The strange... cuisine anglaise!

Αφορμή για τούτη την ανάρτηση είναι ένα ...παράξενο σχόλιο της vipera όπου με ρωτά αν έχει τίποτα... παράξενο η αγγλική κουζίνα. Ξέρω ότι σε αυτό το σημείο οι περισσότεροι θα χασκογελάσετε θεωρώντας τον όρο ''αγγλική κουζίνα'' σχήμα οξύμωρο. Αλλά δεν έχετε δίκιο, διότι το μόνο που κάνετε είναι να αναπαράγετε τα γνωστά στερότυπα που εμείς , οι κάτοικοι τούτης της ''λιλιπούτειας πλην όμως τίμιας'' χώρας, χρησιμοποιούμε κατα κόρον για τους αλλοδαπούς.
Θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω την υπεράσπιση  μου στην αγγλική κουζίνα , ξεκινώντας μ'ένα σύντομο μάθημα οικιακής οικονομίας (lucky you!!!) . Το πώς διαμορφώνεται μια εθνική κουζίνα εξαρτάται άμεσα και στο μεγαλύτερο ποσοστό από τη γεωγραφία του τόπου, τη γεωμορφολογία και το κλίμα , στοιχεία που διαμορφώνουν κατ'επέκταση τη χλωρίδα και πανίδα του κάθε τόπου. Με απλά λόγια δεν περιμένεις ποτέ η μελιτζάνα να είναι το εθνικό προϊόν και το βασικό συστατικό της...νορβηγικής κουζίνας γιατί απλά η μελιτζάνα δεν ευδοκιμεί στα βόρεια -και κρύα- μέρη! Υπάρχουν χώρες που ανέπτυξαν πολυποίκιλη και συναρπαστική κουζίνα λόγω ακριβώς της πληθώρας πρώτων υλών που διέθετε ο τόπος και το κλίμα κι η γεωμορφολογία ευνοούσε την καλλιέργειά τους. Καλά παραδείγματα είναι οι μεσογειακές χώρες όπως η Ελλάδα , η Ιταλία κι η Γαλλία κυρίως οι δύο τελευταίες , αλλά ακόμα περισσότερο η τελευταία. Σκεφτείτε τη γεωγραφική θέση της Γαλλίας : Εκτείνεται από τον Ατλαντικό ως τη Μεσόγειο και τις Άλπεις , κι από τα Πυρηναία έως τις Αρδέννες. Κι ενδιάμεσα συναντά κανείς πεδιάδες , λειβάδια , οροπέδια , βουνά τα πάντα. Κι από κλίμα ό,τι θες : Μεσογειακό , ηπειρωτικό , ωκεάνιο , αλπικό, τα πάντα.
Αν πάρεις το πλοίο από το Καλαί της Γαλλίας και διασχίσεις την Μάγχη , θα αποβιβαστείς στο Ντόβερ της Μ. Βρετανίας. Ξαφνικά βρίσκεσαι σε μια χώρα με τελείως διαφορετική γεωμορφολογία από αυτήν που άφησες πίσω. Είσαι σ'έ να νησί που βρέχεται από τον Ατλαντικό Ωκεανό , έχει ελάχιστα ψηλά βουνά και τα κύρια χαρακτηριστικά του κλίματος είναι υγρασία , κρύο , πολλές βροχές , ισχνή ηλιοφάνεια. Ούτε εδώ ευδοκιμεί η μελιτζάνα οπότε όταν επισκέπτεσαι τα βρετανικά νησιά δεν περιμένεις να σου σερβίρουν ως εθνικό έδεσμα... τον μουσακά.
Εν τούτοις οι Βρετανοί με τις ελάχιστες τοπικές πρώτες ύλες που διαθέτουν καταφέρνουν και συντηρούν μια ευπρεπέστατη κουζίνα. Δεν ξέρω με τι έχετε συνδυάσει εσείς την κουζίνα τους αλλά πιστέψτε με δεν είναι μόνο fish&chips! Φυσικά μιλάμε για μια κουζίνα που έχει δεχτεί πληθώρα επιρροών. Γεύσεις κι αρώματα που προέρχονται κυρίως από πρώην αποικίες , από μετανάστες που εγκαταστάθηκαν στο ''Νησί'' , επιρροές από το ''Continent'' (όπως λένε οι Βρετανοί την υπόλοιπη Ευρώπη) και κυρίως από τη Γαλλία- είμαι σίγουρη ότι το αγγλικό shepherd's pie έχει σχέση με το γαλλικό hachis parmentier. Οι επιρροές μιας κουζίνας είναι εξάλλου αναπόφευκτο στοιχείο - δείτε πόσο επηρεασμένη είναι η δική μας από την τούρκικη.
Πίτες , ωραία γλυκά , μπισκότα -κορυφαία τα σκοτσέζικα shortbread- , πιάτα με ψάρι , πιάτα με κρέας - το κλασικό roast beef , διάσημες σάλτσες , πολύ καλά αλλαντικά , τυριά -ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια γίνεται σπουδαία δουλειά πάνω στα τυροκομικά , φοβερές μπύρες. Τι άλλο θέλετε; Ε , τι είπατε ; Γεμιστά , παστίτσιο και κοκκινιστό; Αδιόρθωτοι είστε!!!
Πάμε τώρα στο...παράξενο της υπόθεσης. ''Σκανάροντας'' την βρετανική κουζίνα το μόνο παράξενο που βρήκα είναι το σκοτσέζικο haggis το οποίο περιέχει εντόσθια αρνιού αλλά το βρίσκω τόσο ''παράξενο'' όσο και τον πατσά , τη μαγειρίτσα και το κοκορέτσι. Άντε και το stewed eel ή jellied eel όπως αλλιώς λέγεται κι είναι ένα πιάτο με χέλι το οποίο είναι παραδοσιακό της περιοχής του Λονδίνου. Το αναφέρω μόνο και μόνο επειδή πολλοί απεχθάνονται το χέλι από τα ''looks'' του.
Τελικά , δεν νομίζω ότι η βρετανική κουζίνα είναι πιο παράξενη από άλλες κουζίνες , τα συστατικά της είναι ταπεινά γιατί η γη της χώρας δεν είναι ιδιαίτερα εύφορη , γιατί το κλίμα είναι υγρό και κρύο.
Παραταύτα την επόμενη φορά που θα επικεφτείτε την βρετανική πρωτεύουσα , μπείτε σε μια pub  , φάτε μια πίτα , πιείτε και μια ale και πιστέψτε με δεν θα περάσετε κι άσχημα!
Με αυτά και μ'αυτά θυμήθηκα ότι χρησιμοποιώ αρκετά βρετανικά προϊόντα στην κουζίνα. Και νομίζω ότι ήρθε ο καιρός να σας αποκαλύψω τα αγαπημένα μου ...chips! Μα τι Crispy θα ήμουν αν δεν έτρωγα chips! Τσιπς λοιπόν , σάλτσες , δημητριακά , μπισκότα , τσάι , μαρμελάδες , μπύρες ...

Πριν κλείσω , να διευκρινίσω τα εξής. Η ανάρτηση έγινε περισσότερο για να τονίσει ότι κάποιες εθνικές κουζίνες...δεν δαγκώνουν! Κι επίσης , καιρός είναι εμείς οι Έλληνες να γίνουμε πιο διαλλακτικοί , πιο ανοιχτόμαυαλοι και πιο ανεκτικοί σε ορισμένα ζητήματα. Και να μην χασκογελάμε με κακόγουστα στερεότυπα. Ναι , έχουμε πεντανόστιμη κουζίνα , ναι έχουμε κάποια πιάτα που είναι για ..Όσκαρ. Αλλά ας συγκρατήσουμε τον υπερβάλλοντα ενθουσιασμό μας κι ας μάθουμε να μην θεωρούμε ως δεδομένο την ''καλύτερη στον κόσμο'' κουζίνα μας. Και για τον υπόλοιπο κόσμο στερεότυπο έχει καταντήσει αυτή:  feta , mouzaka ,  greek yogurt , souvlaki ...kai play bouzouki! Τα καλά κόποις κτώνται κι αν θέλουμε ανανέωση , καινοτομία κι επαναπροσδιορισμό πρέπει να παλέψουμε όπως πάλεψαν κι οι Βρετανοί - το ''σοκ'' με την ιστορία της νόσου των τρελών αγελάδων τους έστειλε πίσω στο σημείο μηδέν αλλά κατάφεραν τα τελευταία χρόνια να επιστρέψουν στο γαστρονομικό προσκήνιο κι όχι μόνο αυτό αλλά  προέκυψε και μια πλειάδα διάσημων σεφ κι η τηλεόραση κατακλύστηκε από τηλεοπτικά γαστρονομικά προγράμματα! Ακόμα κι εδώ απολαύσαμε αγγλικές εκπομπές μαγειρικής! Όχι τυχαία...

Τέλος να ευχαριστήσω την vipera της οποίας η ερώτηση ήταν η αφορμή για τούτη την ανάρτηση κι ελπίζω να έλυσα την απορία της.