Η ιστορία με το ψωμί που δεν ήταν ψωμί

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης θα μιλήσουμε και σήμερα για τους Αμερικανούς και την προσφορά τους στο σύγχρονο γαστρονομικό σύμπαν. Γιατί όπως και να' χει, οι Αμερικανοί είναι μεγάλοι influentials, πρέπει να το παραδεχτούμε αυτό, κι είναι επιδραστικοί για πολλούς λόγους που θα αναλύσουμε σε άλλη ανάρτηση.
Προς το παρόν θα ασχοληθούμε με μια συγκεκριμένη προσφορά τους και δη για εκείνο το ψωμί που δεν είναι ψωμί αλλά κέικ αλλά ούτε κέικ το λες!
Αναφέρομαι στα γλυκά breads, των οποίων η κανονική ονομασία είναι quick breads κι η οποία ονομασία αναφέρεται σε κέικ, μάφινς, μπράουνις κλπ. Κάπως μπερδεμένα ακούγονται όλα αυτά έτσι προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσω την ορολογία ανακάλυψα ότι ούτε κι οι Αμερικανοί καλά καλά δεν έχουν αποσαφηνίσει τι ακριβώς είναι το (quick) bread, συνήθως δεν συμφωνούν μεταξύ τους παρά μόνο στα εξής στοιχεία:
*Το bread έχει διαφορετική υφή, είναι λιγότερο αφράτο και πιο συμπαγές.
*Αντί για βούτυρο συνήθως χρησιμοποιείται κάποιο είδος ελαίου.
*Η διαδικασία ετοιμασίας είναι διαφορετική- και πιο σύντομη.. Συνήθως αναμειγνύουμε τα υγρά υλικά μεταξύ τους, τα ξηρά μεταξύ τους και γρήγορα γρήγορα αναμειγνύουμε τα μεν με τα δε.
*Πάντα τα ψήνουμε σε μικρό ορθογώνιο ταψάκι. Ναι, το σχήμα παίζει ρόλο, δεν νοείται στρογγυλό bread!

Σε αυτά τα τέσσερα σημεία συμφωνούν, στα υπόλοιπα διαφωνούν κι οι συζητήσεις καλά κρατούν στις ιστοσελίδες και τα φόρουμ.

Από προσωπική εμπειρία, μπορώ να πω ότι τα breads είναι βολικά κι εύκολα και γι' αυτό τα φτιάχνω συχνά. Το banana bread μου είναι πια θεσμός, είναι πολύ μαλακό κι έχει το μεγάλο πλεονέκτημα των breads: δεν στεγνώνει, διατηρείται υγρό για πολλές μέρες κι έχει πάντα την υφή του φρεσκοψημένου. Έχω δοκιμάσει με αχλάδι και στα προσεχώς είναι κι ένα με κολοκύθα.
Προ ημερών όμως έφτιαξα αυτό που ακολουθεί κι είναι απίστευτο! Απλό αλλά απίστευτο! Εύκολο αλλά απίστευτο! Γευστικό και νόστιμο και λαχταριστό και πάντα απίστευτο!

Lemon Bread με γάλα αμυγδάλου

Υλικά

Για το γλυκό:

1 1/2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2/3 φλιτζάνι ζάχαρη
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
2 μεγάλα αυγά
1 μικρή συσκευασία γάλα αμυγδάλου (αντιστοιχεί σε 200ml) (δες φωτό*)
χυμός και ξίσμα ενός λεμονιού
1 κουταλάκι του γλυκού baking powder
1 πρέζα αλάτι
1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα πικραμύγδαλου

Για το γλάσο:

1 φλιτζάνι ζάχαρη άχνη
χυμός ενός λεμονιού
1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα πικραμύγδαλου
λίγα αμύγδαλα φιλέ

Θα χρειαστούμε ορθογώνιο ταψί για κέικ 20 εκ x 10 εκ

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς

Ετοιμάζουμε το ταψί. Λαδώνουμε κι αν θέλουμε στρώνουμε με αντικολλητικό χαρτί (εγώ το κάνω, βοηθά πολύ)

Σε ένα μπολ ρίχνουμε τη ζάχαρη με το ξύσμα λεμονιού και τρίβουμε με τα χέρια. Με αυτόν τον τρόπο θα απελευθερωθούν τα αρώματα του λεμονιού. Σε ένα άλλο μεγάλο μπολ αναμειγνύουμε το αλεύρι με το baking powder και το αλάτι. Ενώνουμε τα υλικά των δύο μπολ μαζί.
Σε τρίτο μπολ χτυπάμε τα αυγά. Προσθέτουμε το γάλα αμυγδάλου, το λάδι, χυμό λεμονιού και εκχύλισμα και χτυπάμε για λίγο ακόμα μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε μίξερ, μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά και με έναν αυγοδάρτη.
Προσθέτουμε το υγρό μείγμα στο μείγμα αλεύρι-ζάχαρη κι αναμειγνύουμε μέχρι πάλι να ομογενοποιηθεί η ζύμη. Ρίχνουμε στο ταψί και ψήνουμε για σχεδόν 1 ώρα. Προσοχή, τα breads πάντα θέλουν παραπάνω ώρα στο ψήσιμο.

Όταν είναι πια έτοιμο το βγάζουμε από το φούρνο και το αφήνουμε λίγο πρν το βγάλουμε από το ταψί.
Ετοιμάζουμε το γλάσο. Σε ένα μπολ χτυπάμε όλα τα υλικά μαζί -μείον το αμύγδαλο- μέχρι να πάρουμε γλάσο με κρεμώδη υφή. Απλώνουμε πάνω από το γλυκό κι αμέσως ρίχνουμε τα αμύγδαλα.

Το γλυκό διατηρείται φρέσκο για αρκετές μέρες κι είναι ιδανικό για το απογευματινό τσάι μιας φθινοπωρινής μέρας (αν κι οι μέρες δεν είναι ακόμα τόσο φθινοπωρινές)

ΥΓ: Λίγα λόγια για τα food blog awards που διοργανώνει το BHMA Gourmet.

Καταρχήν να πω ότι επιτέλους ένα από τα τόσα ελληνικά γαστρονομικά περιοδικά αποφάσισε να πράξει το αυτονόητο! Υπάρχει τόσος πλούτος από food blogs στον ελληνικό κυβερνοχώρο που η θέσπιση βραβείων επιβαλλόταν. Θα ρωτήσετε γιατί. Για το λόγο που θεσπίζονται βραβεία, να επιβραβευθεί ο άξιος και να ανεβαίνει χρόνο με το χρόνο η ποιότητα, η ύλη, το ενδιαφέρον.

Μία παρατήρηση: Ο χρόνος διεξαγωγής δεν είναι ο κατάλληλος. Ανακοινώνεται μέσα Σεπτέμβρη και πρέπει να ψηφίσεις μέχρι μέσα Οκτώβρη. Το θέμα είναι ότι έχει προηγηθεί ένα ολόκληρο καλοκαίρι κατά τη διάρκεια του οποίου τα περισσότερα blogs παραμένουν ανενεργά ή σχεδόν ανενεργά -ιδιαίτερα τον Αύγουστο. Καλύτερα, κατά τη γνώμη μου πάντα, θα ήταν να διεξαγόταν ο διαγωνισμός Απρίλη-Μάη, όταν πια έχει περάσει ένας γόνιμος χειμώνας για τα food blogs. Όπως κάνει άλλωστε πολύ σωστά και το saveur.

Καλή επιτυχία στους συμμετέχοντες!