Μέσα Δεκέμβρη

Προχθές την Κυριακή, στην παραλία Αλίμου, είχα πάρει μαζί μου το βιβλίο του αγαπημένου Χαρούκι Μουρακάμι που διαβάζω αυτόν τον καιρό.

Κάπου γράφει: "Ν' αντικρίζεις καθημερινά τόσο πολύ νερό, είναι μάλλον σημαντικό για τα ανθρώπινα όντα. Τα ανθρώπινα όντα είναι μάλλον γενίκευση- ξέρω καλά όμως πως είναι σημαντικό για ένα άτομο: εμένα. Αν περάσει καιρός χωρίς να δω νερό, αισθάνομαι σαν να μου απομυζούν σιγά σιγά κάτι."  

Σήκωσα το βλέμμα προς τον ορίζοντα, αντικρίζοντας το γαλάζιο μιας απαστράπτουσας θάλασσας, τον οικείο όγκο της Αίγινας, τα σκάφη που είχαν βγει στα βαθιά για προπόνηση, τα θεόρατα εμπορικά που κατευθύνονταν στον Πειραιά. Και σκέφτηκα: "Ευτυχώς". Πήρα μια βαθιά ανάσα.

Εκτός από βιβλία συνήθως κουβαλώ μαζί μου και κάτι να φάω. Προχθές είχα μαζί μου μπανάνα και κάτι biscotti σοκολάτας που είχα φτιάξει. Τρώγοντας πρώτα το φρούτο και μετά το μπισκότο μου ήρθαν στο στόμα κι οι δύο γεύσεις. Κι αναρωτήθηκα γιατί τόσο καιρό δεν έχω αναρτήσει εκείνο το υπέροχο σοκολατένιο banana bread! Λοιπόν, ήρθε η σειρά του!

Σοκολατένιο banana bread

Για ορθογώνιο ταψί 20 x 10

Υλικά:

150 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
130 γρ ζάχαρη καστανή
110 γρ ελαιόλαδο
30 γρ κακάο σε σκόνη
2 μεγάλες μπανάνες πολύ ώριμες τις οποίες θα έχουμε λιώσει καλά
1 κεσέ γιαούρτι
2 μεγάλα αυγά
1 κουταλάκι του γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
1/2 κουταλάκι μαγειρική σόδα
1 πρέζα αλάτι
50 γρ σταγόνες σοκολάτας
λίγη ζάχαρη άχνη (προαιρετικά)

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

Ετοιμάζουμε το ταψί που θα χρησιμοποιήσουμε. Λαδώνουμε καλά την εσωτερική επιφάνεια ή στρώνουμε σε κάθε πλευρά αντικολλητικό χαρτί ψησίματος (προτιμώ το δεύτερο).

Σε ένα μπολ ανακατώνουμε το αλεύρι με το κακάο, τη σόδα και το αλάτι.

Σε άλλο μεγάλο μπολ χτυπάμε για λίγο με τον αβγοδάρτη τη ζάχαρη με το λάδι. Μετά από λίγο προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά. Συνεχίζουμε να χτυπάμε. Προσθέτουμε το εκχύλισμα βανίλιας και το γιαούρτι. Μόλις ομογενοποιηθεί το μείγμα προσθέτουμε τις λιωμένες μπανάνες. Ανακατεύουμε λίγο ακόμα και προσθέτουμε το αλεύρι. Ανακατώνουμε μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα. Τέλος προσθέτουμε τις σταγόνες σοκολάτας. Μια μικρή ανάμειξη ακόμα κι είμαστε έτοιμοι. Βάζουμε τη ζύμη στο ταψί και ψήνουμε για 1 ώρα περίπου. Τα γλυκά τύπου bread θέλουν συνήθως παραπάνω ψήσιμο. Ελέγχουμε αν έχει ψηθεί μπήγοντας ένα μαχαίρι στο κέντρο του γλυκού- επειδή έχουμε ρίξει σταγόνες σοκολάτας αυτές συνήθως αφήνουν ίχνη πάνω στο μαχαίρι.

Ξεφουρνίζουμε κι αφήνουμε κάνα δεκάλεπτο το γλυκό να ηρεμήσει (έχει κι αυτό τα νευράκια του...!) και μετά το βγάζουμε από το ταψί. Προαιρετικά ρίχνουμε από πάνω λίγη ζάχαρη άχνη.

Το γλυκό δεν είναι μόνο γευστικά καταπληκτικό αλλά κι η υφη του είναι ιδανική. Θυμίζει gateau moelleux.

Επειδή έχω μείνει πίσω στο μουσικό αφιέρωμα που αποφάσισα να κάνω σε αγαπημένους δίσκους, θα ρίξω δύο σήμερα. Κι οι δύο  είναι από πολύ σημαντικούς κι αγαπημένους πιανίστες της τζαζ.

Πρώτ'απ'όλα από τον σπουδαίο Dave Brubeck, το άλμπουμ "Time Out", στο οποίο ακούγεται και το περίφημο " Take five", ένα τζαζ στάνταρντ που αποκλείεται να μην έχετε ακούσει έστω και μια φορά στη ζωή σας, ακόμα κι αν δεν ακούτε τζαζ! Αγαπώ όλα τα κομμάτια του δίσκου, ιδιαίτερα το πρώτο, το " Blue rondo a la turk".

Ένας άλλος πιανίστας της τζαζ στον οποίο έχω αδυναμία είναι ο McCoy Tyner. Αγαπημένος δίσκος το "The real McCoy", θα πάρετε μια καλή ιδέα από το πανέμορφο παίξιμο του. Κομμάτι- κόλλημα από τον δίσκο το "Contemplation".

ΥΓ: Ελπίζω οι εκδόσεις Ωκεανίδα να μην μου στείλουν κάνα εξώδικο ή μηνυτήρια αναφορά για το μικρό απόσπασμα που αντέγραψα από το βιβλίο του Μουρακάμι! Όχι τίποτε άλλο, αλλά πού να βρίσκεις δικηγόρο τέτοια εποχή. Βλέπετε έχουμε γιορτές, αποχές και λοιπές...συμφορές!