Mid July

Όχι, όχι! Ποιος το είπε; Όχι, δεν έφυγα διακοπές, εδώ είμαι πιστή στις επάλξεις του καμινιού του ...Καμίνη!! Όχι, όχι! Κι ούτε περνώ τον καιρό μου ''αγανακτώντας'' στην κατεστραμμένη πλατεία Συντάγματος. Τυγχάνει να περνώ καθημερινά από εκεί κι ειλικρινά θλίβομαι με το θέαμα. Κάμπινγκ δεν το λες, πανήγυρις δεν το λες αλλά μοιάζει να είναι λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο. Στους τουρίστες φαίνεται να αρέσει το θέαμα πάντως- νομίζω ότι η πλατεία μαζεύει περισσότερο κόσμο κι από την Ακρόπολη!!- οπότε πάω πάσο. Αυτό που με έχει στενoχωρήσει πολύ είναι η καταστροφή και μάλλον το οριστικό κλείσιμο του καταστήματος του ''Τερκενλή'' πάνω στην πλατεία. Προμηθευόμουν τα τσουρέκια μου από εκεί... Τώρα πηγαίνω αλλού. Θα σας πω σε λίγο πού!
Μέσα σε αυτό το αλλόκοτο καλοκαίρι υπάρχουν αρκετοί από εσάς που μου κρατούν καλή παρέα. Και κάποια από αυτήν την καλή παρέα μου ζήτησε να γράψω για τη μαρμελάδα βερίκοκο που έφτιαξα πρόσφατα. Κι επειδή η Γεωργία μου θύμισε ένα βιβλίο που διάβασα πριν μια 10ετία περίπου- και το οποίο βιβλίο ξανάπιασα να διαβάζω από χθες παραδόξως με τον ίδιο εκείνο ενθουσιασμό όπως πριν τόσα χρόνια!- για αυτήν είναι η σημερινή ανάρτηση αλλά κι για όλους εσάς που φτιάχνετε μαρμελάδες! Ευκαιρία να ανταλλάξουμε τεχνικές!!

Μαρμελάδα Βερίκοκο

1 κιλό καθαρισμένα φρούτα
1/2 κιλό καστανή ζάχαρη
το χυμό ενός λεμονιού
1 κουταλάκι γλυκού εκχύλισμα βανίλιας

Πλένω πολύ καλά και σκουπίζω το φρούτο. Βγάζω το κουκούτσι και ζυγίζω. Αν έχω 1 κιλό καθαρισμένο φρούτο τότε χρησιμοποιώ τη μισή σε βάρος ζάχαρη.

Πχ
για 1 κιλό καθαρισμένο φρούτο χρησιμοποιώ 1/2 κιλό ζάχαρη. Στην πραγματικότητα πάντα αφαιρώ από τη ζάχαρη ανάλογα με την ωριμότητα του φρούτου, από 50 έως 100 γραμμάρια. Σε ένα μπολ τοποθετώ φρούτο και ζάχαρη με το χυμό του λεμονιού. Ανακατεύω απαλά και τοποθετώ στο ψυγείο για μισή ώρα περίπου. Βάζω το υλικό σε μέτρια φωτιά. Σε λίγο όταν αρχίσει να βράζει θα αρχίσει να αφρίζει. Ξαφρίζω. Μόλις τελειώσει το ξάφρισμα πιάνω το μαραφέτι με το οποίο λιώνω τις πατάτες για να τις κάνω πουρέ (αν δεν διαθέτω τότε ένα πιρούνι κάνει τη δουλειά) και λιώνω -χονδρικά- το φρούτο. Τη διαδικασία αυτή θα την επαναλάβω 1-2 φορές στην επόμενη ώρα. Χαμηλώνω τη φωτιά μισό βαθμό κι αφήνω τη μαρμελάδα να σιγοβράσει. Μετά από 1 - 1 1/2 ώρα η μαρμελάδα θα αρχίσει να δένει. Κι εδώ αρχίζει το tricky part , στο οποίο παίρνει το λόγο η εμπειρία! Πότε ''δένει'' η μαρμελάδα; Πότε σταματώ το βράσιμο; Έλα ντε; Η μαρμελάδα δεν πρέπει να γίνει ούτε πολύ αραιή ούτε πολύ σφιχτή κι αυτό εξαρτάται από το χρόνο βρασίματος. Λίγο πριν, λίγο μετά , λίγο πότε;;; Ένα δυο καλά ''κολπάκια'' είναι τα εξής: 1. Κοιτάζουμε να δούμε αν η μαρμελάδα ''στέκει'' στο κυρτό (το απ'έξω) μέρος του κουταλιού. Και 2. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι η μαρμελάδα όσο κρυώνει σφίγγει. Πράγμα που σημαίνει ότι αφού την αφήσουμε να κρυώσει και μέχρι να την μοιράσουμε στα καλά αποστειρωμένα βάζα μας θα έχει σφίξει λίγο ακόμα.
Μετά την απολαμβάνουμε στο πρωινό μας με ωραίο, αφράτο, μυρωδάτο τσουρέκι!
Όπως σας είπα το κατάστημα του Τερκενλή στο Σύνταγμα έκλεισε - αφού το έκαναν λαμπόγυαλο...
Έτσι προμηθεύομαι πια το τσουρέκι από τον Κωνσταντινίδη στο Φιξ, ο οποίος φτιάχνει το τσουρέκι του με πρόβειο γάλα κι αυτό του δίνει ένα πολύ ιδιαίτερο άρωμα.