-Crispy , τι πίνεις;
-Sauvignon blanc , Coopers Creek. Εγκρίνεις , Miles;
-Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται!
-Χαίρομαι.
Υπάρχουν κάποιες ταινίες που τις λατρεύω, κάποιες απ'αυτές είναι αριστουργήματα άλλες πάλι δεν κατατάσσονται στην εν λόγω κατηγορία. Τις βλέπω και τις ξαναβλέπω, έχω μάθει τα σενάρια απ'έξω, θα γελάσω (ή θα κλάψω) στις σκηνές που την προηγούμενη φορά είχα γελάσει (ή κλάψει) και θα προσπαθώ να βρίσκω εκείνο το κάτι που μου ξέφυγε στις 30 (περίπου) προβολές που έχουν προηγηθεί. Κλασσικά πράγματα. Αναρωτιέστε ποιες ταινίες είναι αυτές; Λοιπόν , υπάρχουν οι ταινίες του Woody βέβαια, υπάρχει μια σειρά ταινιών που έχουν, ας πούμε, μια κάποια σχέση με τη γαστρονομία, υπάρχουν εκείνες της comedia italiana κι υπάρχουν κάποιες εξαιρετικές αμερικάνικες κομεντί των δεκαετιών 50 & 60. Αυτές είναι οι κατηγορίες σε γενικές γραμμές.
Το ''Sideways'' (ε.τ. Πλαγίως) είναι μια ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί το κρασί, θέμα αγαπημένο της Crispy! Η ταινία είναι ουσιαστικά μια buddy movie, δύο φίλοι ξεκινούν για ένα μικρό ταξίδι στους απέραντους αμπελώνες της Καλιφόρνια. Ο ένας είναι ένας wannabe συγγραφέας που βρίσκεται επίσημα σε κατάθλιψη εδώ και 2 χρόνια αλλά τυγχάνει λάτρης και γνώστης του οίνου ενώ ο έτερος είναι ένας ημιαποτυχημένος ηθοποιός που πρόκειται να παντρευτεί σε μία εβδομάδα αλλά θεωρεί το ταξίδι ως μια ευκαιρία για ένα τελευταίο τσιλιμπούρδισμα. Το τοπίο είναι φανταστικό, οι αμπελώνες θελκτικοί, τα wineries καλούν για οινογνωσίες, η διάθεση καλή, οι αισθήσεις σε εγρήγορση. Όμως το ταξίδι θα αποδειχτεί αρκετά ζόρικο και για τους δύο, τα όσα τους συμβαίνουν μοιάζουν να τους παρασύρουν, να τους αποσυντονίζουν, το κρασί εν τω μεταξύ ρέει άφθονο και τέλος η επιστροφή -ελαφρώς οδυνηρή- μοιάζει αναγκαία κι επιβεβλημένη για να πάρουν πάλι τα πράγματα το ''σωστό'' δρόμο. Η ωραιότερη σκηνή της ταινίας είναι όταν ο Μάιλς (ο οινολάτρης) συζητά με τη Μάγια (παλιά γνώριμη κι επίσης οινολάτρης) περί οίνου. Είναι ένας διάλογος (μάλλον δύο μονόλογοι είναι ουσιαστικά) παθιασμένος, που τους παρασύρει σε μια... ερωτική εξομολόγηση του μεν για την ποικιλία pinot noir, της δε για το θαύμα που συντελείται σ' ένα μπουκάλι κρασί. Εξαιρετική σκηνή, πάντα με συνεπαίρνει!
Τώρα για να πειστείτε για την αδυναμία που έχω στην ταινία , ιδού η αφίσα της ταινίας -σε σχήμα μπουκαλιού!- στην ντουλάπα της κουζίνας μου!
Η ταινία είναι σκηνοθετημένη από τον ελληνικής καταγωγής Alexander Payne και παίζουν ο Paul Giamatti (εξαιρετικός ως Μάιλς) , ο Thomas Hayden Church (τον έβλεπα σε μια σειρά στο Μακεδονία με την Debra Messing . Λοιπόν αυτόν δεν μπορείς να τον πεις ούτε όμορφο ούτε άσχημο ούτε γοητευτικό αλλά είναι συγχρόνως και τα τρία μαζί!) , η Virginia Madsen (είναι αδερφή του Michael Madsen παλιού γνώριμου του Ταραντίνο) κι η Sandra Oh (οι περισσότεροι θα τη γνωρίζετε από το Grey's Anatomy. Την είχα πρωτοδεί σε μια εξαιρετική καναδική ταινία ''Last night''). H μουσική επένδυση της ταινίας είναι παρα πολύ ωραία. Κάτι σε ελαφριά τζαζ των seventies.
Α , να σας πω την αφορμή με την οποία είδα την ταινία ( για 10η , 15η φορά;). Σκεφτόμουν ότι τέτοια εποχή αλλάζουν οι συνήθειές μου στο κρασί. Υποχωρεί το κόκκινο ενώ το ροζέ μπαίνει δυναμικά - το οποίο ταιριάζει τόσο καλά με την κουζίνα του καλοκαιριού , τα'χουμε ξαναπεί!
Αν η Crispy ήταν κρασί , θα μπορούσε να είναι ένα νεοζηλανδικό Sauvignon blanc!
Μιλάμε για καταπληκτική ταινία και να είσαι καλά crispy μου που σκέφτηκες να κάνεις αυτή την ανάρτηση. Εκτός από τη φοβερή σκηνή με το σπάνιο μπουκάλι στο φαστ φουντ και το εκληκτικό τέλος, εκτός από την οινοποσιακή ξενάγηση για το πλατύ κοινό, μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η τρυφερή σχέση της απλής σερβιτόρας με τον διανοούμενο και με τον απλό και απέριτο τρόπο που την ανέδειξε ο σκηνοθέτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο και θα σου έρχομαι τακτικά.
navarino-s , ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Βεβαίως να περνάτε , υπάρχουν πολλά ''καλούδια'' , πνευματικά και...γαστρονομικά , για τα οποία μπορούμε να κουβεντιάζουμε. Η σκηνή με τον Miles να πίνει το Chateau Cheval σ'ένα φαστφουντάδικο στην αρχή ''σοκάρει'', αλλά ξέρεις ότι έχει κάθε δίκιο που το πίνει εκείνη τη στιγμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήO Paul Giamatti που τον πρωτοθυμάμαι σ' εκείνη την τρυφερή σκηνή με την J. Roberts ("this too will pass") στο "My Best Friend's Wedding" την ώρα που μοιράζονται ένα τσιγάρο, ταινία που έπαιξε για λίγο και η Rachel Griffiths.
ΑπάντησηΔιαγραφή