Martini & oysters ( Μικρές μπουκιές ευτυχίας )

Χθες τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου του Κωνσταντίνου Τζούμα ''Complete Unknown'' των εκδόσεων Kαστανιώτη (http://www.kastaniotis.com.) Εντάξει, δεν είμαι κριτικός βιβλίων οπότε δε διαθέτω εκείνο το βαρόμετρο που μετρά τη λογοτεχνική αξία ενός βιβλίου, όμως θα ήθελα να γράψω 2-3 λόγια . Λοιπόν βρήκα το βιβλίο αυτό συναρπαστικό. Ο συγγραφέας κατάφερε να με παρασύρει στο φρενήρη ρυθμό της Νέας Υόρκης του 70 , να με βυθίσει σε μια κατάσταση sex & drugs & rock'n'roll , όλα αυτά τα άκρως ενδιαφέροντα ή αλλόκοτα πλάσματα που πέρασαν από τη ζωή του εκείνα τα χρόνια έγιναν για λίγες μέρες φιγούρες οικείες, όπως επίσης οικεία έγιναν τα στέκια, οι βόλτες, οι δρόμοι , οι λεωφόροι, τα πάρκα, οι συνοικίες της απόλυτης Μητρόπολης. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο έλεγχος των συναισθημάτων. Ευτυχώς ο συγγραφέας δε γίνεται ποτέ μελοδραματικός ούτε στις πιο δύσκολες προσωπικές στιγμές ούτε σε ό,τι αφορά τον -ανύπαρκτο ευτυχώς- νόστο του για την πατρίδα. Το τέλος γι'αυτόν στη Νέα Υόρκη έρχεται μάλλον φυσιολογικά, έκλεισε ένας κύκλος, τέλος. Κάτι άλλο που λάτρεψα στο βιβλίο είναι αυτή η επαφή με το ευ ζην εκείνης της πόλης που στην κυριολεξία τα είχε όλα ( και φαντάζομαι τα έχει ακόμα). Φημισμένα club , εξαιρετικά εστιατόρια , beautiful people drinking & dining...Υπάρχει μια σκηνή στο βιβλίο που πραγματικά μού έφερε δάκρυα στα μάτια γιατί τη θεωρώ ότι αποτυπώνει το απόλυτο ευ ζην. Είναι η επίσκεψη στο Oyster bar του Plaza Hotel για martini & oysters. Φαντάζομαι ότι μια τέτοια επίσκεψη είναι πραγματικά μια ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή ενός ευζωιστή, είναι από εκείνες τις στιγμές που σε κάνουν ν'αναφωνείς ''Να γιατί αξίζει να ζω!''.

Προσωπικά δεν πιστεύω στη μία και μοναδική απόλυτη ευτυχία . Προτιμώ τις μικρές στιγμές ευτυχίας, τις μπουκίτσες, συχνά αναπάντεχες. Ένα υπέροχο φαγητό, ένα εξαιρετικό κρασί, μια ταινία, μια μελωδία ,ένα βιβλίο , ένας πίνακας , το σοκάκι μιας πολύβουης πόλης που ανακάλυψες τυχαία, ένα ηλιοβασίλεμα, ένα ξημέρωμα, τα κύματα, ένα ζεστό χαμόγελο, μια τυχαία ανταλλαγή βλεμμάτων, όλα είναι εκεί, δίπλα μας, μπροστά μας, στιγμές κι εμπειρίες ευτυχίας αξέχαστες αρκεί οι αισθήσεις να είναι σε εγρήγορση. Δες, γεύσου, άκου, νιώσε...Να απολαμβάνεις, αυτό είναι! Με αυτά κι αυτά θυμήθηκα κάτι εξαιρετικά βιβλιαράκια ενός Γάλλου συγγραφέα του Φιλίπ Ντελέρμ που είχαν εκδοθεί από τις εκδόσεις Πατάκη (http://www.patakis.gr) ''Η πρώτη γουλιά της μπύρας κι άλλες μικρές απολαύσεις'' & '' Έργα κι ημέρες του αξιότιμου κυρίου Σ.'' Με πόση τρυφερότητα περιγράφει τις μικρές ανθρώπινες ευτυχίες, με πόση αγάπη παρατηρεί τη ζωή του κου. Σβιτσμπεργκ, που για πολλούς φαντάζει μονότονη, βαρετή και ξενέρωτη αλλά ο συγγραφέας καταφέρνει και βρίσκει σε μια τέτοια ζωή αρκετά ψήγματα ευτυχίας. Ναι, έτσι είναι και με τα χρόνια έμαθα ότι η απόλυτη ευτυχία είναι μια χίμαιρα, αντίθετα υπάρχουν πολλές ''μπουκίτσες'' ευτυχίας από τις οποίες μπορούμε να ''τσιμπολογήσουμε''!

Οι εικόνες είναι από τα site των εκδοτικών οίκων Καστανιώτη & Πατάκη αντίστοιχα.