Υπάρχουν κάποιες χώρες που διαθέτουν πολιτικούς που έχουν την ικανότητα να αναστατώνουν τους πάντες με τις ερωτικές τους υποθέσεις. Υπάρχουν και κάποιες άλλες χώρες που διαθέτουν πολιτικούς που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν έχουν όριο η ανικανότητα, η ασυνεννοησία, η βλακεία. Υπάρχει κι ο Μάης. Άργησε λίγο αλλά μας έκανε την τιμή. Υπάρχει κι ένας λαός ο οποίος τα καταφέρνει περίφημα στην αλληλοφαγωμάρα και στο να χάνει το μέτρο. Υπάρχουν εκπρόσωποι άλλων λαών που επισκέπτονται τη χώρα σου και τυγχάνει να κάθονται πίσω σου σου σε καφέ διεθνούς εμβέλειας και στήνεις αυτί και τους ακούς να λένε ότι είναι ωραία εδώ .....αλλά you know, they're so rude, και θίγεσαι αν και ξέρεις την πικρή αλήθεια. Απλά δεν θες να την ακούσεις από εκείνους. Είπαμε ότι υπάρχει κι ο Μάης; Το είπαμε, το νιώθουμε, το νιώθεις επιτέλους. Βλέπεις όλο και περισσότερο κόσμο να κάθεται στα μπαλκόνια το απόβραδο να κουβεντιάζει, να τρώει, να πίνει, να διασκεδάζει. Υπάρχουν οι ωραίες μέρες που θα έρθουν. Υπάρχουν τα γλυκά δροσερά πρωινά. Υπάρχει -επιμένει να υπάρχει- η ελπίδα. Υπάρχει κι η αγωνία για τη λιλιπούτεια χώρα σου. Υπάρχουν κι άλλα. Υπάρχει κι η αναμενόμενη melancholia. Υπάρχουν ωραίες μουσικές, ταινίες, βιβλία, πρόσωπα, χαμόγελα γλυκά, θλιμμένες ματιές....Υπάρχουν μυριάδες ακόμα πράγματα...Γλυκά, αφράτα και νόστιμα..!
Υλικά (για ταψί διαμέτρου 22 εκ περίπου)
200 γρ αλεύρι
180 γρ ζάχαρη
2 αυγά
200 γρ βούτυρο (ή μαργαρίνη) και λίγο ακόμη για να βουτυρώσετε καλά το ταψί. Το βούτυρο να έχει μαλακώσει και να είναι κομμένο σε κομμάτια.
200 γρ φουντούκια τριμμένα πολύ καλά. Όσο πιο φίνα η ψίχα τόσο το καλύτερο
50 γρ γάλα
1/2 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
1 κουταλάκι μαγειρική σόδα
Βουτυρώνετε πολύ καλά το ταψί. Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 150 βαθμούς. Με το μίξερ χτυπάτε πολύ καλά τα αυγά με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσει το μίγμα. Προσθέτετε τη βανίλια, και το βούτυρο -ένα ένα τα κομμάτια- και συνεχίζετε το χτύπημα. Προσθέτετε το αλεύρι, την ψίχα φουντουκιού, τη σόδα και το γάλα. Ανακατώνετε καλά με μια σπάτουλα μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα. Το απλώνετε στο ταψί και ψήνετε για 40 λεπτά. Αφήστε το κέικ να κρυώσει λίγο και μετά βγάλτε το από το ταψί.
Συνοδεύεται ωραιότατα με φρεσκοφτιαγμένη μαρμελάδα φράουλας!
Υπάρχει μια χώρα, η Ιταλία. Η οποία μπορεί να διαθέτει αναξιοπρεπέστατο πρωθυπουργό αλλά είναι η μόνη χώρα που είχε αξιοπρεπέστατη παρουσία στο προχθεσινό, αχαρακτήριστο από πολλές απόψεις, διαγωνισμό τραγουδιού. Ειλικρινά κάποιος πρέπει να τους μαζέψει αυτούς τους Αναντολικοευρωπαίους, η βλακεία έχει τα όρια της. Εκεί που μόλις είχα ακούσει το ιταλικό τραγούδι, ακούω κάτι ουρλιαχτά, πετάγομαι επάνω και τι να δω, κάτι απίστευτους τύπους που φορούσαν κώνους στο κεφάλι, να χοροπηδούν από εδώ κι από εκεί σαν να είχαν πάρει ecstasy ληγμένη από τα rave party του 90! Oh my eyes, oh my ears! Πρέπει να υπάρχουν κι όρια. Όχι, μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση τα όρια επιβάλλονται! Μετά σηκώθηκα κι έφυγα. Che follia!
Ιταλικό κέικ με ψίχα φουντουκιού
Υλικά (για ταψί διαμέτρου 22 εκ περίπου)
200 γρ αλεύρι
180 γρ ζάχαρη
2 αυγά
200 γρ βούτυρο (ή μαργαρίνη) και λίγο ακόμη για να βουτυρώσετε καλά το ταψί. Το βούτυρο να έχει μαλακώσει και να είναι κομμένο σε κομμάτια.
200 γρ φουντούκια τριμμένα πολύ καλά. Όσο πιο φίνα η ψίχα τόσο το καλύτερο
50 γρ γάλα
1/2 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
1 κουταλάκι μαγειρική σόδα
Βουτυρώνετε πολύ καλά το ταψί. Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 150 βαθμούς. Με το μίξερ χτυπάτε πολύ καλά τα αυγά με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσει το μίγμα. Προσθέτετε τη βανίλια, και το βούτυρο -ένα ένα τα κομμάτια- και συνεχίζετε το χτύπημα. Προσθέτετε το αλεύρι, την ψίχα φουντουκιού, τη σόδα και το γάλα. Ανακατώνετε καλά με μια σπάτουλα μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα. Το απλώνετε στο ταψί και ψήνετε για 40 λεπτά. Αφήστε το κέικ να κρυώσει λίγο και μετά βγάλτε το από το ταψί.
Συνοδεύεται ωραιότατα με φρεσκοφτιαγμένη μαρμελάδα φράουλας!
Υπάρχει μια χώρα, η Ιταλία. Η οποία μπορεί να διαθέτει αναξιοπρεπέστατο πρωθυπουργό αλλά είναι η μόνη χώρα που είχε αξιοπρεπέστατη παρουσία στο προχθεσινό, αχαρακτήριστο από πολλές απόψεις, διαγωνισμό τραγουδιού. Ειλικρινά κάποιος πρέπει να τους μαζέψει αυτούς τους Αναντολικοευρωπαίους, η βλακεία έχει τα όρια της. Εκεί που μόλις είχα ακούσει το ιταλικό τραγούδι, ακούω κάτι ουρλιαχτά, πετάγομαι επάνω και τι να δω, κάτι απίστευτους τύπους που φορούσαν κώνους στο κεφάλι, να χοροπηδούν από εδώ κι από εκεί σαν να είχαν πάρει ecstasy ληγμένη από τα rave party του 90! Oh my eyes, oh my ears! Πρέπει να υπάρχουν κι όρια. Όχι, μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση τα όρια επιβάλλονται! Μετά σηκώθηκα κι έφυγα. Che follia!
Α, έχω πολλά χρόνια να δω γιουροβίζιον. Δεν ξέρω τι μου γίνεται!! Αλλά αν ήταν καλοί οι Ιταλοί, χαλάλι τους! Εγώ τους πάω. Όσο για τον Μπερλουσκόνι, δεν έχω λόγια. Αλλά ούτε και για τους δικούς μας έχω λόγια και δεν μας παίρνει να μιλάμε δηλαδή. Όσο για την αγένειά μας, δεν θα συμφωνήσω. Γιατί μεταξύ μας μπορεί να σφαζόμαστε ή να είμαστε ρατσιστές απέναντι σε κάποιους λαούς, αλλά έχω δει Έλληνες μαγαζάτορες να γλύφουν πολλούς τουρίστες και στα νησιά συνεχώς όλοι τους φροντίζουμε και με το παραπάνω. Ο κάθε λαός έχει τα στραβά του. Μπορεί οι Γερμανοί, ας πούμε, να είναι ευγενείς, αλλά δεν αντέχω να τους βλέπω να κάθονται όλη μέρα σε ένα ξενοδοχείο και να μην βγαίνουν παραέξω να γνωρίσουν ένα νησί, με την πρόφαση μάλιστα ότι είμαστε ακριβοί, ενώ η χώρα τους είναι ακόμα πιο ακριβή. Άσε που οι περισσότεροι φαίρονται αγενώς σε εμάς και μας το παίζουν έξυπνοι που η δική τους χώρα δεν χρωστάει και δεν έχει κάνει τα δικά μας λάθη. Δεν χρειάζεται και αυτοί να είναι τόσο εριστικοί. Φτάνουν τα δικά μας άγχη και προβλήματα. Τέλος πάντων, μάλλον ξέφυγα και δεν σχολίασα καθόλου το κέικ! Φαίνεται λαχταριστό, αν και δεν είμαι των ξηρών καρπών στα γλυκά. Ίσως το δοκίμαζα απλώς από περιέργεια. Καλή σου μέρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@emmanouela
ΑπάντησηΔιαγραφήΤουρίστες: Μάλλον θα προσπάθησαν να επιβιβαστούν σε κάποιο μέσο μαζικής μεταφοράς!
Γιουροβίζιον: Α, κάθε χρόνο προσπαθώ να το δω! Τσεκάρω την αντοχή μου στο κιτς και το αλλοπρόσαλλο μουσικό στερέωμα της Ανατολικής Ευρώπης!
Γερμανία: Κι η Γερμανία έχει χρέος και μεγάλο μάλιστα. Αλλά έχει σημαντικότατη δευτερογενή παραγωγή δηλαδή παράγει σαν χώρα, έχει και πολίτες που πληρώνουν τους φόρους τους κλπ κλπ. Τώρα, δεν γνωρίζω γιατί έχει λυσσάξει με το ελληνικό χρέος η Μέρκελ !
Γλυκό: Έχουν αρχίσει και μου αρέσουν πολύ-και τα προτιμώ πια- τα γλυκά όπου το αλεύρι αντικαθίσταται σε μεγάλο μέρος από ψίχα ξηρού καρπού! Σούπερ!
Την ημέρα της Eurovision συναντήθηκα με φίλες food bloggers, ήπιαμε καφεδάκι, φάγαμε, κουτσομπολέψαμε ολίγον, γελάσαμε πολύ, νομίζω καλύτερα περάσαμε από το να παρακολουθούσαμε Eurovision;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κεκάκι σου φαίνεται πολύ νόστιμο και με μια μαρμελάδα φράουλα όπως λες θα ταιριάζει υπέροχα!
Καλό μεσημέρι!
@ΕΛΕΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γλυκό ταιριάζει τόσο όμορφα με τη μαρμελάδα, που την επόμενη φορά που θα το φτιάξω θα το κόψω εγκάρσια και θα του βάλω μια στρώση μαρμελάδας! Φράουλα όμως!
Γιουροβίζιον: Είναι λίγο μαζοχιστικό το ξέρω!!
Καλό μεσημέρι!
Εν προκειμένω δεν με νοιάζουν οι πολιτικοί και οι Γιουροβίζιον. Παίρνω το ταψί και φεύγω.
ΑπάντησηΔιαγραφήxa xa!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕεε, η φωτογραφία είναι από χθες...κι όπως καταλαβαίνεις...το ταψί άδειασε!!
Καλημέρα crisp.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει και το "la piel que habito"..
Υπάρχει και το τραγούδι της Γερμανίας το οποίο μου άρεσε μαζί με της Ιταλίας και της Γαλλίας..
Υπάρχει και η βροχή μάλλον σήμερα κάπου εκεί κοντά στο απόγευμα..
Μπορεί. Μάλλον. Θα δείξει.
@carlito
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ μα ναι! Αλμοδοβάρ! Σταθερή αξία κι αγαπημένη! Έχει πολλά καλούδια το φετινό φεστιβάλ Καννών!
Βροχή ή όχι, εγώ αυτή τη στιγμή κατεβάζω τα καλοκαιρινά!!
Καλημέρα!