Χθες βγήκε σε σύνταξη ο Ρέμπους. Δηλαδή τελείωσα την ανάγνωση του τελευταίου βιβλίου με τις περιπέτειες του αγαπημένου μου επιθεωρητή. Ο Ίαν Ράνκιν τον ταλαιπωρεί αφάνταστα στο ''Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους'' (εκδόσεις Μεταίχμιο http://metaixmio.gr/ ). Τον βγάζει σε διαθεσιμότητα , τον βάζει να ανεβοκατεβαίνει σκαλιά και ν'αγκομαχεί -είναι πια 60 ετών- τον κάνει ύποπτο για απόπειρα φόνου. Συγχρόνως η σχέση του με την πιστή του Σήβον δοκιμάζεται- η επαγγελματική εννοείται, ερωτική τροπή δεν πήρε ποτέ η σχέση τους αν και κάτι υπέβοσκε- ενώ το πιο συγκλονιστικό είναι η τροπή που παίρνει η σχέση του με τον αιώνιο εχθρό του τον Κάφερτι. Τι να πω. Πιστεύω ότι οι σκηνές με τον Κάφερτι είναι οι πιο δυνατές που έχει γράψει ο συγγραφέας. Εννοείται ότι η περίπλοκη αλλά κατα βάθος απλή υπόθεση του βιβλίου λύνεται χάρη στον Ρέμπους - κι εδώ μάλλον κλείνει το μάτι του ο Ράνκιν στο στοιχειώδες των υποθέσεων που πρέσβευε ο Σέρλοκ Χολμς.
Θα μου λείψει ο Ρέμπους. Μου άρεσε το γεγονός ότι δεν ήταν και το πρότυπο αστυνομικού, οι μέθοδοί του αμφισβητούνταν, δεν ακολουθούσε κατα γράμμα τους τύπους και τους κανόνες, έριχνε εκνευρισμένος φλιτζάνια σε προϊσταμένους, είχε εμμονές που στην κυριολεξία τον στοίχειωναν-βλέπε Κάφερτι. Αυτό που μου άρεσε όμως περισσότερο είναι ότι ήταν ένας μοναχικός και ρομαντικός υπερασπιστής του δικαίου -όπως αυτός ερμήνευε το δίκαιο- που λάτρευε την καλή ροκ μουσική, το καλό σκοτσέζικο μαλτ και το τίγκα στο λίπος τυπικό βρεττανικό φαγητό! Κι επίσης το γεγονός ότι είχε για βοηθό την Σήβον Κλαρκ μια εκ πρώτης όψεως τελείως διαφορετική από αυτόν περσόνα, τυπική στη δουλειά της, με ακεραιότητα, με έντονο αίσθημα ευθύνης αλλά έφτιαχναν ένα απίστευτα ταιριαστό δίδυμο - το ταίριασμα ήταν μόνο επαγγελματικό γιατί όπως είπαμε ποτέ δεν εκδηλώθηκε ευθέως κάτι ερωτικό, ίσως γιατί και οι δύο ήταν τόσο ερωτευμένοι με τη δουλειά τους.
Αναρωτιέμαι αν ο Ίαν Ράνκιν έχει σκεφτεί να συνεχίσει να γράφει, με τη Σήβον όμως πρωταγωνίστρια. Δεν θα ήταν κι άσχημα κι εννοείται ότι ο Ρέμπους θα είναι παρών και το Εδιμβούργο ως γνώριμο σκηνικό κι όλη η παρέα από το Γκέιφιλντ Σκουέρ κι επίσης παλιοί φίλοι και νέοι εχθροί. Till then...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου