Simenon , Malet , Manchette (post 1)

Τα βιβλία του Ζωρζ Σιμενόν με ήρωα τον επιθεωρητή Μαιγκρέ είναι μάλλον τα πρώτα βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας που διάβασα κι αυτό χάρη σε μία καθηγήτρια Γαλλικών από την οποία μπορεί να μην έμαθα να χρησιμοποιώ και να κλίνω σωστά τον subjonctif αλλά σίγουρα έμαθα πολλά για την κλασσική γαλλική λογοτεχνία αλλά και για το Παρίσι όπου είχε η ίδια σπουδάσει. Ο επιθεωρητής Μαιγκρέ λοιπόν, παρ'ότι τυπικότατος ,λιγομίλητος και κάπως ''βαρύς'' γινόταν αμέσως συμπαθής για τη διακριτικότητά του ,την ακεραιότητα και την ευπρέπειά του, και φυσικά για τη μοναδική του ικανότητα να λύνει και τις πιο μυστήριες υποθέσεις. Ήταν το καμάρι της Κε ντεζ Ορφέβρ, της αστυνομικής διεύθυνσης του Παρισιού κι ένα από τα πιο διάσημα τέκνα της πόλης -τον αναγνώριζαν σχεδόν οι πάντες! Η ματιά κι η στάση του απέναντι σ'ένα Παρίσι κάθε άλλο παρά αθώο ήταν μάλλον συγκαταβατική. Μέσα σ'όλα αυτά όμως, ήταν και γκουρμέ , γνώριζε όλα τα καλά μπιστρό του Παρισιού , αναγνώριζε το καλό κρασί κι η γυναίκα του -μια διακριτική παρουσία-ήταν εξαιρετική μαγείρισσα.

[ Πέρα από το αν θα λυνόταν μια υπόθεση ή όχι, αυτό που μ'ενδιέφερε εξίσου σ'ένα αστυνομικό μυθιστόρημα ήταν η προσωπική ζωή του κεντρικού ήρωα και κυρίως ...τι έτρωγε! Με τα χρόνια έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι Νοτιοευρωπαίοι ντετέκτιβ ή αστυνομικοί είναι γαστρονομικώς άψογοι! Ο Πέπε Καρβάλιο ,ο Χαρίτος (για τα γεμιστά , όχι τα κρουασάν!) , ο Μονταλμπάνο , ο -συγκλονιστικός- Φαμπιό Μοντάλ κι ο Παριζιάνος Μαιγκρέ δίνουν ιδιαίτερο βάρος στο τι τρώνε και τι πίνουν. Αντίθετα , οι Βορειοευρωπαίοι συνάδελφοί τους - Τζων Ρέμπους , Βαργκ Βέουμ - τρώνε ακατάστατα και ρέπουν προς το junk food. Οι Αμερικανοί συνάδελφοί τους είναι άλλη ιστορία- θα συζητήσουμε κάποτε γι'αυτούς και τις γαστρμαργικές τους συνήθειες]

Πώς θυμήθηκα τον επιθεωρητή Μαιγκρέ , λοιπόν. Αγόρασα προ ημερών το βιβλίο ''Ο επιθεωρητής Μαιγκρέ και το ακέφαλο πτώμα'' από τις εκδόσεις Άγρα http://www.agra.gr/ . Οι εκδόσεις Άγρα παρεπιπτόντως, κάνουν εξαιρετική δουλειά , αγοράζω τα βιβλία τους ξέροντας ότι όλα είναι άψογα - κυρίως η μετάφραση! Στο συγκεκριμένο βιβλίο παρουσιάζεται ένας διάφορετικός Μαιγκρέ ακόμα και η γυναίκα του ανησυχεί γι'αυτόν. Η υπόθεση , μάλλον τυχαία παίρνει το δρόμο της αλλά αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι πώς μια συγκεκριμένη γυναίκα-άμεσα συνδεδεμένη με το έγκλημα που έχει γίνει- μοιάζει να επηρεάζει τον επιθεωρητή , τον ελκύει κυρίως λόγω της ιδιόρρυθμης προσωπικότητάς της. Εξ'αιτίας αυτής της επιρροής ο Μαιγκρέ δρα σχεδόν μηχανικά και κάπου κάπου διστακτικά . Επίσης κεντρικό ρόλο μοιάζει να παίζει η δύσκολη σχέση & συνεργασία του με τον ανακριτή Κομελιώ , κάτι που αποτυπώνεται τόσο έντονα -σχεδόν συγκλονιστικά - στην τελευταία πρόταση του βιβλίου: Κι αυτό ο Μαιγκρέ , όσο ζούσε , δεν του το συγχώρεσε ποτέ του ανακριτή Κομελιώ. Ναι , όντως όσο διαβάζω την πρόταση τόσο βρίσκω παράξενα συναισθηματικό τον αγαπητό μας επιθεωρητή στο βιβλίο αυτό. Φυσικά από τις εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν κι άλλα εξαιρετικά βιβλία του Σιμενόν με αλλά και χωρίς τον Μαιγκρέ.

Τώρα ως προς τη μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη ο Μαιγκρέ ευτύχησε και με το παραπάνω. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει ιδανικότερος ηθοποιός από τον Ζαν Γκαμπέν για να επωμιστεί το ρόλο του λιγομίλητου επιθεωρητή. Αναρωτιέμαι καμιά φορά αν ο Σιμενόν είχε στο μυαλό του τον εν λόγω ηθοποιό όταν σκιαγραφούσε τον ήρωά του. Στο tv5 είχα δει ορισμένα επεισόδια της τηλεοπτικής μεταφοράς των περιπετειών του Μαιγκρέ που τον ενσάρκωνε ο ηθοποιός Μπρουνό Κρεμέρ. Καθόλου άσχημα μπορώ να πω.

Αφίσα από ταινία με ήρωα τον επιθεωρητή Μαιγκρέ και τον Ζαν Γκαμπέν στο ομώνυμο ρόλο.

Το μικρό αφιέρωμα σε συγγραφείς του polar συνεχίζεται αύριο.