Well, she's a jolly good jam maker!

Κι έτσι της ήρθε να φτιάξει....jolly jammers!
Δικαίως θα αναρωτηθείτε πώς της ήρθε καλοκαιριάτικα να φτιάξει...μπισκότα! Κι εκείνη θα σας απαντήσει με την alla Laureen Bacall βραχνή φωνή της (ένα παγωτό πρόλαβε να φάει κι ο λαιμός έκλεισε!):
Blame it on the weather, babe!!!
Ε, εδώ που τα λέμε ο καιρός αυτές τις μέρες έχει κάτι από Λονδίνο -το πιθανότερο αυγουστιάτικο Λονδίνο. Βροχή, πολλή βροχή... Παραδόξως βρέχει -ενίοτε καταρρακτωδώς- όταν έχεις ξεχάσει την ομπρέλα σπίτι! Η οποία ομπρέλα έχει γίνει πια απαραίτητο αξεσουάρ, αναρωτιέμαι αν κυκλοφορούν wellingtons σε καλοκαιρινή έκδοση. Ομπρέλες, Λονδίνο...Θυμήθηκα εκείνο το ωραίο τραγούδι των Magnetic Fields, ''All the umbrellas in London''. Ας το ακούσουμε και συνεχίζουμε...μετά το μουσικό διάλειμμα!!!
 

Αλλά δε φταίει μόνο ο καιρός. Φταίει κι η άπειρη ποσότητα μαρμελάδας φράουλα που ετοίμασε η γράφουσα τον τελευταίο καιρό. Εκεί κάπου στις αρχές Μαΐου εντόπισε στη λαϊκή κάτι καταπληκτικές φράουλες. Δεν πίστευε ούτε στα μάτια της (τι χρώμα!) ούτε στη μύτη της (τι άρωμα!)! Βγάζει η Ελλάδα τόσο υπέροχες φράουλες; Ναι, λέει, στη Στροφυλιά Ηλείας, δίπλα από τη λιμνοθάλασσα του Κοτυχίου. Υπαίθριες με το θαλασσινό αεράκι να τις δροσίζει. Για φαντάσου!
Κι έτσι κάθε Τρίτη, η Crispy επέστρεφε από τη λαϊκή με υπέροχες φράουλες. Τα μαγικά της δάχτυλα μετέτρεπαν το φρούτο σε καταπληκτική μαρμελάδα, εβδομάδα με εβδομάδα η τεχνική της εξελισσόταν κι έφτασε στο απόγειο της μόλις την προηγούμενη όπου πιστεύει ακράδαντα ότι έφτιαξε την καλύτερη μαρμελάδα ever! Κατάφερε επίσης να φτάσει την υπομονή του συντρόφου στα όρια της. Άνοιξε το ψυγείο προχθές κι άρχισε να ωρύεται απελπισμένος: ''Μα καλά, μόνο μαρμελάδα έχει αυτό το ψυγείο;;;;''. Εδώ που τα λέμε είχε τα δίκια του.
Ξεφυλλίζοντας προχθές ένα παλιότερο τεύχος του αγγλικού Olive έπεσα πάνω σε μια συνταγή που ήθελε οπωσδήποτε και μόνο μαρμελάδα φράουλας. Δεν γίνεται με άλλη μαρμελάδα επέμενε η συντάκτρια. Εντάξει κοπέλα μου, με έπεισες. Κι έτσι φτιάξαμε...

Jolly Jammers

(Μπισκότα με μαρμελάδα φράουλα)

Για 10 χορταστικά, πληθωρικά μπισκότα θα χρειαστείτε

200 γρ βούτυρο (σε θερμοκρασία δωματίου)
100 γρ ζάχαρη άχνη
2 κρόκους αυγών
1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
250 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις. (Συν επιπλέον αλεύρι κατά το άνοιγμα της ζύμης)
μαρμελάδα φράουλα (και μόνο!)
λίγη ζάχαρη άχνη ακόμη

Φτιάχνουμε τη ζύμη. Μικρή διευκρίνιση εδώ: Εγώ τη χτυπάω στο χέρι με ξύλινη σπάτουλα. Αν τυχόν βαριέστε χρησιμοποιείστε μίξερ. Χτυπάμε λοιπόν, το βούτυρο με τους κρόκους και τη ζάχαρη άχνη μέχρι το μίγμα να γίνει παχύ και κρεμώδες. Ρίχνουμε τη βανίλια και το αλεύρι και δουλεύουμε μέχρι να δέσει η ζύμη. Τη διπλώνουμε σε πλαστική μεμβράνη και τη βάζουμε στο ψυγείο για  1 ώρα τουλάχιστον.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 140 βαθμούς. Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και την απλώνουμε  σε αλευρωμένη επιφάνεια. Προσοχή! Η ζύμη αυτή έχει την τάση να μαλακώνει, οπότε για να την ''μαζεύετε'' θα την πασπαλίζετε συνέχεια με αλεύρι όπως επίσης και την επιφάνεια. Κόβουμε σε μπισκότα με στρογγυλό...μπισκοτοκόφτη!  Στα μισά από αυτά κόβουμε στη μέση μικρές καρδούλες (αν είμαστε ρομαντικοί κι ερωτευμένοι) ή μικρά κυκλάκια (αν πάσχουμε από έλλειψη φαντασίας όπως η γράφουσα.). Τοποθετούμε τα μπισκότα σε ταψί στο οποίο έχουμε στρώσει αντικολλητικό χαρτί ψησίματος. Ψήνουμε για 15-20 λεπτά μέχρι να αποκτήσουν ωραίο καφέ-χρυσαφί χρώμα. Τα αφήνουμε να κρυώσουν λίγο. Στα ολόκληρα μπισκότα απλώνουμε μαρμελάδα κι από πάνω βάζουμε εκείνα με το σχεδιάκι στη μέση. Πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη. Και σερβίρουμε με...τσάι!! (Παγωμένο....στο μπαλκόνι...αν δεν βρέχει!!!)