Madam Meryl

Τις προάλλες κάπου πήρε το μάτι μου την άποψη της Meryl Streep για το γήρας και τι σημαίνει γι' αυτήν να μεγαλώνει. Παραφράζοντας - δεν θυμάμαι ακριβώς τα λόγια της- έλεγε: "Είναι μέγιστο προνόμιο, αν σκεφτείς ότι πολλοί άνθρωποι δεν είχαν την ευκαιρία να γεράσουν". Μεγάλη Meryl! Με μια φράση τα έβαλε όλα στη θέση τους, και κυρίως σε ό,τι αφορά την "υστερία της ρυτίδας".
Η Meryl γερνά όντως όμορφα.

Θυμάμαι ότι η σχέση μας δεν είχε ξεκινήσει καλά. Πολύ μικρή την είχα πρωτοδεί στην ταινία "Κράμερ εναντίον Κράμερ" και την είχα μισήσει για όσα είχε τραβήξει ο Dustin Hoffman σε αυτήν. Αυτό βέβαια δείχνει πόσο καταπληκτική ηθοποιός είναι η γυναίκα, τόσο που με είχε πείσει με το υποκριτικό της ταλέντο. Την είδα ξανά στο "Silkwood" κι από εκεί και πέρα άρχισε να αλλάζει η άποψη μου γι' αυτήν και να φτάνει πια στις μέρες μας να είναι ένας άπειρος θαυμασμός.

Το Σεπτέμβρη στη Φολέγανδρο, σε μια συζήτηση με την Ανθή στο "Eva's Garden" και με αφορμή ένα από τα επιδόρπια του εστιατορίου, η κουβέντα ήρθε στην ταινία "It's complicated" στην οποία πρωταγωνιστεί η Meryl Streep. Σκέφτηκα ότι επιστρέφοντας από το νησί θα προσπαθούσα να την ξαναδώ, όπως κι έγινε πριν λίγες μέρες.

Η ταινία είναι μια συμπαθέστατη κομεντί που βέβαια δεν καταφέρνει να απαλλαγεί από κάποια κλισέ που κουβαλούν οι αμερικάνικες ταινίες αυτού του είδους, αλλά μικρό το κακό, δεν παύει η ταινία να είναι ευχάριστη κι απολαυστική.

Η Jane (Meryl Streep)  εδώ και δέκα χρόνια είναι χωρισμένη από τον Jake (Alec Baldwin). Με αφορμή την αποφοίτηση του γιου τους από πανεπιστήμιο περιωπής της Νέα Υόρκης, οι δύο πρώην χωρισμένοι έρχονται κοντά, πολύ κοντά, και τα πράγματα μπερδεύονται ελαφρώς. Με την παρουσία του συμπαθέστατου αρχιτέκτονα Adam (Steve Martin) τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο.

Πάνω κάτω μαντεύουμε πώς θα κυλήσουν τα πράγματα, τίποτε πρωτότυπο, αλλά υπάρχουν μερικές πολύ καλές σκηνές. Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι το επάγγελμα της Jane! Διαθέτει δικό της πετυχημένο φούρνο όπου ψήνονται καθημερινά τα ωραιότερα κρουασάν της πόλης, πίτες, τάρτες κι όλα τα καλούδια του κόσμου. Είναι και δεινή μαγείρισσα. Και διαθέτει καταπληκτική κουζίνα στο σπίτι της*. Όπου φτιάχνει την σπεσιαλιτέ της: Croque monsieur!

Το croque monsieur είναι ένα θαυμάσιο τοστ -το υπέρτατο τοστ!- το οποίο έχει όλα τα καλά της γαλλικής κουζίνας πχ μπόλικο βούτυρο! Δεν έχει ιδιαίτερη φασαρία κι αξίζει να το σερβίρετε ένα χαλαρό μεσημεριανό ή βραδινό μιας μέρας, αργίας και σχόλης.

Croque Monsieur

(εμπνευσμένο από την ταινία "It's complicated")

Υλικά για 2 κομμάτια

4 φέτες λεπτές μήκους 15 εκ περίπου από ψωμί προζυμένιο
4 φέτες ζαμπόν βραστό εξαιρετικής ποιότητας
2 φέτες γραβιέρα (πχ η τηνιακή ταιριάζει ιδανικά) ή αν θέλετε κάτι καθαρά γαλλικό θα συνιστούσα γαλλική ή ελβετική γραβιέρα ή comté
2 κουταλιές βούτυρο λιωμένο (όχι μαργαρίνη)
Σάλτσα μπεσαμέλ:
Για τη σάλτσα θα χρειαστούμε:
1 κουταλιά βούτυρο (όχι μαργαρίνη)
1 κουταλιά αλεύρι
2/3 ποτήρι γάλα ζεστό
λίγο αλάτι
λευκό πιπέρι

Φτιάχνουμε πρώτα τη σάλτσα μπεσαμέλ.
Σε μια στενή κατσαρόλα λιώνουμε το βούτυρο σε μέτρια φωτιά (4/6). Προσθέτουμε το αλεύρι κι ανακατώνουμε ζωηρά με έναν αβγοδάρτη. Ρίχνουμε το μισό γάλα συνεχίζοντας να ανακατώνουμε ζωηρά για να μην δημιουργηθούν σβώλοι. Ρίχνουμε και το υπόλοιπο γάλα συνεχίζοντας το ζωηρό ανακάτωμα. (Σ.τ.Σ.: Η μπεσαμέλ είναι εύκολη σάλτσα αλλά θέλει να είσαι και λίγο ζογκλέρ).
Η σάλτσα θα είναι έτοιμη όταν πήξει. Την βγάζουμε από τη φωτιά, ρίχνουμε αλάτι και πιπέρι, ανακατώνουμε.

Σε όλες τις φέτες ψωμιού απλώνουμε σάλτσα μπεσαμέλ. Από πάνω στρώνουμε- πάλι σε όλες - τις φέτες ζαμπόν. Στις δύο από αυτές συμπληρώνουμε τις στρώσεις με την γραβιέρα. Κλείνουμε ανά δύο τις φέτες, έτσι ώστε να σχηματιστούν δύο σάντουιτς με στρώσεις ζαμπόν-τυρί-ζαμπόν. Αλείφουμε τα σάντουιτς κι από τις δύο πλευρές με το λιωμένο βούτυρο. Τα τοποθετούμε προσεκτικά σε μια ψηστιέρα και ψήνουμε σε δυνατή φωτιά (4/5). Μετά από λίγα λεπτά θα πιέσουμε ελαφρώς την ψηστιέρα κρατώντας μια πετσέτα ή φορώντας το γάντι της κουζίνας. Δεν παραπιέζουμε ούτε πιάνουμε τις πλάκες της ψηστιέρας με το άγκιστρο γιατί κινδυνεύουν τα υλικά να χυθούν εκτός. Μόλις ψηθούν ωραία είναι έτοιμα.
Σερβίρουμε με μια σαλάτα από μαρούλι ή ό,τι παρόμοιο μας αρέσει. Το ντρέσινγκ της σαλάτας καλό είναι να είναι λίγο παραπάνω ξιδάτο, μιας και το croque είναι αρκετά λιπαρό και ταιριάζει μια ξιδάτη σαλάτα.

Εννοείται ότι ένα κόκκινο κρασί είναι ιδανικό για συνοδεία!



*Η κουζίνα που λέγαμε:

Και πάμε στο άλμπουμ της ανάρτησης.
H Blossom Dearie είναι από τις αγαπημένες μου τζαζ βοκαλίστριες - ήταν και πιανίστρια. Έχει μια φωνή τόσο γλυκιά, ήρεμη μα συνάμα τσαχπίνικη, αλλά τόσο ζεστή που λειτουργεί σαν χαλαρωτικό, έτσι όταν ξεκινώ να την ακούσω περνούν μέρες μέχρι να αλλάξω ρεπερτόριο. Τέτοιες κρύες μέρες είναι ιδανική μουσική υπόκρουση για χαλαρά βράδια στο σπίτι, με ένα καλό βιβλίο στο ένα χέρι κι ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο άλλο. Μπορούμε να ακούμε Blossom κι όταν φτιάχνουμε croque monsieur, άλλωστε δεν ήταν λίγες οι φορές που τραγούδησε και στα γαλλικά!
Ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ της είναι το "give him the ooh-la-la" όπου ακούγεται αυτό το υπέροχο μελαγχολικό τραγούδι:

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

ΥΓ: Λόγω μικρής απουσίας τυχόν σχόλια θα αποθηκευτούν και θα απαντηθούν μετά τα Χριστούγεννα