Οι συλλογισμοί της προηγούμενης ανάρτησης συνεχίζονται (μέχρι πότε δεν γνωρίζουμε) και τους δίνουμε ένα νέο όνομα: ''Σκόρπιες σημειώσεις'' (τίτλος που είχε δώσει η υποφαινόμενη σε παλιότερες αχταρματζίδικες αναρτήσεις της. Προσοχή, οι τωρινές θα έχουν αυστηρά γαστρονομικό ενδιαφέρον).
Όλα ξεκίνησαν όταν έλαβα χθες ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση από την green mixer , στο οποίο σχόλιο η φίλη food blogger αναφερόταν σε δύο πολύ ενδιαφέροντα θέματα.
Πρώτο θέμα: Οι πατάτες! Ούτε η ίδια , ούτε εγώ δεν θυμόμαστε ποιος/ποια γνωστός/ή αστέρας του γαστρονομικού σύμπαντος εν Ελλάδι είχε πει ''ότι οι Έλληνες κακώς δεν ξεχωρίζουμε και δεν μαγειρεύουμε τις πατάτες ανάλογα με την ποικιλία τους. Κι αυτό βέβαια φανερώνει έλλειψη γαστρονομικής παιδείας εκ μέρους μας''. Η αλήθεια είναι ότι ονομάζουμε τις πατάτες ανάλογα με τον τόπο προέλευσης τους , πχ ''Νευροκοπίου'' , ''Νάξου'', ''Αμαλιάδος'' κλπ. Και δεν τις αποκαλούμε με όλα αυτά τα όμορφα ονόματα που τις έχουν δώσει οι ξένοι που είναι και πιο γκουρμέ και λιγότερο αγροίκοι από εμάς : Annabelle, Charlotte, Lady Dalfour, Desiree, King Edward, σαν να διαβάζεις βικτοριανό μυθιστόρημα ακούγονται! Το χειρότερο απ'όλα είναι ότι -εμείς οι Έλληνες, τόσο μη γκουρμέ πια, τς τς τς- την ίδια πατάτα την τηγανίζουμε, την βράζουμε, την κάνουμε πουρέ, την ψήνουμε ενώ κανονικά κάθε πατάτα αποδίδει καλύτερα σε συγκεκριμένο μαγείρεμα ανάλογα την ποικιλία. Καμία αντίρρηση αλλά οφείλω να ομολογήσω τότε, ότι στο θέμα πατάτα είμαι ...αγροίκος! Εδώ και καιρό αγοράζω πατάτα από τις Ρίζες, Αρκαδίας από συγκεκριμένο παραγωγό και την ίδια χρησιμοποιώ σε τηγάνι, φούρνο και κατσαρόλα!
Δεύτερο θέμα: Έχετε προσέξει σε συνταγές την ποσότητα του λαδιού που μας ζητούν να χρησιμοποιήσουμε για να σοτάρουμε πχ ένα κρεμμύδι; Μία κουταλιά, άντε δύο και στην καλύτερη περίπτωση τρεις κουταλιές. Λοιπόν, δεν ξέρω τι κάνετε εσείς αλλά πάντα παραβλέπω την συγκεκριμένη ποσότητα, βλέπετε μου είναι αδύνατο να σοτάρω ένα κρεμμύδι σε μια κουταλιά λάδι. Δεν έχω τα προσόντα, λυπάμαι!
Μιλήσαμε για λάδι, για σοτάρισμα , για τηγάνι. Ως φανατική του ελαιόλαδου -είναι το μόνο έλαιο που χρησιμοποιώ στην κουζίνα- ενθουσιάστηκα με αυτό το άρθρο που βρήκα στο site ''The olive oil times'' όπου μετά από έρευνα αποδείχτηκε ότι όχι μόνο είναι πιο υγιεινό να τηγανίζει κανείς με λάδι αλλά και πιο νόστιμο!
Κι έτσι έρχομαι στις 3 ερωτήσεις που θα σας θέσω σήμερα:
1. Διαλέγετε την πατάτα με ποιο κριτήριο: Ποικιλία, τόπο παραγωγής ή μέγεθος;
2. Ακολουθείτε αυστηρά τη δοσολογία του λαδιού σε μια συνταγή όταν πρόκειται για σοτάρισμα;
3. Με τι είδους λάδι προτιμάτε να τηγανίζετε; Με ποιο θεωρείτε ότι νοστιμίζει περισσότερο το τηγάνισμα;
Α, έχω και μία τέταρτη ερώτηση: Είναι κανείς από εσάς που θα πεταχτεί του Αγίου Βαλεντίνου στο Παρίσι; Αν ναι, τότε θα μου επιτρέψετε να σας ζητήσω μια χάρη: Ο Pierre Hermé έβγαλε μια νέα σειρά macarons για εκείνη την ημέρα και πεθαίνω να τα δοκιμάσω! Macarons με γεύση μάνγκο και γκρέιπφρουτ κι άρωμα γιασεμιού. Και μόνο στη σκέψη μου έρχονται δάκρυα στα μάτια! Είπα να τα παραγγείλω αλλά φοβάμαι ότι θα μου έρθουν στραπατσαρισμένα κι είναι κρίμα. Όποιος μπορεί να με εξυπηρετήσει ας στείλει μήνυμα κι εγώ υπόσχομαι ότι δεν θα πω τίποτα στον κ. Στουρνάρα!
Τέλος, δεν μπορώ να σας αφήσω αν δεν σας πω για την είδηση που πραγματικά με συγκλόνισε!!
Δεν θα το πιστέψετε αλλά η Kate Moss είναι εθισμένη στο......χούμους!!! Το οποίο λέει πάει και το χλαπακιάζει σε ένα εστιατόριο στη hip γειτονιά του Λονδίνου, στο Primrose Hill. Μάλιστα το εστιατόριο λέγεται .....Lemonia , greek restaurant παρακαλώ, με το οποίο διαβάζω είναι υπερενθουσιασμένοι οι Λονδρέζοι! Την καταλαβαίνω απόλυτα την Kate, το χούμους είναι εθιστικό!
Κι εννοείται ότι δεν θα σας αφήσουμε χωρίς τραγούδι! Σήμερα (σπαρταράει!) κυκλοφόρησε το πρώτο τραγούδι από το νέο άλμπουμ των πολύ αγαπημένων Yo la tengo. Το τραγούδι είναι υπέροχο και σας συνιστώ να το ακούσετε βλέποντας το βίντεο διότι δίνεται ...μια συνταγή! Απολαύστε το:
Όλα ξεκίνησαν όταν έλαβα χθες ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση από την green mixer , στο οποίο σχόλιο η φίλη food blogger αναφερόταν σε δύο πολύ ενδιαφέροντα θέματα.
Πρώτο θέμα: Οι πατάτες! Ούτε η ίδια , ούτε εγώ δεν θυμόμαστε ποιος/ποια γνωστός/ή αστέρας του γαστρονομικού σύμπαντος εν Ελλάδι είχε πει ''ότι οι Έλληνες κακώς δεν ξεχωρίζουμε και δεν μαγειρεύουμε τις πατάτες ανάλογα με την ποικιλία τους. Κι αυτό βέβαια φανερώνει έλλειψη γαστρονομικής παιδείας εκ μέρους μας''. Η αλήθεια είναι ότι ονομάζουμε τις πατάτες ανάλογα με τον τόπο προέλευσης τους , πχ ''Νευροκοπίου'' , ''Νάξου'', ''Αμαλιάδος'' κλπ. Και δεν τις αποκαλούμε με όλα αυτά τα όμορφα ονόματα που τις έχουν δώσει οι ξένοι που είναι και πιο γκουρμέ και λιγότερο αγροίκοι από εμάς : Annabelle, Charlotte, Lady Dalfour, Desiree, King Edward, σαν να διαβάζεις βικτοριανό μυθιστόρημα ακούγονται! Το χειρότερο απ'όλα είναι ότι -εμείς οι Έλληνες, τόσο μη γκουρμέ πια, τς τς τς- την ίδια πατάτα την τηγανίζουμε, την βράζουμε, την κάνουμε πουρέ, την ψήνουμε ενώ κανονικά κάθε πατάτα αποδίδει καλύτερα σε συγκεκριμένο μαγείρεμα ανάλογα την ποικιλία. Καμία αντίρρηση αλλά οφείλω να ομολογήσω τότε, ότι στο θέμα πατάτα είμαι ...αγροίκος! Εδώ και καιρό αγοράζω πατάτα από τις Ρίζες, Αρκαδίας από συγκεκριμένο παραγωγό και την ίδια χρησιμοποιώ σε τηγάνι, φούρνο και κατσαρόλα!
Δεύτερο θέμα: Έχετε προσέξει σε συνταγές την ποσότητα του λαδιού που μας ζητούν να χρησιμοποιήσουμε για να σοτάρουμε πχ ένα κρεμμύδι; Μία κουταλιά, άντε δύο και στην καλύτερη περίπτωση τρεις κουταλιές. Λοιπόν, δεν ξέρω τι κάνετε εσείς αλλά πάντα παραβλέπω την συγκεκριμένη ποσότητα, βλέπετε μου είναι αδύνατο να σοτάρω ένα κρεμμύδι σε μια κουταλιά λάδι. Δεν έχω τα προσόντα, λυπάμαι!
Μιλήσαμε για λάδι, για σοτάρισμα , για τηγάνι. Ως φανατική του ελαιόλαδου -είναι το μόνο έλαιο που χρησιμοποιώ στην κουζίνα- ενθουσιάστηκα με αυτό το άρθρο που βρήκα στο site ''The olive oil times'' όπου μετά από έρευνα αποδείχτηκε ότι όχι μόνο είναι πιο υγιεινό να τηγανίζει κανείς με λάδι αλλά και πιο νόστιμο!
Κι έτσι έρχομαι στις 3 ερωτήσεις που θα σας θέσω σήμερα:
1. Διαλέγετε την πατάτα με ποιο κριτήριο: Ποικιλία, τόπο παραγωγής ή μέγεθος;
2. Ακολουθείτε αυστηρά τη δοσολογία του λαδιού σε μια συνταγή όταν πρόκειται για σοτάρισμα;
3. Με τι είδους λάδι προτιμάτε να τηγανίζετε; Με ποιο θεωρείτε ότι νοστιμίζει περισσότερο το τηγάνισμα;
Α, έχω και μία τέταρτη ερώτηση: Είναι κανείς από εσάς που θα πεταχτεί του Αγίου Βαλεντίνου στο Παρίσι; Αν ναι, τότε θα μου επιτρέψετε να σας ζητήσω μια χάρη: Ο Pierre Hermé έβγαλε μια νέα σειρά macarons για εκείνη την ημέρα και πεθαίνω να τα δοκιμάσω! Macarons με γεύση μάνγκο και γκρέιπφρουτ κι άρωμα γιασεμιού. Και μόνο στη σκέψη μου έρχονται δάκρυα στα μάτια! Είπα να τα παραγγείλω αλλά φοβάμαι ότι θα μου έρθουν στραπατσαρισμένα κι είναι κρίμα. Όποιος μπορεί να με εξυπηρετήσει ας στείλει μήνυμα κι εγώ υπόσχομαι ότι δεν θα πω τίποτα στον κ. Στουρνάρα!
Τέλος, δεν μπορώ να σας αφήσω αν δεν σας πω για την είδηση που πραγματικά με συγκλόνισε!!
Δεν θα το πιστέψετε αλλά η Kate Moss είναι εθισμένη στο......χούμους!!! Το οποίο λέει πάει και το χλαπακιάζει σε ένα εστιατόριο στη hip γειτονιά του Λονδίνου, στο Primrose Hill. Μάλιστα το εστιατόριο λέγεται .....Lemonia , greek restaurant παρακαλώ, με το οποίο διαβάζω είναι υπερενθουσιασμένοι οι Λονδρέζοι! Την καταλαβαίνω απόλυτα την Kate, το χούμους είναι εθιστικό!
Κι εννοείται ότι δεν θα σας αφήσουμε χωρίς τραγούδι! Σήμερα (σπαρταράει!) κυκλοφόρησε το πρώτο τραγούδι από το νέο άλμπουμ των πολύ αγαπημένων Yo la tengo. Το τραγούδι είναι υπέροχο και σας συνιστώ να το ακούσετε βλέποντας το βίντεο διότι δίνεται ...μια συνταγή! Απολαύστε το:
Καλησπέρα! Εγώ κατάλαβα πως υπάρχουν διαφορετικά είδη πατάτας όταν ήρθα στην Ολλανδία. Εδώ, πάνω στα σακιά γράφει το είδος της πατάτας και για ποιό είδος ψησίματος προορίζονται. Το είχα ψάξει από περιέργεια το θέμα για το τί ισχύει στην Ελλάδα, έψαξα και στο διαδίκτυο αλλά δεν βρήκα και πολλά πράγματα. Αυτό που λες για την προέλευσή τους μόνο. Υποτίθεται ότι από αυτό καταλαβαίνεις και πού θα τις χρησιμοποιήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το σωτάρισμα χμμμ, θα διαφωνήσω μαζί σου. Σωτάρισμα= ελαφρύ τσιγάρισμα, κάτι που πιστεύω μπορεί να επιτευχθεί και με μικρή ποσότητα λαδιού, ειδικά αν αυτό που σωτάρεις θες έπειτα να το προσθέσεις σε κάποιο άλλο πιάτο. Πάντως κι εγώ χρησιμοποιώ πάντα ελαιόλαδο και πάντα ελληνικό. Δεν το αλλάζω με τίποτα κι ας το πληρώνω χρυσάφι στην Ολλανδία. Άτιμη ξενιτιά!
Καλό βράδυ!
Καλησπέρα και χαίρετε! Καλά κάνετε και θίγετε το ζήτημα της "πατάτας". Αν δεν κάνω λάθος πέρυσι τέτοια εποχή είχε ξεσπάσει σάλος για τη τιμή της πατάτας, εν γένει. Φέτος κανείς δεν αναφέρεται στην τιμή της πατάτας, ούτε στον περιφήμο κίνημα που δρούσε και πουλούσε πατάτες χωρίς τους μεσάζοντες. Το ζήτημα είναι ότι η πατάτα μου θύμησε την τομάτα, μια ανάρτηση για την τομάτα για την ακρίβεια και θυμήθηκα χαρακτηριστικά εκείνη την περίφημη φωτογραφία με τις διάφορες ποικιλίες και την συζήτηση που πρόεκυψε το καλοκαίρι λόγω της πρωτοφανούς έλλειψης τομάτας ελληνικής αν δεν κάνω λάθος(πάλι).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικότερα, αυτά τα δύο λαχανικά σχετίζονται άμεσα και με προβληματίζουν ιδιαίτερα. Είναι δύσκολο να τα βρεις και τα δύο σε καλή τιμή και ποιότητα. Το χειμώνα ορισμένες πατάτες δεν ενδείκνυνται για τηγάνισμα, τηγάνισμα. "Μαυρίζουν" εύκολα και δεν δείχνουν ωραίες. Αλλά μιας και είναι χειμώνας κάνουν ωραίο πουρέ! Και με τις τομάτες ισχύον κάτι παρόμοια αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας... Το θέμα μας είναι το τηγάνισμα. Νομίζω ότι θέλει λάδι. Στην καλύτερη περίπτωση ελαιόλαδο. Αν και λένε ότι και το ηλιέλαιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί.Το ελαιόλαδο είναι πιο ακριβό. Η ποικιλία παίζει ρόλο και ο τόπος στον οποίο παράγεται. Και το μέγεθος παίζει ρόλο. Σαφώς. Αλλά, παίζει ρόλο και η χρήση της. Η πατάτα Κύπρου νομίζω ότι κάνει ωραία τηγανητή πατάτα.
Θα συμφωνήσω ότι δεν γίνεται κανείς να κάτσει να μετρήσει μία κουταλιά λάδι για να σοτάρει ένα υλικό. Είναι ψιλοανισόρροπο, εκτός και αν είσαι εκείνος ο τύπος που έκανε μοριακή κουζίνα, αν τον λένε Φεράν Αντριά, οπότε καλά κάνεις. Τελοσπάντων, μου φαίνεται αγγαρεία να μετράω με ακρίβεια το λάδι. Μάλλον φταίει που φέρω κάτι το ελληνικό. Και τέλος, ο μέγας Jamie Οliver δεν έχω δει να μετράει τίποτα. Μαγειρεύει με το μάτι και συμβουλεύει να δοκιμάζουμε το φαγητό κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Δεν έρχονται όλα ουρανοκατέβατα! Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω στο κάτω κάτω της γραφής. Οπότε, αφού ο Jamie που έχει και τόσα εστιατόρια ανά τον κόσμο και ανοίγει μαγαζιά κάθε τρεις και λίγο έχει αυτό το σκεπτικό, τον ακούω ...
καλημέρα! Εγώ -καλώς ή κακώς- δεν γνωρίζω αρκετά για τις διαφορετικές ποικιλίες πατάτας και τις ιδανικές χρήσεις της κάθε ποικιλίας. Όποτε ψωνίζω από το μανάβη της γειτονιάς μου τον συμβουλεύομαι διευκρινίζοντας τι θέλω να μαγειρέψω, αλλά συχνά ψωνίζω από το σούπερ-μάρκετ οπότε παίρνω ό,τι βρω, το ομολογώ! Για το σωτάρισμα προσωπικώς χρησιμοποιώ λίγο ελαιόλαδο αλλά εννοείται πως δεν το μετράω κιόλας. Και εννοείται, μόνο ελαιόλαδο!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μάγδα
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμε/η
Καλημέρα! Ευχαριστώ πολύ για τα ομολογουμένως πολύ ενδιαφέροντα σχόλια σας. Αν έρθουν κι άλλα θα προσπαθήσω να συγκεντρώσω τα αποτελέσματα των απαντήσεων στις 3 ερωτήσεις και να κοινοποιήσω τα όποια συμπεράσματα.
Ανώνυμε/η, η φωτογραφία με τις απίστευτες ποικιλίες από ντομάτες είναι από την Μπολόνια. Κι η ντομάτα στην Ελλάδα ταυτοποιείται με τον τόπο παραγωγής: Ντομάτα Μαραθώνα, Κρήτης, Αργολίδας κλπ. Μάλλον το έχουμε συνήθειο οι Έλληνες!
Εύχομαι μια όμορφη μέρα και στους δύο!
@Amelie
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα! Το σχόλιο σου ήρθε την ώρα που έγραφα το προηγούμενο σχόλιο! Πάνω κάτω τα ίδια κάνουμε , μόνο που εγώ αγοράζω πατάτα αυστηρά από έναν συγκεκριμένο παραγωγό- με την επόμενη επίσκεψη θα του πιάσω κουβέντα, να μου πει κι αυτός την γνώμη του!
Εύχομαι μια όμορφη, ηλιόλουστη μέρα!
Μάλλον θα έπρεπε, σαν έμπειρες νοικοκυρoύλες και υπερήφανες Ελληνοπούλες να γνωρίζουμε τι κάνει η πατάτα ανάλογα την καταγωγή της. Οπως οι παλιότεροι (και όχι μόνο) με το που γνωρίζουν κάποιον ρωτάνε "απο που είσαι" γιατί ετσι θα καταλάβουν για το ποιόν σου (και για τι χρήση προορίζεσαι.."από τον Πύργο????... σκάρτος, "από την Κρήτη? Εξω καρδιά κλπ κλπ"... )... Δεν υποννοώ κάτι, just sayin'.....
ΑπάντησηΔιαγραφήgreen mixer
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι οι Έλληνες έχουμε κι αυτήν την συνήθεια , εκτός από πατάτες και ντομάτες διαλέγουμε κι ανθρώπους ανάλογα με τον τόπο καταγωγής!!!
Όσον αφορά τις πατάτες πιστεύω ότι η καταγωγή μπορεί να κρίνει και την χρήση της στην κουζίνα. Πχ η πατάτα Νάξου έχει πολύ συγκεκριμένα και ομοιογενή χαρακτηριστικά μια και θα χρησιμοποιούν τον ίδιο σπόρο οι αγρότες του νησιού.
Και εγώ μαζί σου είμαι σε όλα! Και στις πατάτες και στο ελαιόλαδο. Η μόνη περίπτωση που διαλέγω πατάτες είναι όταν ψωνίζω από τον Βασιλόπουλο όπου χωρίζει τις πατάτες για διάφορες χρήσεις. Αλλιώς ότι έχει ο μανάβης της γειτονιάς. Δυστυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔέσποινα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα και καλή εβδομάδα!Στο Βασιλόπουλο όντως το έχω δει αυτό που χωρίζουν τις πατάτες ανάλογα τη χρήση. Είναι ευρωπαϊκών προδιαγραφών το συγκεκριμένο s/m φαίνεται!
Άραγε υπάρχει πιο καθυστερημένο σχόλιο στο blog σου; Τι να κάνω που τώρα διάβαζα παλιότερες αναρτήσεις σου που μου είχαν ξεφύγει. Πονεμένο το θέμα της πατάτας και αν βρήκες σταθερό παραγωγό που σου αρέσει είσαι πολύ τυχερή. Κρίμα που δεν χρησιμοποιούμε και δω τις ποικιλίες παρά μόνο την εντοπιότητα, αφού σε κάθε τόπο καλλιεργούνται διαφορετικές ποικιλίες για να έχουν σοδιά όλο το χρόνο, με τελείως διαφορετικά αποτελέσματα. Η αγαπημένη μου πατάτα είναι ποικιλίας αγκριά από τον Αρχάγγελο Αριδαίας. Έχω και μια σχετική ανάρτηση με τίτλο "Σκέτη πατάτα" του Νοεμβρίου του '12.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το λάδι το έθεσε πολύ καλά ο Thomas Keller, ο οποίος διαφωνεί ριζικά με κάθε συνταγή που προτείνει ποσότητα λαδιού για τσιγάρισμα, αφού ο καθένας έχει διαφορετικά σκεύη με άλλη διάμετρο και, κυρίως, διαφορετική εμπειρία στο πώς να το κάνει, οπότε πράττουμε κατά βούληση. Πολύ σπάνια και όταν απαιτούνται πολύ υψηλές θερμοκρασίες χρησιμοποιώ και φυστικέλαιο, όπως πχ ψήνοντας το μπιφτέκι για μπέργκερ, σε όλες τις άλλες περιπτώσεις ελαιόλαδο.
Κλεομένη,
ΔιαγραφήΜην ανησυχείς, συνέχεια έρχονται σχόλια σε παλιές αναρτήσεις!
Πουθενά δεν έχω δει να αναφέρεται η ποικιλία της πατάτας παρά μόνο αν είναι συσκευασμένες, όπου αναφέρεται και η ποικιλία και ο τόπος παραγωγής.
Οι Έλληνες έχουμε ένα θέμα με την τοπικότητα, βλέπω και στη λαϊκή πολλοί ψωνίζουν με κριτήριο τον τόπο παραγωγής.
Σωστός ο κος. Κέλλερ. Είναι ακριβώς όπως το λέει! Είναι και θέμα διαμέτρου, είναι και θέμα ποσότητας υλικού που θα σοταριστεί. Ε, για μένα ένα μεγάλο κρεμμύδι δεν μπορεί να σοταριστεί σε μία κουταλιά λαδιού! Μα με τίποτα!!! :-)