Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Στο εστιατόριο

Τις τελευταίες μέρες διάβασα δύο πολύ ενδιαφέροντα άρθρα που αφορούν κάποια πράγματα που συμβαίνουν σε εστιατόρια.

Το πρώτο από τα δύο άρθρα στα οποία θα αναφερθώ είναι από την Los Angeles Times κι αναφέρεται στην υπερβολική -ενίοτε αλόγιστη κι ενοχλητική- χρήση του κινητού τηλεφώνου στα εστιατόρια! Προσέξτε πώς ξεκινά το άρθρο : ''Ding. Bzzzt. Bap. Beep. That's the sound of conversation in restaurants these days. '' .  Στα εστιατόρια το πιο απαραίτητο αξεσουάρ δεν είναι πια το μαχαίρι αλλά το κινητό τηλέφωνο! Θυμήθηκα μια σκηνή που είδα τις προάλλες σε εστιατόριο. Ζευγάρι απολάμβανε το φαγητό του. Ενίοτε η γυναίκα άφηνε κάτω τα πιρούνια και τα μαχαίρια, κι έπιανε το κινητό της. Τηλεφωνούσε σε άτομα που είχε πολύ καιρό να μιλήσει απλά να τους πει ένα ''γεια'' -μην νομίζετε ότι έστησα αυτί, τα τραπέζια έτυχε να είναι  δίπλα δίπλα.  Μετά από αυτό άρχισα να παρακολουθώ -όποτε έβγαινα έξω για φαγητό- τα τραπέζια γύρω μου. 1 Μου έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία τοποθετεί το κινητό πάνω στο τραπέζι 2. Μου έκανε επίσης εντύπωση ότι πολύς κόσμος ασχολιόταν περισσότερο με το κινητό του παρά με τους συνδαιτυμόνες του ή με το ίδιο το εστιατόριο και το φαγητό που σερβίρει! Σε βάζουν σε σκέψεις τέτοιες εικόνες. Γιατί πάει ο κόσμος στα εστιατόρια; Και τόση είναι η εξάρτηση από το κινητό πια, που δεν μπορούμε να το αποχωριστούμε ούτε για να φάμε;  Κι επιπλέον , δεν είναι κάπως ενοχλητικό να ακούς συνέχεια κινητά να χτυπούν από εδώ κι από εκεί; Αν είσαι γιατρός το καταλαβαίνω. Αν είσαι επενδυτής στη Wall Street κάπως το καταλαβαίνω, αν όμως απλά βαρέθηκες και παίρνεις την αδερφή σου να δεις τι κάνουν τα ανίψια τα οποία είδες σήμερα το απόγευμα , ε , χμμμ μάλλον δεν καταλαβαίνω.  
Θα το θεωρούσα πιο φρόνιμο να έχει κάποιος το κινητό του στο αθόρυβο κι ενίοτε να του ρίχνει καμιά ματιά. Θα το θεωρούσα ακόμα καλύτερο για την ψυχική μας υγεία να το έχουμε κλειστό. Η επίσκεψη στο εστιατόριο είναι μια πολύ όμορφη ευκαιρία να περάσουμε ένα δίωρο ήρεμο.


Είπα ''ήρεμο'';  Πάμε τότε στο δεύτερο άρθρο που διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα κι έχει να κάνει με τη μουσική στα εστιατόρια.  Ο υπέροχος El Comidista της El Pais (γιατί δεν μπορούμε να έχουμε κι εμείς έναν ανάλογου ενδιαφέροντος  δημοσιογράφο γαστρονομίας;;;) είχε μια ανάρτηση  με αφορμή ερώτημα που τέθηκε στο site της Waitrose Kitchen: Θα έπρεπε να απαγορευτεί η μουσική στα εστιατόρια;  Ο ίδιος ο αρθρογράφος μάλλον προτιμά ησυχία αφού δεν ακούγεται καλή, ποιοτική μουσική  πια στα εστιατόρια και δυστυχώς ούτε στα σωστά ντεσιμπέλ. Αχ, αυτά τα ντεσιμπέλ, τόσο ενοχλητικά και τόσο άτοπα σε ένα εστιατόριο. Οι αντιδράσεις των αναγνωστών είναι επί το πλείστον κατά της μουσικής υπόκρουσης , ιδιαίτερα της θορυβώδους. Μάλλον θα συμφωνήσω μαζί τους. Όσες φορές έχω φάει σε χώρο με δυνατή μουσική , το φαγητό έχει καθίσει στο στομάχι μου. 


Σε προσωπικό επίπεδο το συμπέρασμα είναι το εξής: Μου αρέσει να τρώω σε ένα εστιατόριο όπου η μουσική υπόκρουση είναι διακριτική και... εντελώς jazzy! Και μου αρέσει να αφοσιώνομαι στο φαγητό και στους συνδαιτυμόνες μου, γι'αυτό για 2 ώρες κλείνω το κινητό. Άλλωστε δεν είμαι ούτε η κα. Μέρκελ ούτε η κα. Λαγκάρντ!


Εσείς; Τι προτιμάτε;

6 σχόλια:

  1. Εγώ θα πρότεινα και οι δύο κυρίες στο τέλος να το έκλειναν που και που μπας και κατεβάσουμε εμείς καμιά μπουκιά με ησυχία. Όσο για τη μουσική, μ΄ενοχλεί και μένα η δυνατή μουσική αλλά δεν θα έλεγα όχι σε χαμήλη launch.
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα!!
    Ομολογουμένως δεν έχω καλές σχέσεις με το κινητό μου τηλέφωνο (το χρησιμοποιώ μόνο σε περιπτώσεις ανάγκης), οπότε δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό που ακολουθεί την εξέλιξη της τεχνολογίας του... Ως εκ τούτου, όταν βρίσκομαι έξω για φαγητό, για ποτό, για καφέ και βλέπω άτομα να παίζουν με το κινητό τους τηλέφωνο αντί να βιώνουν την όποια εμπειρία, απλά θλίβομαι... Είναι ίσως και αυτό ακόμα ένα σημάδι του γενικότερου αποπροσανατολισμού που επικρατεί τα τελευταία χρόνια.
    Όσο για τη μουσική υπόκρουση την ώρα του φαγητού μου, τη θέλω διακριτική, ευχάριστη και οπωσδήποτε να μην επισκιάζει όλους τους ήχους και να μην αισθάνομαι ότι έχω βγει για clubbing!
    Φιλάκια πολλά, καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δέσποινα
    Έχεις δίκιο!! :-)) Αν προτείνουμε το ίδιο και στον Σαρκοζί, τον Παπαδήμο και τους τρεις ανεκδιήγητους αρχηγούς, ίσως για μια μέρα φάμε χωρίς άγχος!



    Ερμιόνη
    Επιτέλους! Νόμιζα ότι ήμουν η μόνη που δεν τα πήγαινε καλά με τα κινητά! (Έχω αλλά το θεωρώ περισσότερο αναγκαίο κακό)
    Και γενικά απ'ότι βλέπω συμφωνούμε για το περιβάλλον στο οποίο θέλουμε να απολαμβάνουμε ένα γεύμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ να σου πω την αλήθεια, όταν τρώω σε κάποιο εστιατόριο το κινητό το έχω πάνω στο τραπέζι.
    Ο μόνος λόγος είναι τα παιδιά μου.... μήπως χρειαστούν τίποτε και με ψάχνουν, που σχεδόν ποτέ δεν χρειάζονται τίποτα αλλά εγώ έχω το άγχος, και ο δευτερος η μητέρα μου που είναι ηλικιωμένη, μην επίσης συμβεί τίποτα.
    Κατά τ' άλλα δεν έχω τις καλύτερες σχέσεις με το κινητό, το θεωρώ απλά αναγκαίο κακό.

    Τώρα για την μουσική, εγώ δεν θα ήθελα ούτε μιαν απαλή μουσική υπόκρουση, ώστε να μπορώ να συζητώ χωρίς αντιπερισπασμούς.
    Η μεγαλύτερη μου δυστυχία είναι όταν αναγκάζομαι (λόγω κάποιας εκδήλωσης, αλλιώς από μόνη μου δεν πάω ΠΟΤΕ)να πάω για φαγητό σε χώρους όπως τα μπουζούκια, με την εκκωφαντική μουσική, το ... ξεραστικό τυποποιημένο φαγητό και τις ασφυκτικά κολλημένες καρέκλες.
    Εκεί πια μόνο απόλαυση δεν είναι η "διασκέδαση".
    Φιλιά, καλό μεσημέρι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΕΛΕΝΑ
    Ωχ! Τι πικρή ιστορία κι αυτή με τις εκδηλώσεις -διαφόρων ειδών- υπό τον ήχο εκκωφαντικών κι απαίσιων μπουζουκιών και το φαγητό να ακολουθεί σε ανάλογους ρυθμούς! Τι εφιάλτης!
    Ναι, αυτό με τα παιδιά το σκέφτηκα, εκεί βέβαια είναι λογικό να έχεις το κινητό κι είναι από τις σωστές χρήσεις του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα! Για έλα μια βόλτα από τα μέρη μου κυρία μου! Έχω κάτι για σένα! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή