Fresh as is the month of May.

Ο μήνας Μάης ήταν πάντα ο αγαπημένος μου. Ίσως η αγάπη αυτή να πηγάζει από το γεγονός ότι ο μήνας αυτός σηματοδοτούσε την αρχή του τέλους για τη σχολική χρονιά - το μισούσα το σχολείο κι ας ήμουν...δαφνοστεφανωμένη ως μαθήτρια!  Ο Μάης με γεμίζει με τρομερή ενέργεια. Αισθάνομαι όλο το βάρος του χειμώνα να με εγκαταλείπει πια για τα καλά. Αισθάνομαι μια ψυχική  ευφορία που όμοια της δεν έχω τον υπόλοιπο χρόνο. Και μια έκρηξη πνευματικής διαύγειας που προσπαθώ να εκμεταλλευτώ στο έπακρο.
Εκείνο όμως που με συγκλονίζει κατά τη διάρκεια του Μάη είναι η ίδια η φύση! Η άνοιξη πια, λίγο πριν το παρατεταμένο, ξηρό καλοκαίρι, έχει φτάσει στην κορύφωση της. Υπάρχει μια αναπάντεχη γλυκύτητα στο μαγιάτικο αεράκι, οι θερμοκρασίες είναι ιδανικές, η ίδια η φύση σε σπρώχνει σε μια επίμονη εξωστρέφεια, προς τα έξω, όλα προς τα έξω, εδώ τερματίζει το μουντό, το αργό, το σκοτεινό, το αρνητικό, εδώ πια όλα σκιρτούν!

''Μάη, ώριμε, Μάη'' , όπως τραγουδούν οι υπέροχοι Madredeus...

Και μετά το μουσικό μας διάλειμμα αγαπητοί αναγνώστες, ας επιστρέψουμε στα γνωστά μας τετριμμένα θέματα! Καλός ο Μάης δε λέω, αλλά όταν με το καλό έρχεται, δύο πολύ πολύ αγαπημένα μου λαχανικά...φεύγουν -ή ήδη έχουν φύγει! Μιλώ για τα σπαράγγια και τις αγκινάρες φυσικά! Παραδόξως, αν και τα αγαπώ ιδιαίτερα δεν έχω αναρτήσει παρά μία και μόνο συνταγή -συγκεκριμένα με σπαράγγια, ενώ όσον αφορά την αγκινάρα, σε κάποιο παλιότερο post , είχα πλέξει το εγκώμιο της  ανακηρύσσοντας την ως την ...Isabelle Hupert των λαχανικών!!! Με είχε πιάσει μια μανία κάποια εποχή κι έδινα ονομασίες διάσημων ηθοποιών σε γαστρονομικά αγαθά!!! (Κι εσύ Crispy, το λες αυτό πνευματική διαύγεια;;;;;;)
Τέλος πάντων, ο Μάης μας έφτασε, οι αγκινάρες λένε να την κάνουν σιγά σιγά , κι εγώ τώρα θυμήθηκα να αναρτήσω συνταγή με το θεϊκό αυτό λαχανικό! Μα, εδώ που τα λέμε,  ποτέ δεν είναι αργά....Αλλά ούτε και νωρίς!!

Αγκινάρες σιγοψημένες στην κατσαρόλα

Υλικά για 4 άτομα
8 αγκινάρες τις οποίες θα καθαρίσετε με τον γνωστό τρόπο. Αν ο τρόπος σας είναι άγνωστος....ναι, χμμμ.... Στο καθάρισμα κρατήστε όσο μπορείτε από το κοτσάνι.
1 κρεμμύδι μέτριο κομμένο σε ροδέλες
1 καρότο κομμένο σε μικρά κυβάκια
1 σκελίδα σκόρδο κομμένη στα δύο
το χυμό και το ξύσμα ενός λεμονιού (μην ξεχνάτε ότι θα χρειαστείτε επιπλέον λεμόνια κατά τη διάρκεια της διαδικασίας καθαρίσματος των αγκιναριών)
αλάτι πιπέρι
λίγο φρέσκο θυμάρι
πολύ φρεσκοτριμμένο μαϊντανό

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, σε μέτρια φωτιά,  σωτάρετε σε αρκετό λάδι το κρεμμύδι, το σκόρδο και τα καρότα. Μόλις σωταριστούν προσθέτετε το ξύσμα, το μισό χυμό λεμονιού, το θυμάρι και 1 1/2 ποτήρια νερό. Περιμένετε να πάρει βράση. Μόλις αρχίσει να βράζει το μίγμα χαμηλώνετε τη φωτιά. Προσθέτετε τις αγκινάρες με τα κοτσάνια να κοιτούν προς τα πάνω (βλέπε άθλια φωτό),

  σκεπάζετε με αντικολλητικό χαρτί και με το καπάκι της κατσαρόλας κι αφήνετε το φαγητό να σιγοψηθεί για μισή ώρα περίπου. Τότε  οι αγκινάρες θα είναι τρυφερές αλλά θα κρατούν και λίγο.
Αφαιρέστε τις αγκινάρες από την κατσαρόλα κι αφήστε  να κρυώσουν λίγο. Κόψτε τες στα δύο κάθετα. Σ' ένα τηγάνι κάψτε καλά λίγο λάδι και σωτάρετε τες. Απλώστε τις σε μια πιατέλα. Στο ήδη ζεστό μάτι, δώστε άλλη μια βράση στη σάλτσα μέχρι να σφίξει, προσθέστε το υπόλοιπο χυμό λεμονιού και τον μαϊντανό.
Το φαγητό μπορεί να σερβιριστεί ζεστό ή κρύο, μόνο του ως ορεκτικό ή συνοδεύοντας ρύζι -άγριο κατά προτίμηση!

Crispy's confession: Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες στην κουζίνα όταν ήμουν μικρή ήταν να στέκομαι δίπλα από τη μαμά μου και να την παρακολουθώ να καθαρίζει αγκινάρες!! Έπιανα τα φύλλα που έβγαζε και έτρωγα το τρυφερό τους κάτω άκρο! Παρακολουθώντας τη μαμά μου, έμαθα να καθαρίζω αγκινάρες και δεν μου είναι μπελάς όπως θεωρείται από πολλούς. Αν τυχόν υπάρχουν απορίες ρωτήστε. Πάντως, αν δεν κάνω λάθος κάπου πήρε το μάτι μου τον προηγούμενο καιρό ανάρτηση σε άλλο blog με οδηγίες καθαρίσματος.

Crispy's confession No.2 : Τις αγκινάρες τις τρώω όπως κι αν είναι μαγειρεμένες αλλά τρελαίνομαι -παθαίνω παράκρουση, εκστασιάζομαι!- για αρνάκι φρικασέ με αγκινάρες. Υπάρχει περίπτωση να είναι το πλέον αγαπημένο μου φαγητό στον κόσμο, αν ήμουν μελλοθάνατη πιθανότατα να ζητούσα τούτο το πιάτο ως τελευταίο γεύμα!

Μα κοιτάξτε τι χαριτωμένες που είναι! Σαν μπαλαρίνες!!

Ο τίτλος της ανάρτησης είναι στίχος του Geoffrey Chaucer