Τα κάναμε σαλάτα

Προ ημερών περνούσα από ένα εστιατόριο των νοτίων προαστίων κι είδα να έχει σταματήσει απ'έξω φορτηγό γνωστής εταιρίας που ειδικεύεται στη συσκευασία έτοιμων σαλατών και να ξεφορτώνει πακέτα με ...έτοιμες σαλάτες. Εντάξει, δικαίωμα του εστιατορίου είναι να φέρνει έτοιμες σαλάτες κι η συγκεκριμένη εταιρία απ' ό,τι βλέπω στο σουπερμάρκετ είναι ιδιαίτερα αγαπητή και γενικώς δεν έχω πρόβλημα, άλλωστε στο συγκεκριμένο εστιατόριο δεν πηγαίνω.  Η όλη σκηνή όμως  με έκανε να θυμηθώ κάποια δυσάρεστα περιστατικά σε εστιατόρια, τα οποία περιστατικά έχουν σχέση με σαλάτες.

Πριν κάποια χρόνια είχα ζητήσει σαλάτα χωριάτικη αλλά χωρίς τη φέτα πάνω πάνω (μιας και δεν την τρώω) και σε ένα λεπτό είχε έρθει μπροστά μου έτοιμη χωριάτικη κομμένη μερικές ώρες πριν από την οποία απλώς είχαν αφαιρέσει τη φέτα, κι από την οποία είχαν μείνει κάτι τρίμματα και φυσικά τα λαχανικά είχαν ποτίσει με το "ζουμί" της, προς μεγάλη μου δυσφορία, απογοήτευση κι εκνευρισμό!

Μιαν άλλη φορά, σε άλλη ταβέρνα, η σαλάτα ήρθε πιο κρύα κι από σορμπέ φράουλα, έτοιμη, κομμένη και χωμένη στο ψυγείο από το πρωί κι εμείς, αφού τη φάγαμε και μας "έφαγε", μέχρι το άλλο πρωί είχαμε ένα θέμα που προέκυψε χάρη στην παγωμένη κι αλλοιωμένη σαλάτα κι ευτυχώς στη Χώρα του νησιού υπήρχε φαρμακείο ανοιχτό.

Μεμονωμένες περιπτώσεις που όμως σε κάνουν καχύποπτο και φτάνεις στο σημείο να απολαμβάνεις σαλάτα μόνο στα εστιατόρια που αποδεδειγμένα έχεις διαπιστώσει ότι είναι εξαιρετικές γιατί τις φτιάχνουν εκείνη την ώρα! Κι όχι από το πρωί ως αγγαρεία. Τα λαχανικά είναι φρεκοκομμένα, σφιχτά, τραγανά. Πόσο δύσκολο είναι να ετοιμάσεις μια σαλάτα; Πόσο χρόνο θα σε πάρει; Και στη σαλάτα μπορείς να είσαι δημιουργικός κι ευφάνταστος, δεν χρειάζεται να τις σνομπάρεις, γιατί αν είναι να τις έχεις δευτεράτζες καλύτερα βγάλ' τες από τον κατάλογο.

Πάμε όμως σιγά σιγά στο σημερινό πιάτο. Το οποίο είναι ένα κρύο πιάτο με ζυμαρικά. Δεν θα χρησιμοποιήσω πια τον όρο "μακαρονοσαλάτα", ο οποίος όρος, όπως μου επεσήμανε ο Κλεομένης σε προηγούμενη ανάρτηση  είναι εντελώς άκυρος και συμφωνώ. Από εδώ και πέρα θα δηλώνεται ως πιάτο με ζυμαρικά και θα επισημαίνεται ότι είναι ένα κρύο πιάτο.

Και κάτι άλλο σε σχέση με τα ζυμαρικά. Βλέπω-με 40 βαθμούς έξω, το επισημαίνω!!- από εδώ κι από εκεί να ετοιμάζετε πιάτα με ζυμαρικά τίγκα στα μπέικον, τις κρέμες γάλακτος και τα λιωμένα τυριά! ΣΤΟΠ! Το καλοκαίρι, τα πιάτα με ζυμαρικά θέλουν μια légèreté που λένε κι οι Γάλλοι! Αφήστε τέτοια "βαριά" υλικά για το χειμώνα κι ετοιμάστε κάτι σαν αυτό:

Fusilli με μπουκιές κοτόπουλου και καλοκαιρινά λαχανικά (κρύο πιάτο)

Για 2 άτομα

1 φιλέτο κοτόπουλο
1 τομάτα μεγάλη
1 πιπεριά πράσινη
1 κόκκινο κρεμμύδι
1 μικρό αγγούρι
λίγες ελιές Καλαμών ή/και πράσινες
χυμός ενός λεμονιού
ρίγανη
αλάτι
ελαιόλαδο

Κόβουμε το κοτόπουλο σε μπουκιές. Σε ένα μπολ ανακατώνουμε το λεμόνι με λίγο ελαιόλαδο, άφθονη ρίγανη κι αλάτι. Ρίχνουμε το κοτόπουλο και το αφήνουμε να μαριναριστεί για λίγη ώρα (20 λεπτά)

Εν τω μεταξύ βράζουμε αυστηρά al dente τα ζυμαρικά, τα σουρώνουμε, τα βάζουμε σε ένα μπολ, ρίχνουμε λίγο ελαιόλαδο και τα αφήνουμε να κρυώσουν.

Κόβουμε την τομάτα σε λεπτές ροδέλες. Σε ένα ταψί στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί, βάζουμε τις ροδέλες, λίγο αλάτι, ρίγανη κι ελαιόλαδο, και ψήνουμε στο γκριλ του φούρνου, για 10 λεπτά περίπου μέχρι να αρχίσουν να στεγνώνουν.

Σε ένα τηγάνι ρίχνουμε το κοτόπουλο με την μαρινάδα και τηγανίζουμε για λίγα λεπτά μέχρι να ψηθεί το κρέας και να σωθούν τα υγρά.

Μέχρι να κρυώσουν οι τομάτες, τα ζυμαρικά και το κοτόπουλο, κόβουμε τα υπόλοιπα λαχανικά. Την πιπεριά σε λεπτές φέτες, το αγγούρι σε κυβάκια, το κρεμμύδι σε ροδέλες.

Ανακατώνουμε όλα τα υλικά μαζί σε μια πιατέλα προσθέτοντας λίγο ελαιόλαδο, αλάτι, κι αν θέλουμε λίγο λεμόνι.

 Το πιάτο συνοδεύτηκε  όχι με ψωμί αλλά με κάτι καταπληκτικά παξιμάδια από την Αστυπάλαια. Τα παξιμάδια Ηλιάνα τα ανακάλυψα την προηγούμενη φορά που ήμουν στο νησί. Είναι πάρα πολύ νόστιμα ιδιαίτερα αυτά που είναι φτιαγμένα με χλωρή και σαφράν. Τα βρίσκω και εδώ στην Αθήνα (συγκεκριμένα στα ΑΒ) ευτυχώς!