Μία Μοναδική Μακεδονική Μελιτζανόπιτα.

Όσοι μαγειρεύουν , φαντάζομαι ότι έχουν συνταγές που οι οικείοι τους τούς ζητάνε επανειλημμένα κι ενίοτε... απεγνωσμένα να μαγειρέψουν. Από το καλοκαίρι -πάνε 3-4 χρόνια- που πρωτόφτιαξα αυτήν την πίτα , κάθε τέτοια εποχή όλοι όσοι την έχουν δοκιμάσει μού ζητούν να τη φτιάξω. Και καλά κάνουν! Είναι μια από τις ωραιότερες και πιο νόστιμες πίτες που έχω δοκιμάσει , είναι εξαιρετική στο συνδυασμό των υλικών κι εκείνη η ''άτιμη'' η μελιτζάνα έχει ξεγελάσει πολλούς - οι περισσότεροι νομίζουν ότι τρώνε κρεατόπιτα. Είναι επίσης εντυπωσιακή η αμεσότατη αντίδραση όσων την δοκιμάζουν. Με την πρώτη μπουκιά ''πέφτουν ξεροί'' : ''φοβερή!'' , ''τέλεια!'' , ''μα τι λουκούμι είναι αυτό το πράγμα!'' . ''πεντεγλύκισμα!'' και πάει λέγοντας. Και πιστέψτε με, δεν έχει να κάνει με μαγειρικές δεινότητες -ο καθένας μπορεί να τη φτιάξει- αλλά είναι όλα αυτά τα υλικά μαζί που μπλέκουν τόσο όμορφα και τόσο σωστά.

Τη συνταγή την είχα βρει σ'ένα από τα πρώτα τεύχη του ''Γαστρονόμου'' ( μηνιαίο ένθετο της Καθημερινής ). Δυστυχώς έχω κρατήσει μόνο το φύλλο με τη συνταγή , οπότε δε θυμάμαι μήνα κι έτος (λυπάμαι , είμαι απαράδεκτη). Πάντως είναι συνταγή του συνεργάτη του περιοδικού, Αλέξανδρου Γιώτη. Τον θυμάμαι που τον έβλεπα σε μια εκπομπή του σε κρατικό κανάλι. Ήταν λίγο αυστηρός, μού θύμιζε καθηγητή Φυσικής που μόλις του είχες απαντήσει λάθος. Μπρρρ.... Αλλά γράφει πολύ ωραίες συνταγές , έχω κι άλλη μία δική του που κάνει ''στράκες'' , από νησί όμως αυτή.
Ετοιμαστείτε τώρα να γευθείτε την πιο ωραία μελιτζανόπιτα της ζωής σας:

Μακεδονική Μελιτζανόπιτα.

του Αλέξανδρου Γιώτη (από το περιοδικό Γαστρονόμος)

Υλικά :
 3 μελιτζάνες φλάσκες σε φέτες (δεν αναφέρεται πάχος αλλά υπολογίστε 1/2 εκ. Το χάρακα! Το χάρακα!) , 8-10 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα σε ροδέλες , 1 1/2 φλιτζάνι γραβιέρα Νάξου σε κύβους, 1 φλιτζάνι γραβιέρα Δωδώνης (αγελάδος) σε κύβους , 1 φλιτζάνι καρυδόψιχα , 1 κουταλάκι γλυκού κύμινο , αλάτι , πιπέρι , σουσάμι , λάδι , 24 φύλλα κρούστας.

Αφήνουμε τις μελιτζάνες σε φέτες, αλατισμένες , 1 ώρα στο σουρωτήρι. Τις ξεπλένουμε , τις στεγνώνουμε με απορροφητικό χαρτί , τις αλείφουμε με λάδι και τις ψήνουμε στο φούρνο ώστε να φύγουν τα υγρά τους αλλά όχι να μαυρίσουν (από το κακό τους , τέτοια ταλαιπωρία πια!). Λοιπόν, όσο κάνετε όλη αυτή τη δουλειά με τις μελιτζάνες στα χρονικά κενά κάντε τα εξής: Σωτάρετε σε λίγο λάδι το κρεμμυδάκι μέχρι να μαλακώσει. Ετοιμάστε τα τυριά αν δεν τα έχετε ήδη ετοιμάσει (το ότι κόβονται σε κύβους δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνετε ντε και καλά έτσι. Τρίψτε τα στο χοντρό αν βαριέστε τη...γεωμετρία). Σ'ένα μεγάλο μπωλ ανακατέψτε το κρεμμυδάκι , τα τυριά , το καρύδι , το κύμινο και το πιπέρι. Μόλις κρυώσουν λίγο οι μελιτζάνες ψιλοκόψτε τις και ανακατέψτε τις με τα υπόλοιπα υλικά. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 200 βαθμούς. Διπλώστε δύο φύλλα κρούστας στη μέση , αφού πρώτα τις αλείψετε με λάδι. Απλώστε στο μάκρος 4-5 κουταλιές γέμιση. Γυρίζετε τις άκρες των φύλλων προς τα μέσα και τυλίγετε σε μακρόστενα ρολά. Επαναλαμβάνετε ώσπου να τελειώσουν τα φύλλα. Βάζετε τα ρολά σε λαδωμένο ταψί. Ρίχνετε σουσαμάκι από πάνω και ψήνετε για περίπου 45 λεπτά.

Λίγα λόγια για τα τυριά. Έχω κάνει κάποιες αλλαγές , πρώτον για να μην έχω προβλήματα με το Νόμο , μπορεί να μου ζητούν τα ρέστα με πνευματικά δικαιώματα- στην Ελλάδα είμαστε και λίγο εύθικτοι - κι όσο να'ναι στον ''Γαστρονόμο'' θα έχουν καλύτερους δικηγόρους από εμένα , που απ'ότι θυμάμαι δεν είχα ποτέ δικηγόρο. Ο άλλος λόγος είναι ότι όταν πρωτοέφτιαξα τη συνταγή δεν έβρισκα μπάτζο. Η κανονική συνταγή πρότεινε γραβιέρα (δεν διευκρίνιζε τι είδους) και μπάτζο αλλά εγώ το γύρισα σε μια γραβιέρα γλυκιά , νησιώτικη και μία πιο αλμυρή στεριανή. Εσείς κάντε ό,τι συνδυασμό θέλετε, προσέξτε μόνο να μην είναι και τα δύο τυριά αλμυρά.

Σήμερα σας έχω το ελεύθερο. Μπορείτε να πιείτε μπύρα αν θέλετε - αλλά είπαμε όχι αναψυκτικά!