Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Μόνοι μας;

Τον τελευταίο καιρό διαβάζω συχνά πυκνά σε άρθρα για άτομα τα οποία φεύγουν για το εξωτερικό εξαιτίας της κρίσης. Πολύς κόσμος φεύγει. Άλλοι με βαριά καρδιά κι άλλοι σιχτιρίζοντας αυτό που αφήνουν πίσω. Κι εμείς που μένουμε πίσω; Θα παλέψουμε με όλα αυτά που συνεπάγεται η κρίση. Η κρίση έχει αρχίσει και δείχνει τα δόντια της στα ράφια των καταστημάτων και δεν εννοώ μόνο τις αυξημένες τιμές. Πολλά εισαγόμενα προϊόντα είναι σε έλλειψη. Σε κατάστημα βιολογικών προϊόντων τις προάλλες, μια πελάτισσα επέμενε να αγοράσει την ιταλική της μαρμελάδα βερύκοκου και τον αγαπημένο της ιταλικό πελτέ. Και τα δύο προϊόντα ήταν σε έλλειψη κι έτσι η κυρία έφυγε με άδεια χέρια. Κι εγώ έμεινα με την απορία: Μα καλά, δεν κυκλοφορούν ελληνικές μαρμελάδες βερύκοκο; Πελτές ελληνικός δεν υπάρχει; Μέσα στο μυαλό μου άρχισε να πλάθεται η εικόνα μιας χώρας που εξ ανάγκης (ή οποιασδήποτε άλλης αιτίας) καταναλώνει μόνο τα τρόφιμα που η ίδια παράγει. Η Ελλάδα τι παράγει; Τα πάντα! Ή σχεδόν τα πάντα για να μην θεωρηθούμε υπερβολικοί. Και  δεν θέλω να γενικεύσω αλλά παράγουμε καταπληκτικά πράγματα, απλά δεν μπήκαμε ποτέ στον κόπο να τα γνωρίσουμε καλύτερα. Νόστιμα κι ολόφρεσκα ζαρζαβατικά και φρούτα, κρέατα κι αλλαντικά, σοκολατοειδή (έτρωγα Σοκοφρέττα της ΙΟΝ προ ημερών κι είχα ξεχάσει πόσο λαχταριστή είναι!) , ρύζι , ζυμαρικά, φοβερά όσπρια  και κυρίως κρασιά! Εδώ έχουμε την τύχη να διαθέτουμε πολύ ιδιαίτερες γηγενείς ποικιλίες που δίνουν πολύ ιδιαίτερα κρασιά. Και πιστέψτε με, υπάρχουν πολλά καλά ελληνικά κρασιά και θα τα ανακαλύψουμε αρκεί να ενδιαφερθούμε να ψάξουμε για αυτά. Προ ημερών έλαβα δύο κρασιά της οινοποιίας Κατώγι-Στροφιλιά (ευχαριστώ θερμά την κα.Δήμου!) από τα οποία το ένα δεν γνώριζα κι οφείλω να ομολογήσω ήταν μεγάλη έκπληξη! Ο ερυθρός οίνος ''Αύγουστος 2010''  είναι από αγιωργίτικο σταφύλι, φίνο , τυλιγμένο με αρώματα κόκκινων φρούτων, κομψό κι ήρεμο παρά τη νεαρή του ηλικία.



 Εκείνο το βράδυ που άνοιξα το μπουκάλι είχα όρεξη για μακαρονάδα. Μια μακαρονάδα πληθωρική, με υλικά ελληνικότατα κι απολαυστικότατη!


Σπαγγετάδα με χωριάτικο μοσχαρίσιο λουκάνικο και μανιτάρια 




Υλικά για 4 άτομα

400 γρ ζυμαρικά της αρεσκείας σας. Εκείνο το βράδυ δοκίμασα κάτι υπέροχα ζυμαρικά χιώτικα με ντομάτα, βασιλικό και σκόρδο! Εξαιρετικά! (Αν ήταν πιο φθηνά θα έβαζα μερικά θαυμαστικά ακόμα!)
400 γρ ελληνικά χωριάτικα μοσχαρίσια λουκάνικα
200 γρ μανιτάρια ελληνικά (Έμαθα ότι τώρα τελευταία προτιμάτε κάτι μανιτάρια από την Πολωνία! Ε όχι βρε παιδιά μου! Είπαμε ξενομανία τέλος! Επιτέλους! Τα ελληνικά μανιτάρια είναι υπέροχα!)
1 κρεμμύδι
1 καρότο
3 κρεμμυδάκια φρέσκα
λίγο φρέσκο μαϊντανό
4 κουταλιές πελτέ (ελληνικό)
2/3 ποτήρι φρέσκο πλήρες γάλα (ελληνικό)
λίγο ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι
σκληρό τυρί (ελληνικό) της αρεσκείας σας. Κεφαλοτύρι, κεφαλογραβιέρα απ'όλα έχει ο μπαξές!

Καθαρίζετε και ψιλοκόβετε σε λεπτές φετούλες τα μανιτάρια. Ψιλοκόβετε τα λουκάνικα. Καθαρίζετε και ψιλοκόβετε το κρεμμύδι, το φρέσκο κρεμμυδάκι, το καρότο και το μαϊντανό. Περάστε τα όλα μαζί από τη μουλινέτα για καλύτερα αποτελέσματα. Σε ένα βαθύ τηγάνι σωτάρετε σε λίγο λάδι τα τέσσερα υλικά που προαναφέραμε. Προσθέτετε τα μανιτάρια. Αφού σωταριστούν, προσθέτετε τα λουκάνικα. Σωτάρετε για λίγα λεπτά ακόμη, προσθέτετε τον πελτέ τον οποίο θα έχετε διαλύσει σε ένα ποτήρι νερό , το γάλα κι αφήνετε τη σάλτσα να σιγοβράσει.
Βράζετε σε μια κατσαρόλα άφθονο αλατισμένο νερό. Μόλις βράσει ρίχνετε τα ζυμαρικά της αρεσκείας σας και τα μαγειρεύετε al dente.




Τα στραγγίζετε και τα σερβίρετε με τη σάλτσα, η οποία εν τω μεταξύ θα έχει δέσει πολύ όμορφα και με άφθονο φρεσκοτριμμένο πιπέρι και τυρί! Και με ένα ποτήρι ''Αύγουστος 2010''!


Φαντάζομαι ότι θα είναι δύσκολα από εδώ και πέρα. Για πολλούς λόγους. Για τους δικούς μας ανθρώπους που αποφάσισαν να μας αφήσουν πίσω (και πονά πολύ πιστέψτε με) , για τους αθλιότατους μισθούς που θα αμειβόμαστε, γιατί θα ζούμε σε μια χώρα που θα παλεύει με νύχια και δόντια να τα βγάλει πέρα, μια χώρα προδομένη από τους άνανδρους, άπληστους κι ανίκανους πολιτικούς της. Το μόνο που μένει είναι να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Στηρίξτε τα ελληνικά προϊόντα.


ΥΓ.: Στην επόμενη ανάρτηση θα μιλήσω για το δεύτερο κρασί από το Κατώγι- Στροφιλιά που είχα την τύχει να δοκιμάσω και θα ευχαριστήσω μια πολύ καλή μπλογκο-φίλη για ένα βραβείο!

9 σχόλια:

  1. Με βρίσκεις σχεδόν σύμφωνη σε όλα όσα γράφεις για τα Ελληνικά προϊόντα αγαπητή Crispy. Καιρός να πάψουν όλα τα "χαζοχαρούμενα" τερτίπια του στυλ της κυρίας που περιγράφεις. Πρέπει πια να "ψάξουμε" στα μέσα μας και στα εντός χώρας παραγώμανα ήδη. Από μαρμελάδες και πελτέδες πια... άλλο τίποτε.
    Με χαρά, υποστηρίζω και εγώ την κίνηση που κάνει το Κατώι & Στροφιλιά προς τους έλληνες bloggers και θα κάνω σύντομα τις σχετικές αναφορές κι' εγώ.
    Καλημέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα πάντα παράγουμε!
    Το θέμα είναι τι φτάνει στα χέρια των καταναλωτών!
    Οταν οι αγρότες αναγκάζονται να πετάνε τα πορτοκάλια και τα λεμόνια γιατί είναι περιορισμένες οι ποσότητες που τους αναγκάζουν να διαθέσουν ή γιατί είναι εξεφτελιστικές οι τιμές που τους πληρώνουν, ποιος φταίει?
    Τεσπα, πονεμένο θέμα!

    Την σπαγγετάδα σου, μαγειρεμένη με ελληνικά προϊόντα την ζήλεψα, μα ζήλεψα κι αυτά τα ζυμαρικά, που μπορώ να τα βρω? Δεν τα έχω δει να κυκλοφορούν κάπου.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λοιπόν συμφωνώ με τους προβληματισμούς που αναφέρεις στο εισαγωγικό σημείωμά σου. Πίστεψέ με ότι όλος ο κόσμος αγωνιά και σκέφτεται το μέλλον του και κυρίως των παιδιών του....
    Η μακαρονάδα σου πολύ καλή!
    Μου άρεσαν τα ζυμαρικά που δοκίμασες! Μακάρι να έκαναν όλοι στροφή στα ελληνικά προιόντα.
    Η εκτέλεση της συνταγής πολύ καλή. Θεωρώ ότι είναι μια συνταγή που αξίζει να τη δοκιμάσουμε!!

    Πάντα τέτοια!!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μόνοι μας, παρέα με την σπαγγετάδα σου. Τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη σε όσα περιγράφεις... νομίζω μάλιστα ότι παράγουμε και αρκετά προϊόντα, τα οποία δεν είναι γνωστά σε όλους... αλλά κλασικά μας τρώει η ξενομανία... δε λέω, ωραιότατη είναι η παρμεζάνα, αλλά μη σνομπάρουμε και τα δικά μας κεφαλοτύρια!
    Αυτά τα ζυμαρικά πολύ τα ζήλεψα! Μα που τα ανακάλυψες πάλι;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μμμμ....Αύγουστος 2010..θα το δοκιμάσω οπωσδήποτε!!!..και με μακαρονάδα σίγουρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Penelope
    Εξ ανάγκης μάλλον θα γίνουμε πιο ελαστικοί σε τέτοια θέματα και πιο εσωστρεφείς!
    Βρίσκω την πρωτοβουλία του Κατώι-Στροφιλιά σημαντική γιατί αναδεικνύει τη δυναμική των Ελλήνων food bloggers!



    @ΕΛΕΝΑ
    Όντως υπάρχει ένα θέμα με τις τιμές. Τα ζυμαρικά τα βρήκα στο Παντοπωλείο Μεσογειακής Διατροφής στη Σοφοκλέους. Υπάρχουν ένα σωρό, όχι μόνο χιώτικα, αλλά δυστυχώς είναι ακριβά. Κάτι πρέπει να γίνει με αυτό το θέμα!



    @Χρυσαυγή
    Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Η μακαρονάδα βγήκε αυθόρμητα και χάρη στο γάλα είχε μια πιο κρεμώδη υφή.
    Η αγωνία για το μέλλον της χώρας δυστυχώς βλέπω να κρατά για πολύ ακόμα....




    @ΚΑΝTHAROS
    :-)) Τουλάχιστον μες την πίκρα όλης αυτής της κατάστασης ας τρώμε καλά!




    @Ερμιόνη
    Όντως υπάρχουν πολλά ελληνικά εξαιρετικά προϊόντα τα οποία δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά. Καιρός να γίνουν!
    Όπως είπα και στην Έλενα τα ζυμαρικά τα βρήκα στο Παντοπωλείο Μεσογειακής Διατροφής. Υπάρχει πολύ μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα ποικιλία από ζυμαρικά αλλά δυστυχώς έχουν τσιμπημένες τιμές.






    @peps
    Είναι πολύ ωραίο κρασί. Έχει όλες τα χαρίσματα του Αγιωργίτικου, έχει φρεσκάδα αλλά συγχρόνως είναι κομψό κι ήρεμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Επιτρέψτε μου να βάλω και εγώ το σχόλιο μου. Συμφωνώ 100% με το άρθρο σας και συγχαρητήρια. Είναι στο χέρι μας να προωθήσουμε τα ελληνικά προϊόντα. Πρέπει να γίνει μία τεράστια προσπάθεια από τους Έλληνες παραγωγούς να κρατήσουν ή και να ανεβάσουν όπου μπορούν την ποιότητα των προϊόντων τους και από εμάς τους καταναλωτές μία αντίστοιχη προσπάθεια να υποστηρίξουμε τα ελληνικά προϊόντα. Το ελληνικό prosiutto που παράγεται στο Καρπενήσι είναι κατά πολύ ανώτερο από όλα αυτά τα Ιταλικά που πουλιούνται σε όλα τα super markets. Το ίδιο και τα λάδια ΜΑΣ, τα τυριά ΜΑΣ, τα κρασιά ΜΑΣ. Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Δημήτρη
    Έτσι είναι! Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες παραγωγοί είναι ότι δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα πια από το κράτος -όχι ότι είχαν καμιά σοβαρή βοήθεια ποτέ- και κυρίως να εκσυγχρονιστούν σε όλα : προώθηση, διαφήμιση, τα πάντα. Διαβάζω σε ξένα περιοδικά για το ιταλικό ή το ισπανικό ελαιόλαδο, ποτές για το ελληνικό! Είναι δυνατόν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή