Σκόρπιες σημειώσεις (#12)

Δωδέκατες ''Σκόρπιες σημειώσεις'' και μάλλον οι τελευταίες.

Ο φετινός Σεπτέμβρης είναι ήσυχος εδώ στο blog. Τις περισσότερες μέρες του μήνα λείπαμε κι είμαστε ακόμα με τον απόηχο των ημερών που περάσαμε στην Σίφνο. Η Σίφνος είναι το νησί που έχω επισκεφτεί τις περισσότερες φορές κι είναι πια σημείο αναφοράς στη ζωή μου. Σε κάποια φάση, μάλλον στις αρχές του επόμενου καλοκαιριού κι αν όλα πάνε καλά κι είμαστε καλά, θα κάνω ένα εκτενές αφιέρωμα στο νησί. Προς το παρόν, σας έχω κάποια στιγμιότυπα από τον φετινό Σεπτέμβρη- κυρίως γαστρονομικού ενδιαφέροντος συν βέβαια κάποιες φωτογραφίες.

Συχνάζω αποκλειστικά στο πανέμορφο μεσαιωνικό Κάστρο στα βορειοανατολικά του νησιού και τρώω σχεδόν αποκλειστικά στο ''Άστρο'' το μοναδικό εστιατόριο που βρίσκεται μέσα στο χωριό (κι όχι στις παρυφές του). Η Μαρία, chef κι ιδιοκτήτρια, μαγειρεύει καταπληκτικά κι ορισμένα πιάτα της στην κυριολεξία έχουν γίνει θρύλος στα πέρατα του κόσμου! Φτιάχνει ένα πιάτο ασύλληπτης έμπνευσης που όμοιο του δεν έχω φάει αλλού, χταπόδι με ελιές θρούμπες! Άπαιχτο! Μας έλεγε την εξής ιστορία για αυτό το πιάτο: Γάλλος που έρχεται στο νησί κάθε χρόνο και μένει στο Βαθύ- στην άλλη άκρη του νησιού- ερχόταν κάθε βράδυ στο Κάστρο επί δύο εβδομάδες κι έτρωγε αποκλειστικά το συγκεκριμένο πιάτο! Αναφέρω το γεγονός όχι μόνο γιατί έχω αδυναμία στο συγκεκριμένο πιάτο αλλά γιατί δείχνει ότι οι αλλοδαποί επισκέπτες μας έχουν την ανάγκη να φάνε κάτι περισσότερο από τον τυπικό μουσακά.
Κάτω στη Σεράλια τώρα, το επίνειο του Κάστρου, υπάρχει μια μικρή παραλία πετρώδης που δεν διαθέτει -ευτυχώς!- ούτε ξαπλώστρες ούτε μπιτσόμπαρα! Είναι για όσους γουστάρουν να περνούν ώρες στο νερό με τη μάσκα χαζεύοντας μια απίστευτη ποικιλία ψαριών κι άλλων θαλάσσιων ειδών! Κάτω στη Σεράλια λοιπόν, υπάρχουν δύο ψαροταβέρνες μία από τις οποίες, ο ''Καπετάν Γιώργης'' βρίσκεται στην κυριολεξία πάνω στο κύμα. Τις μέρες που έχει μποφόρια, μια θέση στο μικρό κάτω μπαλκονάκι της ταβέρνας επιβάλλεται. Εκεί που τρως τα πιο νόστιμα,τα πιο τρυφερά, τα πιο ζουμερά τηγανητά καλαμάρια, έρχεται το κύμα και.....

Στη Σίφνο θα επιστρέψουμε πάλι σε μερικούς μήνες. Προς το παρόν συνεχίζουμε τα μπάνια μας στις παραλίες της Αττικής - με στόχο να γίνουμε κάποτε χειμερινοί κολυμβητές.

Σε άλλα τώρα:

Από τους wine commanders ένα πολύ καλό άρθρο πάνω στο ελληνικό κρασί και τις προσπάθειες για επιτυχημένη πορέια στο εξωτερικό.

Από το fnl-guide :

Ένα εξαιρετικό άρθρο του Ντίνου Στεργίδη για τον οινοτουρισμό στη χώρα μας. Μα πόσο δίκιο έχει!

και

τα 15 top επιδόρπια σε αθηναϊκά εστιατόρια. Θα μπορούσες να πας στα συγκεκριμένα εστιατόρια μόνο και μόνο να φας γλυκό!

Επίσης:

Η τρέλα για το cronut συνεχίζεται κι εξαπλώνεται πέρα από τη Νέα Υόρκη. Το λεγόμενο cronut craze δημιουργεί ουρές κι αναμονές. Άραγε θα σκεφτεί κανείς να το φέρει και στην Ελλάδα; Όχι τίποτε άλλο, αλλά με την οικονομική πολιτική του αχτύπητου δίδυμου -Στουρνάρα- Σαμαρά, δεν με βλέπω να κάνω στο άμεσο (ούτε το έμμεσο) μέλλον εκείνο το πολυπόθητο ταξίδι στο Μεγάλο Μήλο.

Αυτά προς το παρόν. Θα τελειώσουμε τον μήνα με μια συνταγή από τη Σίφνο (σε λίγες μέρες η ανάρτηση) - όλος ο Σεπτέμβρης αφιερωμένος στο αγαπημένο νησί!

Κι αναρωτιέμαι, ήρθε η ώρα να κατεβάσω εκείνο το ''φθινοπωρινό μπλουζάκι''; Οι πρώτες φθινοπωρινές βραδιές έχουν πια μια όμορφη, γλυκιά και τόσο μα τόσο ευχάριστη ψυχρούλα: