Sophia vs. Sandra

Τον τελευταίο καιρό πήγαινα στη λαϊκή της γειτονιάς και δεν έδινα καμία σημασία στην εαρινή, πανέμορφη παρουσία των κολοκυθιών. Με τα όμορφα κίτρινο-πορτοκαλί λουλουδάκια τους, το χαρακτηριστικό, πραγματικά ιδιαίτερο πράσινο χρώμα τους, κείτονταν στους πάγκους, με κοιτούσαν που περνούσα και με εκλιπαρούσαν "Crispy, αγόρασε μας, ξέρουμε πόσο μας αγαπάς".

Ναι, η αλήθεια είναι ότι μου αρέσουν τα κολοκύθια. Αλλά φέτος, για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, δεν τρελαινόμουν στην ιδέα να τα αγοράσω και να τα μαγειρέψω. Ένιωθα κουρασμένη, εκνευρισμένη, απηυδισμένη (πόσα Γιούρογκρουπ να αντέξει κανείς πια;), τα αγνοούσα επιδεικτικά "Ώχου, αφήστε με ήσυχη" γκρίνιαζα, βλέποντας τα να με κοιτούν λυπημένα- κι ελαφρώς απορημένα.

Τελικά ενέδωσα (είμαι η Κριστίν αλλά όχι η σκληρή Λαγκάρντ, τυγχάνω πιο καλόκαρδη) αγόρασα με άκρατο ενθουσιασμό κάνα δίκιλο και γύρισα σπίτι. Και πέρασαν δυο τρεις μέρες. Και τα κοιτούσα και με κοιτούσαν. "Ξέρετε τι φταίει;", τα ρώτησα, "δεν είστε η Σοφία, είστε απλά μια Σάντρα.".  Οι μελιτζάνες, το αντίπαλον δέος των κολοκυθιών, έχουν το μεσογειακό ταμπεραμέντο και την εκρηκτικότητα μιας Σοφία Λόρεν. Ενώ τα κολοκυθάκια έχουν την απλή χαριτωμενιά, την συμπαθητικότητα μιας Σάντρα Μπούλοκ. Οπότε, ναι μεν αλλά. Παρεξηγήθηκαν.

Η παρεξήγηση άρχισε να λύνεται όταν έφτιαξα με μερικά από τα κολοκυθάκια μια πάρα πολύ ωραία frittata. Κι οι σχέσεις μας αποκαταστάθηκαν πλήρως όταν τόλμησα σε μια κλασική συνταγή με μελιτζάνες (δες post)  να αντικαταστήσω τη Σοφία με την Σάντρα*. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι το φαγητό ήταν απίστευτα νόστιμο κι είχε αυτήν ευχάριστη νότα ελαφράδας που προσφέρουν πάντα τα κολοκυθάκια. Το καλοκαίρι λοιπόν, είναι εδώ! Με κολοκυθάκια!

Κολοκυθάκι alla parmigiana (Στο φούρνο με σάλτσα ντομάτας -βασιλικού, μοτσαρέλα και παρμεζάνα)

Υλικά για 4 άτομα

Θα χρειαστούμε πυρέξ με διαστάσεις (πάνω κάτω) 18 x 24 εκ

1 κιλό κολοκυθάκια μέτριου μεγέθους
2 μπάλες μοτσαρέλα (τις οποίες θα έχουμε κόψει σε μπουκιές)
1 φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα
λίγο αλεύρι
ελαιόλαδο
λίγα φύλλα βασιλικού ψιλοκομμένα

Για τη σάλτσα ντομάτας

4-5 ώριμες τομάτες
4 σκελίδες σκόρδο
φύλλα βασιλικού ψιλοκομμένα
ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι

Ετοιμάζουμε τη σάλτσα τομάτας:

Περνάμε τις ντομάτες από τον τρίφτη. Σ' ένα τηγάνι σοτάρουμε σε ελαιόλαδο το σκόρδο*. Ρίχνουμε την ντομάτα και μερικά φύλλα βασιλικού ψιλοκομμένα, αλατοπιπερώνουμε και μαγειρεύουμε μέχρι να πήξει πολύ καλά η σάλτσα. Ρίχνουμε τα υπόλοιπα φύλλα βασιλικού κι αφήνουμε να κρυώσει.

*Αν έχουμε ρίξει τα σκόρδα κομμένα απλά στη μέση, στο τέλος του σοταρίσματος, κι όταν έχουν αρχίσει να μαυρίζουν τα αφαιρούμε.

*

Ετοιμάζουμε τα κολοκυθάκια. Τα πλένουμε, τα στεγνώνουμε, κόβουμε τις δύο άκρες και τα κόβουμε οριζόντια σε φέτες (ούτε πολύ λεπτές, ούτε πολύ χοντρές, για τους λεπτολόγους υπολογίστε 3-4 mm). Αλευρώνουμε τις φέτες*. Τις τηγανίζουμε ελαφρώς, ίσα να δημιουργηθεί μια ωραία κρούστα γύρω από κάθε φύλλο, δεν χρειάζεται να μαγειρευτεί τελείως το λαχανικό.

*Ένας εύκολος τρόπος να αλευρώνει κανείς είναι να χρησιμοποιεί μια μεγάλη σακούλα τροφίμων. Βάζουμε το αλεύρι και το υλικό που πρέπει να αλευρωθεί μέσα στη σακούλα, κλείνουμε από πάνω και την κουνάμε με τα χέρια. Έτσι αλευρώνεται ομοιόμορφα το υλικό μας, χωρίς περιττό αλεύρι.

*

Λαδώνουμε το πυρέξ μας και στρώνουμε στη βάση του λίγη σάλτσα τομάτας. Από πάνω στρώνουμε μια στρώση κολοκυθάκια, κι από πάνω λίγη μοτσαρέλα, παρμεζάνα, βασιλικό. Συνεχίζουμε με αυτή τη σειρά τις στρώσεις μέχρι να τελειώσουν τα υλικά μας. Στο τέλος πάνω πάνω, τελειώνουμε με λίγη μοτσαρέλα και παρμεζάνα. Ψήνουμε στους 200 βαθμούς για μισή ώρα περίπου ή μέχρι να αρχίσει να παίρνει το φαγητό όμορφο χρυσό-καφέ χρώμα. 

*

*Στη φαντασία της Crispy η "Σάντρα" αντικατέστησε επάξια τη "Σοφία". Στην πραγματικότητα όμως, Σοφία (Λόρεν) είναι μία και μοναδική. Κι όσο κι αν συμπαθούμε τη Σάντρα (Μπούλοκ) -προσωπικά είναι από τις λίγες Αμερικανίδες ηθοποιούς που όντως συμπαθώ κι εκτιμώ- Σοφία δεν θα γίνει ποτέ!