Spread some butter, baby!

Όταν έχεις ένα blog σε ενδιαφέρει ποιοι το επισκέπτονται και γιατί. Προσωπικά με ενδιαφέρει πολύ το δεύτερο σκέλος, αυτό το "γιατί". Ευτυχώς ο πιστός καλός μου φίλος blogger statistics μου δίνει την απάντηση σε αυτό.  Πάντα κοιτάζω στη σελίδα των στατιστικών να δω τι έχει φέρει τους αναγνώστες στο ταπεινό τούτο blog. Τι γκουγκλάρισαν και το σύστημα τους  ξέβρασε σε τούτες τις ηλεκτρονικές σελίδες; Τις περισσότερες φορές πρόκειται για συγκεκριμένες συνταγές, τις άλλες κάποια ταινία, κάποια απορία, ή ακόμα μια...παροιμία! Αλλά οποία έκπληξη όταν προ ημερών διάβασα ότι κάποιος/α είχε φτάσει ως τούτο το blog πληκτρολογώντας το εξής:

 "Alain Delon σεξ με βούτυρο".

Ναι, είχα μιλήσει παλιότερα για τον Alain Delon. Ναι, έχω μιλήσει κατά καιρούς για το βούτυρο. Αλλά για το σεξ, όχι, δεν έχω μιλήσει ποτέ.

Στην αρχή σκέφτηκα ότι ο συμπαθέστατος Γάλλος ηθοποιός είχε αποκτήσει κάποιο βίτσιο στα γεράματα. Αλλά πολύ γρήγορα και χάρη στα κινηματογραφικά αντανακλαστικά που διαθέτει το blog κατάλαβα ότι είχε γίνει ένα μικρό μπέρδεμα. Εκείνος που είχε κάνει σεξ χρησιμοποιώντας βούτυρο ήταν ο Μarlon Brando και συγκεκριμένα στην γνωστή περίφημη σκηνή της ταινίας του Bernardo Bertolucci "Τελευταίο ταγκό στο Παρίσι".

Έτσι λοιπόν, ελπίζω να έλυσα την απορία του/της αναγνώστη/τριας.

Αλλά το θέμα μας είναι το βούτυρο στην κουζίνα (κι όχι στην κρεβατοκάμαρα)

Έχω εκφράσει κατά καιρούς τη λατρεία μου για το βούτυρο. Η αλήθεια είναι ότι δεν το χρησιμοποιώ τόσο συχνά διότι το έτερο μέλος του κρισπέικου δεν το εκτιμά καθόλου- ιδιαίτερα στα φαγητά. Φευ...
Εν τούτοις το χρησιμοποιώ στα γλυκά. Και στα πρωινά με καλό ψωμί και ωραία μαρμελάδα δεν αμελώ να απλώσω μια γενναία δόση βουτύρου. Και ποτέ μαργαρίνη. Την οποία έχω πάψει να χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια.

Τελευταία, γυρνώντας στα ξενόγλωσσα food blog, έπαιζε πολύ μια συνταγή που για ευνόητους λόγους με κέρδισε αμέσως. Την τίμησα δεόντως, μόνη μου -πάλι για ευνόητους λόγους- και τη λάτρεψα. Απλή, γρήγορη, περιέχει βούτυρο. Και τι βούτυρο! Ελαφρώς -ελαφρότατα, comme il faut- καμένο!

Spaghetti ολικής με βούτυρο (brown butter) και παρμεζάνα

Για 2 άτομα

200 γρ σπαγγέτι ολικής
40 γρ βούτυρο αγελάδας (μόνο βούτυρο, σε καμία περίπτωση μην χρησιμοποιήσετε μαργαρίνη)
40 γρ τριμμένη παρμεζάνα
2 κουταλιές φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι
αλάτι

Πολύ απλή συνταγή, το μόνο που θα προσέξετε είναι πώς θα κάψετε το βούτυρο.

Τρίβετε την παρμεζάνα. Καθαρίζετε και ψιλοκόβετε το μαϊντανό.

Σε μια κατσαρόλα βράζετε άφθονο αλατισμένο νερό. Ρίχνετε τα ζυμαρικά και τα βράζετε al dente σύμφωνα με τις οδηγίες.
Σε μέτρια φωτιά λιώνετε σε ένα τηγάνι το βούτυρο. Μόλις λιώσει θα αρχίσει να δημιουργεί φουσκάλες. Αφού σταματήσει τις φουσκάλες, θα ηρεμήσει για λίγο αλλά μετά θα αρχίσει να σκουραίνει. Είναι το σημείο που πρέπει να προσέξετε. Το αφήνετε ίσαμε να πάρει ανοιχτό καφέ χρώμα και να απελευθερώσει ένα λεπτό καρυδάτο άρωμα. Το πόσο χρόνο θα πάρει εξαρτάται από την ποσότητα του βουτύρου, το είδος του τηγανιού και την ένταση της φωτιάς. Αν το αφήσετε παραπάνω, θα καεί και θα καταστραφεί η ιδιαίτερη γεύση που επιθυμούμε. Μόλις είναι έτοιμο το βγάζετε από τη φωτιά. Στραγγίζετε τα ζυμαρικά, κρατώντας 1/3 ποτήρι νερό στο οποίο έχουν βράσει. Ρίχνετε τα ζυμαρικά στο τηγάνι με το βούτυρο, προσθέτετε την παρμεζάνα, το πιπέρι΄, το μαϊντανό και λίγο από το νερό κι ανακατώνετε. Βλέπετε αν χρειάζεται λίγο περισσότερο νερό και προσθέτετε αναλόγως. Σερβίρετε αμέσως.

Και για να μην νομίζετε ότι σας έστησα πρωταπριλιάτικο αστείο -μέρα που είναι- ιδού και το αποδεικτικό στοιχείο!