Eat local!

Το δράμα της εβδομάδας χτυπά όταν πρέπει να πάω στη σούπερ μαρκέτα που λέει και μια θεία μου. Δεν αντέχω τη συγκεκριμένη διαδικασία. Με το που μπαίνω θέλω να φύγω, με εκνευρίζει καθετί εκεί μέσα, οι διάδρομοι που είναι συνήθως στενοί, τα μικρά που τσιρίζουν, η μουσική υπόκρουση, το ότι πάντα σφουγγαρίζουν το διάδρομο απ'όπου θέλω να περάσω, η κυρία που κοιτάζει εκστασιασμένη ένα νέο απορρυπαντικό, ο κύριος που παίρνει με αγωνία τηλέφωνο τη γυναίκα του για να σιγουρευτεί ότι πήρε το σωστό γιαούρτι, το ζευγάρι που περιπλανιέται και κοιτάζει τα ράφια σαν να είναι σε έκθεση ζωγραφικής, η μόνιμη ουρά στο ταμείο και κυρίως (είναι η στιγμή που ο εκνευρισμός χτυπά κόκκινο!) όταν με ''στριμώχνουν'' διάφοροι βιαστικοί στο ταμείο! Εννοώ εκείνους που ενώ δεν έχω πληρώσει ακόμη, στέκονται ακριβώς δίπλα μου (με ακουμπούν!!! ιιιιοοοοουυυυ ) με την πλαστική σακούλα στο χέρι - αλήθεια τι θα γίνει με αυτές τις πλαστικές σακούλες; Πότε θα καταργηθούν;

Κι αφού είπα τον πόνο μου κι έστειλα το οικολογικό μήνυμα της ημέρας, ας έρθω στο θέμα μας. Πηγαίνοντας στο s/m προχθές, είδα στη τζαμαρία μια αφίσα που μας προέτρεπε να τρώμε ελληνικά, να ντυνόμαστε ελληνικά και να κάνουμε διακοπές αλά ελληνικά. Τα δύο τελευταία τα προσπέρασα -δεν εμπίπτουν στην...ειδικότητα μου!-  και στάθηκα στο:  ''τρώτε ελληνικά''. Ναι βέβαια αγαπητοί μου, γιατί όχι. Άλλωστε δεν είναι δύσκολο να τρως μόνο ελληνικά προϊόντα. Τα πάντα παράγει η λιλιπούτεια χώρα μας- ε, ας μην υπερβάλλουμε...σχεδόν τα πάντα, εντάξει μανγκοπαραγωγοί δεν είμαστε αλλά νομίζω ότι θα επιβιώσουμε και χωρίς το εξωτικό αυτό φρούτο! Τα τελευταία χρόνια, πριν την κρίση, είχαμε την τάση να σνομπάρουμε τα ελληνικά προϊόντα.  Το ζυμαρικό το θέλαμε ιταλικό, τα μπισκότα αγγλικά, τη σοκολάτα ελβετική, το κρασί γαλλικό. Θα μου πείτε, ''Μα είναι καλύτερα Crispy, γι'αυτό τα προτιμούμε''. Ε καλά , δεν σας είπα να κόψετε τελείως την ξενομανία σας, ούτε εγώ θα την κόψω άλλωστε (άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε!!!) !!! Αλλά να, έχω ένα θέμα με τα ζαρζαβατικά και τα φρούτα. Κάτι με πιάνει -ένας εκνευρισμός, ένας θυμός ίσως- όταν μες το κατακαλόκαιρο εμφανίζονται... βελγικές ντομάτες!!! Να με συμπαθούν οι συμπαθείς κάτοικοι αυτής της ακυβέρνητης χώρας (αλήθεια πώς τα καταφέρνουν με την ακυβερνησία; Να μας πουν το μυστικό, να απαλλαγούμε από τους άχρηστους που μας κυβερνούν ή που επιθυμούν διακαώς να μας κυβερνήσουν!). Πού είχα μείνει; Α ναι, στις βελγικές ντομάτες. Μα είναι δυνατόν να βλέπω κόσμο να αγοράζει ντομάτες Βελγίου επειδή είναι πιο φθηνές από τις αριστουργηματικές δικές μας;;; (Ναι όντως είναι πιο φθηνές) 

Μάλιστα! Αφού είπα πάλι τον πόνο μου κι αφού η ανάρτηση αλλάζει τίτλο, γίνεται : ''Άλλα λόγια ν'αγαπιόμαστε'' ας πάμε και στο δια ταύτα, που είναι η συνταγή της ημέρας. Που εμπίπτει στο αφιέρωμα που κάνει τούτο το ταπεινών προθέσεων blog στα όσπρια και το οποίο αφιέρωμα τρέχει όλο το χρόνο και για τις συνταγές (του αφιερώματος) των 5 προηγούμενων μηνών θα ανατρέξετε στη σελίδα συνταγών. Και νομίζω ότι επιτέλους πρέπει να σταματήσω να παραληρώ ....

Σαλάτα με φακές
Έτος οσπρίων 2011 : Ιούνιος

Υλικά (οι ποσότητες είναι σχετικές. Αν σας αρέσει περισσότερο κάποιο υλικό ενισχύστε το)
Για 4 άτομα (ή 2 υπερβολικά πεινασμένους!!!)

100 γρ φακές (ελληνικές)
1 μέτριο κρεμμύδι (ελληνικό)
άφθονο μαϊντανό (ελληνικό και φρέσκο)
1 ντομάτα μεγάλη, ώριμη αλλά σφιχτή (κι όχι βελγική!!)
το χυμό ενός ελληνικού λεμονιού
ελαιόλαδον το ελληνικόν και διάσημον
αλάτι
πιπέρι
λίγη κανέλα (τη μύτη ενός μικρού κουταλιού)

Βράζετε τις φακές al dente - τουτέστιν να κρατάνε λίγο. Όσο βράζουν ψιλοκόβετε το κρεμμύδι και τον μαϊντανό. Μόλις βράσουν οι φακές, τις σουρώνετε και τις ξεπλένετε με κρύο νερό. Τις βάζετε σε μια πιατέλα όπου ρίχνετε το κρεμμύδι και τον μαϊντανό. Κόβετε την ντομάτα σε μικρούς κύβους και την βάζετε κι αυτή στο μπολ. Ρίχνετε άφθονο λάδι, αλάτι, πιπέρι, κανέλα, λεμόνι, ανακατεύετε ...κι αυτό ήταν! Όπως είπα, ό,τι σας αρέσει το ενισχύετε. Η γράφουσα τρελαίνεται για λίγο λεμονάκι παραπάνω.

Κι όπως καταλάβατε έφτιαξα μια ταμπουλέ (εκείνη τη θαυμάσια λιβανέζικη σαλάτα) μείον το σιτάρι συν τις φακές!!