Στο εστιατόριο

Τις τελευταίες μέρες διάβασα δύο πολύ ενδιαφέροντα άρθρα που αφορούν κάποια πράγματα που συμβαίνουν σε εστιατόρια.

Το πρώτο από τα δύο άρθρα στα οποία θα αναφερθώ είναι από την Los Angeles Times κι αναφέρεται στην υπερβολική -ενίοτε αλόγιστη κι ενοχλητική- χρήση του κινητού τηλεφώνου στα εστιατόρια! Προσέξτε πώς ξεκινά το άρθρο : ''Ding. Bzzzt. Bap. Beep. That's the sound of conversation in restaurants these days. '' .  Στα εστιατόρια το πιο απαραίτητο αξεσουάρ δεν είναι πια το μαχαίρι αλλά το κινητό τηλέφωνο! Θυμήθηκα μια σκηνή που είδα τις προάλλες σε εστιατόριο. Ζευγάρι απολάμβανε το φαγητό του. Ενίοτε η γυναίκα άφηνε κάτω τα πιρούνια και τα μαχαίρια, κι έπιανε το κινητό της. Τηλεφωνούσε σε άτομα που είχε πολύ καιρό να μιλήσει απλά να τους πει ένα ''γεια'' -μην νομίζετε ότι έστησα αυτί, τα τραπέζια έτυχε να είναι  δίπλα δίπλα.  Μετά από αυτό άρχισα να παρακολουθώ -όποτε έβγαινα έξω για φαγητό- τα τραπέζια γύρω μου. 1 Μου έκανε τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία τοποθετεί το κινητό πάνω στο τραπέζι 2. Μου έκανε επίσης εντύπωση ότι πολύς κόσμος ασχολιόταν περισσότερο με το κινητό του παρά με τους συνδαιτυμόνες του ή με το ίδιο το εστιατόριο και το φαγητό που σερβίρει! Σε βάζουν σε σκέψεις τέτοιες εικόνες. Γιατί πάει ο κόσμος στα εστιατόρια; Και τόση είναι η εξάρτηση από το κινητό πια, που δεν μπορούμε να το αποχωριστούμε ούτε για να φάμε;  Κι επιπλέον , δεν είναι κάπως ενοχλητικό να ακούς συνέχεια κινητά να χτυπούν από εδώ κι από εκεί; Αν είσαι γιατρός το καταλαβαίνω. Αν είσαι επενδυτής στη Wall Street κάπως το καταλαβαίνω, αν όμως απλά βαρέθηκες και παίρνεις την αδερφή σου να δεις τι κάνουν τα ανίψια τα οποία είδες σήμερα το απόγευμα , ε , χμμμ μάλλον δεν καταλαβαίνω.  
Θα το θεωρούσα πιο φρόνιμο να έχει κάποιος το κινητό του στο αθόρυβο κι ενίοτε να του ρίχνει καμιά ματιά. Θα το θεωρούσα ακόμα καλύτερο για την ψυχική μας υγεία να το έχουμε κλειστό. Η επίσκεψη στο εστιατόριο είναι μια πολύ όμορφη ευκαιρία να περάσουμε ένα δίωρο ήρεμο.


Είπα ''ήρεμο'';  Πάμε τότε στο δεύτερο άρθρο που διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα κι έχει να κάνει με τη μουσική στα εστιατόρια.  Ο υπέροχος El Comidista της El Pais (γιατί δεν μπορούμε να έχουμε κι εμείς έναν ανάλογου ενδιαφέροντος  δημοσιογράφο γαστρονομίας;;;) είχε μια ανάρτηση  με αφορμή ερώτημα που τέθηκε στο site της Waitrose Kitchen: Θα έπρεπε να απαγορευτεί η μουσική στα εστιατόρια;  Ο ίδιος ο αρθρογράφος μάλλον προτιμά ησυχία αφού δεν ακούγεται καλή, ποιοτική μουσική  πια στα εστιατόρια και δυστυχώς ούτε στα σωστά ντεσιμπέλ. Αχ, αυτά τα ντεσιμπέλ, τόσο ενοχλητικά και τόσο άτοπα σε ένα εστιατόριο. Οι αντιδράσεις των αναγνωστών είναι επί το πλείστον κατά της μουσικής υπόκρουσης , ιδιαίτερα της θορυβώδους. Μάλλον θα συμφωνήσω μαζί τους. Όσες φορές έχω φάει σε χώρο με δυνατή μουσική , το φαγητό έχει καθίσει στο στομάχι μου. 


Σε προσωπικό επίπεδο το συμπέρασμα είναι το εξής: Μου αρέσει να τρώω σε ένα εστιατόριο όπου η μουσική υπόκρουση είναι διακριτική και... εντελώς jazzy! Και μου αρέσει να αφοσιώνομαι στο φαγητό και στους συνδαιτυμόνες μου, γι'αυτό για 2 ώρες κλείνω το κινητό. Άλλωστε δεν είμαι ούτε η κα. Μέρκελ ούτε η κα. Λαγκάρντ!


Εσείς; Τι προτιμάτε;