι εκείνο βγαίνοντας παρασύρει μαζί του τους σπόρους της πιπεριάς αφήνοντας μας να απολαύσουμε τη σάρκα της!

Ναι, η αλήθεια είναι ότι φέτος το καλοκαίρι δεν πέρασε μέρα δίχως να φάμε πιπεριά και δεν αστειευόμαστε. Το αντίθετο! Αλλά το φαγητό που υπήρξε το μεγάλο hit και το λατρέψαμε σε σημείο παροξυσμού- ναι, έτσι είναι τούτο το blog έχει πάθη κι εμμονές-, είναι αυτό που ακολουθεί. Δεν ήταν στις προθέσεις μας να το αναρτήσουμε αλλά 1) είναι διαολεμένα νόστιμο 2) είναι ιταλικό πιάτο εκ της Ρώμης ορμώμενο και 3) ''σερβίρεται'' σήμερα εδώ για να τιμήσουμε την πρεμιέρα της ταινίας του Woody ''To Rome with love''.  Όπως ξέρετε, τρέφουμε μια αιώνια αγάπη για την Αιώνια Πόλη...

Κοτόπουλο με πιπεριές Φλωρίνης αλά Ρομάνα

Για 4 άτομα θα χρειαστείτε ένα κοτόπουλο ελεύθερης βοσκής το οποίο θα τεμαχίσετε. Σε μια μεγάλη κατσαρόλα θα ζεστάνετε λίγο λάδι και θα τηγανίσετε το κρέας έτσι ώστε να πάρει όμορφο χρώμα απ'όλες τις πλευρές. Ρίχνετε 2-3 σκελίδες σκόρδο κομμένες στη μέση, αλατοπιπερώνετε. Όταν αρχίσουν να μαυρίζουν οι σκελίδες τις αφαιρείτε. Σβήνετε το φαγητό με ένα ποτήρι καλής ποιότητας λευκό κρασί. Χαμηλώνετε λίγο τη φωτιά και περιμένετε να σωθεί το κρασί στα 2/3. Ρίχνετε μια κονσέρβα ντομάτα (ή 3-4 φρέσκες μεγάλες κι ώριμες ντομάτες) , 10 (πάνω κάτω-ανάλογα με το μέγεθος)  πιπεριές φλωρίνης από τις οποίες θα έχετε αφαιρέσει τους σπόρους και θα έχετε κόψει σε μεγάλα κομμάτια. Σκεπάζετε την κατσαρόλα κι αφήνετε το φαγητό να σιγοβράσει για 1 ώρα. Πότε πότε ανακατεύετε και ρίχνετε μια ματιά μήπως χρειάζεται λίγο νερό. Θα είναι έτοιμο όταν θα έχουν σωθεί τα υγρά και οι πιπεριές θα έχουν μαλακώσει και θα τυλίγουν όμορφα το κρέας. Σερβίρεται με ένα υπέροχο ελληνικό ροζέ το οποίο θα έχουμε φέρει στη σωστή θερμοκρασία.

Προσοχή! Τούτο το φαγητό ''τραβά'' πολύ -μα πάρα πολύ- ψωμί!

Η συνταγή είναι από εδώ. Προτιμήσαμε την συγκεκριμένη εκδοχή.


* Διάλογος μεταξύ της υποφαινόμενης (η οποία προσπαθούσε να αποσαφηνίσει τον όρο ''Τούρκος'') και συνδαιτυμόνα:
Η συνδαιτυμόνας τρώει μια καυτερή πιπεριά κι αναφωνεί :
-Πω πω, τι ''Τούρκος'' είναι τούτη!
-Ποια;
-Η πιπεριά.
-Και γιατί ''Τούρκος''
-Γιατί...καίει!
-Και γιατί όχι... ''Ιρακινός'' ή ''Ιρανός'';
Με κοιτάζει με οίκτο ανασηκώνοντας αδιάφορα τους ώμους. Τρώει άλλη μία, καίγεται κι αναφωνεί πάλι:
-Μωρέ τι ''Τούρκος'' είναι τούτη!
-''Τούρκος'', ε. Κι από πού ακριβώς από την Τουρκία παρακαλώ; ρωτά η υποφαινόμενη προσπαθώντας να κάνει ''πνεύμα''.
-Μωρέ από τα βάθη της Ανατολίας είναι τούτη!!
Προφανώς τα τούρκικα σίριαλ μας έχουν κάνει εξπέρ στην γεωγραφία της γείτονος χώρας έμεινε να σκέφτεται η υποφαινόμενη....!