Στα τέλη του Σεπτέμβρη

Τελειώνει σιγά σιγά ο αγαπημένος μας Σεπτέμβρης -πάντα έχει τον ωραιότερο, τον πιο γλυκό καιρό και το φως είναι πραγματικά υπέροχο τέτοια εποχή- κι είπαμε να δώσουμε πάλι το λόγο στη Σίφνο, όπως κάναμε στις δύο προηγούμενες αναρτήσεις του μήνα.

Σε ένα από τα σχόλια της προηγούμενης ανάρτησης μου ζήτησαν να γράψω μικρά μυστικά για το νησί. Η αλήθεια είναι ότι παρότι πηγαίνω χρόνια, ακόμα ανακαλύπτω τη Σίφνο. Αυτό πάντως που συνιστώ ανεπιφύλακτα είναι μια επίσκεψη τώρα το Σεπτέμβρη, όχι τόσο γιατί η θάλασσα είναι ακόμα ζεστή, αλλά γιατί ο καιρός είναι ιδανικός για πεζοπορία και το νησί είναι γεμάτο μονοπάτια. Τα μονοπάτια δεν είναι κάποιο καλά κρυμμένο μυστικό του νησιού αλλά για κάποιο περίεργο λόγο οι Έλληνες τα αποφεύγουν. Αντίθετα οι ξένοι τα αλωνίζουν, τους βλέπει κανείς κοιτάζοντας τα βουνά του νησιού, πάνω ψηλά σε κορυφές, κάτω χαμηλά σε ρεματιές, παντού. Αν και δεν τα έχω γυρίσει όλα, όσες φορές το επιχείρησα ήταν μεγάλη απόλαυση. Φτάνοντας κάπου ψηλά, απολαμβάνεις με όλες σου τις αισθήσεις την ήρεμη δραματικότητα ενός τοπίου που τέτοιον μόνο οι Κυκλάδες μπορούν να προσφέρουν. Ιδιαίτερα κάτι μέρες που φυσά ένα ελαφρύ αεράκι κι υπάρχει μια διαύγεια σχεδόν εξωπραγματική, η απόλαυση γίνεται ευδαιμονία! Βέβαια, τέτοιες πεζοπορίες θέλουν και το ανάλογο ντύσιμο, δεν πάμε στα μονοπάτια με flip-flops και καφτάνια! Βλέπετε καραδοκούν οι όχεντρες, οι οποίες ξεθαρρεύουν τέτοια εποχή μετά το καυτό καλοκαίρι! Μην τρομάζετε βέβαια, δεν υπάρχει λόγος, άλλωστε εγώ η ίδια, μία από τις πιο ξακουστές οφιοφοβικές στον κόσμο (ούτε ζωγραφιστά δεν τα αντέχω) δεν φοβάμαι -αν και δυο φορές διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας! Μου είπαν αυτήν την φοβερή ιστορία: Γάλλος τουρίστας δαγκώθηκε από οχιά στο χέρι! Πώς; Ένα γεράκι είχε πιάσει το ερπετό και καθώς πετούσε πάνω από την παρέα του Γάλλου για κάποιο λόγο το άφησε. Εκείνο πέφτοντας βρέθηκε πάνω στο χέρι του και τον δάγκωσε! Ευτυχώς οι Γάλλοι πεζοπόροι ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν κι έτσι τέλος καλό όλα καλά!

Στη Σίφνο -για να γυρίσουμε στο θέμα μας που δεν είναι άλλο από το φαγητό- τρώνε αρκετά τα αμπελοφάσουλα, μάλιστα κάποιοι τα καλλιεργούν. Μια μέρα ζήτησα να μου φέρουν αλλά δεν είχαν, ήταν πια η εποχή που είχαν σκληρύνει και τα μάζευαν απλά να βγάλουν τα μαυρομάτικα. Ρώτησα πώς συνηθίζουν να μαγειρεύουν τα μαυρομάτικα και μου απάντησαν ότι τα φτιάχνουν σε σούπα. Μπα, για φαντάσου, σκέφτηκα, μαυρομάτικα σε σούπα! Περιττό να πω ότι εκστασιάστηκα, πρώτα απ' όλα γιατί λατρεύω τα όσπρια, δεύτερον λατρεύω τις σούπες, τρίτον ήταν κάτι καινούργιο για μένα, μια νέα συνταγή. Πήρα τη συνταγή -πολύ απλή- κι όταν ανέβηκα στην Αθήνα άρχισα να λέω δεξιά κι αριστερά για τη νέα μου ''ανακάλυψη'', χαρούμενη κι ενθουσιασμένη που είχα ανακαλύψει κάτι καινούργιο. Κανείς δεν συμμερίστηκε τον ενθουσιασμό μου γιατί για τους περισσότερους απλά δεν ήταν κάτι καινούργιο. Ο ενθουσιασμός αναγκαστικά καταλάγιασε αλλά όχι η διάθεση να την φτιάξω και να την δοκιμάσω. Την έφτιαξα, την δοκίμασα κι ο ενθουσιασμός επανήλθε! Τόση νοστιμιά και τόση απλότητα! Αγαπημένη αθάνατη ελληνική κουζίνα!

Σούπα με μαυρομάτικα 

(Συνταγή από την Σίφνο)

Υλικά για 4 άτομα

200 γρ μαυρομάτικα
1 μεγάλο λευκό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 καρότο ψιλοκομμένο
3-4 κλαράκια σέλινο ή ένα μεγάλο κλωνάρι σέλινο κομμένο σε μεγάλα κομμάτια
1 μεγάλη ώριμη τομάτα + 1 κουταλάκι πάστα τομάτας
1/2 ποτήρι ελαιόλαδο

Τρίβουμε την τομάτα και ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το καρότο. Βάζουμε τα μαυρομάτικα να βράσουν.  Τα αφήνουμε να βράσουν για 3-4 λεπτά, τα σουρώνουμε. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο. Προσθέτουμε το κρεμμύδι και το καρότο κι αφήνουμε να σοταριστούν μέχρι να μαλακώσει το κρεμμύδι. Προσθέτουμε τα μαυρομάτικα, το σέλινο, την τομάτα, την πάστα τομάτας και ζεστό νερό που να καλύπτει καλά τα φασόλια. Αλατίζουμε κι ανακατώνουμε. Σκεπάζουμε κι αφήνουμε να βράσει μέχρι να μαλακώσουν τα μαυρομάτικα. Αν τυχόν έχει ακόμα πολύ νερό την αφήνουμε να βράσει λίγο ακόμα. Δεν την θέλουμε πηχτή αλλά ούτε και νερουλή. Διορθώνουμε το αλάτι αν χρειάζεται και σερβίρουμε.

Κι αν τυχόν φτιάξτε τη σούπα, ακολουθήστε τη συμβουλή του φίλου μου του Κώστα : Προσθέστε αλύπητα σέλινο! Όσο περισσότερο, τόσο καλύτερη η σούπα. Έχει δίκιο!

Επίλογος
Ελπίζω να μην σας αποθάρρυνα με τις όχεντρες και τις κακές τους συνήθειες (να βγαίνουν πχ για βόλτα τον όμορφο μήνα Σεπτέμβρη!). Όπως είχε πει κι ένα άλλος Σιφνιός, σοφός παππούς -δε ζει πια- μαθαίνοντας για το φόβο μου για τα φίδια: ''Τα χειρότερα φίδια είναι οι άνθρωποι''.

Με την ευκαιρία, να σας γνωρίσω τη Στέλλα: Το σκυλί που λάτρευε τα κυδώνια (της κυδωνιάς, όχι της θάλασσας!)