Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Pranzo di Ferragosto



Η ταινία Pranzo di Ferragosto (2008) (ε.τ. ''Αυγουστιάτικο γεύμα στη Ρώμη'') μοιάζει να συνεχίζει κατά κάποιο τρόπο την παράδοση της γλυκόπικρης comedia italiana. Η ταινία είναι ένα είδος one man show αφού ο πρωταγωνιστής Gianni di Gregorio είναι ο
(συν)σεναριογράφος αλλά και σκηνοθέτης της ταινίας. Την παράσταση όμως κλέβουν οι γηραιές κυρίες που τον πλαισιώνουν κι ελαφρώς τον...ταλαιπωρούν!

Το στόρυ έχει ως εξής: Βρισκόμαστε στη Ρώμη , μέσα Αυγούστου κι η πόλη έχει αδειάσει. Από τους λίγους εναπομείνοντες στην πόλη είναι κι ο Gianni ένας ταλαίπωρος άνεργος πενηντάρης που μένει με τη δεσποτική μαμά του. Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας όπου ζει, του χτυπά την πόρτα για να του πει ότι ναι μεν ο Gianni έχει κάτι αιώνες να πληρώσει τα κοινόχρηστα αλλά αν κρατήσει τη μητέρα του για 2 μέρες θα του διαγράψει ένα μέρος από αυτά. Ο Gianni δέχεται διστακτικά αλλά παθαίνει ένα μικρό σοκ όταν διαπιστώνει ότι η μαμά του διαχειριστή πάει πακέτο με τη ..θεία! Το κακό ...τεταρτώνει όταν καλός του φίλος του ζητά να προσέξει και τη δική του μητέρα για μια βραδιά! Έτσι ο Gianni έχει να αντιμετωπίσει ούτε μία ούτε δύο αλλά τέσσερις γιαγιάδες , οι οποίες δεν τον ακούν καθόλου, κάνουν ό,τι θέλουν, ενίοτε τσακώνονται μεταξύ τους ή και ...δραπετεύουν. Εν τω μεταξύ τον βλέπουμε , να προσπαθεί να διατηρήσει τις ισορροπίες , να μαγειρεύει, να πίνει ατέλειωτες ποσότητες κρασιού για να αντέξει , να τρέχει στη νυχτερινή Ρώμη να βρει τη γιαγιά που έχει δραπετεύσει, να είναι αναγκασμένος να ακούει μαύρα μεσάνυχτα τις παιδικές αναμνήσεις της άλλης. Την επόμενη μέρα , Δεκαπενταύγουστο , ο Gianni προσπαθεί να τις ξεφορτωθεί αλλά εκείνες , ορεξάτες και συμφιλιωμένες τον παρακαλούν να γιορτάσουν μαζί τη μέρα. Τι να κάνει κι εκείνος , βγαίνει σε μια έρημη Ρώμη , αρπάζει τον μεθύστακα της γειτονιάς , τον Βίκινγκ, και τρέχουν με τη μηχανή στην άδεια πόλη σε αναζήτηση πρώτων υλών για το γεύμα. Το γεύμα έχει επιτυχία , όλοι πίνουν και διασκεδάζουν, ακόμα περισσότερο οι γιαγιάδες που στο τέλος εκλιπαρούν τον Gianni, δωροδοκώντας τον να μείνουν άλλη μια μέρα μαζί!!! Κι ο εξουθενωμένος Gianni, τι να κάνει; Δέχεται!

Η ταινία είναι από εκείνες που εκμεταλλευόμενες δύσκολες, πικρές καταστάσεις στο τέλος καταφέρνουν να φτιάξουν τη διάθεση των ηρώων αλλά και των θεατών. Ο Gianni άνεργος -δεν μπορεί να δουλέψει γιατί πρέπει να προσέχει τη μητέρα του!- ανύπαντρος , μεσήλικας πια , έχει να αντιμετωπίσει εκτός από τη δύσκολη φτωχή ζωή, μια μητέρα που χωρίς να το θέλει γίνεται δεσποτική. Μειλίχια , ήρεμη δεν καταλαβαίνει ότι με τις απαιτήσεις της βασανίζει το γιο της. Από την άλλη, μαθαίνουμε ότι η κα.Μαρία , θεία του διαχειριστή, παρότι μητέρα δύο παιδιών που ζουν στην πόλη , βρίσκεται εν μέσω Αυγούστου στο σπίτι ξένων ανθρώπων. Η μοναξιά , η παραιτημένη ζωή , η δύσκολη οικονομική κατάσταση μοιάζουν να ξεχνιούνται για λίγο με την παρουσία των 4 δυναμικών γιαγιάδων κι έστω για κάποιες στιγμές η ζωή του ταλαίπωρου ήρωά μας φωτίζεται από μια μικρή αχτίδα αισιοδοξίας . Δεν είναι παρά απλά πράγματα όπως, καλή διάθεση , ζεστές καρδιές , τρυφερότητα που ενώνονται ώστε η σκληρή πραγματικότητα να αποκτήσει διαστάσεις πιο ανθρώπινες. Ίσως ...ίσως τα πράγματα τελικά δεν είναι τόσο άσχημα στη ζωή του Gianni....
Είχα καιρό να βγω από το σινεμά με τέτοια ψυχική ευφορία. Μικρή ταινία - μέγιστη απόλαυση.

5 σχόλια:

  1. Ακόμα μια τραγανιστή πρόταση που θα ακολουθήσω :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν έχω δει την ταινία αλλά αυτό το: "Βρισκόμαστε στη Ρώμη , μέσα Αυγούστου κι η πόλη έχει αδειάσει" μου θύμισε ένα παλιό αριστούργημα που δεν θυμάμαι τώρα τον τίτλο με το Βιττόριο Γκάσμαν και τον Ζαν Λ. Τριντινιάν!
    Σημειώνω και το Αυγουστιάτικο Γεύμα γιατί από τα γραφόμενα συμπεραίνω ότι θα είναι πολύ καλή!
    Την καλησπέρα μου! Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. βρομιστεράκι καλημέρα! Μα τι crispy θα ήμουν αν δεν ήταν τραγανιστές οι προτάσεις μου;! Πάντως η ταινία είναι συμπαθέστατη κι οι γιαγιάδες αξιολάτρευτες!





    navarino-s καλημέρα! Η ταινία στην οποία αναφέρεστε είναι ο ''Φανφαρόνος''. Εμένα η σκηνή της έρημης Ρώμης μού θύμισε το πρώτο μέρος της ταινίας του Νάννι Μορέττι ''Αγαπημένο μου ημερολόγιο'' , όπου γυρνά στην έρημη πόλη με τη βέσπα του. Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χμμ.. διέφυγε της προσοχής μου...

    Αχ αυτές οι μαμάδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. tom είχε παιχτεί το τελευταίο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου οπότε μάλλον διέφυγε της προσοχής πολλών. Εμείς καταφέραμε και το είδαμε μόλις πριν 10 μέρες περίπου όταν το έπαιξε το Ίντεαλ μόνο για 4 μέρες.
    Γνωρίζω περίπτωση -Έλληνα βέβαια- που εγκατέλειψε καριέρα γιατρού και αρραβωνιαστικιά για να προσέχει την άρρωστη μαμά του!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή