Who is killing the great chefs of Europe?

Αλήθεια, ποιος σκοτώνει τους καλύτερους σεφ της Ευρώπης; Και γιατί; Μεγάλη αναστάτωση επικρατεί στη Γηραιά Ήπειρο με την αγγλική, γαλλική κι ιταλική αστυνομία να προσπαθούν να λύσουν ένα μυστήριο άνευ προηγουμένου!
Μην αρχίσετε να ψάχνετε στις εφημερίδες για την είδηση! Όλα αυτά συμβαίνουν στην απολαυστική ταινία ''Who is killing the great chefs of Europe?'' .

Η ταινία γυρίστηκε το 1978 από τον σκηνοθέτη Ted Kotcheff (το ''Weekend at Burnie's'' σας λέει κάτι;) με πρωταγωνιστές την υπέροχη Jacqueline Bisset, τον συμπαθέστατο George Segal και τον γνωστό Άγγλο ηθοποιό Robert Morley (Το όνομα μπορεί να μην σας λέει τίποτα αλλά μόλις τον δείτε σίγουρα θα τον θυμηθείτε. Έχει παίξει σε πολλές γνωστές ταινίες). Ο Morley λοιπόν, υποδύεται έναν πασίγνωστο γαστροκριτικό και ιδιοκτήτη περιοδικού γαστρονομίας,  μπον βιβέρ και τρομερό σαρκαστή και είρων, τον Max Vandeveer, του οποίου η υπέρτατη απόλαυση στη ζωή είναι να απολαμβάνει τα θεσπέσια πιάτα διάσημων Ευρωπαίων σεφ!

 Έρχεται όμως η στιγμή που ο γιατρός τον προειδοποιεί ότι πρέπει να μπει σε δίαιτα. Κι όλως παραδόξως οι φόνοι αρχίζουν. Και δεν είναι τυχαίοι. Οι υποψήφιοι δολοφόνοι αρκετοί και συνδετικός κρίκος ή ...τελικός κρίκος η πανέμορφη σεφ ζαχαροπλάστης Natasha O' Brien, η οποία εκτός από τα πτώματα που συσσωρεύονται γύρω της, έχει να αντιμετωπίσει και τον Αμερικανό πρώην σύζυγο, που θέλει να εισαγάγει νέα ήθη του fast food στη Γηραιά Ήπειρο.

Ατακαδόρικη ταινία, με πολύ γέλιο, πολύ φαγητό - της haute cuisine- ξεκαρδιστικές φάσεις, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και μια ελαφριά σάτιρα των συνηθειών και νοοτροπίας Αμερικανών, Άγγλων, Γάλλων κι Ιταλών. Στα συν οι ηθοποιοί που είναι σε μεγάλα κέφια, παίζουν πολλοί γνωστοί ηθοποιοί μεταξύ των οποίων ο Phlippe Noiret, o Jean-Pierre Cassel κι ο Jean Rochefort. Κι είναι φυσικά οι σκηνές στη Βενετία. Μια πανέμορφη φθινοπωρινή Βενετία πνιγμένη στη μελαγχολική υγρασία, με την αγορά της να σφύζει από φρεσκότατα προϊόντα της θάλασσας και της γης, κι άραγμα σε εστιατόρια για μια υπέροχη pasta δίπλα στα κανάλια (κάτι μέσα μου λέει ότι θα ήθελα πολύ, μα πάρα πολύ, να ήμουν Οκτώβρη ή Νοέμβρη, στη Γαληνότατη, τότε που όντως γαληνεύει από τις ορδές των τουριστών)

Μην σας δημιουργηθεί η εικόνα ότι είναι μια ταινία αξιώσεων. Χωρίς να δρέπει δάφνες είναι διασκεδαστική κι ιδανική για να ξεχαστεί κανείς από τη μίζερη πραγματικότητα.
Στο youtube θα τη βρείτε ολόκληρη: εδώ.